0 μέλη και 5 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Στις ΗΠΑ οι τάξεις έχουν 40 παιδιά μέσα και εξοπλίζονται από τον μισθό των εκπαιδευτικών.
Έχεις υπόψη σου τις συνθήκες εργασίας στις χώρες που αναφέρεις; Εκεί τα κριτήρια είναι οικονομικά και μόνο. Οι αξιολογήσεις που τόσο έχεις θεοποιήσει είναι του τύπου: "εγώ πληρώνω τόσα για το σχολείο, θέλω ο δασκαλάκος να είναι λευκός, με γαλάζια μάτια, να χαμογελά καθημερινά και να βάζει καλούς βαθμούς" και φυσικά αν έχεις γνωστό τον μάνατζερ-διευθυντή βρίσκεσαι στο απυρόβλητο (αυτά για την αγία Αγγλία...μη μου πείτε ότι δεν φαίνονται πια τα αποτελέσματα της έλλειψης ουσιαστικής παιδείας! Οι θεσμοί τους είναι άρτιοι και μπορεί ο πολίτης να εκμεταλλευτεί κάθε καλό που παράγεται...στα άλλα;Στις ΗΠΑ οι τάξεις έχουν 40 παιδιά μέσα και εξοπλίζονται από τον μισθό των εκπαιδευτικών.Για την Αυστραλία δεν ξέρω τίποτα και δεν θα μιλήσω. Έχει πολύ ενδιαφέρον να αναζητήσετε έστω και στο facebook διεθνείς ομάδες εκπαιδευτικών και να επικοινωνήσετε τους προβληματισμούς σας.Από κει και πέρα. Η αξιολόγηση είναι απαραίτητη. Θεμιτή! Ούτε τιμωρητικό χαρακτήρα πρέπει να έχει όμως ούτε να χει στόχο να μετακινηθούν σε καλύτερες θέσεις οι οικείοι ή να πληρωθούν καλύτερα. Δυστυχώς από την εφαρμογή της αξιολόγησης σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες ξέρουμε οι περισσότεροι ότι δεν λειτούργησε με γνώμονα το παραγόμενο έργο, την προσφορά του εργαζομένου κλπ, αλλά μόνο με βάση τις γνωριμίες. Και ναι μια τέτοια αξιολόγηση φοβόμαστε. Μια τέτοια αξιολόγηση είναι επικίνδυνη. Ναι, έχουμε χίλιους λόγους να θεωρούμε ότι έτσι θα καταντήσει να γίνεται και στα σχολεία. Δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη! Εννοείται πως άνθρωποι που είναι πλημμελείς στα καθήκοντά τους, δυσλειτουργικοί, εκπαιδευτικοί που αυθαιρετούν θα έπρεπε να υποστούν κυρώσεις κι αν δεν συμμορφώνονται να απολύονται. Αλλά ποιος πιστεύει ότι θα έχει στόχο αυτούς; Πολύ φοβόμαστε πώς θα γίνει αρένα το σχολείο...σαν να θυμάμαι τη μυρωδιά αίματος με την υπόνοια και μόνο ότι θα εφαρμοστεί η αξιολόγηση από τους διευθυντές. Τη μυρωδιά του αίματος (διευθυντές που για πολιτικούς λόγους ή προσωπικές αντιπαλότητες ήθελαν να τιμωρήσουν συναδέλφους...εξαιρετικούς σε όλα) αλλά και του σάλιου (εκπαιδευτικοί εθελόδουλοι που έτρεχαν να εξυπηρετήσουν στο κάθε τι τον διευθυντή τους...μέχρι και τις δουλειές του σπιτιού!).Εδώ είναι Ελλάδα! Δεν λειτουργούν μοντέλα Αγγλίας, Αμερικής, Φινλανδίας και και...το έχουμε βιώσει από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Θεσμικά θωρακισμένο και με τον ανθρώπινο παράγοντα πολύ περιορισμένο σύστημα αξιολόγησης, ίσως να είχε τύχη σε αυτή τη χώρα. Όταν κάποιος εργαστεί σε πολλά σχολεία πάντως καταλαβαίνει ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι από τα πολύ καλά! Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο δημόσιο σχολείο από μικρό παιδάκι. Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί πρέπει να στηρίξουμε το δημόσιο σχολείο. ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ όπως είναι. Προτάσεις για βελτίωση...όχι απαξίωση. Αν πχ οι γονείς αντί να έδιναν λεφτά για μαθήματα προτού μάθουν ποιος θα διδάξει τα παιδιά τους, περνούσαν και συζητούσαν με τους καθηγητές του παιδιού τους για το πώς θα έπρεπε να δουλέψουν, θα είχαν όλοι οι εκπαιδευτικοί την έγνοια για καλύτερο μάθημα. Από φιλότιμο που περισσεύει, αν θέλετε. Καθηγητές στην ώρα τους στα σχολεία. Σχολεία ανοιχτά χωρίς καταλήψεις. Εκπαιδευτικοί που θα διαθέσουν ένα 10λεπτο να λύσουν απορίες. Καταγγελίες για φαινόμενα ιδιαίτερων σε μαθητές από μονίμους, ώστε να εκλείψουν (η ομερτά των συνδικαλιστών οδηγεί σε περαιτέρω απαξίωση το δημόσιο σχολείο). Γονείς κοντά στο σχολείο. Αναφέρω κάποια λίγα που σίγουρα βοηθούν τους μαθητές που έχουν στόχο τις σπουδές. Ας αξιολογηθούμε όλοι ως προς αυτά και άλλα ποιοτικά.
