Αρχαία Ελληνικά Γ' Λυκείου Κατεύθυνσης

[pasxalisΠΕ02]

Και κάτι ακόμη για την παρατήρηση Γ3β. Ζητούν, οι αθεόφοβοι, αναγνώριση πλαγιασμένου υποθετικού λόγου, χωρίς να ζητούν μετατροπή του σε ευθύ λόγο. Τι είδους λοιπόν είναι;
Απλή σκέψη του λέγοντος; Ναι, γιατί όχι; (ΕΛ: εἰ τοῦτον ἐξελάσαιμεν, πρῶτοι ἂν εἶμεν).
Γιατί όμως να αποκλειστεί το προσδοκώμενο (ΕΛ: ἢν τοῦτον ἐξελάσωμεν, πρῶτοι ἂν εἶμεν), όταν ξέρουμε ότι η δυνητική ευκτική, ως μελλοντική έκφραση, είναι απολύτως αποδεκτή ως απόδοση του προσδοκωμένου;

Οι απαντήσεις που στάλθληκαν από ΚΕΕ σήμερα στα βαθμολογικά έδιναν ως απάντηση την απλή σκέψη του λέγοντος και μας έδιναν και τη μετατροπή του πλαγίου υποθετικού λόγου σε ευθύ.

[PDE ads]

[Sali]

Θα ήθελα τώρα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα σημεία του αδίδακτου τα οποία θεωρώ ως πιθανά για εσφαλμένες μεταφράσεις:
1. Πόσοι υποψήφιοι νομίζετε ότι κατάλαβαν πως η μτχ. γεγενημέναι είναι κατηγορηματική (εξαρτάται από εννοούμενο μηνύονται) και όχι επιθετική; Ενδεικτική μετάφραση: "καταγγέλθηκε ότι είχαν γίνει κάποιοι ακρωτηριασμοί".
2. Πώς άραγε μεταφράστηκε το "μετὰ παιδιᾶς καὶ οἴνου"; Θα μετέφραζα "διασκεδάζοντας υπό την επήρεια μέθης". Διαβάζω από τα αγγλικά: "in drunken sport" (Forster-Smith) και "in a drunken frolic" (Perseus). Δεν το θεωρώ και πολύ εύκολο για τους υποψήφιους.
3. Πόσοι θα μεταφράσουν το "ἐφ' ὕβρει": "με σκοπό τη γελοιοποίησή τους", όπως δηλαδή πρέπει;
4. Πώς θα μεταφραστεί το "ὑπολαμβάνοντες" (με αντικ. το "αὐτά"); Μετάφραση του συγκεκριμένου ρήματος έδωσα σε προηγούμενο μήνυμά μου (δείτε και το Λίντελ-Σκοτ).
5. Πιστεύω ότι το χωρίο "ἐμποδὼν ὄντι...προεστάναι" θα πρέπει να δυσκόλεψε τους υποψηφίους συντακτικά και μεταφραστικά, γιατί δεν θα συνδύασαν το σφίσι με το αὐτοῖς (αυτοπαθ. αντων.) και γιατί δεν θα κατάλαβαν ότι η άρνηση μὴ είναι περιττή και δεν μεταφράζεται.
6. Σίγουρα τους δυσκόλεψε πολύ το "οὐδὲν εἴη αὐτῶν ὅτι οὐ μετ' ἐκείνου ἐπράχθη". Αλλά αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη συζήτηση.
7. Τέλος, για το "τὴν ἄλλην...παρανομίαν" έδωσα ενδεικτική μετάφραση προηγουμένως. Το θεωρώ δύσκολο χωρίο, που δεν το θεραπεύει η μετάφραση του επιθέτου μόνο.

[quidam omnia sciens...]

Λίγες σκόρπιες κι άτακτες παρατηρήσεις για τα θέματα του αδίδακτου κειμένου...

Προκαταβαολικά να πω ότι με τον/ την (; ) συνάδελφο sali συμφωνώ στα περισσότερα σημεία.

