Να μην ξεχνάμε ότι είναι παιδιά!

[kellykou]

Και εγω συμφωνω με τη utenar Ειναι απαραδεκτο εμεις ως εκπαιδευτικοι να ξερουμε οτι το παιδακι της διπλανης πορτας κακοποιειται και να μη κανουμε τιποτα. Εγω θα την εκανα επωνυμα την καταγγελια μονο και μονο γιατι ειμαστε ανθρωποι και ειναι πιαθανον σε αυτο το παιδι να συμβει κατι κακο. Πως θα ζησουμε μετα αν ξερουμε οτι μπορουσαμε να κανουμε κατι και δεν το καναμε. Οπωσδηποτε τηλεφωνησε στο χαμογελο του παιδιου στο 1056. Με το καινουριο νομο ενδοοικογενειακης βιας και οι εκπαιδευτικοι πρεπει να καταγγελουν τετοιες περιπτωσεις.

[PDE ads]

[Nina P]

Εαν έτσι είχε ενεργήσει η γειτονιά και ο δάσκαλος της 12χρονης Βάσως δεν θα είχε πεθάνει με 17μαχαιριές από τον ίδιο τον πατέρα της.

Τα μάτια σας ανοιχτά

[Siobaras]

Δεν έχουμε αποδείξεις (π.χ. μελανιές ή κάτι παρόμοιο) και το παιδί δεν έχει ανοιχθεί να μου μιλήσει παρά τις προσπάθειες για συζήτηση κατ'ιδίαν.
Με τους συναδέλφους που την είχανε και πέρυσι που το συζητήσαμε, έχουμε καταλήξει σε δύο πιθανά ενδεχόμενα :
1) Το παιδί το δέρνει κάποιος γονιός του ή το έδερνε όταν ήταν πιο μικρό.
2) Ο πατέρας χτυπάει τη μητέρα ή καβγαδίζουν συχνά, μπροστά στο παιδί.

Πάντως το παιδί είναι απίστευτα μοναχικό και σου δίνει την αίσθηση του μονίμως τρομαγμένου.
Κάνει παρέα μόνο με ένα κορίτσι το οποίο, όμως, έχει (πιθανότατα) κάποιο πρόβλημα νοητικής στέρησης.

Μπορώ να κάνω καταγγελία παρόλο που δεν είμαι σίγουρος;
Ο Διευθυντής του σχολείου, όταν τον ενημέρωσα, μου είπε ότι πέρυσι είχε καλέσει τους γονείς και αυτοί του είπαν ότι το παιδί είναι μια χαρά!!
Τη Δευτέρα ή την Τρίτη θα δώσουμε βαθμούς και σκοπεύω να το συζητήσω με τους γονείς της.

Υπάρχει περίπτωση να συμβαίνει κάτι άλλο που να μην το έχω σκεφτεί;

[happiness]

Δεν έχουμε αποδείξεις (π.χ. μελανιές ή κάτι παρόμοιο) και το παιδί δεν έχει ανοιχθεί να μου μιλήσει παρά τις προσπάθειες για συζήτηση κατ'ιδίαν.
Με τους συναδέλφους που την είχανε και πέρυσι που το συζητήσαμε, έχουμε καταλήξει σε δύο πιθανά ενδεχόμενα :
1) Το παιδί το δέρνει κάποιος γονιός του ή το έδερνε όταν ήταν πιο μικρό.
2) Ο πατέρας χτυπάει τη μητέρα ή καβγαδίζουν συχνά, μπροστά στο παιδί.

Πάντως το παιδί είναι απίστευτα μοναχικό και σου δίνει την αίσθηση του μονίμως τρομαγμένου.
Κάνει παρέα μόνο με ένα κορίτσι το οποίο, όμως, έχει (πιθανότατα) κάποιο πρόβλημα νοητικής στέρησης.

Μπορώ να κάνω καταγγελία παρόλο που δεν είμαι σίγουρος;
Ο Διευθυντής του σχολείου, όταν τον ενημέρωσα, μου είπε ότι πέρυσι είχε καλέσει τους γονείς και αυτοί του είπαν ότι το παιδί είναι μια χαρά!!
Τη Δευτέρα ή την Τρίτη θα δώσουμε βαθμούς και σκοπεύω να το συζητήσω με τους γονείς της.

