Φροντιστήρια. Όροι αμοιβής και εργασίας

[-----]

Εγώ πραγματικά αναρωτιέμαι, όλοι αυτοί που θεωρούν ότι λιγότερα από 10 ευρώ την ώρα καθαρά σε φροντιστήριο είναι μισθός πείνας, ζητάνε 25 ευρώ ακατέβατα στα ιδιαίτερά τους;

Μα άλλο το φροντιστήριο και άλλο το ιδιαίτερο!!

[PDE ads]

[Isla]

Εννοώ ότι κάποιος που πληρώνεται καθαρά 10 ευρώ την ώρα κοστίζει στον εργοδότη του γύρω στα 18 ευρώ την ώρα όταν συνυπολογήσεις ΙΚΑ, επιδόματα, δώρα και επιπλέον πληρώνεται τις αργίες και όλες τις μέρες που είναι προγραμματισμένο να δουλέψεις (δεν πρόκειται το φροντιστήριο να σου πει μην έρθεις σήμερα γιατί είμαι άρρωστος). ΟΚ καταλαβαίνω ότι δεν μπαίνουν και τα 18 ευρώ στην τσέπη του εργαζόμενου, αλλά διατείθενται υπέρ του για σύνταξη και ασφάλιση, ένα προνόμιο που δεν το έχει όταν πληρώνεται μαύρα στα ιδιαίτερα.

Συνεπώς αν δεν το δούμε από την πλευρά του πόσα χρήματα μπαίνουν στην τσέπη σου αλλά το πόσα πληρώνεσαι (πόσα διαθέτει αυτός που σε πληρώνει) η λογική λέει ότι όταν σνομπάρεις 18 ευρώ στο φροντιστήριο γιατί είναι λίγα, θα πρέπει αναλόγως να θεωρείς λίγα τα 25-30 ευρώ στο ιδιαίτερο. Λέω 25-30 γιατί υπολογίζω κάτι παραπάνω για τα έξοδα που έχεις δουλεύοντας ιδιαίτερα δηλαδή τα μεταφορικά σου, το κόστος αγοράς βιβλίων και εκπαιδευτικού υλικού, το κόστος φωτοτυπιών και γραφικής ύλης και λοιπά έξοδα που δεν έχει κάποιος που δουλεύει σε φροντιστήριο.

Σε όλα αυτά πρόσθεσε και τον ΟΑΕΔ που δεν δικαιούσαι όταν κάνεις ιδιαίτερα.

Δεν ξέρω αν εγώ το υπολογίζω λάθος, αλλά με τη λογική μου δεν σε συμφέρει με τίποτα να κάνεις ιδιαίτερα με 15 ευρώ, εκτός αν είσαι κάτω των 30 χρονών και πιστεύεις ότι η ασφάλιση είναι κάτι που θα συμβεί με μαγικό τρόπο στο μέλλον ή αν έχεις οικονομική βοήθεια από άλλη πηγή (γονείς, σύζυγο) ή αν δουλεύεις παράλληλα και σε φροντιστήριο οπότε καλύπτεσαι ασφαλιστικά από εκεί.

[MARKOS]

 Ετσι,...ετσι....γιατί πρέπει και αυτά να ακούγονται 

[GMaθΕrΦr]

1. Αντίσταση στους γονείς που ζητάνε ιδιαίτερα με 5-10-15 ευρώ.

Εννοώ ότι κάποιος που πληρώνεται καθαρά 10 ευρώ την ώρα κοστίζει στον εργοδότη του γύρω στα 18 ευρώ την ώρα όταν συνυπολογήσεις ΙΚΑ, επιδόματα, δώρα και επιπλέον πληρώνεται τις αργίες και όλες τις μέρες που είναι προγραμματισμένο να δουλέψεις (δεν πρόκειται το φροντιστήριο να σου πει μην έρθεις σήμερα γιατί είμαι άρρωστος). ΟΚ καταλαβαίνω ότι δεν μπαίνουν και τα 18 ευρώ στην τσέπη του εργαζόμενου, αλλά διατείθενται υπέρ του για σύνταξη και ασφάλιση, ένα προνόμιο που δεν το έχει όταν πληρώνεται μαύρα στα ιδιαίτερα.

