Ιστορία Γ' Λυκείου Κατεύθυνσης

[ariadni]

Έχει προστεθεί ακόμη ένα κεφάλαιο. Το βιβλίο που έχεις φτάνει μέχρι το Κρητικό, ενώ το καινούριο τελειώνει με τον Παρευξείνιο Ελληνισμό.

ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου!

[PDE ads]

[frerar]

Καλησπέρα σε όλους. Γνωρίζετε αν υπάρχουν σαφείς οδηγίες για την αντιμετώπιση των πηγών στην ιστορία κατεύθυνσης? Αν κάποιος από εσάς έχει την τύχη να γνωρίζει κατά πόσον υπάρχουν οδηγίες προς τους διορθωτές της ιστορίας κατεύθυνσης και αν ναι πού μπορούμε να βρούμε αυτές τις οδηγίες θα με βοηθούσε σημαντικά. Ευχαριστώ συνάδελφοι...

Να υποθέσω ότι κανένας δεν ξέρει κάτι για το θέμα εεε?
Να στε όλοι καλά
γειά σας........

[despoina25]

    frerar, το θεμα της διόρθωσης των πηγών έχει ξανασυζητηθεί (ψάξ' το μέσω της "αναζήτησης"). Γενικά, θεωρείται προτιμότερο έναν μαθητής να προσπαθεί να συμπλέξει τα δεδομένα βιβλίου- πηγής, καθώς αποδεικνύει έτσι και την κριτική του ικανότητα. Βέβαια, ακόμη και αν προτιμηθεί ο τρόπος της παράθεσης, δεν αποκλείεται να πάρει έναν μαθητής άριστα. Επίσης, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο να μην αντιγράφει επακριβώς τα δεδομένα της πηγής (εγώ βλέπω π.χ. ότι πολλά παιδιά δυσκολεύονται ακόμη και να χρησιμοποιήσουν συνώνυμες φράσεις) και να έχει σωστή δομή (π.χ. να μην επανέρχεται από το ένα θέμα στο άλλο, να χρησιμοποιεί συνδετικές λέξεις κτλ). Τώρα, σχετικά με το πόσο μόρια χάνει ο μαθητης από το κάθε λάθος, νομίζω ότι είναι καλύτερο να απαντήσει κάποιος που έχει βαθμολογήσει σε πανελλάδικές.

[MARKOS]

frerar, διαβασε το βιβλιο καθηγητη και τις διδακτικες οδηγιες του Π.Ι. γαι το μαθημα της ιστοριας κατ/νσης. θα βοηθηθεις αρκετα.
τωρα οσο αφορα τη κλιμακα βαθμολογιας για καθε λαθος, εκει δεν υπαρχουν σαφεις οδηγιες. η γενικη εικονα μετραει.

[PDE ads]

[olgalia]

frerar σου παραθέτω τις οδηγίες που μας είχε δώσει μέλος του φόρουμ, διορθωτής στην ιστορία, στην ίδια απορία, όταν είχε τεθεί παλιότερα.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΗΓΩΝ

Πιο συγκεκριμένα, ένα πλάνο για σύνθεση απάντησης με παράθεμα:
Βήμα 1: Μελέτη και καλή κατανόηση του σχετικού ερωτήματος.
Βήμα 2: Επειδή όλες αυτές οι ερωτήσεις βασίζονται στη θεωρία του βιβλίου, προτρέπω τους μαθητές μου, προτού διαβάσουν το κείμενο του παραθέματος, να καταγράψουν σ' ένα πρόχειρο πολύ συνοπτικά τις πληροφορίες του βιβλίου σχετικά με το ερώτημα. (Αυτό το κάνω με το εξής σκεπτικό: Για να "οριοθετήσουν" ως ένα βαθμό επί της ουσίας το περιεχόμενο της απάντησής τους και να μην "πελαγώσουν" μέσα στο κείμενο του παραθέματος, το οποίο μπορεί να έχει και πολλά άσχετα ή ακόμη και να είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα)
Βήμα 3: Προσεκτική μελέτη του παραθέματος, εντοπισμός σ' αυτό των στοιχείων που απαιτεί η απάντηση.
Βήμα 4: Σύνθεση της απάντησης με την παράλληλη χρήση των στοιχείων του βιβλίου και του παραθέματος. Να έχετε υπόψη ότι αυτού του είδους τα θέματα είναι μικρές "εκθέσεις" στην πραγματικότητα. Επομένως, καλό είναι, όπως ανέφερα παραπάνω, να μη φαίνεται ότι ο μαθητής έχει αποστηθίσει οτιδήποτε. Γι' αυτό: α) πρέπει να τηρείται χρονική ακολουθία των γεγονότων (αυτό εννοούσα όταν μιλούσα για παράλληλη χρήση των στοιχείων βιβλίου - παραθέματος, όχι "αυτά λέει το βιβλίο......." κι έπειτα σε άλλη παράγραφο " αυτά λέει το παράθεμα ...." β) τα προερχόμενα από το παράθεμα στοιχεία δεν πρέπει να αντιγράφονται αυτούσια, αλλά να μεταφέρονται όπως τα έχει κατανοήσει ο μαθητής, αυτό ισχύει, κυρίως, για τα παραθέματα ερμηνευτικού τύπου. γ) για τα παραθέματα- πηγές, τα οποία αποτελούν τεκμήρια (λ.χ. ο πολιτικός λόγος του Βενιζέλου μετά το κίνημα στο Γουδί), καλό θα ήταν να χρησιμοποιούνται ως τέτοια με την εφαρμογή της "επίκλησης στην αυθεντία", ήτοι: δηλώνεται το όνομα αυτού που "μιλάει" ή "γράφει", επιλέγεται το συγκεκριμένο χωρίο από το παράθεμα και μεταφέρεται αυτούσιο μέσα σε εισαγωγικά οπωσδήποτε. Έτσι, λειτουργεί ως "απόδειξη" στα γραφόμενα της απάντησης. γ) Καλό θα ήταν ν' αποφεύγονται, επίσης, οι φράσεις του στυλ "σύμφωνα με το σχολικό βιβλίο..." (εξυπακούεται πως ο μαθητής το διάβασε κι έρχεται να μάς το "γράψει"), ούτε και φράσεις του στυλ "όπως αναφέρει το παράθεμα ...". Σ' αυτή την περίπτωση δέον θα ήταν να τηρείται ο κανόνας της ιστορικής μεθοδολογίας : δηλαδή για παραθέματα ερμηνευτικού τύπου (για τα παραθέματα - πηγές - τεκμήρια - Προσοχή και στους στατιστικούς πίνακες εδώ!- ήδη έχω γράψει στο γ), τα οποία γράφονται από μεταγενέστερους ιστορικούς - ερμηνευτές των γεγονότων, ο μαθητής πρέπει να αναφέρει το συντάκτη του παραθέματος και το βιβλίο από το οποίο αντλείται το παράθεμα πχ:" ... Όπως αναφέρει και ο ...Χ... στο βιβλίο του ....Ψ...," ή "...σύμφωνα με τον ....Χ ... (σε παρένθεση ο τίτλος του βιβλίου, άρθρου κ.λπ.) ή " ...ο Χ... υποστηρίζει την άποψη ...." κ.λπ.

Το βοήθημα Ιστορίας του Μπαχαράκη εκτός από τη μέθοδο της σύνθεσης. παρουσιάζει και τη μέθοδο της παράθεσης, δηλαδή της αυτούσιας παράθεσης των δεδομένων του βιβλίου (που συνδέονται με την πηγή) και κατόπιν, σε άλλη παράγραφο και με συνδετική φράση τέτοια που να δείχνει τη σχέση της πηγής με τα δεδομένα του βιβλίου (αποδεικτική, συμπληρωματική, αντιθετική κ.ά.), την παρουσίαση του περιεχομένου της πηγής με τα λόγια όμως του μαθητή αυτή τη φορά και αναφορές στο κείμενο της πηγής για επιβεβαίωση μέσα σε εισαγωγικά ή παρενθέσεις.

