Σκέψεις περί Αναίρεσης απεργίας από ΟΛΜΕ

[troll]

Το παρέλαβα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από εκλεκτό συνάδελφο ο οποίος ήθελε να μοιραστεί μαζί μου / μαζί μας τους προβληματισμούς - σκέψεις του, οι οποίες προέκυψαν από ανταλλαγή απόψεων μεταξύ συναδέλφων - και όχι μόνο -  σχετικά με όλες τις τελευταίες εξελίξεις - ενέργειες - αποφάσεις - άρσεις αποφάσεων στον εκπαιδευτικό χώρο.

Όσα ακολουθούν βρίσκονται και στο http://greki-gr.blogspot.gr/

 

Ξαφνικά, ενώ ο υπογράφων (Γ.Α.) το παρακατω αρθρο έψαχνε μπλογκ που θα το φιλοξενουσαν   και αναρωτιόταν πού θα διαβαζόταν από εκπαιδευτικούς και είδε ειδοποίηση από το ΓΡΕΚΙ στο οποίο δηλώνει ευγνώμων, έμαθε και για την αναίρεση της απεργίας από την ΟΛΜΕ. Για το πόσο  εχει το δικαιωμα η ΟΛΜΕ να το κανει αυτό, ο αναγνώστης ας παει να βγαλει συμπερασμαα βάζοντας στο γκουγκλ τη λέξη ΟΛΜΕ, και οσο καταλαβει καταλαβε (κι εγω τις ιδιες αποριες εχω. Και δεν θα ηταν κακή ιδέα αν εντός των εξετασεων, καποιοι που δεν εχουμε επιτηρήσεις,  συνεννοηθούμε να παμε στην ΟΛΜΕ να ρωτησουμε).

Ο λογος αποστολής  του παρόντος αυτοσχολίου είναι να τονισουμε ότι η κατάργηση  της αυριανης απεργιας δεν καθιστα το παρακατω αρθρο παρωχημενο αλλα απεναντιας πιο επικαιρο αφου θέτει το ζητημα της απεργιας σε άλλη βαση απόλυτα λογικη και απόλυτα αξιοπρεπή πραγμα που οι σοφιστειες, οι  χρησμοι ,  οι στροφες κατά 180 και  μετα κατά ακομη 180 και γενικα οι ακροβατικες στρεψοδικίες και τουμπες με στροφές κατά 2κπ ή (2κ+1)π καθολου δεν διασφαλισαν…

Τέρμα η κωμωδία

1.   Η τεράστια, και παρα πολύ αυξημένη,  συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα χτεσινά (14/5) συνέδρια των ΕΛΜΕ , παρ’όλη την εγκλωβιστική δυστοκία ως προς την παραγωγή και άλλης εναλλακτική ς λύσης , έξω   από το το δίλημμα «απεργία κατά τις  εξετάσεις  ή όχι απεργία» έδειξε  ότι η επιστράτευση δεν αποτέλεσε σοβαρό σκιάχτρο

2.   Η εμφάνιση πολλών μαθητών στο πλευρό των καθηγητών σε  σημερινές εφημερίδες (π.χ. «Ελευθεροτυπία»  και «Εφημερίδα  των συντακτών») που έλεγαν «ναι μεν το μυαλό μας τώρα είναι απόλυτα προσηλωμένο στις εξετάσεις αλλά  καταλαβαίνουμε το δίκιο τους») έδειξε  ότι 

2α) Δεν έπιασε όσο τόπο νομίστηκε η εκστρατεία να πανικοβληθούν γονείς και μαθητές απο την προβολή αγχωμένων παιδιών  στα τηλεοπτικά παράθυρα 

2β) Επιασε πολύ περισσότερο τόπο απ’όσο ελπίστηκε αρχικά  η επιστολή υπέρ των καθηγητών του 16-χρονου Κωνσταντίνου Μανίκα από το 10ο  Λύκειο Δραπετσώνας (πράγμα που επίσης  έδειξε την αυξανόμενη,  λόγω κρίσης, ωριμότητα των μαθητών που καταλαβαίνουν, όπως και οι μαθητες σε άλλες δεκαετίες,  ότι στα σοβαρά προβλήματα  πιο πολύ βοηθούν ως παραδείγματα   οι σκεπτόμενοι από τους απλώς   επιθυμούντες να χάσουν μάθημα και να κάνουν μπάχαλο ή χαβαλέ…)

2γ)Επίσης όλοι είδαμε (στη γειτονιά μας , όχι στα ΜΜΕ)  μαγαζάτορες, που τυχαίνει να ξέρουν ότι είμαστε καθηγητές, να μας λένε «μη νομίζετε ότι όλοι είμαστε  εναντίον σας όπως αυτοί που δείχνουν τα κανάλια»)

3. Αυτά  υποβάλλουν την εξής σκέψη και πρόταση:

3α) Την Παρασκευή ανεξάρτητα,  από το τι ψήφισαν ή δεν ψήφισαν, κι από το αν συμμετείχαν ή δεν συμμετειχαν χτες στις ΕΛΜΕ,  οι καθηγητες μπορουν να πουν, όσοι το σκεφτούν ή το ακούσουν, και θελουν να το εφαρμοσουν, το εξής:  «Για να καταλάβουν οι μαθητές και οι γονείς ότι συμμεριζόμαστε την αγωνία τους και ότι θέλουμε να  βοηθήσουμε τους μαθητές μας  να έχουν καλή ψυχολογία  για να γράψουν  καλά,   δεν θα λείψουμε ως επιτηρητές από τις  πανελλήνιες ως το τέλος τους, αλλά θα δηλώσουμε απεργοί  και θα ζητήσουμε να καταμετρηθούμε σαν απεργοί  χάνοντας, από το υστέρημά μας κι εμείς  το μεροκάματό  μας. Το ίδιο θα κάνουμε και όσες άλλες μέρες εξετάσεων μας παίρνει, άλλον περισσότερο άλλον λιγότερο,  άλλον καθόλου, μετά  από την στιγμή που θα ακούσουμε ότι συνάδελφοι  ξεκίνησαν μια τέτοια συμβολική  κίνηση παθητικής  αντίστασης και ενεργής συμπαράστασης  στους μαθητές. Στα επικοινωνιακά  τρυκ και στα παραπλανητικά γκάλλοπ  αγορασμένων/ξεπουλημένων ΜΜΕ θα αντιτάξουμε άμεση επικοινωνία ουσίας και έμπρακτης απόδειξης καλών προθέσεων, γνήσιας καταμέτρησης του πόσοι πιστεύουμε στα σοβαρά τι λέμε, και ξεκάθαρης κλήσης για έμπρακτη κατανόηση και συμπαράσταση στο επόμενο βήμα

3β) Στο βήμα που είπαμε, άρνηση  αποδοχής μεροκάματου,  προφανώς θα ήταν γελοίοι να επιβάλουν την όποιαν  ποινή  τους επιτρέπει η επιστράτευση και η συναίνεση που εκμαιεύουν διασπείροντας πανικό μέσω του πιο ευαίσθητου σημείου, των γονιών, του μέλλοντος των παιδιών τους, και με το πιο πονηρά επιλεγμένο τάιμινγκ (την περίοδο  εξετάσεων, αλλά σιγά την πονηριά, ακόμη και τα παιδιά, όσα σκέπτονται, το κατάλαβαν, αλλά είπαν «προσηλωνόμαστε στις εξετάσεις τώρα, κι αργότερα τα λέμε») . Αλλά το επόμενο βήμα, μη παθητικής, αντίστασης, μπορεί  να πραγματοποιηθει μόνο με την έμπρακτη συμπαράσταση όσων γονέων συμφωνούν ότι είναι απαραίτητο. Το να κάνουν οι καθηγητές απεργία στις διακοπές  προφανώς δεν είναι απειλή, απλώς  έσοδο είναι για την κυβερνηση (ή μάλλον για τους προϊσταμένους της, τους δανειστές κλπ) Άρα θα πρέπει να απεργήσουμε στην απογευματινή διόρθωση  γραπτών  των εξετάσεων.
         
3γ) Τότε όμως  οι ποινές που προβλέπει η  επιστράτευση (απόλυση,  «φυλάκιση τριών μηνών» κλπ) μπορούν πλέον να επιβληθούν. Τι μπορεί να γίνει;
           
4)Πρώτα-πρώτα τι να μη γίνει: μη μας πιάσει κανα τρελλό να νομίζουμε οτι μπαίνουμε στον χώρο  της τραγωδίας ή του ηρωισμού. Αν κάποιοι γελοίοι  έχουν καταντήσει  ηθοποιοί φαρσοκωμωδίας δεν θα καταντήσουμε κι εμείς ηθοποιοί φαρσοτραγωδίας ούτε θα βαφτίσουμε ηρωϊσμό την απλή τακτική κίνηση που απλώς σε μια γελοία φάρσα τους αντεπιτίθεται.
 
