0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Υπάρχει η τάση ε΄δω και μια δεκαετία περίπου, τα παιδιά να μην πηγαίνουν στα ειδικά σχολεία. Σε αυτά πηγαίνουν πλεόν τα παιδιά που πριν από 10 χρόνια θα πήγαιναν σε ίδρυμα.Τα υπόλοιπα παραπέμπονται σε γενικά σχολέια με τμήματα ένταξης ή με παράλληλη στήριξη.Για μένα αυτό δεν είναι κακό.Το θέμα είναι να υπάρχει η κατάλληλη στήριξη αυτών των παιδιών στο γενικό σχολείο. Επίσης, η παράλληλη στήριξη πρέπει να δίνεται εκεί που χρειάζεται, γιατί πλέον όποιος έχει το καλύτερο βίσμα καταφέρνει και εξασφαλίζει ΠΣ για το παιδί του (και σε αυτό φυσικά δεν φταίνε οι εκπαιδευτικοί).
Φυσικά η ενσωμάτωση έχει δίαφορους βαθμούς και απαιτεί υποστηρικτικό προσωπικό π.χ. ειδικούς δασκάλους, ειδικούς καθηγητές κ.τ.λ.
Όσοι εχουν κανει σε ειδικό σχολείο ξέρουν ότι η ένταξη των παιδιών αυτών σε κανονικο σχολειο ειναι αδύνατη. Εξαιρούνται τα παιδιά με ελαφρά νοητική υστέρηση, τα οποία φοιτουν κανονικα σε σχολεια με τμηματα ενταξης. Οι υπόλοιπες περιπτωσεις όμως ειναι αδυνατο να ενσωματωθουν σε κανονικη τάξη, μη γελιόμαστε. Είναι απαραδεκτο να κλείσουν τα ειδικά σχολεία.
Αναφερόμουν σε περιπτώσεις όπως επιθετικες συμπεριφορες, πχ ενα παιδάκι με αυτισμό περυσι ειχε πλακώσει στις σφαλιάρες κ τις δαγκωματιές όλα τα κοριτσακια της εκτης στο διπλανο δημοτικό, αν και είχε δικό του δάσκαλο μεσα στην τάξη. Εγιναν μυνησεις προς γονεις κτλ! Ή ενας πρωην μαθητης μου πάλι στο φάσμα του αυτισμού κατέβαζε καθημερινά το παντελονι του μεσα στην ταξη κ επιδιδοταν στο...άθλημα! Ή κάποιος άλλος που μιλούσε ακατάπαυστα επαναλαμβανοντας την ίδια φράση 100 φορες το λεπτό, με κορυφαία ατάκα "διευθυντη εισαι μακακας".Γι αυτό λέω αδύνατον!
Ναι, το να βάζει το κεφάλι του κάτω απ τη μασχάλη δεν είναι κάτι σπουδαίο! Αλλά στις περιπτώσεις που ανέφερα? Πώς θα λειτουργήσει μια τάξη?
Παράθεση από: eidafws στις Σεπτεμβρίου 22, 2011, 04:14:30 pmΑναφερόμουν σε περιπτώσεις όπως επιθετικες συμπεριφορες, πχ ενα παιδάκι με αυτισμό περυσι ειχε πλακώσει στις σφαλιάρες κ τις δαγκωματιές όλα τα κοριτσακια της εκτης στο διπλανο δημοτικό, αν και είχε δικό του δάσκαλο μεσα στην τάξη. Εγιναν μυνησεις προς γονεις κτλ! Ή ενας πρωην μαθητης μου πάλι στο φάσμα του αυτισμού κατέβαζε καθημερινά το παντελονι του μεσα στην ταξη κ επιδιδοταν στο...άθλημα! Ή κάποιος άλλος που μιλούσε ακατάπαυστα επαναλαμβανοντας την ίδια φράση 100 φορες το λεπτό, με κορυφαία ατάκα "διευθυντη εισαι μακακας".Γι αυτό λέω αδύνατον! Τα αυτιστικά παιδιά (και βέβαια πάλι ανάλογα με το βαθμό αυτισμού), μιας και αναφέρεσαι σε αυτά, θέλουν πολύ ιδιαίτερη μέθοδο διδασκαλίας. Πρέπει να είναι δομημένη, να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν κάθε φορά και πότε αυτό τελειώνει. Αν έχουν κάποιο κενό στο πρόγραμμα τους, τότε μπερδεύονται, δεν ξέρουν τι να κάνουν και επιδίδονται σε παρόμοιες συμπεριφορές.Πώς λειτουργεί ένας αυτιστικός; Φαντάσου τον εαυτό σου σε μια τάξη όπου η καρέκλα είναι η πιο άβολη που έχεις καθίσει ποτέ και τσιμπάει τον "απαυτό" σου, κάποιος την ταρακουνάει, κάποιος κοπανάει το θρανίο, κάποιος άλλος αναβοσβήνει ένα φακό στα μάτια σου, κάποιοι άλλοι φωνάζουν μέσα στο αυτί σου, κάποιος σου ρίχνει ξύδι πάνω στη γλώσσα...