0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Ξαφνικά, ενώ ο υπογράφων (Γ.Α.) το παρακατω αρθρο έψαχνε μπλογκ που θα το φιλοξενουσαν και αναρωτιόταν πού θα διαβαζόταν από εκπαιδευτικούς και είδε ειδοποίηση από το ΓΡΕΚΙ στο οποίο δηλώνει ευγνώμων, έμαθε και για την αναίρεση της απεργίας από την ΟΛΜΕ. Για το πόσο εχει το δικαιωμα η ΟΛΜΕ να το κανει αυτό, ο αναγνώστης ας παει να βγαλει συμπερασμαα βάζοντας στο γκουγκλ τη λέξη ΟΛΜΕ, και οσο καταλαβει καταλαβε (κι εγω τις ιδιες αποριες εχω. Και δεν θα ηταν κακή ιδέα αν εντός των εξετασεων, καποιοι που δεν εχουμε επιτηρήσεις, συνεννοηθούμε να παμε στην ΟΛΜΕ να ρωτησουμε). Ο λογος αποστολής του παρόντος αυτοσχολίου είναι να τονισουμε ότι η κατάργηση της αυριανης απεργιας δεν καθιστα το παρακατω αρθρο παρωχημενο αλλα απεναντιας πιο επικαιρο αφου θέτει το ζητημα της απεργιας σε άλλη βαση απόλυτα λογικη και απόλυτα αξιοπρεπή πραγμα που οι σοφιστειες, οι χρησμοι , οι στροφες κατά 180 και μετα κατά ακομη 180 και γενικα οι ακροβατικες στρεψοδικίες και τουμπες με στροφές κατά 2κπ ή (2κ+1)π καθολου δεν διασφαλισαν…
Τέρμα η κωμωδία 1. Η τεράστια, και παρα πολύ αυξημένη, συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα χτεσινά (14/5) συνέδρια των ΕΛΜΕ , παρ’όλη την εγκλωβιστική δυστοκία ως προς την παραγωγή και άλλης εναλλακτική ς λύσης , έξω από το το δίλημμα «απεργία κατά τις εξετάσεις ή όχι απεργία» έδειξε ότι η επιστράτευση δεν αποτέλεσε σοβαρό σκιάχτρο2. Η εμφάνιση πολλών μαθητών στο πλευρό των καθηγητών σε σημερινές εφημερίδες (π.χ. «Ελευθεροτυπία» και «Εφημερίδα των συντακτών») που έλεγαν «ναι μεν το μυαλό μας τώρα είναι απόλυτα προσηλωμένο στις εξετάσεις αλλά καταλαβαίνουμε το δίκιο τους») έδειξε ότι 2α) Δεν έπιασε όσο τόπο νομίστηκε η εκστρατεία να πανικοβληθούν γονείς και μαθητές απο την προβολή αγχωμένων παιδιών στα τηλεοπτικά παράθυρα 2β) Επιασε πολύ περισσότερο τόπο απ’όσο ελπίστηκε αρχικά η επιστολή υπέρ των καθηγητών του 16-χρονου Κωνσταντίνου Μανίκα από το 10ο Λύκειο Δραπετσώνας (πράγμα που επίσης έδειξε την αυξανόμενη, λόγω κρίσης, ωριμότητα των μαθητών που καταλαβαίνουν, όπως και οι μαθητες σε άλλες δεκαετίες, ότι στα σοβαρά προβλήματα πιο πολύ βοηθούν ως παραδείγματα οι σκεπτόμενοι από τους απλώς επιθυμούντες να χάσουν μάθημα και να κάνουν μπάχαλο ή χαβαλέ…) 2γ)Επίσης όλοι είδαμε (στη γειτονιά μας , όχι στα ΜΜΕ) μαγαζάτορες, που τυχαίνει να ξέρουν ότι είμαστε καθηγητές, να μας λένε «μη νομίζετε ότι όλοι είμαστε εναντίον σας όπως αυτοί που δείχνουν τα κανάλια»)3. Αυτά υποβάλλουν την εξής σκέψη και πρόταση: 3α) Την Παρασκευή ανεξάρτητα, από το τι ψήφισαν ή δεν ψήφισαν, κι από το αν συμμετείχαν ή δεν συμμετειχαν χτες στις ΕΛΜΕ, οι