Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;

[aghathi]

Προσωπικά ζωντας σε επαρχία βλέπω ότι οι άνθρωποι παλεύουν. Οι μαθητές μου φυλανε πρόβατα. Και μαζεύουν ελιές. Οι "ξενοι" έχουν λιγοστεψει πολύ, επιστρεφοντας στις πατρίδες τους. Αλλά για όσους δεν έχουν "περιουσία" δεν υπάρχουν δουλειές. Ούτε για λίγα ευρώ. Οι επιχειρήσεις μειώθηκαν κατά 50 τοις εκατό και οι ελαιοχρωματιστες είναι αχρειαστοι αφού δεν χτίζεται τίποτα. Το ίδιο ισχύει και για τους ηλεκτρολόγους και για τους υδραυλικους και για όλα τα συναφή επαγγέλματα. Οι περισσότερες δουλειές που έκαναν οι ξένοι είτε δεν γίνονται πλέον (καθάρισμα κηπων, χτισιμο πέτρας κτλ) είτε ο καθένας κάνει ότι μπορεί μόνος του..

[PDE ads]

[pr0]

Τα φράγκα τελειώνουν. Μαζί και τα δίφραγκα. Καλή 'νέα' χρονιά.

[authairetos]

Μπήκαμε με  18 - 20 στις σχολές μας και κοπιασαμε για το πτυχίο και δώσαμε ξανά και ξανά Ασεπ καταναλωνοντας όσες δυνάμεις οικονομικές και ψυχικες υπήρχαν.

Αγαθή αυτό ακριβώς εννοώ με ό,τι γράφω παραπάνω.
Το ότι κόπιασες να μπεις σε μία σχολή και μάλιστα υψηλόβαθμη (μπράβο σου), δεν σου δίνει από μόνο του ως γεγονός κανένα προβάδισμα ή δικαιωμα έναντι κάποιου άλλου, συναδέλφου ή μη.
Θα πρέπει, εφόσον βλέπεις ότι δεν θα διοριστείς να φροντίσεις να αποκτήσεις πραγματικά προσόντα πλέον που να έχουν αντίκρυσμα στην αγορά.
Προσόντα για τα οποία θα είναι διατεθιμένος κάποιος να πληρώσει. Το πτυχίο και ο βαθμός δεν αποτελούν προσόν εκτός δημοσίου, όπου η πραγματικότητα αναλαμβάνει να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη.

Στην πραγματικότητα, από αυτό που γράφεις δεν φαίνεται να έχεις κάνει τίποτα που να αξίζει κάποια οικονομική ανταμοιβή.

[greedo]

......................................................................
Είναι καθαρά πολιτική απόφαση πότε θα σταματήσει η κατηφόρα.
Το πρόβλημα της παραγωγής.
Είναι δύσκολο να παίρνεις αποφάσεις αν δεν έχεις δικό σου νόμισμα.
Δεν μπορείς να ελέγχεις την παραγωγή σου σωστά όταν πρέπει να υπακούσεις σε ποσοστώσεις.
Και είμαι απόλυτος σε αυτό.

Πρόστιμο 5 δις δραχμές στους κτηνοτρόφους λόγω... υπερπαραγωγής
Να τι παράγει η Ελλάδα που μας φλόμωσαν στο ψέμα ότι δε παράγουμε τίποτα Eίμαιστε μια πλούσια χώρα αλλά προτεκτοράτο από δημιουργίας κράτους που αλλάζει χέρια.

Δεν μπορείς να επενδύσεις σε μια κατεστραμμένη οικονομία που ελέγχεται πλήρως από τους δανειστές σου.
Οι τράπεζες ανήκουν κατά πλήρη πλειοψηφία-με την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση- σε funds του εξωτερικού


Βασίλης Βιλιάρδος : Το 2016 θα πληρώσουμε (και πως;) τα λάθη του 2015

Δυστυχώς το μέλλον της χώρας εξαρτάται από τις διαθέσεις Μέρκελ - Σόϊμπλε και παρατρεχάμενων (υπό τις παρούσες συνθήκες.)
 Σωστός και ο Βιλιάρδος με πολύ εύστοχες αναλύσεις.

