Μια διαφορετική συνέντευξη:Ντίνος Χριστιανόπουλος

[----]

Η άποψη του ποιητή απ’ το 1977 , η συνέπεια και η διαχρονικότητα του λόγου του:
«Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται….
Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

[PDE ads]

[apri]

Α όσον για τους χαρακτηρισμούς είμαι σίγουρος ότι λέει καθαρές κουβέντες πχ για τον Ρίτσο ότι έγραφε ποίηση διαβάζοντας τον Ριζοσπάστη. Μάλλον κάτι σαν αυτό είχε στο μυαλό του:
Γιάννης Ρίτσος: Ιωσήφ

[rublev]

Οι Ελληνες εξακολουθούμε απο την αρχαιότητα να έχουμε συναίσθηση της μειονεξίας μας.

Εμφανίζεται κάποιος και "τα χώνει" στο σύστημα που έχει αλλοιώσει το πολιτικό και αισθητικό μας κριτήριο (δημοσιογράφοι και κανάλια μεγαλοσυμφερόντων) και παρόλα αυτά το ρίχνουμε στο κουτσομπολιό!
Κάνουμε π.χ. ακριβώς αυτό για το οποίο μερικοί κατηγόρησαν τον συγκεκριμένο ποιητή.
Από το πρωί,αντί να δω εκπαιδευτικούς να ικανοποιούνται,επειδή ένας άνθρωπος του πνεύματος επιτέλους ανέδειξε μια διαφορετική γλώσσα,την οποία ο ψεύτικος κόσμος των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης τόσα χρόνια καταστρέφουν,σπεύδουμε να δείξουμε την εξυπνάδα μας κρίνοντάς τον μέσα από το ηθικιστικό καταφύγιο όπου το σύστημα αυτό μας έχει εγκλωβίσει!Ασχολούμαστε με το ποιός είναι ο Χριστιανόπουλος!
Ας δεχτούμε ότι είναι μέτριος ποιητής και ο χειρότερος ανάμεσά μας.

Ωστόσο,όταν η δημοσιογράφος θίγεται, επειδή ο ποιητής τολμά να παραβεί τους κανόνες ευγενείας και να της πει ότι δεν τη θυμάται,να της υπενθυμίσει ότι δεν βρίσκεται εκεί για την ίδια (λες και έχει κάνει κάτι αξιόλογο) ή όταν κλαίει από τα νεύρα της ή από την απαξίωση που μόλις συνειδητοποίησε ότι αξίζει το έργο της (ενώ αμείβεται με τα δεκαπλάσια χρήματα π.χ. από έναν εκπαιδευτικό,για να διαφθείρει τις συνειδήσεις των πολιτών),χωρίς ωστόσο να μπορέσει να κάμψει τη δυσπιστία του καλεσμένου της (σημάδι ότι όντως η απόσταση της από έναν άλλο κόσμο είναι τεράστια),τότε θεωρώ ότι επιτέλους η εικόνα,το ψεύτικο χρηματιστήριο αξιών του σύγχρονου κόσμου καταρρέει και αποκαθίσταται η ποιότητα του λόγου.

Δυστυχώς συμφωνώ με τον ποιητή ως προς το ότι τα πράγματα πολύ δύσκολα μπορούν να αλλάξουν.
Εδώ βλέπω και ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς την πλήρη ισοπέδωση των αξιών.Αν υπήρχε κοινό αξιολογικό πλαίσιο,τότε θα υπήρχε και κοινός νους και θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε τα (παράλογα πολλές φορές) επιμέρους συμφέροντά μας.Θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε τόσα χρόνια στην αναγκαιότητα του ΑΣΕΠ,της αξιολόγησης,στην πάταξη της παραπαιδείας,να απαιτήσουμε κατάργηση των πανελληνίων,ανθρωπιστική παιδεία και αγάπη για την πατρίδα.