Και για να εξηγήσω πώς αυτά σχετίζονται με το θέμα, επειδή έχω δει σχολείο στο οποίο εφαρμόζεται η αξιολόγηση, ο στόχος είναι να βελτιώνονται οι καθηγητές και όχι να απολύονται. Ακριβώς λοιπόν στη λογική που λέει η Δάφνη, ότι οι μαθητές δεν πρέπει να αλλάζουν δάσκαλο κάθε χρόνο, η αξιολόγηση στο εξωτερικό έχει στόχο να κάνει τον εκπαιδευτικό καλύτερο στη δουλειά του μέσω της ανατροφοδότησης που λαμβάνει. Ούτως ή άλλως, τέλειος δεν είναι κανένας, πάντα υπάρχει κάτι να βελτιώσουμε στη διδασκαλία μας. Οπότε πολλές επιμορφώσεις, πολλά σεμινάρια, πολλή ανατροφοδότηση γενικώς, αλλά όχι απόλυση. Κοινώς η αξιολόγηση στο εξωτερικό έχει στόχο να επενδύσει στον εκπαιδευτικό έτσι ώστε να τον κρατήσει για χρόνια. Ακριβώς το ανάποδο από αυτό που θέλουν να εφαρμόσουν εδώ και από αυτό που φαντάζεται η Δάφνη ότι είναι αξιολόγηση.
Στην ψηφοφορία από πάνω το 44% έχει ψηφίσει ΟΧΙ στην αξιολόγηση και υποθέτω, λογικά, ότι το ποσοστό αυτό πρέπει να είναι τουλάχιστον το διπλάσιο στους συναδέλφους που είναι ήδη μέσα στα σχολεία. Τουλάχιστον.ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ εγώ γι αυτούς..Τελικά, πραγματικά, δεν πρέπει να κάνει απολύσεις ο Μητσοτάκης... να γκρεμίσει τα σχολεία και να τα ξαναχτίσει πρέπει.
Η ελληνική πραγματικότητα είναι συγκεκριμένη και σαφώς την αγνοείς από όσα γράφεις. Λίγο να ανοίξουμε την οπτική κάποιων: μόνο η Ελλάδα έχει πλέον ΑΕΙ μόνο και καθόλου τεχνολογική εκπαίδευση. Έχουμε πολύ περισσότερους πτυχιούχους απόφοιτους πανεπιστημίων (αν μπεις κάπως θα βγεις κιόλας..καμιά αντιγραφούλα, κάποιο φακελάκι, κάποια κομματική παράταξη...) από κάθε άλλη ευρωπαική χώρα αναλογικά με τον πληθυσμό μας. Χωρίς να υπάρχει ανάγκη καμία για τόσους νομικούς ή φιλολόγους ή οικονομολόγους ή πληροφορικούς κλπ κλπ αλλά υπάρχει ανάγκη για τεχνικές ειδικότητες ή για τα επαγγέλματα τουρισμού για τα οποία δεν προετοιμάζονται σωστά. Στις άλλες χώρες για αυτό δεν κάνουν φροντιστήρια. Ειδικά ξένων γλωσσών πτυχία δεν έχει κανείς. Τί να τα κάνουν! Αν κάποιος θεωρεί ότι το παιδί που γράφει 3-10 στις πανελλήνιες, για να μπει σε μια σχολή, δεν θα το έγραφε αν δεν πήγαινε στο φροντιστήριο, είναι ανόητος. Αν κάποιος πιστεύει ότι ο μαθητής που αριστεύει, το οφείλει αυτό στο φροντιστήριο, είνα πιο πολύ ανόητος. Το οφείλει στην προσωπική του προσπάθεια! Στον αγώνα του διαχρονικά! Θα σε απογοητεύσω: προέρχομαι από ένα πολύ φτωχό αγροτικό περιβάλλον με πολλή αγάπη και λαική σοφία όμως και σεβασμό για τη γνώση και δεν χρειάστηκε ποτέ να έχω φροντιστή. Και τις δυο ξένες γλώσσες που έμαθα τις έμαθα μόνος (η προγιαγιά η Σμυρνιά ήξερε πέντε...μόνη της). Και έχω υπόψιν και μαθητή που πέρασε στην Ιατρική με τη βοήθεια των συναδέλφων μου στο σχολείο και μόνο εκεί. Κάθε οδηγία όμως ακολουθήθηκε πιστά και φυσικά ήταν μαθητής που δεν ξύπνησε στη Γ Λυκείου. Διάβαζε γιατί το γούσταρε πάντα! Κι έχω κι άλλα παραδείγματα, αλλά η περιπτωσιολογία δεν βοηθά. Το ξέρω. Αν κανείς δεν παρακολουθούσε μαθήματα εκτός σχολείου, θα περνούσαν πάλι τα ίδια παιδιά και με την ίδια σειρά. Για τους επίδοξους αρχιτέκτονες μόνο και τα συναφή επαγγέλματα υπάρχει όντως έλλειμμα. Το σχέδιο σπάνια διδάσκεται στο σχολείο. Η συνολική απαξίωση του ελληνικού σχολείου και η μιζέρια και η νοοτροπία μας μας κρατά πίσω. Το δημόσιο σχολείο δίνει ίσες ευκαιρίες. Είναι για όλους. Είναι σημαντικό κυρίως για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Μην πέφτουμε στην παγίδα! Για εμένα ήταν σωτήριο πάντως... Οφείλουμε ΟΛΟΙ να το στηρίξουμε!