*

Αποστολέας Θέμα: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο  (Αναγνώστηκε 578592 φορές)

0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1288 στις: Νοέμβριος 12, 2017, 05:08:05 μμ »
Με την ευκαιρία, ποια η άποψή σας για το συντακτικό του Γρηγορόπουλου;

Για να το χρησιμοποιείς ως βοήθημα / βάση στη σχολική διδασκαλία είναι ικανοποιητικό, αλλά για μια εμπεριστατωμένη προσέγγιση των συντακτικών φαινομένων δεν μπορείς να βασιστείς απολύτως σε αυτό.
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 10:41:31 »

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1289 στις: Νοέμβριος 12, 2017, 05:42:30 μμ »

Πιο σωστός είναι ο Γρηγορόπουλος, αλλά ούτε μ' αυτόν συμφωνώ απόλυτα. Θεωρώ δηλαδή το καὶ απλώς προσθετικό, όχι επιδοτικό. Ο καὶ εκφράζει, ως προσθετικός, επίταση.


Και εμένα προσθετικός μου φαινόταν εδώ ο καί, αλλά αυτό που λες, ότι ως προσθετικός εκφράζει επίταση, με μπερδεύει∙ είχα την εντύπωση ότι ο επιτατικός σχετίζεται περισσότερο με τον επιδοτικό παρά με τον προσθετικό.   
Επιδοτικός ήξερα ότι είναι ο καὶ  όταν σημαίνει «ακόμη και / έστω και» και επιτατικός όταν συνοδεύει ποσοτικά επίθετα ή επιρρήματα και σημαίνει «πολύ / πάρα πολύ».  Θα έλεγα ότι επιτατικός είναι και όταν σημαίνει «τέλος πάντων / επιτέλους».   Ο Kuhner δεν με βοηθάει, γιατί δεν βλέπω να κάνει διάκριση μεταξύ προσθετικού, επιδοτικού, επιτατικού, ακόμη και συγχρονιστικού καί.  Στο ὡς δὲ ἔδοξεν αὐτοῖς, καὶ ἐχώρουν εὐθύς ο καὶ φαίνεται συγχρονιστικός, αλλά ο Kuhner δίνει το παράδειγμα μαζί με το καὶ ἡμῖν ταὐτὰ δοκεῖ ἅπερ καὶ βασιλεῖ. Στα επόμενα παραδείγματα (κάποια είναι από τον Γρηγορόπουλο) δεν είμαι σίγουρη τι είναι ο καί:
οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ περανθῇ ὁ λόγος.
ἀλλὰ χρὴ ποιεῖν ταῦτα, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἐπειδή γε καὶ σὺ κελεύεις.
τὰ δὲ τῆς πόλεως ἔπραττον, ὧνπερ ἕνεκεν καὶ Σωκράτει προσῆλθον.
πολλάκις ἐσκεψάμην, τί καὶ βούλεσθε, ὦ νεώτεροι;
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1290 στις: Νοέμβριος 12, 2017, 08:19:21 μμ »
Και εμένα προσθετικός μου φαινόταν εδώ ο καί, αλλά αυτό που λες, ότι ως προσθετικός εκφράζει επίταση, με μπερδεύει∙ είχα την εντύπωση ότι ο επιτατικός σχετίζεται περισσότερο με τον επιδοτικό παρά με τον προσθετικό.
Επιδοτικός ήξερα ότι είναι ο καὶ  όταν σημαίνει «ακόμη και / έστω και» και επιτατικός όταν συνοδεύει ποσοτικά επίθετα ή επιρρήματα και σημαίνει «πολύ / πάρα πολύ».  Θα έλεγα ότι επιτατικός είναι και όταν σημαίνει «τέλος πάντων / επιτέλους».
Δεν είχα στο μυαλό μου την κρατούσα ορολογία για το καί, όταν μιλούσα για επίταση. Για μένα, η προσθήκη που εκφράζει ο προσθετικός καὶ είναι ένα είδος επίτασης/έμφασης. Άλλωστε οι ορολογίες έρχονται και παρέρχονται· ας δούμε πιο πολύ την ουσία.
Ο Kuhner δεν με βοηθάει, γιατί δεν βλέπω να κάνει διάκριση μεταξύ προσθετικού, επιδοτικού, επιτατικού, ακόμη και συγχρονιστικού καί.  Στο ὡς δὲ ἔδοξεν αὐτοῖς, καὶ ἐχώρουν εὐθύς ο καὶ φαίνεται συγχρονιστικός, αλλά ο Kuhner δίνει το παράδειγμα μαζί με το καὶ ἡμῖν ταὐτὰ δοκεῖ ἅπερ καὶ βασιλεῖ.
Αν θέλεις μια σαφέστατη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις χρήσεις του καί, κανένας, όχι μόνο ο Kuhner, δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει, γιατί απλούστατα αυτή η διάκριση συχνότατα είναι αδύνατη μέσα από τα κείμενα. Εξετάζοντας όμως πολύ προσεκτικά τα συμφραζόμενα, ίσως μπορούμε να βγάλουμε κάποια συπεράσματα.
Στα επόμενα παραδείγματα (κάποια είναι από τον Γρηγορόπουλο) δεν είμαι σίγουρη τι είναι ο καί:
οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι καὶ περανθῇ ὁ λόγος.
ἀλλὰ χρὴ ποιεῖν ταῦτα, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἐπειδή γε καὶ σὺ κελεύεις.
τὰ δὲ τῆς πόλεως ἔπραττον, ὧνπερ ἕνεκεν καὶ Σωκράτει προσῆλθον.
πολλάκις ἐσκεψάμην, τί καὶ βούλεσθε, ὦ νεώτεροι;
Στο πρώτο παράδειγμα έχω την εντύπωση ότι ο καὶ συνδέεται με το αμέσως επόμενο ρήμα, και εκφράζει έμφαση/επίταση. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί να μεταφραστεί αποτελεσματικά. Στην αγγλική μετάφραση (Περσέας) δεν αποδίδεται καθόλου: in order that your argument may reach a conclusion. To ίδιο και σε άλλη αγγλική μετάφραση (από τον Woodhead): in order that the argument may be finished.

