Συμμετοχή στις πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες Σεπτεμβρίου 2013

[guestteacher]

H απεργία των καθηγητών δεν έπρεπε να ήταν πολιτική. Αν ήταν πολιτική θα έπρεπε να απεργήσουμε ως εργαζόμενοι συνολικά και όχι ως κλάδος.
Εγώ προσωπικά δεν έχω καμία ψευδαίσθηση ότι η παρούσα κυβέρνηση μπορεί να "πέσει" από καμία απεργία.
Οι λόγοι πολλοί μην τους αναλύσω και ξεφύγω κιόλας...
Αυτό που πέτυχε η απεργία και ΜΠΡΑΒΟ της τουλάχιστον στην αρχή ήταν να πούμε ένα φτάνει πια ως εδώ στην απαξίωση του κλάδου μας.
Από κει και πέρα επιτρέψτε μου να πω ότι οι "διαχειριστές" της απεργίας ενθουσιάστηκαν και απέτυχαν.
Δυστυχώς δεν έχουμε μόνο μια αυτιστική κυβέρνηση έχουμε και αυτιστικούς τρόπους αντίδρασης απέναντι της.
Επειδή όμως δεν μου αρέσει σε αυτό το topic να βγάζω πολιτικές κορώνες ας μείνουμε στα καθαρά εκπαιδευτικά θέματα.
Θα γίνει κάποιος απολογισμός το τι πρόσφερε η απεργία στα προβλήματα της εκπαίδευσης; Δηλαδή που κερδίσαμε ή που χάσαμε και αν κάναμε κάπου λάθος που ακριβώς ήταν το λάθος και ποιοι οι τρόποι να μην επαναληφθεί;
Διότι όταν κάτι ξεκινά με συμμετοχή 80-90% και πέφτει στο 15-20% ;;;   τότε οι αποφάσεις κάποιων ευθύνονται...αυτοί οι κάποιοι θα κάνουν την αυτοκριτική τους ή πάμε για άλλα;;;

[PDE ads]

[silkcut]

Μάλλον σε βολεύει να παραβλέπεις την τελευταία παράγραφο που παρ' όλ' αυτά την συμπεριέλαβες στην παράθεση.
Υπάρχουν πανάξιοι αιρετοί που πρέπει να τους δώσουμε πολλές ευκαιρίες...
Όντως φασισμός, απ' όπου κι αν προέρχεται: δεξιά ή αριστερά! 

συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, η ντουντούκα και το σύνθημα πρέπει να αντικατασταθούν από λόγο με επιχειρήματα.

[tsech73]

Guestteacher, πολύ πολύ σωστός!!!!

Το να ζητάς, από έναν κλάδο 80000 εργαζομένων, να παραβλέψει τα κοινα κλαδικά του αιτήματα, (στα οποία γινόταν μια ξώφαλτση αναφορά, σε δεύτερη και τρίτη παραγραφο της ομιλίας), και να κατέβει με δόξα και τιμή, για όσες μερες χρειαστεί σε πολιτική απεργία, ήταν ανεδαφικό και όπως αποδείχτηκε αποτυχημένο!!!

Προσωπικά, απηργησα και τις 8 μέρες, για να πούμε το "ως εδώ"!

Όταν όμως, προ της απεργίας, κόβεις κάθε συζήτηση, και μιλάς για συνολική αλλαγή της πολιτικής, δίχως να αφήνεις κάποια σημεία διαπραγματευσης, σου κόβει ο άλλος και την επικοινωνία, και παρακαλάς να σε δεχτεί στο υπουργείο για να το συζητήσετε!!

Είναι δε θλιβερό, μετά το τέλος της απεργίας, να βγάζεις ανακοίνωση, που επαναλαμβάνεις, τα ίδια και τα ίδια, δίχως πλέον το παραμικρό διαπραγματευτικό χαρτί!!

Μιλούσαν για απεργιακό ταμείο και κουπόνια, μιλούσαν για την κοινωνία που έπρεπε να είναι μαζί μας, έβγαλαν και βιντεάκι στο youtube, και .....;;;;

Η ΔΟΕ πριν μισή ώρα, έβγαλε στον αέρα τηλεοπτικό σπότ, που διαμηνυει τις θέσεις της για τα προβληματα της και το δημόσιο σχολείο!!!

