Σύνολο ψηφοφόρων: 164
Η ψηφοφορία έληξε: Φεβρουαρίου 27, 2011, 06:54:10 pm
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Όλες οι παραπάνω δουλειές εμπίπτουν στο καθηκοντολόγιό μας είτε με απευθείας ανάθεση από το Σύλλογο στην αρχή της χρονιάς είτε ως καθημερινές εργασίες που αναθέτει ο διευθυντής. Η διακοπή της εκτέλεσής τους ασκεί αμφίβολη (κατά τη γνώμη μου) πίεση και δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθολικά. Π.χ. αν αρνηθούμε το εξωδιδακτικό μας καθήκον να φτιάξουμε τα οικονομικά των ωρομισθίων, αυτοί οι άνθρωποι θα μείνουν απλήρωτοι! Εκτός αυτού, θα καταλήξουμε με διευθυντές που θα κάνουν τη μια αναφορά πίσω από την άλλη.
Παράθεση από: ΠΕ0404 στις Φεβρουαρίου 11, 2011, 07:08:51 pmΌλες οι παραπάνω δουλειές εμπίπτουν στο καθηκοντολόγιό μας είτε με απευθείας ανάθεση από το Σύλλογο στην αρχή της χρονιάς είτε ως καθημερινές εργασίες που αναθέτει ο διευθυντής. Η διακοπή της εκτέλεσής τους ασκεί αμφίβολη (κατά τη γνώμη μου) πίεση και δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθολικά. Π.χ. αν αρνηθούμε το εξωδιδακτικό μας καθήκον να φτιάξουμε τα οικονομικά των ωρομισθίων, αυτοί οι άνθρωποι θα μείνουν απλήρωτοι! Εκτός αυτού, θα καταλήξουμε με διευθυντές που θα κάνουν τη μια αναφορά πίσω από την άλλη. Θα αναφέρω ένα ποιό συγκεκριμένο παράδειγμα συνάδελφε. Ο διευθυντής του Σχολείου ανέθεσε πρόσφατα να κάνω ένα έγγραφο σε απάντηση της δευτεροβάθμιας που ανήκω στην οποία να φαίνεται η εξέλιξη του μαθητικού πληθυσμού τα τελευταία 5 χρόνια και οι αποστάσεις που διανύουν τα παιδιά ώστε να έρθουν στο Σχολείο.Αυτά τα στατιστικά σίγουρα πλέον χρησιμοποιούνται από το υπουργείο για το κλείσιμο των Σχολείων.Δηλαδή βάζουμε τα χέρια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας. Άσχετα αν το υπουργείο είχε προαπαοφασίσει το κλείσιμο δεν καταλαβαίνω γιατί εμείς να προβαίνουμε σε όλες τις απαιτήσεις του υπουργείου και σε ότι αυτές συνεπάγονται.Αν τώρα οι διευθυντές προβούν σε ομαδικές αναφορές (δηλαδή αν όλοι οι εκπαιδευτικοί σε ένα Σχολείο δεν εκτελούμε αυτές τις καθημερινές ανάγκες του νομίζω ότι σε σημαντικό βαθμό θα παρουσιαζόταν προβλήματα στην κεντρική διοίκηση.Η σκέψη σου για προσέγγιση των γινιών είναι χρονοβόρα και μάλλον αναποτελεσματική (αποτελεσματική μόνο στο θέμα των συγχωνευσεων- λόγω αναγκών τοπικών ιδιαιτεροτήτων) και αυτό γιατί δυστυχώς ακόμη και στους ίδιους τους γονείς η εικόνα μας δεν είναι η καλύτερη. Αν πάλι μου πεις ότι με μια τέτοια κίνηση την κάνουμε χειρότερη, ξαναλέω ότι στα διδακτικά μας καθήκοντα να είμαστε εντάξει.Τώρα αυτό που ανέφερες για τους ωρομίσθιους (αν και στο δικό μας Σχολείο δεν υπάρχουν) νομίζω ότι σε τελική ανάλυση είναι υποχρεωμένο το κράτος να μεριμνήσει πρώτα απ'όλα για την πληρωμή τους και όχι εμείς. Με το κράτος και τις δευτεροβάθμιες οι συνάδελφοι υπογράφουν σύμβαση και όχι με εμάς. Φυσικά δεν είμαι εναντίον των ωρομίσθιων συναδέλφων αλλά μην μου λες ότι πρέπει και αυτό το πρόβλημα να μεταβιβάζεται σε εμάς.
δεν μπορω να ακουω αλλο για την οικονομικη απωλεια ( δεν με παιρνει, εχω δανειο κλπ) γιατι οταν δεις τρομακτικη μειωση στο μισθο σου μην αναρρωτηθεις πως εφτασες εκει...
Αν και θα επρεπε ως μια παραδοσιακα μαχητικη μεριδα εργαζομενων (λαστ γιαρς) να κατεβουμε στους δρομους για ολα αυτα που συμβαινουν γυρω μας, μιζεριαζουμε με τα καθαρα δικα μας. Κι οχι μονο αυτο, ψαχνουμε και δικαιλογιες για να μην κανουμε το αυτονοητο : να απεργησουμε. Πέρα απο τη λευκη απεργια, την οποια θεωρα και ως σκεψη ξεφτιλα αφου οταν απεργεις κατεβαινεις στις πορειες και η λεξη απεργια σημαινει απεχω απο το εργο και προφανως και τον χωρο εργασιας, δεν μπορω να ακουω αλλο για την οικονομικη απωλεια ( δεν με παιρνει, εχω δανειο κλπ) γιατι οταν δεις τρομακτικη μειωση στο μισθο σου μην αναρρωτηθεις πως εφτασες εκει...απλα τους αφησες να σε μ@@@@ν και χωρις λιπαντικο!!!
Παράθεση από: solidarite στις Φεβρουαρίου 11, 2011, 10:28:25 pmδεν μπορω να ακουω αλλο για την οικονομικη απωλεια ( δεν με παιρνει, εχω δανειο κλπ) γιατι οταν δεις τρομακτικη μειωση στο μισθο σου μην αναρρωτηθεις πως εφτασες εκει...Είσαι πάντα τόσο άνετη με τα χρήματα και τις οικονομικές υποχρεώσεις των άλλων;
Να σημειώσω ακόμη πως σε καμιά περίπτωση δεν λέω πως δεν θα απεργήσω. Το αντίθετο μάλιστα. Προβληματίζομαι όμως έντονα για το ότι σχεδόν κανένας δεν θα νιώσει τον αντίκτυπο της απεργίας μου, με λίγα λόγια κινδυνεύει να πάει στο βρόντο και να χαρεί η Αννούλα που θα εξοικονομήσει άλλα 100 ευρώ.