Αξιολόγηση εκπαιδευτικών με point system

[gia 96]

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Οι εκπαιδευτικοί έχουμε εξεταστεί στο διδακτικό μας αντικείμενο αφού έχουμε πτυχίο. Δώσαμε εξετάσεις για να το πάρουμε. Δεν μας το χάρισαν.

Οι εκπαιδετικοί έχουμε παιδαγωγική κατάρτιση. Έχουμε εξεταστεί σε αυτήν.

Δεν είναι απαραίτητο κάποιος να εχει επιτυχία ΑΣΕΠ για να κριθεί επαρκής.

gia 96 επειδή υπάρχει ανωνυμία δεν είναι απαραίτητο να λέτε ότι σας κατεβάσει προσβάλλοντας συναδέλφους με τους οποίους θα κληθείτε να συνεργαστείτε στον ίδιο σύλλογο διδασκόντων.

Η επιτυχία στον γραπτό ΑΣΕΠ ήταν απαραίττη για τον διορισμό, τον "σύννομο" διορισμό, μέχρι πρότινος κι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος ως προς την επιλογή και την κατάταξη των χιλιάδων υποψηφίων εκπαιδευτικών. Έτσι δεν είναι; Πού είναι η παρανόηση;
Δεν είπα ότι δεν έχουν όλοι οι συνάδελφοι πτυχίο (αν κι εδώ πάλι υπάρχει υποκειμενικότητα, αφού άλλο διάβασμα χρειάστηκε ένας που τελείωσε π.χ. το ΦΠΨ κι άλλο, ένας που τελείωσε το κλασικό Φιλολογικό κι άλλο τελικά βαθμό πτυχίου έχουν κι άλλο διάβασμα ένας που τελείωσε το Μαθηματικό στην Αθήνα κι άλλο ένας που το τελείωσε στη Σάμο, κλπ. κλπ.).
Δεν προσβάλλω κανέναν και φροντίζω να συνεργάζομαι σωστά με τους συναδέλφους στα σχολεία όπου εργαζόμουν κι εργάζομαι, για το καλό των μαθητών, κυρίως! Αλλά να μηδενίζουν έτσι απλά επιτυχίες σε γραπτό διαγωνισμό όσοι δεν πήγαν ποτέ να εξεταστούν (για τους δικούς τους λόγους) και να κρίνουν αβίαστα τους επιτυχόντες όσοι δεν τους δόθηκε ποτέ από το Υπουργείο η ευκαιρία συμμετοχής σε γραπτό ΑΣΕΠ και συνεπώς δεν έχουν προσωπική αντίληψη και εκτίμηση των πραγμάτων, αυτό με ξεπερνάει!
Μπορεί ο συνάδελφος pan 1983 να πάει να κάνει εγχείριση αν χρειαστεί σ' έναν χειρούργο πολύτεκνο ή σε έναν με πτυχίο Ιατρικής από τη Ρουμανία, είναι δικό του θέμα η υγεία του και δε με αφορά, αλλά το να γράφει πως η επιτυχία σε γραπτό ΑΣΕΠ, δεν είναι επιτυχία και να αμφισβητεί τις γνώσεις των επιτυχόντων, είναι φαιδρό! Τον έχουν απασχολήσει οι γνώσεις και η κατάρτιση των αποτυχόντων ή όσων πολύτεκων και τρίτεκνων διδάσκουν σήμερα στα δημόσια σχολεία, άνευ επιτυχίας;;; Ποιο είναι γι' αυτόν το μέτρο, σύμφωνα με το οποίο κρίνει και αξιολογεί ο ίδιος τους εκπαιδευτικούς;;;

[PDE ads]

[ΡΕΑ.Τ]

@gia Δεν είπα ότι δεν έχουν όλοι οι συνάδελφοι πτυχίο (αν κι εδώ πάλι υπάρχει υποκειμενικότητα, αφού άλλο διάβασμα χρειάστηκε ένας που τελείωσε π.χ. το ΦΠΨ κι άλλο, ένας που τελείωσε το κλασικό Φιλολογικό κι άλλο τελικά βαθμό πτυχίου έχουν κι άλλο διάβασμα ένας που τελείωσε το Μαθηματικό στην Αθήνα κι άλλο ένας που το τελείωσε στη Σάμο, κλπ. κλπ.).

gia, το θέμα δεν είναι μόνο να έχει γνώσεις ο εκπαιδευτικός ή να έχει βαθμό πτυχίου "άριστα", αλλά να είναι ικανός να τις "μεταλαμπαδεύσει" και να γίνει "ελκυστικό" το μάθημα, ώστε να ενδιαφέρονται οι μαθητές. Και το σπουδαιότερο, να τους μάθει "πώς να μαθαίνουν"  ώστε να ελέγχουν ακόμα και τον εκπαιδευτικό.

