0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
217. RULES.—a. If the nominative singular ends in alpha preceded by a vowel (σκιά_ shadow) or ρ (μοῖρα), alpha is kept throughout the singular. b. If the nominative singular ends in alpha preceded by a consonant not ρ, alpha is changed to η in the genitive and dative singular. c. If the nominative singular ends in η, η is kept in all the cases of the singular. d. When the genitive singular has -ης, final α of the nominative singular is always short; when the genitive singular has -ᾱς, the final α is generally long. Feminines fall into two classes: 218. (I) Feminines with ᾱ or η in all the cases of the singular. After ε, ι, or ρ, α_ appears in all the cases of the singular, as in γενεα race, οἰκίᾱ house, χώρᾱ land. Otherwise, η throughout the singular, as νί_κη victory. a. After ο, we find both α_ and η, as στοά_ porch, βοή shout, ἀκοή hearing, ὁͅοή current, ῥόα_ pomegranate. After ρ we have η in κόρη girl, δέρη neck (31). 219. (II) Feminines with α^ in the nominative, accusative, and vocative singular. The quantity of the vowel is generally shown by the accent (163, 164). In this class are included: 1. Substantives having ς (ξ, ψ, ττ, or σς), ζ, λλ, or αιν before the final α show α^ in nom., accus., and voc. sing., and η in gen. and dat. sing. Thus, μοῦσα muse, μούσης, μούσῃ, ἅμαξα wagon, τράπεζα table, γλῶττα tongue, ῥίζα root, ἅμιλλα contest, λέαινα lioness. Others are τόλμα daring, δίαιτα mode of life, ἄκανθα thorn, μυῖα fly. 2. Substantives in α^ in nom., accus., and voc. sing., and α_ in gen. and dat. sing. a. Substantives in -εια and -τρια denoting females, as βασίλεια queen (but βασιλεία_ kingdom), ψάλτρια female harper; so the fem. of adj. in -υς, as γλυκύς, γλυκεῖα sweet. b. Abstracts in -εια and -οια from adjectives in -ης and -οος, as ἀλήθεια truth (from ἀληθής true), εὔνοια good will (from εὔνους, εὔνοος kind, 290). c. Most substantives in -ρα after a diphthong or υ_, as μοῖρα fate, γέφυ_ρα bridge. 220. Exceptions to 219, 1: κόρση temple (later κόρρη), ἕρση dew; to 2 b: in Attic poetry, ἀληθείᾱ, εὐνοίᾱ, ἀγνοίᾱ ignorance, which owe their ᾱ to the influence of the genitive and dative ἀληθείᾱς, ἀληθείᾳ, etc. 221. Most, if not all, of the substantives in α^ are formed by the addition of the suffix jα or ια (20); thus, γλῶττα from γλωχ-jα (cp. γλωχῖν-ες points), γέφῡρα from γεφυρ-jα, δότειρα giver from δοτερ-jα (and so φέρουσα bearing from φεροντjα), μοῖρα from μορ-jα, ψάλτρ-ια.
ς) Στην stave θα έλεγα ότι για Α' Λυκείου όντως το καλύτερο Συντακτικό είναι του
α) Δεν είμαι δογματικός ούτε απαξιωτικός με τα κλασσικά έργα της γλώσσας μας. Όπως ξεκάθαρα ανέφερα, η Γραμματική του Smyth είναι κτῆμα ἐς αεί. Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο τιμητικός χαρακτηρισμός για ένα έργο, εκτός αν διαφωνείτε...
β) Προς επίρρωσιν του ότι δεν είμαι απαξιωτικός, χρησιμοποιώ και "υποκλίνομαι" σε πολλά βιβλία του εμπορίου, αυτά που κάποιοι αποκαλούν "έργα φροντιστών", "έργα του συρμού" κ.ο.κ. Στο Λατινικό Συντακτικό του Κανελλόπουλου δεν μπορεί να μην βγάλεις το καπέλο. Στην Αρχαιοελληνική Γραμματική του
