0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Καλά πάμε, το νοητικό επίπεδο συνεχίζει να τείνει στο μείον άπειρο. Διαβάζω μεγάλες ή μικρές αναλύσεις που λένε ότι έπρεπε να υπάρχει ΑΣΕΠ για όλους χρόνια τώρα, ότι αφού διοριστούμε έπρεπε να υπάρχει αξιολόγηση, ότι αν είχαν γίνει όλα αυτά δεν θα είχαμε πρόβλημα κλπ κλπ Διαβάζω ορισμένους ΑΣΕΠιτες που βγάζουν το άχτι τους μετά από τις “σφαλιάρες” που έφαγαν από κάποιους παλιούς και γίνονται Αρβανιτοπουλότεροι του Αρβανιτόπουλου για να πάρουν το αίμα τους πίσω. Τίποτα διαφορετικό λοιπόν από τους παλιότερους που βρίζουν.Γελάει και το παρδαλό κατσίκι με την έκταση της συζήτησης για τα μόρια του ΑΣΕΠ. Υπάρχουν συνάδελφοι που εξηγούν πολύ σωστά γιατί τα λένε οι κυβερνώντες έτσι αλλά τα μεν πρόβατα με πάνω από 12 χρόνια είναι στην κοσμάρα τους, οι δε ΑΣΕΠιτες με τα 30 μόρια έχουν μεταβληθεί στα βαμπίρ που κατηγορούσαν όταν όλοι μαζί πάνε στα τάρταρα. Ξαναλέω άλλη μια φορά“Οι 1.300 θα μετακινηθούν στο υπουργείο Υγείας, 300 θα πάνε σε Δήμους και οι υπόλοιποι 522 ως ωρομίσθιοι στα δημόσια ΙΕΚ”Αυτό σημαίνει ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ. Πείτε μου για ποιους άλλους που είχαν βγει στην πρώτη φάση ή τώρα στην δεύτερη φάση σε διαθεσιμότητα έχουν προδιαγράψει ότι θα ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ και μάλιστα με νούμερο! Ακριβώς, ΜΟΝΟ στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και μάλιστα μόνο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ!Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί. Ακόμα και ΑΣΕΠ να είχαμε ΟΛΟΙ και είχαμε αξιολόγηση ΟΛΟΙ και ήμασταν ΜΟΝΤΕΛΑ ΟΛΟΙ, το σενάριο θα ήταν το ίδιο. Μην παραμυθιάζεστε. Όσοι ακόμα θέλουν το αίμα του συναδέλφου τους γιατί τους έριχνε καρπαζιές τα προηγούμενα χρόνια να είναι σίγουροι ότι είναι φτιαγμένοι από την ίδια πάστα, μόνο στην μάρκα διαφέρουν.Αν κρίνω από τα γραφόμενα στο φόρουμ, η μερίδα των παρτάκιδων (ΑΣΕΠΙΤΩΝ ή ΕΠΕΤΗΡΙΔΑΣ ή ΠΙΝΑΚΑ) αρχίζει και αποκτά αριθμητικό πλεονέκτημα αν τους βάλεις όλους μαζί. Αλλά στην πραγματικότητα είναι τρία διαφορετικά στρατόπεδα που το ένα μισεί το άλλο οπότε κανένα δεν έχει ελπίδα και ότι μηχανορραφία και αν σκαρώνουν μικρή ισχύ θα έχει στην αλλαγή πολιτικής. Οι άλλες φωνές που βλέπουν τα πράγματα ως κλάδος ,ως μια ομάδα και καταλαβαίνουν ότι η φωτιά δεν θα ξεχωρίσει το χορτάρι από το χρώμα του, προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα αλλά πέφτουν πάνω στο μίσος και στον παρτακισμό και δεν καταφέρνουν πολλά. Το έχουν γράψει και άλλοι και το γράφω και εγώ, αν δεν υπάρχει συσπείρωση ελπίδα δεν υπάρχει για κανέναν μας.