4α) Λέμε στους γονεις «Εντάξει, τα παιδιά σας τώρα διαβάζουν για τις ενδοσχολικές τα απογεύματα, ελάτε όμως εσεις στα εξεταστικά κέντρα μαζί με όλους όσους από μας δεν έχουν κληθεί για διορθωτές, για να εμποδίζουμε την είσοδό τους, να μην απολύονται  οι άνθρωποι αρνούμενοι να πάνε.  Κάποιοι βέβαια θα το κάνουν και έτσι, τουλάχιστον αν ήδη έχουν κάποιο διχτυ ασφάλειας με αλλαγή δουλειάς, κλπ ή αν αυτές οι κινητοποιήσεις τους φέρουν σε επαφή με συναδέλφους ή συμπαραστάτες γονείς που θα τους βοηθησουν να βρουν δουλειά ή  θα τους προτιμήσουν ή θα τους συστήσουν σαν ιδιαιτεράδες κλπ .  Όταν τα παιδιά σας  τελειώσουν τις εξετάσεις πείτε τους να έρθουν  μαζί σας  και να αναβάλουν για λίγο την ολοήμερη χαλάρωση, δεν είναι σωστό τις  καταλήψεις να τις κάνουν μόνο τότε που τις κάνουν εκείνοι που  μόνο μάθημα θέλουν να χάσουν. Ούτε  και είναι σωστό, είτε τα παιδιά, είτε κι εσείς οι ίδιοι, να λέτε ότι βλάπτουμε την ψυχική υγεία των παιδιών που αγωνιούν για το τι βαθμό πήρανε. Εντάξει τα βοηθάμε να έχουν καλή ψυχολογία για να γράψουν καλά. Μη μας χρεώνετε και οτι δεν εχουν καλή ψυχολογια αν αναβάλουν λιγο τα  μπάνια τους κλπ»
 
4β) Όσοι, συσκεπτόμενοι και μαζί μας, θεωρήσετε ότι αυτά ενέχουν κινδύνους και επικίνδυνες ατέλειες (προβοκάτσιες, ελλιπή περιφρούρηση κλπ) μπορείτε να βοηθήσετε  κάλλιστα ως εξης: Να είστε ετοιμοι να απεργήσετε στον κλάδο σας μαζικά αν αρχίσουν απολύσεις ή φυλακίσεις για να αναγκάσετε  την κυβέρνηση  να σας κάνει κι εσάς φαντάρους να έχουμε «Ελλάδα Ελλήνων μονίμων στρατιωτών» όπου όλοι, άντρες και γυναίκες θα είμαστε φαντάροι και οι κανονικοί φαντάροι θα παίρνουν όλο άδειες για να μην τους τρέφει το στράτευμα  αλλά οι γονείς τους που θα είναι απολυμένοι και στρατιώτες. Ίσως αυτό να κάνει όχι μόνο να φανεί πόσο μη βιώσιμο είναι το οικονομικο σύστημα που ζούμε αλλά  και να φανεί πόσο αναγκαίο είναι οι σκεπτόμενοι μαθητές  να μη θεωρούνται φυτά αλλά «κεφάλια»  που πρέπει να τους μιμούνται ή να τους βοηθάνε και οι άλλοι αφού είδαμε πόσο βοήθησε ο 16-χρονος Μανίκας από το 10ο  Λύκειο Δραπετσώνας (με μέσο όρο 20)  να σπάσει ένας φαύλος  κύκλος αυτοεπανάληψης  επιχειρημάτων που επέβαλλαν τα ΜΜΕ)

4γ) Επίσης ίσως αυτό κάνει να σπάσει κι ο φαύλος κύκλος του να πετάνε το φταίξιμο  πάσα ο ένας στον άλλο οι καθηγητες-γονείς-μαθητές-κριτές   αντί  να πάνε στον μη φαύλο κύκλο της αλληλεγγύης και του  καταμερισμού εργασίας  βρίσκοντας το πόστο από το οποίο  μπορούν να βοηθήσουν ο καθένας καλύτερα στα  κοινά  σε όλους μας  προβλήματα, και μετατρέποντας την παρούσα κατάσταση σε άσκηση  συντονισμού για συνεργασία για να δείξουν όλοι στην κυβέρνηση τι  μπορούν και είναι διατεθειμένοι να κάνουν,  ή να δείξουν σε εαυτούς και αλλήλους τι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν και  να πουν αν προτιμούν αντί να βρουν ποιο είναι το εφικτό  και  ποιο είναι το πρακτέον τώρα, να αρκούνται σε μελλοντολογίες, σε κομματικές  παρελθοντολογικές αλληλοκατηγορίες  ή, χειρότερα, σε υποθετικολογίες περί όνου σκιάς  του τυπου «ας πούμε τι  θα κάναμε αν δεν ήμασταν φαντάροι για να χαρούμε ή να τσακωθούμε για  τις υποθετικές μας  συμφωνίες ή διαφωνίες αντί να  κοιτάξουμε κάθε φαντάρος από μας, και κάθε
μη ακόμα φαντάρος απ’εξω,  τι περιθώρια αλληλοστήριξης  και συνειδητής ανυπακοής έχει ανάλογα με τα προσωπικά του δεδομένα και να δούμε τι είδους  συντονισμό  δυνατοτήτων μπορεί  να κάνουμε και για μέχρι ποιό στόχο να επιμείνουμε. Πάνω  από όλα ας διατυπώσουμε με σαφήνεια τον στόχο αυτό γιατί αυτός θα καθορίσει και τις διαιρέσεις ή συνεργασίες την παρούσα στιγμή. Δεν λέμε «επιμένουμε μέχρι να πέσει η κυβέρνηση κλπ κλπ» που μπορεί  καν να μη το ασπαζόμαστε όλοι και που μας καθιστά υποχρεωμένους  να έχουμε απαντήσει πολύ πιο δύσκολα ερωτήματα πριν το πούμε. Επιμένουμε απλώς  μέχρι να αποσυρθεί  η προληπτική επιστράτευση

Γ.Αλεβίζος, 7ο ΓΕΛ Αθηνών

[PDE ads]

[troll]

Σκέψεων συνέχεια...

Aν και οι εξελίξεις μάλλον μας προλαβαίνουν, ήδη έχουν κυκλοφορήσει τα περί απόσυρσης της εγκυκλίου 8-2...
ωστόσο κάποιες θέσεις - αντιθέσεις - συνθέσεις, αξίζει να τις μοιραζόμαστε.

Δεν μπορούσα να σκεφτώ που αλλού θα έβαζα το part II των σκέψεων και των προβληματισμών του εκλεκτού συναδέλφου Γιάννη Αλεβίζου..

Καλή ανάγνωση... 

  ΤΟ «Η  ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΕΡΜΑ» ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Ή ΠΡΕΠΕΙ  ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΕΡΜΑ;

