Μουσικές διαδρομές (2008)

[Nina P]

Για την apri που με θύμησε και τα Κόκκινα φανάρια.

Ούτε ένα ευχαριστώ.

Καρέζη Τζένη

Μουσική/Στίχοι: Ξαρχάκος Σταύρος/Γκούφας

[PDE ads]

[sophie]

Προς Apri & Nina P...Η γυναίκα δεν είναι τραγουδίστρια (για την Καρέζη μιλάω), αλλά δεν έχει καταπληκτική ερμηνεία σε όσα τραγούδια έχει εκτελέσει? Ίσως να είναι η πολύ αισθαντική φωνή που είχε ακόμα και όταν μιλούσε. Πάντως της βγάζω το καπέλο. Ερμηνείες με πολύ συναίσθημα!!!

ΥΓ 1. Apri, με το "καλοκαίρι" του

[kellykou]

Aφου ξεκινήσαμε με τη Τζένη Καρέζη να μη συνεχισουμε και με το


ΜΗΝ ΤΟΝ ΡΩΤΑΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ του Μανου Χατζηδακι απο την ταινια "Το νησι των γενναιων"

http://www.youtube.com/watch?v=CUBtfHYG7i8&feature=related



Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ'τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει

Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ' τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει

Kαι επειδη το συγκεκριμενο κομματι του Χατζηδάκι έχει τραγουδηθει σε ολο τον κόσμο, αυτη ειναι η εκτελεση της BRENDA LEE     http://www.youtube.com/watch?v=2Ilvfbfw4OU

Eπίσης υπάρχει και αυτη η εκτελεση  http://www.youtube.com/watch?v=tuwGM0knfx4





Kαι εδω δε ξερω αν πρεπει να βαλω τα γελια ή τα κλάματα     http://www.youtube.com/watch?v=0yACRUVpaxI&feature=related

[apri]

Αλλάζω λίγο το κλίμα.
Το 1931, οι ανθρακωρύχοι στo Harlan της Αμερικής απεργούσαν και καθημερινά συγκρούονταν με οπλισμένους  υπαλλήλους των αφεντικών τους. Από τη μια πλευρά βρίσκονταν δηλαδή οι ιδιοκτήτες των ορυχείων με τους ανθρώπους τους και από την άλλη, οι ανθρακωρύχοι.
Ο άντρας της στιχουργού Florence Reece , ο Sam Reece, ήταν ένας από τους ηγέτες του συνδικάτου των ανθρακωρύχων. Μια μέρα που έλειπε από το σπίτι και εκείνη ήταν μόνη της με τα επτά παιδιά τους, πήγαν ο σερίφης J.H.Blair και οι άντρες του, για να τον βρουν. Αφού ανακάτωσαν το σπίτι, τον περίμεναν να γυρίσει, για να τον σκοτώσουν. Μάλλον γλίτωσε.
Μια μέρα η Reece πήρε μια σελίδα από το ημερολόγιο του τοίχου και έγραψε τους στίχους του «Which side are you on». Η απλότητα των στίχων οδήγησε στο να χρησιμοποιηθεί έκτοτε το τραγούδι αυτό και σε άλλες απεργίες και να κυκλοφορήσει με διάφορες ερμηνείες.

( Οι πληροφορίες από το http://www.geocities.com/Nashville/3448/whichsid.html)


 Η τελευταία πιο γνωστή ερμηνεία του είναι αυτή της NATALIE MERCHANT. Ακουγόταν και στη διαφήμιση του JOHNNY WALKER.

http://www.youtube.com/watch?v=1Vp_tmExO3k

WHICH SIDE ARE YOU ON?

Come all you good workers,
Good news to you I'll tell
Of how the good old union
Has come in here to dwell.

CHORUS:
Which side are you on?
Which side are you on?
Which side are you on?
Which side are you on?

My dady was a miner,
And I'm a miner's son,
And I'll stick with the union
'Til every battle's won.
They say in Harlan County
There are no neutrals there.
You'll either be a union man
Or a thug for J. H. Blair.