1. Είναι απαράδεκτο, τόσο επιστημονικά όσο -και κυρίως- μαθησιακά να ζητείται αναγνώριση εξαρτημένου υποθετικού λόγου χωρίς να ζητείται ή να θεωρείται δεδομένη και συνεπώς βαθμολογήσιμη η δήλωση της ανεξάρτητης μορφής του. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα μπορώ να αναγνωρίσω (ως εξεταζόμενος, όχι ο διδάσκων) με κριτήρια καθαρά τυπολογικά, το εν λόγω υποθετικό σχήμα με τρεις τρόπους:
α. Απλή σκέψη του λέγοντος
β. Προσδοκώμενο
γ) αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.

(Παρατήρηση: αν έχω διδαχθεί -!· από προφανώς ανεκδιήγητης επιστημοσύνης διδάσκοντα/διδάσκουσα- ότι η οριστική αορίστου, είτε στο πραγματικό είτε στο μη πραγματικό, μπορεί να γίνεται και ευκτική, έχω κι άλλες επιλογές...)

Φυσικά η περίπτωση γ. αποκλείεται από τα συμφραζόμενα (και όχι μόνο). Η περίπτωση β. αποκλείεται για πρακτικούς λόγους: η διατήρηση της υποτακτικής είναι ΕΠΙ

[quidam omnia sciens...]

Θα ήθελα τώρα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα σημεία του αδίδακτου τα οποία θεωρώ ως πιθανά για εσφαλμένες μεταφράσεις:
1. Πόσοι υποψήφιοι νομίζετε ότι κατάλαβαν πως η μτχ. γεγενημέναι είναι κατηγορηματική (εξαρτάται από εννοούμενο μηνύονται) και όχι επιθετική; Ενδεικτική μετάφραση: "καταγγέλθηκε ότι είχαν γίνει κάποιοι ακρωτηριασμοί".

Kι αν αναφερθείς και στο ότι στο "(μηνύονται) περικοπαὶ γενενημέναι" έχουμε "subject to subject raising" θα το καταλάβει κανείς νομίζεις...
Ή εναλλακτικά ότι έχουμε παθητικοποίηση από το "μηνύουσι τὰς περικοπἀς γεγενημένας" που αποτελεί παράδειγμα (σύμφωμα με μια άποψη φυσικά) subject to object raising...

Ψιλά γράμματα αυτά...

Εξάλλου θα σου πούν (καλά... λέμε τώρα... σιγά μην ανοίξει κανείς Τ Ο   Λ Ε Ξ Ι Κ Ο) ότι στο λήμμα του LSJ αναφέρεται η δομή "c. acc. c. part" μόνο σε σημασία άλλη από την παρούσα...

Μην παρεξηγείς το ύφος. Είμαι μαζί σου 100%, σε όλα.

[PDE ads]

[quidam omnia sciens...]

Άφού η δυνητική ευκτική στέκει ως απόδοση του προσδοκωμένου στον ευθύ λόγο, ποια λογική υπαγορεύει ότι δεν μπορεί να υπάρχει δυνητικό ειδ. απαρέμφατο ή δυνητική κατηγορηματική μετοχή ως απόδοση στον πλάγιο λόγο;

Mήπως η λογική ότι ο αρχαίος ομιλητής δεν θα ήταν καθόλου σαφής, αν χρησιμοποιούσε στον πλάγιο λόγο  δυο πανομοιότυπες δομές με διαφορετική σημασία (προσδοκώμενο/απλή σκέψη);
Ο μόνος τρόπος να είναι σαφής ήταν να διαφοροποιήσει την απόδοση στο προσδοκώμενο με απαρέμφατο μέλλοντα.

Ακριβώς αυτό apri. Δεν είδα ότι το είχες αναφέρει ήδη και το έγραψα ξανά σε επόμενη τοποθέτηση.
Για τον ίδιο λόγο και οι οριστικές παρατ., αορ. και υπερσ. αντιστέκονται σθεναρά στο μετασχηματισμό τους σε ευκτική γενικότερα, και σχεδόν σε ποσοστό 100% όταν εμπεριέχονται σε εξαρτ. προτάσεις του ευθέος λόγου.

