Αξίζει τελικά, αυτό το κυνήγι;

[manpan]

Νάζια κάνουν όλοι μην τους ακούς.Δεν έχει παραιτηθεί κανένας από το δημόσιο για τον ιδιωτικό τομέα.

[PDE ads]

[🐐Ελευθερία Α.🐐]

Νάζια κάνουν όλοι μην τους ακούς.Δεν έχει παραιτηθεί κανένας από το δημόσιο για τον ιδιωτικό τομέα.

Δεν τους ακούω, εγώ δεν γυρνάω πίσω με τίποτα.
Καλά κάνουν

[topsy]

Δεν έχουμε όλοι όμως τις ίδιες ευκαιρίες. Το αντιλαμβάνεσαι.
Προσωπικά, έχω άσχημες αναμνήσεις από την περίοδο που δούλευα στον ιδιωτικό τομέα.

Ας κρίνει και ας κάνει ο καθένας ό, τι τον συμφέρει.
Μην καταστροφολογείτε όμως εκ του ασφαλούς. Μεταξύ μας είμαστε.

Σαφεστατα και γι αυτό το λέω συνέχεια ότι ο καθένας μόνον ξέρει τις αντοχές του, τις αντοχές του συντρόφου του ή της οικογένειας του και τα οικονομικά του. Υπάρχουν επίσης πολλοί συνάδελφοι που συνδυάζουν δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ειδικά πληροφορικοι

[Έσπερος]

Δηλαδή όταν επισημαίνουμε καποοα δυσάρεστα στον χώρο εργασίας μας η λύση είναι απλα να παραιτούμαστε; Σοβαρα τώρα;
Είμαι δρ φιλολογίας και παίρνω κ υψηλό υποτίθεται μισθό λόγω κλιμακίου. Είναι λιγότερο από όσα παίρνουν συγγενικά μου πρόσωπα του χώρου της πληροφορικής κ των δικτύων με σπουδές σε ιεκ και τει που εργάζονται σε πολυεθνικές. 14 μισθοί υψηλότεροι από τον δικό μου, ομαδικές ασφαλίσεις  υγείας και μια χαρά διακοπές κάνουν Χριστούγεννα- Πάσχα -Καλοκαίρι. Το μόνο που υπερέχω είναι ότι εγω γυρνάω σπίτι μεσημέρι και το παιδί μου δεν πάει ολοήμερο. Δεν το θεωρώ ευκαταφρόνητο αυτό αλλά δεν είναι και καμία φοβερή ανταμοιβή για τις σπουδές που έχω. Να παραιτηθώ κι εγω μήπως; Φιλόλογος είμαι, τι θα πάω να κάνω σε πολυεθνική;

Αρκετά όμως με τις ανοχές και το αυτομαστίγωμα. Σιγά μη ζητάμε και συγγνώμη που εργαζόμαστε με μισθό και όχι τζάμπα.

[PDE ads]

[🐐Ελευθερία Α.🐐]

Δηλαδή όταν επισημαίνουμε καποοα δυσάρεστα στον χώρο εργασίας μας η λύση είναι απλα να παραιτούμαστε; Σοβαρα τώρα;
Είμαι δρ φιλολογίας και παίρνω κ υψηλό υποτίθεται μισθό λόγω κλιμακίου. Είναι λιγότερο από όσα παίρνουν συγγενικά μου πρόσωπα του χώρου της πληροφορικής κ των δικτύων με σπουδές σε ιεκ και τει που εργάζονται σε πολυεθνικές. 14 μισθοί υψηλότεροι από τον δικό μου, ομαδικές ασφαλίσεις  υγείας και μια χαρά διακοπές κάνουν Χριστούγεννα- Πάσχα -Καλοκαίρι. Το μόνο που υπερέχω είναι ότι εγω γυρνάω σπίτι μεσημέρι και το παιδί μου δεν πάει ολοήμερο. Δεν το θεωρώ ευκαταφρόνητο αυτό αλλά δεν είναι και καμία φοβερή ανταμοιβή για τις σπουδές που έχω. Να παραιτηθώ κι εγω μήπως; Φιλόλογος είμαι, τι θα πάω να κάνω σε πολυεθνική;

Αρκετά όμως με τις ανοχές και το αυτομαστίγωμα. Σιγά μη ζητάμε και συγγνώμη που εργαζόμαστε με μισθό και όχι τζάμπα.

