Ολοι κρίνονται μέσα στην τάξη

[katerina2010]

Συμφωνώ με dimari! Τον ψυχίατρο θα τον χρειαστούμε οπωσδήποτε όπως πάμε και με όλα αυτά τα "ωραία" που μας ετοιμάζουν από το Υπουργείο... Ήθελα να ξέρω, η ίδια η Υπουργός, έχει σταθεί ποτέ σε πραγματική τάξη με 20-30 μαθητές , με τις συνθήκες που επικρατούν στα δημόσια σχολεία σήμερα, ώστε να γνωρίζει από "πρώτο χέρι" τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά ένας εκπαιδευτικός? Δηλαδή, έχουν βάλει στο μάτι τον εκπαιδευτικό??? Δεν γνωρίζουν ότι χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες των εκπ/κών λειτουργούν σήμερα τα σχολεία??? Άρα, με λίγα λόγια, τους έχουμε όλους εναντίον μας : Υπουργείο, κυβέρνηση, κάποιους γονείς, διευθυντές, σχολικούς συμβούλους, κάποιες ομάδες ατόμων κλπ. Με όλα αυτά τα μέτρα , δεν φτιάχνεται η Παιδεία... μάλλον καταστρέφεται...

[PDE ads]

[emmaki]

Θεωρώ ότι  αξιολόγηση από ψυχίατρο αλλά και από άλλες ειδικότητες είναι απαραίτητο να γίνεται συχνά για τους εκπαιδευτικούς. Η πίεση στην τάξη είναι πολύ μεγάλη και δεν αντέχουν όλοι. Επίσης, η ψυχιατρική εξέταση που γίνεται για το πιστοποιητικό υγείας (ναι, γι' αυτή τη γελοία διοαδικασία μιλάω) δεν μπορεί να έχει διάρκεια 30 χρόνια... Ας μην ξεχνάμε πριν λίγα χρόνια μία νηπιαγωγό (ή ήταν δασκάλα) που εκνευρίστηκε με τα παιδιά και πάτησε με τ αυτοκίνητο ένα πιτσιρίκι καταλάθος....
Ταυτόχρονα, όλοι εκπαιδευτικοί πρέπει να κάνουν συχνά ιατρικές εξετάσεις, τουλάχιστον για μεταδιδόμενα νοσήματα (ηπατήτιδα, φυματίωση κλπ). Πριν βιαστείτε να σχολιάσετε για προσωπικά δεδομένα και ευθύνη του καθενός, ναι, εγώ (και θέλω να πιστεύω και οι περισσότεροι) αν είμαι άρρωστη θα πάω τσο γιατρό και αν μου πει ο΄τι έχω κάτι θα κάτσω σίτι μέχρι μα νου περάσει. Όμως, δεν το κάνουν όλοι! Γνωρίζω εκπαιδευτικό που ενω είχε διαγνωσμένη φυματίωση, πήγαινε κανονικά στο σχολείο....

Τώρα, όσον αφορά την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών....Δεν μπρούμε να εισάγουμε ένα νέο θεσμό χωρίς να δημιουργήσουμε υποδομές.
 Ωραία, να μας αξιολογούν οι διευθυντές, ΑΛΛΑ θα πρέπει πρώτα να διοριστούν διευθυντές που είναι καταρτισμένοι, που έχουν γνώσεις και του αντικειμένου, και τησ διαχείρησης ανθρώπινου δυναμικού, και πολλά άλλα.
Να μας αξιολογούν οι σύμβουλοι. Ωραία, αλλά πρώτα να επιμορφωθούν, να θυμηθούν πώς είναι η τάξη, να γνωρίσουν το κάθε σχολέιο και τον κάθε εκπαιδευτικό ξεχωριστά (οι περισσότεροι δεν πατάνε ούτε μία φορά το χρόνο στα σχολέια).
Να μας αξιολογήσουν οι γονείς. Ωραία, αλλά πάνω σε ποιά βάση; Με τι κριτήρια; Με κριτήριο το αν έβαλα καλό βαθμό στο παιδί τους; Με κριτήριο το αν βάζω πολλές/λίγες εργασίες για το σπίτι; Με κριτήριο το τι λένε στα φροντιστήρια για τη δουλειά μου μέσα στην τάξη;
Να μας αξιλογούν τα παιδιά, Ωραία, με ποιά κριτήρια; Τους καλούς βαθμούς; Το τι νομίζουν ότι μαθαίνουν; Το τι τπυς λένε στα φροντιστήρια για μας;
Να μας αξιολγούν πανεπιστημιακοί. Ωραία. Έχουν μπει ποτέ σε τάξη; Γνωρίζουν την πράξη πέρα από τη θεωρία; Γνωρίζουν τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν σε κάθε σχολείο και σε κάθε τάξη;
Δεν είμαι κατά της αξιολόγησης. Αντίθετα τη θεωρ'ώ χρήσιμη, γιατί υπάρχουν άτομα που, όπως και να το κάνουμε, δεν κάνουν για την τάξη και πρέπει να απομακρυνθούν. Επίσης, προσωπικά δεν τη φοβάμαι, γιατί είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου και τη δουλειά μου 9όχι ότι είμαι η καλύτερη και η άριστη, αλλά προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη).