[βερα]

Η επιτυχία στον γραπτό ΑΣΕΠ ήταν απαραίττη για τον διορισμό, τον "σύννομο" διορισμό, μέχρι πρότινος κι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος ως προς την επιλογή και την κατάταξη των χιλιάδων υποψηφίων εκπαιδευτικών. Έτσι δεν είναι; Πού είναι η παρανόηση;
Δεν είπα ότι δεν έχουν όλοι οι συνάδελφοι πτυχίο (αν κι εδώ πάλι υπάρχει υποκειμενικότητα, αφού άλλο διάβασμα χρειάστηκε ένας που τελείωσε π.χ. το ΦΠΨ κι άλλο, ένας που τελείωσε το κλασικό Φιλολογικό κι άλλο τελικά βαθμό πτυχίου έχουν κι άλλο διάβασμα ένας που τελείωσε το Μαθηματικό στην Αθήνα κι άλλο ένας που το τελείωσε στη Σάμο, κλπ. κλπ.).
Δεν προσβάλλω κανέναν και φροντίζω να συνεργάζομαι σωστά με τους συναδέλφους στα σχολεία όπου εργαζόμουν κι εργάζομαι, για το καλό των μαθητών, κυρίως! Αλλά να μηδενίζουν έτσι απλά επιτυχίες σε γραπτό διαγωνισμό όσοι δεν πήγαν ποτέ να εξεταστούν (για τους δικούς τους λόγους) και να κρίνουν αβίαστα τους επιτυχόντες όσοι δεν τους δόθηκε ποτέ από το Υπουργείο η ευκαιρία συμμετοχής σε γραπτό ΑΣΕΠ και συνεπώς δεν έχουν προσωπική αντίληψη και εκτίμηση των πραγμάτων, αυτό με ξεπερνάει!
Μπορεί ο συνάδελφος pan 1983 να πάει να κάνει εγχείριση αν χρειαστεί σ' έναν χειρούργο πολύτεκνο ή σε έναν με πτυχίο Ιατρικής από τη Ρουμανία, είναι δικό του θέμα η υγεία του και δε με αφορά, αλλά το να γράφει πως η επιτυχία σε γραπτό ΑΣΕΠ, δεν είναι επιτυχία και να αμφισβητεί τις γνώσεις των επιτυχόντων, είναι φαιδρό! Τον έχουν απασχολήσει οι γνώσεις και η κατάρτιση των αποτυχόντων ή όσων πολύτεκων και τρίτεκνων διδάσκουν σήμερα στα δημόσια σχολεία, άνευ επιτυχίας;;; Ποιο είναι γι' αυτόν το μέτρο, σύμφωνα με το οποίο κρίνει και αξιολογεί ο ίδιος τους εκπαιδευτικούς;;;

Για να ενημερώσω αυτός που έχει πτυχίο Φ. Π.  Φιλοσοφικής θεσ/νίκης έκανε παρακολουθησεις σε σχολεία β/θμια εκπαίδευσης και διδασκαλίες με εργασίες πάνω στη διδακτική αρχαίων, νέων ελληνικών και ιστορίας. Διδαχτηκε επίσης πολλά μαθήματα παιδαγωγικής και ήξερε πριν βγει ο ΑΣΕΠ τι είναι σχέδιο μαθήματος. Πέρασε επίσης και αυτός από ΑΣΕΠ με επιτυχίες!

