Μουσικές διαδρομές (2008)

[daniel]

..Κι επειδή εδώ στη Ρόδο, στην πλαγιά του Αττάβυρου ο καιρός είναι βροχερός, μου 'ρθε ν' ακούσουμε το παλιό τραγουδάκι των Creedence Clearwater Revival, της σπουδαίας παλιάς Rock 'n' Roll μπάντας του John Fogerty από το 1970 που ακούγεται και στην πολύ καλή ταινία " Who 'll stop the rain"  του 1978 με τον εξαιρετικό Νικ Νόλτε..

Και βέβαια δώστε προσοχή στο συμβολικό (πολιτικό) στίχο του...

Aκούστε το εδώ:http://www.youtube.com/watch?v=lIPan-rEQJA
 και εδώ live: http://www.greektube.org/content/view/19299/2/

Who'll Stop The Rain            (John Fogerty)


Long as I remember, The rain been comin' down.
Clouds of myst'ry pourin' Confusion on the ground.
Good men through the ages, Tryin' to find the sun;
And I wonder, Still I wonder, Who'll stop the rain.

I went down Virginia, Seekin' shelter from the storm.
Caught up in the fable, I watched the tower grow.
Five Year Plans and New Deals, Wrapped in golden chains.
And I wonder, Still I wonder Who'll stop the rain.

Heard the singers playin', how we cheered for more.
The crowd then rushed together, Tryin' to keep warm.
Still the rain kept pourin', fallin' on my ears.
And I wonder, Still I wonder Who'll stop the rain.

[PDE ads]

[apri]

apri μια όχι πολύ γνωστή ιστορία σου 'χω για το "Michelle" των Beatles...
Είναι γνωστές οι πλάκες που κάνουν  όλα τα συγκροτήματα κι οι μουσικοί μεταξύ τους με τα τραγούδια, πόσο μάλλον οι Beatles στις καλές εποχές τους.. Στα πλαίσια λοιπόν της πλάκας στις πρόβες και του χαβαλέ τραγουδούσαν το τραγούδι με τους εξής στίχους: "Michelle, you smell, something tells me you don't wash it well, my Michelle.."  κι έπεφτε τρελλό γέλιο.. 
Δεν ξέρω αν στο χάλασα, αλλά υπάρχει το σχετικό στόρι...

Δεν με χαλάς καθόλου, πρώτον γιατί το τραγούδι γράφτηκε εξ αρχής για πλάκα και δεύτερον και κυριότερον γιατί οι αυθεντικοί στίχοι του δεν είναι δα και υψηλή ποίηση. Η μουσική του είναι ενδιαφέρουσα.




Να αναφερθώ τώρα σε έναν μεγάλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού.

" Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1920 όπου είχε πάει η οικογένειά του που ήταν μόνιμα εγκατεστημένη στο Ναύπλιο. Εκεί τέλειωσε το Δημοτικό. Από πολύ μικρός διδάχτηκε κιθάρα, μπουζούκι και ούτι από τον Θεσσαλονικιό μουσικοδιδάσκαλο Γιώργο Λώλο, ενώ πρέπει να πήρε και μαθήματα βιολιού. Λίγο πριν το 1935 η οικογένειά του επέστρεψε στο Ναύπλιο, όπου άρχισε να εργάζεται ως μουσικός, παίζοντας ούτι.

Γιος του βαρύμαγκα και καυγατζή Πειραιώτη Διαμαντή και μιας δυναμικής γυναίκας που διατηρούσε στο Ναύπλιο το πιο αριστοκρατικό Μπαρ, με τις πιο όμορφες κοπέλες για σερβιτόρες και με πελάτες της τους πιο παραλήδες και αριστοκράτες της εποχής εκείνης. Ο Μανώλης μεγάλωσε στα χέρια αυτών των κοριτσιών, με τα χάδια, τα φιλιά και τις τρυφερές φροντίδες τους, μέσα στη χλιδή και στα πλούτη της σπάταλης μητέρας του που δεν άφησε ποτέ να του λείψει τίποτα. Με λίγα λόγια, μεγάλωσε σαν αρχοντόπουλο στο Ναύπλιο και διατήρησε μέχρι τον πρόωρο θάνατό του την αριστοκρατική του εμφάνιση και τον χαρακτήρα του. Η καταγωγή του προπάππου του ήταν από τη Χίο, γι' αυτό και το όνομα Χιώτης.

