Θα ήθελα τα φώτα σας...

[Rinaki]

Νομίζω ότι δεν έχει να κάνει ούτε με το πώς μπαίνεις στην υπηρεσία, ούτε με το αν αγαπάς τα παιδιά. Έχει να κάνει με την υποστήριξη που έχεις όλο το χρονικό διάστημα που εργάζεσαι, τις συνθήκες και τις περιστάσεις που αντιμετωπίζεις και τα κίνητρα που έχεις για να παραμένεις διαρκώς στις επάλξεις. Κάποιοι έχουν τεράστια εσωτερικά κίνητρα και βρίσκουν τρόπους να αυτοπαρωθούνται διαρκώς, όμως πόσοι είναι αυτοί;

Ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα είμαι μετά από 27 χρόνια διαρκούς υπηρεσίας στα κοτέτσια που βρέθηκαν οι παλαιότερες συνάδελφοι και με την πολιτική τρομοκρατία και το μηδαμινό κύρος που είχαμε ως κλάδος παλαιότερα. Εννοείται ότι η ψυχική υγεία είναι κάτι που θα πρέπει να ελέγχεται, όμως πώς, από ποιον, με ποια αξιοπιστία και με ποιο τρόπο διαχείρισης των αποτελεσμάτων.

Συμφωνω με ολα τα παραπανω...!!!
Ομως διαφωνω στο οτι δεν παιζει ρολο εαν αγαπας τα παιδια...δεν μπορω να διανοηθω οτι καποιος που υποτειθεται οτι αγαπαει τα παιδια και το επαγγελμα του ειναι δυνατον να συμπεριφερθει ετσι σε ενα παιδακι...δεν γινεται να αγαπας τα παιδια και να τους φερεσαι ετσι.

[PDE ads]

[Ritalamp]

Σου μιλώ ειλικρινά ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο από ένα επίπεδο απογοήτευσης και έλλειψης ουσιαστικής υποστήριξης να μην τα βλέπεις καν τα παιδάκια. Θέλει τρομερή αυτοπειθαρχία και προσπάθεια όταν βιώνεις το παράλογο του δημόσιου σχολείου να μην κοιτάξεις κάποια στιγμή τη βολή σου. Και τα γράφω αυτά όχι γιατί επικροτώ τη στάση της συγκεκριμένης συναδέλφου, αλλά γιατί μπορώ να καταλάω τι είναι εκείνο που την οδήγησε σε τέτοιο επίπεδο αδιαφορίας. Ίσα ίσα αυτό που πιστεύω είναι ότι ακριβώς επειδή είναι πολύ εύκολο να πέσει κανείς στην κακώς νοούμενη δημοσιοϋπαληλική νοοτροπία, έχουμε χρέος και να βγαίνουμε εκτός τάξης όποτε μπορούμε και να διασφαλίσουμε τη θεσμική κατοχύρωση αυτού μας του δικαιώματος.

Η αλλοτρίωση επέρχεται με τόσο αργές διαδικασίες που δεν το παίρνεις χαμπάρι.

[Georgia s]

Με κάποιο τρόπο πρέπει να βγαίνουμε από την τάξη όταν δεν αντέχουμε άλλο. Αυτό είναι δικαίωμα και υποχρέωσή μας ταυτόχρονα και πρέπει κάποια στιγμή να αποτελέσει και αίτημά μας ώστε να υπάρξει θεσμική ρύθμιση.

συμφωνώ..κ είναι κάτι που πρέπει να γίνει σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης..κ αντι γι αυτό, βλέπουμε τα όρια ηλικίας να αυξάνονται..κατά τη γνωμη μου αυτο είναι εγκλημα κ για τους εκπαιδευτικούς κ κυρίως για τα παιδιά...

[Ritalamp]

Σε άλλες χώρες ανά πενταετία βγαίνουν εκτός τάξης για επιμόρφωση και επανεκπαίδευση. Κι εκεί είναι μόνο νηπιαγωγοί όχι και τραπεζοκόμοι και πολιτικοί μηχανικοί και μπογιατζήδες και κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι και καθαρίστριες και όλα τα κακά της μοίρας μας.