Στο δεύτερο παράδειγμα ο καὶ φαίνεται αρχικά προσθετικός, συνδεόμενος με το σύ. Δεν προσθέτει όμως ένα πρόσωπο σε κάποιο άλλο μνημονευόμενο στην κύρια πρόταση, αλλά νομίζω πως επισημαίνει τον ρόλο του προσώπου στο οποίο απευθύνεται: "εσύ κυρίως" (εκτός απ' όλους τους άλλους). Η μετάφραση από τον Περσέα: since it is you who bid me. Ίσως εδώ συγχωνεύονται οι χρήσεις του προσθετικού και του επιτατικού.

Στο τρίτο παράδειγμα o καὶ είναι πάλι προσθετικός, αλλά ανήκει στο ὧνπερ ἕνεκεν. Ο σχολιαστής Smith γράφει: ὧνπερ ἕνεκεν καί: for which very reason also. Και ένας άλλος σχολιαστής (ο Anthon) γράφει επίσης: the Greeks frequently insert καί ("even", "also") after relative pronouns, to mark a certain gradation. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.

Στο τελευταίο παράδειγμα έχουμε ένα τυπικό δείγμα του καὶ σε ερωτήσεις μετά από ερωτηματική αντωνυμία. Συνήθως αυτός ο καὶ ονομάζεται απορηματικός. Τι μπορεί να εκφράζει; Δύο πιθανότητες βλέπω: (α) αγανάκτηση ή ειρωνεία (τι τέλος πάντων θέλετε.../τι άραγε θέλετε...) ή (β) (καλύτερα ίσως) μια ερώτηση που απαιτεί συγκεκριμένη απάντηση (τι ακριβώς θέλετε...). Δεν μπορώ να αποφασίσω.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1291 στις: Νοέμβριος 12, 2017, 10:48:27 μμ »

Αν θέλεις μια σαφέστατη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις χρήσεις του καί, κανένας, όχι μόνο ο Kuhner, δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει, γιατί απλούστατα αυτή η διάκριση συχνότατα είναι αδύνατη μέσα από τα κείμενα.