Εισάγει για πρώτη φορά αυτός τον ενισχυτή στις εμφανίσεις του στα κέντρα και διαμορφώνει στο οργανοποιείο του Ζοζέφ το οκτάχορδο μπουζούκι. Στο πάλκο, χρησιμοποιεί δύο μπουζούκια. ένα κλασικό, με μεταλλικές χορδές, κι ένα με χορδές από έντερα, ώστε η χροιά του να μοιάζει με το ούτι. Εξαιρετικός ουτίστας, κιθαρίστας και βιολιστής, αφομοίωσε γρήγορα ετερόκλητα ακούσματα στις συνθέσεις του, ενώ είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε και τα τέσσερα [ενίοτε και τα πέντε] δάχτυλα για να παίζει. Την μεγάλη του φήμη, ωστόσο, την οφείλει στο μπουζούκι." 

Έκανε τρεις γάμους. Με τη δεύτερη γυναίκα του τη Μαίρη Λίντα έκαναν τις μεγαλύτερες επιτυχίες. Χώρισαν το 1966 (πράγμα που λέγεται ότι του στοίχισε) και από τότε πήρε την κάτω βόλτα κάνοντας αποτυχημένες συνεργασίες. Πέθανε νικημένος από τον καρκίνο την ημέρα των γενεθλίων του το 1970 σε ηλικία μόλις 49 ετών.

(οι πληφορορίες από  το http://homepages.pathfinder.gr/laikotragoydi/bios/xiotis.htm)


Ένα από τα γνωστά  τραγούδια του Χιώτη και της Μαίρης Λίντα είναι το "Δεν θέλω πια να ξαναρθείς".

Εδώ σε τελευταία διασκευή από τους Imam Baildi με τη φωνή πάλι της Μαίρης Λίντα.
http://www.youtube.com/watch?v=jShwJ7h2Wz8


ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΠΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙΣ
Ποτέ δε θέλω πια να ξαναρθείς, στ’ ομολογώ
Ποτέ στο δρόμο μου να μη βρεθείς, για να σε δω
Θα μου θυμίσεις τα παλιά τα πρώτα βράδια μας
Θα μου θυμίσεις και τα πρώτα χτυποκάρδια μας
 
Δεν θέλω πια, δεν θέλω πια, να ξαναρθείς, να ξαναρθείς
Δε θέλω πια, δε θέλω πια, μες στην καρδιά φωτιά
Δε θέλω πια, δε θέλω πια, να σ’ αγαπώ, να σ’ αγαπώ
Να σε ξεχά-, να σε ξεχάσω προσπαθώ
 
Αφού με άφησες γιατί ζητάς να ξαναρθείς
Προτού να φύγεις έπρεπε καλά να το σκεφτείς
Σε αγαπούσα ήσουν η αδυναμία μου
Πολύ λυπάμαι που χωρίσαμε λατρεία μου

[daniel]

Πολύ καλό apri...

Kι επειδή "Εδώ είναι

[daniel]

Καλημερούδια...    Το ματσάκι το χάσαμε  , τη διάθεσή μας όχι... Εξάλλου έχουμε κι άλλα παιχνίδια μπροστά..

Πάμε με ένα αρκετά γνωστό τζαζ-σουϊνγκ συγκροτηματάκι από τη

[PDE ads]

[apri]

Μια και θυμηθήκαμε το swing, να κάνω μια μικρή αναφορά στο είδος.

Το είδος του σουίνγκ πρωτοεμφανίστηκε μετά το 1920 στο Σικάγο, στις μεγάλες ορχήστρες νέγρων και κυρίως του Κάουντ Μπέζι και της Μαίρη Λου Γουίλλιαμς.
Μετά το 1930 όμως πλήθαιναν οι μεγάλες ορχήστρες και οι λευκοί άρχισαν να αντιγράφουν τη μουσική των μαύρων. Η μουσική καλλιέργεια των λευκών τους έκανε να διαμορφώσουν ένα άλλο είδος τζαζ με στοιχεία ευρωπαϊκής μουσικής. Από τότε μέχρι σήμερα δεν έπαψαν οι επιδράσεις, είτε προέρχονταν από την κλασική μουσική είτε από την ξένη λαϊκή. Χάρη στο σουίνγκ, όμως, άνοιξαν οι ορίζοντες της τζαζ και άρχισε η διάδοση της και εξω από την Αμερική.
Από το 1935 μέχρι το 1945 όλες oι ορχήστρες έπαιζαν σουίνγκ, η νεολαία χόρευε τον αντίστοιχο χορό, το ραδιόφωνο μετέδιδε προγράμματα τζαζ ενώ παράλληλα γίνονταν κοντσέρτα και περιοδείες. Επιπλέον, ο Μπένι Γκούντμαν είχε στεφθεί βασιλιάς του σουίνγκ ενώ ονομαστές ορχήστρες ήταν αυτές των αδελφών Τόμμυ & Τζίμμυ Ντόρσεϋ και του Γκλεν Μίλλερ.
(οι πληροφορίες από το http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B3%CE%BA)
 