Αντί αυτών μπορούμε να συνεχίσουμε να βρίζουμε την υπουργό μέσα από την ανωνυμία του πληκτρολογίου και να την κοροιδεύουμε για τη δήλωσή της περί κλάματος (θα αντέχαμε άραγε να της μιλήσουμε με τη γλώσσα του Χ. επωνύμως και δημοσίως,ειδικά εάν απολαμβάναμε την δική του καταξίωση;).Παράλληλα να λυπόμαστε την καημένη εργαζόμενη που υπέστη τη σκληρότητα ενός μισάνθρωπου γέρου την ώρα που βγάζει το ψωμί της (μειωμένο όπως είπε η ίδια).Αλλωστε καλά κάνει και βγάζει τόσα λεφτά.Οποιοσδήποτε θα το έκανε εάν μπορούσε.Και άσε τον γέρο να αναρωτιέται για την εντιμότητα της εργασίας...

Υ.Γ.Ας συγχωρέσουν οι πολύ καλοί συνάδελφοι το δικό μου ύφος αυτή τη φορά.Εννοείται ότι σε αντίστοιχη περίπτωση είναι σίγουρο ότι θα είχα την ίδια αντίδραση.Δεν εξαιρώ φυσικά τον εαυτό μου από τις παραπάνω διαπιστώσεις.

[fotini18]

Οι Ελληνες εξακολουθούμε απο την αρχαιότητα να έχουμε συναίσθηση της μειονεξίας μας.

Εμφανίζεται κάποιος και "τα χώνει" στο σύστημα που έχει αλλοιώσει το πολιτικό και αισθητικό μας κριτήριο (δημοσιογράφοι και κανάλια μεγαλοσυμφερόντων) και παρόλα αυτά το ρίχνουμε στο κουτσομπολιό!
Κάνουμε π.χ. ακριβώς αυτό για το οποίο μερικοί κατηγόρησαν τον συγκεκριμένο ποιητή.
Από το πρωί,αντί να δω εκπαιδευτικούς να ικανοποιούνται,επειδή ένας άνθρωπος του πνεύματος επιτέλους ανέδειξε μια διαφορετική γλώσσα,την οποία ο ψεύτικος κόσμος των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης τόσα χρόνια καταστρέφουν,σπεύδουμε να δείξουμε την εξυπνάδα μας κρίνοντάς τον μέσα από το ηθικιστικό καταφύγιο όπου το σύστημα αυτό μας έχει εγκλωβίσει!Ασχολούμαστε με το ποιός είναι ο Χριστιανόπουλος!
Ας δεχτούμε ότι είναι μέτριος ποιητής και ο χειρότερος ανάμεσά μας.

Ωστόσο,όταν η δημοσιογράφος θίγεται, επειδή ο ποιητής τολμά να παραβεί τους κανόνες ευγενείας και να της πει ότι δεν τη θυμάται,να της υπενθυμίσει ότι δεν βρίσκεται εκεί για την ίδια (λες και έχει κάνει κάτι αξιόλογο) ή όταν κλαίει από τα νεύρα της ή από την απαξίωση που μόλις συνειδητοποίησε ότι αξίζει το έργο της (ενώ αμείβεται με τα δεκαπλάσια χρήματα π.χ. από έναν εκπαιδευτικό,για να διαφθείρει τις συνειδήσεις των πολιτών),χωρίς ωστόσο να μπορέσει να κάμψει τη δυσπιστία του καλεσμένου της (σημάδι ότι όντως η απόσταση της από έναν άλλο κόσμο είναι τεράστια),τότε θεωρώ ότι επιτέλους η εικόνα,το ψεύτικο χρηματιστήριο αξιών του σύγχρονου κόσμου καταρρέει και αποκαθίσταται η ποιότητα του λόγου.

Δυστυχώς συμφωνώ με τον ποιητή ως προς το ότι τα πράγματα πολύ δύσκολα μπορούν να αλλάξουν.
Εδώ βλέπω και ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς την πλήρη ισοπέδωση των αξιών.Αν υπήρχε κοινό αξιολογικό πλαίσιο,τότε θα υπήρχε και κοινός νους και θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε τα (παράλογα πολλές φορές) επιμέρους συμφέροντά μας.Θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε τόσα χρόνια στην αναγκαιότητα του ΑΣΕΠ,της αξιολόγησης,στην πάταξη της παραπαιδείας,να απαιτήσουμε κατάργηση των πανελληνίων,ανθρωπιστική παιδεία και αγάπη για την πατρίδα.

