Ποια είναι τα όρια της προσωπικής ευθύνης ενός εκπαιδευτικού;

[MATH]

Δοκιμάζουμε την υπομονή μας, γιατί ένας εκπαιδευτικός χρειάζεται πολύ υπομονή.
.....
 

Για πόσο ακόμη? Δεν υπάρχουν όρια άραγε στην υπομονή ενός εκπαιδευτικού?

Τα ξεπεράσαμε τα όρια, τα ξεπεράσαμε, και βλέπω να έρχονται καταιγίδες...

 Σίγουρα κινούμαστε πέρα από τα όρια της υπομονής και αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Και καλά εσείς που είστε νέοι ! Τι να πω όμως και γω που για 25 χρόνια ακούω τους ίδιους προβληματισμούς , βλέπω την εκπαίδευση να φθίνει , τους δασκάλους να υποβαθμίζονται ,  το έργο τους να απαξιούται και τους πολιτικούς να είναι σε πλήρη αδράνεια.
 Αλλά όμως , αυτή την κατάσταση θα την πληρώσουν όλοι. Δεν βλέπω να είναι μακρυά η ώρα που η αγανάκτηση θα ξεσπάσει !
 
               ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΕΙΡΑ !!!
 
                                          Math

[PDE ads]

[dinos_]

Και καλά εσείς που είστε νέοι ! Τι να πω όμως και γω που για 25 χρόνια ακούω τους ίδιους προβληματισμούς , βλέπω την εκπαίδευση να φθίνει , τους δασκάλους να υποβαθμίζονται ,  το έργο τους να απαξιούται και τους πολιτικούς να είναι σε πλήρη αδράνεια.
 

Τοση μαυρήλα…τι να πω… έπρεπε ναχεις αλαξει επαγγελμα..κακως βολευτηκες και καταστρεψες τη ζωη σου.Ησουνα και συ σα τη mat πριν μπεις τη ταξη,γιοματος οράματα?Και η Ζαν νταρκ οράματα έβλεπε αλλα δε της βγηκε σε καλο Μηπως δε κανατε για καθιγητες τελικα?Λέω…

[MATH]

Και καλά εσείς που είστε νέοι ! Τι να πω όμως και γω που για 25 χρόνια ακούω τους ίδιους προβληματισμούς , βλέπω την εκπαίδευση να φθίνει , τους δασκάλους να υποβαθμίζονται ,  το έργο τους να απαξιούται και τους πολιτικούς να είναι σε πλήρη αδράνεια.
 

Τοση μαυρήλα…τι να πω… έπρεπε ναχεις αλαξει επαγγελμα..κακως βολευτηκες και καταστρεψες τη ζωη σου.Ησουνα και συ σα τη mat πριν μπεις τη ταξη,γιοματος οράματα?Και η Ζαν νταρκ οράματα έβλεπε αλλα δε της βγηκε σε καλο Μηπως δε κανατε για καθιγητες τελικα?Λέω…

 ''Φίλε dinos!

 Με απογοητεύεις !Δεν συνδέεις τα μηνύματα και βιάζεσαι να πεις πράγματα που δεν πηγάζουν από τις σκέψεις του συνομιλητή σου ! Εδώ λέμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και παρόλα αυτά εμείς - τα κουρέλια έστω - επιμένουμε και τραγουδάμε ακόμα  ! Έχοντας ξεπεράσει τα όρια της υπομονής , αλλά και τους εαυτούς μας , προσπαθούμε να αρθρώσουμε ένα απλό και κατανοητό λόγο. Γι αυτό αφιερώνουμε το χρόνο μας. Έχω κανένα λόγο να κάθομαι στις 2:50 τα μεσάνυχτα να γράφω στα μέλη του φόρουμ - και σε σένα φυσικά φυσικά -  για την υπόθεση παιδεία και τα όρια ευθύνης του εκπ/κού , άλλον από την αθέράπευτη αισιδοξία μου ;
 Γιατι δεν σου απαντούν ή δεν συνομιλούν μαζί μας και καμιά 50 - ρια καθηγητές Πανεπιστημίων  κλπ , που είναι αισιόδοξοι για την εκπαίδευση και κουβεντιάζουμε 10 άνθρωποι; Λοιπόν , είσαι μάλλον νέος και αυτό είναι καλό σημάδι !Ίσως βιάσεσαι να φτιάξεις τον κόσμο και καλά κάνεις. Όμως να βοηθάς λίγο και μένα τον γεροντότερο. Εγώ σου λέω άλλα και συ βλέπεις μαυρίλα! Εδώ οι πιτσιρικάδες στο σχολείο  με βαρέθηκαν για τη ζωντάνια μου και συνεχώς μου λεν '' κύριε που τη βρίσκετε κάθε μέρα την όρεξη !'' και συ μου λες ότι δεν κάνουμε για καθηγητές και μήπως πήραμε  ... τη ζωή μας λάθος !
 Αν δυο συνάδελφοι δεν μπορούμε να καταλάβουμε - όχι να συμφωνήσουμε - ο ένας τον άλλο , τότε τι να περιμένουμε από τους έξω ; Σε παρακαλώ ταπεινά , να μη βιάζεσαι , γιατί έτσι μένουμε στο ίδιο σημείο.''