[PDE ads]

[aghathi]

Αγαθή αυτό ακριβώς εννοώ με ό,τι γράφω παραπάνω.
Το ότι κόπιασες να μπεις σε μία σχολή και μάλιστα υψηλόβαθμη (μπράβο σου), δεν σου δίνει από μόνο του ως γεγονός κανένα προβάδισμα ή δικαιωμα έναντι κάποιου άλλου, συναδέλφου ή μη.
Θα πρέπει, εφόσον βλέπεις ότι δεν θα διοριστείς να φροντίσεις να αποκτήσεις πραγματικά προσόντα πλέον που να έχουν αντίκρυσμα στην αγορά.
Προσόντα για τα οποία θα είναι διατεθιμένος κάποιος να πληρώσει. Το πτυχίο και ο βαθμός δεν αποτελούν προσόν εκτός δημοσίου, όπου η πραγματικότητα αναλαμβάνει να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη.

Στην πραγματικότητα, από αυτό που γράφεις δεν φαίνεται να έχεις κάνει τίποτα που να αξίζει κάποια οικονομική ανταμοιβή.

Η εργασία είναι δικαίωμα. Θεμελιώδες . Το τι έχω κάνει που να αξίζει μια εργασία με τις αντίστοιχες οικονομικές απολαβες  θα το καταθέσω όχι σε ένα φόρουμ αλλά στον κάθε εργοδότη που τον αφορά. Τώρα το πόσα προσόντα χρειάζονται για να διδαξουμε και πώς συνδέεται το κάθε μεταπτυχιακό με την τάξη είναι άλλη και μάλιστα πολύ μεγάλη κουβέντα.

[φιλολογος@@)]

Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και με τη λέξη "εφιάλτης" στον τίτλο σου. Τελευταία κυριολεκτικά ζω έναν εφιάλτη και μάλιστα εχθές σκεφτόμουν πως, όταν άφησα το δικό μου όνειρο (δούλευα ως φωτογράφος από τα 18 και οι δικοί μου με πίεζαν ότι δεν ήταν επάγγελμα αυτό κι έτσι σπούδασα στα 26...) κι αφιερώθηκα τελικά σε όνειρο άλλων, είχα κάποια δεδομένα. Επέλεξα ένα αντικείμενο που μου άρεσε και ήξερα πως υπήρχε επετηρίδα, άρα πήγαινα για τη σιγουριά. Και τότε καταργήθηκε η επετηρίδα, ήρθε ένας διαγωνισμός που στους περισσότερους, όπως και σ'εμένα, χάριζε κυρίως το χαρακτηρισμό "επιτυχών" ασχέτως αν απέχεις από τον τελευταίο διοριστέο μισή μονάδα και εσύ βολόδερνες για χρόνια ως ωρομίσθιος κάνοντας και 2η δουλειά και παράλληλα προετοιμαζόμενος για το ρημαδοδιαγωνισμό κι έκανες και μάστερ  και πήγαινες και σε σεμινάρια πολύμηνα παρακαλώ γιατί ήθελες να βελτιώνεσαι και να αποκτάς νέες γνώσεις και έφτασες στο 2015 και στα 40+ σου να πρέπει ακόμα να κάνεις αιτήσεις εις διπλούν κιόλας (πχ ιεκ και ηλεκτρονική και διά ζώσης) για μερικές ωρίτσες και γενικά να μην έχεις λεφτά να περάσεις... και είπα τι εξευτελισμός!