Διαπιστώνω οτι αν και μορφωμένοι οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουμε δαγκώσει το τυράκι και δεν βλέπουμε τη φάκα.Το τυράκι των μορίων και της αξιολόγησης. Δεν βλέπουμε τη φάκα που είναι οτι πλέον η εργασία στο δημόσιο σχολείο δεν θεωρείται "σίγουρη". Η σταθερή απασχόληση που σε απάλλασε από ένα πολύ σημαντικό άγχος και μπορούσες να σχεδιάσεις τη ζωή σου ακόμα και αν ζούσες εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο γέννησης σου εξαφανίζεται.Το πρώτο θεμελιακό λάθος μας είναι οτι έχουμε μπει στη διαδικασία να συζητάμε το θέμα των μορίων, του ποιοι πρέπει να πάρουν και πόσα. Αυτό έμμεσα δείχνει αποδοχή των απολύσεων. Αγνοούμε την ίδια την πραγματικότητα που δείχνει οτι το μόνο που υπάρχει και θα υπάρχει κάθε φορά είναι αριθμοί απολύσεων και προσδιορισμός του αριθμού σε συγκεκριμένα άτομα με οριζόντιες αποφάσεις. Τα μόρια που φέτος μπορεί να σου εξασφαλίσουν την παραμονή στην εργασία, του χρόνου μπορεί να σε έχουν στην κορυφή της λίστας προς απόλυση. Μας ενδιαφέρει λοιπόν με ποιο τρόπο θα επιλέγονται κάθε φορά οι προς απόλυση ή να αποτρέψουμε τις απολύσεις; Πάντα όταν απαντάω σε αυτά τα ερωτήματα, τα ανάγω σε γενικότερα ερωτήματα που εγώ τα αποκαλώ φιλοσοφικά. Έχουμε 150.000 εκπαιδευτικούς ή 300.000 πτυχιούχους ΑΕΙ/ΤΕΙ, τόσους με μεταπτυχιακά κλπ. Πρέπει να εργάζονται όλοι; Στην κοινωνία που εγώ θέλω, θεωρώ δίκαιο να εργάζονται οι μισοί από αυτούς και οι άλλοι μισοι να βλέπουν τη ζωή τους να περνάει αναξιοποίητη και να χαραμίζονται οι κόποι και τα έξοδα τόσων ετών ή θεωρώ οτι μια δίκαιη και οργανωμένη κοινωνία πρέπει να δίνει τη δυνατότητα σε όλους να εργάζονται; Αν θεωρώ ορθό οτι πρέπει να δουλεύουν λίγοι και οι υπόλοιποι να κοιτάνε σαν τους κλέφτες ζηλεύοντας όσους εργάζονται, τότε να βγάλουμε όλοι τα μαχαίρια και ο πιο "δυνατός" να επιβιώσει. Αν θεωρώ οτι είναι καταστροφικό για την ίδια την κοινωνία αυτό το γεγονός και οτι πρέπει όλοι ακόμα και ο τελευταίος πολίτης που δεν τελείωσε, ούτε το δημοτικό να εργάζεται και να ζει με αξιοπρέπεια τον εαυτό του και την οικογένεια του, τότε παλεύω για να μη γίνει καμία απόλυση. Εδώ λοιπόν έχουμε μια μοριοδότηση όχι για να δώσει κίνητρο δημιουργίας, αλλά έχουμε μια μοριοδότηση καταστροφής. Μοριοδοτούμε "τον κοινωνικό θάνατο" και όσοι συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι κατά τη γνώμη έχουν ηθική αυτουργία και ως αυτουργούς προσωπικά θα τους αντιμετωπίζω και στην καθημερινότητα μου. Τα χαμόγελα και οι τυπικές κοινωνικότητες έχουν τελειώσει. Όποιος βάζει την ατομική του επιβίωση όχι απλά πάνω από την επιβίωση του συνόλου, αλλά δεν έχει φραγμό να ζητά τον κοινωνικό θάνατο μέρος του συνόλου για να πειβιώσει αυτός θα πρέπει να ξέρει οτι το σύνολο καμιά φορά μπορεί να τον αφανίσει χωρίς να το πάρει χαμπάρι και προσωπικά θα τον αντιμετωπίζω ως εχθρό. Σε εποχές σαν τη σημερινή πρέπει κάποιος να παίρνει την απόφαση τι θα κάνει. Δυστυχώς ο διαχωρισμός της κοινωνίας είναι "φυσικός" και αναπόφευκτος. Σε σχέση με την αξιολόγηση τρώμε το ίδιο τυράκι όπως και με τα μόρια. Η αξιολόγηση ως λέξη ακούγεται πολύ όμορφη. Όμως μπαίνουν τρία πολύ σημαντικά ερωτήματα με σπουυδαιότερο το τρίτο. Ποιοι θα αξιολογούν; με ποια κριτήρια; και κυρίως με ποιο σκοπό;
Δε θεωρώ ότι όσοι πριν από κάποια χρόνια είχαν διοριστεί μέσω επετηρίδας δε δίδασκαν με συνέπεια! Πάντα υπήρχαν οι καλοί και οι κακοί συνάδελφοι!
Να ξεκινήσουμε πρώτα με όσους πέρασαν για καθηγητές (είτε με διαγωνισμό είτε χωρίς) και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να μην μπουν σε τάξη;Οσο για το τι μάθαιναν τα παιδιά...αυτοί στα φροντιστήρια ή αυτοί που κάνουν ιδιαίτερα τα παιδιά έδωσαν ΑΣΕΠ που διδάσκουν; Απλή ερώτηση κάνω.Επίσης πες μου σε παρακαλώ πόσα από αυτά που διαβάσατε-διαβάσαμε για ΑΣΕΠ εφαρμόσαμε και στην τάξη για να ξέρω δηλαδή...