καθηγητες μπορουν να πουν, όσοι το σκεφτούν ή το ακούσουν, και θελουν να το εφαρμοσουν, το εξής: «Για να καταλάβουν οι μαθητές και οι γονείς ότι συμμεριζόμαστε την αγωνία τους και ότι θέλουμε να βοηθήσουμε τους μαθητές μας να έχουν καλή ψυχολογία για να γράψουν καλά, δεν θα λείψουμε ως επιτηρητές από τις πανελλήνιες ως το τέλος τους, αλλά θα δηλώσουμε απεργοί και θα ζητήσουμε να καταμετρηθούμε σαν απεργοί χάνοντας, από το υστέρημά μας κι εμείς το μεροκάματό μας. Το ίδιο θα κάνουμε και όσες άλλες μέρες εξετάσεων μας παίρνει, άλλον περισσότερο άλλον λιγότερο, άλλον καθόλου, μετά από την στιγμή που θα ακούσουμε ότι συνάδελφοι ξεκίνησαν μια τέτοια συμβολική κίνηση παθητικής αντίστασης και ενεργής συμπαράστασης στους μαθητές. Στα επικοινωνιακά τρυκ και στα παραπλανητικά γκάλλοπ αγορασμένων/ξεπουλημένων ΜΜΕ θα αντιτάξουμε άμεση επικοινωνία ουσίας και έμπρακτης απόδειξης καλών προθέσεων, γνήσιας καταμέτρησης του πόσοι πιστεύουμε στα σοβαρά τι λέμε, και ξεκάθαρης κλήσης για έμπρακτη κατανόηση και συμπαράσταση στο επόμενο βήμα3β) Στο βήμα που είπαμε, άρνηση αποδοχής μεροκάματου, προφανώς θα ήταν γελοίοι να επιβάλουν την όποιαν ποινή τους επιτρέπει η επιστράτευση και η συναίνεση που εκμαιεύουν διασπείροντας πανικό μέσω του πιο ευαίσθητου σημείου, των γονιών, του μέλλοντος των παιδιών τους, και με το πιο πονηρά επιλεγμένο τάιμινγκ (την περίοδο εξετάσεων, αλλά σιγά την πονηριά, ακόμη και τα παιδιά, όσα σκέπτονται, το κατάλαβαν, αλλά είπαν «προσηλωνόμαστε στις εξετάσεις τώρα, κι αργότερα τα λέμε») . Αλλά το επόμενο βήμα, μη παθητικής, αντίστασης, μπορεί να πραγματοποιηθει μόνο με την έμπρακτη συμπαράσταση όσων γονέων συμφωνούν ότι είναι απαραίτητο. Το να κάνουν οι καθηγητές απεργία στις διακοπές προφανώς δεν είναι απειλή, απλώς έσοδο είναι για την κυβερνηση (ή μάλλον για τους προϊσταμένους της, τους δανειστές κλπ) Άρα θα πρέπει να απεργήσουμε στην απογευματινή διόρθωση γραπτών των εξετάσεων. 3γ) Τότε όμως οι ποινές που προβλέπει η επιστράτευση (απόλυση, «φυλάκιση τριών μηνών» κλπ) μπορούν πλέον να επιβληθούν. Τι μπορεί να γίνει; 4)Πρώτα-πρώτα τι να μη γίνει: μη μας πιάσει κανα τρελλό να νομίζουμε οτι μπαίνουμε στον χώρο της τραγωδίας ή του ηρωισμού. Αν κάποιοι γελοίοι έχουν καταντήσει ηθοποιοί φαρσοκωμωδίας δεν θα καταντήσουμε κι εμείς ηθοποιοί φαρσοτραγωδίας ούτε θα βαφτίσουμε ηρωϊσμό την απλή τακτική κίνηση που απλώς σε μια γελοία φάρσα τους αντεπιτίθεται. 