*

Αποστολέας Θέμα: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική  (Αναγνώστηκε 171018 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #336 στις: Ιούνιος 01, 2020, 03:50:40 μμ »
Γεια σας. Θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση: Το θηλυκό της μετοχής του ἵστημι είναι ἱστᾶσα, παίρνει δηλαδή περισπωμένη. Για ποιο λόγο;

Γιατί προέρχεται από το *ἱστάντ-jᾰ, που δίνει *ἱστάνσα, ενώ στη συνέχεια το ν αποβάλλεται, με αντέκταση του ᾰ σε ᾱ. Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή, που στο τιθεῖσα έχουμε ει, στο ἱστᾶσα έχουμε ᾱ.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιούνιος 01, 2020, 03:56:14 μμ από Dwrina »
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 21:13:46 »

Αποσυνδεδεμένος Mary Sal

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 8
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #337 στις: Ιούνιος 01, 2020, 06:38:21 μμ »
Γιατί προέρχεται από το *ἱστάντ-jᾰ, που δίνει *ἱστάνσα, ενώ στη συνέχεια το ν αποβάλλεται, με αντέκταση του ᾰ σε ᾱ. Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή, που στο τιθεῖσα έχουμε ει, στο ἱστᾶσα έχουμε ᾱ.


Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τον κόπο!

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #338 στις: Αύγουστος 26, 2020, 11:30:20 πμ »
Ο αόριστος ἐκτήθην έχει παθητική σημασία. Βλέπω στον Αναγνωστόπουλο με παθητική σημασία και τον παρακείμενο του κτῶμαι, τῆς οὐ δι’ ὀλίγου πόνου κεκτημένης θαλάσσης, Θουκ. 7.70. Γνωρίζετε αν η χρήση του παρακειμένου με παθητική σημασία είναι σπάνια ή σχετικά συνήθης και αν οι άλλοι χρόνοι του ρήματος μπορεί να απαντούν με παθητική σημασία;

Ο παθητικός αόριστος ἱλάσθην νομίζω ότι έχει μόνο ενεργητική σημασία, ενώ η διαφορά του από τον μέσο ἱλασάμην είναι ότι ο μέσος βρίσκεται μόνο σύνθετος. Είναι έτσι;
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #339 στις: Αύγουστος 27, 2020, 12:28:26 μμ »
Αυτό που γράφει η σχολική Γραμματική στη σελ. 208, ότι τα ζῶ, πεινῶ, διψῶ και χρῶμαι έχουν χαρακτήρα η και όχι α είναι ακριβές; Δηλαδή, το χρῶμαι είναι στην αττική χρήομαι και όχι χράομαι; Ή μήπως το ρήμα είναι σε κάθε περίπτωση χράομαι, αλλά απλώς στην αττική στα συγκεκριμένα ρήματα η συναίρεση του α με το ε ή το η δίνει η αντί α; Από τα Λεξικά αυτό καταλαβαίνω. Αλλά και η ίδια η σχολική Γραμματική, ενώ στη σελ. 208 μιλάει για χαρακτήρα η (αντί α), στη σελ. 313 δίνει ρήμα χράω-ῶ (και όχι χρήω), το οποίο κλίνει με η, χρῇς, χρῇ.
 
Αυτό το  χράω - χρῶ = «δίνω χρησμό», με μέσο χρῶμαι = «ζητώ χρησμό» είναι ότι ίδιο ρήμα με το γνωστό μας χρῶμαι, οπότε  μπορούμε να πούμε ότι το ρήμα στη μέση φωνή αποκτά και τη σημασία «χρησιμοποιώ», η οποία τελικά είναι και η πιο συνηθισμένη; Όπως τα γράφει η επιτομή του Liddell-Scott φαίνεται ότι είναι το ίδιο ρήμα. Το LSJ όμως στο λήμμα χράω-ῶ δεν δίνει τη σημασία «χρησιμοποιώ» , αλλά γράφει for χράω (C), see χράομαι. Από την άλλη, το ότι το χρῶμαι = «χρησιμοποιώ» θεωρείται αποθετικό δείχνει ότι αντιμετωπίζονται ως διαφορετικά ρήματα.


Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 21:13:46 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #340 στις: Αύγουστος 28, 2020, 01:34:25 μμ »
Αυτό που γράφει η σχολική Γραμματική στη σελ. 208, ότι τα ζῶ, πεινῶ, διψῶ και χρῶμαι έχουν χαρακτήρα η και όχι α είναι ακριβές; Δηλαδή, το χρῶμαι είναι στην αττική χρήομαι και όχι χράομαι; Ή μήπως το ρήμα είναι σε κάθε περίπτωση χράομαι, αλλά απλώς στην αττική στα συγκεκριμένα ρήματα η συναίρεση του α με το ε ή το η δίνει η αντί α; Από τα Λεξικά αυτό καταλαβαίνω. Αλλά και η ίδια η σχολική Γραμματική, ενώ στη σελ. 208 μιλάει για χαρακτήρα η (αντί α), στη σελ. 313 δίνει ρήμα χράω-ῶ (και όχι χρήω), το οποίο κλίνει με η, χρῇς, χρῇ.


Όχι, δεν είναι ακριβές. Για την ακρίβεια, δεν φαίνεται να υπήρξαν τέτοιοι ασυναίρετοι τύποι (χρήομαι, διψήω κλπ) και είναι απορίας άξιον γιατί αναφέρονται. Τα ρήματα αυτά είχαν χαρακτήρα κανονικά "α", δηλ. ζάω, πεινάω, διψάω, χράομαι. (Μόνο στην ιωνική εμφανίζονται εναλλακτικά με "ε").

Η διαφορά στην κλίση σε σχέση με τα υπόλοιπα συνηρημένα σε -α οφείλεται στο ότι στα συγκεκριμένα ρήματα οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν τις δωρικές συναιρέσεις.
Οι Δωριείς την ακολουθία [αε] τη συναιρούσαν σε μακρό ε (δηλ. η), σε αντίθεση με τους Αθηναίους που τη συναιρούσαν σε μακρό α.
Ε, στα συγκεκριμένα ρήματα οι Αθηναίοι προτιμούσαν τους δωρικούς τύπους, άγνωστο γιατί.

Δες στον P. Buttmann (σελ.194, 196) :
https://books.google.gr/books?id=M6NLAQAAMAAJ&pg=PA196&lpg=PA196&dq=dorian+contractions+%CE%B1%CE%B5+%CE%B7+greek+verbs&source=bl&ots=O0Hvysschq&sig=ACfU3U0tIbzNzZ-HAyzU7l1hmTgD5ZdcZw&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiNh7KS1r3rAhUQy6QKHUq5C_cQ6AEwEnoECAIQAQ#v=onepage&q=dorian%20contractions%20%CE%B1%CE%B5%20%CE%B7%20greek%20verbs&f=false

και εδώ:
https://books.google.gr/books?id=tTQSAAAAIAAJ&pg=PA142&lpg=PA142&dq=dorian+contractions+valpy+%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%89&source=bl&ots=VEFnj0G4S-&sig=ACfU3U0LJ9BQR7ElQUmyWu0daIIT042P-g&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwjhxdTL1L3rAhWNNOwKHdi7Bc8Q6AEwAHoECAEQAQ#v=onepage&q=dorian%20contractions%20valpy%20%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%89&f=false



Αυτό το  χράω - χρῶ = «δίνω χρησμό», με μέσο χρῶμαι = «ζητώ χρησμό» είναι ότι ίδιο ρήμα με το γνωστό μας χρῶμαι, οπότε  μπορούμε να πούμε ότι το ρήμα στη μέση φωνή αποκτά και τη σημασία «χρησιμοποιώ», η οποία τελικά είναι και η πιο συνηθισμένη; Όπως τα γράφει η επιτομή του Liddell-Scott φαίνεται ότι είναι το ίδιο ρήμα. Το LSJ όμως στο λήμμα χράω-ῶ δεν δίνει τη σημασία «χρησιμοποιώ» , αλλά γράφει for χράω (C), see χράομαι. Από την άλλη, το ότι το χρῶμαι = «χρησιμοποιώ» θεωρείται αποθετικό δείχνει ότι αντιμετωπίζονται ως διαφορετικά ρήματα.