Η swing μουσική αναδείχθηκε περισσότερο στα χορευτικά νυχτερινά κλαμπ πολυτελείας, όπως το “Savoy Ballroom” στη Νέα Υόρκη, που διέθεταν ειδικό χώρο για την μπάντα και μεγάλη πίστα χορού. Στο συγκεκριμένο κλαμπ διέπρεψε και ο Benny Goodman.
Σας αφιερώνω ένα από τα πιο γνωστά swing που έγραψε, το Sing, Sing, Sing.
http://www.youtube.com/watch?v=vwDN9UMMi3c&feature=related


Σημειωτέον ότι την ίδια περίοδο στη ναζιστική Γερμανία το swing θεωρούνταν «προσβλητική» μουσική, καθώς συνδεόταν με Αφροαμερικανούς και Εβραίους μουσικούς και συνοδευόταν από την υιοθέτηση αμερικάνικων συνηθειών (ως προς την ένδυση, τη διασκέδαση, τη γλώσσα) ξένων προς τα ναζιστικά πρότυπα.  Τα παιδιά του swing (Swingjugend) δέχθηκαν μάλιστα αρκετές διώξεις από την Gestabo και τη χιτλερική νεολαία. (βλ http://en.wikipedia.org/wiki/Swing_Kids)

Η ιστορία των παιδιών του swing αποτυπώθηκε και στην ταινία The swing kids (1993)  από όπου σας αφιερώνω το ίδιο τραγούδι του Benny Goodman.

http://www.youtube.com/watch?v=SHcBYGN-3uM&feature=related

[BOEMISSA]

Ωραίες μουσικές επιλέξατε apri και daniel.
Εγώ σας πάω σε πιο γνωστά πράγματα και στην Ελεονώρα Ζουγανέλη (του γνωστού και αθεόφοβου), με την καταπληκτική φωνή (πήρε από τη μαμά της).
Γνωστό το τραγούδι, ευτυχώς ακούγεται πολύ τελευταία.

ΕΛΑ

Έλα… δεν αντέχω έξω να ‘μαι πάλι
Έλα… δεν περνάω καλά με φίλους βράδυ
Έλα… ήταν λάθος μου πως με κουράζεις
Έλα… και μισώ τη τόση ελευθερία

Έλα… και σιχάθηκα να διασκεδάζω
Έλα… δεν μ’ αρέσει άλλους να κοιτάζω
Έλα… δεν με παίρνει άλλο πια να πίνω
Έλα… τα ‘χω παίξει και βαρέθηκα να ζω

Σου είπαν οι φίλοι πως με είδαν ωραία και κεφάτη
Να χορεύω με έναν τύπο που έχω κάτι
Που να ξέρουν, πως δεν έχεις κλείσει μάτι
Με τα ρούχα πέφτεις μόνη στο κρεββάτι

Μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
Μου είπαν οι φίλοι πως σε είδαν ωραία και κεφάτη
Να χορεύεις με έναν τύπο που έχεις κάτι
Που να ξέρουν πως δεν έχω κλείσει μάτι
Μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
Με τα ρούχα πέφτω πάνω στο κρεββάτι
Μου είπαν οι φίλοι πως σε είδαν ωραία και κεφάτη

Έλα… και σιχάθηκα να διασκεδάζω
Έλα… δεν μ’ αρέσει άλλους να κοιτάζω
Έλα… δεν με παίρνει άλλο πια να πίνω
Έλα… τα ‘χω παίξει και βαρέθηκα να ζω

Έλα… μου ‘χει λείψει η ζεστή αγκαλιά σου
Έλα… να ξεχάσω πάνω στη καρδιά σου
Έλα… δε μπορώ κι αυτούς που ‘χω μαζέψει
Έλα… και νυστάζω, έλα σβύσε μου το φως

ΕΛΑ
Στίχοι: Sunny Μπαλτζή
Μουσική: Sunny Μπαλτζή & Δημητρης Κασιουρας

http://www.youtube.com/watch?v=xE3ZqXHR948

Αφιερωμένο σε όλους τους καλούς φίλους-ες του φόρουμ, σε αυτούς που είναι καθημερινοί θαμώνες και σε αυτούς που χάσαμε και ελπίζουμε να ξανασυναντήσουμε.

