να καταργηθούν οι μαθητικες παρελάσεις;

[vag_fys]

Τι θα προτείνατε για τιμωρία όσων δεν έκαναν παρέλαση, (ενώ συμμετείχαν στις δοκιμαστικές, άρα μόνο για να χάσουν μάθημα),  ή καλύτερα για επιβράβευση όσων έκαναν παρέλαση;

[PDE ads]

[Landau]

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ!!!

[giotamike]

Καμία τιμωρία. Μόνο επίπληξη από το Δ/ντη του σχολείου για να μην νομίζουν ότι πέρασαν απαρατήρητοι.

[elranna]

Συμφωνώ κι εγώ. Καμία τιμωρία. Η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου είναι ΑΡΓΙΕΣ, οπότε είναι εντελώς παράλογο να τιμωρήσεις τα παιδιά για κάτι που (δεν) έκαναν μια μέρα που το σχολείο δεν λειτουργεί. Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει αυτή η παράνοια...

[PDE ads]

[daniel]

Ωραία όλα αυτά που λέτε και είμαι ο πρώτος που συμφωνώ με τα χίλια να καταργηθούν οι παρελάσεις.

Το ερώτημα όμως εδώ είναι άλλο...
Πως συμπεριφέρεσαι σε έφηβους που βασίζεσαι πάνω τους για κάτι, και κείνοι (εκ του ασφαλούς, αφού ξέρουν ότι δε μπορούν να τιμωρηθούν βάσει της εγκυκλίου) σε εξαπατούν..

Το λιγότερο, δεν ξαναβασίζεσαι πάνω τους (δεν ξαναχάνουν λοιπόν μάθημα..)
Στιγματίζεις στην τάξη τη συμπεριφορά τους για την ανακολουθία λόγων και έργων τους και όσα αυτή επιφέρει (το να μη γίνονται στο μέλλον πιστευτοί από το περιβάλλον τους)..

Το ζήτημα δηλαδή δεν είναι αυτή καθαυτή η παρέλαση, αλλά η λαμογιά...

Και ξεκινάς μια ωραία κουβέντα σαν αυτή που απασχόλησε πέρυσι την πολιτική (και όχι μόνο) ζωή του τόπου (α ρε Βουλγαράκη!) με θέμα: "Ότι είναι νόμιμο είναι άραγε και ηθικό;"...  

[annna]

«Κύριε, εγώ δεν θα κάνω παρέλαση!»

Μαθητές αρνούνται να «περπατήσουν χωρίς λόγο», «άσκοπα και κουραστικά», σε «επιδείξεις στρατιωτικής πειθαρχίας»

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Δ. ΒΥΘΟΥΛΚΑΣ, Δ. ΓΑΛΑΝΗΣ

Oλο και μικρότερης ηλικίας μαθητές αποφασίζουν να μην κατέβουν με το τμήμα του σχολείου τους στην παρέλαση. Το... έργο, κατά την έκφραση που χρησιμοποιούν στη δική τους αργκό, τους θυμίζει άλλες εποχές, δεν καταλαβαίνουν τη σκοπιμότητα που υπηρετεί, εν ολίγοις δεν τους λέει τίποτε. « Εδώοι περισσότεροι μαθητές, ακόμη και όσοι παρελαύνουν περήφανα, δεν γνωρίζουν τι συνέβη την 25η Μαρτίου του 1821, που εορτάζουμε την ερχόμενη Πέμπτη, ή την 28η Οκτωβρίου του 1940», λέει ο Δημήτρης Νικολαΐδης, πρωτοετής φοιτητής σήμερα, ο οποίος έκανε την πρώτη και τελευταία του παρέλαση πριν από... κάμποσα χρόνια, στην Γ΄ Δημοτικού!

