Αποστολέας Θέμα: Έκθεση (Αναγνώστηκε 226409 φορές)

gringa · « **Απάντηση #182 στις:** Απριλίου 16, 2011, 11:04:05 pm »

Εγώ πάλι θα έλεγα διαίρεση και σύγκριση-αντίθεση. Διαίρεση γιατί διαιρεί αρχικά την έκφραση του καλλιτέχνη σε δύο "κομμάτια" και μετά συγκρίνει τα δύο αυτά κομμάτια...

MARKOS · « **Απάντηση #183 στις:** Απριλίου 17, 2011, 01:56:56 am »

Επιμένω. Ειναι αιτιολογηση. Καθαρα απο την 1η κιολας προταση. ολα τα αλλα υποστηριζουν/αιτιολογουν τη θεματικη.

pontiki!!! · « **Απάντηση #184 στις:** Απριλίου 17, 2011, 12:38:47 pm »

Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθειά σας...
Και εγώ καταλήγω στην άποψη της gringa.

syrrahm · « **Απάντηση #185 στις:** Απριλίου 17, 2011, 02:53:10 pm »

Παράθεση από: pontiki!!! στις Απριλίου 14, 2011, 02:15:14 pm

Αν μείνουμε σε ορισμούς, θα έπρεπε να πω πως η έκφραση του καλλιτέχνη δεν παύει ποτέ να είναι και πολιτική και υπαρξιακή. Η πρώτη είναι εξαρτημένη από το περιβάλλον του, η δεύτερη απ’ αυτά που φέρνει μέσα του και που διαμορφώνονται στα χρόνια της ζωής του. Για να πάρουμε δυο μεγάλους αντίποδες, τον Μπρέχτ και τον Μπέκετ. Ο πρώτος ασχολείται περισσότερο με την κοινωνικο- πολιτική τοποθέτηση του ανθρώπου, με το δίκιο και το άδικο του περιβάλλοντος, χωρίς όμως να λείπουν οι υπαρξιακές προεκτάσεις. Τον δεύτερο τον απασχολεί αυτή καθεαυτή, η ύπαρξη του ανθρώπου, χωρίς όμως να ξεχνά το περιβάλλον όπου κινείται και διαμορφώνεται. Αλλά, πάντα, ο άνθρωπος και το περιβάλλον του μέσα στο χρόνο αποτελούν τον ολοκληρωμένο πίνακα της σύνθεσης του καλλιτέχνη

Τι θα λέγατε για τους τρόπους ανάπτυξης της παραπάνω παραγράφου;

Δε νομίζω ότι υπάρχει σύγκριση/αντίθεση. Σκοπός του γράφοντος δεν είναι η σύγκριση/αντίθεση των στάσεων Μπέκετ και Μπρεχτ ή της πολιτικής και υπαρξιακής συνιστώσας στην έκφραση του καλλιτέχνη, αλλά η αιτιολόγηση της θεματικής περιόδου (και ειδικότερα του αποσπάσματος "... η έκφραση του καλλιτέχνη δεν παύει ποτέ να είναι και πολιτική και υπαρξιακή" ).
Για να φανεί καλύτερα η αιτιολόγηση μπορούμε να θέσουμε την ερώτηση : Γιατί η έκφραση του καλλιτέχνη δεν παύει ποτέ να είναι και πολιτική και υπαρξιακή;
Μέσα από την αναφορά στις στάσεις των δύο καλλιτεχνών, οι οποίες συνδυάζουν την πολιτική και υπαρξιακή συνιστώσα, αποδεικνύεται η θέση του γράφοντος, η οποία φαίνεται καθαρά και στην πρόταση κατακλείδα: " .... ο άνθρωπος και το περιβάλλον του μέσα στο χρόνο αποτελούν τον ολοκληρωμένο πίνακα της σύνθεσης του καλλιτέχνη".

pontiki!!! · « **Απάντηση #186 στις:** Απριλίου 17, 2011, 03:31:29 pm »

syrrahm, δεν μπορώ να πω ότι δεν εχεις δίκιο... γι' αυτό το λόγο δημοσιευσα και την απορία μου!! Γιατι όλα όσα έχουν ειπωθεί τα σκεφτηκα και μπερδευτηκα...

