*

Αποστολέας Θέμα: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική  (Αναγνώστηκε 171036 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #364 στις: Μάιος 10, 2021, 02:57:54 μμ »
Μα, το έχω δει το LSJ και το ξαναείδα τώρα. Δεν γράφει πουθενά ρητώς ότι  ο θετικός πρέσβυς είναι  επίθετο που χρησιμοποιείται ως ουσιαστικό.  Μόνο για τον συγκριτικό και τον υπερθετικό προκύπτει αυτό, όπου βέβαια δίνονται και τα τρία γένη.

Και μια και αναφερθήκαμε στο LSJ,  έχετε ιδέα τι είναι το Leg.Gort, στο οποίο παραπέμπει για το τελικό ν στο ουδέτερο αὐτό (δηλαδή αὐτόν);  Δεν μπόρεσα να το βρω ούτε στη google ούτε στις συντομογραφίες του LSJ, όπου για το Leg.Gort γράφει v. II.   



« Τελευταία τροποποίηση: Μάιος 10, 2021, 03:00:23 μμ από Dwrina »
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 09:49:09 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #365 στις: Μάιος 10, 2021, 03:40:47 μμ »
Και μια και αναφερθήκαμε στο LSJ,  έχετε ιδέα τι είναι το Leg.Gort, στο οποίο παραπέμπει για το τελικό ν στο ουδέτερο αὐτό (δηλαδή αὐτόν);  Δεν μπόρεσα να το βρω ούτε στη google ούτε στις συντομογραφίες του LSJ, όπου για το Leg.Gort γράφει v. II. 



Το έχει εδώ:
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Afrontmatter%3D2


Μα, το έχω δει το LSJ και το ξαναείδα τώρα. Δεν γράφει πουθενά ρητώς ότι  ο θετικός πρέσβυς είναι  επίθετο που χρησιμοποιείται ως ουσιαστικό.  Μόνο για τον συγκριτικό και τον υπερθετικό προκύπτει αυτό, όπου βέβαια δίνονται και τα τρία γένη


Τι να σου γράψει ρητώς; Προκύπτει από τα παραδείγματα. Όταν λέει ''ό πρέσβυς'' είναι ουσιαστικοποιημένο. Όταν λέει ''πατέρα πρέσβυν'' είναι επίθετο.

Συνήθως στον θετικό βαθμό χρησιμοποιείται ουσιαστικοποιημένο,  ενώ στους άλλους βαθμούς ως επίθετο (αν και υπάρχει και το ουσιαστικοποιημένο ''ό πρεσβύτερος'').
Αυτά προκύπτουν από το λήμμα.
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #366 στις: Μάιος 11, 2021, 11:15:01 πμ »
Το ζητούμενο είναι τι είναι η λ. πρέσβυς από γραμματική άποψη. Σύμφωνα με τον Οικονόμου (111), το πρέσβυς κλίνεται κατά το πέλεκυς και το πῆχυς (γεν. σε -εως)· ο συγγραφέας δηλαδή το λαμβάνει ως ουσιαστικό, πράγμα που αφήνει να εννοηθεί και στην παράγρ. 149, 8 (για τα ετερόκλιτα), όπου μας πληροφορεί ότι το ποιητικό πρέσβυς οι πεζογράφοι το απέδιδαν με το (επίσης ουσιαστικό) πρεσβύτης. Η πληροφορία του Σταματάκου (62, 11) ότι η λ. πρέσβυς "εις τον ενικόν αρ. δεν απαντά ως ουσιαστικόν εν τω πεζώ λόγω, αλλ' ως επίθ." ελέγχεται ως ανακριβής: στον Αριστοτέλη και τον Ιπποκράτη βρήκα τη λέξη και ως ουσιαστικό.

Από την άλλη, αν το πρέσβυς ήταν γραμματικώς επίθετο θετικού βαθμού, θα έπρεπε να κλίνεται κατά το θῆλυς, αλλά, παρόλο που μαρτυρείται και γεν. σε -εος (LSJ), δεν βλέπουμε πουθενά αντίστοιχο θηλυκό και ουδέτερο στον ίδιο βαθμό. Το ποιητικό θηλυκό πρέσβειρα και το ομηρικό θηλυκό πρέσβα δεν έχουν γραμματική αντιστοιχία με το αρσενικό πρέσβυς, οπότε πρέπει κι αυτά να ληφθούν ως ουσιαστικά.