[despoina25]

   Πολύ καλά τα είπες Olgalia! Κι εγώ πάντα τους λέω να αναφέρουν το συντάκτη του κειμένου, ειδικά όταν είναι πρωτογενής η πηγή.
    Το κακό είναι ότι σε ένα φροντιστήριο που διδάσκω η καθηγήτρια στο σχολείο τους λέει να γράφουν μόνο με την μέθοδο της παράθεσης "για να μην κουράζονται" οι βαθμολογητές στη διόρθωση! Άκουσον άκουσον. Μετά θεωρούν ότι εγώ είμαι απαιτητική όταν τους λέω να αποδεσμευτούν από τη διατύπωση του βιβλίου και να γράψουν ένα κείμενο δικό τους (χωρίς βέβαια να ξεφεύγουν από όλα αυτά που έχουν μάθει μέσα στη χρονιά). Από τη στιγμή που μια βαθμολογήτρια τους λέει να απαντούν πάντα απλά, γιατί να κουραστούν; Είναι χαρακτηριστικό ότι η καθηγήτρια τους έχει πει να εισάγουν τα θεδομένα της πηγής με την φράση "όπως προκύπτει από το δοθέν παράθεμα". Οπότε εγώ έπαθα ένα σοκ όταν είδα ότι στις 30 απαντήσεις που πήρα, οι 20 είχαν χρησιμοποιήσει την ίδια συνδετική φράση.

[nikos6767]

k omos ayto isxuei sta perissotera sxoleia k stous perissoteroys kathigites

[iridax]

Να σας πω κάτι δεν ξέρω αν φαινομαι ανίδεη σαν καθηγήτρια αλλά με έχετε αγχώσει αρκετά.Πρώτη φορά που διδάσκω φέτος ιστορία και όλα τα βοηθήματα που χρησιμοποιώ λένε τρόπο ανάπτυξης παραγωγικά δηλαδή πάμε από τα σχόλια του βιβλίου και δηλώνουμε σύμφωνα με τις ιστορικές μας γνώσεις.... και μετά σύμφωνα με την ιστορική πηγή και γράφουμε τα στοιχεία της πηγής όχι αυτούσια.Δηλαδή αυτός ο τρόπος είναι τελείως λαθός??Και πως θα συνδυάσω μία πηγή με τις ιστορικές γνώσεις με μία πηγή μπορεί να περιέχει διαφορετικά στοιχεία?

[daffyduck]

Στις πανελλήνιες μια καλογραμμένη απάντηση-μικρή έκθεση που θα "πλέκει" τις ιστορικές γνώσεις με τις πληροφορίες της πηγής, αντί να τα παραθέτει απλά το ένα κάτω από το άλλο, θεωρείται το ιδανικό - περισσότερο σαν ουτοπία όμως παρά σαν πραγματικότητα, αφού στα γραπτά δεν το βρίσκουμε σχεδόν ποτέ. Η συντριπτική πλειοψηφία των γραπτών, ακόμη και των άριστων, είναι γραμμένα με την ασφαλή μέθοδο της παραθεσης. Στη συνάντηση πριν ξεκινήσει η βαθμολόγηση δυο χρόνια τώρα υπάρχει η ίδια ατμόσφαιρα: γκρίνια που τα παιδιά απλά παπαγαλίζουν και δεν ξέρουν να γράψουν μια πηγή και απλά παραθέτουν και μπλα μπλα μπλα και τελικά όλοι συμφωνούν ότι δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε μόρια για τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένη η πηγή, από τη στιγμή που η παράθεση είναι αυτή που κυριαρχεί.

Οι πιο αυστηροί και απαιτητικοί βαθμολογητές δήλωσαν φέτος ότι μια άψογη απάντηση γραμμένη με τη μέθοδο της παράθεσης θα την βαθμολογούσαν με 47-48/50, φυλάσσοντας το πλήρες 50άρι για γραπτό που θα ήταν γραμμένο με τη μέθοδο της σύνθεσης. Δεν ξέρω εάν τελικά το τήρησαν, δεν παρακολούθησα το θέμα από εκεί και πέρα. Άλλοι δήλωσαν ότι θα είναι πιο επιεικείς με τυχόν παραλείψεις ενός γραπτού που επέλεξε τη μέθοδο της σύνθεσης, με τη λογική "πάλι καλά, αυτός τουλάχιστον το προσπάθησε και πήρε τα ρίσκα του"

Με άλλα λόγια, θεωρώ ότι πραγματικά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας όσον αφορά τις εξετάσεις,η παράθεση είναι πλήρως αποδεκτή.

Υπάρχει βέβαια - κατά την ταπεινή μου άποψη - λόγος ανησυχίας που τα βλαστάρια μας το θεωρουν ακατόρθωτα δύσκολο να συνδυάσουν δυο γαιδουριών άχυρα (και σιγά τις πηγές που βάζουν δηλαδή τα τελευταία χρόνια, έλεος!!!)  και που πολλοί συνάδελφοι από εμάς επίσης αποφεύγουμε να διδάξουμε τον "δύσκολο" τρόπο, αλλα αυτό είναι άλλο θέμα προφανώς...

