Μουσικά αφιερώματα

[ioannagianna]

Αποσπερίτης
 https://www.youtube.com/watch?v=3Mas2NxIsFc

[PDE ads]

[anemona]

https://www.youtube.com/watch?v=pg_ML_kM3N0
Νίκος Βέρτης-Τα ερωτικά
Οι ομορφιές της χώρας μας δεν εκφράζονται με λόγια.

[anemona]

https://www.youtube.com/watch?v=91pyBqop5HY

Σ όλους όσους πάντα ονειρευόνται όπως και αν έρθει η ζωή

[Landau]

Σόρρυ που σας το χαλάω, αλλά τα τρία τελευταία μηνύματα ήταν εκτός θέματος (στο Μουσική πρέπει αν πάνε όχι εδώ). Εδώ απολαμβάνουμε τα μουσικά αφιερώματα της apri, και όποιου άλλου μπορεί να την συναγωνιστεί.

[PDE ads]

[anemona]

Και συ τι ζόρι τραβάς;Τη μια μου την λες για τα ποιήματα, την άλλη για αυτό, αν και έχεις δίκιο.Αλλά δεν είσαι διαχειριστής. Σταμάτα και  get a life

[Landau]

Χαλάρωσε.. μπήκα για να διαβάσω κανένα μουσικό αφιέρωμα, αλλά αντί για αυτό έβλεπα απλά τραγούδια όπως στο Μουσική.
Μια παρατήρηση έκανα, μην κάνετε έτσι πια..

[anemona]

Το χεις παρακάνει και ειλικρινά το παίζω χαζή εδώ και καιρό.Αλλά μην τα πάρω.Δεν θα σου κάνω αναφορά όπως δεν το χω κάνει παλαιότερα.Το σταματώ εδώ.

[apri]

Vois sur ton chemin
(=Δες στο δρόμο σου)




«Vois sur ton chemin gamins oubliés, égarés.
(=Δες στο δρόμο σου παιδιά ξεχασμένα, χαμένα)

Donne leur la main pour les mener vers d'autres lendemains.
(=Δωσ’ τους το χέρι, για να τα οδηγήσεις σε άλλα αύριο)

Sens au coeur de la nuit l'onde d'espoir, ardeur de la vie, sentier de gloire
(=Νιώσε στην καρδιά της νύχτας το κύμα της ελπίδας, που είναι ζέση της ζωής, μονοπάτι της δόξας)

Bonheurs enfantins, trop vite oubliés, effacés
(=Παιδικές ευτυχίες, πολύ γρήγορα ξεχασμένες, διαγραμμένες)

Une lumière dorée brille sans fin, tout au bout du chemin
(=Ένα χρυσό φως λάμπει αδιάκοπα στο τέλος του δρόμου)


Christophe Barratier
(για την ταινία «Les Choristes», 2004)


https://www.youtube.com/watch?v=P-Zz_bSCsBE


Μυτιλήνη: Συσσίτιο για πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία (1922)





«Κανείς μας ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει
πως είμαστε οι πρώτες σταγόνες της καταιγίδας που έφτανε,
η πρώτη αχνή γραμμή μιας ατέλειωτης ανθρωποθάλασσας,
 που θα ξεχυνόταν σε λίγο σ' εκείνο το άγνωστο λιμάνι.

Αρχίσαμε να βαδίζουμε πιασμένοι απ' το χέρι, κοντά ο ένας στον άλλον,
χαμένοι, μουδιασμένοι, δισταχτικοί,
σαν να 'μαστέ τυφλοί και δεν ξέραμε πού θα μας φέρει το κάθε βήμα που αποτολμούσαμε.
Γυρεύαμε ξενοδοχείο στο λιμάνι για ν' ακουμπήσουμε και να περιμένουμε τους δικούς μας.
Όπου κι αν ρωτούσαμε, παίρναμε την ίδια στερεότυπη απόκριση:
«Απ' τη Σμύρνη έρχεστε; Δε δεχόμαστε πρόσφυγες».
«Μα, θα σας πληρώσουμε καλά, ανθρώποι του Θεού», έλεγε η θεία Ερμιόνη.
Εκείνοι επέμεναν στην άρνησή τους:
«Φοβόμαστε τις επιτάξεις.
Στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στη Σάμο επιτάξανε όλα τα σχολεία, τα ξενοδοχεία, τα πάντα...»


……Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι βρεθήκανε ξαφνικά
έξω από την προγονική τους γη.
Παράτησαν σκοτωμένα παιδιά και γονιούς άταφους.
Παράτησαν περιουσίες, τον καρπό στα δέντρα, το φαΐ στη φουφού, τη σοδειά στην αποθήκη,
το κομπόδεμα στο συρτάρι, τα πορτρέτα των προγόνων στους τοίχους.
Και βάλθηκαν να τρέχουν, να φεύγουν κυνηγημένοι
απ' το τούρκικο μαχαίρι και τη φωτιά του πολέμου.
Και λογίζονταν τυχεροί που αντάλλαξαν το έχει τους, την πατρίδα τους, το παρελθόν τους
με μια στάλα σιγουριά...




Άρπαξαν βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια και πέρασαν τη θάλασσα
σ' έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό.
Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους
και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι, άποροι, αλήτες και ζητιάνοι
στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας, του Βόλου, της Πάτρας.

Ενάμισι εκατομμύριο αγωνίες και οικονομικά προβλήματα
ξεμπάρκαραν στο φλούδι της Ελλάδας,
με μια θλιβερή ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος: «Πρόσφυγες!».
Πού ν' ακουμπήσουν οι πρόσφυγες; Τι να σκεφτούν; Τι να ξεχάσουν; Τι να πράξουν;
Πού να δουλέψουν; Πώς να ζήσουν;


Τρέμαν ακόμα από το φόβο.
Τα μάτια τους ήταν κόκκινα απ' το αιμάτινο ποτάμι της κόλασης που διάβηκαν.
Και σαν πάτησαν σε στέρεο έδαφος, μετρήθηκαν να δουν πόσοι φτάσανε και πόσοι λείπουν.
Κι οι ζωντανοί δεν το πιστεύανε, μόνο άπλωναν τα χέρια τους στο κορμί τους και το ψάχνανε,
για να βεβαιωθούνε πως δεν ήταν βρικόλακες.

Και ψάχναν και για την ψυχή τους, να δουν αν ήταν στη θέση της.
Μ' αυτή ήταν άφαντη.
Είχε μείνει πίσω στην πατρίδα,
κοντά στους αγαπημένους νεκρούς και στους αιχμαλώτους,
κοντά στα σπιτάκια, στα χωράφια, στις δουλειές και στα καζάντια...


Μικροί μεγάλοι στριμωχνόμαστε στις παραλίες αποβλακωμένοι, άβουλοι,
με μια έμμονη ιδέα ο καθένας, κι άλλος με μια άνοια αποκρουστική.
Οι πιο τυχεροί ξεδίναν, γιατί κλαίγανε και βρίζανε και μούγκριζαν από πόνο.

Μια νέα γυναίκα πετούσε από καιρό σε καιρό ένα τραγικό νανούρισμα:
«Νάνι, νάνι, το παιδάκι μου να κάνει...».
Στην αγκαλιά της κρατούσε ένα μαξιλάρι που όλο το σκέπαζε και το φιλούσε
και κοίταζε γύρω της πανικόβλητη.
Κανένας δεν την πρόσεχε. Μόνο ο γερο-πατέρας της πάσχιζε να την ησυχάσει.
«Κορούλα μου, Ελένη μου, κάνε, παιδί μου, κουράγιο. Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού...»
Κάποιος δημοσιογράφος που πρόσεξε τη σκηνή, κοντοστάθηκε και θέλησε να πληροφορηθεί.
«Αχ! έκανε ο γέρος.
Τ' αγοράκι της έσκυψε να πάρει απ' την κούνια
κι, αντί γι' αυτό, πήρε το μαξιλάρι κι έφυγε!»


Διδώ Σωτηρίου «Μέσα στις φλόγες» (1978)

[harac]

Μπράβο, Apri!

Ακόμα ένα ολοκληρωμένο μουσικό αφιέρωμα για ένα πολύ επίκαιρο θέμα!

[anemona]