και μέσα σε όλα αυτό το κλίμα εσύ πρέπει να βρεις τι μάθημα γίνεται στην τάξη, να απομονώσεις τα "κακά" ερεθίσματα και να ακούσεις το δάσκαλο....Μόνος σου δύσκολα θα μπορέσεις να το κάνεις, εκτός και αν αρχίσεις να επιτίθεσαι για να τους κάνεις πλακώσεις στο ξύλο και να τους κάνεις να σταματήσουν. Ή αν δεν μπορείς να το πετύχεις, θα προσπαθήσεις να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί και σε βγάζει από τη δύσκολη αυτή θέση (μπορεί να είναι η πράξη που περιγράφεις, μπορεί να είναι αυρλιαχτό, μπορεί να είναι στερετυπικές κινήσεις).Χρειάζεται, λοιπόν, ειδικός δάσκαλος με γνώσεις πάνω στον αυτισμό που θα μπορέσει να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για το παιδί. Πώς; Για το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν υπάρχει μαγική συνταγή.Ο τελευταίος αυτιστικός μαθητής που είχα, ήθελε, εκτός από το να ξέρει κάθε στιγμή τι κάνει και πότε τελειώνει αυτό, κάθε φορά που αναστατωνόταν να βάζει το κεφάλι του κάτω από τη μασχάλη μου. Όχι, όμως, να τον ακουμπήσω εγώ εκέινη την ώρα. Καθόταν έτσι λίγα δευτερόλεπτα και συνέχιζε.... Η επόμενη κοπέλα που τον είχε στο δημοτικό, προσπάθησε να κάνει κάτι άλλο, και το παιδί ούρλιαζε συνέχεια στην τάξη....
Τα αυτιστικά παιδιά (και βέβαια πάλι ανάλογα με το βαθμό αυτισμού), μιας και αναφέρεσαι σε αυτά, θέλουν πολύ ιδιαίτερη μέθοδο διδασκαλίας. Πρέπει να είναι δομημένη, να γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν κάθε φορά και πότε αυτό τελειώνει. Αν έχουν κάποιο κενό στο πρόγραμμα τους, τότε μπερδεύονται, δεν ξέρουν τι να κάνουν και επιδίδονται σε παρόμοιες συμπεριφορές.Πώς λειτουργεί ένας αυτιστικός; Φαντάσου τον εαυτό σου σε μια τάξη όπου η καρέκλα είναι η πιο άβολη που έχεις καθίσει ποτέ και τσιμπάει τον "απαυτό" σου, κάποιος την ταρακουνάει, κάποιος κοπανάει το θρανίο, κάποιος άλλος αναβοσβήνει ένα φακό στα μάτια σου, κάποιοι άλλοι φωνάζουν μέσα στο αυτί σου, κάποιος σου ρίχνει ξύδι πάνω στη γλώσσα...και μέσα σε όλα αυτό το κλίμα εσύ πρέπει να βρεις τι μάθημα γίνεται στην τάξη, να απομονώσεις τα "κακά" ερεθίσματα και να ακούσεις το δάσκαλο....Μόνος σου δύσκολα θα μπορέσεις να το κάνεις, εκτός και αν αρχίσεις να επιτίθεσαι για να τους κάνεις πλακώσεις στο ξύλο και να τους κάνεις να σταματήσουν. Ή αν δεν μπορείς να το πετύχεις, θα προσπαθήσεις να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί και σε βγάζει από τη δύσκολη αυτή θέση (μπορεί να είναι η πράξη που περιγράφεις, μπορεί να είναι αυρλιαχτό, μπορεί να είναι στερετυπικές κινήσεις).Χρειάζεται, λοιπόν, ειδικός δάσκαλος με γνώσεις πάνω στον αυτισμό που θα μπορέσει να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για το παιδί. Πώς; Για το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν υπάρχει μαγική συνταγή.Ο τελευταίος αυτιστικός μαθητής που είχα, ήθελε, εκτός από το να ξέρει κάθε στιγμή τι κάνει και πότε τελειώνει αυτό, κάθε φορά που αναστατωνόταν να βάζει το κεφάλι του κάτω από τη μασχάλη μου. Όχι, όμως, να τον ακουμπήσω εγώ εκέινη την ώρα. Καθόταν έτσι λίγα δευτερόλεπτα και συνέχιζε.... Η επόμενη κοπέλα που τον είχε στο δημοτικό, προσπάθησε να κάνει κάτι άλλο, και το παιδί ούρλιαζε συνέχεια στην τάξη....