Λοιπόν, αυτό που ακολουθεί είναι το μήνυμα όπως το ξεκίνησα , αλλά χάθηκε στην οθόνη. Ξεκίνησα άλλο , αυτό που διάβασες , αλλά  ξανααπέκτησα το αρχικό . Το β΄πρόσωπο δεν αναφέρεται σε σένα , αλλά είναι γενικότερος τρόπος έκφρασης.Πάμε λοιπόν:

Αγαπητέ φίλε , που την είδες τη μαυρίλα ;
  Η αλήθεια είναι ! Και δεν είναι η δική μου αλήθεια αλλά η απλή πραγματικότητα . Αλλά όμως δεν είμαστε απαισιόδοξοι. Από την μια παλεύουμε , έστω και με ένα μήνυμα στα fora ,και από την άλλη διατυπώνουμε τα προβλήματα όπως έχουν. Δυστυχώς η εκπαίδευση μου αρέσει και θα παρέμεινα σε αυτήν, ακόμα και αν μου ζητούσαν να πληρώσω για να διδάξω. Βλέπεις πολλούς από τους  '' αισιόδοξους'' να αφήνουν τα ωραία ιδιαίτερα των 80 ευρώ και να σου στέλνουν την άποψή τους ή να συζητάνε μαζί σου ;
 Λοιπόν , να ξέρεις ότι αυτοί που λένε μια άποψη ή που διαβάζουν μια άλλη -  τη δική σου - κάτι θέλουν να αλλάξουν στα πράγματα.
 Υπάρχουν βέβαια πολλοί που τα βλέπουν όλα ρόδινα. Υπάρχουν πολλοί που δε βλέπουν τίποτα εκτός από τον εαυτό τους. Υπάρχουν λίγοι που σκέφτονται και επιδιώκουν το καλύτερο. Υπάρχουν αυτοί που τολμούν και αυτοί που δειλιάζουν.Κάπου εδώ μέσα είμαστε όλοι.