[PDE ads]

[Rinaki]

Σου μιλώ ειλικρινά ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο από ένα επίπεδο απογοήτευσης και έλλειψης ουσιαστικής υποστήριξης να μην τα βλέπεις καν τα παιδάκια. Θέλει τρομερή αυτοπειθαρχία και προσπάθεια όταν βιώνεις το παράλογο του δημόσιου σχολείου να μην κοιτάξεις κάποια στιγμή τη βολή σου. Και τα γράφω αυτά όχι γιατί επικροτώ τη στάση της συγκεκριμένης συναδέλφου, αλλά γιατί μπορώ να καταλάω τι είναι εκείνο που την οδήγησε σε τέτοιο επίπεδο αδιαφορίας. Ίσα ίσα αυτό που πιστεύω είναι ότι ακριβώς επειδή είναι πολύ εύκολο να πέσει κανείς στην κακώς νοούμενη δημοσιοϋπαληλική νοοτροπία, έχουμε χρέος και να βγαίνουμε εκτός τάξης όποτε μπορούμε και να διασφαλίσουμε τη θεσμική κατοχύρωση αυτού μας του δικαιώματος.

Η αλλοτρίωση επέρχεται με τόσο αργές διαδικασίες που δεν το παίρνεις χαμπάρι.

Το καταλαβαινω οτι συμφωνα με την κατασταση που επικρατει και τις συνθηκες που δουλευουμε υπαρχει περιπτωση καποιες να κουραστουν, να αγανακτησουν, να σταματησουν να ασχολουνται οπως στην αρχη, να μη δινουν πολυ σημασια, ν ακοιτανε πως θα λιγοστεψει η δουλεια τους, πως θα γινει πιο ευκολη, πολλες φορες οπως λες να μη βέπουν καν τα παιδια, να ερθει αλλοτριωση οπως ειπες και πολλα αλλα.....μπορω να δεκτω οτι μπορει να συμβει κατι απολα αυτα ή και ολα αυτα....ομως η συμπεριφορα αυτη της συγκεκριμενης νηπιαγωγου δειχνει αναισθητο ανθρωπο! Δεν ειναι δυνατον να φερθεις ετσι σε ενα παιδακι..μονο και μονο επειδη εισαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Και στην τελικη το παιδι αυτο τι ηθελε...λιγη προσοχη και λιγο πιο λεπτο χειρισμο...η αλλη δηλαδη νηπιαγωγος πως το καταφερε με την πρωτη τους συνατηση..μαγικες ικανοτητες ειχε...? Και αν της τυχαινε ενα παιδακι με ειδικες αναγκες ή οτιδηποτε τι θα το εκανε θα το πεταγε στο δρομο??? δεν θα του εδινε καν διορια 1 μηνα?? (διορια=απαρεδεκτο!).
Αυτο που προσπαθω να πω ειναι οτι σεβομαι το οτι οι συνθηκες μπορει καποιες φορες να μας κανουν λιγο "αδιαφορες" απεναντι στο επαγγελμα μας...αλλα δεν μπορω να διανοηθω οτι οι συνθηκες αυτες μας κανουν να μην ειμαστε πια ανθρωποι!!! Τοτε πως θα διαπλασουμε τις προσωπικοτητες των παιδιων, πως θα τους μεταδωσουμε αρχες, σεβασμο κτλ οταν εμεις οι ιδιες φερομαστε ετσι..

[Ritalamp]

Δυστυχώς θα το δεις στην πορεία ότι πολλές από τις παλιές έχουν άλλες νοοτροπίες. Τι μου το φερες κυρά μου αφού δε μπορεί το παιδί; Δε θα κάτσω να φρικάρω επειδή είναι μικρό και δεν μπορεί να προσαρμοστεί. Άστο να μεγαλώσει. Και αυτά τα ακούς από ανθρώπους που κατά τα άλλα είναι ευαίσθητοι και όμως λένε δε θα τρελαθώ εγώ για το δημόσιο. Ματάκια αυτάκια ανοιχτά λοιπόν για το τι κάνουμε και το τι λέμε και αν ποτέ με ακούσετε να λέω κάτι που αρχίζει να λοξοδρομεί προς την κατεύθυνση αυτής της συναδέλφου πετάξτε μου κάτι στο κεφάλι. Θα σας ευγνωμονώ.