[gia 96]

@gia Δεν είπα ότι δεν έχουν όλοι οι συνάδελφοι πτυχίο (αν κι εδώ πάλι υπάρχει υποκειμενικότητα, αφού άλλο διάβασμα χρειάστηκε ένας που τελείωσε π.χ. το ΦΠΨ κι άλλο, ένας που τελείωσε το κλασικό Φιλολογικό κι άλλο τελικά βαθμό πτυχίου έχουν κι άλλο διάβασμα ένας που τελείωσε το Μαθηματικό στην Αθήνα κι άλλο ένας που το τελείωσε στη Σάμο, κλπ. κλπ.).

gia, το θέμα δεν είναι μόνο να έχει γνώσεις ο εκπαιδευτικός ή να έχει βαθμό πτυχίου "άριστα", αλλά να είναι ικανός να τις "μεταλαμπαδεύσει" και να γίνει "ελκυστικό" το μάθημα, ώστε να ενδιαφέρονται οι μαθητές. Και το σπουδαιότερο να τους μάθει "πώς να μαθαίνουν"  ώστε να ελέγχουν ακόμα και τον εκπαιδευτικό.

Πολύ σωστό αυτό που γράφεις και για 'μένα αυτό παραμένει το μεγάλο ζητούμενο της εκπαίδευσης!
Δηλ. πώς οι σημερινοί μαθητές θα μάθουν να μαθαίνουν και πώς θα ελέγχουν και θα αξιολογούν τον εκπαιδευτικό, από τη στιγμή που τα ενδιαφέροντά τους (αλλά κι όλος τους ο κόσμος) περιορίζονται στο κινητό, στο tablet, στο γρήγορο και εύκολο κέρδος, στο GNTM κλπ.!

[PDE ads]

[apri]

Να σου θυμίσω ότι στην Ιατρική Ηρακλείου φέτος μπήκαν με 18, 19 μόρια και πέρυσι στην ίδια ακριβώς σχολή με 18, 52. Επιπλέον, να σου θυμίσω πως πολλά Ελληνόπουλα πηγαίνουν και σπουδάζουν Ιατρική (αλλά και Οδοντιατρική, Φαρμακευτική) σε χώρες, όπως Ρουμανία, Σλοβακία, Τσεχία κλπ. του παλιού ανατολικού μπλοκ κι έρχονται ύστερα εδώ ως Ιατροί και αναγνωρίζοντας πολύ απλά τα πτυχία τους, θεωρούνται ικανότατοι στο επάγγελμα αυτό. Να σου θυμίσω ακόμη ότι πολλοί περνούν εδώ στην Ελλάδα, σε σχολές παραιατρικές (Νοσηλευτική π.χ.) και μετά δίνουν εξετάσεις κι έχοντας κάνει ένα σωρό φροντιστήρια, εισάγονται στο 2ο έτος της Ιατρικής, που κάποια στιγμή την τελειώνουν.

Δεν είπα ότι δεν έχουν όλοι οι συνάδελφοι πτυχίο (αν κι εδώ πάλι υπάρχει υποκειμενικότητα, αφού άλλο διάβασμα χρειάστηκε ένας που τελείωσε π.χ. το ΦΠΨ κι άλλο, ένας που τελείωσε το κλασικό Φιλολογικό κι άλλο τελικά βαθμό πτυχίου έχουν κι άλλο διάβασμα ένας που τελείωσε το Μαθηματικό στην Αθήνα κι άλλο ένας που το τελείωσε στη Σάμο, κλπ. κλπ.).

Το ότι η βάση εισαγωγής στις διάφορες σχολές είναι διαφορετική σχετίζεται με τη ζήτηση και όχι απαραίτητα με το βαθμό δυσκολίας των σπουδών. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι η Φιλολογία Αθηνών είναι η δυσκολότερη όλων των Φιλολογιών της Ελλάδας ούτε σημαίνει πως ο απόφοιτος του ΦΠΨ διάβασε λιγότερο. Μπορείς να πεις ίσως ότι δεν είχε τον ίδιο αριθμό φιλολογικών μαθημάτων στο πρόγραμμα σπουδών, αλλά όχι ότι το επίπεδο των σπουδών του ήταν χαμηλότερο.