Η εθνική εορτή πλησιάζει και η συζήτηση φουντώνει στα σχολεία της χώρας. Κάποτε ήταν οι αλλοδαποί μαθητές-σημαιοφόροι. Σήμερα πυκνώνουν οι πιτσιρικάδες που δεν επιθυμούν να συμμετέχουν στην παρέλαση, ανοίγοντας ξανά την κουβέντα για το θέμα. Οι... αρνητές έχουν πλέον «συμμάχους» σε αυτή την απόφαση τους γονείς τους, οι οποίοι τους υποστηρίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη: «Εχουν κρίση για να αποφασίζουν μόνα τους αν θα πάρουν μέρος ή όχι στις παρελάσεις» λένε οι περισσότεροι, όπως η μητέρα της Χρύσας και του Ιάσονα. Χρύσα και Ιάσων
Η Χρύσα είναι μόλις 9 ετών. Πηγαίνει στην Δ΄ Δημοτικού, σε σχολείο της Θεσσαλονίκης. Αν και μικρή, πριν από λίγες ημέρες ενημέρωσε τη μητέρα της ότι δεν θέλει να συμμετάσχει στην παρέλαση: « Δεν περπατάω χωρίς λόγο» δήλωσε ορθά κοφτά, εξηγώντας ότι «δεν μπορεί να βρει νόημα στις παρελάσεις. Είναι άσκοπο και κουραστικό». Το ανακοίνωσε ήδη και στο σχολείο της και όπως λέει δεν συνάντησε καμία αντίδραση από δασκάλους και συμμαθητές.

Τα δύο τελευταία χρόνια παρακολουθούσε τον 15χρονο σήμερα αδελφό της Ιάσονα, μαθητή της Γ΄ Γυμνασίου πια, να μην πηγαίνει στις παρελάσεις. Ο νεαρός μιλώντας στο «Βήμα» δηλώνει «αντιμιλιταριστής» και ότι από την αρχή του Γυμνασίου αρνείται να παρελάσει . «Είναι μια επίδειξη στρατιωτικής πειθαρχίας από μαθητές και παραπέμπει σε εποχέςόπου δεν υπήρχε ελευθερία λόγου και έκφρασης», ενώ όπως σημειώνει υπάρχει και το οικονομικό ζήτημα: «Στη σημερινή εποχή που ο κόσμος αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, σε μια περίοδο κρίσης, δεν είναι σωστό να γίνονται δαπανηρές εκδηλώσεις». Ο Ιάσονας δεν είναι ο μοναδικός από το σχολείο του που δεν θα παρελάσει. Αλλοι πέντε συμμαθητές του από την ίδια τάξη δεν θα συμμετάσχουν στην παρέλαση.

Η μητέρα τους κυρία Ελεάννα Ιωαννίδη στηρίζει την απόφαση των παιδιών της και τονίζει ότι «θεωρώ αντιπαιδαγωγικές τις παρελάσεις επειδή επιβάλλουν πειθαρχία στρατιωτικού τύπου, κάτι που δεν μπορούν να κατανοήσουν τα παιδιά». Στόχος είναι, συμπληρώνει, τα παιδιά να απολαμβάνουν αυτό στο οποίο συμμετέχουν και να το κατανοούν, όχι να λαμβάνουν μέρος επειδή... «έτσι πρέπει». Οι εκπαιδευτικοί
«Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί έντονος προβληματισμός για το αν οι παρελάσεις βοηθάνε στην ανάπτυξη της ιστορικής συνείδησης των μαθητών» τονίζει προς «Το Βήμα» το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΟΛΜΕ Θέμης Κοτσιφάκης. «Κατ΄ αρχήν έχουν έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα και εκτός αυτού συμβάλλουν στο να αναπτύσσονται οι διακρίσεις- οι ψηλοί και οι κοντοί, οι Ελληνες και αλλοδαποί κτλ. Ισως έπρεπε να αντικατασταθούν με άλλες μορφές εκδηλώσεων, που πρέπει να γίνονται στο σχολείο με τη συμμετοχή των μαθητών, οι οποίες θα τους βοηθούν να αποκτήσουν ιστορική γνώση και να επικεντρώνονται στα συμπεράσματα που θα μπορούσε να βγάλει κάποιος σήμερα από το ιστορικό αυτό γεγονός» τονίζει ο κ. Κοτσιφάκης. Σημειώνει επίσης ότι: «Στην πραγματικότητα η συμμετοχή των μαθητών δεν είναι υποχρεωτική. Βέβαια υπάρχουν περιστατικά, κυρίως σε μικρές κοινωνίες, που ασκούνται κάποιες έμμεσες πιέσεις προς τους μαθητές, αλλά αυτές αποτελούν μάλλον την εξαίρεση».

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και το κείμενο που υπογράφουν μέλη του Συλλόγου Διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ανακοίνωση για την επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση». Οι εκπαιδευτικοί επισημαίνουν ότι υπήρξε «άνωθεν επιβολή συμμετοχής του σχολείου στην παρέλαση για δεύτερη συνεχή χρονιά» και προσθέτουν ότι «η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά, καθώς όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Για αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στον χώρο του σχολείου».