Έτσι κάνει ο κόσμος!!! "Βομβαρδίζει" με τηλεοπτικά σποτ, πριν την έναρξη της απεργίας..... και κατεβαίνει μετά πάσα δυναμει!! Αλλά τι να λέμε;;;; Είμαστε εγκλωβισμένοι σε παρωχημένες πρακτικές!! 

[λιθοσφαιριστής]

Όντως φασισμός, απ' όπου κι αν προέρχεται: δεξιά ή αριστερά! 

Ευτυχώς που το έγραψες κι αυτό. Πάει πακέτο με τα προηγούμενα.
Για να ξέρουμε όλοι περί τίνος πρόκειται...

[PDE ads]

[ΠE11-2000]

Σε λίγο, θα αρχίσει και η απαξίωση της ίδιας της απεργίας. Περιμένετε και θα δείτε. Πέρα από τα "κομματικά καπελώματα" και το "έξω τα κόμματα" θα αρχίσουν και τα "οι απεργίες δεν οδηγούν πουθενά",  "οι απεργίες είναι ντεμοντέ", "ας κάνουμε κάτι πρωτότυπο, ώστε ν' ασχοληθούν μαζί μας τα κανάλια". Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα!
Πάντως, θα έπρεπε να προβληματίζει κάθε καλοπροαίρετο γιατί αυτά τα συνθήματα τα υιοθετούν και τα κάνουν καραμέλα από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση μέχρι και τη Χρυσή Αυγή. Γιατί, άραγε;

συμφωνώ απόλυτα, αυτή η γραμμή - αντιπολιτική προφανώς και ρίχνεται από τις προηγούμενες πλειοψηφούσες παρατάξεις της ΟΛΜΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) και προσπαθεί να ψαρέψει στα θολά νερά του ατομικισμού και της σύγχυσης που λέει οτι το άτομο είνα αδέσμετο (εδώ γελάμε) και ότι λένε οι παρατάξεις είναι καπέλο και καθοδηγούμενο.
είναι άλλο πράγμα η ενότητα στη δράση πάνω σε συγκεκριμένα συμφέροντα που προκύπτουν απο τη θέση στην παραγωγή άσχετα από πολιτική τοποθέτηση και άλλο πράγμα να αναγορεύεται σε θέσφατο εγώ δεν ανήκω σε παράταξη αρα τα λέω καλά. χωρίς ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση δεν θα κερδίσει κανείς παρά μόνο αυτοί που επιθυμούν η πολιτική να είναι αντικείμενο κλειστών πεφωτισμένων ιερατείων.

Πάλι, δηλαδή, οι "άλλοι" μας έφταιξαν;
Πάλι, θα εφησυχάσουμε ρίχνοντας το φταίξιμο στους έχοντες αντίθετη γνώμη από εμάς;
Πάλι, θα παραλείψουμε το σημαντικότερο προσόν της σοφίας; Την ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ!
Παραβλέπετε -ίσως, εσκεμμένα- τα λάθη μας ως κλάδος!

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ! ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ!!!