Σ'αυτά τα χρόνια φυσικά δούλεψα περίπου 4 χρόνια και σε φροντιστήριο όπου επίσης οι συνθήκες είναι εξευτελιστικές και πραγματικά φρικάρω τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζί. Λέω άφησα το άλλο όνειρό μου, αφοσιώθηκα σε κάτι που του έδωσα όλη μου την ψυχή και το χρόνο... φέρνω ένα παράδειγμα. Το 2008 είχα 2 δουλειές (η μία στα 80 χλμ από το σπίτι μου και τη 2η την έκανα με κίνδυνο της ζωής μου, αφού έτρεχα για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου σχολώντας από την 1η στις 2μμ, γυρνούσα στο σπίτι γύρω στις 8μμ και Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή πήγαινα σε ολοήμερα σεμινάρια επί 6 μήνες... τόσο αγνή ήμουν. Δε σκέφτηκα τον εαυτό μου, πίστευα στο περίφημο "δία βίου μάθηση", ήθελα να γίνομαι καλύτερη. Μέχρι και λεφτά από την τσέπη μου έβαλα αγοράζοντας 1200 ένα λαπτοπ αποκλειστικά για το σχολείο, καλύπτοντας στην ουσία τα κενά του δημοσίου σχολείου που ως ξενόγλωσση σε κάποια σχολεία δε μου επέτρεπαν την πρόσβαση στην αίθουσα υπολογιστών (είτε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε είτε γιατί δε βόλευαν τα προγράμματα είτε γιατί ο διευθυντής φοβόταν μην τους χαλάσω...). Και να βελτιώνομαι δηλαδή και να προσπαθώ να αποδείξω κάθε τρεις και λίγο ότι αξ'ίζω το διορισμό... Σε ποιους; Σ'αυτούς που τελικά διόρισαν πτυχιούχο του 2006 χωρίς τα δικά μου προσόντα και, ναι, χωρίς επιτυχία ασεπ...

Νιώθω τώρα και ότι έχασα χρόνο και ότι με εμπαίζουν και πολίτης τελευταίας κατηγορίας επειδή οι γονείς μου είναι "ασήμαντοι".

Και, βιώνοντας πια τις συνθήκες φτώχειας και του αδιέξοδου, είναι κυριολεκτικά εφιάλτης. Είναι σαφές πως πρέπει να αλλάξω δουλειά. Αλλά τι νέα δουλειά να ξεκινήσω στα 43 μου; Ποιος εργοδότης θα με πάρει σ'αυτή την ηλικία και χωρίς ειδίκευση; Που πώς να εξειδικευτώ κιόλας, δεν έχω τα λεφτά. Αλλά και να λυνόταν αυτό, με τόση ανεργία που έχουμε πολύ περισσότερο από ποτέ προτιμούν νεότερους. Εδώ σε γνωστή αλυσίδα καφέ (που σαφώς ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να επισκεφτώ) έχουν στις αγγελίες τους όριο τα 30-35 έτη... λες και για να πλύνεις πιάτα παίζει ρόλο η ηλικία... Είναι δράμα η κατάσταση. Γι'αυτό, αν με ρωτήσει κάποιος νέος, θα του πω να αλλάξει και δουλειά και κυρίως χώρα... Αλλά εδώ στο pde, αν το πεις αυτό, θα γυρίσει ΒΛΑΚΩΔΩΣ ο νέος πτυχιούχος και θα σου πει ότι δεν έχουν ευκαιρίες και θες να του φας τη θέση, ότι θέλουμε να πάνε στο εξωτερικό για να φάμε μόνοι μας τις θέσεις του (έλεος) διορισμού... δε σκέφτονται ότι, όπως ξεμείναμε εμείς, έτσι θα ξεμείνουν κι αυτοί, ότι και σ'αυτούς θα φερθούν το ίδιο απάνθρωπα και δίχως σεβασμό.

Εν ολίγοις, είμαι ανοιχτή σε κάθε νέα προοπτική εκτός διδασκαλίας. Αυτά...

Καλησπέρα ,ποσο ωραια τα λεει η truth...πολύ φοβάμαι μην επαληθευτείς για εμάς τους νεότερους..εγω πχ που είμαι στα 29 φιλόλογος με κάποια ιδιαίτερα μαθήματα τι μέλλον μπορώ να έχω πάνω σε αυτό?σκέφτομαι τώρα και το μεταπτυχιακό ειδικής αγωγής στην Κύπρο.Αλλά αξίζει τα λεφτά του?σκέφτομαι για άνοιγμα  κάποιου κέντρου μελέτης μαζί με άλλο εμπειρο άτομο.θα έχουμε κάποια έσοδα ή μια τρύπα στο νερο θα γίνει?γενικά αναρωτιέμαι προς τα που θα πρέπει να κατευθυνθώ ώστε να υπάρξει κάποιο επαγγελματικό μέλλον..μετά οι γονείς λένε διάβασε μήπως γίνει ΑΣΕΠ[δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα ή δωσε για σχολή δημόσιας διοίκησης..μα έιμαστε στο κενό σκέφτομαι ολη η γενιά εκτός από κάποιους τυχερούς..τι να κανω?να αλλάξω κατευθυνση?να ψαξω για κατι άλλο? η αβεβαιόητα συνεχίζεται..Γιατί δεν θέλω να  περάσει μια δεκαετία και απλά να υπάρχει αυτή η ίδια κατασταση