Oh workers can you stand it?
Oh tell me how you can?
Will you be a lousy scab
Or will you be a man?

Don't scab for the bosses,
Don't listen to their lies.
Us poor folks haven't got a chance
Unless we organize.

[PDE ads]

[Pixie]

Καλησπέρα κι από μένα...

Ένα ρεμπέτικο της Κατοχής από τον Μιχάλη Γενίτσαρη, μια και σαν σήμερα, στις 6 Απριλίου 1941 άρχισε η γερμανική επίθεση στην Ελλάδα. 21 μέρες μετά, οι Γερμανοί έμπαιναν στην Αθήνα...

Το τραγούδι αναφέρεται στη δολοφονία ενός νεαρού αντιστασιακού, του Στέλιου Καρδάρα, από τα Τάγματα Ασφαλείας. Παρότι γράφτηκε το 1944, δεν ηχογραφήθηκε -με τους αυθεντικούς στίχους- μέχρι το 1980, που το τραγούδησε ο Νταλάρας (στο δίσκο "Τα ρεμπέτικα της Κατοχής"). Ο Γενίτσαρης δεν έκανε καν τον κόπο να το στείλει στη μεταπολεμική λογοκρισία... 
Η πρώτη και μοναδική εκτέλεση από τον ίδιο το Γενίτσαρη είναι από αυτή τη ζωντανή ηχογράφηση στη Γερμανία το 1991.
(Οι πληροφορίες είναι από το athens.indymedia.org)

Μιχάλης Γενίτσαρης - Στέλιος Καρδάρας
http://www.youtube.com/watch?v=ucVZipYvfuw

Πενθοφορεί η Αγιά Σοφιά
Παλιά και Νέα Κοκκινιά
κλάψε κι εσύ τώρα ντουνιά
πιάσαν το Στέλιο τα σκυλιά

Τον πιάσαν Γερμανόφιλοι
και ταγματασφαλίτες
το Στέλιο τον Καρδάρα μας
στο Ρέντη οι αλήτες

Δεμένο τον επήγανε
μπρος τον Αγιο Διονύση
δέκα τουφέκια του ρίχνανε
ώσπου να ξεψυχήσει

Άδικα τον σκοτώσανε
λες κι ήτανε κατάρα
γιατί ήταν στην αντίσταση
το Στέλιο τον Καρδάρα

apri, μπράβο για το Which side are you on. Το κρατούσα για την Πρωτομαγιά 
Εδώ από τον Pete Seeger, έναν από τους σημαντικότερους (μετά τον Woody Guthrie) εκπροσώπους του αμερικανικού πολιτικού folk τραγουδιού της δεκαετίας του '40, που επηρέασαν τον Bob Dylan.
http://www.youtube.com/watch?v=5iAIM02kv0g

daniel, ....... 

[BOEMISSA]

Να σας καληνυχτίσω με ένα από τα ωραιοτερα ερωτικά τραγούδια των Φατμέ,ερμηνευμενο φυσικά από το Νίκο Πορτοκάλογλου.
Αφιερωμένο εξαιρετικα στη VICA που της αρέσει ο Πορτοκάλογλου (κάνω λάθος;) . Καλή βδομάδα σε όλους.

http://www.youtube.com/watch?v=pFbOxGNvrm0

ΨΕΜΑΤΑ

Τέρμα τα θαύματα,
τα σινεμά κλειστά.
Δεν υπάρχεις πιά,
δεν υπάρχεις...

Ολα τα φώτα σβήνω
και κρύβομαι ξανά.
Δεν υπάρχεις πιά,
δεν υπάρχεις...

Ψέματα, ψέματα,
πές μου πως είναι ψέμα.
Ενα αστείο χαζό,
ένα όνειρο.
Ψέματα, ψέματα,
πές μου πως είναι ψέμα.
Ενα αστείο χαζό,
εγώ χωρίς εσένα.
Εγώ χωρίς εσένα.

