0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως αν θέλουμε την καλύτερη δυνατή παιδεία εκτός όλων των άλλων μέτρων που πρέπει να ληφθούν και των δραστικών αλλαγών θα πρέπει να γίνονται και απολύσεις σε ειδικές περιπτώσεις.Η μονιμότητα που τόση ασφάλεια μας παρέχει μερικές φορές λειτουργεί ως τροχοπέδη στην εξέλιξή μας. Πόσοι από εμάς δεν έχουν συναντήσει και ως μαθητές αλλά και ως εκπαιδευτικοί συναδέλφους εφησυχασμένους, παραιτημένους που "φυτοζωούν" στα γραφεία, έρχονται στο σχολείο όταν και όποτε μπορούν, εκπαιδευτικούς που μόνο εκπαιδευτικοί δεν είναι; Αυτή η παιδεία αξίζει στα παιδιά; Αυτά τα σχολεία θέλουμε; Στις περισσότερες των περιπτώσεων τόσο οι εκπαιδευτικοί από συναδελφική αλληλεγγύη (κακώς εννοούμενη) όσο και γονείς [στις μικρές κοινωνίες που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους είτε από απροθυμία να γίνουν εκείνοι οι κακοί που θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα είτε από φόβο μήπως την πληρώσει το παιδί και στις μεγάλες κοινωνίες κυρίως λόγω άγνοιας του τι γίνεται στα σχολεία (σε ένα πολυπληθή σύλλογο διδασκόντων άντε να βρεις αν είναι όλοι στις θέσεις τους και αν κάνουν τα μαθήματά τους κανονικά)] καλύπτουν τα κακώς κείμενα με αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία των σχολείων εις βάρος πρωτίστως των μαθητών... Εγώ προσωπικά το βρίσκω άδικο να μένουν στις θέσεις τους άνθρωποι που δε σέβονται τη δουλειά τους από τη στιγμή που καθημερινά συναντώ ανθρώπους με πάθος για αυτή τη δουλειά που αν τους δινόταν η ευκαιρία θα έκαναν θαύματα στα σχολεία! Καθημερινά διαβάζω εδώ μέσα τις αγωνίες και τα άγχη αλλά και το πάθος για την εκπαίδευση αδιόριστων εκπαιδευτικών και άθελα μου κάνω τη σύγκριση με εκπαιδευτικούς "τουρίστες" ή "φαντάσματα" για τους οποίους τόσο συχνά ακούω στον κοινωνικό μου περίγυρο και συχνά πυκνά διαβάζω καταγγελίες και στο διαδίκτυο... Ποιοι πρέπει να βρίσκονται στα σχολεία; Άνθρωποι νέοι με αγάπη και όρεξη για δουλειά ή άνθρωποι παραιτημένοι, βολεμένοι με νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου;Ο κλάδος των λειτουργών της εκπαίδευσης είναι ένα πολύ ξεχωριστός επαγγελματικός κλάδος και είναι απαραίτητη η αξιολόγηση τους αλλά και ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα έπρεπε να ελεγχόνται από άποψη ΥΓΕΙΑΣ σωματικής, πνευματικής και ψυχολογικής. Δεν ασχολούμαστε με έγγραφα και χαρτόσημα ασχολούμαστε με ανθρώπους, βοηθάμε στο να διαμορφωθεί το αύριο οπότε πρέπει τουλάχιστον να έχουμε σώας τας φρένας, διάθεση προσφοράς και ψυχικά αποθέματα γιατί είναι δύσκολο το να είσαι Δάσκαλος! Αν κάποιος δε μπορεί ή δε θέλει καλό είναι να φεύγει από τα σχολεία (και για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ να απομακρύνεται απαραίτητα με απόλυση, εννοώ και τις συνταξιοδοτήσεις για λόγους υγείας και τις μετατάξεις σε άλλες υπηρεσίες)
[...]Ακομη περισσοτερο, η καταργηση της μονιμοτητας την οποια επικαλεισαι και επιδιωκεις, δεν ειναι τιποτε αλλο παρα ενα ακομη αυτογκολ![...]
Παράθεση από: Κυκλάμινο στις Αυγούστου 20, 2011, 09:38:16 pm