Και μόνο που μου επεσήμανες ότι δεν υπάρχει σαφής διαχωριστική γραμμή με βοήθησες ήδη.
Επίσης, η ιδέα της συγχώνευσης χρήσεων του καὶ  μπορεί να εξηγήσει και άλλες περιπτώσεις (για παράδειγμα, και ο απορηματικός φαίνεται να έχει επιτατική σημασία και ο συγχρονιστικός, τώρα που το βλέπω με άλλη οπτική).
 Ευχαριστώ πολύ, και για τη λεπτομερή ανάλυση των παραδειγμάτων!     
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 10:41:31 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1292 στις: Νοέμβριος 12, 2017, 11:02:22 μμ »
@Dwrina
Το "και" είναι συμπλεκτικός σύνδεσμος και η βασική του λειτουργία είναι να συνδέει όρους, υπαρκτούς  ή εννοούμενους (π.χ "Και εσύ τέκνον Βρούτε;"///ενν. κάποια άλλα πρόσωπα). Από εκεί και πέρα, ανάλογα με τα συμφραζόμενα μπορεί να έχει και άλλες λειτουργίες. Ας πούμε, στην ελληνιστική κοινή (αλλά και μέχρι σήμερα), χρησιμοποιείται εκεί που θα περίμενες έναν αντιθετικό σύνδεσμο (π.χ "Θέλω και ου δύναμαι") ή κάποιον σύνδεσμο που εισάγει δευτερεύουσα πρόταση (π.χ "Εάν τολμήσωσι και καταβώσι" αντί "Εάν τολμήσωσι ίνα καταβώσι"). Άλλες φορές, δίνει και έμφαση, όπως στη φράση με το Βρούτο.



Στο τελευταίο παράδειγμα έχουμε ένα τυπικό δείγμα του καὶ σε ερωτήσεις μετά από ερωτηματική αντωνυμία. Συνήθως αυτός ο καὶ ονομάζεται απορηματικός. Τι μπορεί να εκφράζει; Δύο πιθανότητες βλέπω: (α) αγανάκτηση ή ειρωνεία (τι τέλος πάντων θέλετε.../τι άραγε θέλετε...) ή (β) (καλύτερα ίσως) μια ερώτηση που απαιτεί συγκεκριμένη απάντηση (τι ακριβώς θέλετε...). Δεν μπορώ να αποφασίσω.


Εμένα αυτή η χρήση ξέρεις τι μου θυμίζει; Τον μεταβατικό "και", που βρίσκουμε κατ' επανάληψη στο βιβλίο της Γένεσης  (Και είπεν ο Θεός....). Είναι αυτός ο "και" στην αρχή της πρότασης που τη συνδέει με ό,τι έχει προηγηθεί σε επίπεδο νοήματος.
Για παράδειγμα, λέμε στα νέα ελληνικά:
"Και τώρα τι θες;" "Ε, και λοιπόν;", "Και τι σου είπε τελικά;", "Και τι να κάνω δηλαδή;".
Αυτό το "και" συνδέει την ερώτηση με ό,τι έχει προηγηθεί στο διάλογο. Είναι σαν να λες "Μετά από τα παραπάνω" ή "μετά από όσα έγιναν" ή "στο δεδομένο πλαίσιο" κλπ.

Συμφωνώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις όπως λ.χ στην πρόταση "πολλάκις ἐσκεψάμην, τί καὶ βούλεσθε, ὦ νεώτεροι;", μπορεί αυτή η σύνδεση με τα προηγούμενα δεδομένα όντως να υποκρύπτει αγανάκτηση/έκπληξη ή να γίνεται, για να καταλάβει ο συνομιλητής ότι του ζητούν μεγαλύτερη σαφήνεια (αυτό το "ακριβώς" που αναφέρεις). Νομίζω όμως ότι αυτές οι ερμηνείες κινούνται περισσότερο σε επίπεδο υπονόησης, επειδή ο ακροατής αντιλαμβάνεται ότι αυτή η σύνδεση με τα προηγούμενα δεν γίνεται τυχαία, αλλά για κάποιον ιδιαίτερο σκοπό.




......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1293 στις: Νοέμβριος 13, 2017, 12:23:32 μμ »

Το "και" είναι συμπλεκτικός σύνδεσμος και η βασική του λειτουργία είναι να συνδέει όρους, υπαρκτούς  ή εννοούμενους (π.χ "Και εσύ τέκνον Βρούτε;"///ενν. κάποια άλλα πρόσωπα). Από εκεί και πέρα, ανάλογα με τα συμφραζόμενα μπορεί να έχει και άλλες λειτουργίες.


Μα, αυτές οι άλλες λειτουργίες είναι που δυσκολεύουν. Στο παράδειγμα με τον Βρούτο μου φαίνεται επιδοτικός.




Εμένα αυτή η χρήση ξέρεις τι μου θυμίζει; Τον μεταβατικό "και", που βρίσκουμε κατ' επανάληψη στο βιβλίο της Γένεσης  (Και είπεν ο Θεός....). Είναι αυτός ο "και" στην αρχή της πρότασης που τη συνδέει με ό,τι έχει προηγηθεί σε επίπεδο νοήματος.


