Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο

[Dwrina]

Το έψαξα και βρήκα ότι τέτοια σημασία έχει το ''ικνείται'', όχι το ''αφικνείται''.

Σου παραθέτω το απόσπασμα από το LSJ
(https://logeion.uchicago.edu/%E1%BC%B1%CE%BA%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9)

ΙΙΙ. pres. and impf., it becomes, befits, pertains to, c. acc. et inf., φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν Hdt. 9.26; τοὺς μάλιστα ἱκνέεται (sc. κεκάρθαι) Id. 2.36;

Ωραία, ευχαριστώ!

Σπανιότατη χρήση, έτσι;  Τα έργα στα οποία παραπέμπει δεν τα αναγνωρίζω. Το Hdt. δεν νομίζω να είναι ο Ηρόδοτος.


ποία γὰρ πόλις ἢ τίς ἀνθρώπων οὐκ ἐπιθυμήσει  μετασχεῖν τῆς φιλίας καὶ τῆς συμμαχίας τῆς ἡμετέρας, ὅταν ὁρῶσι τοὺς
αὐτοὺς ἀμφότερα, καὶ δικαιοτάτους ὄντας καὶ μεγίστην δύναμιν  κεκτημένους, καὶ τοὺς μὲν ἄλλους σῴζειν καὶ βουλομένους καὶ  δυναμένους, αὐτοὺς δὲ μηδεμιᾶς βοηθείας δεομένους;:

Το ἀμφότερα προφανώς είναι επίρρημα. Τι επιρρηματικό όμως θα το χαρακτηρίσουμε συντακτικά; Τρόπου; Επίσης, μπορούμε να πούμε ότι οι κατηγορηματικές μετοχές το επεξηγούν; Ότι το επεξηγούν το επεξηγούν, αλλά  μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε συντακτικά ως επεξήγηση στο επίρρημα; 


Ἢν οὖν ἐμμείνητε τοῖς εἰρημένοις καὶ πρὸς τούτοις ὑμᾶς αὐτοὺς παράσχητε πολεμικοὺς μὲν ὄντας ταῖς μελέταις καὶ ταῖς παρασκευαῖς,
 εἰρηνικοὺς δὲ τῷ μηδὲν παρὰ τὸ δίκαιον πράττειν: τις δοτικές βλέπω ότι τις μεταφράζουν ως δοτικές τρόπου. Δεν θα μπορούσαν να είναι αναφοράς (όπως μου βγήκαν αρχικά);

[PDE ads]

[apri]

Σπανιότατη χρήση, έτσι;  Τα έργα στα οποία παραπέμπει δεν τα αναγνωρίζω. Το Hdt. δεν νομίζω να είναι ο Ηρόδοτος.

Να το νομίζεις. 😁😁 Ηρόδοτος είναι.

ποία γὰρ πόλις ἢ τίς ἀνθρώπων οὐκ ἐπιθυμήσει  μετασχεῖν τῆς φιλίας καὶ τῆς συμμαχίας τῆς ἡμετέρας, ὅταν ὁρῶσι τοὺς
αὐτοὺς ἀμφότερα, καὶ δικαιοτάτους ὄντας καὶ μεγίστην δύναμιν  κεκτημένους, καὶ τοὺς μὲν ἄλλους σῴζειν καὶ βουλομένους καὶ  δυναμένους, αὐτοὺς δὲ μηδεμιᾶς βοηθείας δεομένους;:

Το ἀμφότερα προφανώς είναι επίρρημα. Τι επιρρηματικό όμως θα το χαρακτηρίσουμε συντακτικά; Τρόπου; Επίσης, μπορούμε να πούμε ότι οι κατηγορηματικές μετοχές το επεξηγούν; Ότι το επεξηγούν το επεξηγούν, αλλά  μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε συντακτικά ως επεξήγηση στο επίρρημα; 

Μορφολογικά δεν είναι επίρρημα. Αντωνυμία είναι ουδέτερου γένους.Οπότε θα έλεγα ότι λειτουργεί ως προεξαγγελτική  παράθεση σε ό,τι ακολουθεί.
Νομίζω ότι και ο Smyth αναφέρει αυτήν τη λέξη στις προεξαγγελτικές παραθέσεις.

Επίρρημα (με τη σημασία ''ταυτόχρονα'') θα ήταν, πιστεύω, αν έλεγε λχ ούτοι αμφότερα δικαιότατοι και μεγίστην δύναμιν κεκτημένοι εισί.

