0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Ας το καλό!Θα γίνει γενικής παιδείας?
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΛΑΓΙΟΣ ΛΟΓΟΣ(ΕΠΛ)Αφηγηματική τεχνική με την οποία ο αφηγητής αποδίδει τα λόγια, τις σκέψεις, τις διαθέσεις, τα συναισθήματα κάποιου ήρωά του..Ο Βιζυηνός χρησιμοποιεί την τεχνική του ΕΠΛ με την οποία αναμειγνύει τη φωνή του με εκείνη της μητέρας και έτσι αποδίδει τα λόγια ή τις σκέψεις της,χωρίς να βάζει εισαγωγικά.Τυπικό παράδειγμα ΕΠΛ αποτελεί το σημείο(σελ.139)όπου ο αφηγητής αναφέρεται στον απαράβατο όρο που έθεσε η μητέρα σχετικά με το πότε θα αρχίσουν τα αγόρια να εργάζονται:<<Επί πολύν χρόνον{....}Αλλά προ τούτου έπρεπε να μάθωμεν όλοι τα γράμματά μας,έπρεπε να ξεσχολήσομεν.Διότι,έλεγεν η μήτηρ μας,άνθρωπος αγράμματος,ξύλον απελέκητον>>. Στο «Αμάρτημα της μητρός μου» ΕΠΛ μπορούμε να αναγνωρίσουμε και στις ακόλουθες περιπτώσεις : σ. 127 «έτρεχε να τον ερωτήση, πως εθεραπεύθη» : παρόλη την παρουσία ρήματος εξάρτησης (ερωτήση) το κόμμα διαχωρίζει το ρήμα εξάρτησης από την δευτερεύουσα πρόταση καθιστώντας την πρόταση σχετικά ανεξάρτητη. Έτσι υπάρχει ένα είδος ΕΠΛ.σ. 127-128 «Πασα νόσος…»εξωτικόν»». σ. 129-130 «Σαράντα…χάριτος». Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις ο ΕΠΛ νοείται ως μεταφορά της λαϊκής σκέψης μέσω των λόγων του αφηγητή. σ. 139 «Σχέδια περί…απελέκητον».σ. «και προσηύχετο…πατέρων μου» : παρά την παρουσία αντωνυμίας α ενικού ενδέχεται να είναι ΕΠΛ, ένας αφηγημένος μονόλογος (άλλη ονομασία για τον ΕΠΛ).
kαλημέρα και καλό Φθινόπωρο σε όλους μας!!!! θα ήθελα την άποψή σας για κάτι: Σχετικά με τις απαντήσεις που δίνουν τα παιδιά στη Λογοτεχνία επιμένω ιδιαίτερα στις παραπομπές μέσα στο κείμενο, τις οποίες και προτρέπω να είναι με αρίθμηση, αν πρόκειται για ποιητικό κείμενο. Αν είναι με αποσπάσματα π.χ. προσπαθεί να θυμηθεί πού έχει ξαναδει τη Φεγγαροντυμένη (Έλεγα πως...αστοχισμένη) είναι λάθος λέτε? Επιπλέον, τα πολλά σχόλια σε ερωτήσεις εκφραστικών μέσων, γλώσσας, επιδράσεων και γενικότερα γραμματολογικών ερωτήσεων παροτρύνω να τα αποφεύγουν..π.χ. σε ερώτηση ποιες επιδράσεις απο το δημοτικο τραγούδι διακρίνετε στο 2ο απόσπασμα κάποιος απαντά ,μεταξύ άλλων, την προσωποποίηση της φύσης (στ.5) και σχολιάζει πως η φύση άλλαξε , έγινε πλέον γαλήνια και όμορφη...Εδώ εντοπίζεται το λογοτεχνικό μοτίβο της σιγής του κόσμου πριν απο ένα σπουδαίο γεγονός, το οποίο και χρησιμοποιεί εδώ ο Σολωμός για να προοικονομήσει την εμφάνιση της Φεγγαροντυμένης....Τέτοιες εκτενείς αναφορές με προβληματίζουν, θεωρώ ότι ειναι περιττές για τη συγκεκριμένη ερώτηση για παράδειγμα...Τι λέτε, ποιά ειναι η γνώμη σας;