Δεν σας είπε κανείς να παραιτηθείτε. Επισημαίνετε όλα τα στραβά και τα κακά στο άτομο που άνοιξε το θέμα. Προκλητικά  λέτε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι καλύτερος. Λες και δεν υπάρχει εκμετάλλευση εκεί.

Ωραία, θεματοθέτη. Δεν αξίζει το κυνήγι. Είμαστε μαζόχες εμείς που κάθε χρόνο κάνουμε αίτηση αναπληρωτή. Μας περιμένουν στον ιδιωτικό τομέα και εμείς κάνουμε τσου.

[Έσπερος]

Δεν σας είπε κανείς να παραιτηθείτε. Επισημαίνετε όλα τα στραβά και τα κακά στο άτομο που άνοιξε το θέμα. Προκλητικά  λέτε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι καλύτερος. Λες και δεν υπάρχει εκμετάλλευση εκεί.

Ωραία, θεματοθέτη. Δεν αξίζει το κυνήγι. Είμαστε μαζόχες εμείς που κάθε χρόνο κάνουμε αίτηση αναπληρωτή. Μας περιμένουν στον ιδιωτικό τομέα και εμείς κάνουμε τσου.

Δεν λέει κανείς ότι είναι καλύτερα οπουδήποτε αλλού και σαφώς δεν εννοεί κανείς τα φροντιστήρια ως σοβαρή εναλλακτική.
Απλώς η εκπαίδευση δεν είναι χώρος προνομιούχος. Ίσως ήταν κάποτε. Όταν όλοι ήταν στο σπίτι τους μετά από 2 χρόνια, δεν κυνηγούσε κανείς αν συμπλήρωναν ωράριο κ όντως έφευγαν σχολωντας γύρω στις 11.30. Αυτά έχουν παρέλθει. Είμαστε σχεδον κάθε μέρα 8-2 με διαφορα τεχνάσματα, οι ώρες διδασκαλίας έχουν αυξηθεί και μαζί οι διάφορες υποχρεώσεις, οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί και οι περισσότεροι είναι μακριά από τον τόπο καταγωγής τους. Οι συνθήκες είναι αυτές. Αν σε κάποιους αρέσει, δικαίωμά τους. Κι εμένα μ αρέσει πιο πολύ να διδάσκω από το να έκανα κάτι άσχετο με μεγαλύτερη αμοιβή (εκτός αν ήταν στο παν/μιο) αλλά αν είχα καταλάβει όταν διορίστηκα, ότι δεν θα γύριζα στην Αθήνα, πιθανότατα δεν θα έδινα ασεπ, επίσης αν ήξερε ότι κάποια στιγμή θα γίνουν μεταθέσεις κ διορισμοί ακόμα κ στην Αθήνα μέσα, δεν θα παντρευόμουν στο νησί που μένω, θα έμενα ελεύθερη για να γυρίσω στην Αθήνα κ να παντρευτώ εκεί. Καλό είναι οι αποφάσεις που λαμβάνονται να είναι πλήρως ενημερωμένες ως προς τις συνθήκες. Δεν είναι όλα ροζ συννεφάκια. Μπορεί να είναι και μονόδρομος, μπορεί να μας αρέσει ταυτόχρονα με τις δυσκολίες, αλλά οποίος θέλει να επενδύσει στο να μπει, καλό είναι να γνωρίζει τι τον περιμένει.