Απλά οταν αναφερεται στον Μπρεχτ και Μπεκετ και χρησιμοποεί και τα "ο πρώτος" , "ο δευτερος" δεν παραπέμπει σε σύγκριση;
Δεν ξέρω ... κάποιες φορες όταν ασχολουμαι υπερβολικα με κατι νομίζω πως περιπλέκω περισσότερα τα πράγματα.
Μέσα από το ψαξιμο βρηκα το κειμενο σε 2 βοηθήματα: το ένα λεει αιτιολόγηση και παράδειγμα και το άλλο διαίρεση, σύγκριση-αντίθεση και παράδειγμα!

syrrahm · « **Απάντηση #187 στις:** Απριλίου 17, 2011, 04:16:19 pm »

Παράθεση από: pontiki!!! στις Απριλίου 17, 2011, 03:31:29 pm

syrrahm, δεν μπορώ να πω ότι δεν εχεις δίκιο... γι' αυτό το λόγο δημοσιευσα και την απορία μου!! Γιατι όλα όσα έχουν ειπωθεί τα σκεφτηκα και μπερδευτηκα...

Απλά οταν αναφερεται στον Μπρεχτ και Μπεκετ και χρησιμοποεί και τα "ο πρώτος" , "ο δευτερος" δεν παραπέμπει σε σύγκριση;
Δεν ξέρω ... κάποιες φορες όταν ασχολουμαι υπερβολικα με κατι νομίζω πως περιπλέκω περισσότερα τα πράγματα.
Μέσα από το ψαξιμο βρηκα το κειμενο σε 2 βοηθήματα: το ένα λεει αιτιολόγηση και παράδειγμα και το άλλο διαίρεση, σύγκριση-αντίθεση και παράδειγμα!

Υπάρχει η υποψία της σύγκρισης/αντίθεσης βλέποντας κάποιες λέξεις που χρησιμοποιούνται σε παραγράφους με τέτοιο τρόπο ανάπτυξης. Όμως, ας κάνουμε την ερώτηση: τι θέλει ο συγγραφέας ; να συγκρίνει τους δύο καλλιτέχνες και μόνο αυτό ή μέσω της αναφοράς του στις καλλιτεχνικές τους εκφράσεις να αποδείξει ότι, ακόμη κι αν είναι διαφορετικές, συνδυάζουν το περιβάλλον και την ανθρώπινη ύπαρξη; Η απάντηση είναι νομίζω το δεύτερο.
Γι' αυτό και λέω αιτιολόγηση.

Αν θέλουμε να το ψάξουμε περισσότερο, υποβοηθητικά χρησιμοποείται και το παράδειγμα.

pontiki!!! · « **Απάντηση #188 στις:** Μαΐου 04, 2011, 11:38:44 pm »

Η μαζική κουλτούρα περιλαμβάνει το σύνολο των προϊόντων που προσφέρονται, όχι σ’ έναν περιορισμένο κύκλο, αλλά στην ολότητα των ανθρώπων (από τους αγρότες ως τους διανοούμενους). Τέτοια προϊόντα είναι τα μυθιστορήματα μπεστ σέλερ, οι δίσκοι ελαφράς μουσικής, οι τυποποιημένες κινηματογραφικές ταινίες (π.χ. τα γουέστερν, τα περιπετειώδη), τα κόμικς, τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σίριαλ, τα φιλμ κινουμένων σχεδίων, όπως και κάθε είδους αναγνώσματα ή προγράμματα, διαφημίσεις και ρεπορτάζ που παρουσιάζονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δε χρειάζεται να υποδείξουμε εδώ ποια από τα παραπάνω προϊόντα ταιριάζουν (εξωτερικά απλώς) με τα προϊόντα της αυθεντικής τέχνης. Εκείνο που θα μας απασχολήσει είναι η γένεση της μαζικής κουλτούρας, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της που την αντιδιαστέλλουν από την αυθεντική τέχνη και οι επιπτώσεις της στο άτομο-δέκτη.