Διαβάστε περισσότερα:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=321008&dt=19/03/2010#ixzz0ibJXYIfi
 
 

[daniel]

Πόσο πιθανο εινα να ποσταρουμε το ιδιο θεμα την ίδια πρωινη ωρα, εγω και η annna.. Με διαφορα 1 λεπτου..Ελεος!!

Το διαγραφω λοιπόν να μην το εχουμε δυο φορές...

[Landau]

Καλά κάνουν και αρνούνται να πάνε σε παρελάσεις. Απορώ γιατί ακόμα δεν καταργήθηκαν! (Άσε που δεν κάνουν σωστά τις παρελάσεις.. το χέρι πρέπει να πηγαίνει ψηλά! στο θεό! μισές δουλειές κάνουν )
Έτσι κι αλλιώς τα αγοράκια θα κάνουν αρκετές παρελάσεις όταν πάνε στρατό

[apri]

Αν και στο παρελθόν έχω καταθέσει αναλυτικότατα τις απόψεις μου πάνω στο θέμα, μπαίνω στον πειρασμό να σημειώσω τα εξής.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι οι παρελάσεις, όπως και οι σχολικές γιορτές, πρέπει να υφίστανται ως βιωματικές εμπειρίες ανάμνησης του ιστορικού παρελθόντος και απότισης φόρου τιμής σε ανθρώπους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία . Το πρόβλημα για εμένα είναι ότι και οι παρελάσεις και οι σχολικές γιορτές έχουν καταντήσει κενές περιεχομένου από τη στιγμή που ούτε συνοδεύονται από ιστορική μνήμη (τα γεγονότα απέχουν πολύ χρονικά και η διδασκαλία τους στο πλαίσιο της ιστορίας είναι μάλλον ανεπιτυχής) ούτε εκσυγχρονίζονται. Οι μακροσκελείς βαρετοί λόγοι που εκφωνούνται στις γιορτές, τα χιλιοειπωμένα τραγούδια και ποιήματα, το στρατιωτικό βήμα στις παρελάσεις  (ή για να είμαι ειλικρινής, η ανεπιτυχής μίμησή του από τους μαθητές) περισσότερο απωθούν παρά επιτελούν τον στόχο των εορτασμών.

Πιστεύω ότι πρέπει η όλη διαδικασία να εξεταστεί από την αρχή και όχι να αντιμετωπίζεται ως κατάλοιπο του παρελθόντος, άρα σαν να είναι άνευ σημασίας. Το να αγνοείς την ιστορία ή να την κρύβεις κάτω από το χαλί ως κάτι παρωχημένο και ασήμαντο είναι πολύ επικίνδυνο για την πορεία του τόπου. Και αν τα παιδιά αγνοούν ή κοροϊδεύουν κάποια πράγματα, φταίμε όλοι εμείς (εκπαιδευτικοί, γονείς κλπ) για τον τρόπο που τους τα διδάξαμε και για τα πρότυπα που τους περάσαμε. Άρα, αντί να καταργούμε με ευκολία ότι αφήσαμε στην τύχη του επί χρόνια, καλό θα ήταν να το δούμε με μια πιο φρέσκια ματιά και να του δώσουμε μεγαλύτερη σημασία.

[daniel]

Συνεχίζω να πιστεύω ότι οι παρελάσεις, όπως και οι σχολικές γιορτές, πρέπει να υφίστανται (....)

Το πρόβλημα για εμένα είναι ότι και οι παρελάσεις και οι σχολικές γιορτές έχουν καταντήσει κενές περιεχομένου από τη στιγμή που (...)

apri μη μπερδεύεις τις παρελάσεις με τις σχολικες γιορτές..
Ετερον εκατερον... Το θεμα δεν λεει πουθενα για ..καταργηση σχολικών εορτων. Αναφέρεται καθαρα και μόνο στις σχολικές παρελάσεις.

Αφού ...μπαίνεις στον πειρασμό  , η επιχειρηματολογία να είναι μόνο επ΄αυτού. Τι εχεις να αντιτάξεις σ' αυτά που λένε οι ενάντιοι των σχολικών παρελάσεων λοιπόν. Ένα προς ένα. Που έχουν άδικο και γιατί. Γιατί είναι ωραίο να λεμε να συνεχίζεται κατι στιν αιωνα τον άπαντα. Αλλά να εχει λογο υπαρξης, ουσίας και προπάντων σκοπό. Τι σκοπούς εξυπηρετούσε όταν έγινε "εθιμο" στα σχολεία, τι σκοπούς εξυπηρετεί σήμερα το 2010 κλπ κλπ...