1)Λέγαμε ότι θα προβληματιστούμε και περί  ΟΛΜΕ και περί  ημών των καθηγητών (αφού δεν είναι καθόλου  σίγουρο και καθόλου δεδομένο αν θα πρέπει να της εμπιστεύομαστε το πότε απεργούμε ή αν θα πρέπει να βρούμε και τρόπο να «απεργούμε  κατά αυτής»(!)) στη σύγχυση  αυτή μπήκαν και εκπομπές του Τράγκα που αφ’ενός είναι και οι μόνες που έδωσαν βήμα στους καθηγητές (όχι με ιδιαίτερα εντυπωσιακά αποτελέσματα, όπως και θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενο) αφ’ετέρου με κατάληξη «95% των καθηγητών φτύνουν τον εαυτό τους, δεν το λέω εγώ ο Τράγκας, οι ίδιοι το λένε, να επεισόδιο  όπου  οι ίδιοι  φωνάζουν στην ΟΛΜΕ «πουλημένοι!»».
Εμείς  τι να πούμε;
1)Να πούμε ότι δεν ήταν ηθελημένο να το παρουσιάσει και έτσι; Αφού ήταν!
2) Να πούμε ότι δεν του είχαμε δώσει λαβή να μπορεί να το παρουσιάσει και έτσι; Αφού είχαμε δώσει λαβή (να μπορεί όποιος θέλει και από  όποια μεριά) να μας ταυτίζει ή να μας αποταυτίζει με την ΟΛΜΕ ή με το 95%)
3) Να πούμε ότι είναι ζήτημα ουσίας να καθόμαστε να σταθμίζουμε λαβές, εντυπώσεις, τάιμινγκ παρουσιάσεων κλπ αντί να ψάχνουμε λύσεις και όχι λέξεις που να βαφτίζουν τα αδιέξοδα με ονόματα λύσεων; (σαν σε επιστροφή από βουλευτικές εκλογές  που όλοι νικητές γυρίζουν) Αφού δεν είναι ζήτημα ουσίας. Στον (μικρότατο) βαθμό που έχει  και κάποια ουσία (απλώς για την καθημερινή ψυχική μας υγιεινή βέβαια!) να λέμε και τα δέοντα στο σωστό ταιμινγκ (άμα κατά τύχη  λάχει, όχι να’μαστε κι όλη μερα στην τσίλια για κάτι τέτοια!) πληροφορούμε τον αναγνώστη πριν πάμε σε πιο σοβαρά θέματα ότι λίγα λεπτά μετά από κάποια κουβέντα του Τράγκα «…ούτε για την τιμή των όπλων οι καθηγητές ..» και λίγο πριν κατι προσθεσει κι ο Τσίμας, στειλαμε στον Τράγκα ευγενέστατο γράμμα ότι ναι μεν δίνει βήμα αλλά και δεν είναι πλήρης η ενημέρωσή του και να πει την επόμενη μέρα  και για ομάδες καθηγητων που λένε κάποια  που δεν είναι ευρέως γνωστά π.χ. το «Η κωμωδία τέρμα», δεν τα έδειξε, τέρμα και το θέμα (που άλλωστε ΔΕΝ ήταν και πολύ θέμα ουσίας. Ήταν απλώς προσπάθεια να διατυπωθεί κάτι που θα είχε μορφή αρκετά μονοσήμαντη και αρκετά  χειροπιαστή  για να μπορεί να μη εμπίπτει σε ατέρμονες σοφιστείες, υποθετικολογίες, κλπ.  Η ουσία όμως ΔΕΝ είναι εκεί όπου τα φλου σταματάνε, είναι σε όσα αρχίζουν από εκεί και πέρα
2)Αυτά πριν πέντε μερες. Μεσολάβησε κανένα θέμα ουσίας να ασχοληθούμε; Την Κυριακή που μεσολάβησε ο Νίκος Τσούλιας είχε  στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία συνέντευξη με τίτλο  «Ηττημένη η κυβέρνηση των επιστρατεύσεων» (όποιος δεν το διάβασε μπορεί να βάλει στο γκουγκλ τη φράση αυτή, κατεβαίνει) Δεν ήταν θεμα ουσίας ήταν όμως θέμα ειλικρίνειας, διαύγειας,  και αυτοαντιφατικότητας. Δεν είναι απλώς οξύμωρο σχήμα  λόγου αυτό που μόλις είπαμε; Όχι, διότι απλώς εννοούμε  οτι ο Νίκος Τσούλιας με ειλικρινεια  είπε «ήταν λάθος η πρόταση απεργίας πάνω στις εξετασεις, και το ένα λαθος πάνω στο άλλο δεν σημαίνει κατ’αναγκη διόρθωση του αρχικού λάθους» και με διαύγεια περιέγραψε σφαιρικά την κατάσταση,  και αυτοαντιφατική ήταν  η κατάσταση αυτή καθ’εαυτήν και όχι το μυαλό  του Νίκου Τσούλια που την περιέγραφε. Καλά αυτά αλλά δεν ήταν θέμα ουσίας  και πάλι. Σχεδόν μια από τα ίδια που’χει το σύνηθες χάλι μας (το «σχεδόν» αναφέρεται σε βελτίωση, ενώ στις περισσότερες άλλες αναφορές που μεσολάβησαν για την κατάσταση το «σχεδόν» θα σήμαινε «πιο χάλια απο συνήθως»)
3) Σήμερα (που π.χ. στην «Ελευθεροτυπία» είδαμε  το άρθρο «Όλοι στο σχολείο οκτώ με δύο») γιατί επανερχόμαστε; Και σε τι ακριβώς; Και είναι θέμα ουσίας αυτό στο οποίο επανερχόμαστε; Απάντηση και «ανακεφαλαίωση εκ προοιμίου», που λένε, κοινώς «περίληψη-εισαγωγή», μέσω μιας παιδαγωγικής και διασκεδαστικής παραβολής πριν γίνουμε απόλυτα κυριολεκτικοί: Αν σε κάτι με ουσία που κάποιοι φαντάροι πάνε να κάνουνε με έναν σοβαρό αξιωματικό  ή μόνοι τους, έρθει ενας ανθυποδεκανέας που είναι τσάτσος ενός επιλοχία που είναι και ανίκανος (κι  όχι μονο  αγράμματος. Αυτό από μόνο του δεν πειράζει, εκτός βέβαια κι αν είναι «μεταφορικός επιλοχίας» ενώ στην κυριολεξία είναι υπάλληλος υπουργειου παιδειας(!), όπου θα ήταν θανάσιμο αμάρτημα η αγραμματωσύνη)  αν λοιπόν σε κάτι με ουσία που κάποιοι φαντάροι πάνε να κάνουνε με έναν σοβαρό αξιωματικό ή μόνοι τους έρθει ενας ανθυποδεκανέας που είναι τσάτσος ενός επιλοχία που είναι και ανίκανος και μαζί βρούνε ένα ανούσιο καψώνι με το οποίο μπορούν να χαθούν ώρες από κάτι με ουσία, τότε είναι ή δεν είναι ζήτημα ουσίας το εξής;: Ο σοβαρός αξιωματικός (αν καν υπάρχει και δεν ήταν απλως πρωτοβουλία κάποιων  φαντάρων η ενασχόληση με την ουσία) πρέπει  να αρχίσει τον ηλίθιο επιλοχία στις Χριστοπαναγίες (ενώπιον του στρατεύματος κι ας διαμαρτύρεται ότι ύστερα δεν θα μπορεί να επιβάλλεται)  και ο επιλοχιας να αρχίσει το λεγόμενο «κ#λοδέκανο» που τον πηρε στον λαιμό του στις Χριστοπαναγίες (ενώπιον  του στρατεύματος  μπας και μπορέσει  να ξαναεπιβληθεί, έστω στο κ#λοδεκανο μόνο, μεχρι να’ρθει καινούργια ΕΣΣΟ που δεν το’χε δει το επεισόδιο). Υπάρχουν λοιπόν καταστάσεις  όπου έχει ουσία  το να ασχοληθείς με ανουσιότητες ηλιθίων. Πού κολλάνε όμως αυτά στα των επιστρατευμένων καθηγητών;  Πριν πάει ο γράφων σε αυτό ας διευκρινιστεί  ότι δεν είναι αντιεξουσιαστής που δεν χωνεύει τον στρατό, έχει  θαυμάσιες ιστορίες να θυμάται από τη θητεία του (1982-84), έχει  κάνει φιλίες  που συνεχίστηκαν από τότε  (μόλις πριν 4 μερες (την Παρασκευή, σήμερα Τριίτη) ήταν οικογενειακά κι ο ιδιος με οικογένεια φίλου απο τον στρατό,  στο Μπάντμιντον για την  παράσταση περι Θεοδωράκη κλπ) Απλώς δεν εξισώνει ο γράφων τον στρατό με τους ηλίθιους  που ευθύνονται για το «εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός» και προφανώς, δεν θέλει να καταντήσει και η παιδεία σε αυτό το χάλι  λόγω επιστράτευσης  εκπαιδευτικών και ύπαρξης ηλιθίων επιλοχιών-καψωνόμουτρων και συμβούλων – κ#λοδέκανων στο  υπουργείο παιδείας που το μόνο που ξέρουν από ουσία είναι να πουν σε γονείς:  «Να! Θα’ναι κι αυτοι 8-2 εκεί στη δουλεια και διαμαρτύρονται κι ας τα ξύνουν ενώ εσείς θα’στε στη δουλειά, αν καν έχετε δουλειά, και θα δουλεύετε αντί να τα ξύνετε όπως αυτοί. Άρα δοξάστε μας που τους βάλαμε τα δυο πόδια σ’ένα παπούτσι κλπ κλπ».

Ποιό είναι το «Δια ταύτα»;
Α) Προσωπικά, αφού του χρόνου ώρες φυσικού  θα περισσεύουν στο σχολείο  μου,  δέχομαι να είμαι εγώ εκείνος που θα γυρνάει σε πολλά σχολεία κι ας μην ξερω μηχανάκι κλπ (60 χρονών είμαι. Αλλά όλο και θα βοήθαγε καμια κάρτα με έκπτωση φαντάρου στα εισιτήρια  αν δεν έχει καταργηθεί κι αυτή) αρκεί  να κάνω παντού όπου πάω πρότζεκτ και μόνο πρότζεκτ με ένα από τα θέματα ουσίας  του καιρού μας, δίνω στα παρακάτω λινκ  λίγα από τα δείγματα  του υλικού  που έδωσα ή μου έδωσαν για πρότζεκτ φέτος και επίσης δίνω το μέρος που χώρεσε  στην τελική παρουσίαση

• Παιδεία 2012-2013 / Πρόγραμμα μαθητικού  πρότζεκτ  για την επανάσταση σε μορφή pdf
• 2013 υλικο για «ντιμπέιτ».pdf
• Συνέχεια στο αμέσως παραπάνω.pdf
• Το ημίωρο που παρουσιάστηκε στο τέλος του Β τετραμήνου.pdf

Προτείνω δε  καθηγητές ή μαθητές που μας διαβάζουν αυτή την στιγμή  να λένε σε γονείς τους οποίους  ξέρουν,  τι υπάρχει  μέσα στα λινκ αυτά για να ξέρουν οι ανθρωποι τι υλικό ετοιμάζουν  για τα παιδιά  τους εκτός γραφείου 8π.μ. -2μ.μ  οι άνθρωποι που οι ηλίθιοι καψωνάρουν και τους κάνουν να χάνουν πολύτιμες ώρες ενώ οι μόνοι αργόσχολοι είναι αυτοί οι   ίδιοι που αντί να παράγουν έργο παράγουν ιδέες σαν αυτήν με το  8-2 . 

Β) Αν (ΑΝ)  δεν είναι καμια αρβύλα αυτό που είπε η «Ε» αποκαλώ δημοσίως «κ#λοδέκανο της εκπαίδευσης» αυτόν που έβγαλε τέτοια  εγκύκλιο  και τον προκαλώ  να με μηνύσει για δημόσια εξύβριση και να πληρώσω το αναλογούν πρόστιμο (και εις διπλούν αν χρειαστεί για να του το ξαναπώ και προφορικά όταν βρεθούμε από κοντά στην Ευελπίδων).

Γ)Επειδή εμείς  οι εκπαιδευτικοί  πρέπει να δίνουμε και το καλό παράδειγμα λέω σε οποιονδήποτε μαθητή τολμήσει  να πει ότι από δικό  μου παράδειγμα έβρισε οποιονδήποτε θα τον αποκαλέσω δημοσίως «κρετίνο» και μυαλό επιπέδου «ο εγέρθητος του εγέρθητου» (ή μάλλον του απτόητου που συνεχίζει  «…ώ εγέρθητε, οι εγέρθητοι, των εγέρθητων, τους εγέρθητους…»  χωρίς  να πει κάπου «μήπως είμαι μ@λ@κ@ς; Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει μαζί μου;» αν δεν μου γράψει για ανάρτηση ένα πρότζεκτ εμπνευσμένο απο τα παραπάνω λινκ.

Γιάννης Αλεβίζος / 7ο ΓΕΛ Αθηνών

YΓ: Αν όντως υπάρχει τέτοια εγκύκλιος τότε εκ των πραγμάτων θα το μάθουμε σύντομα αφού οι διευθυντές μας θα μας πουν να πηγαίνουμε 8-2.  Προσωπικά, επειδή ούτε εκείνους θέλω να φέρνω σε, δια προφανείς λόγους,  δύσκολη  θέση,  ούτε τους συναδέλφους σε αμηχανία (π.χ. «εντάξει,  Γιάννη έχεις μεν λιγότερες  υποχρεώσεις  αλλά  το σκέφτηκες ή  το λες εν βρασμώ») ούτε  τον εαυτό μου σε αντίστοιχη αμηχανία (π.χ. να απολογούμαι ότι δεν κάνω τον έξυπνο της φαρσομ@λ@κί@ς  αφού η φαρσομ@λ@κί@  δεν απαιτεί και πολύ μυαλό), για όλα αυτά λοιπόν απλώς λεω ότι αν μας ανακοινωθεί τέτοιο  καψώνι απλώς θα πω σε όποιον μου το ανακοινώσει επισήμως να στείλει εκ μέρους μου το παρόν κείμενο  (και το προηγούμενο με  τίτλο «Τέρμα η κωμωδία») σε όποιον έστειλε την εγκύκλιο με την παράκληση  να την επαναπροωθήσει στον προηγούμενο και ούτω καθ’εξής...   

