Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[sapientia]

Γεια σας!
Θα μπορούσε κάποιος πιο έμπειρος στη σύνταξη να μου απαντήσει στο παρακάτω ερώτημα;

Στην πρόταση :
Δίδονται αυτω μύριοι δαρεικοί υπό Κύρου (=δίνονται σε αυτόν 10000 δαρεικοί από τον Κύρο)

η λέξη αυτω είναι αντικείμενο στο ρήμα? Από τη μετάφραση αυτό καταλαβαίνω αλλά γίνεται ένα ρήμα παθητικής διάθεσης να έχει αντικείμενο;

Μήπως έχω μπερδευτεί πολύ;

Θα περιμένω κάποια απάντηση μήπως και τα ξεμπερδέψω κάπως!
Ευχαριστώ!

[PDE ads]

[katerina ioanna]

Στην παθητική σύνταξη το έμμεσο αντικείμενο διατηρείται. Η αλλαγή αφορά το υποκείμενο της ενεργητικής που γίνεται ποητικό αίτιο και το αντικείμενο της ενεργητικής που γίνεται υποκείμενο.

πχ Κῦρος δίδωσιν αὐτῶ μισθόν

Μισθός δίδοται αὐτῶ ὐπό Κύρου

Συγγνώμη που δεν έβαλα τις υπογεγραμμένες αλλά δεν θυμάμαι πού τις είχα βρει.

[sapientia]

Δηλαδή το έμμεσο στην ενεργητική σύνταξη παραμένει έμμεσο αντικείμενο και στην παθητική?
 Μπορεί ένα ρήμα παθητικής διάθεσης να πάρει αντικείμενο?

[katerina ioanna]

Δεν το έχω ψάξει με βάση τους κανόνες απλά μου φαίνεται λογικό να διατηρείται. Σκέψου το και στα νέα ελληνικά κάτι ανάλογο συμβαίνει, μεταρέπεται σε εμπρόθετο αντικείμενο.

Πχ Εγώ της παραχώρησα το δωμάτιο.

Το δωμάτιο παραχωρήθηκε σ'αυτήν από μένα.

[PDE ads]

[apri]

Δηλαδή το έμμεσο στην ενεργητική σύνταξη παραμένει έμμεσο αντικείμενο και στην παθητική?
 Μπορεί ένα ρήμα παθητικής διάθεσης να πάρει αντικείμενο?

Ναι, εφόσον στην ενεργητική είναι δίπτωτο.

[sapientia]

Οπότε το αυτω έχει θέση αντικειμένου στο δίδονται.
Ευχαριστώ!

[sapientia]

Γεια σας!
Επειδή πρώτη φορά ασχολούμαι τόσο σχολαστικά με τη σύνταξη μου έχουν δημιουργηθεί κάποιες απορίες, χωρίς να έχω κάποιον άλλον να ρωτήσω εκτός από εσας!

Στις στερεότυπες εκφράσεις πχ
εκων ειναι, ως εμοι δοκειν, ολιγου δειν, ως συνελοντι ειπειν, το νυν ειναι, το επι τουτω ειναι κτλ

συντακτικα θα πουμε ότι πρόκειται για απόλυτο απαρέμφατο ως στερεότυπη έκφραση;

Με άλλα λόγια
(α) όλη η φράση χαρακτηρίζεται απόλυτο απαρέμφατο ή
(β) μόνο το ειναι, δοκειν, δειν κτλ;

Στην περίπτωση που ισχύει το (β) τότε οι υπογραμμισμένες λέξεις τι είναι συντακτικά;

Δεν ξέρω αν μπερδεύομαι με απλά πράγματα, αλλά αν μπορεί κάποιος να με βοηθήσει να βγάλω κάποια άκρη θα είμαι πολύ ευγνώμων!

[desperino]

Νομίζω ότι δεν κάνουμε συντακτική ανάλυση,εγώ τουλάχιστον δεν έχω κάνει ποτέ!Αυτή είναι η συνήθης πρακτική,τώρα δεν ξέρω κάτι άλλο να σου πω.

[apri]

H στερεότυπη έκφραση αποτελείται από το απόλυτο απαρέμφατο και κάποιες άλλες λέξεις. Θεωρητικά θα μπορούσες να κάνεις επιμέρους σύνταξη (π.χ ως εμοί δοκείν: δοκείν=απόλυτο απαρέμφατο της αναφοράς, εμοί=δοτική προσωπική), αλλά στην πράξη δεν το κάνεις ποτέ, επειδή ακριβώς είναι στερεότυπη έκφραση και θεωρείται αυτονόητη και η σύνταξη και η μετάφρασή της.

Αναφέρεις λοιπόν όλη την έκφραση ως απόλυτο απαρέμφατο και αν θέλεις, δηλώνεις αν είναι της αναφοράς (π.χ το νυν είναι) ή του σκοπού/αποτελέσματος (π.χ ως συνελόντι ειπείν)

[apri]

Παρεμπιπτόντως, από φιλολογική περιέργεια και μόνο, αν συντάσσαμε αναλυτικά (λέμε τώρα) το "ως συνελόντι ειπείν" (ειπείν=απόλυτο απαρέμφατο του σκοπού, συνελόντι=χρονική μετοχή συνημμένη στο εννοούμενο "μοι") πώς θα δικαιολογούσατε τη δοτική πτώση της μετοχής; Αυτό το "μοι" που εννοείται δηλ. τι θα το λέγατε; Δοτική του ενεργούντος προσώπου;

[sapientia]

Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά!!!
Όποτε απαντάς ατα ερωτήματά μου με ξεμπερδεύεις 
Πρέπει να είσαι πολύ καλή στα αρχαία!
Εγω έχω όλο απορίες και απογοητεύομαι που έχω άγνοια σε κάποια θέματα 

[karxarias29]

Παρεμπιπτόντως, από φιλολογική περιέργεια και μόνο, αν συντάσσαμε αναλυτικά (λέμε τώρα) το "ως συνελόντι ειπείν" (ειπείν=απόλυτο απαρέμφατο του σκοπού, συνελόντι=χρονική μετοχή συνημμένη στο εννοούμενο "μοι") πώς θα δικαιολογούσατε τη δοτική πτώση της μετοχής; Αυτό το "μοι" που εννοείται δηλ. τι θα το λέγατε; Δοτική του ενεργούντος προσώπου;

Γιατί όχι του κρίνοντος, αφού δεν είναι παθητικό το ρήμα

[apri]

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου πάει καμία δοτική. Το νόημα είναι "για να μιλήσω, αφού συνοψίσω".
Η δοτική του κρίνοντος τι μετάφραση θα σου έδινε; "Για να μιλήσω ως προς εμένα που θα συνοψίσω;"  
Δοτική του κρίνοντος έχουμε σίγουρα στο "ως εμοι δοκείν".

Μήπως εννοείται η λέξη "τρόπω"; Ειπείν συνελόντι τρόπω; Θα μιλήσω με τρόπο που συνοψίζει/συνοπτικό;

Αν έχεις καμία ιδέα, ακούω...

[desperino]

Να σου απαντήσω εγώ; Το εμοί δεν πάει με τίποτα ούτε ως του κρίνοντος ούτε ως του ενεργούντος. Επειδή η άλλη παραλλαγή της φράσης είναι "συντόμως ειπειν" δηλ. υπάρχει επιρρηματικός του τρόπου,η εκδοχή "συνελόντι(τρόπω)ειπειν " είναι καλύτερη.