Ναι, το ίδιο ρήμα είναι. "Χράω" σήμαινε "δίνω χρησμό", "χράομαι" "παίρνω χρησμό για λογαριασμό μου", άρα "χρησιμοποιώ χρησμό ως συμβουλή". Από αυτή τη σημασία προέκυψε η πιο ουδέτερη "χρησιμοποιώ".
Υποθέτω ότι μπορείς να πεις ότι με αυτήν τη σημασία λειτουργεί ως αποθετικό, αφού δεν έχει πια σχέση με τη σημασία του ενεργητικού. Δεν μου φαίνεται παράλογο.


« Τελευταία τροποποίηση: Αύγουστος 28, 2020, 10:56:02 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #341 στις: Αύγουστος 29, 2020, 01:15:58 πμ »
Σε ευχαριστώ πολύ, apri! Και για την παραπομπή.
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος peregrinator

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 3
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #342 στις: Οκτώβριος 12, 2020, 10:01:56 πμ »
Καλημέρα, θα ήθελα να ρωτήσω αν γνωρίζει κανείς αν τα άρθρα οἱ και αἱ, που αποτελούνται μόνο από μια δίφθογγο, είναι μακρόχρονα ή βραχύχρονα.

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #343 στις: Οκτώβριος 12, 2020, 04:31:35 μμ »
Ασφαλώς μακρόχρονα.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #344 στις: Οκτώβριος 13, 2020, 11:13:16 πμ »
Ασφαλώς μακρόχρονα.

Γιατί;

Ή μάλλον να το δούμε αλλιώς: γιατί οι δίφθογγοι  οι και  αι σε τέλος λέξης, μόνο σε τέλος,  δεν ακούγονταν σε δύο χρόνους, ώστε να είναι μακρόχρονες;


Ποια η διαφορά της πρωτότυπης λέξης από τη ριζική; Μια υπόθεση που μπορώ να κάνω είναι ότι μια πρωτότυπη λέξη, δηλαδή μια λέξη από την οποία παράγεται μια άλλη λέξη (η παράγωγη), δεν είναι πάντοτε ριζική, αλλά μπορεί να είναι και αυτή παράγωγη κάποιας άλλης λέξης. 
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #345 στις: Οκτώβριος 13, 2020, 06:05:50 μμ »
Γιατί;

Ή μάλλον να το δούμε αλλιώς: γιατί οι δίφθογγοι  οι και  αι σε τέλος λέξης, μόνο σε τέλος,  δεν ακούγονταν σε δύο χρόνους, ώστε να είναι μακρόχρονες;

Μια εξήγηση δίνει ο Σταματάκος στη Γραμματική του (υπόμνημα 51), βασιζόμενος στην τονική ποιότητα των ληκτικών συλλαβών -οι και -αι και με παράδειγμα τα οἴκοι και οἶκοι. Για τα άρθρα, πάντως, δεν γίνεται καμία ειδική μνεία, οπότε δεν έχουμε κανέναν λόγο να τα λαμβάνουμε ως βραχύχρονα.