[MairyLiscious]

Σου μιλώ ειλικρινά ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο από ένα επίπεδο απογοήτευσης και έλλειψης ουσιαστικής υποστήριξης να μην τα βλέπεις καν τα παιδάκια. Θέλει τρομερή αυτοπειθαρχία και προσπάθεια όταν βιώνεις το παράλογο του δημόσιου σχολείου να μην κοιτάξεις κάποια στιγμή τη βολή σου. Και τα γράφω αυτά όχι γιατί επικροτώ τη στάση της συγκεκριμένης συναδέλφου, αλλά γιατί μπορώ να καταλάω τι είναι εκείνο που την οδήγησε σε τέτοιο επίπεδο αδιαφορίας. Ίσα ίσα αυτό που πιστεύω είναι ότι ακριβώς επειδή είναι πολύ εύκολο να πέσει κανείς στην κακώς νοούμενη δημοσιοϋπαληλική νοοτροπία, έχουμε χρέος και να βγαίνουμε εκτός τάξης όποτε μπορούμε και να διασφαλίσουμε τη θεσμική κατοχύρωση αυτού μας του δικαιώματος.

Η αλλοτρίωση επέρχεται με τόσο αργές διαδικασίες που δεν το παίρνεις χαμπάρι.

Διαφωνώ δεν είναι αλλοτρίωση πάω στοίχημα οτι ετσι ήταν παντα !
Τελικα είναι θέμα ανθρωπου , καλοσύνης !
Υπαρχουν και νηπιαγωγοί που δεν το έχουν μεσα τους και το κανουν μονο γιατι δουλευουν λιγο (ετσι νομιζαν δλδ οτι ειναι 3 ωρες καθησιο - αν και καποιες ακομη το κανουν καφεδακι και δεν βαριέσαι ) τεσπα.....σημασία εχει ότι ακομη υπαρχουν Ανθρωποι . Παλι καλα.

[MairyLiscious]

Σου μιλώ ειλικρινά ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο από ένα επίπεδο απογοήτευσης και έλλειψης ουσιαστικής υποστήριξης να μην τα βλέπεις καν τα παιδάκια. Θέλει τρομερή αυτοπειθαρχία και προσπάθεια όταν βιώνεις το παράλογο του δημόσιου σχολείου να μην κοιτάξεις κάποια στιγμή τη βολή σου. Και τα γράφω αυτά όχι γιατί επικροτώ τη στάση της συγκεκριμένης συναδέλφου, αλλά γιατί μπορώ να καταλάω τι είναι εκείνο που την οδήγησε σε τέτοιο επίπεδο αδιαφορίας. Ίσα ίσα αυτό που πιστεύω είναι ότι ακριβώς επειδή είναι πολύ εύκολο να πέσει κανείς στην κακώς νοούμενη δημοσιοϋπαληλική νοοτροπία, έχουμε χρέος και να βγαίνουμε εκτός τάξης όποτε μπορούμε και να διασφαλίσουμε τη θεσμική κατοχύρωση αυτού μας του δικαιώματος.

Η αλλοτρίωση επέρχεται με τόσο αργές διαδικασίες που δεν το παίρνεις χαμπάρι.