4α) Λέμε στους γονεις «Εντάξει, τα παιδιά σας τώρα διαβάζουν για τις ενδοσχολικές τα απογεύματα, ελάτε όμως εσεις στα εξεταστικά κέντρα μαζί με όλους όσους από μας δεν έχουν κληθεί για διορθωτές, για να εμποδίζουμε την είσοδό τους, να μην απολύονται οι άνθρωποι αρνούμενοι να πάνε. Κάποιοι βέβαια θα το κάνουν και έτσι, τουλάχιστον αν ήδη έχουν κάποιο διχτυ ασφάλειας με αλλαγή δουλειάς, κλπ ή αν αυτές οι κινητοποιήσεις τους φέρουν σε επαφή με συναδέλφους ή συμπαραστάτες γονείς που θα τους βοηθησουν να βρουν δουλειά ή θα τους προτιμήσουν ή θα τους συστήσουν σαν ιδιαιτεράδες κλπ . Όταν τα παιδιά σας τελειώσουν τις εξετάσεις πείτε τους να έρθουν μαζί σας και να αναβάλουν για λίγο την ολοήμερη χαλάρωση, δεν είναι σωστό τις καταλήψεις να τις κάνουν μόνο τότε που τις κάνουν εκείνοι που μόνο μάθημα θέλουν να χάσουν. Ούτε και είναι σωστό, είτε τα παιδιά, είτε κι εσείς οι ίδιοι, να λέτε ότι βλάπτουμε την ψυχική υγεία των παιδιών που αγωνιούν για το τι βαθμό πήρανε. Εντάξει τα βοηθάμε να έχουν καλή ψυχολογία για να γράψουν καλά. Μη μας χρεώνετε και οτι δεν εχουν καλή ψυχολογια αν αναβάλουν λιγο τα μπάνια τους κλπ» 4β) Όσοι, συσκεπτόμενοι και μαζί μας, θεωρήσετε ότι αυτά ενέχουν κινδύνους και επικίνδυνες ατέλειες (προβοκάτσιες, ελλιπή περιφρούρηση κλπ) μπορείτε να βοηθήσετε κάλλιστα ως εξης: Να είστε ετοιμοι να απεργήσετε στον κλάδο σας μαζικά αν αρχίσουν απολύσεις ή φυλακίσεις για να αναγκάσετε την κυβέρνηση να σας κάνει κι εσάς φαντάρους να έχουμε «Ελλάδα Ελλήνων μονίμων στρατιωτών» όπου όλοι, άντρες και γυναίκες θα είμαστε φαντάροι και οι κανονικοί φαντάροι θα παίρνουν όλο άδειες για να μην τους τρέφει το στράτευμα αλλά οι γονείς τους που θα είναι απολυμένοι και στρατιώτες. Ίσως αυτό να κάνει όχι μόνο να φανεί πόσο μη βιώσιμο είναι το οικονομικο σύστημα που ζούμε αλλά και να φανεί πόσο αναγκαίο είναι οι σκεπτόμενοι μαθητές να μη θεωρούνται φυτά αλλά «κεφάλια» που πρέπει να τους μιμούνται ή να τους βοηθάνε και οι άλλοι αφού είδαμε πόσο βοήθησε ο 16-χρονος Μανίκας από το 10ο Λύκειο Δραπετσώνας (με μέσο όρο 20) να σπάσει ένας φαύλος κύκλος αυτοεπανάληψης επιχειρημάτων που επέβαλλαν τα ΜΜΕ) 4γ) Επίσης ίσως αυτό κάνει να σπάσει κι ο φαύλος κύκλος του να πετάνε το φταίξιμο πάσα ο ένας στον άλλο οι καθηγητες-γονείς-μαθητές-κριτές αντί να πάνε στον μη φαύλο κύκλο της αλληλεγγύης και του καταμερισμού εργασίας βρίσκοντας το πόστο από το οποίο μπορούν να βοηθήσουν ο καθένας καλύτερα στα κοινά σε όλους μας προβλήματα, και μετατρέποντας την παρούσα κατάσταση σε άσκηση συντονισμού για συνεργασία για να δείξουν όλοι στην κυβέρνηση τι μπορούν και είναι διατεθειμένοι να κάνουν, ή να δείξουν σε εαυτούς και αλλήλους τι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν και να πουν αν προτιμούν αντί να βρουν ποιο είναι το εφικτό και ποιο είναι το πρακτέον τώρα, να αρκούνται σε μελλοντολογίες, σε κομματικές παρελθοντολογικές αλληλοκατηγορίες ή, χειρότερα, σε υποθετικολογίες περί