[mat]

κανέναν δεν χάσατε
απλά τρέχουμε.... και δεν φτάνουμε
 

[BOEMISSA]

Καλώς ήρθες γλυκιά μου mat. Μας έλειψες πολυ από τη μουσική μας παρέα. Και από το φόρουμ που σε είχε καθημερινά κοντά του. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Άντε να γυρίσεις στο νησί, να ηρεμήσεις.

Για τη mat εξαιρετικά αφιερωμένο το παρακάτω τραγούδι. Επιτρέψτε μου ακόμη ένα από την Ελεονώρα Ζουγανέλη. Ένα παλιό τραγούδι που το ερμηνεύει εξαιρετικά.

Τώρα που θα φύγεις         
 
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Τώρα που θα φύγεις
πάρε μαζί σου για φυλαχτό
μυρτιά και πικροδάφνη
και της Φραγκογιαννούς τα πάθη

Και στρώσε τη ζωή σου
μ' αγρύπνια και μαράζι
για του καιρού τ' αγιάζι
και για την αμοιβή σου
νερό του παραδείσου θα γινώ

Τώρα που θα φύγεις
πάρε μαζί σου και το Χριστό
 


http://www.youtube.com/watch?v=mgHaK04O8os&feature=related

[Georgia s]

η   πριγκιπέσσα   με Μάλαμα σε συναυλία του με Αλεξίου κ Ιωαννίδη..
στίχοι, μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
παλαιοτερη  ερμηνεία τραγουδιού απο την Π. Παπαδοπούλου.


          ΠΡΙΓΚΙΠΕΣΣΑ

Αλλα θέλω κ άλλα κάνω πως να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ..
μα είναι δώρο αδωρο ν αλλάξεις χαρακτήρα
τσάμπα κρατάς λογαριασμό, τσάμπα σωστός με το στανιό..

...............................................
έξω φυσάει αέρας κ όμως μέσα μου
μέσα σ αυτό το σπίτι πριγκιπέσσα μου
το φως σου κ το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος κ ο χαρακτήρας μας..
....................................................

http://www.youtube.com/watch?v=YYG6Q4O8x08

ο ύμνος μου!!!!
αφιερωμένο με αγάπη σ ολους οσους αγαπάνε Μάλαμα κ σε όσους παλεύουν να αλλάξουν χαρακτήρα!!! 

[BOEMISSA]

GEORGIA S, καλώς ήρθες στην παρέα μας. Το τραγούδι που επέλεξες είναο ύμνος πολλών. Εξαιρετικό και ο Μάλαμας μοναδικός.

[Georgia s]

 Σ ευχαριστώ!! ημουν καιρό στην παρέα αλλά δεν ήξερα πώς να στείλω τραγουδάκια......

[resident]

http://www.youtube.com/watch?v=ng8KQq0L0eY Να και μια σκοτσεζα,η  AmyMcDonald με το This is the life(απο το ομοτιτλο album,κυκλοφορια του 2007).Οι στιχοι:Oh the wind whistles down
The cold dark street tonight
And the people they were dancing
To the music vibe

And the boys chase the girls, with curls in their hair
While the shocked too many sit way over there
And the songs get louder each one better than before

And you singing the song thinking this is the life
And you wake up in the morning and your head feels twice the size
where you gonna go, where you gonna go, where you gonna sleep tonight?
And you singing the song thinking this is the life
And you wake up in the morning and your head feels twice the sizxe
Where you gonna go, where you gonna go, where you gonna sleep tonight?
Where you gonna sleep tonight

So you’re heading down the road in your taxi for 4
And you’re waiting outside jimmy’s front door
But nobody’s in and nobody’s home till 4
So you’re sitting there with nothing to do
Talking about Robert Ragger and his 1 leg crew
And where you gonna go, where you gonna sleep tonight?

And you singing the song thinking this is the life
And you wake up in the morning and your head feels twice the size
Oh where you gonna go, where you gonna go, where you gonna sleep tonight?
And you singing the song thinking this is the life
And you wake up in the morning and your head feels twice the size
Where you gonna go, where you gonna go, where you gonna sleep tonight?
Where you gonna sleep tonight

And you singing the song thinking this is the life
And you wake up in the morning and your head feels twice the size
Oh where you gonna go, where you gonna go, where you gonna sleep tonight?
And you singing the song thinking this is the life
And you wake up in the morning and your head feels twice the size
where you gonna go, where you gonna go, where you gonna sleep tonight?