Κάπου το εχω ποσταρει στο παρελθόν αλλά δεν το βρισκω. Το ξαναπαραθετω για να σε διευκολύνω:

Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δ.Σ. Θεσσαλονίκης του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ: Ανακοίνωση για την επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση.

 
Ο Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δ. Σ. Θεσσαλονίκης  του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ, με αφορμή την άνωθεν επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση για δεύτερη συνεχή χρονιά, παρά τη διαφορετική μας άποψη, θεωρώντας ότι οι παρελάσεις δεν βρίσκουν ούτε καν στοιχειώδες έρεισμα σε οποιαδήποτε επιστημονική παιδαγωγική προσέγγιση και αντιβαίνουν κατάφωρα τις αρχές του σεβασμού της διαφορετικότητας, της ειρήνης και των ίσων δικαιωμάτων, που το σύγχρονο σχολείο καλείται να υπηρετήσει, αποφάσισε μέσα από τη δημοσιοποίηση αυτού του κειμένου να καταθέσει τις επιστημονικές- παιδαγωγικές του αντιρρήσεις σχετικά με το ρόλο των μαθητικών παρελάσεων συνολικά*.


Μικρό ιστορικό

          Το μαθητικό συμπλήρωμα στις στρατιωτικές παρελάσεις ξεκίνησε στα χρόνια του Μεταξά, όταν η ομοιομορφία της εμφάνισης μαθητών και μαθητριών ήταν δεδομένη, ενώ η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας (βλ. Ε.Ο.Ν.) ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος. Από τότε οι μαθητικές παρελάσεις συνεχίζονται αδιάλειπτα καθοριζόμενες από  ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο -«προαιρετικά και με το ζόρι», παρά την καταδίκη της χώρας μας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές. Η μόνη περίοδος που τέθηκε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησής τους ήταν αμέσως μετά τη χούντα. Όμως οι παρελάσεις έμειναν ανέγγιχτες από οποιαδήποτε απόπειρα «εκσυγχρονισμού» ακολούθησε και έτσι μέχρι σήμερα μαθητές και μαθήτριες συνεχίζουν να παίζουν τα στρατιωτάκια με τους εκπαιδευτικούς (και ιδίως τους/τις γυμναστές/τριες) σε ρόλο «επιλοχία».


Από τη σκοπιά της παιδαγωγικής

       Προφανώς, η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά. Αφού όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Γι’ αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στο χώρο του σχολείου. Συναντά τη χαρούμενη αποδοχή των μαθητών/τριών, μόνο γιατί γίνεται «έξω» και αντιμετωπίζεται με την ιλαρότητα ενός παιχνιδιού ρόλων. Έτσι όμως η «εγχάραξη» επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα, αφού οι «συνθήκες πρόσληψης» είναι σχεδόν ιδανικές (πολύ θα θέλαμε ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής εκπαιδευτικής διαδικασίας να γίνεται «έξω» και με «παιχνιώδη» διδακτική προσέγγιση).


Όμως τι ακριβώς «εγχαράσσεται»;


α) Διαχωρισμός-διακρίσεις: αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω (ολοφάνερα σεξιστικό), αλλά και ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω (ολοφάνερα ακατανόητο) . Και κυρίως άξιοι/ες ξεχωριστά -η Ελλάδα της σημαίας-πληβείοι πίσω. Μάλιστα η εξάδα μόνο πηγαίνει συνήθως στη Δοξολογία και πάντα μπροστά- ξεκομμένη από τον υπόλοιπο μαθητικό όχλο. Εδώ, συναντάμε και το μεγάλο θέμα της απόρριψης των παιδιών με αναπηρίες. Η εγκύκλιος που επιτρέπει και τη συμμετοχή  ανάπηρων στην πράξη περιορίζεται στους/ις σημαιοφόρους και  αποτελεί καταφανώς επικοινωνιακό τρικ, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γενικευτεί, αφού οι απαιτήσεις για τη συμμετοχή στα «παρελαύνοντα τμήματα» δεν σέβονται διόλου τις ιδιαίτερες δυσκολίες και ανάγκες αυτών των παιδιών.