Πολύ χαίρομαι που έχει ανοίξει αυτή η σοβαρή και εμπεριστατωμένη κουβέντα με πραγματικά και αληθινά παραδείγματα από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία αλλά φοβάμαι ότι, αγαπητέ Σωτήρη, έχεις οδηγήσει την κουβέντα σε τελείως διαφορετικές ατραπούς από αυτήν του παρόντος νήματος. Το νήμα έχει να κάνει με το Αρχαιοελληνικό Συντακτικό και όχι με την ερασμική προφορά (και όχι ερασμιακή, όπως λανθασμένα κάποιοι την αναφέρουν), για την οποία κάνεις μια σύντομη διάλεξη, για το λεξικό Liddell-Scott, του οποίου πλέκεις το εγκώμιο και για την γνώση ή μη τής αγγλικής γλώσσας, που δεν αισθάνομαι και πολύ περήφανος που όπως και η κουτσή Μαρία έτσι κι οι περισσότεροι από μας έχουν πάρει το Προφίσενσυ! Φοβάμαι, όχι άδικα ο Μάρκος ως διαχειριστής θα πρέπει να διαγράψει κάποιες παραμέτρους που είναι άσχετες με το παρόν νήμα! Άνοιξε ένα καινούργιο για να τα αναλύσουμε αυτά τα θέματα!Και με την μαιευτική μέθοδο κατέληξες σε αυτό που ίσως δεν έγινε αντιληπτό από τα λεγόμενά μου, ότι η Γραμματική του Smyth (και χαίρομαι που έστω και όψιμα υιοθέτησες τον επίσημο τίτλο της) δεν είναι γραμμένη για Έλληνες με αυτό που λέμε ιδιάζον ελληνικό γλωσσικό αισθητήριο αλλά και σε αυτό που πάσει δυνάμει είπα στο προηγούμενο μήνυμα, ότι ο Smyth δεν θέλει να γράψει μια αναλυτική Γραμματική αλλά ένα ιστορικο και γλωσσολογικό κτῆμα ἐς ἀεί! Είχα την τύχη να έχω επιβλέπουσα στο μεταπτυχιακό μου την Patricia Easterling, η οποία μου διάβαζε Θουκυδίδη με ερασμική προφορά και πάντα μού διατύπωνε τις ενστάσεις της ότι ακόμη δεν γνώριζε αν ήταν όντως η πραγματική προφορά αυτή. Και δεν θα μάθουμε ποτέ! Όσο κι αν οι οπαδοί του Ολλανδού φιλολόγου χρησιμοποιούν το αριστοφάνειο βῆ, βῆ (= μπε, μπε) ως επιχείρημα α) Δεν συνέκρινα το λεξικό Liddell Scott ούτε με αυτό τού Σταματάκου πόσῳ μάλλον με αυτό του Πελέκη! Έλεος... Μην διαστρεβλώνουμε αυτά που λέω.β) Για τα αρσενικά της α' κλίσης με ενική κλητική σε α βραχύ: Κατ' αρχάς ανέφερα κάποιες κατηγορίες και όχι όλες. Δεν προσπαθώ να γράψω ο ίδιος Γραμματική προς το παρόν τουλάχιστον! Συνεπώς, δεν μου διέφυγε ο πωλοδάμνης καίτοι δεν είμαι οπαδός του ξενοφώντειου Οικονομικού, όπου το συνάντησα ως ουσιαστικό κι όχι ως μετοχή τελευταία φορά Στα sos τού CPE ήταν και η λέξη compounds, οπότε δεν έπαθα πολιτισμικό σοκ που την είδα να την αποδίδεις στα ελληνικά αλλά λέγοντας αυτό, συμφωνείς μαζι μου ότι ο Smyth είναι υπαινικτικός και πηγαίνει Πελοπόννησο μέσω Λαμίας. Δεν λες όμως γιατί ο Smyth δεν αναφέρει αυτά τα άτιμα τα compounds αν είναι many compounds?, all compounds? the majority of compounds?. Συνεπώς, εσκεμμένα δεν ανέφερα τα σύνθετα, καθώς αυτό είναι τοις πάσι γνωστό και πολλάκις αναφερόμενο στα ελληνόγλωσσα εγχειρίδια Γραμματικής. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν να δούμε εγώ μέσῳ του Silvermountain κι εσύ μέσῳ του Διογένη αν αφορά σε όλα τα σύνθετα ή αφήνει έξω πολλά. Πάντως, με λίγα λόγια λες αυτό που είπα. Περιηγείται αξιοπρεπώς αλλά όχι ικανοποιητικώς στα περισσότερα κεφάλαια τής Γραμματικής.γ) Για τα πρωτόκλιτα θηλυκά (επίτρεψέ μου να χρησιμοποιήσω την επίσημη διαίρεση σε α', β' και γ' κλίση, που υιοθετεί και ο μακαρίτης καθηγητής του Χάρβαρντ), και ο ίδιος ανέφερες πως ελλείπουν κάποια ουσιαστικά. Και φυσικά μία Γραμματική αυτού του βεληνεκούς πρέπει (sic) να είναι εξαντλητική ως προς εξαιρέσεις, κανόνες και περιγραφές αλλιώς μένουμε και...