Συνεπώς αν δεν το δούμε από την πλευρά του πόσα χρήματα μπαίνουν στην τσέπη σου αλλά το πόσα πληρώνεσαι (πόσα διαθέτει αυτός που σε πληρώνει) η λογική λέει ότι όταν σνομπάρεις 18 ευρώ στο φροντιστήριο γιατί είναι λίγα, θα πρέπει αναλόγως να θεωρείς λίγα τα 25-30 ευρώ στο ιδιαίτερο. Λέω 25-30 γιατί υπολογίζω κάτι παραπάνω για τα έξοδα που έχεις δουλεύοντας ιδιαίτερα δηλαδή τα μεταφορικά σου, το κόστος αγοράς βιβλίων και εκπαιδευτικού υλικού, το κόστος φωτοτυπιών και γραφικής ύλης και λοιπά έξοδα που δεν έχει κάποιος που δουλεύει σε φροντιστήριο.

Σε όλα αυτά πρόσθεσε και τον ΟΑΕΔ που δεν δικαιούσαι όταν κάνεις ιδιαίτερα.

Δεν ξέρω αν εγώ το υπολογίζω λάθος, αλλά με τη λογική μου δεν σε συμφέρει με τίποτα να κάνεις ιδιαίτερα με 15 ευρώ, εκτός αν είσαι κάτω των 30 χρονών και πιστεύεις ότι η ασφάλιση είναι κάτι που θα συμβεί με μαγικό τρόπο στο μέλλον ή αν έχεις οικονομική βοήθεια από άλλη πηγή (γονείς, σύζυγο) ή αν δουλεύεις παράλληλα και σε φροντιστήριο οπότε καλύπτεσαι ασφαλιστικά από εκεί.

Συμφωνώ απόλυτα.
Προφανώς και είναι μεγάλη ασυνέπεια και βλακεία παράλληλα να θεωρεί κάποιος καλό ένα ιδιαίτερο με 5-10-15 ευρώ και κακό ένα ωρομίσθιο των 10 ευρώ.

Για τα ιδιαίτερα είχα πει και παλαιότερα  (14/10/2013): ¨Για το θέμα με τα ιδιαίτερα είναι πράγματι πρόβλημα. Όλοι έχουμε κάνει ή κάνουμε για να επιβιώσουμε και δυστυχώς δεν υπάρχουν κανόνες. Σωστοί καθηγητές πρέπει να συναγωνιστούν ακόμα και φοιτητές άλλων ειδικοτήτων. Και συνεχώς πέφτουν οι τιμές εξευτελιστικά πλέον. Δεν συζητάω ότι κάποιοι καθηγητές παίρνουν/κλέβουν μαθητές από το φροντιστήριο που εργάζονται. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την προσωπική ηθική, την αυτοεκτίμηση και με το πόσο αξιολογεί ο καθένας την εργασία του αλλά και τις ανάγκες του (...η ανεργία ή τα χαμηλά ωρομίσθια οδηγούν σε μεγαλύτερη ανάγκη και εκπαιδεύουν για λιγότερη αυτοεκτίμηση και χαμηλότερη αξιολόγηση της εργασίας που προσφέρει κάποιος).¨

Κατά την άποψη μου ο σοβαρός καθηγητής πρέπει όχι απλά να μην κλέβει/παίρνει μαθήματα από το φροντιστήριό αλλά πρέπει να φέρνει τους μαθητές που τον ζητάνε για ιδιαίτερο στο φροντιστήριο που εργάζεται, αν αυτό είναι δυνατό. 
Και για να κάνουμε μια σύνδεση και με το ζήτημα αφορμή της συζήτησης οι καθηγητές στην υπόθεση της ¨Ανέλιξης¨ το είχαν αυτό ως μια από τις βασικές τους αρχές.

[PDE ads]

[GMaθΕrΦr]

\
2. Αντίσταση στο κράτος που σκαρφίζεται συνεχώς νέους φόρους για τους επαγγελματίες π.χ. τέλος επιτηδεύματος.