β) Θηριοδαμαστικός παβλοφισμός: Όλοι/όλες περπατάμε με το ίδιο αφύσικο βήμα, μετά από πολύωρη, μάλιστα, εκγύμναση , που μετατρέπει το σχολείο σε τσίρκο. Για να μπορούμε να «στοιχιζόμαστε» βλέποντας μόνο το κεφάλι του μπροστινού μας και να «ζυγιζόμαστε» ρίχνοντας ματιές στο πλάι στο/στη διπλανό/ή μας  και εντέλει να κινούμαστε σαν ρομποτάκια  με το ρυθμό που επιβάλλει  -παβλοφικά-η σφυρίχτρα ή το «ένα στο αριστερό».

γ) Αγελισμός - ομοιομορφία: συνδέεται με το προηγούμενο όσον αφορά στην κίνηση στο χώρο, αλλά επεκτείνεται και στην ενδυμασία. Την πιο ορατή προσπάθεια υποταγής του ατόμου στη μαζική ομοιομορφία του συνόλου. Τώρα τελευταία, μάλιστα, έχουμε σύνδεση του εθνικοσοσιαλιστικού αυτού κατάλοιπου με το θεσμό της χορηγίας. Συνήθως φροντιστήρια «χορηγούν» μέρος (φουλάρια, γιλέκα, μπερέδες κ.λ.π.)  της ενδυμασίας.

δ) Υποβιβασμός του ελεύθερου πολίτη σε υποταγμένο «υπήκοο»: Από ποιο φεουδαρχικό χρονοντούλαπο άραγε βγαίνουν αυτοί οι «επίσημοι» που στέκονται κάθε φορά στην εξέδρα (δεσπότης, στρατηγός, νομάρχης -οι αρχές και εξουσίες του τόπου) επιθεωρώντας με βλοσυρό βλέμμα τους υπηκόους τους, καθώς αυτοί τους  «αποδίδουν τιμές» (γιατί άραγε;) στρέφοντας την κεφαλή δεξιά (ενώ ταυτόχρονα κοιτάνε λοξά τη «στοίχισή» τους και ακόμα πιο λοξά τη «ζύγισή» τους);

ε) Κιτς και αισθητική κακογουστιά: Εκτός από τον τρόπο που κινούμαστε και τα ρούχα που φοράμε στην παρέλαση ακούμε και μουσική (δεν υπάρχει τελετουργία χωρίς μουσική υπόκρουση άλλωστε, εκτός από αυτές που απαιτούν πλήρη σιωπή). Και τι μουσική! Στρατιωτικά εμβατήρια (την κακοποίηση, δηλαδή, της όποιας συμφωνικής παράδοσης της Δύσης) που επενδύουν μουσικά κάποια άτεχνα στιχάκια εθνικιστικού κρεσέντου.

στ) Eθνικιστική μονοπολιτισμικότητα: Παρά τα ρητορικά φληναφήματα περί «σεβασμού των πολιτισμικών διαφορών» οι παρελάσεις αποτελούν έναν ακόμη  μηχανισμό (τον πιο χοντροκομμένο, ίσως) για την επιβολή είτε της αφομοίωσης είτε της ρατσιστικής απόρριψης και του αποκλεισμού του «διαφορετικού» από την εκπαιδευτική διαδικασία. Οι «καθιερωμένες» πλέον αντιπαραθέσεις γύρω από το ζήτημα των αλλοδαπών σημαιοφόρων το αποδεικνύουν περίτρανα.

 
Συνοπτικά,

   Η ολοκληρωτική νοοτροπία, ο αποκλεισμός και οι διακρίσεις, ο μιλιταρισμός, η ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας και η αφομοίωση δεν έχουν προφανώς καμιά σχέση με την κατάκτηση της ιστορικής γνώσης και την κριτική προσέγγιση της συλλογικής μνήμης από τους/τις μαθητές/τριες.

Αν κάτι πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο είναι αυτό που χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν στους δρόμους με τη λήξη του πολέμου:

“Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός στη γη”

Κι αυτό φυσικά δε μπορεί να γίνει μέσα από την παρέλαση, το αντίθετο μάλιστα.