[MARKOS]

Πολυ ωραία όλα αυτα και σωστά.Ομως, εδω μιλαμε για ενα κειμενο που ζητουν απο τους μαθητες να το κατανοήσουν και να το ερμηνευσουν οσο μπορουν καλύτερα. Αυτο, δεν εχει να κανει με καμια γραμματική ή συντακτικο οσο καλα και αν το γνωρίζει κανεις.
Το κείμενο, αν γνωριζαν καπως και λίγο απο την ιστορια, θα εβγαζαν μια καθως πρεπει μεταφραση, με ολα τα τρωτα της, δεν λεω, αλλα θα εδινα την εντυπωση πως κατανόησαν. Αυτο ειναι και το ζητούμενο.
Επειτα, δεν μπορει καθε χρόνο να λεμε ευκολο ή δυσκολο. Ολοι οι υποψηφιοι διαγωνίζονται στα ιδια θεματα και διεκδικουν μια θεση. Ενας καλα προετοιμασμένος υποψήφιος θα γραψει 16 ή 17 (αντι 18-19), ενας μετρια προετοιμασμενος θα γραψει 11-12 (αντι 14-15)....κλπ κλπ

Μη ξεχνάμε πως η μεταφραστική ικανότητα δεν ειναι μια ξυλινη απόδοση, αλλα μεταφραση σε υφος, λεξιλογικο πλουτο, δομη καθαρα νεοελληνικο, με φρεσκαδα και ζωντάνια στην εκφραση.
Ας τους εδιναν  ολες τις ερμηνειες ολων των λεξεων. Ε, και? Νομιζουμε πως ολοι θα βγαλουν μια αριστη μετάφραση?
Επιμενω πως ηταν ενα πολυ καλο κειμενο, οχι το δυσκολοτερο των τελευταιων ετων.

[apri]

Θα συμφωνήσω μαζί σας στο ποια ήταν τα δύσκολα σημεία, θα διαφωνήσω όμως στην κατάκριση.

Το κείμενο δεν ήταν εύκολο και είχε δυσκολίες, χωρίς όμως να είναι και τρομερά δύσβατο.
Μαθητές που δεν γνωρίζουν απλά παπαγαλία τους συντακτικούς κανόνες, αλλά έχουν τη δυνατότητα να βγάζουν νόημα με βάση τα συμφραζόμενα, πιστεύω ότι μπορούσαν να το μεταφράσουν, ακόμα κι αν σε κάποια απαιτητικά σημεία, μπήκαν στη διαδικασία να αποδώσουν το νόημα πιο ελεύθερα. Στη σύνταξη ευτυχώς δεν ζητήθηκαν τα δυσκολότερα σημεία.

Από εκεί και πέρα, οι μαθητές δεν διαγωνίστηκαν για να περάσουν απλά την τάξη, αλλά για να εισέλθουν στο πανεπιστήμιο και να λάβουν ακόμα πιο εξειδικευμένες γνώσεις πάνω σ' αυτό το αντικείμενο.
Άρα, η λογική ότι θα έπρεπε να μπουν θέματα που να μπορούν να γράψουν όλοι λίγο-πολύ, με βρίσκει αντίθετη.

Αυτό το οποίο θεωρώ απαράδεκτο και "ύπουλο" ήταν αυτό που έγινε με τη γραφή του "ότι".
Είναι άλλο πράγμα να ζητάς από τον μαθητή να δείξει πόσο έχει διαβάσει και πόσο αντιλαμβάνεται τη λογική και σημασιολογική σχέση των όρων του κειμένου και άλλο να του βάζεις τρικλοποδιά με κάτι που θεωρεί δεδομένο ότι δεν γράφεται έτσι.
Ομολογώ ότι η δική μου σκέψη διαβάζοντας το κείμενο ήταν ότι πιθανώς επρόκειτο για ορθογραφικό λάθος, γιατί αλλιώς νόημα δεν έβγαινε με το "ότι" ως ειδικό σύνδεσμο. Ούτε καν θυμόμουν πώς το γράφουν το αναφορικό σε κάποιες εκδόσεις. Μπορώ να φανταστώ λοιπόν πόσο μπορεί να μπερδεύτηκαν τα παιδιά που είχαν και το σχετικό άγχος να τους θολώνει την κρίση.


ΥΓ. Το "υπολαμβάνοντας" δεν ξέρω γιατί, αλλά μου πάει να το μεταφράσω "λαμβάνοντας υπ' όψιν" στο συγκεκριμένο κείμενο, αν και ως ρήμα, το θυμάμαι με τη γενικότερη έννοια του "θεωρώ".