Συμφωνώ και επαυξάνω.
Αλλά από ποιους; Θα πρότεινα από τους ιδιοκτήτες και όχι από τους καθηγητές. Από κάποια ένωσή εργοδοτών κλπ. δεν νομίζω να υπάρχει διαφωνία. Και όχι μόνο αυτό να κάνουν και άλλα πολλά. Παραθέτω από Φροντιστήρια. Όροι αμοιβής και εργασίας (« Απάντηση #738 στις: Σεπτέμβριος 06, 2013, 10:59:04 πμ »)

¨Θα έπρεπε και οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων να θέλουν να υπάρχουν κανόνες.
Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Και τα δίδακτρα πέφτουν συνεχώς.
Έτσι οι ιδιοκτήτες για να μειώσουν το κόστος μειώνουν τους μισθούς, κρύβουν ένσημα, απασχολούν ανασφάλιστους, δεν κάνουν σεμινάρια κλπ.
Όλα αυτά απαξιώνουν την εκπαίδευση και ρίχνουν το επίπεδο του φροντιστηρίου. Αλλά δεν τους ενδιαφέρει περισσότερο από το να επιβιώσουν και να κερδίσουν. Και σωστά γιατί είναι η δουλειά τους. Απλά δεν βλέπουν μακροπρόθεσμα.
Θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα συλλογικά. Να ρίξουν τα έξοδα από αλλού, να μειώσουν νοίκια, να αγωνιστούν να μειωθούν οι φόροι και να μειώσουν τη διαφήμιση. Να βάλουν σταθερούς κανόνες στα δίδακτρα ανά περιοχή και να τους τηρούν. Να δεχτούν ότι μέσα στην κρίση θα χάσουν από τα κέρδη τους και ίσως ένα διάστημα να φάνε από κέρδη προηγούμενων ετών. Αλλά να διατηρήσουν μισθούς και δικαιώματα εργαζομένων σε ένα καλό επίπεδο. Για να δουλεύουν σε αυτούς καλοί καθηγητές, ικανοποιημένοι, να μπορούν να κάνουν σωστή δουλειά.  (προσθέτω και να μην κλέβουν ιδιαίτερα αλλά να φέρνουν μαθητές)
Για να μην απαξιωθούν τα μαγαζιά τους.
Όχι γιατί γίναν φιλοεργατικοί ξαφνικά αλλά επειδή ξυπνήσαν. Αλλά που.... ¨

Είχα πει αυτά τότε και καταλαβαίνω ότι όλα δεν γίνονται από όλους τους ιδιοκτήτες ούτε τους αφορούν όλους. Απλά το νόημα είναι και πάλι η συλλογική δράση, η συνεννόηση μεταξύ των ιδιοκτητών και η αντίσταση τους. Γι΄ αυτό το παραθέτω.
Αλλά τι κάνουν οι ιδιοκτήτες; Κινούνται καθόλου προς μια τέτοια κατεύθυνση;

Και πάλι εδώ θα πω για την ¨Ανέλιξη¨ (χωρίς να θέλω να γίνω μονομανής αλλά κολλάει)
Σε συνάντηση των εργαζομένων με τους ιδιοκτήτες, όταν συζητήθηκε η μείωση των ωρομισθίων, οι καθηγητές αντιπρότειναν την μείωση του ενοικίου (εξαιτίας μιας ιδιαιτερότητας του κτηρίου ως προς το ιδιοκτησιακό του καθεστώς αυτό ήταν εφικτό) και πράγματι από τον επόμενο μήνα το ενοίκιο μειώθηκε κατά ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσό. 

[GMaθΕrΦr]

3. Άρνηση εργασίας στους εργοδότες που δεν πληρώνουν ικανοποιητικά

Μαζί σου και εγώ...
Ότι λέω τόσο καιρό...

[GMaθΕrΦr]

(όχι 8 χρόνια ανοχή και μετά στα δικαστήρια).

Το να μην κάνεις τίποτα από τα παραπάνω και να περιμένεις να εμφανιστούν ξαφνικά υψηλά ωρομίσθια απλά και μόνο επειδή κάποιοι κινούνται νομικά απέναντι σε εργοδότες με τους οποίους συνεργάζονταν επί σειρά χρόνων και ξαφνικά (?) κατάλαβαν ότι δεν τους πλήρωναν τα νόμιμα, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, εκτός από το να αφήσει αυτούς που έφτασαν στα δικαστήρια χωρίς δουλειά, με λιγότερα λεφτά (φαντάζομαι ότι και το δικαστήριο έχει το κόστος του) και με όνειρα δικαίωσης.