Κι αν δεν έχουμε κοινωνικά ερείσματα και στήριξη σε έναν αγώνα, δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα!
Είτε απεργίες, είτε διαμαρτυρίες, είτε καταλήψεις. Ένας αγώνας, στην σημερινή κοινωνία που ζούμε, πρέπει να προσαρμόζεται στις συνθήκες που έχει επιβάλει το κρατούν σύστημα. Τα Μ.Μ.Ε. -θέλουμε, δεν θέλουμε- είναι απαραίτητα για τη στήριξη κάθε μας προσπάθειας. Αλλά πρώτα, πρέπει να πείσουμε την κοινωνία οτι προσφέρουμε με το λειτούργημά μας ως εκπαιδευτικοί. Δυστυχώς, έχουμε απολέσει αυτή την δυνατότητα, αφού αλλοτριωθήκαμε από το σύστημα και καταλήξαμε αναποτελεσματικοί και μαλθακοί, ακόμη και στις αντιδράσεις μας. Σοβαρότατοι λόγοι που προβάλλονται κατά κόρον από την ελληνική κοινωνία, όπως το οτι οι μαθητές δεν μαθαίνουν στο δημόσιο σχολείο, αλλά στα φροντιστήρια, το οτι οι εκπαιδευτικοί εργάζονται ελάχιστα και δεν αποδίδουν, ενώ αμείβονται όπως οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι, το οτι οι εκπαιδευτικοί τα 'κονομάνε από τα "μαύρα" ιδιαίτερα... και στα μεταξύ μας το οτι δεν αντιμετωπιζόμαστε ισότιμα, ούτε από τους συναδέλφους, ούτε (πολύ περισσότερο) από την πολιτεία, είναι τα ελάχιστα που θα έπρεπε να φροντίσουμε να αποκαταστήσουμε ΚΑΙ στα μάτια του κόσμου, εδώ και χρόνια, όταν άρχιζε η απαξίωση. Τώρα, χρειάζεται να προσπαθήσουμε ακόμη περισσότερο.

Πάντως, πιστεύω καταλήγοντας, πως θα είμαστε μονίμως αφελείς αν συνεχίζουμε να περιβάλλουμε με κομματικούς μανδύες, κάθε μας κλαδική διεκδίκηση. Ζητάμε την κομματική και γενικότερα πολιτική στήριξη, αλλά δεν επιθυμούμε τα κομματικά καπελώματα. Αν οι κομματικοί αγώνες -μέσα στον κλάδο- είχαν αποτέλεσμα, τότε δεν θα είχαμε και προβλήματα! Αλλά, βλέπετε πως τα κόμματα και οι κομματικοί κοιτάζουν ένα και μοναδικό: την ψήφο!!!
Να διαχωρίζουμε πως άλλο πολιτικός και άλλο κομματικός αγώνας. Και αυτές οι θέσεις που παραθέτουμε, πολιτική είναι! Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως «τον μηδέν τώνδε μετέχοντα, ουκ απράγμονα, αλλά αχρείον νομίζομεν».

[LK]

Yπάρχει, βρε παιδιά, απεργία που δεν είναι πολιτική; Απεργία και αγώνας σημαίνει σύγκρουση με την υπάρχουσα πολιτική.

 Σε μια περίοδο που διαλύεται η έννοια της μόνιμης και σταθερής εργασίας, που έρχεται το νέο λύκειο που βάζει φραγμούς στα πιο φτωχά παιδιά, όταν έρχεται ο θεσμός της μαθητείας των 270 ευρώ το μήνα και όταν έχεις τους χορηγούς να ορμούν στο σχολείο, εσύ για ποιο απ' όλα πρέπει να συζητήσεις με το υπουργείο; Πρέπει, όμως, να καταλάβουμε ότι αυτά για ν' αλλάξουν απαιτούν αλλαγή πολιτικής, μην πω ανατροπή πολιτικής, και όχι αλλαγή κυβέρνησης. Ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για τη σύγκρουση. Αυτό φάνηκε! Λάθος χειρισμοί έγιναν, ενδεχομένως, από κάποιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά αντικειμενικά, ο κλάδος φάνηκε ότι δεν είναι έτοιμος για σύγκρουση. Οργισμένος είναι, αλλά όχι έτοιμος να κάνει το αποφασιστικό βήμα, κι αυτό δεν θ' άλλαζε, έστω κι αν είχαμε το Λένιν στη θέση του Κοτσυφάκη, έτσι, για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.

Στα θετικά της απεργίας, όμως, συγκαταλέγονται ότι ενισχύθηκε το ηθικό του κλάδου, αφυπνίστηκε κάπως, αν και μεγάλη μερίδα εξακολουθεί να έχει την αυταπάτη ότι με την αλλαγή κυβέρνησης ίσως κάτι γίνει.  Με ποιο απλά λόγια, ένιωσε ότι έχει τη δύναμη να κλείσει μαζικά τα σχολεία και να κάνει το Μέγκα να παραληρεί. 