[Sun]

Στις απαντήσεις του Ο.Ε.Φ.Ε δίνεται η εναλλακτική- και πιο αποδεκτή κατά τη γνώμη μου- απάντηση στο ερώτημα Γβ3 που αφορά στο είδος του εξαρτημένου υποθετικού λόγου. Πιστεύω λοιπόν, ότι ο υποθετικός λόγος είναι περισσότερο του Προσδοκωμένου ,επειδή ο (πλάγιος) λόγος των επικριτών του Αλκιβιάδη εκφράζει την προσδοκία και την επιθυμία τους και όχι την απλή σκέψη τους.

[quidam omnia sciens...]

Θα συμφωνήσω μαζί σας στο ποια ήταν τα δύσκολα σημεία, θα διαφωνήσω όμως στην κατάκριση.

Το κείμενο δεν ήταν εύκολο και είχε δυσκολίες, χωρίς όμως να είναι και τρομερά δύσβατο.
Μαθητές που δεν γνωρίζουν απλά παπαγαλία τους συντακτικούς κανόνες, αλλά έχουν τη δυνατότητα να βγάζουν νόημα με βάση τα συμφραζόμενα, πιστεύω ότι μπορούσαν να το μεταφράσουν, ακόμα κι αν σε κάποια απαιτητικά σημεία, μπήκαν στη διαδικασία να αποδώσουν το νόημα πιο ελεύθερα. Στη σύνταξη ευτυχώς δεν ζητήθηκαν τα δυσκολότερα σημεία.

Από εκεί και πέρα, οι μαθητές δεν διαγωνίστηκαν για να περάσουν απλά την τάξη, αλλά για να εισέλθουν στο πανεπιστήμιο και να λάβουν ακόμα πιο εξειδικευμένες γνώσεις πάνω σ' αυτό το αντικείμενο.
Άρα, η λογική ότι θα έπρεπε να μπουν θέματα που να μπορούν να γράψουν όλοι λίγο-πολύ, με βρίσκει αντίθετη.

Αυτό το οποίο θεωρώ απαράδεκτο και "ύπουλο" ήταν αυτό που έγινε με τη γραφή του "ότι".
Είναι άλλο πράγμα να ζητάς από τον μαθητή να δείξει πόσο έχει διαβάσει και πόσο αντιλαμβάνεται τη λογική και σημασιολογική σχέση των όρων του κειμένου και άλλο να του βάζεις τρικλοποδιά με κάτι που θεωρεί δεδομένο ότι δεν γράφεται έτσι.
Ομολογώ ότι η δική μου σκέψη διαβάζοντας το κείμενο ήταν ότι πιθανώς επρόκειτο για ορθογραφικό λάθος, γιατί αλλιώς νόημα δεν έβγαινε με το "ότι" ως ειδικό σύνδεσμο. Ούτε καν θυμόμουν πώς το γράφουν το αναφορικό σε κάποιες εκδόσεις. Μπορώ να φανταστώ λοιπόν πόσο μπορεί να μπερδεύτηκαν τα παιδιά που είχαν και το σχετικό άγχος να τους θολώνει την κρίση.


ΥΓ. Το "υπολαμβάνοντας" δεν ξέρω γιατί, αλλά μου πάει να το μεταφράσω "λαμβάνοντας υπ' όψιν" στο συγκεκριμένο κείμενο, αν και ως ρήμα, το θυμάμαι με τη γενικότερη έννοια του "θεωρώ".

Ο αδελφός μου, και συνάδελφος, στους μαθητές τους δίνει μόνο τον τύπο ὅτι, εσκεμμένα. Το σκέφτομαι να το κάνω και εγώ στο εξής...