*Το εποπτικό συμβούλιο των Πειραματικών Δημοτικών Σχολείων του ΠΤΔΕ-ΑΠΘ υποστηρίζει
ομόφωνα την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων του 1ου  Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου του ΠΤΔΕ-ΑΠΘ για τις παρελάσεις, θεωρώντας τις παρελάσεις ως συντηρητικά ιδεολογικά σύμβολα και αναχρονιστικές πρακτικές που αντιτίθενται στην υπόσχεση της Παιδαγωγικής ως επιστήμης της εκπαίδευσης για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο για όλα τα παιδιά, που προετοιμάζει το δημιουργικό, κοινωνικό, ικανό για συνεργασία και ολόπλευρα ολοκληρωμένο άνθρωπο.

 

Το εποπτικό συμβούλιο

Τάσος Λιάμπας Λέκτορας, Αθανάσιος Αϊδίνης Επίκουρος καθηγητής,  Έφη Παπαδημητρίου Λέκτορας.

[apri]

Daniel, δεν απαντούσα στο κείμενο, αλλά εξέφραζα τη γενική μου θέση πάνω στο ζήτημα. Απ' ό,τι έχω καταλάβει, η βασική ένσταση που υπάρχει εναντίον των παρελάσεων είναι ότι θυμίζουν τις στρατιωτικές παρελάσεις. Σ' αυτό συμφωνώ. Δεν είναι ανάγκη τα παιδιά να κάνουν  ίδιου τύπου παρέλαση με τους στρατιώτες. Αν εξαιρέσεις όμως το βήμα (που θα μπορούσε να αλλάξει), δεν βλέπω πού αλλού έγκειται ο στρατιωτικός χαρακτήρας σήμερα. Είχα ξαναναφέρει το παράδειγμα της παρέλασης των αθλητών στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Παραπέμπει σε στρατό; Δεν βλέπω να εκπέμπει στρατιωτική πειθαρχία, γιατί ο σκοπός της παρέλασής τους δεν είναι αυτός. Εμείς το επιλέξαμε να μην έχει αυτόν τον χαρακτήρα.

Δεν είμαι υπέρ του να υπάρχει κάτι, επειδή υπήρχε στο παρελθόν. Δεν μου αρέσει όμως και να καταργείται κάτι, χωρίς να γίνει καμία προσπάθεια να βελτιωθεί και χωρίς να βλέπω και κάτι καλύτερο να το αντικαθιστά. Δεν θεωρώ ότι η παρέλαση είναι το άπαν σε μια σχολική γιορτή. Είναι όμως ένα βίωμα που ο μαθητής το θυμάται, γιατί συμμετέχει μαζί με την υπόλοιπη ομάδα του σχολείου του. Το τι μορφή και τι νόημα θα έχει η όλη διαδικασία, εξαρτάται από εμάς.

Για εμένα μια σχολική γιορτή, μια παρέλαση κλπ, δεν είναι μια αφορμή για να κορδωθούμε και να πούμε "Κοίτα τι προγόνους είχαμε." ή «Κοίτα πώς θα σας επιτεθούμε».  Αυτό από μια στιγμή και μετά καταντά βαρετό, μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά για την περαιτέρω πρόοδο και πιθανώς να γίνει και επικίνδυνο.
Θεωρώ ότι είναι μια καλή αφορμή, για να περάσει το μήνυμα ότι σε οποιαδήποτε κρίση δεν υπάρχει αδιέξοδο, σε οποιονδήποτε προσπαθεί να επιβουλευθεί ή να επιβληθεί (από τον κακό γείτονα, την κακή κυβέρνηση μέχρι τον εξωτερικό εχθρό), μπορεί να υπάρξει αντίδραση. Είναι σημαντικό για εμένα,  ειδικά στις ημέρες που ζούμε, να μάθει ένα παιδί ότι κάποτε υπήρξε μια χούφτα ανθρώπων που τους έλεγαν μεν τρελούς, αλλά τόλμησαν και πήγαν κόντρα σε όλο το στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο της εποχής, για να προασπίσουν την ελευθερία ή τη δημοκρατία. Και το γεγονός ότι οι ημερομηνίες των γιορτών αυτών σηματοδοτούν την έναρξη της αντίδρασης σε κάποια κατάσταση για εμένα είναι γι’ αυτόν το λόγο σημαντικό, άσχετα αν πιστεύω ότι παράλληλα, πρέπει να προβάλλεται η ειρήνη, η φιλία,  η δημοκρατία κόκ.
Αντ’ αυτού, βλέπω μια γενικότερη τάση να ξεχάσουμε το «ενοχλητικό» παρελθόν, να ξεχάσουμε ιστορικά γεγονότα με πρόσχημα τον εθνικισμό ή τη μισαλλοδοξία κάποιων, βλέπω να περνούν μηνύματα ανοχής στο οτιδήποτε, ακόμα και στον αυτοεξευτελισμό (βλ. ακόμα και το παράδειγμα της Τζούλιας), με την προϋπόθεση να πέφτει ο παράς. Δεν έχω δει καμία προσπάθεια να αλλάξουν χαρακτήρα οι σχολικές γιορτές, καμία προσπάθεια να διδαχθούν τα παιδιά καλύτερα τα ιστορικά γεγονότα της Επανάστασης, του Β’ Παγκοσμίου ή του Πολυτεχνείου. Απλώς καταργούμε, βαριόμαστε και βαλτώνουμε.