Φαίνεται λοιπόν πως το πρέσβυς είναι γραμματικώς ουσιαστικό. Το ότι έχει και λειτουργία επιθέτου δεν μας ξενίζει, διότι ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ουσιαστικών που δηλώνουν ηλικία, επάγγελμα, αξίωμα κ.λπ. και λειτουργούν ως επιθετικοί προσδιορισμοί, όπως: γέρων ἀνήρ, γραῦς γυνή κ.τ.ό. Έτσι διαβάζουμε και στον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή (στ. 665) πατέρα πρέσβυν, που ισοδυναμεί με το πατέρα γέροντα.

Δεν γνωρίζω άλλες πηγές που να δηλώνουν ξεκάθαρα ότι το πρέσβυς είναι γραμματικώς επίθετο (έστω ουσιαστικοποιημένο).
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #367 στις: Μάιος 11, 2021, 01:23:39 μμ »
Ε, τότε είναι καλύτερο να λέμε ότι είναι  ουσιαστικό που λειτουργεί και ως επιθετοποιημένο ουσιαστικό, γιατί δεν είναι μόνο ότι λειτουργεί ως επιθετικός προσδιορισμός όπως άλλα ουσιαστικά (πχ γραυς, γυνή, παις, ανήρ) αλλά σχηματίζει και παραθετικά. Δηλαδή έχει και γραμματικά χαρακτηριστικά επιθέτου.

« Τελευταία τροποποίηση: Μάιος 11, 2021, 01:45:04 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 09:49:09 »

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #368 στις: Σεπτέμβριος 02, 2021, 04:14:12 μμ »

Είναι δυνατόν η κλητική του ουδετέρου τὸ τρίπουν να είναι τρίπου, όπως το έχει η σχολική Γραμματική και το βλέπω και σε σημειώσεις στο διαδίκτυο; Δεν είναι απαράβατος κανόνας ότι στα ουδέτερα οι τρεις πτώσεις είναι ίδιες;
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #369 στις: Σεπτέμβριος 02, 2021, 07:50:59 μμ »
Είναι δυνατόν η κλητική του ουδετέρου τὸ τρίπουν να είναι τρίπου, όπως το έχει η σχολική Γραμματική και το βλέπω και σε σημειώσεις στο διαδίκτυο; Δεν είναι απαράβατος κανόνας ότι στα ουδέτερα οι τρεις πτώσεις είναι ίδιες;

Είναι αδιανόητη αυτή η παράβαση, άσε που δεν υπάρχει η παραμικρή εξήγηση γι' αυτό. Η Μπίλλα (με το δίπους) και ο Κηρυκόπουλος (με το πολύπους) στη δική τους Γραμματική κλίνουν το ουδέτερο κανονικά. Στον Σταματάκο δεν βρήκα τίποτε (ούτε στη Γραμματική του ούτε στο Λεξικό του), προφανώς γιατί δεν υπάρχει ανάγκη να κάνει κάποιο σχόλιο. Η Μπίλλα αναφέρει ότι ο Μαραγκουδάκης στη δική του Γραμματική (δεν την έχω) αναφέρει κλητική ενικού και των τριών γενών: (ὦ) δίπου.

Η ουσία είναι ότι οι τύποι δίπου και τρίπου είναι ανύπαρκτοι. Τους έβαλα στο "ψαχτήρι" μου από τον 6ο μέχρι τον 1ο αι. π.Χ. και δεν βγήκε ούτε ένα αποτέλεσμα.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #370 στις: Σεπτέμβριος 02, 2021, 09:51:16 μμ »
Σε ευχαριστώ πολύ! Και για την έρευνα.
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος eran

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 358
  • Φύλο: Άντρας
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #371 στις: Ιανουάριος 16, 2022, 11:24:56 μμ »
Ποια η γνώμη σας για την ετυμολογία της λέξης ἐλεύθερος;
Το study στα ετυμολογικά της (παλιάς) 20ής ενότητας  αναφέρει:
ἐλευθερίων, ἀνελευθερίων, ἐλευθέρων < ἐλεύσομαι (μέλλ. του ἔρχομαι). Αυτό αναφέρουν και αρκετά βοηθήματα.
Η ετυμολόγηση αυτή όμως είναι μάλλον λανθασμένη, καθότι το ἑλεύσομαι είναι μεταγενέστερος τύπος ενώ το ελεύθερος απαντάται σε μυκηναϊκές πινακίδες και σημαίνει κατά πάσα πιθανότητα τον απαλλαγμένο από φορολογία..
 Το LSJ αναφέρει:
 (Εἶναι δύσκολον νὰ μὴ ταυτίσῃ τις τὸ ἐλεύθερος τῷ Λατ. liber, .... Ὁ Κούρτιος ὅμως ἐπανέρχεται εἰς τὴν παλαιὰν ἐτυμολογίαν, «παρὰ τὸ ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾷ» Ἐτυμολ. Μ. 329. 44).
 Σημειωτέον ότι ο Μπαμπινιώτης (ορθά μάλλον) θεωρεί την άποψη αυτή παρετυμολόγηση.
Ο Οικονόμου δεν αναφέρει καν τύπο ἐλεύσομαι ούτε συμπεριλαμβάνει το ελεύθερος στα παράγωγα του ἔρχομαι.