[aghathi]

Χωρίς να θέλω να υποβαθμισω τα μεταπτυχιακά, τα διπλώματα, τα σεμινάρια και γενικά όλα όσα αποτελούν κατάρτιση και εξειδίκευση υψηλού επιπέδου, αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιουμε τι κάνουμε.
Έχετε δει τους συνταξιουχους να πιάνουν σειρά στο ΙΚΑ;  Όσο νωρίς και να πας πάντα υπάρχει μια τεράστια ουρά. Αν πας στις 8 κάποιοι περιμένουν από τις 7.Αν πας στις 7 κάποιοι περιμένουν από τις 6. Αν πας στις 6 ανακαλύπτεις ότι οι συνταξιούχοι ξυπνανε από τις 4 και τελικά δεν έχεις καμιά ελπίδα να προλάβεις ραντεβού.
Όσο περισσότερο τρέχουμε για αυτά τα πρόσθετα προσόντα, τόσο περισσότερα θα χρειαζόμαστε για να "είμαστε" επαρκεις,  την στιγμή που στην τάξη δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ούτε το 1/10 των όσων καλύπτει το πτυχίο μας. Δεν είναι ζήτημα επαρκειας αλλά συναγωνισμου. Οι νέοι απόφοιτοι γνωρίζουν ότι έχουν να συναγωνιστουν ολόκληρες γενιές "συναδελφων". Όσοι πήραμε πτυχίο 10-15 χρόνια πριν δεν μπορούσαμε να το φανταστουμε.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο τελικά ή ποιοι είναι οι πιο ατυχοι. Όσοι νομίζουν ότι αυτό που ζούμε είναι το νορμάλ γιατί δεν γνώρισαν τίποτα άλλο ή όσοι έμειναν να προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη.

[pink butterfly]