[LK]

Από ποια κανάλια, αλήθεια, προσδοκάτε στήριξη, βρε συνάδελφοι; Αυτά των εφοπλιστών ή αυτά των μεγαλοεργολάβων; Η μεγαλύτερη απεργία που έγινε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αυτή των Χαλυβουργών, δεν είχε τη στήριξη κανενός καναλιού. Την έθαψαν και τη λοιδόρησαν, αλλά το μήνυμα της απεργίας έφτασε όχι μόνο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά μέχρι και στο εξωτερικό. Επίσης, οι άνθρωποι δεν έβγαλαν απεργιακά κουπόνια, αλλά ξέρετε πόσα χρήματα συγκεντρώθηκαν από απλούς πολίτες; Ξέρετε ότι ακόμη και μαθητές έδωσαν τον οβολό τους για να στηριχθεί η απεργία; Τουτέστιν, για να σε αγκαλιάσει η κοινωνία, για να σε στηρίξει, πρέπει να δείξεις ότι το εννοείς. Πώς ακριβώς το δείξαμε εμείς, όταν από την τρίτη ημέρα αρχίσαμε να μπαίνουμε μέσα στην τάξη;

[guestteacher]

Yπάρχει, βρε παιδιά, απεργία που δεν είναι πολιτική; Απεργία και αγώνας σημαίνει σύγκρουση με την υπάρχουσα πολιτική.

 Σε μια περίοδο που διαλύεται η έννοια της μόνιμης και σταθερής εργασίας, που έρχεται το νέο λύκειο που βάζει φραγμούς στα πιο φτωχά παιδιά, όταν έρχεται ο θεσμός της μαθητείας των 270 ευρώ το μήνα και όταν έχεις τους χορηγούς να ορμούν στο σχολείο, εσύ για ποιο απ' όλα πρέπει να συζητήσεις με το υπουργείο; Πρέπει, όμως, να καταλάβουμε ότι αυτά για ν' αλλάξουν απαιτούν αλλαγή πολιτικής, μην πω ανατροπή πολιτικής, και όχι αλλαγή κυβέρνησης. Ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για τη σύγκρουση. Αυτό φάνηκε! Λάθος χειρισμοί έγιναν, ενδεχομένως, από κάποιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά αντικειμενικά, ο κλάδος φάνηκε ότι δεν είναι έτοιμος για σύγκρουση. Οργισμένος είναι, αλλά όχι έτοιμος να κάνει το αποφασιστικό βήμα, κι αυτό δεν θ' άλλαζε, έστω κι αν είχαμε το Λένιν στη θέση του Κοτσυφάκη, έτσι, για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.

Στα θετικά της απεργίας, όμως, συγκαταλέγονται ότι ενισχύθηκε το ηθικό του κλάδου, αφυπνίστηκε κάπως, αν και μεγάλη μερίδα εξακολουθεί να έχει την αυταπάτη ότι με την αλλαγή κυβέρνησης ίσως κάτι γίνει.  Με ποιο απλά λόγια, ένιωσε ότι έχει τη δύναμη να κλείσει μαζικά τα σχολεία και να κάνει το Μέγκα να παραληρεί. 

Εχεις δίκιο και τώρα το είδα καλύτερα. Διορθώνω λοιπόν.
Η απεργία ξεκίνησε κλαδική (ως όφειλε)  έγινε πολιτική και κατάντησε κομματική.
Για την κλαδικότητα της είχαμε επιχειρήματα. Για την πολιτική και κομματική της υπόσταση δεν είχαμε λύσεις. Τουλάχιστον εφαρμόσιμες.
Καλό να αντιδράς αλλά η στείρα αντίδραση είναι χαρακτηριστικό οργισμένου εφήβου.
Οι ωριμότεροι πέραν των συνθημάτων και της άγονης αντίδρασης προτείνουν και εφαρμόσιμες λύσεις. Και τονίζω το εφαρμόσιμες...
Από το εφαρμόσιμο ξεκινάει και η αλλαγή της όποιας πολιτικής. Η αλλαγή της κομματικής τώρα θεώρησης των πραγμάτων με αφήνει παγερά αδιάφορο.
Οσο βέβαια τα κόμματα παραμένουν αυτιστικά προσκολλημένα στην ιδεολογική τους πάλη...Καλή η ιδεολογία αλλά δεν με ταίζει (με την ευρύτερη έννοια του όρου).