Σε άλλα λεξικά σημειώνεται:[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για αρχ. επίθετο που ανάγεται πιθ. σε ΙΕ ρίζα leudh «μεγαλώνω, αυξάνω, αναπτύσσομαι» και συνδέεται με το λατ. liber. To ελλ. ελεύθερος και το λατ. liber συνδέονται πιθ. με λέξεις της Γερμανικής και Βαλτοσλαβικής που εκφράζουν τη σημασία «λαός» (πρβλ. αρχ. άνω γερμ. liut «λαός», άγγλοσαξ. lēod, λιθ. liaudis, αρχ. σλαβ. ljudĭje).

Καθώς και το επόμενο:
ἐλευθέρα, ἐλεύθερον (ἘΛΑΥΘΩ equivalent to ἔρχομαι (so Curtius, p. 497, after Etym. Magn. 329,43; Suidas Colossians 1202a.,

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #372 στις: Ιανουάριος 17, 2022, 09:05:34 μμ »
Δεν ξέρω τι εννοείς, όταν λες ότι το "ελεύσομαι" είναι μεταγενέστερος τύπος. Πάντως, στον Όμηρο υπήρχε, όπως και τα ομόρριζα "ηλθον"  και "ελήλυθα" (ρίζα ελευθ-).

Δύσκολη η ετυμολογία τόσο παλιάς λέξης.
Υπάρχουν όμως κάποιες ηχητικές και σημασιολογικές ομοιότητες της με κάποιες άλλες, που κατά τη γνώμη μου, ίσως να δηλώνουν και ετυμολογική συγγένεια.

Η μία από αυτές είναι η Ελευσίς, που συνδέεται με το μύθο της Περσεφόνης και συγκεκριμένα με την απελευθέρωση της από τον Άδη και τον ερχομό της στη γη, που συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης.

Μια άλλη λέξη είναι η Ειλείθυια ή Ελευθία ή Ελευθώ (και άλλες παραλλαγές που δεν θυμάμαι), η θεά του τοκετού, δηλαδή του ερχομού του παιδιού στη ζωή. Λατρευόταν πολύ στην Κρήτη, όπου κατά σύμπτωση υπάρχει και το τοπωνύμιο Ελεύθερνα. Κατά κάποιον τρόπο, διάδοχος της θεάς αυτής στη χριστιανική θρησκεία είναι ο Άγιος Ελευθέριος που λευτερώνει τις γυναίκες από το παιδί.

Επειδή και οι δύο ιστορίες σχετίζονται με την αναγέννηση της φύσης λογικά πρέπει να πηγαίνουν πολύ πίσω στον χρόνο, ίσως και πριν τον μυκηναικό πολιτισμό. Αυτό το λέω ως εικασία.

Η ΙΕ ρίζα leudh «μεγαλώνω, αυξάνω, αναπτύσσομαι», που αναφέρεις, πιθανώς και να έχει κάποια σχέση, γιατί σημασιολογικά δεν απέχει πολύ από τις παραπάνω έννοιες. Η άλλη ρίζα όμως που σημαίνει "λαός" μου φαίνεται εντελώς άσχετη.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιανουάριος 17, 2022, 09:07:51 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος eran

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 358
  • Φύλο: Άντρας
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #373 στις: Ιανουάριος 17, 2022, 10:47:00 μμ »
Σωστά αναφέρεις ότι  το έλεύσομαι είναι ομηρικός τύπος, στην πεζογραφία όμως θεωρείται μεταγενέστερος και γι΄  αυτό θαρρώ δεν τον συμπεριλαμβάνει ο Οικονόμου.
https://lsj.gr/wiki/%E1%BC%94%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9#Greek_.28Liddell-Scott.29
Το ζήτημα όμως είναι αν τελικά το ελεύθερος είναι παράγωγο του έρχομαι  και να το δεχόμαστε ως τέτοιο στις ετυμολογικές. Ζήτησα ουσιαστικό από το ἔρχομαι και αντί το παιδί να γράψει ερχομός  ή κάτι τέτοιο έγραψε ελευθέρωση. Φυσικά καλύπτεται από το στάντυ αλλά το ζήτημα παραμένει.

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #374 στις: Ιανουάριος 17, 2022, 11:00:46 μμ »
Κατά πάσα πιθανότητα είναι παράγωγο του "έρχομαι", αλλά στα βάθη του χρόνου. Δηλαδή, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν στην κλασική εποχή οι ομιλητές τα συσχέτιζαν στο μυαλό τους.