Από εκεί και πέρα, όλες οι επιτυχίες σε δοκιμασίες είναι σημαντικές.
Σημαντικό είναι να περάσεις στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, σημαντικό να περάσεις στην Ιατρική Αθηνών αλλά και στην Ιατρική Ηρακλείου, σημαντικό να περάσεις και σε μια Ιατρική των ανατολικών χωρών, γιατί δεν είναι εκεί όλα τα πανεπιστήμια της πλάκας (ειδικά αυτό του Καρόλου στην Τσεχία είναι από τα παλιότερα και πιο φημισμένα), σημαντικό είναι να κάνεις μεταπτυχιακό ή διδακτορικό εφόσον κοπιάσεις γι' αυτό.
Επίσης, για εμένα είναι αξιοθαύμαστοι όσοι τελειώνουν μια σχολή όπως τις διάφορες παραϊατρικές και έχουν το κουράγιο να δώσουν κατατακτήριες στην Ιατρική, δηλ. είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν άλλα 10+ χρόνια από τη ζωή τους για προπτυχιακά και ειδικότητα. Είναι άτομα που έχουν μέσα τους καημό, γιατί δεν πέρασαν εξ αρχής στην Ιατρική από αναποδιά (και το λέω γιατί ξέρω τέτοια άτομα), κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για το πόσο αγαπάνε αυτό το αντικείμενο.

Μπορώ να πω μάλιστα ότι για εμένα αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία από τις επιτυχίες των εξετάσεων της μιας μέρας είναι το πόσο περνάς δοκιμασίες σε βάθος χρόνου, δηλαδή κατά τη διάρκεια των σπουδών και πολύ περισσότερο μετά από αυτές, μετά και από την επαγγελματική αποκατάσταση. Και αναφέρομαι σε δοκιμασίες και ως προς τις γνώσεις και ως προς τα υπόλοιπα προσόντα που απαιτεί το κάθε επάγγελμα.
Εκεί φαίνεται πόσο πραγματικά αγαπάς αυτό με το οποίο ασχολείσαι, πόσο ενδιαφέρεσαι να γίνεις καλύτερος ή αν απλά επαναπαύεσαι στις δάφνες μιας παλιάς επιτυχίας ή μιας εύνοιας της τύχης.

Δεν ξέρω όμως πόσο εύκολα μπορούν να αξιολογηθούν με δικαιοσύνη όλα αυτά, αν δεν είναι διασφαλισμένο ότι ο βασικός στόχος του εκάστοτε αξιολογητή θα είναι μόνο το καλό της εκπαίδευσης.

[Δάφνη87]

Κακό πράμα η αξιολόγηση. Εμάς τα σχολεία πάνε μπόμπα.
Οι γονείς των 800 ευρώ τα σκάνε από δευτέρα δημοτικού για Αγγλικά μέχρι τρίτη λυκείου για όλα. Οι μαθητές πάνε σχολείο από τις 8-2 φοράνε ακουστικά για να διαβάσουν για φροντιστήριο κ τελειώνουν το μάθημα καλές δέκα το βράδυ!
Άρα οι μαθητές βαράνε 12ωρα, οι γονείς βαράνε 12ωρα για να πληρώσουν κάνα φροντιστήριο. Όλοι ευχαριστημένοι εκτός τους καθηγητές που είναι μόνιμοι δια βίου , κάνουν το 3ωρο-4ωρο κ εξαφανιζολ  κ ξεκούραστοι κάνουν ιδιαίτερα , πάνε στο μαγαζί της γυναίκας-μαμας, έχουν κάνα rbnb . Πολύ ωραίο συστήμα. Περιμένουμε εναγωνίως να μας αντιγράψει κάποιος από έξω- αλλά δεν. Αυτοί είναι ηλίθιοι.

[menandros]

αξιολογηση χωρίς μέσα και τεχνικές υποδομές  στο σχολειο δεν γινεται...είναι σα να παίζει στο μουντιάλ η Γερμανια με τα γήπεδά  της  και η κεντροαφρικανική χωρα χωρίς αθλητικά παπούτσια....

