Τι κάνεις όταν όνειρο ("εργασία" ως εκπαιδευτικός) γίνεται εφιάλτης;

[theodora7]

Ναι αλλα οταν ελεγα για εξοδο απο το ευρω...καποιοι "συναδελφοι" εριχναν αναθεμα...δεν πειραζει ας εχουμε ευρω και μισθους 300-400 ευρω , συνταξεις των 200 ευρω , και να ζουμε σε ενα δωματιο στο πατρικο μας μαζι με τους γονεις μας...των οποιων η συνταξη βεβαιως μας στηριζει...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ανακαμψουμε με το ευρω σαν νομισμα και αυτο το χρεος...

+++++++++++++++

[PDE ads]

[chris75]

Ναι αλλα οταν ελεγα για εξοδο απο το ευρω...καποιοι "συναδελφοι" εριχναν αναθεμα...δεν πειραζει ας εχουμε ευρω και μισθους 300-400 ευρω , συνταξεις των 200 ευρω , και να ζουμε σε ενα δωματιο στο πατρικο μας μαζι με τους γονεις μας...των οποιων η συνταξη βεβαιως μας στηριζει...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ανακαμψουμε με το ευρω σαν νομισμα και αυτο το χρεος...

Και καλά να είσαι στα 18 και στα 20, στις μέρες μας πάρα πολλοί/ες στις ηλικίες των 30, 40 και βάλε μένουν ακόμη με τους γονείς λόγω των αθλίων οικονομικών, για να μην μιλήσουμε για την ακόμη πιο απαράδεκτη, για να μην την χαρακτηρίσω αλλιώς κατάσταση, της επιστροφής του γιου ή της κόρης μαζί με τον/την σύζυγο(και οι δύο άνεργοι, σύνηθες στην περίοδο αυτή) μαζί με  το/τα παιδιά τους στο....παιδικό δωμάτιο στο πατρικό σπίτι!!!!! τάση, η οποία εμφανίζεται με όλο και πιο αυξημένους, ανησυχητικά, ρυθμούς στην εποχή μας!

[greedo]

 Δυστυχώς εκεί μας φέρανε οι "Σόιμπλε" και οι ντόπιοι υπάλληλοί τους (που βέβαια εμείς ψηφίζουμε μην έχοντας άλλες επιλογές).

[dpa2006]

Υπάρχουν και τόσα γραφεία ευρέσεως εργασίας που κερδοσκοπούν εις βάρος μας να τα λέμε κΙ αυτά... Καλύτερα όποιος ενδιαφέρεται να εργαστεί έξω να ψάξει κ λίγο μόνος του

Αυτό είναι πολύ παλιό φαινόμενο...
Δυστυχώς!

[PDE ads]

[dpa2006]

Ναι αλλα οταν ελεγα για εξοδο απο το ευρω...καποιοι "συναδελφοι" εριχναν αναθεμα...δεν πειραζει ας εχουμε ευρω και μισθους 300-400 ευρω , συνταξεις των 200 ευρω , και να ζουμε σε ενα δωματιο στο πατρικο μας μαζι με τους γονεις μας...των οποιων η συνταξη βεβαιως μας στηριζει...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ανακαμψουμε με το ευρω σαν νομισμα και αυτο το χρεος...

Η Ελλάδα δεν μπορούσε να μπει στην

[Αστραδενή]