Υπάρχει περίπτωση να συμβαίνει κάτι άλλο που να μην το έχω σκεφτεί;

Πάντα αυτό είναι το πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις. Η έλλειψη αποδείξεων. Άμα δεν έχεις κάτι χειροπιαστό πως μπορείς να πας να κάνεις καταγγελία και μάλιστα επώνυμη; Άμα δεν αποδειχθεί τίποτα οι γονείς θα στραφούν εναντίων σου.
Η πρόταση για το χαμόγελο του παιδιού πάντως συνάδελφε Siobaras είναι αρκετά καλή ιδέα. Ακόμα κι άμα δεν συμβαίνει κάτι από αυτά που υποψιάζεστε, η οργάνωση αυτή έχει και παιδοψυχολόγους. Άμα τους αναφέρεις το γεγονός ίσως κάποιος να βρει τρόπο να μιλήσει στο παιδί. Κάνε την καταγγελία ανώνυμα ή ζήτα από την οργάνωση να μην αποκαλύψει τα στοιχεία σου.

[PDE ads]

[utenar]

Δεν έχουμε αποδείξεις (π.χ. μελανιές ή κάτι παρόμοιο) και το παιδί δεν έχει ανοιχθεί να μου μιλήσει παρά τις προσπάθειες για συζήτηση κατ'ιδίαν.
Με τους συναδέλφους που την είχανε και πέρυσι που το συζητήσαμε, έχουμε καταλήξει σε δύο πιθανά ενδεχόμενα :
1) Το παιδί το δέρνει κάποιος γονιός του ή το έδερνε όταν ήταν πιο μικρό.
2) Ο πατέρας χτυπάει τη μητέρα ή καβγαδίζουν συχνά, μπροστά στο παιδί.

Πάντως το παιδί είναι απίστευτα μοναχικό και σου δίνει την αίσθηση του μονίμως τρομαγμένου.

Χμ, μηπως δεν προκειται για ενδοοικογενειακη βια, αλλά για άλλο τραυματικο περιστατικο, οπως σεξουαλικη παρενοχληση απο αγνωστο ή ακομα κι οικογενειακο φιλο? Παντως, σιγουρα κατι δεν παει καλα με το παιδι για να φοβαται να το πλησιασει ανθρωπος. Αν δεν εχεις ορατες αποδειξεις βιας, μπορεις ακομη να κανεις καταγγελια, αλλά δεν ξερω τι θα μπορεσουν να κανουν. Σ'αυτην την περιπτωση, ισως ειναι καλυτερα να την κανεις ανωνυμα. (ή να πεις απλά οτι εισαι καθηγητης του παιδιου αλλά δε θελεις να βρεθεις εκτεθειμενος στην περιπτωση που κανεις λαθος... αλλά παλι να κανετε ολοι οι καθηγητες λαθος ειναι απιθανο!)

[mat]

Siobaras, πρέπει να είσαι αρκετά προσεκτικός και διακριτικός. Προσπάθησε όσο περισσότερο μπορείς να καταλάβεις τι "καπνό" φουμάρουν οι γονείς. Αν καταλάβουν όμως πως είτε τους θεωρείς υπεύθυνους για κάτι ή ότι το παιδί τους έχει κάποιο πρόβλημα να ξέρεις ότι θα το δουν σαν "επίθεση" και τότε θα αμυνθούν. Θα εισπράξεις δηλαδή την ίδια συμπεριφορά που εισέπραξε κι ο Διευθυντής.
Η θέση σου είναι πολύ δύσκολη σε ότι αφορά την παρέμβαση. Δεν πιστεύω πως έχει νόημα να κάνεις οποιαδήποτε καταγγελία επώνυμα κι ακόμη χειρότερα ανώνυμα με την έννοια ότι χωρίς στοιχεία κι αποδείξεις ίσως προκαλέσεις άθελά σου ζημιά κι όχι καλό.
Ωστόσο, νομίζω πως μπορείς να βοηθήσεις το παιδί πλησιάζοντάς το και δίνοντας του την ευκαιρία να «ανοιχτεί».

[stenies]

Θέλω  και εγώ να μοιραστώ μια εμπειρία μου από ένα σχολείο της Αθήνας και να σας ζητήσω τη βοήθειά σας.Εχω εναν μαθητή στην α Γυμνασίου ο οποίος κατεβάζει τα παντελόνια των συμμαθητών του.Αρκετά παιδιά έρχονται και μου παραπονιούνται κλαίγοντας.Δεν ξέρω πως να τον αντιμετωπίσω.Γενικά η συμπεριφορά αυτού του παιδιού είναι απαράδεκτη.Βρίζει συνεχώς τους συμμαθητές του,περπατάει με τα χέρια στο πάτωμα και τα πόδια στον αέρα και δεν με αφήνει να κάνω μάθημα.Σας παρακαλώ πείτε μου τη γνώμη σας γιατί η κατάσταση δεν παλεύεται με τίποτα.