[MiVaLo]

Στην δημόσια εκπαίδευση τα πράγματα έχουν βαλτώσει εδώ και δεκαετίες.
Η αυτοκριτική των εκπαιδευτικών είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση γιατί το σύστημα εμφανίζει τόσες δυσλειτουργίες να ακυρώνουν στην πράξη, την αξία ή την καλή προαίρεση του εκπαιδευτικού.
Ο εκπαιδευτικός  απλά προσπαθεί να αμυνθεί όσο μπορεί, θωρακισμένος με την γραφειοκρατία-την επίφαση νομιμότητας-που συνιστά το μίνιμουμ των απαιτήσεων.
Ο κάθε ένας από εμάς βλέπει τα προβλήματα αλλά τον ξεπερνούν για να μπορεί να κάνει κάτι.
Και μόνο ο διάλογος εδώ στο φόρουμ , η κριτική του ενός στον άλλο , στην πραγματικότητα είναι αυτοκριτική αφού ανώνυμα και χωρίς συμφέρον γίνεται.
Όλοι συνειδητοποιούμε ,απ' την σκοπιά του ο καθένας, το πρόβλημα . Βγάζουμε λίγο τον εαυτό μας απ' το κάδρο αφού δεν έχουμε εμείς την κύρια ευθύνη, αλλά παρόλα αυτά γίνεται διάλογος.
Το σύστημα είναι σαφώς το πρόβλημα.
Όταν για παράδειγμα , έχεις τις πανελλαδικές εξετάσεις όπου το 50% γράφουν σταθερά κάτω απ' την βάση. Καταλήγεις στο προφανές συμπέρασμα ότι το σχολείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το επίπεδο δυσκολίας.
Και για 40 χρόνια δεν γίνεται απολύτως τίποτα. Αντιθέτως οι εξετάσεις  γίνονται παράδοση ,ενώ διαμορφώνεται το προφίλ μιας ολόκληρης γενιάς , αυτό της ατομικής προσπάθειας και διάκρισης.
Τι μπορεί να κάνεις για να πετύχεις έναν απ' τους κύριους στόχους της εκπαίδευσης που είναι η ανάπτυξη ομαδικής-συνεργατικής ικανότητας των μαθητών;
  Πρακτικά τίποτα.
Όλοι το γνωρίζουμε...
Για αυτό πιστεύω ότι το σύστημα, απλά μας ξεπερνά.
Επιπλέον η αξιολόγηση των μαθητών με τις πανελλαδικές, που στην πράξη είναι και αξιολόγηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, γίνεται 40 χρόνια με το συμπέρασμα να είναι ξεκάθαρο χωρίς να καταλήγει πουθενά.
Η συζήτηση για την αξιολόγηση είναι εντελώς προεκλογικού τύπου, περικλείοντας συνθηματολογία για ψηφοθηρικούς σκοπούς.
Αν είναι να ξεκινήσει κάτι στην εκπαίδευση πρέπει να γίνει με ειλικρίνεια και προπάντων χωρίς συνθήματα. Γιατί τα συνθήματα είναι συνήθως δογματικές θέσεις που καταστρέφουν από την πρώτη στιγμή κάθε προσπάθεια να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

[apri]

Κακό πράμα η αξιολόγηση. Εμάς τα σχολεία πάνε μπόμπα.
Οι γονείς των 800 ευρώ τα σκάνε από δευτέρα δημοτικού για Αγγλικά μέχρι τρίτη λυκείου για όλα. Οι μαθητές πάνε σχολείο από τις 8-2 φοράνε ακουστικά για να διαβάσουν για φροντιστήριο κ τελειώνουν το μάθημα καλές δέκα το βράδυ!
Άρα οι μαθητές βαράνε 12ωρα, οι γονείς βαράνε 12ωρα για να πληρώσουν κάνα φροντιστήριο. Όλοι ευχαριστημένοι εκτός τους καθηγητές που είναι μόνιμοι δια βίου , κάνουν το 3ωρο-4ωρο κ εξαφανιζολ  κ ξεκούραστοι κάνουν ιδιαίτερα , πάνε στο μαγαζί της γυναίκας-μαμας, έχουν κάνα rbnb . Πολύ ωραίο συστήμα. Περιμένουμε εναγωνίως να μας αντιγράψει κάποιος από έξω- αλλά δεν. Αυτοί είναι ηλίθιοι.