Καλή χρονια και πάλι 😊☺.Δυστυχώς, πέρα από την κρίση που οδήγησε σε μηδενικές προσλήψεις στο δημόσιο, αυτό που έχω καταλάβει μετά από συζητήσεις και με άλλα άτομα είναι ότι γενικώς η προσφορά και η ζήτηση στην αγορα εργασίας διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο για την επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν αναφέρομαι σε θέσεις που είναι προκαθορισμένες πού θα δοθούν. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους φιλολογους,είμαστε πραγματικά άπειροι 😔 και όσο περνούν τα χρόνια το καταλαβαίνω και από νέες γνωριμίες που κάνω: γνωρίζω είτε παιδιά με πτυχίο φιλολογου είτε παιδιά που έχουν κάποιο συγγενή (αδερφό, αδερφή, ξάδερφο, ξαδέρφη) πτυχιούχο φιλόλογο ή και πολλούς συγγενείς 😜.Νομίζω άλλωστε ότι κάθε έτος αποφοιτούν 1500 περίπου φιλόλογοι (είχα κοιτάξει και τους πίνακες μηδενικής προυπηρεσιας πριν λίγα χρόνια και κάτι τέτοιο είχα δει - οι πίνακες δείχνουν μια εικόνα της κατάστασης -) .Προσωπικά, θεωρώ ότι κάποια επαγγέλματα είχαν κρίση πριν την κρίση (βάζω και τη φιλολογία μέσα σε αυτά) και δυστυχώς δεν υπήρχε επαγγελματικός προσανατολισμός όταν έδινα πανελλήνιες ώστε να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για την κατάσταση. Δεν το έψαξα και εγώ όσο θα έπρεπε. Τεσπα, για μένα όσοι μπορούν να σπουδάσουν κάτι άλλο με προοπτικές, όσο γίνεται στην Ελλάδα, και κυρίως στο εξωτερικό, να το κάνουν. Το ξέρω δεν είναι ότι καλύτερο, πάλι από την αρχή (4 τουλάχιστον έτη σπουδών αν μιλάμε για δεύτερο πτυχίο) αλλά μπροστά στα άλλα 35-40 χρόνια εργασίας αξίζει.Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου άποψη.  Διαφορετικά, υπάρχει και η διέξοδος του μεταπτυχιακού που διευρύνει τις ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης.Βέβαια, για μένα το μεταπτυχιακό είναι πιο επισφαλής επιλογή (αν μιλάμε για μεταπτυχιακό σε άλλο κλάδο) καθώς αν πχ είσαι φιλόλογος και κάνεις μεταπτυχιακό σε οικονομικά - διοικητικά, και πας στη x εταιρεία για εργασία, γιατί να διαλέξουν εσένα και όχι τον πτυχιούχο οικονομολόγο με το ίδιο μεταπτυχιακό; Μιλάω για την περίπτωση που ο εργοδότης θέλει να προσλάβει έναν άγνωστο - όχι γνωστό γνωστού -. Μπορει να το βλέπω και λάθος το θέμα, αλλά γενικά υποστηρίζω το δεύτερο πτυχίο καθώς αυτό σου δίνει επαγγελματικά δικαιώματα που δεν αμφισβητούνται. ☺Καλή συνέχεια σε όλους και υπομονή!

[pink butterfly]

Χωρίς να θέλω να υποβαθμισω τα μεταπτυχιακά, τα διπλώματα, τα σεμινάρια και γενικά όλα όσα αποτελούν κατάρτιση και εξειδίκευση υψηλού επιπέδου, αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιουμε τι κάνουμε.
Έχετε δει τους συνταξιουχους να πιάνουν σειρά στο ΙΚΑ;  Όσο νωρίς και να πας πάντα υπάρχει μια τεράστια ουρά. Αν πας στις 8 κάποιοι περιμένουν από τις 7.Αν πας στις 7 κάποιοι περιμένουν από τις 6. Αν πας στις 6 ανακαλύπτεις ότι οι συνταξιούχοι ξυπνανε από τις 4 και τελικά δεν έχεις καμιά ελπίδα να προλάβεις ραντεβού.
Όσο περισσότερο τρέχουμε για αυτά τα πρόσθετα προσόντα, τόσο περισσότερα θα χρειαζόμαστε για να "είμαστε" επαρκεις,  την στιγμή που στην τάξη δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ούτε το 1/10 των όσων καλύπτει το πτυχίο μας. Δεν είναι ζήτημα επαρκειας αλλά συναγωνισμου. Οι νέοι απόφοιτοι γνωρίζουν ότι έχουν να συναγωνιστουν ολόκληρες γενιές "συναδελφων". Όσοι πήραμε πτυχίο 10-15 χρόνια πριν δεν μπορούσαμε να το φανταστουμε.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο τελικά ή ποιοι είναι οι πιο ατυχοι. Όσοι νομίζουν ότι αυτό που ζούμε είναι το νορμάλ γιατί δεν γνώρισαν τίποτα άλλο ή όσοι έμειναν να προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη.

Ακριβώς όπως τα περιγράψατε είναι τα πράγματα και συμφωνώ και με τις προηγούμενες δημοσιεύσεις σας. Οι νέοι ξέρουμε και δεν έχουμε δικαιολογία αν κάνουμε ότι δεν ισχύουν όσα βλέπουμε. Εχω συναντήσει και τέτοιες περιπτώσεις.