[morgan]

κατεβάζει τα παντελόνια των συμμαθητών του.
 η συμπεριφορά αυτού του παιδιού είναι απαράδεκτη.
Βρίζει συνεχώς τους συμμαθητές του,
περπατάει με τα χέρια στο πάτωμα και τα πόδια στον αέρα

stenies, διαβάζοντας την περιγραφή σου και απομονώνοντας τα συγκεκριμένα σημεία, το μυαλό μου πάει σε "άλλες" καταστάσεις που δεν τολμώ να πω. Αν και κάποιου άλλου -που συμμετέχει στη συζήτηση- το μυαλό πάει εκεί που πάει και το δικό μου και είναι πιο τολμηρός, ας το πει κι αν συμφωνούμε τότε ας το συζητήσουμε το θέμα σου γιατί μάλλον είναι πολύ σοβαρό.

[k_k]

Σαν σύλλογος πρέπει να δράσετε σε τέτοια ακραία περίπτωση . Το έχετε συζητήσει ? Οπωσδήποτε πρέπει να καλέσετε και γονείς .

[k_k]

Morgan καταλαβαίνω που πάει το μυαλό σου  ......... δεν ξέρω όμως ...........  Εδώ θα χρειαζόταν η βοήθεια ενός ψυχολόγου, που δυστυχώς δεν υπάρχει στα σχολεία !

Πρέπει να γίνουν σίγουρα κάποιες συζητήσεις για να δείς που πιθανόν να οφείλεται μια τετοια συμπεριφορά ........ αν μπορέσεις να βγάλεις άκρη !

Μέχρι στιγμής έχω διαπιστώσει οτι τα παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς στο σχολείο , κάτι κουβαλούν απο το σπίτι ..........

[Siobaras]

morgan δε νομίζω ότι συμβαίνει αυτό που σκέφτηκες (αν έχω καταλάβει σωστά...)
Το παιδί πιθανόν να είναι υπερκινητικό.
Πολλά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες (ακόμα και δυσλεκτικά παιδιά), επειδή θεωρούν ότι εξευτιλίζονται λόγω μειωμένης απόδοσης στα μαθήματα (κάτι που μερικές φορές ενισχύεται και από τη συμπεριφορά του καθηγητή - δασκάλου), αντιδρούν με τρόπους που τονίζουν τον εγωισμό τους και (συχνότερα) μειώνουν τους άλλους.
Για μένα το "περπατώ με τα χέρια" σημαίνει "δείτε ότι μπορώ να κάνω κάτι που οι περισσότεροι δεν μπορούν" και το ότι κατεβάζει τα παντελόνια των άλλων ή τους βρίζει, μπορεί να το κάνει ώστε να μειωθούν και οι άλλοι στα μάτια των υπολοίπων που παρατηρούν.

[tihea]

stenies, μια τέτοιου είδους συμπεριφορά συνήθως κρύβει το μήνυμα του παιδιού "κι εγώ είμαι εδώ, δώστε μου σημασία". Δεν έχω ειδικές γνώσεις και δεν επιμένω αλλά έχω παρατηρήσει ότι στις μικρότερες ηλικίες όσο περισσότερο αποδοκιμάζει ο διδάσκων αυτή τη συμπεριφορά τόσο γίνεται εντονότερη από το μαθητή. Έχεις προσπαθήσει να τονώσεις λίγο το ηθικό τού συγκεκριμένου παιδιού? Δοκίμασε κάποια φορά να του πεις ένα "μπράβο" για μια άσκηση, ένα θετικό σχόλιο για κάτι που έκανε σωστά να τεστάρεις την αντίδρασή του.. Χρησιμοποίησε λίγο και το χιούμορ.. και προσπάθησε να είσαι όσο γίνεται πιο χαλαρή,όσο πεισσότερο χάνεις την ψυχραιμία σου τόσο το παιδί έχει την ψευδαίσθηση πως πετυχαίνει "το στόχο του" με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του.

[elranna]

stenies, μια τέτοιου είδους συμπεριφορά συνήθως κρύβει το μήνυμα του παιδιού "κι εγώ είμαι εδώ, δώστε μου σημασία".

Tihea, bull's eye! Τα περισσότερα παιδιά αντιδρούν έτσι, για ακριβώς αυτό το λόγο.

Όταν έχω πρόβλημα με μαθητές (πχ. όταν μια φορά μου εκσφενδόνισαν ένα στυλό δίπλα στ'αυτί μου από το πρώτο θρανίο...), πάντα συζητάω με παλιότερους. Και είμαι από τους τυχερούς με μητέρα εκπαιδευτικό. Η πρώτη αντίδραση όλων είναι συνήθως "έχεις να δεις ακόμα....".
Πολλές συμπεριφορές που μας φαίνονται υπερβολικές, μάλλον είναι σχεδόν κανονικές για παιδιά αυτής της ηλικίας. Προσπαθώ πάντα να θυμάμαι πως συμπεριφερόμουν εγώ και οι συμμαθητές μου όταν ήμουν στην ηλικία τους. Νομίζω ότι δεν είμασταν και τόσο διαφορετικοί, ή κάνω λάθος? 