Ο δάσκαλος είναι πάντα αισιόδοξος, ακόμα και αν διδάσκει στην Ελλάδα και μάλιστα στο Δημόσιο Σχολείο! Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ξέρει τι γίνεται γύρω του. Αν αύριο διοριστείς - δεν μιλάω σε σένα αποκλειστικά - και μείνεις 5 χρόνια στο διπλανό νομό  , ενώ ο  φίλος σου που είναι κολλητός κάποιου υπαλλήλου του Γραφείου έρθει με απόσπαση στο σπίτι του , δήθεν για τις ανάγκες της υπηρεσίας και παίρνει για 5 χρόνια τα μόρια του Καστελλόριζου , χωρίς να τό έχει δει ούτε στο χάρτη , και τον δεις ξαφνικά να έχει 50 μόρια περισσότερα από σένα - άρα να ξεχάσεις τη μετάθεση ή την καλή οργανική θέση  -  τότε θα καταλάβεις ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να αλλάξουν.
 Όταν θα δεις να γίνονται διευθυντές Λυκείων και θα σε διοικούν άνθρωποι που δεν τέλειωσαν ούτε το Λύκειο , αλλά διδάσκουν σε ΕΠΑΛ , τότε θα καταλάβεις γιατί  σου φαίνονται απαισιόδοξα αυτά που γράφω.
 Αλλά δεν έχει νόημα να συνεχίζω. Καλύτερα αυτά να τα μάθει ο καθένας με το χρόνο. Αλλά όταν θα τα διαπιστώσει , δε θα μπορεί να κάνει τίποτα γιατί θα είναι αργά. Κάπως έτσι έγινε και με μένα. Όταν τα άκουγα στα πρώτα χρόνια , συνεπαρμένος από τη μαγεία της δουλειάς , έλεγα ότι αυτά τα λεν οι αριιστεροί για αντιπολίτευση.
 Τώρα που βλέπω να έχουν ήδη δοθεί από πριν οι θέσεις στους διευθυντές σχολείων - ποτέ δε συμπάθησα αυτή τη θέση, προτιμώ να πεθάνω στον πίνακα και να με ράνουν με κιμωλία -  χωρίς καν να έχουν γίνει κρίσεις ή ΠΥΣΔΕ , μετανοιώνω που περιφρονούσα ή αγνοούσα αυτούς τους ανθρώπους.
 Φίλε ,φαίνεται ότι μόνος του δεν μπορεί τελικά  να κάνει κανείς τίποτα. Αν δεν γεννηθεί ολόκληρο κίνημα γύρω απή την υπόθεση ΠΑΙΔΕΙΑ , η υπόθεση είναι χαμένη. Βλέπω ότι η κατάσταση χειροτερεύει. ΑΥτή είναι μια αισιόδοξη θέση ! Θα μπορούσα να σου πω ότι
 η κατάσταση είναι τραγική και δεν θα αλλάξει μέσα σε 50 χρόνια προς το καλύτερο. Δεν είμαι μάντης αλλά ξέρω να εκτιμώ σωστά. Με την νοοτροπία των εκπαιδευτικών που κυριαρχεί σήμερα - πλήρης αδράνεια - και με την κοινή γνώμη τελείως εχθρική προς την εκπ/κή κοινότητα , τον δάσκαλο τον περιμένουν σκληρές μέρες. Δεν αφήνω ούτε μια πιθανότητα να πέσω έξω.΄΄Ο,τι μπορεί να πάει στραβά , θα πάει οπωσσδήποτε !'' λέει ο νόμος του Μέρφυ και συπληρώνω :'' ό,τι έχει αρχίσει από καιρό να πηγαίνει στραβά και κάθε μέρα συνεχίζει να στραβώνει , κάποια στιγμή θα ... σπάσει ! ''.
  Αυτός ο λαός υιοθέτησε σε όλα τα επίπεδα το ψέμα , την απάτη , το ρουσφέτι , το βόλεμα , τη μετριότητα , την πονηριά , την αρπαγή.
 Η τύχη του είναι ανάλογη με το επίπεδό του. Αυτό του αξίζει΄, αυτό θα έχει .Και η παιδεία του ακολουθεί αναγκαστικά το δρόμο της γενικής κατάπτωσης.
 Τι να κάνω τώρα ; Να χρησιμοποιήσω κοινωνιολογικούς όρους για να περιγράψω επιστημονικά την κατάσταση στην Παιδεία και το μέλλον της , όταν την ξέρουν πολύ καλά και αυτοί που δεν έχουν με το χώρο καμιά σχέση ;
 Δεν έχω χρόνο από τη μια και από την άλλη το έχουν κάνει άλλοι , πιο ικανοί από μένα , πολύ πιο πριν.
 Τέλος , θα τελειώσω με αυτό :

