0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Δεν βρηκα!!!!Εχω μονο 2 ιδιαιτερα.....
Παράθεση από: Miss London στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 05:39:32 pmΔεν βρηκα!!!!Εχω μονο 2 ιδιαιτερα.....
Παράθεση από: planety στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 05:44:47 pmΠαράθεση από: Miss London στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 05:39:32 pmΔεν βρηκα!!!!Εχω μονο 2 ιδιαιτερα.....
Παράθεση από: marathes στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 06:03:39 pmΠαράθεση από: planety στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 05:44:47 pmΠαράθεση από: Miss London στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 05:39:32 pmΔεν βρηκα!!!!Εχω μονο 2 ιδιαιτερα.....
Παράθεση από: planety στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 06:12:12 pmΠαράθεση από: marathes στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 06:03:39 pmΠαράθεση από: planety στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 05:44:47 pmΠαράθεση από: Miss London στις Φεβρουαρίου 12, 2012, 05:39:32 pmΔεν βρηκα!!!!Εχω μονο 2 ιδιαιτερα.....
Και φυσικά και η σκέψη για οικογένεια και παιδιά απομακρύνεται όλο και πιο πολύ. Εγώ που πρόλαβα και έκανα 3 παιδιά τώρα δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια γιατί σκέφτομαι τί μου έφταιξαν αυτές οι ψυχούλες και θα ταλαιπωρηθούν για τόσο πολύ στο μέλλον. Και αυτό που με πνίγει είναι ότι κι εγώ κι ο άντρας μου δε χρωστάμε δραχμή σε κανέναν, δεν έχουμε κάρτες, δεν έχουμε δάνεια επειδή δεν απλώσαμε το χέρι μας μακρύτερα από εκεί που φτάναμε, δε ζητήσαμε χρήματα από τους γονείς μας από τη μέρα που τελειώσαμε τις σχολές μας. Καταφέραμε και τελειώσαμε τα μεταπτυχιακά μας με δικά μας χρήματα και κάναμε όνειρα για το μέλλον. Και τώρα μου λένε ότι χρωστάω και πρέπει να πληρώσω. Σε ποιόν? Ακόμη και τα φάρμακα στο φαρμακείο τα πληρώνω την ίδια στιγμή, στο γιατρό που πάω τα παιδιά κάθε μήνα πρέπει να πληρώνω αρκετά χρήματα, κι όμως τα δίνω... Επειδή έτσι στρώσαμε τις ζωές μας..... Όμως με πνιγει το άδικο, το παράπονο και η ντροπή! Ντρέπομαι γι'αυτά που θα με ρωτήσουν τα παιδιά μου στο μέλλον. Ντρέπομαι που είμαστε ίσως η πιο μορφωμένη γενιά που γνώρισε η Ελλάδα και κατάφεραν να μας τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί μια χούφτα επαγγελματίες πολιτικάντηδες που δε θα έσκυβαν να σε σηκώσουν από κάτω ακόμη κι αν πέθαινες. Ντρέπομαι και ύστερα θυμώνω... Θυμώνω με όλους εμάς που φοβόμαστε να μιλήσουμε. Θυμώνω που μας αρκεί το: "Μη χειρότερα". Θυμώνω που πληρώνω για τους θρασείς, τους παρανομούντες, τα λαμόγια τους ψεύτες, τους φελλούς..... Ζητώ συγνώμη για το off topic, αλλά η συζήτηση που προηγήθηκε μου τα έβγαλε. Και με αφορμή τα όσα προηγήθηκαν έχω να πω μόνο: Κορίτσια κι αγόρια στραφείτε στους ανθρώπους γύρω σας, στους φίλους στους συγγενείς, στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Και δεν εννοώ για βοήθεια, Εννοώ για αγάπη, για στήριξη, για κατανόηση. 'Οσο υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που μας αγαπούν τίποτε δε χάνεται!