[PA]

Εξαιρετικά κείμενα, με πυκνότατο περιεχόμενο.
Τέτοιες περιεκτικές και ουσιαστικές τοποθετήσεις, πρέπει να μας προβληματίσουν όλους, μήπως και μπορέσουμε να ξεφύγουμε ποτέ από την θανάσιμη παγίδα που οι ίδιοι φτιάξαμε και πέσαμε μέσα της τελικά.

[greedo]

Πολύ καλή τοποθέτηση!

[PDE ads]

[troll]

Μετά από τις σκέψεις, τις θέσεις, αντιθέσεις... έρχονται και οι συνειρμοί..
Και ίσως να είναι τελικά οι πραγματικοί φάροι που αέναα φωτίζουν τις σκοτεινιές..

Φάρων το Ανάγνωσμα λοιπόν  ... από το Γιάννη Αλεβίζο

Αφού το 8-2 μάλλον αποσύρθηκε και μέχρι την επόμενη βλακεία του υπουργείου είμαστε σχετικώς ήσυχοι ας δούμε, οι επιστρατευμένοι, ιστορίες απο τον στρατό για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι:     

Αποσπάσματα από το (α ν έ κ δ ο τ ο) βιβλίο (πρώην εκδότη) φίλου
«Ημερολόγιο ενός αντιστασιακού. Μια θητεία σε θέση λίμπερο»