[topsy]

Δεν λέει κανείς ότι είναι καλύτερα οπουδήποτε αλλού και σαφώς δεν εννοεί κανείς τα φροντιστήρια ως σοβαρή εναλλακτική.
Απλώς η εκπαίδευση δεν είναι χώρος προνομιούχος. Ίσως ήταν κάποτε. Όταν όλοι ήταν στο σπίτι τους μετά από 2 χρόνια, δεν κυνηγούσε κανείς αν συμπλήρωναν ωράριο κ όντως έφευγαν σχολωντας γύρω στις 11.30. Αυτά έχουν παρέλθει. Είμαστε σχεδον κάθε μέρα 8-2 με διαφορα τεχνάσματα, οι ώρες διδασκαλίας έχουν αυξηθεί και μαζί οι διάφορες υποχρεώσεις, οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί και οι περισσότεροι είναι μακριά από τον τόπο καταγωγής τους. Οι συνθήκες είναι αυτές. Αν σε κάποιους αρέσει, δικαίωμά τους. Κι εμένα μ αρέσει πιο πολύ να διδάσκω από το να έκανα κάτι άσχετο με μεγαλύτερη αμοιβή (εκτός αν ήταν στο παν/μιο) αλλά αν είχα καταλάβει όταν διορίστηκα, ότι δεν θα γύριζα στην Αθήνα, πιθανότατα δεν θα έδινα ασεπ, επίσης αν ήξερε ότι κάποια στιγμή θα γίνουν μεταθέσεις κ διορισμοί ακόμα κ στην Αθήνα μέσα, δεν θα παντρευόμουν στο νησί που μένω, θα έμενα ελεύθερη για να γυρίσω στην Αθήνα κ να παντρευτώ εκεί. Καλό είναι οι αποφάσεις που λαμβάνονται να είναι πλήρως ενημερωμένες ως προς τις συνθήκες. Δεν είναι όλα ροζ συννεφάκια. Μπορεί να είναι και μονόδρομος, μπορεί να μας αρέσει ταυτόχρονα με τις δυσκολίες, αλλά οποίος θέλει να επενδύσει στο να μπει, καλό είναι να γνωρίζει τι τον περιμένει.

Έτσι ακριβώς όπως τα λες. Γι αυτό μίλησα πιο πάνω για αντοχές, κάποιων οι σχέσεις ή οι οικογένειες διαλύθηκαν λόγω απόστασης

[🐐Ελευθερία Α.🐐]

Διδάσκω πέντε χρόνια, μακριά από το σπίτι μου. Λίγα συγκριτικά με άλλους. Αρκετά για να ξέρω τι παίζει. Γνωρίζω όλες τις δυσκολίες και τις έχω περάσει. Σε όποιον θέλει να προχωρήσει σε αυτόν τον δρόμο, θα πω δίχως δισταγμό να το κάνει. Θα δουλεύει σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, με τους μαθητές του. Θα έχει χρόνο να ασχοληθεί με την οικογένειά του. Αν είναι ανύπαντρος δε και γουστάρει τη φάση, θα γεμίσει με εικόνες και παιδικά χαμόγελα. Θα αμοίβεται με χίλια ευρώ, αλλά θα κάνει αυτό που σπούδασε και αυτό που γουστάρει.
Χωρίς να του πιάνουν τον κ… οι φροντιστηριάρχες και οι λοιποί εργοδότες.

Τα συννεφάκια δεν είναι ροζ αλλά δεν είναι δα και κατάμαυρα.
Φιλάκια και καλή χρονιά.

[harac]

[...]..."Τα συννεφάκια δεν είναι ροζ, αλλά δεν είναι δα  και κατάμαυρα"...[...].

Συμφωνώ με την Ελευθερία Α.

[kefi73]

Νομίζω πως δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα , αφενός είναι απολύτως σχετικό , αφετέρου ακόμα και ο καθένας από εμάς που το κυνήγησε και το πέτυχε ίσως δεν έχει απάντηση για τον ίδιο του τον εαυτό . Υπάρχουν θετικά και αρνητικά ,όπως σε όλα , είναι και θέμα τύχης και συγκυριών , μπορεί να συμβεί γρήγορα μπορεί και ποτέ αν πέφτεις πάνω σε αλλαγές που δεν σε ευνοούν .... να έχεις κεραίες ανοιχτές και μην το κυνηγάς εμμονικά είναι η γνώμη μου . Καλή χρονιά 

[leon.]