Τα ίδια συμβαίνουν και σε οικογένειες με μεγαλύτερο πορτοφόλι που στέλνουν τα παιδιά τους σε μεγάλα ιδιωτικά.
Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτά τα παιδιά κάνουν ιδιαίτερα, ενώ οι υπόλοιποι μαθητές πάνε σε φροντιστήρια. Και στα ιδιωτικά οι καθηγητές δεν είναι μόνιμοι και -θεωρητικά τουλάχιστον- αξιολογούνται.

Άρα, δεν φταίει πάντα ο κακός καθηγητής που βεβαίως είναι καλό να αξιολογείται (αρκεί να γίνεται αυτό δίκαια), ούτε φταίει πάντα το κακό σχολείο που κι αυτό είναι καλό να αξιολογείται.
Φταίει και το σύστημα εκπαίδευσης που θα έπρεπε να αξιολογηθεί κατά προτεραιότητα.
Γιατί πραγματικά δεν είναι καθόλου λογικό ότι ακόμα και καλοί μαθητές ανεξαρτήτως σχολείου αναγκάζονται να κάνουν διπλά κάποια μαθήματα. Κάτι πάει τελείως στραβά στον τρόπο που παρέχεται και εξετάζεται η γνώση.

[ΡΕΑ.Τ]

Στην δημόσια εκπαίδευση τα πράγματα έχουν βαλτώσει εδώ και δεκαετίες.
Η αυτοκριτική των εκπαιδευτικών είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση γιατί το σύστημα εμφανίζει τόσες δυσλειτουργίες να ακυρώνουν στην πράξη, την αξία ή την καλή προαίρεση του εκπαιδευτικού.
Ο εκπαιδευτικός  απλά προσπαθεί να αμυνθεί όσο μπορεί, θωρακισμένος με την γραφειοκρατία-την επίφαση νομιμότητας-που συνιστά το μίνιμουμ των απαιτήσεων.
Ο κάθε ένας από εμάς βλέπει τα προβλήματα αλλά τον ξεπερνούν για να μπορεί να κάνει κάτι.
Και μόνο ο διάλογος εδώ στο φόρουμ , η κριτική του ενός στον άλλο , στην πραγματικότητα είναι αυτοκριτική αφού ανώνυμα και χωρίς συμφέρον γίνεται.
Όλοι συνειδητοποιούμε ,απ' την σκοπιά του ο καθένας, το πρόβλημα . Βγάζουμε λίγο τον εαυτό μας απ' το κάδρο αφού δεν έχουμε εμείς την κύρια ευθύνη, αλλά παρόλα αυτά γίνεται διάλογος.
Το σύστημα είναι σαφώς το πρόβλημα.
Όταν για παράδειγμα , έχεις τις πανελλαδικές εξετάσεις όπου το 50% γράφουν σταθερά κάτω απ' την βάση. Καταλήγεις στο προφανές συμπέρασμα ότι το σχολείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το επίπεδο δυσκολίας.
Και για 40 χρόνια δεν γίνεται απολύτως τίποτα. Αντιθέτως οι εξετάσεις  γίνονται παράδοση ,ενώ διαμορφώνεται το προφίλ μιας ολόκληρης γενιάς , αυτό της ατομικής προσπάθειας και διάκρισης.
Τι μπορεί να κάνεις για να πετύχεις έναν απ' τους κύριους στόχους της εκπαίδευσης που είναι η ανάπτυξη ομαδικής-συνεργατικής ικανότητας των μαθητών;
  Πρακτικά τίποτα.
Όλοι το γνωρίζουμε...
Για αυτό πιστεύω ότι το σύστημα, απλά μας ξεπερνά.
Επιπλέον η αξιολόγηση των μαθητών με τις πανελλαδικές, που στην πράξη είναι και αξιολόγηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, γίνεται 40 χρόνια με το συμπέρασμα να είναι ξεκάθαρο χωρίς να καταλήγει πουθενά.
Η συζήτηση για την αξιολόγηση είναι εντελώς προεκλογικού τύπου, περικλείοντας συνθηματολογία για ψηφοθηρικούς σκοπούς.
Αν είναι να ξεκινήσει κάτι στην εκπαίδευση πρέπει να γίνει με ειλικρίνεια και προπάντων χωρίς συνθήματα. Γιατί τα συνθήματα είναι συνήθως δογματικές θέσεις που καταστρέφουν από την πρώτη στιγμή κάθε προσπάθεια να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Πραγματικά, δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Φράση "κλειδί":
"Το σύστημα απλώς μας ξεπερνά".