Αν κάποιος τα συσχετίσει στο πλαίσιο μιας άσκησης, δεν νομίζω ότι μπορείς να το εκλάβεις ως λάθος. Ακόμα και βιβλιογραφικά καλύπτεται.  Αλλά ας πούμε ότι δεν θα ήταν η πρώτη απάντηση που θα περίμενε κανείς.



ΥΓ1. Αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ακριβείς, το "ελευθερος" σχετίζεται  (αν σχετίζεται τελικά) με τους τύπους που έχουν ρίζα "ελευθ'" (ελεύσομαι, ήλθον, ελήλυθα). Το "έρχομαι" ως τύπος προέρχεται από άλλη ρίζα.

ΥΓ2 Ο λόγος που δεν αναφέρει το "ελεύσομαι" ο Οικονόμου είναι, πιστεύω, γιατί στην αττική διάλεκτο προτιμούσαν το "είμι" για τον μέλλοντα. Ο Ηρόδοτος που έγραφε στην ιωνική, χρησιμοποιεί το "ελεύσομαι". Δεν ήταν δηλαδή λέξη που συνηθιζόταν μόνο στην ποίηση.
« Τελευταία τροποποίηση: Ιανουάριος 17, 2022, 11:22:26 μμ από apri »
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος Dwrina

  • Συνδρομητής
  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1914
  • Τὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική.
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #375 στις: Μάιος 04, 2022, 12:43:43 μμ »
 
Το ευφωνικό ν  τίθεται και στο γ' ενικό του αορίστου β';  Νομίζω όχι.

Βλέπω σε πεποιημένη άσκηση ἐπέδραμεν με υποκείμενο γ΄ ενικό. Το ρήμα είναι το ἐπέδραμον (όχι το ἔδραν, άλλωστε δεν βρήκα ἐπιδιδράσκω), γιατί στο πραγματικό κείμενο είναι σε πλάγιο λόγο με απαρέμφατο ἐπιδραμεῖν. Στην άσκηση έχει τραπεί σε ευθύ, για να το κάνουμε εμείς πλάγιο. Μήπως λοιπόν το ν είναι λάθος;
Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio  (Hor. Ep.  2. 1.).

Αποσυνδεδεμένος Sali

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1832
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #376 στις: Μάιος 04, 2022, 07:35:18 μμ »

Το ευφωνικό ν  τίθεται και στο γ' ενικό του αορίστου β';  Νομίζω όχι.

Γιατί όχι; Ο Σταματάκος (104, 2) το έχει σε παρένθεση. Περιέργως δεν υπάρχει στον Οικονόμου, στη Μπίλλα, στον Smyth, στον Goodwin και σε άλλες Γραμματικές, αλλά τύποι τέτοιοι μαρτυρούνται και σε κείμενα. (Λογικό είναι αυτό, όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν) Δύο μόνο παραδείγματα: Πλάτ. Τίμ. 23b ἀμούσους ἔλιπεν ὑμῶν· Αντιφ. Τετραλ. Β΄, ΙΙΙ, 6, 9 οὔτε ἔβαλεν οὔτε ἀπέκτεινεν. Τώρα παρατηρώ με έκπληξη ότι ο Οικονόμου (υποθέτω και οι άλλοι που αναφέρω) παραλείπουν το ευφωνικό και στο γ΄ενικό του ενεργητικού παρατατικού των βαρύτονων ρημάτων, οι καταλήξεις του οποίου χρησιμοποιούνται για τον σχηματισμό του ενεργητικού αορίστου β΄στην οριστική· τύποι όμως όπως ἔβαλλεν, ἔγραφεν, ἔλυεν και άλλοι όμοιοι χρησιμοποιούνται κανονικά στα κείμενα, και δεν νομίζω πως χρειάζονται παραδείγματα προς επαλήθευση.
Ο Έξυπνος χαίρεται με τις αμφισβητήσεις του, ο Βλάκας με τις βεβαιότητές του

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: Αρχαία Ελληνικά: Γραμματική
« Απάντηση #377 στις: Μάιος 04, 2022, 07:51:20 μμ »
Όταν ο Smyth αναφέρει τον κανόνα, όμως, για το ευφωνικό ν, λέει για το τρίτο ενικό σε -ε.

134. Movable N 
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0007%3Apart%3D1%3Achapter%3D5
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158560
  • Σύνολο θεμάτων: 19200
  • Σε σύνδεση σήμερα: 541
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 9
Επισκέπτες: 402
Σύνολο: 411

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.09 δευτερόλεπτα. 36 ερωτήματα.