με τον Οικονόμου! Η περιγραφική και ερμηνευτική οικονομία, όπως την περιγράφει η γλωσσολογική προσέγγιση του Τσόμσκυ επαφίεται στον κάθε συγγραφέα να την διαχειριστεί όπως επιθυμεί και όχι κατά το δοκούν, όπως ο Smyth. Συμφωνώ μαζί σου είναι sua culpa η χρήση της γέφυρας ως παράδειγμα αφού θα μπορούσε βασιζόμενος στην οικονομία που ανέφερες να πει: τα προπαροξύτονα θηλυκά έχουν βραχεία προσωδία στην λήγουσα. Και τελείωσε η υπόθεση! Πολύ σύντομος και περιεκτικός! Φαντάζομαι αστειεύεσαι λέγοντάς μου να πάρω στα σοβαρά το: Most substantives in -ρα after a diphthong or ῡ, as μοῖρα fate, γέφῡρα bridge!! Τι πάει να πει most?, και προπάντων ποια είναι αυτά τα most. Εγώ δυστυχώς το καταλαβαίνω (μιας που πολλάκις υπαινίχτηκες έλλειψη κατανόησης από την μεριά μου, ίσως στην προσπάθειά σου να αποδείξεις ότι omnia scis - για να παίξω λίγο με το ψευδώνυμό σου, αν επιτρέπεται - . Και δεν μας λέει ο Smyth ποια είναι τα few θηλυκά σε -ρα που συνεχίζουν να έχουν φύσει μακρά λήγουσα, μιας που ο ίδιος ισχυρίζεσαι ότι τις εξαιρέσεις πρέπει να τις αναφέρει ένας συγγραφέας. Και μιας που είσαι οπαδός των εξαιρέσεων, όπως κι εγώ, στην §219.1 λέει ποια θηλυκά σχηματίζουν -ης και -η σε γενική και δοτική αντίστοιχα, χωρίς να αναφέρει τις εξαιρέσεις: π.χ. Λήδα, τῆς Λήδας (και όχι Λήδης). Και μην σπεύσεις να το αποδώσεις στο ότι δεν προηγείται σ, ζ, λλ ή αιν (όπως γράφει) γιατί ο λόγος που κρατάει η Λήδα, η Ανδρομέδα και πολλά άλλα το α, είναι άλλος και μακάρι να τον συζητήσουμε στο οικείο νήμα.δ) Για τα -ιτης, -ατης, -υτης: Άπαξ και μπαίνεις σε μια διαδικασία να αναφέρεις την προσωδία των διχρόνων, το κάνεις για όλα και όχι ανάλογα με τις ορέξεις σου. Π.χ. στην όντως (συμφωνώ μαζί σου) καλύτερη περιγραφικά γ' κλίση, αναφέρει ότι το ι και το α στα -ις, -ινος και -ας, -ανος (βλ. ἀκτίς, Τιτάν) είναι μακρά. Άρα εκεί δεν ψάχνω το λεξικό; Επομένως, θα έπρεπε να αναφέρει καθαρά τουλάχιστον βασικά και ομαδοποιημένα την προσωδία σε αυτές τις περιπτώσεις. Προς Θεού, όχι σε όλα, αλλά στα -ιτης, -υτης, -ατης σίγουρα μιας που δεν φαίνεται από την ονομαστική η προσωδία, όπως φερ' ειπείν στη μοῦσα ή στην ὁμόνοια.ε) Επειδή καταπιάνεται πολύ με την κράση ο Smyth, θα έπρεπε να αναφέρει και τις πολύ πολύ συχνές εξαιρέσεις στα κείμενα τής Οξφόρδης, όπου π.χ. το καὶ ὁ = χὡ (με δασεία) ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΑΠ' Ο,ΤΙ χὠ (με κορωνίδα) (§68).ς) Στο εἰπέτε, εὑρέτε: Είδες πουθενά να λέω, ότι ο Smyth αναφέρει ότι είναι διαλεκτικά; Όχι φυσικά! Μια καλύτερη δεύτερη ανάγνωση θα σου αποδείκνυε ότι αυτό αντικατοπτρίζει την προσωπική φιλολογική μου τοποθέτηση και άποψη, μιας που απαντάται συχνά αυτος ο παροξύτονος τονισμός του β' πληθυντικού της Προστακτικής τού Αορίστου
ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιδεν ξερειςςςςςςςςςςςςςςς τι ειναι ο πωλοδαμνηςςςςςςςςςςςςς???που ειναι η επιμελης φοιτητικη σου σταδιοδρομια???
πωλοδάμνης=πωλος+δαμάω>ο δαμάζων νεαρούς ίππους.....(τι ωραία λέξη!!!!) Έστω κι έτσι τη μάθαμε
Παράθεση από: stave στις Ιουλίου 15, 2011, 02:55:57 pmπωλοδάμνης=πωλος+δαμάω>ο δαμάζων νεαρούς ίππους.....(τι ωραία λέξη!!!!) Έστω κι έτσι τη μάθαμε ...ετσι μπραβο...πιανει τοπο η αφορμηση λοιπον!!!
Παράθεση από: kozzi1 στις Ιουλίου 15, 2011, 02:58:42 pmΠαράθεση από: stave στις Ιουλίου 15, 2011, 02:55:57 pmπωλοδάμνης=πωλος+δαμάω>ο δαμάζων νεαρούς ίππους.....(τι ωραία λέξη!!!!) Έστω κι έτσι τη μάθαμε ...ετσι μπραβο...πιανει τοπο η αφορμηση λοιπον!!!και η αφόρμηση και η...........εφόρμηση στο λεξικό του Σταματάκου
...καιρος για εξορμηση λοιπον στις ακτες του Ολυμπου!!!