        Κρατάς στο χέρι ένα μάτσο χαρτιά, αδιάφορο το τι είναι και τι γράφουν, κοιτώντας τα και σκαλίζοντάς τα κατά καιρούς, με ύφος σοβαρό και περισπούδαστο, κόβεις όσες βόλτες θέλεις. Κανείς δεν θα σε σταματήσει! Τουλάχιστον σε μένα, δώδεκα μήνες στρατιώτης, δεν έτυχε ποτέ!
Μέθοδος αποτελεσματική κι αλάνθαστη
        Καθισμένος αναπαυτικά στο γραφείο μου, φυλλομετρώ το παλιό ημερολόγιο κεντρίζοντας τη σκέψη να εστιάσει εκεί που φρεσκοξυσμένη η μνήμη, νοσταλγικά διεγερμένη από την τηλεγραφική αναφορά των στρατιωτικών μου «πεπραγμένων» μέσα στις σελίδες του, προσπαθεί να αναπλάσει μία από τις χαρακτηριστικότερες περιόδους της ζωής μου. Με μια ακατανίκητα θελκτική και ελκυστική δύναμη, να στρογγυλεύει, ωραιοποιεί και εξιδανικεύει πρόσωπα και καταστάσεις.
        Προσπαθώ και πιάνω το κουβάρι από την πιο ενδιαφέρουσα αφετηρία για τη σημερινή αναπόληση και την, σαν παραμύθι, αφήγηση. Εστιάζοντας στα σημαντικά και ουσιώδη γεγονότα και απορρίπτοντας τα περιττά και επουσιώδη. Έτσι αρχίζω, θέτοντας πρώτα το σημείο 0 της ιστορίας, την χρονική της άκρη. Αυτή η άκρη, λοιπόν, βρίσκεται περίπου στα μέσα Οκτωβρίου του ’66, όταν ξεμπέρδεψα με το Μετσόβειο Πολυτεχνείο, ως προς την απόκτηση του πτυχίου, και το ΥΠΕΧΩΔΕ, για την εξασφάλιση της συναφούς άδειας ασκήσεως επαγγέλματος.
        Μετά τις τυπικές διαδικασίες, προσευχή, αναφορά, επιλογή αγγαρειών, κ.λπ., κανονικά θα άρχιζε η εκπαίδευση!
Και τότε, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ο …. Βίκτορας! Ο Άγιος και προστάτης μου κατά την τρίμηνη παραμονή μου στην Κόρινθο. Ο Βίκτορας, η μόνη φιλία που έκτισα στη διάρκεια της θητείας μου την οποία διέλυσε η λαίλαπα της 21ης Απριλίου που ακολούθησε.
       - Πππππππσάρι, έλα μαζί μου!
         Περπατώντας, αργά-αργά, με τα χέρια πίσω και ύφος 12 Μακ Άρθουρ και άλλων τόσων Πάττον, μαζί, ο λοχίας-σιτιστής του λόχου επιθεωρούσε τον παρατεταγμένο  λόχο και με το μάτι ζύγιζε ποιόν, τάχα, να διαλέξει για τη… σκληρή δουλειά στο γραφείο του! Και αφού ανεβοκατέβηκε δυό φορές το λόχο, διάλεξε …  εμένα!  Η προς την πατρίδα υπηρεσία μου άρχιζε με τους καλύτερους οιωνούς!
Κατά περίεργο τρόπο είχε μια ασυλία από κάθε εξωτερική επέμβαση οιουδήποτε βαθμοφόρου, γαλονά ή σαρδελούχου και συνιστούσε, ουσιαστικά, μια ανεξάρτητη μονάδα μέσα στη μονάδα! Ένα τέλειο άβατο από κάθε βέβηλο πόδι που θα διεννοείτο να συλήσει τον ιερό του χώρο!
           Η στρατιωτική περίοδος της ζωής ενός ανθρώπου, κυρίως τον χρόνο που την βιώνει, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια τεράστια αλληλουχία από αγκάθια που του περισφίγγουν αλύπητα τα μηλίγγια. Κάτι σαν το ακάνθινο στεφάνι του Κυρίου. Υπάρχουν όμως και κάτι στιγμές, μα κάτι στιγμές! Κάποια γεγονότα, που ακριβώς λόγω της ασφυκτικής ατμόσφαιρας που νοιώθει ο νεοσύλλεκτος, (κυρίως),  φαντάρος να τον κυκλώνει, λειτουργούν σαν ουρανόπεμπτες ασφαλιστικές δικλείδες που εκτονώνουν την πίεση και του δημιουργούς στιγμές υψίστης ανακούφισης και αγαλλίασης. Κόκκινες φωτεινές και λαμπερές πινελίτσες στο αφόρητο μαύρο καμβά της ψυχής του. Κάτι τέτοιο εξέφρασε για μένα εκείνη η μέρα. Η πιο άνετη, ευχάριστη και ξεκούραστη ημέρα ολόκληρης της θητείας μου.
Φορτώσαμε στην πλάτη εκείνα τα τοξωτά «περιφερειακά» της κουβέρτας, που μας έκαναν να μοιάζουμε κάπως μεταξύ ορειβάτη και γκέισας, φορέσαμε τα κράνη, αρπάξαμε τα όπλα και…..με το συνθηματικό σφύριγμα, φρρρρρρρ..    ορμήσαμε!
 - Αέρααααααα! Πίσω κουφάλες και σας φάγαμε το γούργουρα! Η ηρωική κραυγή του ’40, κατάλληλα διασκευασμένη στη σύγχρονη εποχή και φρασεολογία,  δόνησε για μια φορά ακόμη τον ελληνικό χώρο και όλοι μαζί, (σκασμένοι στα γέλια), ορμήσαμε να κάνουμε γιούργια και να καταλάβουμε…. το ύψωμα
   Εκείνη η μέρα, Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου του 1967, υπήρξε η ωραιότερη ημέρα της στρατιωτικής μου θητείας, καθ’ όσον συνοδεύτηκε και από την ωραιότερη από τις ωραίες φανταρίστικες φασολάδες που απόλαυσα στο στρατό. Η κούραση, βλέπετε, και ο καθαρός αέρας, σε συνδυασμό με την εσωτερική ικανοποίηση που δημιουργεί η αίσθηση της εκπλήρωσης του καθήκοντος και των, προς την πατρίδα, υποχρεώσεων!
             Έτσι το βράδυ, αποποιούμενοι ό,τι αηδίες περιείχε το μενού, απευθυνόμασταν στο «Μαντράς»! Προς Θεού δεν έχει καμία σχέση με Ινδία και, συνειρμικά, όπως θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος με ινδική κουζίνα, ( ταντούρι, κάρυ και τέτοια!). Απλώς αποτελούσε την συνθηματική ονομασία, τοπογραφικού προσδιορισμού με γαστριμαργική προέκταση!
            Ήταν η κυρά Βασιλική, μία απρόσωπη (κανείς δεν την είδε και δεν την γνώρισε ποτέ) και άγνωστη «μαγειρική» οπτασία, η οποία έδρευε πέραν της ανατολικής πλευρικής μάντρας του στρατοπέδου! Ό,τι ώρα πήγαινες, με χίλιες προφυλάξεις
εννοείται και στο λογικό χρονικό όριο μεταξύ δύσης και σιωπητηρίου, στο γνωστό σημείο και είτε σφύριζες συνθηματικά, είτε υποτονθόρυζες το μαγικό:
   - «Κυρά Βασιλική, εγώ είμαι»!, η απάντηση ήταν ακαριαία.
   - Τι θέλεις;
   Οπότε εσύ απαριθμούσες.
   - Τρεις ομελέτες με λουκάνικο, πέντε κεφτεδάκια και δύο πατάτες! Και μετά,
εφαρμόζοντας όσα διδάχτηκες σχετικά με παραλλαγή και απόκρυψη, λούφαζες πίσω από δέντρα, πέτρες ή μπρουμύτιζες  περιμένοντας την εκτέλεση της παραγγελίας.
         Σε χρόνο μηδέν, ποτέ μου δεν συνάντησα, ούτε στο καλύτερο ρεστοράν γρηγορότερο σέρβις, ακουγόταν αντίστοιχο σφύριγμα, απ’ έξω.
   - Φρρρρρτ!
   - Έλα!
   - Δώδεκα τάλιρα, όλα!
   Πέταγες τα νομίσματα, με τρόπο όμοιο με το παλιό τυχερό παιχνίδι, κορόνα-γράμματα, στο πιο δυνατό για να περάσουν τη μάντρα και μετά,
   - Πιάσε!, άρχιζε η βροχή των…. όλμων σε λαδόκολλες! Ομελέτες, πατάτες, κεφτέδες. Όλα κατά την παραγγελία! Μια συναλλαγή άψογη και έντιμη μεταξύ ανθρώπων που δεν ειδωθήκανε ποτέ και δεν γνώρισε ποτέ ο ένας τον άλλο! Μια συνωμοτική συναλλαγή που μόνο σε πολεμικά και κατασκοπευτικά έργα βλέπαμε!
Όμως με πραγματικό ρίσκο και αρκετό χτυποκάρδι, αφού η πράξη αυτή αποτελούσε έγκλημα καθοσιώσεως και ισοδυναμούσε, περίπου, με εσχάτη προδοσία επισύροντας
ανάλογη ποινή!
         Για λόγους αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης στο βραδινό «κυνήγι τροφής» βγαίναμε μαζί με τον Δ. Θ., ακολουθώντας συνεχώς παραπλανητικές διαδρομές, δολιχοδρομώντας ανάμεσα σε κτήρια, δρομάκια, δέντρα, κ.λπ., αποφεύγοντας να
δώσουμε στόχο και να κινήσουμε υποψίες για τον πραγματικό σκοπό της επιχείρησης «Μαντράς». Διαλέγοντας κατάλληλο χρόνο ησυχίας και ερήμωσης του στρατοπέδου.
Όμως, απολύτως παρατηρημένο κι επιβεβαιωμένο -«ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιο»- θες ο φθόνος των κακοσιτιζομένων συναδέλφων που μας έβλεπαν να γλειφόμαστε ηδονικά, με κοιλιά τιγκαρισμένη, αν και δεν μετείχαμε του συσσιτίου, θες η επιτυχημένη δουλειά του Α2, του επίσημου γραφείου πληροφοριών, που σε επίπεδο στρατοπέδου νεοσύλλεκτων, μόνο με τέτοιες μικρορουφιανιές ασχολιόταν, κάποιο σκοτεινό βράδυ, εκεί που με τον Δ. Θ. κι ένα δεκανέα βαδίζαμε με τον γνωστό συνωμοτικό τρόπο προς την μάντρα κι ενώ γύρω μας η ακινησία ήταν απόλυτη, λίγο προ του τελικού στόχου ήρθε η καταστροφή!
   - Ουίου, ουίου, ουίου, μια εκκωφαντική σειρήνα έσκισε τη σιωπή του γαλήνιου τοπίου και οι δυό δυνατοί προβολείς του καιροφυλακτούντος τζιπ, που ο μυκηθμός της μηχανής, όπως έπαιρνε μπρος απότομα, θύμιζε άγριο λιοντάρι που ορμούσε να κατασπαράξει την αμέριμνη λεία του, έσπειραν τον πανικό στη μικρή ομάδα των
«καταδρομέων». Αιφνιδιασμένοι και κατακατουρημένοι από φόβο, σκορπίσαμε σαν τουφεκισμένα πουλιά, άλλος εδώ κι άλλος εκεί! Κι αυτό μας έσωσε όλους!
        Παρ’ όλα τα σφυρίγματα, τα αλτ και τα σπιναρίσματα του τζιπ, που έκανε ασκήσεις νυχτερινής δεξιοτεχνίας μέσα στο έρημο στρατόπεδο, τα διασκορπισμένα θηράματα με ζηλευτή ταχύτητα και απαράμιλλους ελιγμούς, ακολουθώντας διαδρομές που δεν μπορούσε να χωρέσει το αμάξι κατάφεραν, τελικά, να διαφύγουν!
        Με την ψυχή στο στόμα, εννοείται, και αφού ηρέμησαν τα πράγματα και ξαναγύρισε στον χώρο η γαλήνη, με χίλιες προφυλάξεις και με κομμένη ανάσα, μαζευτήκαμε στο κτήριο του λόχου, ένας-ένας και από διαφορετική κατεύθυνση και χωθήκαμε στο ασφαλές υπόγειο του σιτιστή-Βίκτορα!
        Θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι το κοψοχόλιασμα ήταν μια πλάκα του υποδιοικητή Η., του επονομαζόμενου και «Ποτήρα», λόγω της μεγάλης, στρογγυλής και κόκκινης μύτης που διέθετε και θύμιζε επίλεκτο μέλος του κόμματος των Βαρελοφρόνων! Μια διασκέδαση δική του και μια άσκηση ετοιμότητος για μας!
   - Πίσω στραβάδια και σας έφαγα!, αυτός.
   - Πριτς!, εμείς
     Έτσι το παιχνίδι της γάτας με τα ποντίκια συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια παραμονής μου στην Κόρινθο. Πάντα με νίκη των «ποντικών», αφού ποτέ δεν μας έπιασε, αν και κατά βάθος πιστεύω, ότι η «γάτα» το τραβούσε μέχρις εκεί που εκείνη ήθελε! Πάντως ήταν ένα θαυμάσιο και «επιτελικό» παιχνίδι, χρήσιμη εκπαίδευση για κάποιο μελλοντικό ανταρτοπόλεμο! Επιχείρηση «Μαντράς»! Αξέχαστη ηρωική εμπειρία!
     Ο μπαγάσας ήξερε το κόλπο της μάντρας, και πώς όχι, άλλωστε, αφού γνώριζε από πρώτο χέρι πως οι ταλαίπωροι φαντάροι, οπωσδήποτε καλομαθημένοι, ήταν αδύνατον να προσαρμόσουν τα γαστριμαργικά κατάλοιπα του προηγούμενου βίου τους ως πολίτες με τα αηδιαστικά συσσίτια  που τους πρόσφερε η μαμά-πατρίς. Π.χ. τα κρέατα που μαγειρευόντουσαν και μας τάιζαν, πρέπει να βοσκούσαν αμέριμνα και να έτρεχαν, πάνω-κάτω, χαρούμενα στις πάμπες της Αργεντινής μαζί με τον Σίμωνα Μπολιβάρ, τον Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν και τους λοιπούς Λιμπερταδόρες, στον απελευθερωτικό αγώνα των Νοτιαμερικανών κατά των Ισπανών, πριν σφαχτούν και σταλούν κατεψυγμένα, σίγουρα με μπρίκια, καραβέλες και άλλα τέτοια ιστιοφόρα της εποχής, στην Ελλάδα για να καταναλωθούν, στον καιρό τον δέοντα, από τους
ταλαίπωρους Έλληνες φαντάρους! Απολιθωμένα πτώματα περισσότερο κατάλληλα για μουσείο φυσικής ιστορίας παρά για καζάνι στρατοπέδου! Είτε καουτσούκ μάσαγες, είτε ψητό της στρατιωτικής λαμαρίνας ίδιο ήταν! Μόνο που στο δεύτερο κινδύνευες να χάσεις και κανένα δόντι από κόκαλο κρυμμένο επιμελώς ανάμεσα σε κάποιο, τάχα, ψαχνό που προσπαθούσες απεγνωσμένα να μασουλήσεις!
        Ο υποδιοικητής «Ποτήρας» ήξερε ότι η «μάντρα» αποτελούσε έσχατο καταφύγιο σίτισης των «βουτυρομπεμπέδων», όπως έλεγε. Γι’ αυτό, όποτε είχε βάρδια και μόλις βαριόταν και του την έδινε, έκανε διάφορα καλαμπούρια-καψόνια σε βάρος των νεοφερμένων φαντάρων. Μεταξύ άλλων «έξυπνων» κόλπων που μηχανευόταν για να διασκεδάσει την πλήξη του, έστηνε με τον οδηγό του, στα πλαίσια της επιχείρησης «κοψοχόλιασμα κωθωνιών» και το καρτέρι της μάντρας!. Για να διασκεδάζει τη μονοτονία του και να σπάει την πλήξη του, μαζί με τη χολή των πεινασμένων «στραβαδιών»! Την πλάκα του έκανε κι αυτός και ήταν, μάλλον, άκακος αφού ποτέ κανένα στρατιώτη δεν συνέλαβε και δεν τιμώρησε για τον λόγο αυτόν!
           Η νοσταλγία και η ανυπομονησία στην νοερή ανάπλαση εκείνων των ανεπανάληπτων και αξέχαστων ημερών, που παρά τις δυσχέρειες και τα προβλήματα που τότε φάνταζαν βουνά, ενώ συγκρινόμενα με τα σημερινά «Ιμαλάια» μοιάζουν παιχνιδάκια, με κάνουν να ξεφυλλίζω βιαστικά, νευρικά κι ακατάστατα τις σελίδες του ημερολογίου. Πηδάω σελίδες, γυρίζω μπρος-πίσω και μια γελώ, μια δακρύζω!
           Από το πρωί, στόλισμα, συμμάζεμα και σουλούπωμα για την πρώτη εμφάνιση στο αγαπημένο μας οικογενειακό κοινό. Με το ίδιο τρακ που συνοδεύει τον ηθοποιό που πρωτοανεβαίνει στο πάλκο για τον πρώτο του ρόλο. Με το ίδιο τρακ και την ίδια αγωνία. Η αλλοιωμένη εμφάνιση με το κοντοκουρεμένο κεφάλι που ίσα κι άρχιζε να… βλαστίζει, τα άβολα ρούχα και το αδυνατισμένο από την κακή σίτιση κορμί να κολυμπάει μέσα τους, δεν άφηναν περιθώρια εμφανισιακής αυταπάτης και, άρα….
          Από τη μία το στρατόπεδο της Κορίνθου και από την άλλη, όλος ο υπόλοιπος κόσμος! Και ανάμεσά τους ένα αδιαπέραστος τοίχος. Πιο αποτελεσματικός στην αποστολή του κι απ’ αυτόν του Βερολίνου. Εκείνον, κάποιοι τολμηροί τον νίκησαν, αυτόν της Κορίνθου, κανείς! Βλέπεις η τεχνολογία είχε καθυστερήσει αρκετά στο να εφεύρει τα … κινητά.
         Όπως πολλές φορές έχω αναφέρει, και γνωστό τοις πάσι, το στρατόπεδο της Κορίνθου υπέφερε φοβερά από λειψυδρία. Για την ακρίβεια λέγαμε το νερό-νεράκι και κορακιάζαμε, μισοποτισμένοι και μισοπλυμένοι σαν τους γάτους, που καθαρίζουν τη μούρη τους γλυφόμενοι. Το νερό το απολαμβάναμε  λίγες ώρες την ημέρα και με το …σταγονόμετρο, αφού οι βρύσες δεν έτρεχαν, αλλά… έσταζαν. Και προσπαθούσαμε να το αξιοποιήσουμε τελείως, όπως οι Ισραηλινοί στην έρημο.
          Την οσμική υποψία λιπαρών υπολειμμάτων την επιβεβαίωνες αμάχητα την επομένη στο πρωινό, όπου το καυτό τσάι έλειωνε τα λίπη κι έτσι έβλεπες στην επιφάνειά του να κολυμπούν, αργά και ήρεμα, διάφορες πολύχρωμες ψυχεδελικές φόρμες που μετακινούμενες σχημάτιζαν κάτι μεταξύ οραμάτων «φτιαγμένου» πρεζάκια και παρατηρούμενης «αμοιβάδας της πρωτέως», σε μικροσκόπιο ερευνητού μικροβιολόγου! Επί προσθέτως, αυτή η μέθοδος, αυτό το…. στεγνό καθάρισμα του ατομικού σου σερβίτσιου, στερούσε ένα μεγάλο μέρος από την διατροφή σου. Πείνα και καθαριότητα της καραβάνας ήσαν δύο εντελώς αντίθετα και αντιδιαμετρικά μεγέθη. Κι εσύ διάλεγες, κατά περίπτωση και κατά συνείδηση. Ή σχετικά καθαρή καραβάνα, ή …. λόρδα, αφού το ψωμί αποτελούσε τον σπουδαιότερο παράγοντα διατροφής, εκεί και τότε .
Και μια, ακόμη, νοσταλγική διαπίστωση, ορώμενη τώρα, με την ασφαλή απόσταση του χρόνου. Δεν υπάρχει πιο ελκυστική, μεθυστική σχεδόν, μυρωδιά από εκείνη της φρέσκιας, ζεστής και τραγανής κουραμάνας που μπαίνει ευφρόσυνα και γαργαλιστικά στα ρουθούνια του κάθε πεινασμένου και ταλαίπωρου φαντάρου! Απείρως πιο ενδιαφέρουσα, στον τόπο και τον χρόνο, από το καλύτερο γαλλικό άρωμα! Όμως εμείς οι λίγοι, οι τρεις, επ’ ουδενί εκφράζαμε την μέση υπάρχουσα κατάσταση, ως χαρακτηριστική. Μια μικρή «ευημερούσα» μειοψηφία, μια εξαίρεση απλώς επιβεβαιώνει πάντοτε ένα αμάχητο κανόνα.
          Ώσπου σε μια παρτίδα σκάκι με το Βίκτορα, ως άλλος Αρχιμήδης ανέκραξα  «εύρηκα», τρομάζοντας τον συμπαίκτη μου ο οποίος προς στιγμήν υπέθεσε πως σοφίστηκα κάποια «σικελική άμυνα», κάποιο «γκαμπί της Βασίλισσας» ή κάτι απ’ αυτά που σχεδιάζουν οι μαίτρ του παιχνιδιού, προκειμένου να κατατροπώσουν τους αντιπάλους τους. Τον καθησύχασα πως επρόκειτο για κάτι δικό μου, εκτός παιχνιδιού και κράτησα την ιδέα για πάρτη μου. Μαζί με την ευρεσιτεχνία που, από την αρχή πίστεψα πως θα κάνει μπαμ και θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία, πράγμα που τελικώς έγινε!  Είναι παρατηρημένο και παγκοίνως γνωστό πως οι μεγαλύτερες εφευρέσεις  και ανακαλύψεις γίνονται όταν το μυαλό στύβεται κάτω από κάποια πιεστική ανώτερη βία. Π.χ. η κωλοπιλάλα του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας για χρυσάφι, προκειμένου να στηρίξουν οικονομικά τους πολέμους τους, έστειλε τον Κολόμβο στο άγνωστο και την ανακάλυψη της Αμερικής και η αντίστοιχη αγωνία του στριμωγμένου Χίτλερ, να γυρίσει τον πόλεμο, έφερε τον Άνθρωπο έξω από την γήινη βαρύτητα, με τους πυραύλους που εφεύρε και κατασκεύασε ο φον Μπράουν!    Κάποια τέτοια, εξ ίσου κοσμοϊστορική ανακάλυψη αποτελεί κι η δική μου!
   - Κοίταξε να δεις, την επόμενη Κυριακή που θα ’ρθεις θα μου κρατάς, εξάπαντος, δυο ρολλά αλουμινόχαρτο SANITAS FOIL. Μην το ξεχάσεις κακομοίρα μου, χάθηκες! Δεν θα πατήσεις το πόδι σου εδώ χωρίς αυτά! Κατάλαβες!
Και από την επόμενη Κυριακή και μετά, οι καραβάνες των ενοίκων του «υπογείου» διέθεταν, σε κάθε γεύμα, από ένα χαριτωμένο αλουμινένιο «προφυλακτικό», το οποίο μετά την χρήση του πετιόταν με τα υπολείμματα της… πανδαισίας,  ακριβώς όπως και το… original, έχοντας προσφέρει, το ίδιο αποτελεσματικά, τις πολύτιμες υπηρεσίες του! Ούτε σταγόνα…. έξω!....
Πού βρήκα το θάρρος, ακόμη και τώρα, δεν μπορώ να προσδιορίσω. Ίσως η πίστη στη λογική και την χρηστικότητα του αντικειμένου με όπλισαν κατάλληλα. Άλλη εξήγηση δεν βρίσκω, έτσι όπως θυμάμαι αμυδρά το γεγονός.
   - Μα γιατί, κύριε Διοικητά, τι κακό βρίσκετε στην υπόθεση; Ίσα-ίσα που η χρήση του αλουμινόχαρτου συμβάλλει στην καθαριότητα της καραβάνας, την αποφυγή πιθανών δηλητηριάσεων, την ταχύτητα της διαδικασίας καθαρισμού και την καλύτερη διατροφή των στρατιωτών, αφού δεν πετούν κουραμάνα για το καθάρισμα. Και γίνεται κι οικονομία στη χρήση νερού!
          Και μέχρι ν’ αλλάξει ο τρόπος σίτισης των φαντάρων, (τραπεζαρία, πιάτα, τραπεζοκόμοι και τέτοιες … πολυτέλειες), έβλεπα να πουλιόνται τα αλουμινόχαρτα, με τον ίδιο ακριβώς παραδοσιακό τρόπο. Σιδερένιο τραπεζάκι μπροστά σε οιοδήποτε μαγαζί, απέναντι από την πύλη! Και, ειλικρινά, αναλογιζόμενος και σε πόσα, ακόμη, ελληνικά στρατόπεδα θα γινόταν το ίδιο, μελαγχολούσα στην ιδέα πως η…. ιδέα μου πήγε χαμένη κι  ανεκμετάλλευτη! Ένας μικρός … Γκιουλμπεκιάν χάθηκε στην αφάνεια και η ιστορία θα γράψει μια ακόμη …  μεγαλοφυή ιδέα, ως «αγνώστου πατρός».
           ...Κι εγώ θ’ αγωνιώ, κάθε μήνα, για την σύνταξη που έχει μετατραπεί σε ηρωίδα του Οβιδίου και κάθε μήνα… μεταμορφώνεται! (Πάντα προς τα κάτω, εννοείται).
             Πάντα στο στρατό  υπήρχε  η φήμη ότι στο πρωινό  γάλα ή τσάι βάζανε «αντικαυλωτικό»*
Ίσως και να ισχύει,  πάντως σαν από πρώτο χέρι μάρτυς
πρέπει να πω ότι κάνανε καιρό να με πιάσουνε,
αρκετά  μετά την σύνταξη….