[el noi de sucre]

δεν είναι ότι ρίχνουμε τα λάθη σε κανέναν.
 χωρίς όμως να υιοθετώ το κατηγορητήριο προς τον συνάδελφο εκπαιδευτικό.
η δική μου μικρή εμπειρία στην εκπαίδευση έχει δείξει ότι κυρίως αυτοί που δεν απεργούν είναι και οι πιο αδιάφοροι και λουφαδόροι και οι μετερχόμενοι τα κομματικά βύσματα για να εξασφαλίσουν την ατομική τους σιγουριά (sic  στον καιρό μας).
όσο είναι θετικό να κάνουμε κριτική σε όλες τις παρατάξεις του τώρα άλλό τόσο είναι να κάνουμε στις παρατάξεις που πριν λίγο διοικούσαν την ΟΛΜΕ. δεν έχουμε κοντή μνήμη όπως θα ήθελες και δεν ρίχνουμε κανένα φταίξιμο στις παρατάξεις αυτές έτσι γενικά και αόριστα αλλά για τις πολιτικές θέσεις και στάσεις και το τι ουσιαστικά τόσα χρόναι στήριζαν.
σε μια απεργία και μάλιστα στις μέρες μας το κάθε αίτημα πολύ απλά είναι πολιτικό γιατί η υλοποιήση του προϋποθέτει αλλαγή της πολιτικής και αν η κυβέρνηση δεν ¨"πείθεται" πραγματικά πρέπει να αγωνιστούμε για να τη ρίξουμε και να ρίξουμε οποιαδήποτε επόμενη ακουλουθήσει την ίδια πολιτική.
αυτό είναι τίμιο να ξεκαθαρίζεται απέναντι στα συμφέροντα του κλάδου αλλά και της κοινωνίας που πλήττεται.
συμφωνό ότι σε αυτήν την απεργία εκφράστηκε η οργή που όμως δεν κατάφερε να γίνει δύναμη κίνησης και να νικήσει την δύναμη της αδράνειας ημων των ιδίων αλλά και της υπόλοιπης κοινωνίας.
ωστόσο όπως έλεγε και κάποιος σοφότερος από εμένα: οι μάζες όταν κατεβαίνουν πρώτη φορά στο δρόμο κάνουν πολιτική με όλες τις αδράνειες και τα στερεότυπα και τις παγιωμένες νοοτροπίες του παρελθόντος, άλλωστε μεσα στην κινητοποίηση δομείται και η εμπειρία του κινήματος.
σε μια πρώτη φάση αυτό κερδίσαμε.

[LK]