Ξενοφοβία – Ρατσισμός


 
Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός είναι δύο έννοιες που απασχολούν τον τελευταίο καιρό αρκετά την Ελλάδα. Ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, είτε από την εθνικότητα, είτε από τη θρησκεία κλπ. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (ιταλ. («ράτσα») razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Ξενοφοβία είναι «ο νοσηρός φόβος προς τους αλλοδαπούς ή τις ξένες χώρες». Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει μια αποστροφή σε ξένους ή αλλοδαπούς. Δύο λέξεις που οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στον θάνατο. Ο άνθρωπος είχε και έχει την τάση να αισθάνεται ανώτερος από τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου αλλά και από τους άλλους ανθρώπους και διαρκώς να ψάχνει μια οποιαδήποτε δικαιολογία για αυτό.
Η έννοια της φυλής είναι απλά μια ταξινόμηση των ανθρώπων με διαφορετικά φυσικά χαρακτηριστικά όπως το χρώμα του δέρματος ή των μαλλιών, το σχήμα του προσώπου του, το ύψος του, κλπ. Αν η μελέτη των διαφόρων φυλών χρησιμοποιούνταν μόνο για να μελετηθούν οι όποιες διαφορές και δυνατότητες διαθέτουν οι φυλές των ανθρώπων για μια αλληλοσυμπλήρωση δυνατοτήτων δεν θα ήταν κακό. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν αρχίζει μια διαμάχη στο ποια φυλή είναι ανώτερη από την άλλη, κάτι που φυσικά δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Ο φιλόσοφος Μισέλ Φουκό, ο οποίος έζησε μεταξύ 1926 και 1984, μελέτησε το θέμα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ρατσισμός εξυπηρετεί τους ανθρώπους για να δικαιολογήσει πολέμους, κρατική τρομοκρατία και θανατικές ποινές. Χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία φυλετικές διακρίσεις και τον ισχυρισμό ότι ορισμένες ομάδες ανθρώπων (ψυχικά ασθενείς, ανάπηροι κτλ) πρέπει να θυσιαστούν για να ζήσουν οι υπόλοιποι καλύτερα, ξεκίνησαν πόλεμοι που έστειλαν στον τάφο εκατομμύρια ανθρωπίνων ψυχών απλά και μόνο για τη δόξα και το χρήμα. Αυτή άλλωστε η δικαιολογία χρησιμοποιήθηκε για να υποδουλωθούν μαύροι, Εβραίοι, Ρομά, Ομοφυλόφιλοι και να οδηγηθούν στην λεγόμενη τελική λύση, αλλά ακόμη και ιθαγενείς στην αμερικανική κατάκτηση. Ένα άλλο μεγάλο παράδειγμα ρατσισμού ήταν το απαρτχάιντ.
Η ξενοφοβία δεν είναι τρομερά διαφορετική από το ρατσισμό, δεδομένου ότι περιλαμβάνει επίσης διακρίσεις και συνεργάζεται άψογα μαζί του, αν και αυτή τη φορά η δικαιολογία για να γίνει ο διαχωρισμός ή υποτίμηση δεν βασίζεται στη φυλή αλλά στην ιθαγένεια. Με την υπεκφυγή ότι οι ξένοι πάνε σε μια άλλη χώρα για να πάρουν θέσεις εργασίας από τους υπηκόους της χώρας αυτής, κάτι που αντικειμενικά δεν ισχύει, αφού συνήθως οι ντόπιοι έχουν απορρίψει αυτές τις εργασίες αναπτύσσεται ένα κλίμα ξενοφοβίας. Έτσι αυτοί οι οικονομικοί μετανάστες αντιμετωπίζονται ξενοφοβικά με αποτέλεσμα να τους είναι αδύνατο να νιώσουν «σαν το σπίτι τους», αφού αποκλείονται και περιθωριοποιούνται. Αν και η οικονομική μετανάστευσή αλλά και η μετανάστευση για εύρεση εργασίας είναι κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, παρατηρείται συχνά ξενοφοβική βία κατά των μεταναστών και των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει προσπαθήσει να εξαλείψει τις διακρίσεις με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1948 περιγράφοντας τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το 1965, τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν τη «Διεθνή Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Φυλετικών Διακρίσεων» που περιλαμβάνει επίσης τις περιπτώσεις της ξενοφοβίας. Το 1978 η UNESCO υιοθέτησε τη «Διακήρυξη σχετικά με τη φυλή και φυλετική προκατάληψη» για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που αναφέρει πως όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια καταγωγή και ανήκουν στο ίδιο είδος και οι διαφορές τους δεν μπορεί να είναι βάση για προκατάληψη. Το 1992 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, για την προστασία των μειονοτήτων εξέδωσε την «Διακήρυξη για τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν σε εθνικές, εθνοτικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές μειονότητες» αναγνωρίζοντας το δικαίωμά τους να ασκούν τα ήθη και τα έθιμα του πολιτισμού τους ελεύθερα. Το 2001 στο Durban στη Νότια Αφρική ήταν η παγκόσμια διάσκεψη κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, των φυλετικών διακρίσεων και της μισαλλοδοξίας.
Παρ’ όλες αυτές τις προσπάθειες σε πολιτικό επίπεδο ο ρατσισμός και η ξενοφοβία έχουν ακόμη έρεισμα στις κοινωνίες του κόσμου. Θα πρέπει να πολεμήσουμε ενεργά τον ρατσισμό και την ξενοφοβία γιατί έχουν προκαλέσει αμέτρητο πόνο στην ανθρωπότητα.
Τέλος να πω στους αλαζόνες που αισθάνονται ανώτεροι από κάποιους άλλους πως είναι θύματα της δικής τους διαστρεβλωμένης αξίας, σκέψης και νοημοσύνης. Όλοι αξίζουμε το ίδιο και οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό ο ένας προς τον άλλον.
Από το 1950 έως το 1970 έφυγαν περισσότεροι από 900.000 Έλληνες για αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό.
Από το 2010 ως και σήμερα πάνω από 150.000 Έλληνες έφυγαν από την χώρα για αναζήτηση εργασίας.
Ας σκεφτούμε λίγο……

