0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Kαλησπέρα σας! καλά ξέρετε πόσοι θα ήθελαν να είναι στη θέση σας;
Kαλησπέρα σας! καλά ξέρετε πόσοιστην κοινωνία θα ήθελαν να είναι στη θέση σας;
Γύρισα στις 2 και ακόμα δεν έχω καταφέρει να ηρεμήσω ούτε κουράγιο έχω για κάτι άλλο.
Ναι εγώ από τους πρώτους μήνες διορισμού. Μας είχε πει τότε η σύμβουλος κάτι που μου έμεινε: "Η υπηρεσία είναι μεγάλη, φροντίστε να περάσετε από διάφορες θέσεις ή να κάνετε διαφορετικά πράγματα" Εγώ κάθε 3 χρόνια προσπαθώ να άλλάζω πόστο (αποσπαση στο εξωτερικό, γραφείο, σδε).
Καλησπερα σε ολους! Ειμαι μονιμη εκπαιδευτικος τα τελευταια 16 χρονια και σκεφτομαι φετος εκει κατα τον Φλεβαρη να υποβαλλω την παραιτηση μου. Δεν παει αλλο, η σχολικη πραγματικοτητα με εχει κουρελιασει. Το ψυχολογικο αντικτυπο ειναι μεγαλο. Απο που να το πιασεις...απο τα παιδια που καθε χρονο ειναι και πιο δυσκολα, την επιβαρυνση απο τα ολο και αυξανομενα καθηκοντα των πολλαπλων μας ρολων, την υποκρισια της διοικησης, τις αθλιες συνθηκες (27 παιδια, φασαρια εξω απο τη γυμναστικη, φασαρια μεσα, ο λαιμος στα ορια της εξαντλησης καθε μερα)....τελοσπαντων να μη σας κουραζω, τα ξερετε. Υπαρχουν αλλοι σαν κι εμενα που σκεφτονται την παραιτηση ως μονη λυση? Μιλαμε εχω σιχαθει τα παντα σχετικα με την εκπαιδευση, ουτε αδεια θελω ουτε αποσπαση, μου φαινονται ημιμετρα. Θελω να ξεκοψω οριστικα, εχω παθει burn out. Ειναι που ειμαι και ευσυνειδητη τρομαρα μου και θελω να τα κανω ολα παντα οπως πρεπει, να μαθαινουν τα παιδια, να κερδισω και τον αδιαφορο, να στεκομαι αξιοπρεπως στην ταξη...ουφ κουραστηκα. Πειτε μου σας παρακαλω τη γνωμη σας (ασχετα με το τι θα κανω μετα βιοποριστικα, αυτο μην το υπολογιζετε, μιλαω για αυτη καθαυτη την αποφαση να φυγω). Το σκεφτηκατε ποτε? Το εκανε κανεις? Οπως ολοι κι εγω διοριστηκα με κοπο, με ορεξη...με αλλα μυαλα...