Ἢν οὖν ἐμμείνητε τοῖς εἰρημένοις καὶ πρὸς τούτοις ὑμᾶς αὐτοὺς παράσχητε πολεμικοὺς μὲν ὄντας ταῖς μελέταις καὶ ταῖς παρασκευαῖς,
 εἰρηνικοὺς δὲ τῷ μηδὲν παρὰ τὸ δίκαιον πράττειν: τις δοτικές βλέπω ότι τις μεταφράζουν ως δοτικές τρόπου. Δεν θα μπορούσαν να είναι αναφοράς (όπως μου βγήκαν αρχικά);

 Όχι, δεν νομίζω. Γιατί δεν λέει σε σχέση με τι είναι πολεμικοί και ειρηνικοί, αλλά πώς παρουσιάζουν ότι έχουν αυτές τις ιδιότητες.

[Dwrina]

Νομίζω ότι και ο Smyth αναφέρει αυτήν τη λέξη στις προεξαγγελτικές παραθέσεις.

Ναι, πράγματι. Περίεργη προεξαγγελτική παράθεση όμως. Δεν την αντιλαμβάνομαι.   Λέμε "και το σπουδαιότερο, το χειρότερο" και εννοούμε "πράγμα που είναι το σπουδαιότερο, χειρότερο", για αυτό και το θεωρούμε προεξαγγελτική παράθεση στην πρόταση που ακολουθεί, αλλά θα μπορούσε το ίδιο ακριβώς νόημα να δινόταν και με κανονική παράθεση που έπεται, με μια αναφορική που εισάγεται με ὅ. Στο παράδειγμα του Smyth όμως (όπως και σε αυτό που παρέθεσα), τοὺς ἀμφότερα ταῦτα, καὶ εὔνους τῇ πόλει καὶ πλουσίους those who are both loyal to the State and rich, δεν μπορείς να πεις "πράγμα που είναι και τα δύο αυτά", ούτε θα μπορούσε το ίδιο νόημα να δοθεί με μια αναφορική που έπεται.

Εμένα πιο πολύ μου ταιριάζει νοηματικά αυτό που ακολουθεί να επεξηγεί το ἀμφότερα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω πώς να χαρακτηρίσω συντακτικά την αντωνυμία. Πάντως,  δεν μπορώ και να το εξηγήσω ως παράθεση.

[apri]

Το παράδειγμα που δίνει ο Smyth δεν νομίζω ότι είναι προεξαγγελτική παράθεση. Για εμένα, εννοείται εκεί μια μετοχή ''όντας'', το ''αμφότερα'' είναι κατηγορούμενο και τα επίθετα το επεξηγούν.

Σκεφτόμουν μια τέτοια λύση και στο χωρίο του Δημοσθένη, αλλά μου φαίνεται περίεργο να ακολουθεί μετά πάλι η μετοχή ''όντας''. Μου φαίνεται πλεονασμός. Αλλιώς, θα πήγαινε ωραία να επεξηγείται το ''αμφότερα'' από το ''δικαιοτάτους'' και το ''κεκτημένους''.
Οπότε το μόνο που μένει (με δεδομενη τη συγκεκριμένη στίξη) είναι να είναι μια περίεργη προεξαγγελτική παράθεση.

Μια άλλη λύση που σκέφτομαι είναι να το πάρεις ως επίρρημα, αλλά  εφόσον δεν υπάρχει κόμμα,  ώστε να προσδιορίσει το ''όντας'' και έτσι να είναι το ''δικαιοτάτους'' κατηγορούμενο και το ''κεκτημένους'' κατηγορηματική μετοχή στο ''όντας''.

[PDE ads]

[Dwrina]

Ὡς δὲ προῆγεν αὐτὸν ὁ χρόνος σὺν τῷ μεγέθει εἰς ὥραν τοῦ πρόσηβον γενέσθαι: τι γενική είναι το έναρθρο απαρέμφατο;

ὃ ἴσως οὐκ ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων (Πολιτεία 330d): το ὃ είναι αιτιατική αναφοράς;

[Dwrina]

ὃ ἴσως οὐκ ἂν πολλοὺς πείσαιμι λέγων (Πολιτεία 330d): το ὃ είναι αιτιατική αναφοράς;

Όχι, δεν είναι αιτιατική αναφοράς. Νομίζω θυμήθηκα τι είναι: εννοείται τοῦτο ὅ, σωστά;

[Sali]

Γιατί όχι αντικείμενο του λέγων;

[Sali]

Ὡς δὲ προῆγεν αὐτὸν ὁ χρόνος σὺν τῷ μεγέθει εἰς ὥραν τοῦ πρόσηβον γενέσθαι: τι γενική είναι το έναρθρο απαρέμφατο;

Δεν είμαι βέβαιος, αλλά μόνο σκοπός μού βγαίνει, όπως εδώ: Ξενοφ. ΚΠ VIII, 44 ὁπότε δὲ εἴη ὥρα ἀρίστου. Η λ. ὥρα σε τέτοιες φράσεις δηλώνει τη χρονική στιγμή που είναι κατάλληλη για να λάβει χώρα κάποια δραστηριότητα/κατάσταση κ.λπ.