Γεια σας, είμαι νέο μέλος και  πριν λίγες μέρες ανακάλυψα το forum σας. Σας αποστέλλω αυτό το μήνυμα, ελπίζοντας να πάρω κάποια απάντηση, αλλά και να βοηθήσω συναδέλφους να αποφασίσουν για το δικό τους μέλλον μέσω των παθημάτων μου... Πραγματικά τα τελευταία 5 χρόνια δεν ξέρω τι να κάνω με το θέμα της δουλειάς... Το 2007 που έδωσα πανελλήνιες - είχαν προηγηθεί χαρτιά μεσαίου επιπέδου σε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά - έλεγα να πάω στη Διερμηνεία Μετάφραση. Όλοι μου έλεγαν να γίνω εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης , καθώς τότε υπήρχε ζήτηση και είχαν οι σχολές κάποιο άλφα επίπεδο, τελείωσα κανονικά το 2011 κι έπαθα " Διαμαντοπούλου "... Έκτοτε έκανα διαφόρων ειδών δουλειές του ποδαριού, ακόμη και σε μαγαζί με ρεμπέτικη μουσική, κι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν και το καλύτερό μου...Όσον αφορά στα ιδιαίτερα..., ήταν σαν να κυνηγάω τα παιδιά με το δίκανο κι από πάνω  να έχω τους γονείς να λένε: " Θέλω το παιδί να γίνει πολιτικός μηχανικός " ( ενώ πήγαινε έκτη τάξη κι ούτε διαίρεση δεν μπορούσε να κάνει, καθώς ασχολούνταν με άλλα πράγματα πιο σημαντικά... πχ, νύχια, μαλλιά κά)..Στο τέλος, έμενα και απλήρωτη από μερικούς...Πέρασαν 2- 3 χρόνια και πάνω που ήρθε η σειρά μου να με καλέσουν, τότε, έπαθα " Λοβέρδο"... Στο μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια έδινα εξετάσεις στο ωδείο του νομού μου, συν τα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα στο δάσκαλο μουσικής που με είχε μαθήτρια από την πρώτη δημοτικού... Και πήρα μετά από 5 χρόνια το πτυχίο κλασικής κιθάρας ( συν άλλα 10 που είχαν προηγηθεί όσο πήγαινα στο σχολείο). Φέτος πια, έκανα τα χαρτιά σαν εκπαιδευτικός δημοτικής, όχι σαν 70.50 γιατί δεν περάστηκαν εγκαίρως τα μόριά μου, και τώρα πια περιμένω για κάτι που δεν είναι βέβαιο, γιατί κάθε φορά, στο παρά πέντε όλο και κάτι γίνεται... Πλέον έχω φτάσει 27 χρονών - δεν είμαι μεγάλη, αλλά δεν είμαι και μικρή, κι έχουν προηγηθεί τόσα χρόνια ταλαιπωρίας - και βλέπω άλλους συνομήλικούς μου, που δεν είχαν περάσει κάπου, να έχουν τακτοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, ενώ όλοι όσοι διαλέξαμε τους εκπαιδευτικούς κλάδους και μπήκαμε με υψηλή βαθμολογία, να μένουμε στάσιμοι περιμένοντας με τον " σταυρό στο χέρι", τη στιγμή που άλλοι - απόφοιτοι κολλεγίων και ιδιωτικών σχολών της πλάκας, που έβγαζαν τότε 3 και 4 - να έχουν θησαυρίσει από ιδιαίτερα και οι γονείς να τους έχουν θεοποιήσει... Λοιπόν, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία; Μήπως θα έπρεπε με την πρώτη - δεύτερη αναποδιά να στρεφόμαστε αλλού; Σε άλλες δουλειές, που έχουν κάποιο κύρος και, αν μη τι άλλο,  σταθερά χρήματα ( βλ. Λιμενικό Σώμα, Σχολές Εμποροπλοιάρχων κτλ)...

[origenis]