Το έχω ψάξει ήδη, μπορείς να υποβάλεις παραίτηση και να γίνει αποδεκτή μόνο για σοβαρούς λόγους υγείας ή σοβαρούς οικογενειακούς, δεν είναι όπως στον ιδιωτικό τομέα.

Υπέβαλες αίτηση παραίτησης και στην απέρριψαν;

[Έσπερος]

Φέτος που είχαμε στο σχολείο μιυ για πρώτη φορά bullying, συμμορίες και παραβατική συμπεριφορά (όχι σε έντονο βαθμό που άλλοι έχουν συνηθίσει), ειλικρινα σκέφτηκα ότι αν οι μαθητες στο μέρος που είμαι αρχίσουν να είναι έτσι, δεν μου αρέσει να διδάσκω. Η καταστααη τέθηκε κάπως υπό έλεγχο γιατί ήταν του γλυκού νερού οι «μάγκες» αλλά αυτή η πικριλα που έμεινε, με έκανε να προβληματιστώ παρα πολύ. Γιατί η συμπεριφορά των μαθητών με είχε προβληματίσει τόσο, που για πολύ καιρό δεν ασχολούμουν με το τι θα διδάξω, αλλά τι θα γίνει γενικα στο σχολείο για να λυθεί το ζήτημα αυτό. Άλλοι μπορεί να μην ενοχλούνται τόσο απ αυτήν την κατάσταση, εμένα όμως με πειράζει γιατί αγαπώ την επιστήμη μου και θέλω να μεταδώσω κάτι απ αυτό στους μαθητες, όχι να κάνω διαχείριση κρίσεων.

Πού θέλω να καταλήξω: η τάξη δεν είναι πάντα χαρούμενες φωνές και παιδικά χαμόγελα. Ούτε καν στο νηπιαγωγειο δεν είναι πάντα έτσι.
Πριν πάρετε αποφάσεις, μιλήστε με ανθρώπους που γνωρίζουν για να μάθετε ακριβώς τι ισχύει στην βαθμίδα και τον κλάδο που σας ενδιαφέρει και τι ισχύει στα σχολεία της περιοχης σας ή στις περιοχές που θα δηλώσετε ως αναπληρωτές. Ενημερωθείτε για τη νομοθεσία, τις υπηρεσιακές μεταβολές, την κατάσταση με οργανικές -υπεραριθμίες στον κλάδο σας στην περιοχή που θέλετε να είστε μονιμα. Πίσω από τον διδασκαλία υπάρχουν και άλλα περίπλοκα ζητήματα. Είναι αδιάφορα ενδεχομένως για κάποιον που είναι μέχρι 25 και το βλέπει αυτό σαν μια χαρούμενη περιπέτεια που θα λήξει σε 5-6 χρόνια, αλλά αν είσαι πιο μεγάλος και παίρνεις αποφάσεις ζωής, πρέπει να εχεις πλήρη γνώση της κατάστασης για να κρίνεις αν αξίζει, με βάση τις συνθήκες της δικής σου περιοχης, της δικής σου νοοτροπίας, των δικών σου αντοχών, ή και των αντοχών των ανθρώπων που εχεις γύρω σου.

[gf]

Υπέβαλες αίτηση παραίτησης και στην απέρριψαν;

Σοβαροί λόγοι απαιτούνται μόνο μετά από κάποιες προθεσμίες, αλλιώς η παραίτηση γίνεται αυτόματα δεκτή.

Άρθρο 46

Αιτήσεις παραίτησης εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης - Τροποποίηση του άρθρου 4 του ν. 3687/2008

1. Η παρ. 2 του άρθρου 4 του ν. 3687/2008 (Α ? 159) τροποποιείται ως προς τις προθεσμίες και διαμορφώνεται ως εξής:

«2. Οι αιτήσεις παραίτησης των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που υποβάλλονται μετά την πρώτη εργάσιμη ημέρα που έπεται του πρώτου δεκαημέρου του Φεβρουαρίου, καθώς και κατά τη διάρκεια του αμέσως επόμενου διδακτικού έτους, γίνονται αποδεκτές με απόφαση του αρμόδιου οργάνου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ύστερα από γνώμη του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Κ.Υ.Σ.Π.Ε.) ή του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Κ.Υ.Σ.Δ.Ε.), για εξαιρετικούς λόγους, όπως βαριές και δυσίατες ασθένειες, οι οποίες αποδεικνύονται από πιστοποιητικά υγειονομικής επιτροπής ή δημόσιου νοσοκομείου, ή για ιδιαίτερα σοβαρούς οικογενειακούς λόγους.