              ΚΑΝΕΝΑΣ OFFICIAL TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=qVh8nnR4oiY

1.Videos και ταινίες
α. «Κιαλό Αμαντού, ανήλικος μετανάστης στην Αθήνα»
Ένα μικρού μήκους φιλμ που προσπαθεί να περιγράψει την ζωή ενός ξένου στην Eλλάδα, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την φασιστική απειλή. Η ιστορία του Κιαλό είναι κομμάτι του project «Portraits of Greece in Crisis». (Το είδαμε εδώ!).
β. «Το μπαλόνι»
Ένας μαύρος κατεβάζει από έναν στύλο το μπαλόνι ενός παιδιού. Το παιδί χαίρεται, όμως η μητέρα του έχει άλλη γνώμη…
γ. «Ο λαθρεπιβάτης« Αντιρατσιστική ταινία μικρού μήκους του 1994, που καταγγέλλει όχι μόνο τον καθημερινό ρατσισμό πολλών ανθρώπων, αλλά και την αδιαφορία των περισσοτέρων.
(Την είδαμε στο Αντιφασιστικό Μέτωπο Παιδείας.)
δ. Videos για την ιθαγένεια των παιδιών,
της «Ελληνικής Ένωσης  για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» (hlhr.gr)
ε. «Κι ένα θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ!»
Βίντεο από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
στ.  «Χρωμοφοβία»  Αλληγορική ταινία μικρού μήκους (Raoul Servais, 1966) για τον φασισμό και τον ρατσισμό.
ζ. Ρατσισμός, ξενοφοβία – Στην ζυμαροχώρα
Μικρής διάρκειας βίντεο που εξηγεί με συμβολικό τρόπο στα μικρά παιδιά πως το διαφορετικό δεν απειλεί αλλά εμπλουτίζει την ζωή μας.
η. «Θάνατος στους ξένους«
Η περιπέτεια ενός Έλληνα εστιάτορα ο οποίος τον Νοέμβριο του 1997 γίνεται στόχος Γερμανών νεοναζί.
(Ντοκυμαντέρ του Στ. Κούλογλου)
θ. «Εκπαίδευση για τον θάνατο: Η δημιουργία ενός Ναζί»
Αντιφασιστικό δεκάλεπτο βίντεο της Walt Disney (από το 1943) που δείχνει την εκπαίδευση του μικρού Γερμανού Χανς στις αρχές του ναζισμού και την μετατροπή του σε κτήνος που καταλήγει να πεθάνει για τον αρχηγό…

2. Ιστορία
«Όταν οι Έλληνες…»
…ήταν από την πλευρά των μεταναστών.
Σύντομο χρονικό μιας από τις πιο μαύρες σελίδες του ελληνισμού της διασποράς: του διωγμού των Ελλήνων της νότιας Ομάχα (1910, Νεμπράσκα, Η.Π.Α.).
Βρωμοέλληνες (55΄)   Ντοκυμαντέρ της εκπομπής «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» για το πώς έβλεπαν τους Έλληνες μετανάστες στην Αμερική (Η.Π.Α.) στις αρχές του 20ου αιώνα.
Βρωμοέλληνες (15΄)   Αποσπάσματα από το παραπάνω ντοκυμαντέρ. (Με την μικρή του διάρκεια, προσφέρεται για αξιοποίηση και διδασκαλία στην τάξη, είτε ολόκληρο είτε τμηματικά [είναι διαρθρωμένο σε τρεις ενότητες: τα προβλήματα του ξενιτεμού των Ελλήνων, οι προκαταλήψεις και οι διώξεις εναντίον τους στις καινούριες πατρίδες, η τελική αποδοχή τους από τους ντόπιους.] ).
Ταραχές στο Τορόντο εναντίον των Ελλήνων (6΄)   στο  μακρινό 1918…  (Στα αγγλικά)

ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=pdDIo0td2RM

Αποκλειστικά για τον Landau.

[Landau]

Πολύ ωραίο apri!