όνου σκιάς του τυπου «ας πούμε τι θα κάναμε αν δεν ήμασταν φαντάροι για να χαρούμε ή να τσακωθούμε για τις υποθετικές μας συμφωνίες ή διαφωνίες αντί να κοιτάξουμε κάθε φαντάρος από μας, και κάθε μη ακόμα φαντάρος απ’εξω, τι περιθώρια αλληλοστήριξης και συνειδητής ανυπακοής έχει ανάλογα με τα προσωπικά του δεδομένα και να δούμε τι είδους συντονισμό δυνατοτήτων μπορεί να κάνουμε και για μέχρι ποιό στόχο να επιμείνουμε. Πάνω από όλα ας διατυπώσουμε με σαφήνεια τον στόχο αυτό γιατί αυτός θα καθορίσει και τις διαιρέσεις ή συνεργασίες την παρούσα στιγμή. Δεν λέμε «επιμένουμε μέχρι να πέσει η κυβέρνηση κλπ κλπ» που μπορεί καν να μη το ασπαζόμαστε όλοι και που μας καθιστά υποχρεωμένους να έχουμε απαντήσει πολύ πιο δύσκολα ερωτήματα πριν το πούμε. Επιμένουμε απλώς μέχρι να αποσυρθεί η προληπτική επιστράτευση Γ.Αλεβίζος, 7ο ΓΕΛ Αθηνών
ΤΟ «Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΕΡΜΑ» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Ή ΠΡΕΠΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΕΡΜΑ; 1)Λέγαμε ότι θα προβληματιστούμε και περί ΟΛΜΕ και περί ημών των καθηγητών (αφού δεν είναι καθόλου σίγουρο και καθόλου δεδομένο αν θα πρέπει να της εμπιστεύομαστε το πότε απεργούμε ή αν θα πρέπει να βρούμε και τρόπο να «απεργούμε κατά αυτής»(!)) στη σύγχυση αυτή μπήκαν και εκπομπές του Τράγκα που αφ’ενός είναι και οι μόνες που έδωσαν βήμα στους καθηγητές (όχι με ιδιαίτερα εντυπωσιακά αποτελέσματα, όπως και θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενο) αφ’ετέρου με κατάληξη «95% των καθηγητών φτύνουν τον εαυτό τους, δεν το λέω εγώ ο Τράγκας, οι ίδιοι το λένε, να επεισόδιο όπου οι ίδιοι φωνάζουν στην ΟΛΜΕ «πουλημένοι!»». Εμείς τι να πούμε; 1)Να πούμε ότι δεν ήταν ηθελημένο να το παρουσιάσει και έτσι; Αφού ήταν! 2) Να πούμε ότι δεν του είχαμε δώσει λαβή να μπορεί να το παρουσιάσει και έτσι; Αφού είχαμε δώσει λαβή (να μπορεί όποιος θέλει και από όποια μεριά) να μας ταυτίζει ή να μας αποταυτίζει με την ΟΛΜΕ ή με το 95%) 3) Να πούμε ότι είναι ζήτημα ουσίας να καθόμαστε να σταθμίζουμε λαβές, εντυπώσεις, τάιμινγκ παρουσιάσεων κλπ αντί να ψάχνουμε λύσεις και όχι λέξεις που να βαφτίζουν τα αδιέξοδα με ονόματα λύσεων; (σαν σε επιστροφή από βουλευτικές εκλογές που όλοι νικητές γυρίζουν) Αφού δεν είναι ζήτημα ουσίας. Στον (μικρότατο) βαθμό που έχει και κάποια ουσία (απλώς για την καθημερινή ψυχική μας υγιεινή βέβαια!) να λέμε και τα δέοντα στο σωστό ταιμινγκ (άμα κατά τύχη λάχει, όχι να’μαστε κι όλη μερα στην τσίλια για κάτι τέτοια!) πληροφορούμε τον αναγνώστη πριν πάμε σε πιο σοβαρά θέματα ότι λίγα λεπτά μετά από κάποια κουβέντα του Τράγκα «…ούτε για την τιμή των όπλων οι καθηγητές ..» και λίγο πριν κατι προσθεσει κι ο Τσίμας, στειλαμε στον Τράγκα ευγενέστατο γράμμα ότι ναι μεν δίνει βήμα αλλά και δεν είναι πλήρης η ενημέρωσή του και να πει την επόμενη μέρα και για ομάδες καθηγητων που λένε κάποια που δεν είναι ευρέως γνωστά π.