ΥΓ. Καιρό είχαμε, Daniel, να μαλώσουμε για τις παρελάσεις. Την προηγούμενη φορά ήταν κάποια 28η ή κάνω λάθος; 

[daniel]

Για εμένα μια σχολική γιορτή, μια παρέλαση κλπ, δεν είναι μια αφορμή για να κορδωθούμε και να πούμε "Κοίτα τι προγόνους είχαμε." ή «Κοίτα πώς θα σας επιτεθούμε».

Πάλι μου μπερδεύεις αυτα τα δυο... Αχ βρε apri, ποιος μιλησε για τις γιορτες μνημης και συνειδησης;;;;;
Για τις παρελάσεις λέμεεεεεε...  

Θεωρώ ότι είναι μια καλή αφορμή, για να περάσει το μήνυμα ότι σε οποιαδήποτε κρίση δεν υπάρχει αδιέξοδο, σε οποιονδήποτε προσπαθεί να επιβουλευθεί ή να επιβληθεί (από τον κακό γείτονα, την κακή κυβέρνηση μέχρι τον εξωτερικό εχθρό), μπορεί να υπάρξει αντίδραση.

Άρα παραδέχεσαι πως είναι ..μιλιταριστικής, πολεμικής χροιας ο χαρακτηρας της.. Ωραία και γιατι δεν το αφηνουν το κομματι αυτό στο ..στρατο που είναι η δουλειά του;;  

Είναι σημαντικό για εμένα,  ειδικά στις ημέρες που ζούμε, να μάθει ένα παιδί ότι κάποτε υπήρξε μια χούφτα ανθρώπων που τους έλεγαν μεν τρελούς, αλλά τόλμησαν και πήγαν κόντρα σε όλο το στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο της εποχής, για να προασπίσουν την ελευθερία ή τη δημοκρατία.

Δε θα το μαθει από την παρελαση... Το μόνο σιγουρο.. Να πάει να δει την παρελαση του στρατου αν και όποιος θελει..
Το να μπαίνουν τα παιδια όμως σε αυτη τη στρατιωτική λογική πασαρελας (κοιταξτε ποιοι ειμαστε-πως περπαταμε όλοι μαζί-τι όπλα έχουμε-δε μας κουνιεται κανείς), νομιζω δεν είναι δουλειά του σχολείου..

(...) Και το γεγονός ότι οι ημερομηνίες των γιορτών αυτών σηματοδοτούν την έναρξη της αντίδρασης σε κάποια κατάσταση για εμένα είναι γι’ αυτόν το λόγο σημαντικό, άσχετα αν πιστεύω ότι παράλληλα, πρέπει να προβάλλεται η ειρήνη, η φιλία, η δημοκρατία κόκ.
Αντ’ αυτού, βλέπω μια γενικότερη τάση να ξεχάσουμε το «ενοχλητικό» παρελθόν, να ξεχάσουμε ιστορικά γεγονότα με πρόσχημα τον εθνικισμό ή τη μισαλλοδοξία κάποιων, βλέπω να περνούν μηνύματα ανοχής στο οτιδήποτε, ακόμα και στον αυτοεξευτελισμό (βλ. ακόμα και το παράδειγμα της Τζούλιας), με την προϋπόθεση να πέφτει ο παράς. Δεν έχω δει καμία προσπάθεια να αλλάξουν χαρακτήρα οι σχολικές γιορτές, καμία προσπάθεια να διδαχθούν τα παιδιά καλύτερα τα ιστορικά γεγονότα της Επανάστασης, του Β’ Παγκοσμίου ή του Πολυτεχνείου. Απλώς καταργούμε, βαριόμαστε και βαλτώνουμε.