[spiritus asper]

Η Ελλαδα ομως ειναι πολυ μικρη και οικονομικα εξαθλιωμενη για να σηκωσει ενα τοσο δυσαναλογο βαρος.Περαν ολων των αλλων σκοπιμοτητων των''ανθρωπιστων'' εταιρων.Μεχρι και η κυβερνηση το παραδεχτηκε.Ο Μουζαλας ειπε ''δεν θα γινουμε Λιβανος'',λιγο αργα το θυμηθηκε.
Επισης με στενοχωρει πολυ το γεγονος οτι καποιοι ανθρωποι στιγματιζονται ως ''ρατσιστες'' οταν δηλωνουν το αυτονοητο.Ο Μουζαλας ειναι ρατσιστης;Οχι,βεβαια.

[apri]

@spiritus asper

Ο ρατσισμός δεν έχει σχέση με τη διεκδίκηση εκείνου του αριθμού των προσφύγων/μεταναστών, που μπορεί να περιθάλψει και να εντάξει μια κοινωνία. Αυτό λέγεται ρεαλισμός.

Ρατσισμός είναι να λες "να μην έρθει στη χώρα μου κανένας και να πάνε όλοι στον γείτονα, γιατί εγώ δεν θέλω να χαλάσω την ησυχία μου", ρατσισμός είναι να βρίζεις, να κακοποιείς ή να εκμεταλλεύεσαι με οποιονδήποτε τρόπο τους απελπισμένους που θα βρεθούν μπροστά σου.
Ρατσιστές ήταν λ.χ αυτοί που αποκαλούσαν τότε τους Μικρασιάτες "τουρκόσπορους", ρατσιστές ήταν αυτοί που άφησαν στις μέρες μας στον καταυλισμό των προσφύγων μια κομμένη γουρουνοκεφαλή ή τους πουλάνε το μπουκαλάκι νερό 4 ευρώ.

[spiritus asper]

@spiritus asper

Ο ρατσισμός δεν έχει σχέση με τη διεκδίκηση εκείνου του αριθμού των προσφύγων/μεταναστών, που μπορεί να περιθάλψει και να εντάξει μια κοινωνία. Αυτό λέγεται ρεαλισμός.

Ρατσισμός είναι να λες "να μην έρθει στη χώρα μου κανένας και να πάνε όλοι στον γείτονα, γιατί εγώ δεν θέλω να χαλάσω την ησυχία μου", ρατσισμός είναι να βρίζεις, να κακοποιείς ή να εκμεταλλεύεσαι με οποιονδήποτε τρόπο τους απελπισμένους που θα βρεθούν μπροστά σου.
Ρατσιστές ήταν λ.χ αυτοί που αποκαλούσαν τότε τους Μικρασιάτες "τουρκόσπορους", ρατσιστές ήταν αυτοί που άφησαν στις μέρες μας στον καταυλισμό των προσφύγων μια κομμένη γουρουνοκεφαλή ή τους πουλάνε το μπουκαλάκι νερό 4 ευρώ.

Αρα οι Ευρωπαιοι ειναι ρατσιστες γιατι δεν θελουν να χαλασουν την ησυχια τους και γι αυτο εχουν βρει τον μουτζουρη την Ελλαδα που εχει περισσια ησυχια...
Ο ρεαλισμος σημερα,συναδερφε,εχει εκτιμηθει ως ρατσισμος στη χωρα οπου φυεται η φαιδρα πορτοκαλεα,αυτο προσπαθω να πω.Τα νησια εχουν βουλιαξει και ο τουρισμος εχει δεχθει θανασιμο πληγμα,καποιοι ηλιθιοι εκμεταλλευτηκαν αυτους τους ανθρωπους πουλωντας το μπουκαλι νερο 4 ευρω,αυτος δεν ειναι λογος να εξαφανιστει η Ελλαδα απο το χαρτη.

https://www.google.gr/?gfe_rd=cr&ei=QZnRVqzKK8a7cIDfpsgM&gws_rd=ssl#q=%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1+%CE%B1%CF%80%CE%BF+%CE%9B%CE%B5%CF%83%CE%B2%CE%BF+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%82

Αλλα ξεχασα...οι εταιροι θα μας δωσουν το Νομπελ.Καθρεφτακια και χαντρες στους ιθαγενεις.
Oι προσφυγες και οι οικογενειες να μεινουν και να τυχουν φροντιδας,στο μετρο και στο βαθμο που αντεχει η χωρα,οι λοιποι Αφγανοι,Μαροκινοι κτλ να απελαυνονται.Αυτο λεει η νομοθεσια,αν θελουμε να ειμαστε κρατος.Aλλιως να ειμαστε η εταιρα των εταιρων.