0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Χαχα, τι μου θύμισες τώρα... Έτσι ήμουν κι εγώ... το αποτέλεσμα; Μια ταπεινή φιλόλογος.... Οι γονείς μου δεν είχαν πάρει είδηση μέχρι που πήγαν στο σχολείο και ο δάσκαλος της δευτέρας δήλωσε εντυπωσιασμένος, η δασκάλα της τρίτης κάλεσε τους γονείς μου για να μάθει περί τίνος πρόκειται και το παιδί έχει τέτοιες ικανότητες, κλπ... Αλλά, ελληνική επαρχία της δεκαετίας του '80, τι να περιμένεις...Επίτρεψέ μου να σου πω, με βάση την δική μου εμπειρία, ότι προτεραιότητα έχει το παιδί να είναι ευτυχισμένο, να γελά με την καρδιά του, να νιώθει καλά. Γιατί τα άτομα αυτά σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τους συνομηλίκους τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν μοναξιά, να έχουν τάσεις απομόνωσης, κλπ..