[iridax]

Σε ευχαριστώ για την άμεση απαντησή σου αλλά πιστεύω ότι επίσης υπάρχουν και πολλοί διορθωτές όπως η καθηγήτρια που αναφέρθηκε πιο πάνω που τους κουράζει όλος αυτός ο συνδυασμός και ίσως αποβεί και μοιραίο.Αλλά και πάλι τα βλαστάρια μου έτσι και τους  πω έναν συνδυασμό θα ξεχάσουν τα μισά.Αν διδάξω και αυτόν τον τρόπο και αρχίζουμε και το δουλεύουμε έτσι??τι λετε?Προβληματισμός και πάλι προβληματισμός!!!!!!!!!

[daffyduck]

Σε ευχαριστώ για την άμεση απαντησή σου αλλά πιστεύω ότι επίσης υπάρχουν και πολλοί διορθωτές όπως η καθηγήτρια που αναφέρθηκε πιο πάνω που τους κουράζει όλος αυτός ο συνδυασμός και ίσως αποβεί και μοιραίο.Αλλά και πάλι τα βλαστάρια μου έτσι και τους  πω έναν συνδυασμό θα ξεχάσουν τα μισά.Αν διδάξω και αυτόν τον τρόπο και αρχίζουμε και το δουλεύουμε έτσι??τι λετε?Προβληματισμός και πάλι προβληματισμός!!!!!!!!!

iridax, δεν είμαι σίγουρος ότι σε κατάλαβα καλά, με συγχωρείς. Όταν λες "όλος αυτός ο συνδυασμός"  ή "να αποβεί μοιραίο" τί εννοείς ακριβώς; Και επίσης όταν λες "αν διδάξω ΚΑΙ αυτόν τον τρόπο;" - δηλ. ποιον τρόπο και ποιον άλλον;

Σόρρυ αλλά έχω κι ένα κεφάλι καζάνι από το σχολειο κι έχω κατεβάσει στροφές μάλλον :-)

[despoina25]

  Θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σας για το εξής: όταν ζητούν από τα παιδιά να δώσουν ορισμό (π.χ. Φεντερασιόν, Ούλεν κτλ), δεν είναι προτιμότερο να ξεκικούν την απάντησή τους από την οριστέα έννοια; Π.χ. ο εξής ορισμός (που αλλάζει τη σειρά του βιβλίου) "Η Φεντερασιόν ήταν η μεγάλη πολυεθνική οργάνωση της Θεσσαλονίκης, με πρωτεργάτες σοσιαλιστές από την ανοιχτή σε ιδέες εβραϊκή κοινότητα της πόλης, αποτέλεσε σημαντική δίαυλο για τη διάδοση σοσιαλιστικής και εργατικής ιδεολογίας στην Ελλάδα. Η  ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων, μιας πόλης....σημείο αναφοράς για το εργατικό κίνημα" είναι δυνατόν να βαθμολογηθεί αρνητικά; Εγώ θυμάμαι όταν έκανα ιστορία κατεύθυνσης η καθηγήτρια στο σχολείο απαιτούσε σε ερωτήσεις ορισμών να ξεκινάμε με την οριστέα έννοια, γιατί αν γράψουμε 3-4 σειρές και μετά παραθέσουμε και τον ορισμό είναι σαν να μην κατανοούμε την ερώτηση.
   Επίσης, στην πιθανή ερώτηση τι ήταν το Εθνικόν Κομιτάτον, δε θεωρείτε απαραίτητο να προσδιοριστεί ότι ήταν ένας πολιτικός σχηματισμός που διαμορφώθηκε στην Εθνοσυνέλευση του 1862-1864, κι ας μη το αναφέρει η συγκεκριμένη παράγραφος;  Δεν πρέπει στους ορισμούς να επισημαίνουμε το χρονικό πλαίσιο όπως και να 'χει; Τα παιδιά νευριάσαν επειδή σε όσους δεν το ανέφεραν στο διαγώνισμα έκοψα 0,5 στα 4.
   Έχω προβληματιστεί πολύ με αυτές τις απαντήσεις. Εδώ και 2 χρόνια που διδάσκω Ιστορία Κατεύθυνσης προσπαθώ να πείσω τα παιδιά να ξεκινούν με την οριστέα έννοια, ακόμη και αν χρειαστεί να αλλάξουν τη σειρά των λέξεων. Σε καμιά περίπτωση δεν τους λέω να παραλείψουν κάτι ως επιπρόσθετο. Π.χ. στην ΟΥΛΕΝ τους λέω να ξεκινούν λέγοντας ότι ήταν μια αμερικανική εταιρεία κτλ. αναφέροντας στη συνέχεια και ό,τι προλέγεται στο βιβλίο (π.χ. για το Αδριάνειο Υδραγωγείο κτλ).
   Η καθηγήτρια στο σχολείο τους είπε ότι επ 'ουδενί δεν πρέπει να αλλάζουν τη σειρά. Δε λέω ότι εγώ θα αφαιρέσω μονάδες αν τα δω όπως τα'χει το βιβλίο, αλλά ,πείτε μου, δε δημιουργεί καλύτερη εντύπωση ένα γραπτό που μαρτυρά και μια κριτική σκέψη; Θεωρώ ότι είναι άλλο ο ορισμός και άλλο η ερώτηση σύντομης απάντησης. Στον ορισμό τα αιτούμενο είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο (και σε 2-3 βοηθήματα που έχω στους ορισμούς οι συγγραφείς ξεκινούν πάντα με τον όρο που πρέπει να επεξηγηθεί).