χ. το «Η κωμωδία τέρμα», δεν τα έδειξε, τέρμα και το θέμα (που άλλωστε ΔΕΝ ήταν και πολύ θέμα ουσίας. Ήταν απλώς προσπάθεια να διατυπωθεί κάτι που θα είχε μορφή αρκετά μονοσήμαντη και αρκετά χειροπιαστή για να μπορεί να μη εμπίπτει σε ατέρμονες σοφιστείες, υποθετικολογίες, κλπ. Η ουσία όμως ΔΕΝ είναι εκεί όπου τα φλου σταματάνε, είναι σε όσα αρχίζουν από εκεί και πέρα 2)Αυτά πριν πέντε μερες. Μεσολάβησε κανένα θέμα ουσίας να ασχοληθούμε; Την Κυριακή που μεσολάβησε ο Νίκος Τσούλιας είχε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία συνέντευξη με τίτλο «Ηττημένη η κυβέρνηση των επιστρατεύσεων» (όποιος δεν το διάβασε μπορεί να βάλει στο γκουγκλ τη φράση αυτή, κατεβαίνει) Δεν ήταν θεμα ουσίας ήταν όμως θέμα ειλικρίνειας, διαύγειας, και αυτοαντιφατικότητας. Δεν είναι απλώς οξύμωρο σχήμα λόγου αυτό που μόλις είπαμε; Όχι, διότι απλώς εννοούμε οτι ο Νίκος Τσούλιας με ειλικρινεια είπε «ήταν λάθος η πρόταση απεργίας πάνω στις εξετασεις, και το ένα λαθος πάνω στο άλλο δεν σημαίνει κατ’αναγκη διόρθωση του αρχικού λάθους» και με διαύγεια περιέγραψε σφαιρικά την κατάσταση, και αυτοαντιφατική ήταν η κατάσταση αυτή καθ’εαυτήν και όχι το μυαλό του Νίκου Τσούλια που την περιέγραφε. Καλά αυτά αλλά δεν ήταν θέμα ουσίας και πάλι. Σχεδόν μια από τα ίδια που’χει το σύνηθες χάλι μας (το «σχεδόν» αναφέρεται σε βελτίωση, ενώ στις περισσότερες άλλες αναφορές που μεσολάβησαν για την κατάσταση το «σχεδόν» θα σήμαινε «πιο χάλια απο συνήθως») 3) Σήμερα (που π.χ. στην «Ελευθεροτυπία» είδαμε το άρθρο «Όλοι στο σχολείο οκτώ με δύο») γιατί επανερχόμαστε; Και σε τι ακριβώς; Και είναι θέμα ουσίας αυτό στο οποίο επανερχόμαστε; Απάντηση και «ανακεφαλαίωση εκ προοιμίου», που λένε, κοινώς «περίληψη-εισαγωγή», μέσω μιας παιδαγωγικής και διασκεδαστικής παραβολής πριν γίνουμε απόλυτα κυριολεκτικοί: Αν σε κάτι με ουσία που κάποιοι φαντάροι πάνε να κάνουνε με έναν σοβαρό αξιωματικό ή μόνοι τους, έρθει ενας ανθυποδεκανέας που είναι τσάτσος ενός επιλοχία που είναι και ανίκανος (κι όχι μονο αγράμματος. Αυτό από μόνο του δεν πειράζει, εκτός βέβαια κι αν είναι «μεταφορικός επιλοχίας» ενώ στην κυριολεξία είναι υπάλληλος υπουργειου παιδειας(!), όπου θα ήταν θανάσιμο αμάρτημα η αγραμματωσύνη) αν λοιπόν σε κάτι με ουσία που κάποιοι φαντάροι πάνε να κάνουνε με έναν σοβαρό αξιωματικό ή μόνοι τους έρθει ενας ανθυποδεκανέας που είναι τσάτσος ενός επιλοχία που είναι και ανίκανος και μαζί βρούνε ένα ανούσιο καψώνι με