Guestteacher, ένας ο άνθρωπος συγκρούεται όχι γιατί του πατάει το κουμπί κάποιο κόμμα, αλλά γιατί θίγεται. Είτε μας αρέσει είτε όχι υπάρχει ένα νοητό ρινγκ που παλεύουν δύο τάξεις: ο κόσμος της εργασίας από τη μια και το κεφάλαιο από την άλλη. Καθένας έχει και το team του, όπως λέμε στα ελληνικά. Δηλαδή, και η εργατική τάξη έχει τους συνδικαλιστές της, τα κόμματά της κτλ. και οι άλλοι έχουν τις κυβερνήσεις τους, τους συνδικαλιστές τους, τους φασίστες τους, το στρατό τους, τα ΜΜΕ, τα δικαστήρια τους, την αστυνομία τους και πάει λέγοντας. Πολλές φορές ο κόσμος της εργασίας τρώει χαστούκια, αλλά επειδή δεν τρέχει αίμα, κάνει ότι δεν τα βλέπει. Όταν η βία πολλαπλασιαστεί υπάρχει ένας δρόμος, ο ένας από τους δύο θα πέσει ξερός στο ρινγκ. Αυτή η απεργία έφτασε στο 90%, όχι γιατί έχουμε κοινή ιδεολογία, θρησκεία, μαλλιά, κραγιόν, ύψος γόβας κτλ., αλλά γιατί ανήκουμε στην ίδια τάξη. Σηκωθήκαμε, απλώς, κοιτάξαμε τον αντίπαλο και του είπαμε ότι μπορούμε να σηκωθούμε. Ακόμα, όμως, φοβόμαστε να του δώσουμε μπουνιές, γι αυτό ξανακαθίσαμε στον πάγκο. Επειδή, όμως, ο αντίπαλος είναι σίγουρο ότι θα εξακολουθήσει το ξύλο, είναι σίγουρο ότι θα ξανασηκωθούμε και θα χτυπήσουμε αυτή τη φορά. Το χτύπημα θα το δώσουμε, όχι γιατί θα μας το πει το ΚΚΕ, ο Σύριζα, η Ανταρσύα κτλ., αλλά γιατί δε θα μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Βέβαια, για να δώσεις καλά χτυπήματα, πρέπει να έχεις και καλό προπονητή, αλλά όταν είσαι έτοιμος να τα δώσεις, θα τον βρεις ανάμεσα σε αυτούς που δήθεν σου συμπαραστέκονται και τον καλό προπονητή.

[guestteacher]

@LK

Για να κλείσω...
Ολα τα κόμματα είναι καλή αντιπολίτευση. ΟΛΑ.
Πάσχουν όταν γίνονται Κυβέρνηση.
Εκεί φαίνεται ότι βγήκαν με την λογική του ώριμου φρούτου.
Γλυκό στην αρχή αλλά σαπίζει γρήγορα.
Σχέδιο, συμμαχίες, οικονομική δυνατοτητα και πολλή δουλειά είναι τα συστατικά της επιτυχίας διεθνώς.
Τα δικά μας συστατικά αποτυχίας ήταν τα παχιά και κούφια λόγια.
Και δυστυχώς ως λαός και μάλιστα μεσογειακός μιλάμε πάρα μα πάρα πολύ.
Οπως είπα κλείνω γιατί δεν έχω κάτι άλλο να προσφέρω.
Αυτό που είχα να πω το είπα.

[LK]

@LK

Για να κλείσω...
Ολα τα κόμματα είναι καλή αντιπολίτευση. ΟΛΑ.

Σχέδιο, συμμαχίες, οικονομική δυνατοτητα και πολλή δουλειά είναι τα συστατικά της επιτυχίας διεθνώς.

1) Εγώ λέω ότι είναι άλλο το τι είναι και τι λέει ένα κόμμα και άλλο τι θέλει ο καθένας από εμάς ν' ακούει ότι λέει.  Μετά, λέμε ότι εξαπατηθήκαμε.

2) Ωραία όλα αυτά που λες περί σχεδίου και συμμαχιών, αλλά αυτά πρέπει να τα δουλεύει και η βάση. Δηλαδή, αν δε μιλήσει ο καθένας από εμάς με τους γονείς και τους μαθητές δεν μπορεί το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να δημιουργήσει μόνο του συμμαχίες.

Με άλλα λόγια, ας δεχτούμε ότι μέρος των συνδικαλιστών έχει ευθύνες, αλλά πότε θα παραδεχτούμε ότι και η βάση δεν ήταν έτοιμη για το αποφασιστικό βήμα; Ας παραδεχτούμε ότι δεν έχει βαθύνει ακόμα η συνείδησή μας, η ετοιμότητά μας κτλ.

[marvac]

Καλημέρα και καλή εβδομάδα! Είχε ακουστεί ότι αύριο Τρίτη 1 Οκτώβρη και μεθαύριο Τετάρτη 2 Οκτώβρη  θα γιει απεργια από την ΟΛΜΕ. Έχουμε κανένα νεότερο;

[giokspy]

Αν δεν κανω λαθος η επομενη συνενδριαση της ολμε ειναι το σαββατοκυριακο οποτε απεργια δεν υπαρχει για τριτη και τεταρτη