0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Εγώ για παθητική το κατάλαβα, αφού ως δεύτερο βήμα ζητάει μετατροπή σε ενεργητική. Και επίσης ζητάει να αναγνωρισθεί το είδος της σύνταξης και όχι το συντακτικό φαινόμενο.
Και εγώ έτσι το καταλαβαίνω αλλά βάζω στοίχημα πως πολλοί θα έχουν γράψει αττική...
Δεν είμαι βέβαιη ότι θα καταλάβουν τι ζητάει η άσκηση Γ4β, έτσι όπως δόθηκε η διατύπωση “«πολλὰ αὐτοῖς γέγραπται»: Να αναγνωρίσετε το είδος της σύνταξης (μονάδες 2) και να κάνετε όλες τις απαραίτητες αλλαγές, ώστε να τονίζεται το πρόσωπο που ενεργεί (μονάδες 4)”.Επίσης κανονικά το αὐτοῖς ως επαναληπτική αντωνυμία πρέπει να γίνει οὗτοι. Είμαι περίεργη τι θα δοθεί ως σωστή απάντηση.
Και στην μετάφραση θα δυσκολευτούν με το Ἴσως οὖν τοῖς μὲν ὀνόμασιν οὐ σεσοφισμένως λέγω, ιδίως με το ὀνόμασιν.
Αλλά ακόμη και στον υποθετικό λόγο, ὀνόματα μὲν γὰρ οὐκ ἂν παιδεύσειε, γνῶμαι δέ, εἰ καλῶς ἔχοιεν, η απόδοση της υποθετικής πρότασης δεν είναι το οὐκ ἂν παιδεύσειεν του κειμένου, αλλά ένα εννοούμενο ἂν παιδεύσειαν και κανονικά στη μετατροπή στο προσδοκώμενο πρέπει να φύγει η άρνηση και το ρήμα να τεθεί στον πληθυντικό. Αφού όμως έβαλαν τέτοιο υποθετικό λόγο, ίσως θεωρηθεί σωστή και η απάντηση με άρνηση και ρήμα στον ενικό.
Η νοηματική σε γενικές γραμμές βγαίνει, αλλά όχι από όλα τα σημεία του κειμένου.Δεν θα βγάλουν εύκολα έως καθόλου νόημα από τα διατρίβειν δ’ ἄλλως παρέχει τοῖς ἐλπίσασί τι ἐξ αὐτῶν μαθήσεσθαι [μάτην] καὶ ἑτέρων κωλύει χρησίμων καὶ διδάσκει κακά περὶ δὲ ὧν γράφουσιν καιὅτι τὰ μὲν ῥήματα αὐτοῖς ἐζήτηται, γνῶμαι δὲ ὀρθῶς ἔχουσαι, αἷς ἂν παιδεύοιντο οἱ νεώτεροι ἐπ’ ἀρετήν, οὐδαμοῦ, στα οποία δυσκολεύει και η σύνταξη. Δηλαδή, σε αυτά ούτε το νόημα βοηθάει στη σύνταξη ούτε η σύνταξη στο νόημα.
Το διατρίβειν είναι αντικείμενο στο παρέχει ή απαρέμφατο αποτελέσματος από αυτό;
Στο γνῶμαι δὲ ὀρθῶς ἔχουσαι οὐδαμοῦ εννοείται εἰσί; Δεν είναι όμως από τις συνηθισμένες δομές στις οποίες το μυαλό πηγαίνει αμέσως σε έναν εννοούμενο τύπο του εἰμί.
Το Μεθοδικό το αὐτοῖς το έκανε αὐτοὶ
Γιατί το εἰσί; Από την προηγούμενη πρόταση εννοείται το: αὐτοῖς ἐζήτηνται.
Αρχικά το υπέθεσα κι εγώ αυτό που λες, αλλά μετά σκέφτηκα μήπως η υποθετική πρόταση εννοείται ως υπόθεση και στην πρώτη κύρια. Δηλαδή: "Οι λέξεις, (ακόμη κι) αν είναι καλές (δηλαδή κατάλληλες, προσεκτικά διαλεγμένες), δεν μπορούν να εκπαιδεύσουν (τους νέους), οι γνώμες (τα αποφθέγματα) όμως, αν είναι καλά, μπορούν".
Σωστά! Και με ρήμα το ἐζήτηνται, το οὐδαμοῦ τοπικό δεν είναι (όχι τροπικό);
Δεν ξέρω... Η υποθετική πρόταση δεν μου ταιριάζει νοηματικά να έχει απόδοση το οὐκ ἂν παιδεύσειε. Το «ακόμη και αν» ταιριάζει, αλλά, αν ήθελε να πει αυτό, δεν θα το έκανε σαφές με μια παραχωρητική πρόταση;