Γεια σας, είμαι νέο μέλος και  πριν λίγες μέρες ανακάλυψα το forum σας. Σας αποστέλλω αυτό το μήνυμα, ελπίζοντας να πάρω κάποια απάντηση, αλλά και να βοηθήσω συναδέλφους να αποφασίσουν για το δικό τους μέλλον μέσω των παθημάτων μου... Πραγματικά τα τελευταία 5 χρόνια δεν ξέρω τι να κάνω με το θέμα της δουλειάς... Το 2007 που έδωσα πανελλήνιες - είχαν προηγηθεί χαρτιά μεσαίου επιπέδου σε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά - έλεγα να πάω στη Διερμηνεία Μετάφραση. Όλοι μου έλεγαν να γίνω εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης , καθώς τότε υπήρχε ζήτηση και είχαν οι σχολές κάποιο άλφα επίπεδο, τελείωσα κανονικά το 2011 κι έπαθα " Διαμαντοπούλου "... Έκτοτε έκανα διαφόρων ειδών δουλειές του ποδαριού, ακόμη και σε μαγαζί με ρεμπέτικη μουσική, κι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν και το καλύτερό μου...Όσον αφορά στα ιδιαίτερα..., ήταν σαν να κυνηγάω τα παιδιά με το δίκανο κι από πάνω  να έχω τους γονείς να λένε: " Θέλω το παιδί να γίνει πολιτικός μηχανικός " ( ενώ πήγαινε έκτη τάξη κι ούτε διαίρεση δεν μπορούσε να κάνει, καθώς ασχολούνταν με άλλα πράγματα πιο σημαντικά... πχ, νύχια, μαλλιά κά)..Στο τέλος, έμενα και απλήρωτη από μερικούς...Πέρασαν 2- 3 χρόνια και πάνω που ήρθε η σειρά μου να με καλέσουν, τότε, έπαθα " Λοβέρδο"... Στο μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια έδινα εξετάσεις στο ωδείο του νομού μου, συν τα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα στο δάσκαλο μουσικής που με είχε μαθήτρια από την πρώτη δημοτικού... Και πήρα μετά από 5 χρόνια το πτυχίο κλασικής κιθάρας ( συν άλλα 10 που είχαν προηγηθεί όσο πήγαινα στο σχολείο). Φέτος πια, έκανα τα χαρτιά σαν εκπαιδευτικός δημοτικής, όχι σαν 70.50 γιατί δεν περάστηκαν εγκαίρως τα μόριά μου, και τώρα πια περιμένω για κάτι που δεν είναι βέβαιο, γιατί κάθε φορά, στο παρά πέντε όλο και κάτι γίνεται... Πλέον έχω φτάσει 27 χρονών - δεν είμαι μεγάλη, αλλά δεν είμαι και μικρή, κι έχουν προηγηθεί τόσα χρόνια ταλαιπωρίας - και βλέπω άλλους συνομήλικούς μου, που δεν είχαν περάσει κάπου, να έχουν τακτοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, ενώ όλοι όσοι διαλέξαμε τους εκπαιδευτικούς κλάδους και μπήκαμε με υψηλή βαθμολογία, να μένουμε στάσιμοι περιμένοντας με τον " σταυρό στο χέρι", τη στιγμή που άλλοι - απόφοιτοι κολλεγίων και ιδιωτικών σχολών της πλάκας, που έβγαζαν τότε 3 και 4 - να έχουν θησαυρίσει από ιδιαίτερα και οι γονείς να τους έχουν θεοποιήσει... Λοιπόν, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία; Μήπως θα έπρεπε με την πρώτη - δεύτερη αναποδιά να στρεφόμαστε αλλού; Σε άλλες δουλειές, που έχουν κάποιο κύρος και, αν μη τι άλλο,  σταθερά χρήματα ( βλ. Λιμενικό Σώμα, Σχολές Εμποροπλοιάρχων κτλ)...

Κοπελιά,για να μην επαναλαμβάνομαι,οι επιλογές σου είναι δύο:ή πας δικαστικά και απαιτείς γραπτό ασεπ που θα σου δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσεις θέση στην δημόσια εκπαίδευση, ή ακολουθείς άλλο επάγγελμα. Αν περιμένεις απο τους συναδέλφους σου με προυπηρεσία να σου αφήσουν περιθώρια διορισμού, θα πάρεις σύνταξη περιμένοντας! Καλώς ήρθες στην ζούγκλα της εκπαίδευσης.

[kostasMath]

Σας αποστέλλω αυτό το μήνυμα, ελπίζοντας να πάρω κάποια απάντηση, αλλά και να βοηθήσω συναδέλφους να αποφασίσουν για το δικό τους μέλλον μέσω των παθημάτων μου... Πραγματικά τα τελευταία 5 χρόνια δεν ξέρω τι να κάνω με το θέμα της δουλειάς... ..  ( στο παρά πέντε όλο και κάτι γίνεται... Λοιπόν, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία; Μήπως θα έπρεπε με την πρώτη - δεύτερη αναποδιά να στρεφόμαστε αλλού;