Ξεφυλλίζω και ξαναξεφυλλίζω, εννοώ ρολλάρω και ξαναρολλάρω  στην οθόνη (με το ροδελάκι του  «ποντικιού») το όλο αρχείο για  να μην τη βάλω από μνήμης, δίκην φινάλε, την όλη φοβερή ατάκα του φοβερού
συνταξιούχου αποσπάσματα από τον οποίο  διαβάζουμε. Αν την  βρω θα διορθώσω τα παραπάνω πλαγιαστά γραματα. Αλλά  δεν ήθελα να αργήσω άλλο την ανάρτηση  μηπως σύντομα κανει και καμμια άλλη σαχλαμάρα το υπουργειο και θεωρηθεί ως μη επαρκώς σοβαρή η όλη ευκαιρία για «χαρούμενο διάλειμμα»
(Θα αναρωτηθεί κανείς: Μα σοβαρολογούμε οτι είναι επαρκώς σοβαρότερη ασχολία να είμαστε επιφυλακή για το πότε κάποιο κ#λοδέκανο του υπουργείου θα ξεφουρνίσει την επόμενη κουρ@δ@ του ως εγκύκλιο;

Απάντηση:  Προσωπικά (=Γ.Α.) σαν  μόνη μου  δικαιολογία για την τέτοια ενασχόληση θεωρώ ότι τις τέτοιες κουρ@δες δεν τις  περισυλλέγω από τα νερα που επιπλέουν για να τις κανω κουρ@δολογιο (κατά το «φυτολόγιο» που κάναμε μικροί) αλλά για να τις περάσω καπέλλο στο κ#λοδέκανο όταν μου δώσει την ευκαιρία (προσωπικη επιλογή χόμπυ, ποτέ δεν υπαινίχθηκα ότι όποιος δεν εχει παρόμοιο χόμπυ πράττει κακώς).