Ναι, "λαμβάνοντας υπόψιν αυτά" είναι μια έκφραση που στέκει μεταφραστικά ή νοηματικά εντός της πρότασης, και παρουσιάζει εξωτερική συνάφεια με το υπό+λαμβάνω. Δεν στέκει όμως σε υπερπροτασιακό επίπεδο, ερμηνευτικά, και δυστυχώς Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ πάνω από όλα. Η μετάφραση προυποθέτει την ερμηνεία, την κατανόηση δηλ. σε βάθος μιας φράσης, μιας πρότασης, ενός κειμένου, ενός έργου εν συνόλω κτλ. Το αντίθετο δεν ισχύει. Μπορείς να καταλάβεις πολύ περισσότερα σε μια γλώσσα, χωρίς ωστόσο και να μπορείς σώνει και καλά να το μεταφράσεις εξίσου καλά σε μια άλλη, ξένη ή τη δική σου δεν έχει σημασία.

Ο λεξικογράφος δίνει την Χ σημασία με βάση κάποια ερμηνεία ενός χωρίου, δική του ή άλλου. Γι'αυτό η λεξικογραφία, και μάλιστα όσον αφορά σε νεκρές γλώσσες, είναι από τις πιό επίπονες και απαιτητικές διαδικασίες.

Apri, όσο πιο σχετικός είναι κανείς, τόσο λιγότερο απαιτητικός τείνει να είναι με τις απαντήσεις των μαθητών του (στο κατά πόσον είναι πχ. "επαρκείς, σωστές, αντικειμενικές κτλ. κτλ. Όσο πιο άσχετος/ημιμαθής, στον αντίποδα, τόσο πιο απόλυτος ή/και επικριτικός στις τοποθετήσεις του αυτές, και μάλιστα δίχως επιχειρήματα ή έγκριτες βιβλιογραφικές αναφορές (πχ. "απα πα πα πα... Κτγρμ. η μετοχή από το μηνύω, ή το ἔοικα, ἤ το ἄγαμαι... Πού το είδες αυτό παιδί μου; Ποιος σου μαθαίνει τέτοια πράγματα;Θα ξεχάσουμε ό,τι ξέρουμε;" Τεχνίτης τοῦ λόγου = γεν. αντικειμενική; Μα τις λες τώρα, γενική της αναφοράς είναι, αφού μεταφρ. "στο λόγο" κτλ. κτλ. κτλ.).

[quidam omnia sciens...]

Στις απαντήσεις του Ο.Ε.Φ.Ε δίνεται η εναλλακτική- και πιο αποδεκτή κατά τη γνώμη μου- απάντηση στο ερώτημα Γβ3 που αφορά στο είδος του εξαρτημένου υποθετικού λόγου. Πιστεύω λοιπόν, ότι ο υποθετικός λόγος είναι περισσότερο του Προσδοκωμένου ,επειδή ο (πλάγιος) λόγος των επικριτών του Αλκιβιάδη εκφράζει την προσδοκία και την επιθυμία τους και όχι την απλή σκέψη τους.

Κάθε υποθ. λόγος με σημείο αναφοράς το μέλλον, προσδοκία και επιθυμία δηλώνει. Το αν η έγκλιση είναι οριστ. μέλλ, υποτ. ή ευκτική εξαρτάται από άλλα πράγματα, τα οποία ευχαρίστως να συζητήσουμε αναλυτικότερα.

Εδώ, το ἐξελάσειαν αποτελεί μια από τις πιθανές καταλήξεις της εκδίκασης της υπόθεσης, μια άλλη θα ήταν πχ. η θαν. καταδίκη του ή τη ατιμία του κτλ. Αυτό σημαίνει ο αρχαιοελληνικός όρος "ἁπλῆ σκέψις".

Τόσο με μετοχές, όσο και μευποθέσεις με ευκτική κοντά σε ιστ. χρόνους, όταν η απόδοση είναι δυν. ευκτική ή ισοδύναμή της μορφή πλαγίωσης, ο υποθ. λόγος είναι η απλή σκέψη. Κάθε άλλη ερμηνεία βασισμένη σε προσωπικά ή αβέβαια συλλογιστικά σχήματα αποτελεί απλά παρερμηνεία και μάλιστα αυθαίρετη.

Να σου θυμίσω ότι κατά μια άποψη η απλή σκέψη αποτελεί παραλλαγή του προσδοκώμενου λόγω έλξης της υποτ. έγκλισης της υπόθεσης προς την δυν. ευκτ. της απόδοσης.