Αντί αυτών μπορούμε να συνεχίσουμε να βρίζουμε την υπουργό μέσα από την ανωνυμία του πληκτρολογίου και να την κοροιδεύουμε για τη δήλωσή της περί κλάματος (θα αντέχαμε άραγε να της μιλήσουμε με τη γλώσσα του Χ. επωνύμως και δημοσίως,ειδικά εάν απολαμβάναμε την δική του καταξίωση;).Παράλληλα να λυπόμαστε την καημένη εργαζόμενη που υπέστη τη σκληρότητα ενός μισάνθρωπου γέρου την ώρα που βγάζει το ψωμί της (μειωμένο όπως είπε η ίδια).Αλλωστε καλά κάνει και βγάζει τόσα λεφτά.Οποιοσδήποτε θα το έκανε εάν μπορούσε.Και άσε τον γέρο να αναρωτιέται για την εντιμότητα της εργασίας...

Υ.Γ.Ας συγχωρέσουν οι πολύ καλοί συνάδελφοι το δικό μου ύφος αυτή τη φορά.Εννοείται ότι σε αντίστοιχη περίπτωση είναι σίγουρο ότι θα είχα την ίδια αντίδραση.Δεν εξαιρώ φυσικά τον εαυτό μου από τις παραπάνω διαπιστώσεις.

Rublev, ποιος ακριβώς "το ρίχνει στο κουτσομπολιό"; Εμείς ή ο κ. Χριστιανόπουλος που "ξεσκόνισε" τους πάντες, αποκαλώντας τον Σολωμό "μπάσταρδο", τον Σεφέρη "γλύφτη", τον Ελύτη "τεμπελχανά"; Ή μήπως μόνο αυτός έχει το δικαίωμα να αναφέρεται στην προσωπική ζωή του καθενός, κρίνει αφ' υψηλού αλλά όχι να κρίνεται;
...και να σου πω...είναι ο μόνος και ο πρώτος που "τα χώνει στο σύστημα", όπως λες; Απλοί και αμόρφωτοι άνθρωποι το ίδιο κάνουν! Δε θεωρώ σωστό, επίσης, να μην κρίνουμε ποιος είναι ο Χριστιανόπολυλος! Ο καθένας μας κρίνεται όχι μόνο από τα λόγια του αλλά και από τις πράξεις του  και τη στάση ζωής του. Στα λόγια όλοι τέλειοι είναι και πρώτοι απ' όλους τα "καμάρια" μας, οι πολιτικοί! Και δε νομίζω να είναι πράξη αντίστασης και επανάστασης το ότι είπε ότι δε γνωρίζει την Τσαπανίδου και δε βρίσκεται εκεί γι΄αυτή! Λάθος στόχος, νομίζω! Κατά τη γνώμη μου, παρουσιάστηκε πιο πολύ να μιλά ως ένας άνθρωπος με απωθημένα παρά ως πνευματικός άνθρωπος. Εμένα καθόλου δε με άγγιξε ο λόγος του, ούτε έγινα πιο σοφή ακούγοντάς τον!  Ίσως, όμως, όπως εσύ λες, να είμαι απλώς μία "εκπαιδευτικός με πλήρη ισοπέδωση αξιών"...!!!

[PDE ads]

[rublev]

Rublev, ποιος ακριβώς "το ρίχνει στο κουτσομπολιό"; Εμείς ή ο κ. Χριστιανόπουλος που "ξεσκόνισε" τους πάντες, αποκαλώντας τον Σολωμό "μπάσταρδο", τον Σεφέρη "γλύφτη", τον Ελύτη "τεμπελχανά"; Ή μήπως μόνο αυτός έχει το δικαίωμα να αναφέρεται στην προσωπική ζωή του καθενός, κρίνει αφ' υψηλού αλλά όχι να κρίνεται;
...και να σου πω...είναι ο μόνος και ο πρώτος που "τα χώνει στο σύστημα", όπως λες; Απλοί και αμόρφωτοι άνθρωποι το ίδιο κάνουν! Δε θεωρώ σωστό, επίσης, να μην κρίνουμε ποιος είναι ο Χριστιανόπολυλος! Ο καθένας μας κρίνεται όχι μόνο από τα λόγια του αλλά και από τις πράξεις του  και τη στάση ζωής του. Στα λόγια όλοι τέλειοι είναι και πρώτοι απ' όλους τα "καμάρια" μας, οι πολιτικοί! Και δε νομίζω να είναι πράξη αντίστασης και επανάστασης το ότι είπε ότι δε γνωρίζει την Τσαπανίδου και δε βρίσκεται εκεί γι΄αυτή! Λάθος στόχος, νομίζω! Κατά τη γνώμη μου, παρουσιάστηκε πιο πολύ να μιλά ως ένας άνθρωπος με απωθημένα παρά ως πνευματικός άνθρωπος. Εμένα καθόλου δε με άγγιξε ο λόγος του, ούτε έγινα πιο σοφή ακούγοντάς τον!  Ίσως, όμως, όπως εσύ λες, να είμαι απλώς μία "εκπαιδευτικός με πλήρη ισοπέδωση αξιών"...!!!