Θα μπορούσε, αφού και ο μεταβατικός καὶ έχει και ειδικότερες λειτουργίες (αποτελεσματικός / συμπερασματικός, διασαφητικός / επιβεβαιωτικός κ.α), αν και τον απορηματικό δεν τον συγκαταλέγουν στον μεταβατικό (γιατί όμως;).
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1294 στις: Νοέμβριος 13, 2017, 01:19:04 μμ »
Μα, αυτές οι άλλες λειτουργίες είναι που δυσκολεύουν. Στο παράδειγμα με τον Βρούτο μου φαίνεται επιδοτικός.

Μα, είναι επιδοτικός. Σου έγραψα πριν ότι δίνει και έμφαση.
Αυτό που σου είπα, είναι το εξής: Αν παρατηρήσεις προτάσεις με επιδοτικό "και", στις περισσότερες θα μπορούσες κάλλιστα να εννοήσεις έναν όρο ο οποίος συνδέεται με αυτόν που ακολουθεί το "και". Και επειδή ακριβώς λείπει, έχει ως αποτέλεσμα να δίνεται έμφαση στον υπάρχοντα.
Στο παράδειγμα με τον Βρούτο, για παράδειγμα, θα μπορούσες να εννοήσεις άλλα πρόσωπα που επίσης σκότωσαν τον Καίσαρα. Το ότι λείπουν, δίνει αυτομάτως έμφαση στον Βρούτο που αναφέρεται.
Γι' αυτό πιστεύω ότι η βασική λειτουργία του "και" είναι η συμπλεκτική και όλες οι υπόλοιπες λειτουργίες προκύπτουν από τα εκάστοτε συμφραζόμενα.


Θα μπορούσε, αφού και ο μεταβατικός καὶ έχει και ειδικότερες λειτουργίες (αποτελεσματικός / συμπερασματικός, διασαφητικός / επιβεβαιωτικός κ.α)....

Παράδειγμα;



...... αν και τον απορηματικό δεν τον συγκαταλέγουν στον μεταβατικό (γιατί όμως;).

Και την υποτακτική στις ερωτήσεις τη λένε "απορηματική", ενώ η απορία δεν είναι χαρακτηριστικό της υποτακτικής. Ίσως διευκολύνει κάποιους  να βαφτίζουν "απορηματικό" ό,τι εμφανίζεται στις ερωτήσεις, αντί να ψάχνουν την ιδιαίτερη λειτουργία του. Προτιμούν δηλαδή να αναφέρουν το πού εμφανίζεται, παρά τον ρόλο που παίζει.

......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1295 στις: Νοέμβριος 13, 2017, 09:46:04 μμ »

Παράδειγμα;


οὗτοι δέ, ὅταν αἱ πόλεις πολέμιαι γένωνται, σὺν ταῖς πατρίσι καὶ τοῖς ἐξενωμένοις πολεμοῦσι καί, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἔστιν ὅτε καὶ ἀπέκτειναν ἀλλήλους. καί (= και έτσι / και για αυτό, μεταβατικός - αποτελεσματικός) ἡμεῖς οὖν νῦν βασιλεῖ τῷ ὑμετέρῳ πολεμοῦντες πάντα ἠναγκάσμεθα τὰ ἐκείνου πολέμια νομίζειν.

 φιλοθηρότατος ἦν καὶ πρὸς τὰ θηρία μέντοι φιλοκινδυνότατος. καί (= για παράδειγμα, μεταβατικός - διασαφητικός)  ἄρκτον ποτὲ ἐπιφερομένην οὐκ ἔτρεσεν.

Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1296 στις: Νοέμβριος 14, 2017, 12:31:35 πμ »
οὗτοι δέ, ὅταν αἱ πόλεις πολέμιαι γένωνται, σὺν ταῖς πατρίσι καὶ τοῖς ἐξενωμένοις πολεμοῦσι καί, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἔστιν ὅτε καὶ ἀπέκτειναν ἀλλήλους. καί (= και έτσι / και για αυτό, μεταβατικός - αποτελεσματικός) ἡμεῖς οὖν νῦν βασιλεῖ τῷ ὑμετέρῳ πολεμοῦντες πάντα ἠναγκάσμεθα τὰ ἐκείνου πολέμια νομίζειν.

Συμπέρασμα εκφράζει το "ουν" στην πρόταση.
Το "και" λειτουργεί μεταβατικά, αλλά νομίζω πως δείχνει και αναλογία με την προηγούμενη πρόταση. "Ούτοι" κάνουν κάτι και "ημείς" κάτι παρόμοιο.


φιλοθηρότατος ἦν καὶ πρὸς τὰ θηρία μέντοι φιλοκινδυνότατος. καί (= για παράδειγμα, μεταβατικός - διασαφητικός)  ἄρκτον ποτὲ ἐπιφερομένην οὐκ ἔτρεσεν.