[TEM]

Κοίτα,έτσι όπως πάει με το κόψιμο χρημάτων δε βλέπω να θέλει κανένας να γίνει διευθυντής του χρόνου.

[someone]

Μπορει ενας δάσκαλος ας πουμε να φτανει καθημερινα, για ενα χρονο, στο σχολειο στις 8:30 όταν το κουδουνι χτυπάει στις 8:10 και να μην υπάρχει καμια συνέπεια?

Εσύ δεν μας λες τι προτείνεις.
Όσο για το θέμα που έθιξες παραπάνω, υπάρχει και ο Αυτιάς.

Προτιμώ να προβληματιζομαι και να ακούω απόψεις από το  να 
ειρωνευομαι. Εσυ, αλήθεια, μόνο τον Αυτια έχεις να προτείνεις;
Πάντως σε σχέση με το παράδειγμα που ανέφερα ,έγινε συζήτηση με τη διεύθυνση του σχολείου αλλά λύση δεν δοθηκε ...

[PDE ads]

[----]

Ας υποθεσουμε οτι ο εν λογω κυριος ειναι υπερβολικός, ίσως και παράλογος.

Εσεις απο ποιον πιστευετε οτι μπορεί να κριθεί ο εκπαιδευτικός? Ή δεν μπορει να κριθεί απο κανέναν?

Το να υπάρχει μια οργάνωση και μια διαδικασία εκπαίδευσης  του εκπαιδευτικού  να διδάσκει στο δημόσιο ή γενικά να διδάσκει είναι βασικό.  Μέχρι τώρα αυτό που ισχύει είναι ένας αυτοσχεδιασμός που καταλήγει στον υποκειμενισμό. Απόψεις του τύπου «έχω κριθεί στην τάξη» δηλώνουν φοβία για μια αντικειμενική θεώρηση αυτού που κάνουμε. Πως μπορεί να κρίνει μια τάξη; Με ποιο τρόπο, σαφή και προσδιορισμένο ,αποτυπώνεται η κρίση της τάξης;
Μας βολεύει μια αοριστία σαν αυτή των αστρολόγων ;
Υπάρχουν μετρήσιμα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας εκπαιδευτικός και όχι  μυθολογίες για την δήθεν χημεία με τους μαθητές κλπ
Το να μιλάει κανείς δυνατά και καθαρά , έστω και αν παρακολούθησε μαθήματα ορθοφωνίας δεν είναι κάτι συγκεκριμένο; Το να γράφει κανείς καλά στον πίνακα; Να έχει σχέδιο για κάθε μάθημα που να το εμπλουτίζει με το χρόνο;   Το να είναι καταρτισμένος και ενήμερος;  Και κυρίως να γνωρίζει τις επιστημονικές μεθόδους της διδακτικής;
Αυτά και άλλα είναι μετρήσιμα και όχι μια εγωιστική άποψη: είμαι καλός γιατί στην τάξη μου δεν επικρατεί το μπάχαλο όπως με άλλους… πιάνω επαφή με του μαθητές, ένα είδος ενόρασης που λείπει από τους πολλούς…
Και το κυριότερο η καθοδήγηση από κάποιον που μπορεί να συμβουλεύει και να στηρίζει τον αρχάριο δάσκαλο. Να τον διορθώνει και να τον ενθαρρύνει ώστε να γίνει πραγματικά καλός και αποτελεσματικός. Αυτά έπρεπε εδώ και καιρό να είναι απαίτηση της ΔΟΕ & ΟΛΜΕ. Αυτά θα ήταν κέρδος για κάθε έναν που μπλέκει στην εκπαίδευση και χωρίς πυξίδα κ’ εφόδια βρίσκεται μπροστά σε απίθανες έως εφιαλτικές καταστάσεις μέσα στην τάξη…
 Έλα τώρα που μας έλαχε η Διαμάντω, να μας πιάσει στα πράσα και να μας την λέει κ’ από πάνω. Δικιά μας δουλεία ήταν τόσα χρόνια να φωνάζουμε για την επιμόρφωση και την ρεαλιστική αξιολόγηση αυτού που κάνουμε, όχι τίποτα άλλο , για δικό μας και μόνο όφελος…