Και πάνω απ’όλα: ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ (των αναμνήσεων του συνταξιουχου που ανθολογήσαμε για να μοιραστούμε) κι άλλο  το κ#λοδεκανολόγιο

*Επειδή το το φινάλε αυτό το έβαλα από μνήμης και δεν θυμάμαι την  εφευρετικότατα εύσχημη λέξη του πρωτοτύπου, την λέω όπως την λέγαμε οι περισσότεροι  στο στρατό

Γιάννης Αλεβίζος

[troll]

Λίγο πριν ευχαριστήσω για την ανοχή - κατανόηση - κόπο και χρόνο που αφιερώσατε στις σχετικές αναγνώσεις, θα ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σας ότι ίσως για πρώτη φορά ένα μέλος αυτοσυστήνεται με το κατά κόσμον όνομά του και κατόπιν αποφασίζει να κάνει φόρουμ - βάπτιση.. Αν μη τι άλλο, είναι ανατρεπτικό και αποδεικνύει ότι εκτός από Φάρος... ο Γιάννης είναι και Καθαρός Ουρανός. (Αλήθεια... γνωρίζετε ότι κάθε Φάρος είναι μοναδικός και αναβοσβήνει με τον δικό του ρυθμό, για να έχει μ ο ν α δ ι κ ό  σ τ ί γ μ α  στο απέραντο των θαλασσών; 


Σαν αποχαιρετισμό του Γιάννη Αλεβίζου με ταπεινό μεσάζοντα το Τroll, σαν καλωσόρισμά του ως  μέλους του φόρουμ του pde.gr και σαν μεταβίβαση σκυτάλης από τον χώρο του Τroll προς τον χώρο του «Πηγαδάκι Γ.Α.» όπως θα ονομάζεται προσεχώς - μάλλον από Δευτέρα - ο δικός του χώρος,  βάζουμε εδώ σαν τέταρτη επίσκεψή του την πρώτη του  ανάρτηση στο Πηγαδάκι Γ.Α.



Τις  προηγηθείσες εκτενείς συνομιλίες  μας για το θέμα επί σχεδόν δεκαήμερο (με αφετηρία  την επιστράτευσή μας και τους χειρισμούς της ΟΛΜΕ) τις ανάρτησε με την μέθοδο «συντόμευσης μέσω συμπύκνωσης» στο λινκ 

ΜΜΕ χωρίς ΜΜΕ.pdf

Η πρώτη του λοιπόν σελίδα, Δευτέρα ή Τρίτη, θα είναι η εξής:

Αγαπητοί  συνάδελφοι δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα πόσοι από τις δυο γενιές του κλάδου μας σήμερα  έχουν ενδιαφέρον να διαβάσουν (είτε προς διασταύρωση είτε προς διαξιφισμό, δεν προέχει η συμφωνία  αλλά το να μη διαφωνούμε ερήμην ανάγνωσης) θέσεις από μια οπτική που συχνά θεωρείται από εκκεντρική έως και «λοξή», όπως δεν πίστευα στα μάτια μου στην αρχή της χρονιάς, όταν ξεκινώντας με παιδιά της Β Λυκείου  ένα πρότζεκτ για την έννοια της επανάστασης τα είδα, αρχικά, να πηγαίνουν να μαθαίνουν τους κανονισμούς  του υπουργείου και όχι απλώς να εξισώνουν την επαναστατικότητα με την αντιλογία (συχνότατο για την εφηβεία), αλλά να κάνουν αντίλογο εν ονόματι εκπαιδευτικών θέσεων τελείως συμβατικών  και εναντίον  των «χύμα στο κύμα»  μεθόδων που τους ελεγα να υιοθετήσουμε, μέχρι που τα Χριστούγεννα τους φώναξα, ομάδα-ομάδα, στο πατάρι του Λέντζου που πήγαινα με συμμαθητές όταν ήμουν στην ηλικία  τους, και τους είπα «μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς ενώ εγώ είμαι ο δημόσιος υπάλληλος της υπόθεσης, την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία  την εχετε εσείς; Πού  ακούστηκε εγώ να είμαι αυτός που θέλει να παρακάμψει τις οδηγίες που στο παρόν πρότζεκτ δεν ταιριάζουν, και εσείς να θεωρείτε επανάσταση το μου να την μπαίνετε φωνάζοντας «να πάτε να διαβάσετε τις οδηγίες. Γι’αυτό δεν πληρώνεστε;»…

Ας μην κομίζουμε άλλες γλαύκες σε ομότεχνους,  ας πούμε απλώς ότι ο Λέντζος έκλεισε όχι μόνο γιατί η εφορία δεν πίστευε  ότι η διάσημη, μυστική όμως,  συνταγή του για φραπέ απαιτούσε περισσότερα έξοδα ενώ  η εφορία θεωρούσε οτι το κέρδος του ανά καφέ ήταν όσο άλλων καφενείων, αλλά και διότι:

1) Είχε ακόμα  καρέκλες αναπαυτικές  να κάθεσαι επ’αόριστον, χωρις να πιάνεσαι και να πρέπει να σηκωθείς κάθε μισή ώρα με συνταγή γιατρού για να αποφύγεις τη φυσικοθεραπεία, όπως συμβαίνει ακόμα και σε νεαρους θαμώνες φαστφουνταδικων ή μανιακών του ιντερνετ 

2) έβαζε στην τηλεόραση ειδήσεις κι όχι μοντέλα

3) έβαζε τα τραγούδια σε ένταση που να επιτρέπει να μιλάς με τον διπλανό  σου χωρίς  να ουρλιάζετε για να ακούει ο ένας τον άλλο και να μπορούν να σχηματίζονται πηγαδάκια συζήτησης σε κάθε τραπέζι, και ενίοτε να γίνονται και διατραπεζικες συνομιλίες, όπως εκ παραδόσεως (από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και τον καιρό των αγανακτισμένων)  γινόταν στο κέντρο της Αθήνας για θέματα πολιτικά, ή σε άλλα στέκια για θέματα ποδοσφαιρικά, 
ή γινόταν σε πάρτυ-βερμούτ τον καιρό των σχολείων αρρένων-θηλέων για ασκήσεις φυσικής - ο Νανόπουλος το λέει -  ή τις μέρες λίγο πριν το ’40  γινόταν σε πάρτυ που διαβάζανε ποίηση - ο Θεοδωράκης το λέει.

Ο σκοπός που έχει το  παρόν  πηγαδάκι είναι να αναρτήσει ένα πιθανό παράδειγμα μιας, αρχικής,  «συζητητέας ύλης» που θα βοηθησει την επικοινωνία τριών γενιών:
Α) γενιάς παιδιών
Β) γενιάς γονέων και εκπαιδευτικών
Γ) γενιάς παππούδων.

Α)Παράδειγμα παππού είδαμε προχτές.

Αποσπάσματα από το (ανέκδοτο) βιβλίου (πρώην εκδότη) φίλου «Ημερολόγιο ενός αντιστασιακού. Μια θητεία σε θέση λίμπερο». pdf

Β) Σήμερα αναρτώ ένα παράδειγμα παιδιών
 
Aλ(SOS)ΠαγκράτιΝιούζζ.pdf


Γ) και ένα παράδειγμα εκπαιδευτικού που το Troll θα τον ελεγε «φάρο» και που θα τον δούμε «λάιβ  μπροστά στα μάτια μας» με ποιο τρόπο γεννάει φαρόπουλα…

Ενός φάρου δεκάδες έπονται.pdf
 

Κλείνοντας ας ευχαριστήσω εκ βάθους το φοβερό “Τroll” που με έφερε σε επαφή με το φόρουμ με τις συνεχόμενες αναρτήσεις του που ξεκίνησαν με την

Σκέψεις περί Αναίρεσης απεργίας από ΟΛΜΕ από troll

Επίσης ας ευχαριστήσω  , ειρωνικά βέβαια, τον όλο παραλογισμό που ζεί κι ο κλάδος μας ειδικά και η χώρα μας γενικά και οι μέρες μας ακόμα γενικότερα, και όλα μαζί, μας ξαναοδηγούν στο  «φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα…» που λένε κι ο συνάδελφος (μαθηματικός) Διονύσης κι ο συνονόματός του που στο ίδιο τραγούδι είχε και την έκφραση «το ροκ του μέλλοντός μας». 

Δεν ξέρω αν ήξερε ότι το ροκ θα ήταν τόσο σκληρό, όλοι μας ξέρουμε όμως  ότι τώρα είναι το μέλλον. Επίσης ξέρουμε  κι ότι το παραδοσιακό όνομα για τα  «κυκλώματα» (που ως λέξη, επελέγη μεταξύ συνωνύμων απλώς για λόγους ομοιοκαταληξίας) ήταν καφενεία, πατάρια, πηγαδάκια, στέκια κλπ .

Με το «τέλος εποχής» που σηματοδότησε το κλείσιμο του Λέντζου μάλλον θα χρειαστεί στους μαθητές μας να μάθουν να  οργανώνονται  σε διαδικτυακά στέκια, φόρουμ και πηγαδάκια σαν τα εδώ, γιατί οι φυσικές συνθήκες στις δικές του καφετέριες δεν προσφέρονται, όπως είδαμε*,  για κυκλώματα από κείνα που εννοεί ο Σαββόπουλος.