Στην ποίηση όλα αυτά δεν ισχύουν: έκανα δειγματικά μετρική ανάλυση σε στίχους του Ευριπίδη με τη λ. γνῶμαι και η λήγουσα ήταν πάντοτε μακρόχρονη (μετρικές ανάγκες θα μου πεις· αλλά γιατί ούτε μία φορά βραχύχρονη; )· πάντοτε μακρόχρονα ήταν και τα άρθρα οἱ και αἱ.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #346 στις: Οκτώβριος 13, 2020, 07:07:44 μμ »
Ποια η διαφορά της πρωτότυπης λέξης από τη ριζική; Μια υπόθεση που μπορώ να κάνω είναι ότι μια πρωτότυπη λέξη, δηλαδή μια λέξη από την οποία παράγεται μια άλλη λέξη (η παράγωγη), δεν είναι πάντοτε ριζική, αλλά μπορεί να είναι και αυτή παράγωγη κάποιας άλλης λέξης.

Ακριβώς αυτό. Πρωτότυπη είναι μια λέξη σε σχέση με την παράγωγή της, ανεξάρτητα αν η ίδια είναι ριζική ή παράγωγη.



Γιατί;

Ή μάλλον να το δούμε αλλιώς: γιατί οι δίφθογγοι  οι και  αι σε τέλος λέξης, μόνο σε τέλος,  δεν ακούγονταν σε δύο χρόνους, ώστε να είναι μακρόχρονες;


Κατ' αρχάς, δεν ακούγονταν σε όλες τις λέξεις συντομότερα στο τέλος. Στην ευκτική,  στα επιρρήματα και στα επιφωνήματα ήταν κανονικά μακρόχρονες στη λήγουσα.
Κατά δεύτερον, στο μέτρο ήταν σε κάθε περίπτωση μακρόχρονες.

Άρα, από αυτά τα δυο δεδομένα εγώ συνάγω ότι δεν υπήρχε μια αρθρωτική τάση να προφέρονται συντομότερα στο τέλος των λέξεων.

Μια προσωπική υπόθεση εργασίας είναι ότι εκλάμβαναν (και μάλλον πρόφεραν κιόλας***) ως βραχύχρονες τις τελικές αυτές διφθόγγους στις περιπτώσεις που χρειάζονταν μια βραχύχρονη λήγουσα, ώστε να κρατήσουν την τονική αψίδα ψηλά.
Γιατί σκέψου σε ποιες περιπτώσεις το έκαναν:
α) στην ονομαστική πληθυντικού των ονομάτων (έτσι κρατούσαν τον τόνο στην ίδια θέση με την ονομαστική ενικού)
β) στην οριστική/υποτακτική της μέσης/παθητικής φωνής  (έτσι κρατούσαν τον τόνο στην ίδια θέση με την ενεργητική)
γ) στην προστακτική αορίστου μέσης φωνής (έτσι τηρούσαν την τάση να ανεβαίνει ο τόνος στην προστακτική)
δ) στα απαρέμφατα: Εδώ δεν μπορώ να φανταστώ γιατί το έκαναν, παρεκτός αν έπαιζε κάποιο ρόλο ότι τα απαρέμφατα ήταν ρηματικά ουσιαστικά, οπότε απλώς ακολούθησαν αναλογικά τον τονισμό των ονομάτων.



***Aν υποθέσουμε ότι ισχύει αυτό που λέει ο Smyth: "The difference in the quantitative treatment of -αι and -οι depends on an original difference of accentuation that may have vanished in Greek. -αι and -οι, when short, were pronounced with a clipped, or simple, tone; when long, with a drawled or compound, tone"


https://books.google.gr/books?id=M3EyjIa6IPgC&pg=PA39&lpg=PA39&dq=The+difference+in+the+quantitative+treatment+of+-%CE%B1%CE%B9+and+-%CE%BF%CE%B9+depends+on+an+original+difference+of+accentuation+that+may&source=bl&ots=_cwy997lX7&sig=ACfU3U1M3k1Y3MBQMBZMGAN-n-HqhT-aNA&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiYp5_s97HsAhVDhqQKHQOEDrEQ6AEwAHoECAEQAg#v=onepage&q=The%20difference%20in%20the%20quantitative%20treatment%20of%20-%CE%B1%CE%B9%20and%20-%CE%BF%CE%B9%20depends%20on%20an%20original%20difference%20of%20accentuation%20that%20may&f=false