[karxarias29]

Απορία: Όταν θα κρινόμαστε από το μέντορα.... το Στέντορα, τον ψυχίατρο, το σύμβουλο, το διευθυντή, τους γονείς, τον ενδυματολόγο, τον παπά της ενορίας κλπ, θα μπορούμε τουλάχιστον να καθόμαστε ή θα στεκόμαστε σε στάση προσοχής στα 5 μέτρα;

[zenia78]

Απορία: Όταν θα κρινόμαστε από το μέντορα.... το Στέντορα, τον ψυχίατρο, το σύμβουλο, το διευθυντή, τους γονείς, τον ενδυματολόγο, τον παπά της ενορίας κλπ, θα μπορούμε τουλάχιστον να καθόμαστε ή θα στεκόμαστε σε στάση προσοχής στα 5 μέτρα;

Ούτε καν θα αναπνέουμε! Σαν ακτινογραφία ένα πράγμα!

[rozy4]

Αυτό που με προβληματίζει και με στεναχωρεί δεν είναι το πώς θα διδάσκουμε κάτι αλλά κυρίως το τι θα διδάσκουμε. Και το λέω αυτό όχι γιατί υποτιμώ τις διδακτικές και παιδαγωγικές μεθόδους αλλά γιατί διαφαίνεται στις προθέσεις του υπεπθ για το νέο σχολείο μια μετατόπιση του κέντρου βαρους στη διαδικασία και όχι στο περιεχόμενο.
Συζητάμε για "μέντορες", διαδραστικούς, ποσοστά, στατιστικές κλπ και για άλλη μια φορά το βασικότερο, τα αναλυτικά προγράμματα, μένουν στο περιθώριο της συζήτησης και όταν θα μπούμε στη διαδικασία να κρίνουμε το "πρόϊόν" θα είναι αργά.
Είναι νομίζω σαφές ότι προωθείται η περαιτέρω υποτίμηση της γνώσης σε επίπεδο πηροφορίας και η ανάπτυξη δεξιοτήτων χειρισμού της πληροφορίας αντί της κριτικής σκέψης, της ανάλυσης και της σύνθεσης.
Θα κατασκευάζουμε "μικρούς ερευνητές", "μικρούς διανοούμενους", "μικρούς επιστήμονες", γενικά ΜΙΚΡΟΥΣ ανθρώπους.

[karxarias29]

Μήπως, τελικά, έχουν δίκιο αυτοί που υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο απώτερος στόχος

[bikini]

Συνάδελφοι, πολλές απόψεις γράφτηκαν από σας επί του θέματος, αλλά να προσθέσω κ εγώ κάτι που δεν ειπώθηκε; 
Δεν μίλησε κανείς για την συνείδηση... 
Δεν θεωρείτε σημαντικό να πέφτεις το βράδυ για ύπνο χωρίς τύψεις για την δουλειά σου την ημέρα που πέρασε;
Προσωπικά πιο πολύ υπολογίζω την καθαρή και ήσυχη συνείδησή μου παρά τον οποιονδήποτε σύμβουλο ή διευθυντή ή γονιό ή μαθητή. 

[Melina04]