Νομίζω ότι αυτό το θέμα έχει λήξει. Γενικά οι εργαζόμενοι διαχρονικά όλο και κάτι έκαναν για να διεκδικούν και να αντιστέκονται αλλά όπως το βλέπει ο καθένας.

[Isla]

Συμφωνώ απόλυτα.
Προφανώς και είναι μεγάλη ασυνέπεια και βλακεία παράλληλα να θεωρεί κάποιος καλό ένα ιδιαίτερο με 5-10-15 ευρώ και κακό ένα ωρομίσθιο των 10 ευρώ.

Κι όμως, πόσο κόσμο ξέρεις που δουλεύει χαρωπά για 15 ευρώ στο ιδιαίτερο αλλά πιστεύει ότι ένα ωρομίσθιο της τάξης των 7,5 ευρώ καθαρά στο φροντιστήριο είναι απαξιωτικό;  Ενώ στην πραγματικότητα τα 7,5 ευρώ στο φροντιστήριο, εφόσον πληρώνονται νόμιμα, σου αποφέρουν το ίδιο εισόδημα με τα 15 μαύρα συν τη δυνατότητα να πάρεις επιδότηση από τον ΟΑΕΔ τους καλοκαιρινούς μήνες.

Κατά την άποψη μου ο σοβαρός καθηγητής πρέπει όχι απλά να μην κλέβει/παίρνει μαθήματα από το φροντιστήριό αλλά πρέπει να φέρνει τους μαθητές που τον ζητάνε για ιδιαίτερο στο φροντιστήριο που εργάζεται, αν αυτό είναι δυνατό. 
Και για να κάνουμε μια σύνδεση και με το ζήτημα αφορμή της συζήτησης οι καθηγητές στην υπόθεση της ¨Ανέλιξης¨ το είχαν αυτό ως μια από τις βασικές τους αρχές.

Εννοείται ότι συμφωνώ όχι μόνο γιατί η δουλειά στο φροντιστήριο είναι πιο συμφέρουσα μακροπρόθεσμα αλλά και γιατί, όπως είπε μια καθηγήτρια γαλλικών σε άλλο φόρουμ, "ο φυσικός χώρος εργασίας του καθηγητή είναι στην τάξη και όχι στο σαλόνι ή στο υπνοδωμάτιο του μαθητή".

[Isla]

Συμφωνώ και επαυξάνω.
Αλλά από ποιους; Θα πρότεινα από τους ιδιοκτήτες και όχι από τους καθηγητές. Από κάποια ένωσή εργοδοτών κλπ. δεν νομίζω να υπάρχει διαφωνία. Και όχι μόνο αυτό να κάνουν και άλλα πολλά.

Από όλους γιατί όλοι έχουμε συμφέρον από μια σωστή δημοσιονομική πολιτική, από ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο και ένα ευνομούμενο κράτος.

Δεν ξέρω ποια είναι η ενδεδειγμένη μορφή αντίστασης και δεν ξέρω κατά πόσο ο κόσμος ασχολείται με τέτοια θέματα, κατά πόσο τα λαμβάνει υπόψιν του όταν ψηφίζει ή αν απλά πάει σε 2 πορείες και νομίζει ότι έκανε το καθήκον του για να αλλάξουν τα πράγματα.

Ένωση εργοδοτών είναι δύσκολο να γίνει όταν η αγορά λειτουργεί απόλυτα ανταγωνιστικά και με εντελώς διαφορετικούς κανόνες και συνθήκες. Είναι μεγάλο θέμα.

[Isla]

Μαζί σου και εγώ...
Ότι λέω τόσο καιρό...