Μές τη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά.
Δεν με ψάχνεις πιά,
δεν με ψάχνεις.

Πάλι το τραύμα ξύνω
κι ο πόνος με μεθά.
Δεν με ψάχνεις πιά,
δεν με ψάχνεις.

Δεν θέλω να θυμάμαι
δεν θέλω να ξεχνάω.
Δεν σ' έχω πιά,
δεν σε έχω...

Την έξοδο κινδύνου
δεν βρίσκω πουθενά,
Δεν σ' έχω πιά,
δεν σε έχω...

[Pixie]

Καλημέρα σε όλους 

Η αφήγηση του Daniel  έφερε στο φως ένα δικό μου παλιό απωθημένο. Πρόκειται για μια παλιά γαλλική ταινία που είχα δεί όταν ήμουν μικρή (σε κρατικό κανάλι). Είχε ένα φοβερό μουσικό θέμα. Δεν έτυχε ποτέ να ξαναδώ την ταινία. Η μουσική της ταινίας είναι μάλλον γνωστό μουσικό θέμα,τμήμα κλασικής μουσικής σύνθεσης.Όμως δεν έχω καταφέρει ακόμη στο ίντερνετ να βρω τίποτα σχετικό ούτε για την ταινία ούτε για τη μουσική της παρόλο που απ' όσο θυμάμαι η ταινία και η μουσική της είχαν βραβευτεί.
Συγγνώμη που κάνω κατάχρηση του χώρου αλλά δεν αντέχω να μη ζητήσω τη βοήθειά σας...
Ο τίτλος της ταινίας ήταν "Παιχνίδια πολέμου" ή κάπως έτσι.Η ιστορία εκτυλισσόταν στη Γαλλία την εποχή του β' παγκοσμίου.. Οι πρωταγωνιστές ήταν δύο μικρά παιδιά (αγόρι & κορίτσι) που ερμήνευαν καταπληκτικά τους ρόλους τους!! Το χαρακτηριστικό της υπόθεσης, που σίγουρα το θυμάται όποιος έχει δει την ταινία, ήταν πως τα παιδιά είχαν ως παιχνίδι ... να θάβουν νεκρά ζώα..Αρχικά έθαβαν σκοτωμένα έντομα κι έπειτα έφτασαν στο σημείο να σκοτώνουν ζώα για να τα θάβουν. Παρά το άγριο θέμα της, η ταινία είναι πολύ τρυφερή και συγκινητική.
...Σας θυμίζει τίποτα??

tihea, η ταινία είναι τα "Απαγορευμένα παιχνίδια" του Ρενέ Κλεμάν
http://www.youtube.com/watch?v=BuqHQRi26mY
Το μουσικό θέμα (από τον Narciso Yepes) βασίζεται σε ένα παραδοσιακό (ισπανικό;) κομμάτι άγνωστου συνθέτη, το "Romance"
http://www.youtube.com/watch?v=uWYN14BcV7U

[kellykou]

Kαι εγώ έτσι το είχα ακούσει ως Romanza Anonima

[daniel]

Λοιπόν, πολύ καλές οι μουσικές σας και πολλοί οι ..λογαριασμοί να κλείσουμε.. 

Κατ’ αρχήν να πω πως χαίρομαι για μνήμες που ξύπνησα σε κάποιους (tihea) για μουσική από ταινία που είδε παλιά, αλλά και για ζωγράφους, βιβλία (sophie) κλπ…

apri τα μουσικά μου ακούσματα είναι ..εντελώς ανοιχτά σε σημείο …παράνοιας..  Και αυτό δε συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, αλλά από τότε που με θυμάμαι συνειδητά (εφηβεία).. Τον ίδιο καιρό και πέρα από μόδες μπορούσα ν’ ακούω Metallica και ..Paul Anka ή παλιά Ιταλικά τραγούδια, Μπαχ (που τον λατρεύω) και ..Diamanda Gallas, βυζαντινή μουσική και ..γιοντλ τυρολέζικα!!!  Άσε μην ψάχνεις… Απλά με ενδιέφεραν(-ουν) όλα!... 