Όλοι μας περάσαμε από αυτή τη φάση. Δεν αξίζει , με την πρώτη ευκαιρία στρεφόμαστε αλλού, μόνο αναποδιές έχει η εκπαίδευση.
Μη ξοδεύεις άλλα χρήματα για να επιμένεις σε κάτι που οδηγεί σε αδιέξοδο.  Δεν υπάρχει ειδικότητα πε70,50 .Κάθε χρόνο θα βρίσκονται μπροστά σου όλοι οι πε71 με μηδέν μόρια και οι ειδικές κατηγορίες!
Μην έχεις ως πρότυπο όσους πηγαίνουν αναπληρωτές δεν οδηγεί πουθενά με τα σημερινά δεδομένα και με την ισχύουσα νομοθεσία είναι χάσιμο χρόνου.
Τώρα σε περίπτωση που κριθείς διοριστέα σε έναν ασεπ  μπορεί να περάσουν 8 χρόνια και να μην διοριστείς.
Το καλύτερο σου το φυλάω για το τέλος, φαίνεται απίθανο αλλά ποιος σου εγγυάται πως δεν θα βρεθεί υπουργός παιδείας που θα ακυρώσει το πτυχίο σου? Αύριο μπορεί να πουν πως οι μαθητές του δημοτικού κουράζονται να βλέπουν μόνο έναν δάσκαλο…
Σήμερα οι δάσκαλοι έχουν β ανάθεση , αργότερα που όλοι θα έχουν παιδαγωγική επάρκεια , θα μπορούν να διδάξουν και στην πρωτοβάθμια? Τι θα τους κάνουν τους δασκάλους? Τώρα μετέτρεψαν τα γυμνάσια σε δημοτικά όπου ένας καθηγητής μπορεί να συμπληρώνει ώρες με γ ανάθεση. Αν ένας υπουργός παιδείας θέλει να προωθήσει κάποιους είναι λογικό να τους αναθέσει μαθήματα στα δημοτικά αφού τα καταφέρνουν στα γυμνάσια!
Υγ το ψευδώνυμο είναι από βιβλίο ή το κανονικό σου?

[alex1977]

Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις και με τη λέξη "εφιάλτης" στον τίτλο σου. Τελευταία κυριολεκτικά ζω έναν εφιάλτη και μάλιστα εχθές σκεφτόμουν πως, όταν άφησα το δικό μου όνειρο (δούλευα ως φωτογράφος από τα 18 και οι δικοί μου με πίεζαν ότι δεν ήταν επάγγελμα αυτό κι έτσι σπούδασα στα 26...) κι αφιερώθηκα τελικά σε όνειρο άλλων, είχα κάποια δεδομένα. Επέλεξα ένα αντικείμενο που μου άρεσε και ήξερα πως υπήρχε επετηρίδα, άρα πήγαινα για τη σιγουριά. Και τότε καταργήθηκε η επετηρίδα, ήρθε ένας διαγωνισμός που στους περισσότερους, όπως και σ'εμένα, χάριζε κυρίως το χαρακτηρισμό "επιτυχών" ασχέτως αν απέχεις από τον τελευταίο διοριστέο μισή μονάδα και εσύ βολόδερνες για χρόνια ως ωρομίσθιος κάνοντας και 2η δουλειά και παράλληλα προετοιμαζόμενος για το ρημαδοδιαγωνισμό κι έκανες και μάστερ  και πήγαινες και σε σεμινάρια πολύμηνα παρακαλώ γιατί ήθελες να βελτιώνεσαι και να αποκτάς νέες γνώσεις και έφτασες στο 2015 και στα 40+ σου να πρέπει ακόμα να κάνεις αιτήσεις εις διπλούν κιόλας (πχ ιεκ και ηλεκτρονική και διά ζώσης) για μερικές ωρίτσες και γενικά να μην έχεις λεφτά να περάσεις... και είπα τι εξευτελισμός!

Σ'αυτά τα χρόνια φυσικά δούλεψα περίπου 4 χρόνια και σε φροντιστήριο όπου επίσης οι συνθήκες είναι εξευτελιστικές και πραγματικά φρικάρω τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζί. Λέω άφησα το άλλο όνειρό μου, αφοσιώθηκα σε κάτι που του έδωσα όλη μου την ψυχή και το χρόνο... φέρνω ένα παράδειγμα. Το 2008 είχα 2 δουλειές (η μία στα 80 χλμ από το σπίτι μου και τη 2η την έκανα με κίνδυνο της ζωής μου, αφού έτρεχα για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου σχολώντας από την 1η στις 2μμ, γυρνούσα στο σπίτι γύρω στις 8μμ και Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή πήγαινα σε ολοήμερα σεμινάρια επί 6 μήνες... τόσο αγνή ήμουν. Δε σκέφτηκα τον εαυτό μου, πίστευα στο περίφημο "δία βίου μάθηση", ήθελα να γίνομαι καλύτερη. Μέχρι και λεφτά από την τσέπη μου έβαλα αγοράζοντας 1200 ένα λαπτοπ αποκλειστικά για το σχολείο, καλύπτοντας στην ουσία τα κενά του δημοσίου σχολείου που ως ξενόγλωσση σε κάποια σχολεία δε μου επέτρεπαν την πρόσβαση στην αίθουσα υπολογιστών (είτε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε είτε γιατί δε βόλευαν τα προγράμματα είτε γιατί ο διευθυντής φοβόταν μην τους χαλάσω...). Και να βελτιώνομαι δηλαδή και να προσπαθώ να αποδείξω κάθε τρεις και λίγο ότι αξ'ίζω το διορισμό... Σε ποιους; Σ'αυτούς που τελικά διόρισαν πτυχιούχο του 2006 χωρίς τα δικά μου προσόντα και, ναι, χωρίς επιτυχία ασεπ...

