0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Προβλέπονται και αυτές οι παράμετροι στο ερωτηματολόγιο. Αναφέρω για παράδειγμα τις ερωτήσεις
Θεωρώ ότι πας να βγάλεις με το ζόρι ότι η ειδίκευση είναι καθοριστική για την προτίμησή μας, αλλά η δική μου εμπειρία δείχνει μια πολύ πιο πολύπλοκη πραγματικότητα.
Είναι λογικό πτυχία 18 τμημάτων να εντάσσονται σε έναν κλάδο με την ονομασία ΠΕ02 Φιλολόγων από τη στιγμή που μόνο σε 1 από τα 18 πτυχία αναγράφεται η λέξη "φιλόλογος"?
Νομίζω το ξεψαχνίζεις υπερβολικά. Η όλη συζήτηση ξεκίνησε από τα τυπικά προσόντα και τον προσανατολισμό του κάθε πτυχίου. Το φιλολογικό τμήμα έχει δύο "σχολικές" ειδικεύσεις: κλασικό - νεοελληνικό. Οι βάσεις του πτυχίου είναι κοινές. Η ειδίκευση προσφέρει συγκριτικά πλεονεκτήματα.Δε γνωρίζω πότε πήρες το πτυχίο. Εγώ περίπου 25 χρόνια πριν. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Με αφορμή την έρευνα που κάνω μελέτησα τα ΠΣ όλων των φιλολογικών τμημάτων. Ειλικρινά, βλέποντας πχ τι μαθαίνουν οι φοιτητές του τμήματος Ιστορίας, πόσα διδακτικά σενάρια, πόσες πρακτικές, ντρέπομαι να ξαναμπώ να διδάξω Ιστορία.
Ναι, είναι. Διότι οι απόφοιτοι και των δεκαοκτώ τμημάτων, κι όχι μόνον του ενός, είναι τύποις και ουσία φιλόλογοι. Τόσο απλό. Αν ενοχλούνται οι του ενός τότε να κάνουν διάβημα στο υπουργείο ότι κατέχουν το ISO2001, ή το clopyright πες, της λέξεως φιλόλογος.
Δεν ξέρω αν σου φαίνεται χρήσιμη μια τετοια ανταλλαγή απόψεων, αφού ασχολείσαι με το θέμα ίσως σε εμπνεύσει και για άλλες αναζητήσεις.
Δεν έχω την πρόθεση να περιφρονήσω οποιοδήποτε πτυχίο. Νομίζω αυτό έχει φανεί από αυτά που έχω γράψει. Δεν καταλαβαίνω γιατί θίχτηκες. Είναι κακό ο καθένας να φέρει τον τίτλο που αναγράφει το πτυχίο του? Είναι τόσο σημαντικό πχ. κάποιος να λέγεται φιλόλογος και όχι ιστορικός? Που είναι το κακό? Και για να κινηθώ στο ίδιο πνεύμα με σένα: Την επόμενη φορά που θα πας για ανάλυση αίματος μην πας σε μικροβιολόγο αλλά σε οδοντίατρο. Άλλωστε τύποις και ουσία γιατροί είναι και οι δύο.
Όσοι ιστορικοί θέλουν να ασχοληθούν εις βάθος με την ιστορία, κάνουν μεταπτυχιακό, διδακτορικό κλπ, ιστορικοί αυτοαποκαλούνται. Οι αρχαιολόγοι αυτοαποκαλούνται έτσι εξαρχής, σπάνια κάποιος επιλέγει αυτήν την κατεύθυνση για να στραφεί στη διδασκαλία. Οι ιστορικοί που από επιλογή ή από ανάγκη ασχολούνται με τη διδασκαλία, συνήθως έχουν στο μυαλό τους τη διδασκαλία όλων των φιλολογικών και μάλλον φιλόλογοι νιώθουν. Επίσης οι γλωσσολόγοι, ειδικά όσοι ασχολούνται ακαδημαϊκα μ αυτό, συνήθως λενε ότι δεν νιώθουν φιλόλογοι. Εμπειρικές διαπιστώσεις αλλά ίσως τις επαληθεύσεις. Και κάτι τελευταίο. Στην Αγγλία αν σπουδάσεις classics στην Οξφόρδη ή το Καιμπριτζ, σε μεγάλο ποσοστό είσαι γόνος ανώτερων τάξεων, και η αναμενόμενη επαγγελματική σου εξέλιξη είναι να γίνεις ανώτερος δημόσιος υπάλληλος (όποιος έβλεπε το Yes, Minister θυμάται τον Sir Humphrey, γενικό γραμματέα υπουργείου, με ανάλογες σπουδές), χρηματιστής, τραπεζικός, διπλωμάτης… Γιατί αυτές οι σπουδές θεωρούνται απαιτητικές, αποφέρουν κυρος, και το πτυχίο των συγκεκριμένων πανεπιστημίων είναι διαβατήριο για ανέλιξη. Εκτός αυτού βέβαια, για έναν «φιλόλογο» εκεί, πέρα από την διδασκαλία υπάρχουν πολλοί δρόμοι και δεν έχει τεθεί ποτέ θέμα ικανότητας ή συνάφειας των σπουδών. Μήπως είναι υπερβολή να θεωρούμε ότι ο απόφοιτος της μιας κατεύθυνσης φιλολογίας δυσκολεύεται να διδάξει τα μαθήματα τξς άλλης κατεύθυνσης;