Ίσως χρειαστούν κι από μας κανα «μάθημα» ή «παράδειγμα» στο τι σημαίνει αυτό.

Χαιρετώ / Γιάννης Αλεβίζος

Προσεχώς στο φόρουμ: Πηγαδάκι Γ.Α.


*Προσωπικά όταν με ρωτάγανε γιατί διάλεγα τον Λέντζο έλεγα «επειδή είμαι φυσικός. Το ότι κάνει τον καλύτερο φραπέ της Αθήνας και πάσης Ελλάδος, και αφού λένε ότι μόνο οι Έλληνες πίνουν φραπέ, άρα παγκοσμίως, άρα οι Παγκρατιώτες είμαστε πάρα πολύ προνομιούχοι, ονομάζεται «Νόμος Φράπαντεϋ-Λέντζ», στο Β τετράμηνο θα μάθετε κι ένα νόμο φυσικής που του μοιάζει στο όνομα»

[PA]

Εξαιρετικές τοποθετήσεις και πάλι.
Είναι πολύ σημαντικό να ακούγονται τέτοιες τοποθετήσεις, γιατί έτσι κάποιοι θα σκεφτούν.
Και αυτό, είναι καλό.

[Πηγαδάκι Γ.Α.]

Αγαπητο τρολλ , δεν τα πολυκαταφερνω με τισ αναρτησεις , πολλω μαλον με τισ τροποποιησεις και ηθελα να προσθεσω κατι στο περι Ισπανων δημιουοργων του "Ευχαριστουμε Ελλάδα" που μόλις το πληροφορηθηκα. Το ανεβαζω εδω με τον τιτλο "Ευχαριστούμε Ισπανία"

---------- Forwarded message ----------
From: Arístides Mínguez Baños
Date: 2013/6/13
Subject: Re: hola
To: MARIA THANOPOULOU

My dear friend:
                                I 'm Aristides Minguez, one of the Video demiurgoi "Thanks, Greece". As I believe you areworking Hellenic Public Television, I would like to send you and all his companions, workers copies for which I waswell treated and cared for and always I appreciate their professionalism, I would send all my sympathy and empathy to the tremendous attack that have received all of you for their own government. Sorry in the soul which have been silenced, abused and humiliated, besides dismissed and any "force of arms". I feel like an assault onall decent people in the country where he was born Democracy, Greece, the Greek government itself, under the orders of the Troika, has begun to kill democracy, silencing workers and attacking their own freedom release.
      All my respect and humble tribute from Spain.
       I remain at your disposal if I can help somewhat.

El 17 de mayo de 2013 13:16, MARIA THANOPOULOU  escribió:

Hola, he encontrado la cámara mañana para llegar a la cita, pero por desgracia, algo sucedió ektakto a nuestros socios, y no puedo ir. En este caso, usted debe hablar con alguien que habla griego y que estará conusted para concertar. ¿Me pueden enviar un número de teléfono;

[Πηγαδάκι Γ.Α.]

Ευχαριστω και εγω  την φιλοξενια τρολλ, αν μπορεις διαφωτισε με στο τι κανω λαθοσ και δεν βλεπω  το ταμπελλακι  "απαντηση"  για να μπω στο πηγαδακι να συνεχισω. Πρεπει να μπω μεσα απο μια συγκεκριμενη πορεια που ισωσ ξεχασα και δεν μπαινω σωστα;

[troll]

Αξιότιμο Πηγαδάκι Γ.Α....

α) Η ανάρτηση που κάνεις εδώ με θέμα την επιστολή του Ισπανού συνδημιουργού του Gracias Grecia είναι εξαιρετική και πολύτιμη για την περίοδο που διανύουμε. Αποκτά προστιθέμενη αξία μια που ο ίδιος σου την προώθησε, όπως φάνηκε και στο e-mail που έλαβα από εσένα. Λυπάμαι που για την ώρα το Πηγαδάκι Γ.Α είναι κλειδωμένο.. (βλέπε παρακάτω)

Επειδή είσαι από μόνος σου ένας συνειρμός, όπως μερίδα λαού διαμαρτύρεται για το κλείσιμο της ΕΡΤ, διαμαρτύρομαι κι εγώ το κλείσιμο Πηγαδάκι Γ.Α. 

Θα αναρτήσω την πολύτιμη επιστολή σε άλλο σημείο του φόρουμ γιατί κάτω από το παρόν θέμα του συνδικαλισμού, αδικείται...

β) μια διόρθωση: την φιλοξενία την παρέχει το pde, αλλά όπως και να έχει ευχαριστώ για την καλή προαίρεση.

γ) σχετικά με το κουμπί Απάντηση στο τόπικ Πηγαδάκι Γ.Α ούτε κι εγώ έχω θέαση σε αυτό, πρακτικά σημαίνει ότι το θέμα έχει κλειδώσει.

Κανονικά ο moderator που έκρινε να γίνει αυτό, θα έπρεπε να το ανακοινώσει εκεί..

[Πηγαδάκι Γ.Α.]

Aγαπητό  τρολλ, προφανως δεν εχει νοημα να αφησω στο Πηγαδακι Γ.Α. οτιδηποτε πλην της αναρτησης 38 με τις εξηγησεις προς φίλους που ρωτουν πού ακριβώς  διαφερουν όσα κανω από την αυτοδιαφημιση, αυτοπροβολη, πειρατεια κλπ και πλην των αναρτησεων 39, 40, 41  όπου «προβαλω» άλλους (θα υπήρχε και μια 42 αλλά δεν μπορεσε να την αναρτησει το πηγαδακι, γιατι  ειχε ηδη κλειδωθει, και σε ευχαριστω που το περιεχόμενό  της το αναρτησες εσυ εχτες). Όποιος  συγκράτησε πού θα αναρτω και θεωρει ότι όσα κανω οντως βοηθάνε σε κατι και , επισης, θεωρει  ότι ισχυουν όσα λεω στα περι  συγχυσης όσων κανω με αυτοδιαφημιση κλπ,  ας έρχεται εκει  να διαβαζει και ας αναφερει εκεινος σε αναρτησεις του το ονομα του σάιτ ώστε να το βρουνε και άλλοι που π.χ. δεν το συγκρατησαν (Εσυ βεβαια το συγκρατησες αλλά ειδικα εσυ μη το αναρτησεις αφου φιλοξενηθηκα για λιγο στο χωρο σου και θα’ναι σαν να’μαι απατεωνας όταν φευγω  μεν από το χωρο μου αλλά εχω καβαντζα εσενα. Αν δεν το συγκρατησε κανεις άλλος τοτε απλουστατα ας μην το ξαναβρει κανείς από το φορουμ, αφου αυτό  σημαινει ότι μονο για την παρακολουθηση  καυγαδων με τον Μαρκο και την Αpri έμπαιναν και σημαινει ότι, οσον αφορα οτιδηποτε από  τα ζητηματα ουσιας,  όσοι για τους καυγαδες εμπαιναν και εγω, απλως λεμε ο ενας για την απομακρυνση του άλλου «εχασε η Βενετια βελονι»
Για σενα τρολλ εχω απλως να πω ότι ολες οι συμβουλες και όλες σου οι κινησεις  δειχνουν άθρωπο  «σπαθί»  και απολυτα ξεκαθαρο τοσο σε ζητηματα μυαλου οσο και ακεραιοτητας. Proud to be your friend/Γιάννης Αλεβίζος   
ΥΓ: Αν ξερεις σε ποιον να αναφερεις  να τροποποιησει στο κλειδωμενο πηγαδακι  τις αναρτησεις που υπαρχουν τωρα ετσι  που να μεινουν μονο οι 38, 39, 40, 41, σε παρακαλω καν’το . Ευχαριστώ. 

[Stelios]

Όροι χρήσης και πρόσβασης:

...Κρίνεται σκόπιμο να μην βγαίνουμε εκτός αρχικού θέματος στις συζητήσεις μας. Θέματα και μηνύματα που δεν σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την Εκπαίδευση, θα σβήνονται χωρίς καμία προειδοποίηση...

Δεν είναι σαφές;

[apri]

@ Πηγαδάκι

Aν θέλεις να αναρτήσεις κάτι, όπως λ.χ το κείμενο για τους Ισπανούς δημιουργούς του βίντεο, μπορείς να το ανεβάσεις εδώ ( http://www.pde.gr/index.php?topic=27216.0 ), όπου ο καθένας γράφει ό,τι δεν σχετίζεται με κάποιο από τα υπάρχοντα θέματα.

[Boldini]

Όροι χρήσης και πρόσβασης:

...Κρίνεται σκόπιμο να μην βγαίνουμε εκτός αρχικού θέματος στις συζητήσεις μας. Θέματα και μηνύματα που δεν σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την Εκπαίδευση, θα σβήνονται χωρίς καμία προειδοποίηση...

Δεν είναι σαφές;

συγμώμη για την παρέμβαση αλλά δεν είναι σαφές

κατά καιρούς το φόρουμ βομβαρδίζεται από πανάσχετα μηνύματα σε πολλά θέματα και κυρίως στην κοινότητα του pde.τώρα ενοχληθήκαμε???
και κάτι για το πηγαδάκι: διάβασα κάποιες από τις αναρτήσεις σου και έχουν ενδιαφέρον αλλά με δυσκολεύει ο τρόπος που γράφεις.η δομή των κειμένων σου ας πούμε.υποθέτω οταν γράφεις ενα μεγάλο κείμενο,χρειάζεται να χωρίσεις παραγράφους,να κάνεις πιο μικρές προτάσεις,να βάζεις τελείες κλπ.οι φιλόλογοι ξέρουν καλύτερα.αυτό θα βοηθήσει να αναδειχτεί περισσότερο το περιεχόμενο και να γίνει κατανοητό σε πολλούς