Η μαζική κουλτούρα δεν αποβλέπει στην υπέρβαση της κατεστημένης τάξης πραγμάτων ούτε προβάλλει την εικόνα ενός καλύτερου κόσμου, όπου ο άνθρωπος θα συμβίωνε αρμονικά με τους ομοίους του και με τη φύση. Ακόμη η μαζική κουλτούρα δεν στοχεύει στην κατάδειξη των κοινωνικών αντιφάσεων ούτε επικαλείται ιδανικά που θα μπορούσαν δυνάμει να γίνουν πραγματικότητα. Αντίθετα, ταυτίζεται απόλυτα με το υπάρχον, αναπαράγει και ενισχύει τις κυρίαρχες ερμηνείες της πραγματικότητας και κολακεύει το ευνουχισμένο άτομο, εκμεταλλευόμενη όλες τις αδυναμίες του εγώ του, τις ανορθολογικές τάσεις του. Στον κινηματογράφο π.χ. μπορεί κανείς να παρατηρήσει την εξύμνηση του «μέσου ανθρώπου», με τα ελαττώματά του, τα «πάθη» του, τα μικρά του χαρίσματα, τις καλές ή εύθυμες πλευρές του εαυτού του. Επίσης συναντάς των εκθειασμό και την απολυτοποίηση των ανθρωπίνων σχέσεων, την τελική επικύρωση της υπάρχουσας κοινωνικής ιεραρχίας, την ταυτόχρονη ανάμειξη (και συνεπώς αμοιβαία εξουδετέρωση) εννοιών και καταστάσεων που είναι αντίθετες μεταξύ τους και τον τεμαχισμό της ανθρώπινης ύπαρξης σε «περιοχές»).

pontiki!!! · « **Απάντηση #189 στις:** Μαΐου 04, 2011, 11:39:55 pm »

Θα ήθελα τη γνώμη σας για τους τρόπους ανάπτυξης των δύο αυτών παραγράφων...

Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

ypernouli · « **Απάντηση #190 στις:** Μαΐου 05, 2011, 12:05:36 am »

Θα έλεγα παραδείγματα το πρώτο και συνδυασμός (σύγκριση/αντίθεση και παραδείγματα) το δεύτερο.

pontiki!!! · « **Απάντηση #191 στις:** Μαΐου 05, 2011, 10:32:21 am »

Ευχαριστώ πολύ... θα συμφωνήσω κατα το ήμισυ για τη δευτερη παραγραφο. Νομίζω δεν υπάρχει σύγκριση-αντίθεση( και εγω βλεποντας το αντίθετα αυτό σκέφτηκα) αλλά δεν αντιθετει δυο εννοιες...
Δεν ξερω αν ειμαι σωστή...

nikonana

Την ύλη που δεν διδάχθηκε στην α λυκείου την συνεχίζουν στην β΄ και μετά ξεκινάνε το βιβλίο της β';;;;;

pony30

Παράθεση από: nikonana στις Αυγούστου 18, 2011, 10:52:20 pm

Την ύλη που δεν διδάχθηκε στην α λυκείου την συνεχίζουν στην β΄ και μετά ξεκινάνε το βιβλίο της β';;;;;

Κι εγώ την ίδια απορία έχω, μπορεί να μας διαφωτίσει κάποιος συνάδελφος που έχει εμπειρία στη διδασκαλία της έκθεσης β λυκείου;

gringa

Όχι, ξεκινούν από το βιβλίο της

pony30

Παράθεση από: gringa στις Αυγούστου 22, 2011, 08:28:31 pm

Όχι, ξεκινούν από το βιβλίο της

Τελευταία νέα

Αποστολέας Θέμα: Έκθεση (Αναγνώστηκε 226409 φορές)

Το pde σε αριθμούς

Συνολικά

Μέσοι όροι

Στατιστικά

Πληροφορίες