Ναι, αλλά όταν λέμε άρνηση εργασίας εννοούμε τώρα - όχι να κάνεις πρώτα υπομονή επί μια δεκαετία και μετά να θυμάσαι ότι δεν σε πληρώνουν. Ή να κάνεις μια συμφωνία με τον εργοδότη σχετικά με το μισθό και όταν αλλάξεις γνώμη να κάνεις καταγγελία και να ζητάς τα "χρωστούμενα". Αυτές οι τακτικές δεν βοηθάνε κανέναν και ειδικά τον διπλανό εργοδότη που προσπαθεί να είναι σωστός.

Επιπλέον, σχετικά με αυτό που είπες πιο πάνω ότι οι εργοδότες πρέπει να είναι διατεθειμμένοι να φάνε από κέρδη προηγούμενων ετών για να διατηρήσουν ψηλά τους μισθούς, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν είναι εφικτό. Στη φάση που βρισκόμαστε τα κέρδη των προηγούμενων ετών ή έχουν ήδη φαγωθεί για να καλύψουν τις τρύπες των προηγούμενων 3-4 χρόνων αναδουλειάς ή είχαν γίνει σπίτια και αυτοκίνητα και συνεπώς έχουν μετατραπεί σε φόρους και χαράτσια.

Το ενοίκιο ας πούμε ότι το μειώνεις, αλλά όσο και να το μειώσεις το ενοίκιο είναι ένα έξοδο πολύ μικρότερο σε σχέση με τη μισθοδοσία ή τη φορολογία. Επιπλέον είναι και κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις εύκολα, δηλαδή δεν είναι απλό πράγμα να πας στον ιδιοκτήτη του ακινήτου και να πεις "ή μου χαμηλώνεις το ενοίκιο ή μετακομίζω".

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον τζίρο ενός φροντιστηρίου είναι ότι οι γονείς δεν θέλουν να πληρώσουν, όχι ότι το ενοίκιο είναι μεγάλο.

[Angel1ca]

Η μείωση του ωρομισθίου για τον εργαζόμενο αποτελεί την εύκολη λύση για τον εργοδότη. Αυτό υπαγορεύει η δική μου εμπειρία. Συμπονώ τον εργοδότη που θέλησε να αγοράσει ένα κεραμίδι, για να στεγάσει την οικογένειά του, και ένα αυτοκίνητο, για να μεταφέρεται. Δε συμπονώ όμως εκείνον που τον καιρό των παχιών αγελάδων σπατάλησε τα κέρδη στην αγορά ΚΑΙ δύο εξοχικών (ένα στεριανό για το χειμώνα κι ένα νησιωτικό για το καλοκαίρι) ΚΑΙ του αυτοκινήτου μεγάλου κυβισμού, "για να κάνουμε ασφαλέστερα τα ταξίδια μας". Και δεν είναι λίγοι αυτοί οι εργοδότες. Όταν λοιπόν οι προαναφερθέντες κάνουν λόγο για μείωση ωρομισθίου έχουν ως απώτερο στόχο όχι τη διάσωσή της επιχείρησής τους αλλά τη διατήρηση του δικού τους κόστους διαβίωσης. Σε αυτήν την περίπτωση ο εργαζόμενος επωμίζεται την αποπληρωμή των χαρατσιών και του φόρου πολυτελείας του εργοδότη. Γιατί; Τα δικά μου δικά μου αλλά και και τα δικά σου δικά μου και αυτά; Το φροντιστήριο δεν είναι συνεταιρισμός τις δύσκολες εποχές και κερδοσκοπική επιχείρηση τις εύκολες...
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν υπάγομαι στην πλειονότητα των συναδέλφων... Αλλά δουλεύω σε τρία φροντιστήρια (δε συμπληρώνω καν τις ώρες πλήρους απασχόλησης) και μου ζητούν μείωση αποδοχών και από τα τρία. Ο πρώτος εργοδότης ανακαινίζει το εξοχικό του στην Πάρο, ο δεύτερος αγόρασε προ μηνός ένα τζιπ Lexus (καινούριο, γιατί δεν εμπιστεύεται τα μεταχειρισμένα...) και ο τρίτος πράττει οτιδήποτε περνά από το χέρι του, για να ανθίσει και πάλι η επιχείρησή του (διαφημίσεις, προσφορές, δωρεάν τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού κ.ά.)... Πρέπει να συζητήσω και με τους τρεις την πρόταση μείωσης ωρομισθίου. Έχω πάρει την απόφασή μου... Δεν είναι η ίδια και για τους τρεις...