 Η τύχη της Παιδείας στην πατρίδα δεν εξαρτάται μόνο από την ποιότητα και την αισιοδοξία λίγων εκπαιδευτικών. Αυτοί καλό είναι που υπάρχουν και μακάρι να γίνουν περισσότεροι . Η Ελλάδα χρειάζεται μια επανάσταση στην Παιδεία. Με σχεδιασμό , προοπτική , σκληρή αξιολόγηση όλων και σε όλα τα επίπεδα , γενναία  οικονομική αναβάθμηση του δασκάλου, δημιουργία διαρκών επιμορφωτικών τριμηνιαίων , ετήσιων ή διετών επιμορφώσεων ,ανώτατο αριθμό μαθητών σε κάθε τμήμα τα 20 άτομα ( στα Γυμνάσια - Λύκεια) , σκληρό και οργανωμένο Πανεπιστήμιο με επαγγελματική προοπτική για τον πτυχιούχο και πολλά άλλα σημαντικά πράγματα. Με μια όμως απαραίτητη προυπόθεση : αυτά θα ξεκινήσουν όλα μαζί !Αν ξεκινμήσουν ένα ένα , θα ξεφτύσουν πολύ γρήγορα και θα μείνουν στα όρια της μικροπολιτικής και της κοροϊδίας.
 Για να αλλάξει η παιδεία και να αντιστρέψει η χώρα τον αρνητικό ρυθμό στον οποίο βρίσκεται , πρέπει όλοι να αρχίσουν να μιλάνε και να δουλεύουν για την παιδεία . Από το μαθητή της Α΄Δημοτικού μέχρι τον Καθηγητή του μεταπτυχιακού! Από την νοικοκυρά που θα αφήσει την ολοήμερη αποχαύνωση στην τηλεόραση , μέχρι τον Ακαδημαϊκό , το διανοούμενο , τον καλλιτάχνη και τον επιστήμονα.
Πλούσιοι και φτωχοί , αγράμματοι και πτυχιούχοι , πρέπει όλοι να μπουν σε μια τροχιά βαθειάς κουβέντας και γενναίας προσφοράς για την Παιδεία. Οι εκπαιδευτικοί , αν το καταλάβουν , θα πρέπει να είναι φυσικά πρωτεργάτες - σε όλα τα επίπεδα αυτής της προσπάθειας.
  Αν λοιπόν αγαπητοί φίλοι δείτε κάποια στιγμή να ξεκινάει κάτι τέτοιο στη χώρα , το αύριο δε θα είναι απλά ελπίδα αλλά μια χαμογελαστή πραγματικότητα , που θα δίνει μόρφωση , εργασία , ποιότητα και ευτυχία στους πολίτες αυτής της πατρίδας.Στην αντίθετη περίπτωση θα γράφουμε στα fora ατέλειωτα μηνύματα και αυτοί που  διαχειρίζονται και κατευθύνουν πολλύ επαγγελματικά την τύχη των ανθρώπων , θα γελούν ειρωνικά για τον ρομαντισμό και την παιδική  αφέλειά μας.
                                                     Math

( Οι σκέψεις αυτές  μπορεί να έχουν αφορμή την απάντηση του τελευταίου συνομιλητή , αλλά δεν αποτελούν προσωπική απάντηση ή αντιπαράθεση με  κάποιιο συγκεκριμένο συνάδελφο .. Αυτό είναι μια γενικότητα σε όλες τις παρεμβάσεις μου. Σέβομαι τις αντιρρήσεις και την κριτική σας, χωρίς να απαιτώ να κάνετε το ίδιο και σε μένα. Προτείνω όμως να προσπαθούμε όσο γίνεται να πιάνουμε καλά το νόημα των μηνυμάτων των συνομιλητών μας με μόνο σκοπό να πηγαίνουμε τη συζήτηση παραπέρα.Σε σοβαρά θέματα δεν έχουν νόημα προσωπικές εκτιμήσεις για συνομιλητές , όπως πχ '' είσαι ανημέρωτος '' , '' είσαι κολημένος'' , '' θα αποτύχεις αν γίνεις δάσκαλος '' ,  '' σε έφαγε η ρουτίνα ή ... η μαρμάγκα '' , ΄'' μάλλον είσαι εξοφλημένος '' , '' πρέπει να είσαι ματσωμένος για να τα λες αυτά.. '' και δεν ξέρω τι άλλο. Αν θέλουμε να μαλώσουμε ή να ασκήσουμε άλλες μας ..αρετές , έχουμε τις γυναίκες μας (αντίστοιχα τους άνδρες) !
 Αυτό που έχει σημασίαι είναι να αξιολογούμε σωστά τις απόψεις ή τις θέσεις που διατυπώνουνται , χωρίς να μας ενδιαφέρει ποιος είναι ή τι είναι αυτός που τα γράφει , αλλά μόνο αυτό που γράφει. Δεν κάνω μάθημα σε κανένα, ειμαι άλλωστε πολύ νέος στο φόρουμ , αλλά αυτά τα λίγα κατάλαβα  από τον τρόπο επικοινωνίας στα ξένα fora.Σε τελευταία ανάλυση , μπορείτε να μου πείτε'' φίλε ,εμείς εδώ έτσι είμαστε και λειτουργούμε , αν δεν σου αρέσει στρίβε''.Όμως από τα μηνύματά σας άλλο κατάλαβα και γιαυτό μπήκα στη συζήτηση.Αν η παραπάνω σκέψη μου μπορεί να βοηθήσει  , έχει καλώς. Διαφορετικά αγνοείστε την και συγχρόνως συγχωρείστε με).