Το καταλαβαινω οτι συμφωνα με την κατασταση που επικρατει και τις συνθηκες που δουλευουμε υπαρχει περιπτωση καποιες να κουραστουν, να αγανακτησουν, να σταματησουν να ασχολουνται οπως στην αρχη, να μη δινουν πολυ σημασια, ν ακοιτανε πως θα λιγοστεψει η δουλεια τους, πως θα γινει πιο ευκολη, πολλες φορες οπως λες να μη βέπουν καν τα παιδια, να ερθει αλλοτριωση οπως ειπες και πολλα αλλα.....μπορω να δεκτω οτι μπορει να συμβει κατι απολα αυτα ή και ολα αυτα....ομως η συμπεριφορα αυτη της συγκεκριμενης νηπιαγωγου δειχνει αναισθητο ανθρωπο! Δεν ειναι δυνατον να φερθεις ετσι σε ενα παιδακι..μονο και μονο επειδη εισαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Και στην τελικη το παιδι αυτο τι ηθελε...λιγη προσοχη και λιγο πιο λεπτο χειρισμο...η αλλη δηλαδη νηπιαγωγος πως το καταφερε με την πρωτη τους συνατηση..μαγικες ικανοτητες ειχε...? Και αν της τυχαινε ενα παιδακι με ειδικες αναγκες ή οτιδηποτε τι θα το εκανε θα το πεταγε στο δρομο??? δεν θα του εδινε καν διορια 1 μηνα?? (διορια=απαρεδεκτο!).
Αυτο που προσπαθω να πω ειναι οτι σεβομαι το οτι οι συνθηκες μπορει καποιες φορες να μας κανουν λιγο "αδιαφορες" απεναντι στο επαγγελμα μας...αλλα δεν μπορω να διανοηθω οτι οι συνθηκες αυτες μας κανουν να μην ειμαστε πια ανθρωποι!!! Τοτε πως θα διαπλασουμε τις προσωπικοτητες των παιδιων, πως θα τους μεταδωσουμε αρχες, σεβασμο κτλ οταν εμεις οι ιδιες φερομαστε ετσι..

Συμφωνω απολυτα κουκλα μου !!!!

[Ritalamp]

Χαίρομαι που το βλέπετε έτσι. Είστε πραγματική ελπίδα για το μέλλον του κλάδου. Και το εννοώ. 

[Rinaki]

Τελικα είναι θέμα ανθρωπου , καλοσύνης !

Αυτο ηθελα να πω με δυο λογια! Αν εχεις καλοσυνη μεσα σου δεν γινεται να φερθεις ετσι..

[sophie]

Υπάρχουν πολλές με αυτή τη νοοτροπία κορίτσια...Και, δυστυχώς, είναι και νέες...

[kathyk]

Ένας από τους λόγους που ο ασεπ δεν είναι το καταλληλο μεσο επιλογής είναι οτι δεν ξερουμε κατά πόσο αυτοί που γράφουν 90  αρια και 100 αρια είναι και σωστοί παιδαγωγοί μα πάνω από όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ .
[/quote]

τουλαχιστον αφου δεν μπορει να αποδειχθει η αγαπη (εκτος αν χρησιμοποιησουμε τον ορο της αληθειας!; ας αποδειξουμε οτι κατι κατεχουμε απο γνωσεις με τον ασεπ. χωρις να θεωρειται αυτονοητο, ειναι ομως κατι και αυτο.

[X.K.]

Το σιγουρο ειναι παντως οτι αυτα που ζει το καθενα παιδακι στο χωρο του σχολειου μενουν για παντα στη μνημη του,ειτε προκειται για νηπιαγωγειο ειτε για δημοτικο.Περασαν 30 χρονια απο τοτε που πηγαινα εγω στα νηπια,κι ομως ακομα θυμαμαι την κυρια Χαρουλα με τα μακρια μαυρα μαλλια και το γελαστο προσωπο!Ποτε δεν στεναχωρεθηκα στα νηπια.Θυμαμαι ομως και τη δασκαλα μου της α'δημοτικου,τοσο κακια και απομακρη μου φαινοταν,σαν κακια μαγισσα,και εγω να κλαιω καθε πρωι και να μην θελω να μεινω σχολειο.
Αυτο που θελω να πω,ειναι πως και οι εκπαιδευτικοι εχουμε ο καθενας τα δικα του προσωπικα-οικογενειακα-οικονομικα προβληματα,αλλα δεν ειμαστε φιγουρες που περνουν και χανονται στα ματια των μαθητων μας,η επιρροη μας ειτε θετικη ειτε αρνητικη μενει για παντα,οποτε οταν χτυπαει το κουδουνι για μεσα,πρεπει να αφηνουμε ολα τα αλλα εξω απο το σχολειο για να ασχοληθουμε με αυτο που πρεπει:με τα παιδια.Αν καποιος νιωθει οτι δεν μπορει πια να το κανει αυτο,πρεπει να αναζητησει τροπο να απομακρυνθει απο την επαφη με τα παιδια,επειδη δεν εχει τιποτα πια να τα προσφερει..

[Ritalamp]

Έτσι είναι...