Βρήκα εδώ και μια συζήτηση σε ένα ξένο forum σαν το δικό μας, αλλά κι αυτοί υποθέσεις εργασίας κάνουν.
Ρίξε μια ματιά, αν και ούτε οι ίδιοι δεν βγάζουν άκρη.
https://www.textkit.com/greek-latin-forum/viewtopic.php?t=64089


« Τελευταία τροποποίηση: Οκτώβριος 13, 2020, 07:15:05 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #347 στις: Οκτώβριος 14, 2020, 12:33:02 μμ »
Στην ποίηση όλα αυτά δεν ισχύουν: έκανα δειγματικά μετρική ανάλυση σε στίχους του Ευριπίδη με τη λ. γνῶμαι και η λήγουσα ήταν πάντοτε μακρόχρονη (μετρικές ανάγκες θα μου πεις· αλλά γιατί ούτε μία φορά βραχύχρονη; )· πάντοτε μακρόχρονα ήταν και τα άρθρα οἱ και αἱ.

Άρα, για την ποσότητα των άρθρων δεν μπορούμε να βασιστούμε παρά μόνο στο μέτρο. Αν όμως στην ποίηση δεν ισχύει ό,τι στον πεζό λόγο, μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα πώς προφέρονταν τα άρθρα εκτός ποίησης;

Μια προσωπική υπόθεση εργασίας είναι ότι εκλάμβαναν (και μάλλον πρόφεραν κιόλας***) ως βραχύχρονες τις τελικές αυτές διφθόγγους στις περιπτώσεις που χρειάζονταν μια βραχύχρονη λήγουσα, ώστε να κρατήσουν την τονική αψίδα ψηλά.
Γιατί σκέψου σε ποιες περιπτώσεις το έκαναν:
α) στην ονομαστική πληθυντικού των ονομάτων (έτσι κρατούσαν τον τόνο στην ίδια θέση με την ονομαστική ενικού)
β) στην οριστική/υποτακτική της μέσης/παθητικής φωνής  (έτσι κρατούσαν τον τόνο στην ίδια θέση με την ενεργητική)
γ) στην προστακτική αορίστου μέσης φωνής (έτσι τηρούσαν την τάση να ανεβαίνει ο τόνος στην προστακτική)
δ) στα απαρέμφατα: Εδώ δεν μπορώ να φανταστώ γιατί το έκαναν, παρεκτός αν έπαιζε κάποιο ρόλο ότι τα απαρέμφατα ήταν ρηματικά ουσιαστικά, οπότε απλώς ακολούθησαν αναλογικά τον τονισμό των ονομάτων.


Αυτά που γράφεις είναι μια εξήγηση!

Ο Σταματάκος και ο Smyth  απλώς περιγράφουν το φαινόμενο της διαφορετικής ποσότητας αυτών των διφθόγγων σε διαφορετικές περιπτώσεις, χωρίς να εξηγούν για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό.
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #348 στις: Οκτώβριος 14, 2020, 05:12:19 μμ »
Άρα, για την ποσότητα των άρθρων δεν μπορούμε να βασιστούμε παρά μόνο στο μέτρο. Αν όμως στην ποίηση δεν ισχύει ό,τι στον πεζό λόγο, μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα πώς προφέρονταν τα άρθρα εκτός ποίησης;



Δεν έχουμε καμία ένδειξη ή λόγο να υποθέσουμε ότι οι δίφθογγοι στα άρθρα δεν ήταν μακρόχρονες όπως λέει ο κανόνας.
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #349 στις: Οκτώβριος 18, 2020, 07:26:08 μμ »
Γνωρίζετε αν υπάρχει άλλο ουδέτερο όπως το ἄστυ;
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158547
  • Σύνολο θεμάτων: 19199
  • Σε σύνδεση σήμερα: 575
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 20
Επισκέπτες: 474
Σύνολο: 494

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.104 δευτερόλεπτα. 36 ερωτήματα.