[eng_teacher]

Το φροντιστήριο δεν είναι συνεταιρισμός τις δύσκολες εποχές και κερδοσκοπική επιχείρηση τις εύκολες...

+++++++++++++ 

[Isla]

Ο πρώτος εργοδότης ανακαινίζει το εξοχικό του στην Πάρο, ο δεύτερος αγόρασε προ μηνός ένα τζιπ Lexus (καινούριο, γιατί δεν εμπιστεύεται τα μεταχειρισμένα...) και ο τρίτος πράττει οτιδήποτε περνά από το χέρι του, για να ανθίσει και πάλι η επιχείρησή του (διαφημίσεις, προσφορές, δωρεάν τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού κ.ά.)... Πρέπει να συζητήσω και με τους τρεις την πρόταση μείωσης ωρομισθίου. Έχω πάρει την απόφασή μου... Δεν είναι η ίδια και για τους τρεις...

Σωστή, κι εγώ μαζί σου. Τι γίνεται αν ο εργοδότης που θα του πεις όχι σου πει ότι δεν σε χρειάζεται άλλο;

[Angel1ca]

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι, για να επέλθει μείωση ωρομισθίου, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη και των δύο πλευρών. Δεύτερον, τα δικαιώματα διεκδικούνται (γιατί όλα όσα θεωρούνταν δεδομένα, ας μην κρυβόμαστε, έχουν πλέον αποδομηθεί) μέσω συλλογικής προσπάθειας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν τρέφω φρούδες ελπίδες ότι θα οδηγηθούμε σε μία κοινή γραμμή το σύνολο των εργαζομένων φυσικά. Η εργοδοτική στρατηγική του "διαίρει και βασίλευε" έχει πιάσει τόπο. Υποσχέσεις για περισσότερες ώρες, ατομικές συμφωνίες με ευνοϊκότερους όρους για κάποιους "επίλεκτους" είναι τακτικές που ευδοκιμούσαν τους παλιούς καλούς καιρούς, σιγά που δε θα τις αντιμετωπίσω τώρα. Παρόλ' αυτά, πείτε με ρομαντική, ακόμα πιστεύω στην ισχύν εν τη ενώσει. Αν δεν τελεσφορήσει η συλλογικότητα, όσοι μαζευτούμε ή μόνη μου. Και από κει ξεκινά το πανηγυράκι... Συνάντηση με τον εργοδότη, πιθανότατα σου πετάει και την ατάκα "δυστυχώς, θα αναγκαστώ να λήξω τη συνεργασία μας", ανταπαντάς με εμπεριστατωμένο λόγο γιατί κάτι τέτοιο δεν τον συμφέρει (και δεν υπαινίσσομαι ότι τον απειλείς) και αν δεν εντοπιστεί κοινή προοπτική, πρόσω ολοταχώς στο σωματείο μου. Εκεί ξέρουν... Οι καταστάσεις αυτές είναι συνηθισμένες πια... Τις περισσότερες φορές η υπόθεση δε φτάνει καν στην επιθεώρηση εργασίας...
Φυσικά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, η αντίδραση μου θα είναι αυτή, γιατί με "παίρνει" να ενεργήσω έτσι. Δε δούλεψα ποτέ με "μαύρα", δεν καρπώθηκα ιδιαίτερα μαθήματα σε βάρος του φροντιστηρίου, ήμουνα συνεπής στις υποχρεώσεις μου, διατηρούσα μία τυπικά φιλική σχέση με τον εργοδότη, σεβόμενη πάντα ότι δεν είμαστε ίσοι κι όμοιοι και ότι, εφόσον οι αρμοδιότητές μας είναι οριοθετημένες, δε θα εισβάλει ο ένας στα χωράφια του άλλου... Δε διεκδίκησα ποτέ κάτι πέρα από τα νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μου, ακόμα κι όταν, ως διευθύντρια σπουδών τα τρία τελευταία χρόνια, πολλαπλασίασα τα παιδιά της θεωρητικής στο φροντιστήριο...