Κατ΄αρχάς μην διαστρεβλώνεις τα λόγια μου.Η ισοπέδωση των αξιών ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς είναι μια δική μου ευρύτερη διαπίστωση που δεν σχετίζεται άμεσα με το  παρόν θέμα,επομένως δεν καταλαβαίνω την προσωπική αναφορά σου σε αυτήν.
Επίσης,σκοπός της παρέμβασής του,όπως τόνισε και ο ίδιος δεν είναι να διδάξει,ούτε πιστεύει ότι με μια συνέντευξη θα γίνεις πιο σοφή.Και πολύ περισσότερο αποφεύγει να αποτελέσει άλλον ένα κήρυκα της "επαναστασης".Γι΄αυτό άλλωστε πιο πάνω κάποιοι συνάδελφοι τον κατέκριναν.

Η άποψη μου είναι ότι ως κλάδος θα έπρεπε να έχουμε κηρύξει εδώ και πολλά χρόνια τον πόλεμο εναντίον των ΜΜΕ,γιατί ουσιαστικά αυτά αποτελούν τον ισχυρότερο πόλο εξουσίας,αφού κατάφεραν να εκμηδενίσουν τις πραγματικές αξίες στην κοινωνία μας.Πρώτος στόχος κάθε μορφής εξουσίας είναι η απαιδευσιά του λαού.Γι΄αυτό και την χάρηκα ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη συνέντευξη.

Τώρα,καλώς ή κακώς δεν κάλεσαν ούτε εμένα ούτε εσένα εκεί.Οταν μας καλέσουν εξαιτίας του έργου μας,μπορείς να υπερβείς κι εσύ με τη σειρά σου τους καθωσπρεπισμούς πανελληνίως και να κινδυνεύσεις να κατακριθείς κι εσύ ως μια "κατινίτσα",που έχει τις ίδιες αδυναμίες με όλους τους άλλους ανθρώπους,παρά ως ένας άνθρωπος του πνεύματος.Εως τότε ας μείνουμε στο απλό κουτσομπολιό από το πληκτρολόγιο και ας κρίνουμε τον οποιονδήποτε εκτός από τον εαυτό μας.Επαναλαμβάνω:πρώτος εγώ.

[modistra]

Οι Ελληνες εξακολουθούμε απο την αρχαιότητα να έχουμε συναίσθηση της μειονεξίας μας.

Εμφανίζεται κάποιος και "τα χώνει" στο σύστημα που έχει αλλοιώσει το πολιτικό και αισθητικό μας κριτήριο (δημοσιογράφοι και κανάλια μεγαλοσυμφερόντων) και παρόλα αυτά το ρίχνουμε στο κουτσομπολιό!
Κάνουμε π.χ. ακριβώς αυτό για το οποίο μερικοί κατηγόρησαν τον συγκεκριμένο ποιητή.
Από το πρωί,αντί να δω εκπαιδευτικούς να ικανοποιούνται,επειδή ένας άνθρωπος του πνεύματος επιτέλους ανέδειξε μια διαφορετική γλώσσα,την οποία ο ψεύτικος κόσμος των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης τόσα χρόνια καταστρέφουν,σπεύδουμε να δείξουμε την εξυπνάδα μας κρίνοντάς τον μέσα από το ηθικιστικό καταφύγιο όπου το σύστημα αυτό μας έχει εγκλωβίσει!Ασχολούμαστε με το ποιός είναι ο Χριστιανόπουλος!
Ας δεχτούμε ότι είναι μέτριος ποιητής και ο χειρότερος ανάμεσά μας.