       Ρωτώ κυρίως όσους έχουν βαθμολογήσει σε πανελλαδικές: τι ισχύει στη βαθμολόγηση των ορισμών; Υπάρχει πιθανότητα κάποιος να κόψει μόρια επειδή το παιδί άλλαξε τη σειρά των λέξεων; Αν αναφέρει τα πάντα, γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο;

[frerar]

ahahaahaha!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Η καθηγήτρια που έχουν οι δικοί μου στο σχολείο τους λέει ότι δεν πρέπει να τα γράφουν όπως τα λέει στο βιβλίο, γιατί θεωρείται μειονέκτημα.....έλλειψη κριτικής σκέψης (συμπεριλαμβανομένων των απαντήσεως ανάπτυξης). "ξέρει αυτή είναι διορθώτρια"

Άντε ρε με όλους τους κομπλεξικούς βαρέθηκα πια......κάνουνε αμάν και πώς να πιάσουν μια θέση στο δημόσιο και μετά υποτιμούν με κάθε τρόπο αυτούς που αγωνιζονται απ΄έξω να βοηθήσουν τα παιδιά να γράψουν καλά. Στις πηγές να δεις τι γίνεται....
Αν είναι να καταντήσω έτσι να μη σώσω να διοριστώ ποτέ.

Δέκα χρόνια διδάσκω ιστορία κατεύθυνσης και δέκα χρόνια ακούω διάφορες ηλιθιότητες από τους καθηγητές του σχολείου. Ο ένας έτσι, ο άλλος αλλιώς (ό,τι να 'ναι -όπως να΄ναι) χρησιμοποιώντας μια υποκριτική αυθεντία του στυλ ¨είμαι διορθωτής". Ε και??? Οι μαθητές μου όταν είναι καλοί γράφουν πάντα πάνω από 95 κάθε χρονιά.

Ασε τη να λέει ό,τι θέλει....και εγώ όπως τους το λες εσύ τους το λέω να το γράφουν και χτυπάνε και 100άρια. Μη μασάς....

[despoina25]

Ευχαριστώ πολύ frerar για την άμεση απάντηση!  Το θέμα είναι ό,τι εγώ δεν τους λέω απλά τι πιστεύω, τους μεταφέρω και την προσωπική μου εμπειρία, γιατί κι εγώ στο συγκεκριμένο βιβλίο εξετάστηκα, πάντα προσέθετα δικά μου λόγια στους ορισμούς, πάντα απαντούσα στην πηγή χωρίς να αντιγράφω το βιβλίο, συνδυάζοντας τα δεδομένα της πηγής με τα όσα ήδη γνώριζα και πήρα 19,5!

    Και να φανταστείς ότι η συγκεκριμένη καθηγήτρια από την αρχή της χρονιάς τους έχει κάνει μόνο 2 πηγές, ενώ εγώ έχω ξεσκιστεί να τους δίνω 3-4 σε κάθε μάθημα για να οξύνουν λίγο την κριτική τους ικανότητα. Τι να πώ; Ευτυχώς υπάρχουν παιδιά που το εκτιμούν!