το οποίο μπορούν να χαθούν ώρες από κάτι με ουσία, τότε είναι ή δεν είναι ζήτημα ουσίας το εξής;: Ο σοβαρός αξιωματικός (αν καν υπάρχει και δεν ήταν απλως πρωτοβουλία κάποιων φαντάρων η ενασχόληση με την ουσία) πρέπει να αρχίσει τον ηλίθιο επιλοχία στις Χριστοπαναγίες (ενώπιον του στρατεύματος κι ας διαμαρτύρεται ότι ύστερα δεν θα μπορεί να επιβάλλεται) και ο επιλοχιας να αρχίσει το λεγόμενο «κ#λοδέκανο» που τον πηρε στον λαιμό του στις Χριστοπαναγίες (ενώπιον του στρατεύματος μπας και μπορέσει να ξαναεπιβληθεί, έστω στο κ#λοδεκανο μόνο, μεχρι να’ρθει καινούργια ΕΣΣΟ που δεν το’χε δει το επεισόδιο). Υπάρχουν λοιπόν καταστάσεις όπου έχει ουσία το να ασχοληθείς με ανουσιότητες ηλιθίων. Πού κολλάνε όμως αυτά στα των επιστρατευμένων καθηγητών; Πριν πάει ο γράφων σε αυτό ας διευκρινιστεί ότι δεν είναι αντιεξουσιαστής που δεν χωνεύει τον στρατό, έχει θαυμάσιες ιστορίες να θυμάται από τη θητεία του (1982-84), έχει κάνει φιλίες που συνεχίστηκαν από τότε (μόλις πριν 4 μερες (την Παρασκευή, σήμερα Τριίτη) ήταν οικογενειακά κι ο ιδιος με οικογένεια φίλου απο τον στρατό, στο Μπάντμιντον για την παράσταση περι Θεοδωράκη κλπ) Απλώς δεν εξισώνει ο γράφων τον στρατό με τους ηλίθιους που ευθύνονται για το «εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός» και προφανώς, δεν θέλει να καταντήσει και η παιδεία σε αυτό το χάλι λόγω επιστράτευσης εκπαιδευτικών και ύπαρξης ηλιθίων επιλοχιών-καψωνόμουτρων και συμβούλων – κ#λοδέκανων στο υπουργείο παιδείας που το μόνο που ξέρουν από ουσία είναι να πουν σε γονείς: «Να! Θα’ναι κι αυτοι 8-2 εκεί στη δουλεια και διαμαρτύρονται κι ας τα ξύνουν ενώ εσείς θα’στε στη δουλειά, αν καν έχετε δουλειά, και θα δουλεύετε αντί να τα ξύνετε όπως αυτοί. Άρα δοξάστε μας που τους βάλαμε τα δυο πόδια σ’ένα παπούτσι κλπ κλπ». Ποιό είναι το «Δια ταύτα»; Α) Προσωπικά, αφού του χρόνου ώρες φυσικού θα περισσεύουν στο σχολείο μου, δέχομαι να είμαι εγώ εκείνος που θα γυρνάει σε πολλά σχολεία κι ας μην ξερω μηχανάκι κλπ (60 χρονών είμαι. Αλλά όλο και θα βοήθαγε καμια κάρτα με έκπτωση φαντάρου στα εισιτήρια αν δεν έχει καταργηθεί κι αυτή) αρκεί να κάνω παντού όπου πάω πρότζεκτ και μόνο πρότζεκτ με ένα από τα θέματα ουσίας του καιρού μας, δίνω στα παρακάτω λινκ λίγα από τα δείγματα του υλικού που έδωσα ή μου έδωσαν για πρότζεκτ φέτος και επίσης δίνω το μέρος που χώρεσε στην τελική παρουσίαση• Παιδεία 2012-2013 / Πρόγραμμα μαθητικού πρότζεκτ για την επανάσταση σε μορφή pdf • 2013 υλικο για «ντιμπέιτ».pdf • Συνέχεια στο αμέσως παραπάνω.pdf• [url=http://paideia2011blues.info/files/Το%20ημίωρο%20που%20παρουσιάστηκε%20στο%20τέλος%20του%20