Ωστόσο,όταν η δημοσιογράφος θίγεται, επειδή ο ποιητής τολμά να παραβεί τους κανόνες ευγενείας και να της πει ότι δεν τη θυμάται,να της υπενθυμίσει ότι δεν βρίσκεται εκεί για την ίδια (λες και έχει κάνει κάτι αξιόλογο) ή όταν κλαίει από τα νεύρα της ή από την απαξίωση που μόλις συνειδητοποίησε ότι αξίζει το έργο της (ενώ αμείβεται με τα δεκαπλάσια χρήματα π.χ. από έναν εκπαιδευτικό,για να διαφθείρει τις συνειδήσεις των πολιτών),χωρίς ωστόσο να μπορέσει να κάμψει τη δυσπιστία του καλεσμένου της (σημάδι ότι όντως η απόσταση της από έναν άλλο κόσμο είναι τεράστια),τότε θεωρώ ότι επιτέλους η εικόνα,το ψεύτικο χρηματιστήριο αξιών του σύγχρονου κόσμου καταρρέει και αποκαθίσταται η ποιότητα του λόγου.

Δυστυχώς συμφωνώ με τον ποιητή ως προς το ότι τα πράγματα πολύ δύσκολα μπορούν να αλλάξουν.
Εδώ βλέπω και ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς την πλήρη ισοπέδωση των αξιών.Αν υπήρχε κοινό αξιολογικό πλαίσιο,τότε θα υπήρχε και κοινός νους και θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε τα (παράλογα πολλές φορές) επιμέρους συμφέροντά μας.Θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε τόσα χρόνια στην αναγκαιότητα του ΑΣΕΠ,της αξιολόγησης,στην πάταξη της παραπαιδείας,να απαιτήσουμε κατάργηση των πανελληνίων,ανθρωπιστική παιδεία και αγάπη για την πατρίδα.

Αντί αυτών μπορούμε να συνεχίσουμε να βρίζουμε την υπουργό μέσα από την ανωνυμία του πληκτρολογίου και να την κοροιδεύουμε για τη δήλωσή της περί κλάματος (θα αντέχαμε άραγε να της μιλήσουμε με τη γλώσσα του Χ. επωνύμως και δημοσίως,ειδικά εάν απολαμβάναμε την δική του καταξίωση;).Παράλληλα να λυπόμαστε την καημένη εργαζόμενη που υπέστη τη σκληρότητα ενός μισάνθρωπου γέρου την ώρα που βγάζει το ψωμί της (μειωμένο όπως είπε η ίδια).Αλλωστε καλά κάνει και βγάζει τόσα λεφτά.Οποιοσδήποτε θα το έκανε εάν μπορούσε.Και άσε τον γέρο να αναρωτιέται για την εντιμότητα της εργασίας...

Υ.Γ.Ας συγχωρέσουν οι πολύ καλοί συνάδελφοι το δικό μου ύφος αυτή τη φορά.Εννοείται ότι σε αντίστοιχη περίπτωση είναι σίγουρο ότι θα είχα την ίδια αντίδραση.Δεν εξαιρώ φυσικά τον εαυτό μου από τις παραπάνω διαπιστώσεις.

ΠΕΣ ΤΑ

[----]

Σκεπτικό για την απονομή του  Μεγάλου

[apri]

Σοβαρή κριτική στο σύστημα δεν είναι να κουτσομπολεύεις όποιον έχει κάποιο κοινωνικό κύρος ή να παραβιάζεις τα όρια του καθωσπρεπισμού. Αυτά ή είναι δείγμα εμπάθειας ή παιδιαρίσματα της γαλαρίας στα σχολικά λεωφορεία.
Ο Χρ. γνωρίζει ότι τα ΜΜΕ αρέσκονται σε τέτοιου είδους κριτική γιατί είναι γαργαλιστική και όμως επιμένει να τους δίνει αυτήν ακριβώς την τροφή σε όλες τις συνεντεύξεις του επισκιάζοντας εν γνώσει του ό,τι άλλο σοβαρό λέει ή μπορεί να πει.

