0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Οι αόριστοι που κλίνονται κατά τα ρήματα σε –μι δεν είναι όλοι αόριστοι β΄; Μου κάνει εντύπωση ότι το ἐπριάμην ο Αναγνωστόπουλος το χαρακτηρίζει α΄αόριστo. Επίσης στο LSJ δεν αναφέρεται ως αόριστος β΄ (ενώ π.χ. το ὠνήμην αναφέρεται ως αόριστος β΄). Αφού όμως το ἐπριάμην συγκαταλέγεται στα φωνηεντόληκτα ρήματα που κλίνονται κατά το ἵσταμαι, το α πρέπει να ανήκει στο θέμα (και να μην είναι το συνδετικό – θεματικό φωνήεν του α΄ αορίστου). Άρα, δεν πρέπει να είναι αόριστος β΄;
Επίθημα και πρόσφυμα είναι το ίδιο;
Πρόσφυμα είναι ο γενικός όρος που χρησιμοποιείται για το μόρφημα το οποίο προστίθεται στη ρίζα κατά την παραγωγή ή την κλίση.Ανάλογα με το σημείο της ρίζας όπου προστίθεται διακρίνεται σε πρόθημα (πριν τη ρίζα), ένθημα (μέσα στη ρίζα) και επίθημα (μετά τη ρίζα).
Για αυτό μου φάνηκε ότι το επίθημα έχει σχέση με την κατάληξη.
Ψάχνω να βρω πώς προέκυψε η σημασία της λέξης "ειδύλλιο". Τη σημερινή της σημασία προφανώς την πήρε γιατί τα βουκολικά ειδύλλια είχαν και ερωτικό περιεχόμενο. Τα ειδύλλια όμως ως λογοτεχνικό είδος, γιατί ονομάστηκαν έτσι; Τι σχέση έχει το εἶδος με το ποίημα, ώστε ονομάστηκαν ειδύλλια τα μικρά ποιήματα; Επειδή είδα ότι εἶδος σημαίνει και "φύση" σκέφτηκα μήπως το ειδύλλιο οφείλει το όνομά του στο ήταν σύντομο ποίημα με φυσικό-βουκολικό σκηνικό και περιεχόμενο. Διάβασα όμως ότι ειδύλλια λέγονταν αρχικά τα μικρά ποιήματα γενικώς, χωρίς την έννοια του βουκολικού ποιήματος, την οποία απέκτησαν μεταγενέστερα, άρα η ονομασία τους δεν μπορεί να σχετίζεται με τη φύση.
εἰδύλλιον λέγεται τὸ μικρὸν ποίημα ἀπὸ τοῦ εἶδος ἡ θεωρία),
ἐοικότες γὰρ τοῖς προσώποις εἰσὶν οἱ λόγοι