Και για να είμαι ειλικρινής, ως βαθμοληγητής μαθητή και το προσδοκώμενο σωστό θα το βαθμολογούσα, διότι θα έδειχνε κάποιο υπόβαθρο γνώσης πλαγίου λόγου.

Δες και προηγούμενη τοποθέτησή μου επ'αυτού.

[Sun]

Στις απαντήσεις του Ο.Ε.Φ.Ε δίνεται η εναλλακτική- και πιο αποδεκτή κατά τη γνώμη μου- απάντηση στο ερώτημα Γβ3 που αφορά στο είδος του εξαρτημένου υποθετικού λόγου. Πιστεύω λοιπόν, ότι ο υποθετικός λόγος είναι περισσότερο του Προσδοκωμένου ,επειδή ο (πλάγιος) λόγος των επικριτών του Αλκιβιάδη εκφράζει την προσδοκία και την επιθυμία τους και όχι την απλή σκέψη τους.

Κάθε υποθ. λόγος με σημείο αναφοράς το μέλλον, προσδοκία και επιθυμία δηλώνει. Το αν η έγκλιση είναι οριστ. μέλλ, υποτ. ή ευκτική εξαρτάται από άλλα πράγματα, τα οποία ευχαρίστως να συζητήσουμε αναλυτικότερα.

Εδώ, το ἐξελάσειαν αποτελεί μια από τις πιθανές καταλήξεις της εκδίκασης της υπόθεσης, μια άλλη θα ήταν πχ. η θαν. καταδίκη του ή τη ατιμία του κτλ. Αυτό σημαίνει ο αρχαιοελληνικός όρος "ἁπλῆ σκέψις".

Τόσο με μετοχές, όσο και μευποθέσεις με ευκτική κοντά σε ιστ. χρόνους, όταν η απόδοση είναι δυν. ευκτική ή ισοδύναμή της μορφή πλαγίωσης, ο υποθ. λόγος είναι η απλή σκέψη. Κάθε άλλη ερμηνεία βασισμένη σε προσωπικά ή αβέβαια συλλογιστικά σχήματα αποτελεί απλά παρερμηνεία και μάλιστα αυθαίρετη.

Να σου θυμίσω ότι κατά μια άποψη η απλή σκέψη αποτελεί παραλλαγή του προσδοκώμενου λόγω έλξης της υποτ. έγκλισης της υπόθεσης προς την δυν. ευκτ. της απόδοσης.

Και για να είμαι ειλικρινής, ως βαθμοληγητής μαθητή και το προσδοκώμενο σωστό θα το βαθμολογούσα, διότι θα έδειχνε κάποιο υπόβαθρο γνώσης πλαγίου λόγου.

Δες και προηγούμενη τοποθέτησή μου επ'αυτού.

"Κάθε άλλη ερμηνεία βασισμένη σε προσωπικά ή αβέβαια συλλογιστικά σχήματα αποτελεί απλά παρερμηνεία και μάλιστα αυθαίρετη"...αναφέρεις ,αγαπητέ μου, και σέβομαι ειλικρινά την ανάλυση και τις απόψεις σου. Ωστόσο, οι εγκλίσεις εκφράζουν την ψυχική διάθεση του υποκειμένου, αλλά ενίοτε και την ιδεολογική του τοποθέτηση. Θεωρώ λοιπόν, ότι δεν υπάρχουν αυθαίρετες παρερμηνείες σε τέτοια θέματα ,αλλά λογική αιτιολόγηση και κυρίως αισθητική προσέγγιση του λόγου μαζί με μια διαισθητική ερμηνεία του. Άλλωστε, γι'αυτό, όταν αναφερόμαστε στο αρχαίο ελληνικό λόγο, μιλάμε για το υψηλό λογοτεχνικό του επίπεδο που χαρακτηρίζεται και από τις λεπτότατες σημασιολογικές και εννοιολογικές αποχρώσεις που μπορεί να αποδώσει.

[ele@n]

Το κείμενο δεν ήταν εύκολο και είχε δυσκολίες, χωρίς όμως να είναι και τρομερά δύσβατο.