Έχω αρχίσει να κουράζομαι πλέον από την "επανάσταση" της προκλητικότητας που έχει γίνει μόδα τις τελευταίες δεκαετίες. Έρχεται ένας-ένας, λέει τις ατάκες του και νομίζει ότι τα έχωσε στο σύστημα και πλέον δεν έχει καμία ευθύνη
και καμία άλλη υποχρέωση. Σφυρίζει αδιάφορα και το θεωρεί και μαγκιά του.

Αν θέλει να προσφέρει κάποιος κάτι στην κοινωνία και να αλλάξει τα κακώς κείμενα, μπορεί να το κάνει
μέσα από το έργο του (και του Χρ. μπορεί να μην είναι κορυφαίο, αλλά σίγουρα δεν είναι ασήμαντο)
και τη στάση ζωής του (το να λέει πχ."δεν δέχομαι αφεντικά" κατακρίνοντας όμως αφ' υψηλού τους πάντες σαν αφεντικό, για εμένα δεν είναι πρότυπο προς μίμηση).

Από τα υπόλοιπα χορτάσαμε και δεν είδαμε και φως.

[semeli ΠΕ02]

Συμφωνώ με Μάρκο, Landau και apri...

[----]

Όταν μια κατάσταση είναι βαθύτατα υποκριτική το να φαίνεσαι προκλητικός είναι κατά την γνώμη μου ταυτόσημο με το να γίνεσαι  αποκαλυπτικός. Όχι απαραίτητα ντεντέκτιβ, μπορεί απλά να αναφέρεις την αλήθεια και αυτό  πάραυτα να δηλώνει πρόκληση.
Πχ διαβάζω στο σημερινό κυριακάτικο βήμα μερικά «σπαράγματα δημόσιου λόγου» δηλαδή αποσπασμένου λόγου από παλαιότερες συνεντεύξεις του:
«από το ’98 που έχω να γράψω ποιήματα, έχω την εντύπωση ότι τα πήρε ο Θεός και με άφησε έτσι. Και δεν μπορώ να διαμαρτυρηθώ. Ήθελε πια να μου κόψει την έμπνευση; Να μου την κόψει, βρε αδερφέ!»
«η Θεσσαλονίκη ήταν οβρέικια. Ας μην το ξεχνούμε. Άλλά κι η Αθήνα –κάτσε καλά-ήταν αρβανίτικια. Απάνω σε ξένους λαούς χτίστηκε αυτό που λέμε ελληνικός πολιτισμός».
«ζω με λιγότερα από 600 ευρώ χωρίς να θέλω πολυτέλειες, αυτοκίνητα και σπίτια. Και με ολίγους παράδες μπορώ να ζω»
«η ομοφυλοφιλία είναι μια παθολογία που δεν θεραπεύεται από τους γιατρούς, θεραπεύεται με την αυτογνωσία»
«ο Καβάφης είχε πετάξει 180 ποιήματα, που ενώ αυτός τα θεωρούσε σαβούρες, ήρθαν οι φιλόλογοι-μεγάλη μάστιγα της νεοελληνικής λογοτεχνίας-τα βρήκαν πολύ σπουδαία και τα πρόσθεσαν μαζί με τα καλά».
Λέω, με το μυαλό μου, κάθε ένα απ’ τα παραπάνω αρκεί να ξεσηκώσει αντιδράσεις. Και όμως μιλάει με ειλικρίνεια που φαντάζει στους περισσότερους υπερβολή ενώ δεν είναι.
Αλλά όλοι αποφεύγουμε να δούμε την πραγματικότητα. Πχ ότι η  αλόγιστη σπατάλη των τελευταίων δεκαετιών είχε τάχα κάποιο νόημα.
Σιγά! Πέρα από χαζή φιγούρα και κακή οικονομική διαχείριση τίποτε άλλο.
Σαφώς μπορούσαμε να ζούμε ανθρώπινα και με λιγότερα και να μην καταλήγαμε στην χρεοκοπία…

[apri]