Αίτηση παραίτησης μόνιμου εκπαιδευτικού πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που υποβάλλεται από 1ης Φεβρουαρίου μέχρι και την πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά την πάροδο του πρώτου δεκαημέρου του Φεβρουαρίου θεωρείται ότι έχει γίνει αποδεκτή και λύεται αυτοδικαίως η υπαλληλική σχέση στις 31 Αυγούστου».

[🐐Ελευθερία Α.🐐]

Φέτος που είχαμε στο σχολείο μιυ για πρώτη φορά bullying, συμμορίες και παραβατική συμπεριφορά (όχι σε έντονο βαθμό που άλλοι έχουν συνηθίσει), ειλικρινα σκέφτηκα ότι αν οι μαθητες στο μέρος που είμαι αρχίσουν να είναι έτσι, δεν μου αρέσει να διδάσκω. Η καταστααη τέθηκε κάπως υπό έλεγχο γιατί ήταν του γλυκού νερού οι «μάγκες» αλλά αυτή η πικριλα που έμεινε, με έκανε να προβληματιστώ παρα πολύ. Γιατί η συμπεριφορά των μαθητών με είχε προβληματίσει τόσο, που για πολύ καιρό δεν ασχολούμουν με το τι θα διδάξω, αλλά τι θα γίνει γενικα στο σχολείο για να λυθεί το ζήτημα αυτό. Άλλοι μπορεί να μην ενοχλούνται τόσο απ αυτήν την κατάσταση, εμένα όμως με πειράζει γιατί αγαπώ την επιστήμη μου και θέλω να μεταδώσω κάτι απ αυτό στους μαθητες, όχι να κάνω διαχείριση κρίσεων.

Πού θέλω να καταλήξω: η τάξη δεν είναι πάντα χαρούμενες φωνές και παιδικά χαμόγελα. Ούτε καν στο νηπιαγωγειο δεν είναι πάντα έτσι.
Πριν πάρετε αποφάσεις, μιλήστε με ανθρώπους που γνωρίζουν για να μάθετε ακριβώς τι ισχύει στην βαθμίδα και τον κλάδο που σας ενδιαφέρει και τι ισχύει στα σχολεία της περιοχης σας ή στις περιοχές που θα δηλώσετε ως αναπληρωτές. Ενημερωθείτε για τη νομοθεσία, τις υπηρεσιακές μεταβολές, την κατάσταση με οργανικές -υπεραριθμίες στον κλάδο σας στην περιοχή που θέλετε να είστε μονιμα. Πίσω από τον διδασκαλία υπάρχουν και άλλα περίπλοκα ζητήματα. Είναι αδιάφορα ενδεχομένως για κάποιον που είναι μέχρι 25 και το βλέπει αυτό σαν μια χαρούμενη περιπέτεια που θα λήξει σε 5-6 χρόνια, αλλά αν είσαι πιο μεγάλος και παίρνεις αποφάσεις ζωής, πρέπει να εχεις πλήρη γνώση της κατάστασης για να κρίνεις αν αξίζει, με βάση τις συνθήκες της δικής σου περιοχης, της δικής σου νοοτροπίας, των δικών σου αντοχών, ή και των αντοχών των ανθρώπων που εχεις γύρω σου.

Φυσικά και υπάρχουν δυσκολίες. Πίστεψέ με όμως οι περισσότεροι που ΜΠΟΡΟΥΝ να δουλέψουν στη δημόσια εκπαίδευση (γιατί υπάρχουν και πολλοί που δεν μπορούν και περιμένουν θα κάνουν αίτηση αναπληρωτή. Θα μπουν στον χορό και θα χορέψουν, αν τους περιμένει η ανεργία από πίσω.