Νιώθω τώρα και ότι έχασα χρόνο και ότι με εμπαίζουν και πολίτης τελευταίας κατηγορίας επειδή οι γονείς μου είναι "ασήμαντοι".

Και, βιώνοντας πια τις συνθήκες φτώχειας και του αδιέξοδου, είναι κυριολεκτικά εφιάλτης. Είναι σαφές πως πρέπει να αλλάξω δουλειά. Αλλά τι νέα δουλειά να ξεκινήσω στα 43 μου; Ποιος εργοδότης θα με πάρει σ'αυτή την ηλικία και χωρίς ειδίκευση; Που πώς να εξειδικευτώ κιόλας, δεν έχω τα λεφτά. Αλλά και να λυνόταν αυτό, με τόση ανεργία που έχουμε πολύ περισσότερο από ποτέ προτιμούν νεότερους. Εδώ σε γνωστή αλυσίδα καφέ (που σαφώς ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να επισκεφτώ) έχουν στις αγγελίες τους όριο τα 30-35 έτη... λες και για να πλύνεις πιάτα παίζει ρόλο η ηλικία... Είναι δράμα η κατάσταση. Γι'αυτό, αν με ρωτήσει κάποιος νέος, θα του πω να αλλάξει και δουλειά και κυρίως χώρα... Αλλά εδώ στο pde, αν το πεις αυτό, θα γυρίσει

[PASAS123]

τα έχω ζήσει και εγώ αλεξ1977 δυστυχώς και μετα μας φταίνε οι τουρκοι γερμανοι και η νεολαία, οι πολιτικοί.
και σημερα που μιλαμε βαζουν πλασματικες υπερωρίες.  7¨00 με 15¨00 ωράριο (8ωρο δλδ) αλλα οι μαγκες πανε 9¨00 με 17¨00 (παλι 8ωρο) με τη διαφορά οτι τις 2 τελευταίες ώρες τις παίρνουν υπερωρία   

[gia 96]

Κοπελιά,για να μην επαναλαμβάνομαι,οι επιλογές σου είναι δύο:ή πας δικαστικά και απαιτείς γραπτό ασεπ που θα σου δώσει την ευκαιρία να διεκδικήσεις θέση στην δημόσια εκπαίδευση, ή ακολουθείς άλλο επάγγελμα. Αν περιμένεις απο τους συναδέλφους σου με προυπηρεσία να σου αφήσουν περιθώρια διορισμού, θα πάρεις σύνταξη περιμένοντας! Καλώς ήρθες στην ζούγκλα της εκπαίδευσης.

Δεν είμαστε όλοι μας όμως άγρια και αιμοδιψή θηρία!

[aspinoulas]

http://www.esos.gr/arthra/47753/oi-20000-diorismoi-den-yparhoyn-pia

Το χειρότερο είναι οτι όταν ο Φίλης μας εξαπατούσε για μια ακόμα φορά κάποιοι έκαναν ονειρα....

Γιατί τους πιστεύετε εσείς οι "κάποιοι" -ήθελα να 'ξερα....

Οι άνθρωποι είναι απλά ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ και ΑΝΙΚΑΝΟΙ.

Και δυστυχώς ο εφιάλτης συνεχίζεται....

[PPE]

http://www.esos.gr/arthra/47753/oi-20000-diorismoi-den-yparhoyn-pia

Το χειρότερο είναι οτι όταν ο Φίλης μας εξαπατούσε για μια ακόμα φορά κάποιοι έκαναν ονειρα....

Γιατί τους πιστεύετε εσείς οι "κάποιοι" -ήθελα να 'ξερα....

Οι άνθρωποι είναι απλά ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ και ΑΝΙΚΑΝΟΙ.

Και δυστυχώς ο εφιάλτης συνεχίζεται....