Παλι για γιορτές στην ουσια μιλάς...  
Ξερω πως ο φοβος σου είναι η ιστορική μνημη και οι δακτυλοι από κάποιους για να τη χασουμε..
Αλλά πιστεψε με, οι παρελάσεις δε βοηθουν καθόλου ως προς αυτό.. Οι υπόλοιπες εκδηλώσεις ναι.
Και τι προσπαθεια να δεις για διαφορετικό εορτασμό κλπ όταν όλα στο σχολείο κινουνται στο ρυθμό των μαθηματων κ των πανελλαδικών...

Το μονο που συζηταμε να καταργησουμε (ξαναλέω), είναι οι ....μαθητικές παρελάσεις!!!

ΥΓ. Καιρό είχαμε, Daniel, να μαλώσουμε για τις παρελάσεις. Την προηγούμενη φορά ήταν κάποια 28η ή κάνω λάθος;

Δεν κάνεις καθόλου λάθος! Ειναι στο ίδιο θέμα που συζητάμε... Πάει καιρός..
(Αν σου πω πως ημουν σιγουρος ότι θα ...απαντησεις τι θα μου πεις; Εγω ο καημενος παρεθεσα ένα σημερινό άρθρο προς ενημερωση του κόσμου και τιποτ' άλλο..   Εσυ εκει, να με τσιγκλήσεις...   )

[LK]

Από εθνικές γιορτές χωρίς περιεχόμενο προτιμώ οι μαθητές να μαθαίνουν σωστά ιστορία, να διαμορφώνουν, με άλλα λόγια ιστορική συνείδηση. Η κριτική για τις εθνικές γιορτές και τις μαθητικές παρελάσεις είναι, ενδεχομένως, σωστή. Το ζητούμενο είναι αν γίνεται αυτή η κριτική από ανθρώπους που έχουν διαμορφώσει ιστορική συνείδηση και νιώθουν ότι κάτι τέτοιο είναι περιττό ή, μήπως, από νέους που συνηθίζουν να σκέφτονται με επιχειρήματα που τους προσφέρουν τα ΜΜΕ.

[apri]

Daniel,  δεν έχω δει να προτείνει η πλειοψηφία όσων είναι κατά των παρελάσεων την απομάκρυνση των μιλιταριστικών στοιχείων της μαθητικής παρέλασης ή την αντικατάστασή της από μια άλλη συγκεκριμένη εκδήλωση. Μιλάτε για κατάργηση και πέραν τούτου ουδέν, γιατί όπως λες, οι σχολικοί ρυθμοί δεν επιτρέπουν κάτι παραπάνω.

Και ναι, για εμένα είναι η ιστορική μνήμη είναι πολύ σημαντική. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αυτό σε οδηγεί αυτομάτως στο να μιλάς κάθε φορά για δακτύλους ή στο να με κατατάσσεις σε ιδεολογικές ομάδες στις οποίες δεν ανήκω. Και στην τελική, έχω βαρεθεί αυτήν την καραμέλα της ταύτισης πατριωτισμού με τον εθνικισμό, της διατήρησης της ιστορικής μνήμης με την μισαλλοδοξία κόκ.

Όταν μίλησα για μήνυμα, αναφερόμουν στο μήνυμα όλης της εορτής και όχι μόνο της παρέλασης. Τώρα αν εσύ αυτό το μήνυμα το εκλαμβάνεις ως μιλιταριστικό, τότε και εσύ που αντιδράς στα διάφορα μέτρα ή στα κακώς κείμενα είσαι μιλιταριστής και όχι φιλειρηνικό στοιχείο.  Εκτός αν συμμετείχες σε πολλές παρελάσεις και πήρες το κολάι. Και ούτε είπα ότι το μήνυμα θα περάσει μόνο από την παρέλαση, γιατί δεν τη θεωρώ το α και το ω των εορτασμών. Έχει και αυτήν τη συμβολή της ή μάλλον, θα μπορούσε να την έχει, αν οι μαθητές ήξεραν γιατί συμμετέχουν σ' αυτήν.

ΥΓ. Καημένε μου, που πασχίζεις για την ενημέρωση και εγώ όλο σε παρασύρω σε άλλα μονοπάτια .  Αν δεν ήσουν σίγουρος ότι θα απαντούσα εγώ ή κάποιος άλλος, θα το έβαζες το αρθράκι; Αλλά πώς αλλιώς θα σπάγαμε και τη μονοτονία των τελευταίων ημερών της Πομπηίας που διάγουμε αυτόν τον καιρό.;