Αφού το 8-2 μάλλον αποσύρθηκε και μέχρι την επόμενη βλακεία του υπουργείου είμαστε σχετικώς ήσυχοι ας δούμε, οι επιστρατευμένοι, ιστορίες απο τον στρατό για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι: Αποσπάσματα από το (α ν έ κ δ ο τ ο) βιβλίο (πρώην εκδότη) φίλου«Ημερολόγιο ενός αντιστασιακού. Μια θητεία σε θέση λίμπερο» Κρατάς στο χέρι ένα μάτσο χαρτιά, αδιάφορο το τι είναι και τι γράφουν, κοιτώντας τα και σκαλίζοντάς τα κατά καιρούς, με ύφος σοβαρό και περισπούδαστο, κόβεις όσες βόλτες θέλεις. Κανείς δεν θα σε σταματήσει! Τουλάχιστον σε μένα, δώδεκα μήνες στρατιώτης, δεν έτυχε ποτέ! Μέθοδος αποτελεσματική κι αλάνθαστη Καθισμένος αναπαυτικά στο γραφείο μου, φυλλομετρώ το παλιό ημερολόγιο κεντρίζοντας τη σκέψη να εστιάσει εκεί που φρεσκοξυσμένη η μνήμη, νοσταλγικά διεγερμένη από την τηλεγραφική αναφορά των στρατιωτικών μου «πεπραγμένων» μέσα στις σελίδες του, προσπαθεί να αναπλάσει μία από τις χαρακτηριστικότερες περιόδους της ζωής μου. Με μια ακατανίκητα θελκτική και ελκυστική δύναμη, να στρογγυλεύει, ωραιοποιεί και εξιδανικεύει πρόσωπα και καταστάσεις. Προσπαθώ και πιάνω το κουβάρι από την πιο ενδιαφέρουσα αφετηρία για τη σημερινή αναπόληση και την, σαν παραμύθι, αφήγηση. Εστιάζοντας στα σημαντικά και ουσιώδη γεγονότα και απορρίπτοντας τα περιττά και επουσιώδη. Έτσι αρχίζω, θέτοντας πρώτα το σημείο 0 της ιστορίας, την χρονική της άκρη. Αυτή η άκρη, λοιπόν, βρίσκεται περίπου στα μέσα Οκτωβρίου του ’66, όταν ξεμπέρδεψα με το Μετσόβειο Πολυτεχνείο, ως προς την απόκτηση του πτυχίου, και το ΥΠΕΧΩΔΕ, για την εξασφάλιση της συναφούς άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. Μετά τις τυπικές διαδικασίες, προσευχή, αναφορά, επιλογή αγγαρειών, κ.λπ., κανονικά θα άρχιζε η εκπαίδευση!Και τότε, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ο ….
Αγαπητοί συνάδελφοι δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα πόσοι από τις δυο γενιές του κλάδου μας σήμερα έχουν ενδιαφέρον να διαβάσουν (είτε προς διασταύρωση είτε προς διαξιφισμό, δεν προέχει η συμφωνία αλλά το να μη διαφωνούμε ερήμην ανάγνωσης) θέσεις από μια οπτική που συχνά θεωρείται από εκκεντρική έως και «λοξή», όπως δεν πίστευα στα μάτια μου στην αρχή της χρονιάς, όταν ξεκινώντας με παιδιά της
...Κρίνεται σκόπιμο να μην βγαίνουμε εκτός αρχικού θέματος στις συζητήσεις μας. Θέματα και μηνύματα που δεν σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την Εκπαίδευση, θα σβήνονται χωρίς καμία προειδοποίηση...
Όροι χρήσης και πρόσβασης:Παράθεση...Κρίνεται σκόπιμο να μην βγαίνουμε εκτός αρχικού θέματος στις συζητήσεις μας. Θέματα και μηνύματα που δεν σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την Εκπαίδευση, θα σβήνονται χωρίς καμία προειδοποίηση...Δεν είναι σαφές;