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[markosath]

Γεια σας, είμαι νέο μέλος και  πριν λίγες μέρες ανακάλυψα το forum σας. Σας αποστέλλω αυτό το μήνυμα, ελπίζοντας να πάρω κάποια απάντηση, αλλά και να βοηθήσω συναδέλφους να αποφασίσουν για το δικό τους μέλλον μέσω των παθημάτων μου... Πραγματικά τα τελευταία 5 χρόνια δεν ξέρω τι να κάνω με το θέμα της δουλειάς... Το 2007 που έδωσα πανελλήνιες - είχαν προηγηθεί χαρτιά μεσαίου επιπέδου σε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά - έλεγα να πάω στη Διερμηνεία Μετάφραση. Όλοι μου έλεγαν να γίνω εκπαιδευτικός Δημοτικής Εκπαίδευσης , καθώς τότε υπήρχε ζήτηση και είχαν οι σχολές κάποιο άλφα επίπεδο, τελείωσα κανονικά το 2011 κι έπαθα " Διαμαντοπούλου "... Έκτοτε έκανα διαφόρων ειδών δουλειές του ποδαριού, ακόμη και σε μαγαζί με ρεμπέτικη μουσική, κι οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν και το καλύτερό μου...Όσον αφορά στα ιδιαίτερα..., ήταν σαν να κυνηγάω τα παιδιά με το δίκανο κι από πάνω  να έχω τους γονείς να λένε: " Θέλω το παιδί να γίνει πολιτικός μηχανικός " ( ενώ πήγαινε έκτη τάξη κι ούτε διαίρεση δεν μπορούσε να κάνει, καθώς ασχολούνταν με άλλα πράγματα πιο σημαντικά... πχ, νύχια, μαλλιά κά)..Στο τέλος, έμενα και απλήρωτη από μερικούς...Πέρασαν 2- 3 χρόνια και πάνω που ήρθε η σειρά μου να με καλέσουν, τότε, έπαθα " Λοβέρδο"... Στο μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια έδινα εξετάσεις στο ωδείο του νομού μου, συν τα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα στο δάσκαλο μουσικής που με είχε μαθήτρια από την πρώτη δημοτικού... Και πήρα μετά από 5 χρόνια το πτυχίο κλασικής κιθάρας ( συν άλλα 10 που είχαν προηγηθεί όσο πήγαινα στο σχολείο). Φέτος πια, έκανα τα χαρτιά σαν εκπαιδευτικός δημοτικής, όχι σαν 70.50 γιατί δεν περάστηκαν εγκαίρως τα μόριά μου, και τώρα πια περιμένω για κάτι που δεν είναι βέβαιο, γιατί κάθε φορά, στο παρά πέντε όλο και κάτι γίνεται... Πλέον έχω φτάσει 27 χρονών - δεν είμαι μεγάλη, αλλά δεν είμαι και μικρή, κι έχουν προηγηθεί τόσα χρόνια ταλαιπωρίας - και βλέπω άλλους συνομήλικούς μου, που δεν είχαν περάσει κάπου, να έχουν τακτοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, ενώ όλοι όσοι διαλέξαμε τους εκπαιδευτικούς κλάδους και μπήκαμε με υψηλή βαθμολογία, να μένουμε στάσιμοι περιμένοντας με τον " σταυρό στο χέρι", τη στιγμή που άλλοι - απόφοιτοι κολλεγίων και ιδιωτικών σχολών της πλάκας, που έβγαζαν τότε 3 και 4 - να έχουν θησαυρίσει από ιδιαίτερα και οι γονείς να τους έχουν θεοποιήσει... Λοιπόν, αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία; Μήπως θα έπρεπε με την πρώτη - δεύτερη αναποδιά να στρεφόμαστε αλλού; Σε άλλες δουλειές, που έχουν κάποιο κύρος και, αν μη τι άλλο,  σταθερά χρήματα ( βλ. Λιμενικό Σώμα, Σχολές Εμποροπλοιάρχων κτλ)...

Μηπως τα δικά σου προσόντα είναι της πλάκας, γιατι μου φαίνεται εισαι το δόγμα Φίλη "δεν ξερω αγγλικα δεν εχω πτυχιο ειμαι υπουργος παιδείας" αλλά βρίζει τα ξένα πτυχία ο απόφοιτος λυκείου με προσόντα δοκιμαστή λίπους.
Εκ του αποτέλεσματος προκύπτει ,και καταλαβάινοντας τον εκνευρισμό σου ίσως θα πρέπει να αναρωτηθείς αν αυτοί έχουν περισσότερα "προσόντα" τελικά.