Όταν μια κατάσταση είναι βαθύτατα υποκριτική το να φαίνεσαι προκλητικός είναι κατά την γνώμη μου ταυτόσημο με το να γίνεσαι  αποκαλυπτικός. Όχι απαραίτητα ντεντέκτιβ, μπορεί απλά να αναφέρεις την αλήθεια και αυτό  πάραυτα να δηλώνει πρόκληση.
Πχ διαβάζω στο σημερινό κυριακάτικο βήμα μερικά «σπαράγματα δημόσιου λόγου» δηλαδή αποσπασμένου λόγου από παλαιότερες συνεντεύξεις του:
«από το ’98 που έχω να γράψω ποιήματα, έχω την εντύπωση ότι τα πήρε ο Θεός και με άφησε έτσι. Και δεν μπορώ να διαμαρτυρηθώ. Ήθελε πια να μου κόψει την έμπνευση; Να μου την κόψει, βρε αδερφέ!»
«η Θεσσαλονίκη ήταν οβρέικια. Ας μην το ξεχνούμε. Άλλά κι η Αθήνα –κάτσε καλά-ήταν αρβανίτικια. Απάνω σε ξένους λαούς χτίστηκε αυτό που λέμε ελληνικός πολιτισμός».
«ζω με λιγότερα από 600 ευρώ χωρίς να θέλω πολυτέλειες, αυτοκίνητα και σπίτια. Και με ολίγους παράδες μπορώ να ζω»
«η ομοφυλοφιλία είναι μια παθολογία που δεν θεραπεύεται από τους γιατρούς, θεραπεύεται με την αυτογνωσία»
«ο Καβάφης είχε πετάξει 180 ποιήματα, που ενώ αυτός τα θεωρούσε σαβούρες, ήρθαν οι φιλόλογοι-μεγάλη μάστιγα της νεοελληνικής λογοτεχνίας-τα βρήκαν πολύ σπουδαία και τα πρόσθεσαν μαζί με τα καλά».
Λέω, με το μυαλό μου, κάθε ένα απ’ τα παραπάνω αρκεί να ξεσηκώσει αντιδράσεις. Και όμως μιλάει με ειλικρίνεια που φαντάζει στους περισσότερους υπερβολή ενώ δεν είναι.

Όχι διαφωνώ. Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει μ' αυτές τις φράσεις που παραθέτεις από παλιότερες συνεντεύξεις του,
αλλά δεν θεωρώ πως έχουν τον χαρακτήρα της πρόκλησης για την πρόκληση που έχουν άλλες θέσεις του.
Γι' αυτό είπα πιο πάνω ότι με τις διάφορες προκλητικές ατάκες του επισκιάζει άλλες κριτικές απόψεις του.
Άλλο πράγμα να λέει κάτι κόντρα στις καθιερωμένες αντιλήψεις και άλλο να απαξιώνει επιδεικτικά τον περίγυρό του.
Για εμένα είναι καθαρά θέμα ύφους, το οποίο δείχνει και μια ανάλογη στάση ζωής.

Αλλά νομίζω ότι αρκετά ασχοληθήκαμε με μια συνέντευξη που δεν πρόσφερε τίποτα άλλο στο δημόσιο διάλογο,
πέρα από την άρνηση του συστήματος. Μέχρι να περιγράψει τουλάχιστον την κοινωνία που αυτός οραματίζεται, εγώ σταματώ εδώ τον σχολιασμό. Γιατί από έναν πνευματικό άνθρωπο εγώ αυτό περιμένω περισσότερο, να μου δώσει ένα όραμα, κάποια πρότυπα ζωής. Τη σαπίλα της κοινωνίας τη βλέπω και μόνη μου.

[rublev]

Το να αποδίδεις σε έναν άνθρωπο που δραστηριοποιείται στα γράμματα εδώ και 60 χρόνια περίπου την ανάγκη για επιφανειακή προκλητικότητα και δηθεν επαναστατικότητα προκειμένου να κεντρίσει τα φώτα της δημοσιότητας,νομίζω ότι στερείται λογικής βάσης.

Η δε απόδοση κινήτρων σε άλλους,όπως αυτό της εμπάθειας,θεωρώ ότι αποτελεί δίκη προθέσεων,η οποία,για εμένα, εμπίπτει στο επίπεδο του κουτσομπολιού.Κάτι που ίσως μας φέρνει ακόμα πιο κοντά στο συγκεκριμενο πρόσωπο,του οποίου η παρουσία και η γλώσσα αναδεικνύουν την ομορφιά του λαικού μας πολιτισμού μέσα από τις όποιες ασχημιες του.Είναι αυτή η εξισορρόπηση των αντιφάσεων,για την οποία διακρίνεται η ελληνική παράδοση.
 