[leon.]

Κακό πράμα η αξιολόγηση. Εμάς τα σχολεία πάνε μπόμπα.
Οι γονείς των 800 ευρώ τα σκάνε από δευτέρα δημοτικού για Αγγλικά μέχρι τρίτη λυκείου για όλα. Οι μαθητές πάνε σχολείο από τις 8-2 φοράνε ακουστικά για να διαβάσουν για φροντιστήριο κ τελειώνουν το μάθημα καλές δέκα το βράδυ!
Άρα οι μαθητές βαράνε 12ωρα, οι γονείς βαράνε 12ωρα για να πληρώσουν κάνα φροντιστήριο. Όλοι ευχαριστημένοι εκτός τους καθηγητές που είναι μόνιμοι δια βίου , κάνουν το 3ωρο-4ωρο κ εξαφανιζολ  κ ξεκούραστοι κάνουν ιδιαίτερα , πάνε στο μαγαζί της γυναίκας-μαμας, έχουν κάνα rbnb . Πολύ ωραίο συστήμα. Περιμένουμε εναγωνίως να μας αντιγράψει κάποιος από έξω- αλλά δεν. Αυτοί είναι ηλίθιοι.

Ναι, όλ' αυτά που λες η αξιολόγηση της Κεραμέως έρχεται να διορθώσει. Μιλάμε το 'πιασες.

[harac]

Ωραία όλα αυτά περί αξιολόγησης στη θεωρία, για να ξέρουμε που πατάμε και που χρειαζόμαστε βελτίωση. Θα είχε  ενδιαφέρον, επίσης, να δούμε τι συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Ακόμα καλύτερα θα είναι (και το εύχομαι), τελικά να μπορέσουν να μας πείσουν ότι αυτό ή κάποιο άλλο μοντέλο θα λειτουργήσει αποτελεσματικότερα σε σχέση με τα προηγούμενα προτεινόμενα, χωρίς να καταλήξει σε ρεσιτάλ ανθρωποφαγίας.

[ernesto]

Αυτο ειναι και το χειροτερο.Η ανθρωποφαγια,η οποια θα ειναι και αναποφευκτη αν ολα αυτα εφαρμοστουν.

[gia 96]

Το ότι η βάση εισαγωγής στις διάφορες σχολές είναι διαφορετική σχετίζεται με τη ζήτηση και όχι απαραίτητα με το βαθμό δυσκολίας των σπουδών. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι η Φιλολογία Αθηνών είναι η δυσκολότερη όλων των Φιλολογιών της Ελλάδας ούτε σημαίνει πως ο απόφοιτος του ΦΠΨ διάβασε λιγότερο. Μπορείς να πεις ίσως ότι δεν είχε τον ίδιο αριθμό φιλολογικών μαθημάτων στο πρόγραμμα σπουδών, αλλά όχι ότι το επίπεδο των σπουδών του ήταν χαμηλότερο.

Από εκεί και πέρα, όλες οι επιτυχίες σε δοκιμασίες είναι σημαντικές.
Σημαντικό είναι να περάσεις στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, σημαντικό να περάσεις στην Ιατρική Αθηνών αλλά και στην Ιατρική Ηρακλείου, σημαντικό να περάσεις και σε μια Ιατρική των ανατολικών χωρών, γιατί δεν είναι εκεί όλα τα πανεπιστήμια της πλάκας (ειδικά αυτό του Καρόλου στην Τσεχία είναι από τα παλιότερα και πιο φημισμένα), σημαντικό είναι να κάνεις μεταπτυχιακό ή διδακτορικό εφόσον κοπιάσεις γι' αυτό.
Επίσης, για εμένα είναι αξιοθαύμαστοι όσοι τελειώνουν μια σχολή όπως τις διάφορες παραϊατρικές και έχουν το κουράγιο να δώσουν κατατακτήριες στην Ιατρική, δηλ. είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν άλλα 10+ χρόνια από τη ζωή τους για προπτυχιακά και ειδικότητα. Είναι άτομα που έχουν μέσα τους καημό, γιατί δεν πέρασαν εξ αρχής στην Ιατρική από αναποδιά (και το λέω γιατί ξέρω τέτοια άτομα), κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για το πόσο αγαπάνε αυτό το αντικείμενο.