Από εκεί και πέρα, οι μαθητές δεν διαγωνίστηκαν για να περάσουν απλά την τάξη, αλλά για να εισέλθουν στο πανεπιστήμιο και να λάβουν ακόμα πιο εξειδικευμένες γνώσεις πάνω σ' αυτό το αντικείμενο.
Άρα, η λογική ότι θα έπρεπε να μπουν θέματα που να μπορούν να γράψουν όλοι λίγο-πολύ, με βρίσκει αντίθετη.

Αυτό το οποίο θεωρώ απαράδεκτο και "ύπουλο" ήταν αυτό που έγινε με τη γραφή του "ότι".

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη. Τα θέματα ήταν καλά και διαβαθμισμένης δυσκολίας. Εξετάσεις τις είπαν.Δεν μπορούν να αποδώσουν όλοι το ίδιο.
Να προσθέσω στις αβλεψίες στη διατύπωση: στην άσκηση γραμματικής δεν υπάρχει παθητική φωνή αλλά ρήματα με παθητική διάθεση. Λεπτομέρεια αλλά...

[Sali]

4. Η συντακτική θέση της λέξης "τὰ μυστήρια" δεν είναι και τόσο προφανής, όσο θα ήθελε η επιτροπή (φαντάζομαι) να είναι. Ενδεικτικά παραπέμπω στον Smyth, 2182, ANTICIPATION (PROLEPSIS):

(Οι επισημάνσεις με έντονα στοιχεία δικές μου)

2182. The subject of the dependent clause is often anticipated and made the object of the verb of the principal clause. This transference, which gives a more prominent place to the subject of the subordinate clause, is called anticipation or prolepsis (πρόληψις taking before).

““δέδοικα δ᾽ αὐτὴν μή τι βουλεύσῃ νέον” but I fear lest she may devise something untoward” E. Med. 37, ““ᾔδει αὐτὸν ὅτι μέσον ἔχοι τοῦ Περσικοῦ στρατεύματος” he knew that he held the centre of the Persian army” X. A. 1.8.21, ““ἐπεμέλετο αὐτῶν ὅπως ἀεὶ ἀνδράποδα διατελοῖεν” he took care that they should always continue to be slaves” X. C. 8.1.44. Note ὁρᾷς τὸν εὐτράπεζον ὡς ἡδὺς βίος thou seest how sweet is the luxurious life E. fr. 1052. 3.

Είχα σκεφτεί κι εγώ την πιθανότητα της πρόληψης, αλλά, όπως λέει κι ο Smyth, το υποκείμενο της εξαρτημένης πρότασης τίθεται συχνά κατά πρόληψη ως αντικείμενο του ρήματος της κύριας πρότασης. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, αν το εννοούμενο ρήμα (μηνύεται) το λάβουμε ως προσωπικό, ο όρος τὰ μυστήρια είναι υποκείμενο, όχι αντικείμενό του. Δεν γνωρίζω αν το θέμα είναι απλώς τυπικό, αλλά δεν έχω ως τώρα συναντήσει παρόμοιο παράδειγμα.

[Sali]

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη. Τα θέματα ήταν καλά και διαβαθμισμένης δυσκολίας. Εξετάσεις τις είπαν.Δεν μπορούν να αποδώσουν όλοι το ίδιο.

Δεν είπα ποτέ ότι το κείμενο ήταν "τσιμέντο". Ήταν όμως αξιοπρόσεκτα δυσκολότερο από το αδίδακτο προηγούμενων ετών. Και τότε εξετάσεις ήταν. Προσέξτε τα αδίδακτα των ετών 2009, 2010 και 2011 και θα διαπιστώσετε ότι ήταν σαφώς πιο κοντά στις δυνατότητες ενός καλού μαθητή απ' ό,τι το φετινό κείμενο. Και σε εκείνες τις εξετάσεις δεν απέδωσαν όλοι οι υποψήφιοι το ίδιο (πάντοτε έτσι γίνεται, άλλωστε)· αλλά είχαν σαφώς περισσότεροι τη δυνατότητα να γράψουν αξιοπρεπώς απ' ό,τι σήμερα.
Αλλά, κοντός ψαλμός αλληλούια! Θα φανούν όλα από τα στατιστικά στοιχεία μετά την βαθμολόγηση. Για το καλό των παιδιών, εύχομαι ολόψυχα να έχω πέσει έξω.