[authairetos]

Η εργασία είναι δικαίωμα. Θεμελιώδες . Το τι έχω κάνει που να αξίζει μια εργασία με τις αντίστοιχες οικονομικές απολαβες  θα το καταθέσω όχι σε ένα φόρουμ αλλά στον κάθε εργοδότη που τον αφορά. Τώρα το πόσα προσόντα χρειάζονται για να διδαξουμε και πώς συνδέεται το κάθε μεταπτυχιακό με την τάξη είναι άλλη και μάλιστα πολύ μεγάλη κουβέντα.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Απλά στο φόρουμ κατέθεσες κάποια άχρηστα προσόντα παραπονούμενη ότι δεν σου εξασφαλίζουν την δικαιούμενη θέση εργασίας. Με βάση αυτό σχολίασα.
Οπότε προσπάθησε να παραθέσεις τα όποια προσόντα σε κάποιον εργοδότη. Αυτό που παραθέτεις εδώ είναι ένα παράπονο βασισμένο σε μηδενικά προσόντα. Να είσαι έτοιμη να ακούς και να βλέπεις την πραγματικότητα ακόμη και αν σε ενοχλεί.
Προφανώς δεν πέφτει λόγος σε κανένα το τι κάνεις ή τι έχεις κάνει. Εσύ το παρουσίασες.
Επίσης πιστεύω να καταλαβαίνεις το ότι υποβιβάζεις και την εργασία ως εκπαιδευτικός με τον σχολιασμό στο τέλος, υπονοώντας ότι δεν χρειάζονται και ιδιαίτερα προσόντα για να το κάνει κάποιος.......Οπότε προς τι παραπονιέσαι πάλι? Αφού οι σπουδές σου δεν είναι απαραίτητες στο κάτω κάτω....... και κάποιος με λιγότερες μπορεί να το κάνει. Τσάμπα η σχολή του 18-20, Αγαθή.
Δικά σου λόγια.

[aspinoulas]

Στον καπιταλισμό η εργασία δεν είναι δικαίωμα αλλά ανάγκη που εκπληρώνει ο εργαζόμενος έναντι του εργοδότη. Αν το σύστημα σε χρειάζεται θα εργαστείς. Αν όχι δε θα εργαστείς. Το σύστημα έχει ανάγκες και ο εργαζόμενος τις ικανοποιεί με τα προσόντα του.

Σκοπός του καπιταλιστικού συστήματος είναι να ελαχιστοποιηθεί το όποιο κόστος, με κάθε τρόπο και μέσον. Επομένως δεν έχει ευαισθησίες ούτε τον νοιάζει πώς μπήκες στη σχολή σου, ούτε πόσο πολύ διάβασες να μπεις, να πάρεις το πτυχίο σου. Το μόνο που ενδιαφέρει το σύστημα είναι να είσαι διαθέσιμος ΟΠΟΤΕ ΣΕ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ με το ελάχιστο κόστος, πουλώντας σου ΕΛΠΙΔΑ.

Δυστυχώς με τα μνημόνια έχουμε βουτηχτεί μέσα βαθιά σε αυτό το σύστημα και επιστροφή δεν υπάρχει.

[Landau]

aspinoulas αυτά που λες είναι.. κουμουνιστικά και επικίνδυνα!

https://www.youtube.com/watch?v=V1H13hnsTLo


Και για λίγο ξεστράβωμα:
http://www.politeianet.gr/books/9789601424163-mpogiopoulos-nikos-libanis-einai-o-kapitalismos-ilithie-205512

[aspinoulas]

Δεν είμαι κομμουνιστής , είμαι ρεαλιστής. Σε αυτό που περιγράφω πάμε με μαθηματική ακρίβεια. Αν δε δούμε την αλήθεια κατάματα θα ζούμε συνεχώς στο μικρόκοσμό μας αλλά όχι στην πραγματικότητα.

Δε συμφωνώ με αυτό που περιγράφω αλλά εκεί πάει το πράγμα.

[Landau]

Πρώτον, πλάκα έκανα για να χαλαρώσουμε λίγο.
Δεύτερον, ποιο είναι το κακό του να είναι κάποιος κομμουνιστής;
Από εκεί και πέρα, αυτή είναι η πραγματικότητα, όπως της περιέγραψες, αλλά δεν την αντιλαμβάνονται όλοι δυστυχώς. Όταν την αντιληφθούν οι περισσότεροι, τότε θα υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η κατάσταση.