Μπορώ να πω μάλιστα ότι για εμένα αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία από τις επιτυχίες των εξετάσεων της μιας μέρας είναι το πόσο περνάς δοκιμασίες σε βάθος χρόνου, δηλαδή κατά τη διάρκεια των σπουδών και πολύ περισσότερο μετά από αυτές, μετά και από την επαγγελματική αποκατάσταση. Και αναφέρομαι σε δοκιμασίες και ως προς τις γνώσεις και ως προς τα υπόλοιπα προσόντα που απαιτεί το κάθε επάγγελμα.
Εκεί φαίνεται πόσο πραγματικά αγαπάς αυτό με το οποίο ασχολείσαι, πόσο ενδιαφέρεσαι να γίνεις καλύτερος ή αν απλά επαναπαύεσαι στις δάφνες μιας παλιάς επιτυχίας ή μιας εύνοιας της τύχης.

Δεν ξέρω όμως πόσο εύκολα μπορούν να αξιολογηθούν με δικαιοσύνη όλα αυτά, αν δεν είναι διασφαλισμένο ότι ο βασικός στόχος του εκάστοτε αξιολογητή θα είναι μόνο το καλό της εκπαίδευσης.

Ασφαλώς και το ΦΠΨ έχει μικρότερο αριθμό φιλολογικών μαθημάτων σε σχέση με το κλασικό φιλολογικό, πράγμα που αυτόματα σημαίνει ότι ο φοιτητής του πρώτου μπορεί ευκολότερα να "βγάλει" έναν καλό βαθμό πτυχίου, δηλ. πάνω από 8, γεγονός που μετρούσε και μετρά σε διαφορά μορίων.
Ασφαλώς, όλες οι δοκιμασίες, ακόμη και οι ωριαίες και οι 3ωρες είναι σημαντικές, γιατί αποδεικνύουν πολλά πράγματα για τον υποψήφιο (όσο κι αν μερικοί τις υποβαθμίζουν).
Δε μίλησα για την Τσεχία, ούτε για τα Παν/μιά της, αλλά για κάποιες άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως η Ρουμανία, όπου τα Παν/μιά της είναι "εργοστάσια" πτυχίων, στα οποία μπορεί κάποιος να φοιτά μόνο λίγες μέρες κάθε μήνα και οι τελικές τους εξετάσεις είναι σκέτη ντροπή, καθώς είτε τα θέματα είναι τόσο γελοία, που δεν χρειάζεται ούτε η αντιγραφή, είτε οι ερωτήσεις μαθαίνονται λίγη ώρα πριν την εξέταση (δεν πιστεύω να λέω κάτι το καινούργιο)!
Ασφαλώς κι έχει μεγάλη αξία το να περνά κάποιος εκπαιδευτικός τις όποιες δοκιμασίες σε βάθος χρόνου και ειδικά, αφού έχει αποκατασταθεί επαγελματικά, αλλά θα μπορούσες να κατατάξεις σ' αυτή την κατηγορία των εκπαιδευτικών όσους δεν προσήλθαν ούτε μία φορά στον γραπτό ΑΣΕΠ, όσους δε μελέτησαν αυτή την αχανή ύλη, όσους δεν έχουν πάρει κανέναν μεταπτυχιακό τίτλο, κανένα δεύτερο πτυχίο, όσους δεν εξελίχτηκαν, αλλά το μόνο που κοίταξαν ήταν να εκμεταλλευτούν πρόσωπα και συγκυρίες, ώστε να σημειώσουν κάποια προυπηρεσία κι ύστερα να καταλάβουν τη μόνιμη θέση τους στο δημόσιο σχολείο κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά...; Προσωπικά, δε δέχομαι πως ένας τέτοιος άνθρωπος, απρόθυμος για έναν γραπτό ΑΣΕΠ, μετά τον διορισμό του, μπορεί να μεταμορφωθεί σε υποδειγματικό διδάσκοντα ή παιδαγωγό! Κι αυτό ασφαλώς, μπορεί να φανεί μέσα από την αξιολόγηση...