Τέλος πάντων η επιλογή σου εξαιρετική και για τον Woodie Guthrie, αυτή την τεράστια μορφή ήθελα καιρό να γράψω και κάποια στιγμή θα το κάνω μαζί με Phil Ochs, Pete Seeger, Fred Neil, Judy Collins εκτός και προλάβει η Ιωάννα να με βγάλει απ’ τον κόπο…

Tihea πες αλεύρι!...
Με συγκίνησες με την ανάμνηση της ταινίας σου, που είναι μια από τις σπουδαιότερες αντιπολεμικές ταινίες..
Λοιπόν η ταινία της φίλης μας είναι μια ασπρόμαυρη γαλλική ταινία του 1952 με τίτλο "Απαγορευμένα παιχνίδια" (“Jeux Indertits”) ενός σημαντικότατου σκηνοθέτη του Ρενέ Κλεμάν (René Clément) («Γυμνοί στον ήλιο» με τον Αλεν Ντελόν - το πρωτότυπο του «κύριου Ρίπλεϊ», «Ο ταξιδιώτης της βροχής» κ.α.), μια συνταρακτική μαρτυρία για τον

[tihea]

Daniel,Ioanna89, kellykoy έχω μείνει άφωνη.. Ειλικρινά μου φαίνεται αδύνατον να γράψω ο,τιδήποτε.

[mat]

Οι αναφορές σας στα μουσικά θέματα ταινιών με έκαναν να θυμηθώ τη μουσική μιας μοναδικής θεατρικής παράστασης που είχα κυριολεκτικά τη τύχη να δω το 2006 από το Θέατρο του Ήλιου (Theatre du Soleil), στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Το εν λόγο θέτρο ιδρύθηκε από την Αριάν Μνουσκίν το 1964 ως μια θεατρική κολεκτίβα που εισήγαγε σε οργανωτικό και δημιουργικό επίπεδο την έννοια της συλλογικότητας και της πολυπολιτισμικότητας. Τις περίπου 29 παραγωγές  του Θεάτρου του Ήλιου έχουν παρακολουθήσει πάνω από 2εκατ. Θεατές σε όλο τον κόσμο. Τίτλος της παράστασης που παρακολούθησα ήταν: «Το τελευταίο Καραβάνι – Οδύσσειες» Le Dernier Caravansérail (Odyssées).
Το θέμα αυτής της παραγωγής ήταν ιστορίες από τη ζωή των μεταναστών της ανθρωπότητας. Ταξιδεύοντας για αρκετά χρόνια τόσο η σκηνοθέτης, όσο και τα μέλη του θιάσου σε προσφυγικούς καταυλισμούς  χωρών όπως η Ινδονησία, Αυστραλία, Πακιστάν, συναντώνται με πρόσφυγές από το Αφγανιστάν, Ιραν, Ιράκ, Τσετσενία και Αφρική και συλλέγουν υλικό που βασίζεται σε πραγματικές ιστορίες, μέσα από τις αφηγήσεις των μεταναστών, γράμματα, φωτογραφίες, ντοκουμέντα κτλ. Όπως δήλωσαν χαρακτηριστικά: «Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα: σπίτι, αγάπες, πατρίδα, περιουσία, όνομα, ταυτότητα. Έχουν γίνει ο «Κανένας». Η ιστορία τους είναι ο μόνος τους θησαυρός.» Δύσκολα θα μπορούσα να σας περιγράψω με δικά μου λόγια τη μαγική σκηνοθεσία της Μνουσκίν, το κέντημα της συγγραφέας Ελέν Σιξού και την ερμηνεία των ηθοποιών του θιάσου αλλά, θα σας πω ότι πρώτη φορά στη ζωή έμεινα καθηλωμένη για 6 συνεχής ώρες σε μια θεατρική παράσταση.
Αφού δεν μπορώ να σας μεταφέρω εικόνες και διαλόγους σας παραπέμπω σε μερικά μουσικά θέματα της παράστασης που συνέθεσε ο συνθέτης Jean-Jacques Lemêtre, μόνιμος συνεργάτης του Θεάτρου από το 1979

http://www.lebacausoleil.com/SPIP/article.php3?id_article=114
και μετά επιλέξτε: Le Dernier Caravansérail