 

[mavoglou]

Το Διαδίκτυο έχει τεράστια δύναμη.
Έχει τη δύναμη να δώσει σε έναν ανήλικο τη δυνατότητα να μπει σε ένα φόρουμ και να γράφει οτιδήποτε θέλει ανεξέλεγκτα, προσβάλλοντας ανθρώπους (αν τελικά μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό), χωρίς να χρειάζεται να δώσει λόγο για τίποτα, αφού κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του.

Σε αυτό το φόρουμ έχω επιλέξει να συνδεθώ με ένα nickname που με κάνει επώνυμο εδώ μέσα. Είναι συνειδητή επιλογή αναλαμβάνοντας το ρίσκο τον κινδύνων που μπορεί να πάρει κάποιος για αυτή του την ενέργεια.

[PDE ads]

[indiana]

Στη ζωή μου τη σχολική, υπήρχαν δυο κατηγορίες καθηγητών...εκείνοι που λάτρευα και εκείνοι που μου ήταν παντελώς αδιάφοροι.
Στην πρώτη ανήκαν εκείνοι  που στο μάθημα έδιναν ψυχή,εκείνοι που τους άρεσε τρελά αυτό που δίδασκαν...τους άρεσε να μεταδίδουν ό,τι είχαν μέσα τους.Στη δεύτερη κατηγορία ανήκαν εκείνοι που μας έβλεπαν σαν μέρος των υποχρεώσεων τους..Και αυτό, όσο και αν δεν θέλαμε να το παραδεχτούμε, μας πλήγωνε. Όταν θα μπώ σε μια τάξη θέλω να ανήκω στην πρώτη κατηγορία..να έχω μαθητές που θα με θυμούνται σαν άνθρωπο που έστω και λίγο τους βοήθησε να πάνε παρακάτω..όπως λειτούργησαν και εκείνοι για μένα..που τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ!!! Ίσως πολυ ρομαντικό για τα σημερινά δεδομένα...

[TheOne]

indiana, έδωσες μία από τις ωραιότερες απαντήσεις! Ίσως την καλύτερη! Η άποψή σου εκφράζει ακριβώς και τα δικά μου συναισθήματα! Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα σε όσα έγραψες και χαίρομαι πάρα πολύ που υπάρχουν και άλλοι νέοι μελλοντικοί συνάδελφοι που σκέφτονται με τέτοιο προσανατολισμό!

[marsa]

Συνάδελφοι να προσθέσω κι εγώ τους προβληματισμούς μου, αν και δεν είμαι ακόμη διορισμένη, εργάζομαι όμως πολλά χρόνια και με διάφορους τρόπους στην εκπαίδευση: φροντιστήρια, ιδιαίτερα, ωρομισθία.