[Dwrina]

Γιατί απαντάει σε προηγούμενη ερώτηση "ποιο νομίζεις ότι είναι το πιο σημαντικό καλό...", οπότε η απάντηση είναι "αυτό το οποίο, αν πω...". Αν είναι αντικείμενο στο λέγων, ταιριάζει να μεταφράσουμε "αν πω αυτό, ίσως δεν θα έπειθα πολλούς"; Αν ταιριάζει, εντάξει.

Τώρα κόλλησα λίγο και στο εἰσέρχεται αὐτῷ δέος: αντικείμενο δεν είναι η δοτική;

[Dwrina]

Ὡς δὲ προῆγεν αὐτὸν ὁ χρόνος σὺν τῷ μεγέθει εἰς ὥραν τοῦ πρόσηβον γενέσθαι: τι γενική είναι το έναρθρο απαρέμφατο;

Δεν είμαι βέβαιος, αλλά μόνο σκοπός μού βγαίνει, όπως εδώ: Ξενοφ. ΚΠ VIII, 44 ὁπότε δὲ εἴη ὥρα ἀρίστου. Η λ. ὥρα σε τέτοιες φράσεις δηλώνει τη χρονική στιγμή που είναι κατάλληλη για να λάβει χώρα κάποια δραστηριότητα/κατάσταση κ.λπ.

Και εμένα το μυαλό στον σκοπό μου πήγε, αλλά είναι που δεν αναγνωρίζεται γενική του σκοπού ως ονοματικός προσδιορισμός.

[Dwrina]

Γιατί βγαίνει έτσι η παράθεση αυτών των μηνυμάτων;

[Dwrina]

Τα αντωνυμικά επιρρήματα τῇδε, ταύτῃ, ἐκείνῃ, ἄλλῃ, πάντῃ, ᾗ άλλες φορές δηλώνουν τρόπο και άλλες τόπο.

Όταν δηλώνουν τόπο, μπορεί να εκφράζουν ή τη στάση σε τόπο ή τη δια μέσου κίνηση (ανάλογα με τα συμφραζόμενα) ή μόνο τη δια μέσου κίνηση;

[Sali]

Εξαρτάται. Τα περισσότερα εκφράζουν και τις δύο σχέσεις. Αλλά το πάντῃ και το ᾗ δεν τα βρήκα να δηλώνουν δια τόπου κίνηση.

[Dwrina]

καὶ γὰρ οὔτ᾽ ἀνεκρίνατο ταύτην ὁ συκοφάντης ἐκεῖνος, οὔθ᾽ οὗτος οὐδενὸς εἵνεκ᾽ αὐτὸν ἐμισθώσατο πλὴν ἵν᾽ ἐκκέοιτο πρὸ τῶν ἐπωνύμων καὶ πάντες ὁρῷεν «Εὐκτήμων Λουσιεὺς ἐγράψατο Δημοσθένην Παιανιέα λιποταξίου»·:

η τελική πρόταση είναι β΄ όρος σύγκρισης με α΄ όρο το οὐδενὸς εἵνεκα και συγκριτική λέξη το πλήν; Ή μήπως πρέπει να εννοήσω το ἄλλου, οπότε να είναι αυτή η συγκριτική λέξη, ενώ το πλήν είναι μόνο το εισαγωγικό του β΄ όρου;


Ἡγοῦμαι μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ εἰ μηδὲν ἔτ᾽ ἄλλ᾽ εἶχον κατηγορεῖν Μειδίου: ποιο είναι το (άμεσο) αντικείμενο και ποιος ο προσδιορισμός μεταξύ του μηδὲν και του ἄλλο; Νομίζω ότι αντικείμενο είναι το μηδέν (αυτό είναι μάλλον που δηλώνει ταυτότητα).

Το ἔτι  προσδιορίζει το ἄλλο και είναι εδώ ποσοτικό επίρρημα, το οποίο μπορώ να μεταφράσω "επιπλέον";