Where you gonna sleep tonight?

[daniel]

Καλησπέρα παιδιά.. 

Από την εξαιρετική δουλειά που έκαναν οι "Ξέμπαρκοι" στα μέσα της δεκαετίας του '80 με την ποίηση του Νίκου Καββαδία και εχω αναφερθεί και στο παρελθόν, ένα τραγούδι που έψαχνα καιρό και δεν υπήρχε να το βάλω..

Το συγκλονιστικό "Γράμμα ενός αρρώστου" σε φοβερή ερμηνεία της  Δήμητρας Γαλάνη, από τις πιο δυνατές στιγμές του δίσκου "SOS ΙΟΝΙΟΝ 1934": http://www.youtube.com/watch?v=lkSVWeRyCoA


Γράμμα ενός αρρώστου            (Μουσική: Ξέμπαρκοι σε ποίηση Νικου Καββαδία,                                                                                Πρώτη ερμηνεία: Δ. Γαλάνη)


Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σου·
και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω;
Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου
ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...

Είναι καιρός που έχω εδώ βιβλία,
κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα
που να μου φέρει λίγη ποικιλία.

Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα
- σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε -
και τ' άκουσα. Στην κάμαρα εσκοτείνιαζε
κι ο θόρυβος του δρόμου εσταματούσε.

Έκλαψα βέβαια, κάτω απ' την κουβέρτα μου.
Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος!
Μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα
πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος.

Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα
κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη
και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα
κι όλο η μητέρα μου 'λεγε: Το Μάρτη...

Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα
κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:
«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»
Κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει.

Να πεις ' όλους τους φίλους χαιρετίσματα,
κι αν τύχει ν' απαντήσεις την Ελένη,
πως μ' ένα φορτηγό - πες της - μπαρκάρισα
και τώρα πια να μη με περιμένει...

Αλήθεια! Ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανε
σαν ένας καπετάνιος να με πάρει
χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του
κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει.

Αλέξη, νιώθω τώρα πως σ' εκούρασα.
Μπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψεις.
Δε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μι' απάντηση.
Μα Δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...



Αφιερωμένο στην Αγάπη που λατρεύει τον Καββαδία..



Υ.Γ: Για τους παλιότερους θα γίνω κουραστικός που υπενθυμίζω στους νεότερους στην παρέα (Georgia και Resident με τα πολύ καλά τραγούδια τους) πως σ' αυτό το θέμα υπάρχουν δυο βασικοί όροι..

Ο ένας ότι γράφουμε στοιχεία για το τραγούδι που βάζουμε (συνθέτη, στιχουργό, ερμηνευτή ή ότι άλλη πληροφορία θέλουμε και έχουμε) ακόμα και προσωπικά βιώματα, όπως επίσης και στίχους...
Ο άλλος έχει να κάνει με την πρωτη σελίδα στην οποία υπάρχει λίστα με τα τραγούδια που έχουν μπει και τη σεβόμαστε όλοι για να μην επαναλαμβανόμαστε..

Μπορείτε να πατήσετε τροποποίηση και να προσθέσετε τα σχόλια και τους στίχους στο ήδη υπάρχον μήνυμά σας..
Αν θέλετε να παραθέτετε σκέτα λινκς υπάρχει κι άλλο θέμα σχετικό με τίτλο "Μουσική άνευ όρων"..
Μπορείτε να βάζετε εκεί αν βαριέστε να κάνετε όλα αυτά..

Θενκς και γουέλκαμ..  

[Pixie]

Ένα τραγούδι του Brian Eno από το πρώτο άλμπουμ του (Here Are the Warm Jets, 1973), μετά την αποχώρησή του από τους Roxy Music.

Ό,τι πρέπει για καληνύχτα...   

Brian Eno - On Some Faraway Beach (Brian Eno-Phil Manzanera)
http://www.4shared.com/file/66507437/8b1f797e/06_On_Some_Faraway_Beach.html

Given the chance
I'll die like a baby
On some far away beach
When the season's over.
Unlikely
I'll be remembered
As the tide brushes sand in my eyes
I'll drift away.
Cast up on a plateau
With only one memory
A single syllable
Oh lie low lie low.