Ως στάση ζωής του δεν διακηρύττει τόσο την έλλειψη αφεντικών όσο κυρίως αυτή την έλλειψη σοβαροφάνειας και το "παιδιαρισμα".Η ταύτιση μαλιστα του προσωπικού του βιώματος με το λογοτεχνικό του ύφος δηλώνουν πλήρη αφοσίωση,κάτι που αποδεικνύει την αυθεντικότητά του και όχι την πρόκληση για την πρόκληση.
Δηλαδή εγώ βλέπω τον τύπο του αισθητικού ανθρώπου με όλα τα χαρακτηριστικά του.Αν η ιδιοτροπία του αδικεί σε ορισμένες περιπτώσεις το έργο του,αυτό εντάσσεται στην αισθητικότητά του.Ο άνθρωπος δεν δραστηριοποιείται στη θεολογία ή τη φιλοσοφία.Αλίμονο αν ζούσε σήμερα ο Καβάφης ή ο Ουάιλντ και προσπαθούσαμε να τους τοποθετήσουμε στα δικά μας καλούπια.

Τέλος πάντων,ο καθένας μπορεί φυσικά να έχει τα δικά του κριτήρια.Κι εγώ απεχθάνομαι την επιτηδευμένη και εσκεμμένη προκλητικότητα ως εκφραστικό μέσο,γιατί δεν έχει να πει τίποτα.Οσο ακριβώς απεχθάνομαι και την υιοθέτηση ξύλινου λόγου.Αυτό όμως που με στεναχωρεί είναι ότι δεν σταθήκαμε τόσο στην παρουσία του μπροστά σε ένα ευρύτατο κοινό,αλλά σπεύσαμε να ασχοληθούμε με το ποιος είναι αυτός ο "περίεργος".

[----]

Εδώ δεν πρόκειται για διάλογο ή άρνηση του συστήματος αλλά για έκφραση αποστροφής.
Όταν μια χώρα σαν την Ελλάδα που με τόση βοήθεια απ’ την Ευρώπη  και ευνοϊκές συγκυρίες καταλήγει στην χρεοκοπία χωρίς κανείς να αντιδράσει  ή να επισημάνει τον επερχόμενο κίνδυνο έγκαιρα, εκτός από  αυτοεξόριστους του συστήματος, ανθρώπους σαν τον Χριστιανόπουλο, τότε κάτι σοβαρό υπάρχει.
Δεν είναι δυνατόν ούτε το πολιτικό σύστημα , ούτε το σύστημα ενημέρωσης , ούτε ακόμη και η δικαιοσύνη να συνεχίζουν έτσι ,σαν να μην τρέχει τίποτα. Είναι ολοφάνερα υπεύθυνοι και υπόλογοι για όλο αυτό.
Ο Χριστιανόπουλος γίνεται παθητικά επιθετικός  στην μη αποδοχή του βραβείου. 
Από ποιους να αποδεχτεί τι; Από μια ανίκανη «πνευματική ηγεσία» ή έστω πνευματική κοινότητα;  Από ένα σύστημα παραγόντων που δεν ψέλλισαν τόσα χρόνια ούτε μια πρόταση για την διαφθορά και την ασυδοσία που μας κατάστρεψαν;
Αυτό είναι όλο.
Αλλά ισχύει η φυσική  ιδιότητα της αδράνειας και στους ανθρώπους. Αργούν να μετακινηθούν από τις παραδοχές τους παρόλη την ένταση των γεγονότων.
Απλά οι ποιητές έχουν πάντα καλύτερες κεραίες από όλους και ισχυρή διαίσθηση και μιλούν την κατάλληλη εποχή με τον δικό τους κώδικα που οφείλουμε να αφουγκραστούμε…

[anixia]

''Εισαι εσυ το αλλο μου εγω
εκεινο το τρελο το αδιεξοδο''
Ενα μικρο κομματι απο ενα ποιημα μου...δεν ξερω αν κολλαει.