Με προβλημάτισαν οι απαντήσεις που δόθηκαν στο ερώτημα "αν αφήνουμε ένα μαθητή της Α΄γυμνασίου τον Σεπτέμβριο". Θέλω λοιπόν να πω, ότι φυσικά και δεν τον αφήνουμε. Αν είναι να μείνει, μένει μόνος του!!! Δυστυχώς πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν παρεξηγήσει ορισμένα πράγματα. Θεωρούν ότι πρέπει να είναι "καλοί" με τα παιδιά, με οποιαδήποτε υποχώρηση κι αν συνεπάγεται αυτό. Δεν είναι έτσι. Και πες ότι έκανες μια κουβεντούλα με τον μαθητή και τον πέρασες, χωρίς να ξέρει πού του παν τα τέσσερα. Ξέρεις τι μήνυμα περνάς και σ΄αυτόν και στους συμμαθητές του που θα ενημερωθούν για την "εξέταση"; Ότι εντάξει, δεν έγινε και τίποτα, μπορούν να μην ασχολούνται με το σχολείο, το απολυτήριο θα το πάρουν!!! Κάπως έτσι, με αυτές οι πρακτικές, οι μαθητές μαθαίνουν ότι "το γυμνάσιο είναι υποχρεωτικό" σημαίνει ότι "όλοι οι μαθητές θα περάσουν την τάξη". Σοβαρολογώ, μου το έχουν πει ευθέως! 

Εδώ πρέπει πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε εμείς τους στόχους μας. Αν πιστεύουμε ότι το σχολείο δεν προσφέρει και τίποτα το σπουδαίο, τότε ναι, ας τους περνάμε όλους, όσο αδιάφοροι κι αν είναι (προσοχή δε μιλάω για τα παιδιά που προσπαθούν αλλά δεν μπορούν περισσότερο). Αν όμως πιστεύουμε ότι το σχολείο είναι σημαντικό, τότε ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να στέλνουμε σε μεγαλύτερη τάξη παιδιά που ξέρουμε εκ των προτέρων ότι δε θα τα καταφέρουν γιατί κουβαλάνε φοβερά κενά από προηγούμενη τάξη. Τι περιμένουμε αλήθεια να κάνει ο έρμος ο μαθητής που πάει με την βοήθειά μας στην 3η γυμνασίου, χωρίς να ξέρει να λύνει εξισώσεις πρώτου βαθμού; Δεν είναι λογικό να νιώθει ο "ηλίθιος" της τάξης; Ανήμπορος να τα βγάλει πέρα; Τότε δε θα επιστρατεύσει κι αυτός τα μόνα του όπλα που είναι είτε το "γλύψιμο" είτε η επιθετικότητα; Αυτό θέλουμε; Μαθητές που πάντα θα έχουν την ανάγκη μας και δε θα στηριχτούν ποτέ στα πόδια τους;

Τι θα έκανα εγώ στο παραπάνω πρόβλημα; Θα τον εξέταζα κανονικά. Κι αν έκρινα ότι πρέπει να μείνει θα τον άφηνα. Χωρίς τύψεις. Θα φρόντιζα όμως σε όλη την επόμενη χρονιά να τον έχω από κοντά είτε τον έχω μαθητή μου είτε όχι και να του κάνω κάποια "ιδιαίτερα" εντός σχολείου,(εννοείται χωρίς χρήματα!!!) μετά το τέλος του μαθήματος, ώστε να καλύπτει τις όποιες αδυναμίες του.

Και κάτι τελευταίο: Η ζωή δεν είναι εύκολη κι αυτό τα παιδιά πρέπει να το καταλάβουν. Η επιτυχία δεν χαρίζεται, κερδίζεται. Αν κάνουμε μάθημα σε γόνους εύπορων οικογενειών, ναι, πρέπει να τους μάθουμε ότι όλα είναι δικά τους χωρίς κόπο, γιατί έτσι είναι τα πράγματα, είτε μας αρέσει είτε όχι. Αν όμως οι μαθητές μας είναι απλά συνηθισμένα παιδιά, ας μην τους συμπεριφερόμαστε σα να είναι πρίγκηπες -που δεν είναι- γιατί όταν το σχολείο τελειώσει, θα προσγειωθούν απότομα στην πραγματικότητα και θα φάνε τα μούτρα τους. Και θα φταίμε πρωτίστως εμείς γι' αυτό, που δε φροντίσαμε να τους δείξουμε ποιά είναι η αλήθεια. Ας το έχουμε υπόψη: Δεν μας εξουσιοδότησε κανείς να διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα και δεν έχουμε δικαίωμα να μην τους μάθουμε να αγωνίζονται για να πετύχουν. Καταστρέφουμε ζωές με την ανόητη "καλοσύνη" μας.

Καλή σας μέρα.