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, χρειάζεται συνεργασία με συναδέλφους. Προσωπικά, είμαι ενάντια τακτικών "τιμωρητικών". Δεν βγάζω έξω, δεν πηγαίνω στο γραφείο, εκτός -και αυτό το τονίζω την πρώτη μέρα που μπαίνω στην τάξη- από περιπτώσεις που θέτουν σε κίνδυνο σωματική ακεραιότητα μαθητών ή τη δική μου. Συμφωνώ απόλυτα με την tihea. Καλό είναι να είμαστε επιδοκιμαστικοί με αυτούς που προσπαθούν, ακόμα και αν δεν τα καταφέρνουν, και ποτέ αποδοκιμαστικοί αν τύχει και δεν τα καταφέρουν.

Το πιο σημαντικό είναι να δώσεις σε τέτοια παιδιά να καταλάβουν ότι έχουν ένα "ρόλο" στην τάξη. Ότι έχουν λόγο ύπαρξης. Αυτό δεν συνδέεται πάντα με καθαρά γνωσιακά θέματα. Ακόμα και να καταφέρεις μερικά να καθήσουν στο θρανίο τους, είναι ένα ζήτημα. Και χαμόγελο! Πάντα χαμόγελο και χιούμορ. Πετάει κάποιος ένα χαρτάκι? "Αφού δεν ξέρεις σημάδι, τι το πετάς?" Και λύνεται εκεί!

Και κάτι τελευταίο. Επειδή συνήθως είμαστε νεαρής ηλικίας, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να μας νιώθουν κοντά τους. Ειδικά, τους καθηγητές της ενισχυτικής/ΠΔΣ. Συχνά, έρχονται και μιλάνε πολύ πιο ανοιχτά, ζητάνε συμβουλές για προσωπικά τους, καθημερινά ζητήματα. Δώστε τους αυτή την ευκαιρία. Ναι, είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι δίπλα τους, από το να είσαι ο απόμακρος καθηγητής πάνω στην έδρα. Αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο!

ΥΓ. Δεν νιώθετε συνέχεια ότι αυτοί που γράφουν για παιδαγωγικά δεν έχουν μπει ποτέ σε τάξη;

[BOEMISSA]

Συνάδελφοι, και εγώ αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα ειδικά στην Α΄Γυμνασίου. Υπάρχουν πολλά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα από το σπίτι, άστοχους χειρισμούς από το διευθυντή. Δε λύνεται το πρόβλημα με εκφοβισμό, απειλές, αποβολές και σκληρή γλώσσα. Δυστυχώς, έχω μπει και εγώ σε αυτό το παιχνίδι και δε μου αρέσει καθόλου. Δεν πηγαίνω πια μαθητές στο διευθυντή, δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που τους αντιμετωπίζει, από την άλλη είναι ο μόνος που επιβάλλεται στο σχολείο μαζί με τους παλιούς καθηγητές και τις αναχρονιστικές μεθόδους τους.Αισθάνομαι πολύ αδύναμη -είναι η πρώτη φορά που μπαίνω σε τάξη και τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα, όσο θεωρούν όλοι αυτοί που είναι απέξω- προσπαθώ στο διάλειμμα να συνομιλήσω μαζί με μαθητές, να έρθω κοντά τους. Η αλήθεια είναι συτή που είπατε, τα παιδιά με προβληματική συμπεριφορά θέλουν να ασχοληθούμε μαζί τους, να δείξουν ότι υπάρχουν. Το έργο μας είναι πολύ δύσκολο και χρειαζόμαστε ειδικούς στα σχολεία. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά προβλήματα συμπεριφοράς και από την άλλη έχουμε το άγχος να βγάλουμε την ύλη, να βοηθήσουμε τους μαθητές που θέλουν να μάθουν, να μη χαντακωθούν, να λειτουργήσουμε  ως ομάδα στην τάξη.... Πολλή μοναξιά υπάρχει στην έδρα και στο ίδιο το σχολείο, όταν δεν έχεις και τη συμπαράσταση των συναδέλφων, όταν δεν υπάρχει και ένας σύλλογος γονέων και κηδεμόνων για να συνεργαστείς μαζί τους. Και πάλι τονίζω χρειαζόμαστε ειδικούς, να συζητάμε μαζί τους, να βοηθήσουν παιδιά που έχουν σοβαρά προβλήματα και κυρίως όσα υφίστανται ενδοοικογενειακή βία. Το συμβάν με τη μάνα μαστροπό μας συγκλόνισε πάλι. Είμαι πολύ προβληματισμένη και συμμερίζομαι την ανησυχία σας.