Μπορεί να είναι μεταβατικός, μπορεί και επιδοτικός (=ακόμα και μια αρκούδα...).
Αν ήθελε να παρουσιάσει την πρόταση διασαφητικά, πιστεύω ότι θα χρησιμοποιούσε το "γαρ".
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1297 στις: Νοέμβριος 14, 2017, 01:28:35 μμ »
Τι να πω, apri... δεν ξέρω∙ φαίνεται ότι το θέμα δεν είναι καθόλου απλό και ότι μπορούν να δοθούν διαφορετικές ερμηνείες για τη χρήση του καὶ σε κάθε περίπτωση. Το μόνο βέβαιο είναι, όπως είπες, ότι η βασική του λειτουργία είναι η συμπλεκτική και από αυτήν προκύπτουν οι υπόλοιπες. 
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1298 στις: Νοέμβριος 14, 2017, 06:21:03 μμ »
Ακριβώς αυτό ήθελα να σου πω εξ αρχής.  :)
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος labr0s

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 282
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1299 στις: Νοέμβριος 17, 2017, 08:05:12 μμ »
Καλησπέρα συνάδελφοι. Γνωρίζετε κάποιο βιβλίο το οποίο να σχετίζεται αποκλειστικά με την τεχνική μετάφρασης του αδιδακτου κειμενου κι οχι καποια θεματογραφια;

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1300 στις: Νοέμβριος 17, 2017, 08:39:03 μμ »
Βιβλίο που να ασχολείται αποκλειστικά με τη μετάφραση του αδίδακτου κειμένου δεν ξέρω, αλλά ομολογώ πως δεν έχω ασχοληθεί με το θέμα, γιατί πιστεύω πως η μετάφραση είναι αδύνατον να αποτιμηθεί αντικειμενικά· έχει να κάνει με τις γνώσεις και την ευαισθησία αυτού που μεταφράζει.

Ωστόσο, υπάρχει πλούσια ξενόγλωσση βιβλιογραφία πάνω σε θεωρίες μεταφραστικές, αλλά αυτό δεν (πρέπει να) σε ενδιαφέρει ως προς αυτό που ζητάς. Πάντως, από τους Έλληνες φιλολόγους αυτός που, όσο ξέρω, έχει ασχοληθεί συστηματικά με τη θεωρία της μετάφρασης είναι ο Ιωάννης Κακριδής στο βιβλίο του Μεταφραστικό πρόβλημα, που πρέπει να το γνωρίζεις. Μερικές από τις θεωρίες του είναι ξεπερασμένες, αλλά παραμένει πάντοτε ένα πολύτιμο βοήθημα για τον φιλόλογο. Ένα άλλο βιβλίο που ασχολείται με τη μετάφραση είναι τα πρακτικά ενός συνεδρίου με τίτλο: "Πρωτότυπο και Μετάφραση", το οποίο εκδόθηκε το 1980 (και μάλλον θα είναι αδύνατον να το βρει κανείς) και ασχολείται με ειδικά θέματα μετάφρασης, αλλά αυτό νομίζω πως είναι εντελώς έξω από αυτό που σε ενδιαφέρει. Το μόνο βιβλίο που ασχολείται με μεταφραστικά ζητήματα του αδίδακτου κειμένου είναι το θαυμάσιο βιβλίο του Εμμ. Παπαδάκη, Ερμηνευτική μέθοδος αρχαίου ελληνικού κειμένου, Αθήναι 1974. Ο συγγραφέας ασχολείται γενικά με τον τρόπο προσέγγισης του αδίδακτου κειμένου και αφιερώνει ένα κεφάλαιο της εργασίας του στο μεταφραστικό πρόβλημα. Επειδή είναι πολύ παλιό και αυτό, θα ήσουν πολύ τυχερός αν το έβρισκες. Νεότερη βιβλιογραφία (ελληνική) επί του συγκεκριμένου θέματος δεν γνωρίζω. Ας βοηθήσει κάποιος άλλος συνάδελφος.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος labr0s

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 282
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« Απάντηση #1301 στις: Νοέμβριος 18, 2017, 02:45:45 μμ »
Sali σε ευχαριστώ πολύ. Η βοήθειά σου ήταν πολύτιμη!

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158560
  • Σύνολο θεμάτων: 19200
  • Σε σύνδεση σήμερα: 597
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 14
Επισκέπτες: 599
Σύνολο: 613

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.13 δευτερόλεπτα. 36 ερωτήματα.