[mat]

και αφού θυμήθηκα το Φεστιβάλ Αθηνών πάρτε μια γεύση από το φετινό Μουσικό Πρόγραμμα και τη συναυλία της Buika,με το τραγούδι:  Mi niña Lola (Μικρή μου Λόλα)

http://www.youtube.com/watch?v=Lv4D5glbdx0

H Buika θεωρείται το νέο αστέρι της (άφρο) φλαμένκο μουσικής σκηνής. Με την ιδιαίτερη και αξιοπρόσεκτη φωνή της στη δουλειά της συνδιάζει τη soul, τη jazz και το funk.

[apri]

Υπάρχουν ταινίες που για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν έχω καταφέρει να δω ολόκληρες (π.χ. Γκάντι, Ελαφοκυνηγός) ή και καθόλου και όλο το αφήνω για αργότερα. Μια από από αυτές τις ταινίες που θέλω να τη δω, πρωτίστως επειδή μου αρέσει το soundtrack και μετά για όσα έχω ακούσει γι'αυτήν, είναι ο Νονός.
Σας αφιερώνω τα δυο πιο γνωστά του μοτίβα. Από το πρωί σιγομουρμουράω το πρώτο.


Godfather (Μουσική: Nino Rota)
Το βασικό θέμα ---------    http://www.youtube.com/watch?v=9hQAO8QTnG8&NR=1
Το βαλς  --------- http://www.youtube.com/watch?v=XOdD3cXrgmE




Και ένα άλλο αγαπημένο τραγούδι από την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου "Η νεράιδα και το παλικάρι" (εγώ τη θυμάμαι ως

[BOEMISSA]

Καλό βραδυ σε όλη την παρέα. Πολύ καλές οι μουσικές επιλογές όλων σας, ακούσαμε σήμερα όντως διαφοερικά και ξεχωριστά μουσικά κομμάτια. Εγώ επιμένω ελληνικά και επιλέγω ένα αγαπημένο μου από το Φοίβο Δεληβοριά, τον "Καθρέφτη''. Στίχοι πολύ καλοί και ο Φοίβος ιδιαίτερος όπως πάντα.
Αφιερωμένο στη VICA (την ευχαριστώ για την ωραία κουβέντα), στη mat,στην Kellykou, στην ioanna89, στην tihea, στην apri για το ωραίο μουσικό θέμα και στους άντρες της παρέας daniel, epizoiti και syrrahm.

http://www.youtube.com/watch?v=l5P7-fpfw-g

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ, Φ. Δεληβοριάς

Στίχοι / Μουσική: Φ. Δεληβοριάς


Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που με εμποδίζει ό,τι είναι πίσω του να δω
σεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο είναι όμοιος εγώ.

Δείχνει πολύ καλός, ενώ εγώ δεν είμαι
δείχνει κακός, ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι ‘χάψαν τον αντικατοπτρισμό.

Έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου.

Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
και έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
μπροστά του γδύνονται, του λεν γλυκές κουβέντες
πίσω από το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ.

Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπα μου,
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί.
Τις φέρνει απέναντί μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί.

Έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
έναν καθρέπτη συνεχώς έχω μπροστά μου.

Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες, σε φωτοτυπίες και προβολείς
μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες
ζούνε σε μια γυάλα και τους βλέπουμ’ όλοι εμείς.

Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του εισ’ εσύ,
εσύ που ψάχνεις μες στα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στη ζωή.