Το να υπάρχει μια οργάνωση και μια διαδικασία εκπαίδευσης  του εκπαιδευτικού  να διδάσκει στο δημόσιο ή γενικά να διδάσκει είναι βασικό.  Μέχρι τώρα αυτό που ισχύει είναι ένας αυτοσχεδιασμός που καταλήγει στον υποκειμενισμό. Απόψεις του τύπου «έχω κριθεί στην τάξη» δηλώνουν φοβία για μια αντικειμενική θεώρηση αυτού που κάνουμε. Πως μπορεί να κρίνει μια τάξη; Με ποιο τρόπο, σαφή και προσδιορισμένο ,αποτυπώνεται η κρίση της τάξης;
Μας βολεύει μια αοριστία σαν αυτή των αστρολόγων ;
Υπάρχουν μετρήσιμα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας εκπαιδευτικός και όχι  μυθολογίες για την δήθεν χημεία με τους μαθητές κλπ
Το να μιλάει κανείς δυνατά και καθαρά , έστω και αν παρακολούθησε μαθήματα ορθοφωνίας δεν είναι κάτι συγκεκριμένο; Το να γράφει κανείς καλά στον πίνακα; Να έχει σχέδιο για κάθε μάθημα που να το εμπλουτίζει με το χρόνο;   Το να είναι καταρτισμένος και ενήμερος;  Και κυρίως να γνωρίζει τις επιστημονικές μεθόδους της διδακτικής;
Αυτά και άλλα είναι μετρήσιμα και όχι μια εγωιστική άποψη: είμαι καλός γιατί στην τάξη μου δεν επικρατεί το μπάχαλο όπως με άλλους… πιάνω επαφή με του μαθητές, ένα είδος ενόρασης που λείπει από τους πολλούς…
Και το κυριότερο η καθοδήγηση από κάποιον που μπορεί να συμβουλεύει και να στηρίζει τον αρχάριο δάσκαλο. Να τον διορθώνει και να τον ενθαρρύνει ώστε να γίνει πραγματικά καλός και αποτελεσματικός. Αυτά έπρεπε εδώ και καιρό να είναι απαίτηση της ΔΟΕ & ΟΛΜΕ. Αυτά θα ήταν κέρδος για κάθε έναν που μπλέκει στην εκπαίδευση και χωρίς πυξίδα κ’ εφόδια βρίσκεται μπροστά σε απίθανες έως εφιαλτικές καταστάσεις μέσα στην τάξη…
 Έλα τώρα που μας έλαχε η Διαμάντω, να μας πιάσει στα πράσα και να μας την λέει κ’ από πάνω. Δικιά μας δουλεία ήταν τόσα χρόνια να φωνάζουμε για την επιμόρφωση και την ρεαλιστική αξιολόγηση αυτού που κάνουμε, όχι τίποτα άλλο , για δικό μας και μόνο όφελος…

Συμφωνώ με όλα όσα λες..Και κυρίως με το τελευταίο. Το θεωρώ απαράδεκτο να αφήνεται αβοήθητος ο νέος εκπαιδευτικός χωρίς στήριξη από πουθενά. Πολύ άσχημο και για τον ίδιο αλλά και για τους μαθητές. Πρόκειται για ανθρώπους. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο χρειάζονται αντίστοιχες υποδομές όπως λέει και η emmaki.

[Melina04]

Συνάδελφοι, πολλές απόψεις γράφτηκαν από σας επί του θέματος, αλλά να προσθέσω κ εγώ κάτι που δεν ειπώθηκε; 
Δεν μίλησε κανείς για την συνείδηση... 
Δεν θεωρείτε σημαντικό να πέφτεις το βράδυ για ύπνο χωρίς τύψεις για την δουλειά σου την ημέρα που πέρασε;
Προσωπικά πιο πολύ υπολογίζω την καθαρή και ήσυχη συνείδησή μου παρά τον οποιονδήποτε σύμβουλο ή διευθυντή ή γονιό ή μαθητή. 

 bikini πολύ σημαντικό αυτό που αναφέρεις αλλά δυστυχώς από ήσυχη συνείδηση σε ήσυχη συνείδηση υπάρχει διαφορά....
Υπάρχουν άνθρωποι που  προσφέρουν ελάχιστα και δε νιώθουν καθόλου τύψεις...Οπότε είναι λίγο υποκειμενικό σαν κριτήριο δε συμφωνείς;

[popaki1]

Συνάδελφοι, πολλές απόψεις γράφτηκαν από σας επί του θέματος, αλλά να προσθέσω κ εγώ κάτι που δεν ειπώθηκε; 
Δεν μίλησε κανείς για την συνείδηση... 
Δεν θεωρείτε σημαντικό να πέφτεις το βράδυ για ύπνο χωρίς τύψεις για την δουλειά σου την ημέρα που πέρασε;
Προσωπικά πιο πολύ υπολογίζω την καθαρή και ήσυχη συνείδησή μου παρά τον οποιονδήποτε σύμβουλο ή διευθυντή ή γονιό ή μαθητή. 

+++++  πολύ σημαντικό