Μουσικές διαδρομές (2008)

[kellykou]

Sorry μπερδεψα τα πενταρια   

Ε καλα δεν εχουν επιδραση τα ουζα μεχρι σημερα

[PDE ads]

[kittoulini]

ναι Αγαπη...ειναι πολυ συγκινητικο..ειδικα η τελευταια σκηνη με τη γιαγια..

[VICA]

...όταν οι "σκυλάδες" είναι "ωραίοι" και με ανοιχτό μυαλό...τραγουδάνε συνθέσεις "φρικιών"...και σπάνε ταμεία...ή πώς το μεράκλωμα μπορεί να είναι "αλλιώς"...

Α, και τα "σκυλάδικα" δεν είναι "παΪδάκια", είναι Mac Donald's...και τα..."ροκ...τζαζ κ.λπ." δεν είναι gourmet και τρούφες...είναι μάλλον καλό τσίπουρο...για όποιον ξέρει να πίνει... ...

Το βίντεο και ο ήχος άθλια...αλλά αυτό βρήκα... ...κι ήθελα να το βάλω, γιατί σ' αυτό οδήγησε τη σκέψη μου...η παραπάνω συζήτηση...

ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ

Στίχοι: Χρήστος Δέτσικας
Μουσική: Χρήστος Δέτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαργαρίτης

Κλείνω τα μάτια ν' ακούσω τη φωνή σου
Κλείνω τα μάτια να νιώσω το φιλί
Κι αν έκλεψα ανάσα απ' τη δική σου
Ήτανε νύχτα και τώρα είναι πρωί

Δεν με νοιάζει, μη σε νοιάζει
Οι δρόμοι που τραβάμε
κι ο δικός σου κι ο δικός μου
Στο πουθενά μας πάνε

Κλείσε τα μάτια τώρα είναι η σειρά σου
Νιώσε τον πόνο άγγιξε την πληγή
Κι αν νόμιζες για λίγο πως σου ανήκω
Ήτανε νύχτα και τώρα είναι πρωί

Δεν με νοιάζει, μη σε νοιάζει
Οι δρόμοι που τραβάμε
κι ο δικός σου κι ο δικός μου
Στο πουθενά μας πάνε

Δεν με νοιάζει, μη σε νοιάζει
Οι δρόμοι που τραβάμε
κι ο δικός σου κι ο δικός μου
Στο πουθενά μας πάνε

http://www.youtube.com/watch?v=eWHWqnlFWPM&feature=related

.................................................................................................

Κι αυτό, για τη δυναμική  επιστροφή μας απόψε... δεν μπορούσα να βρω το τραγούδι...μου το βρήκε ο "αετός" της αναζήτησης, ο epizoitis...και τον ευχαριστώ πολύ...

  Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα       
 
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Ανδρέας Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Ανδρέας Μικρούτσικος
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Ρασούλης

Να μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
σημείο χ και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί
Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω
Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται εγώ

Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω
και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό
Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πουμε κατι πιο απλό
καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου και γώ

Μια από τις σχέσεις που δε ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό
κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, γι' αυτό βαθιά και σε μισώ
Και γω δεν είμαι με τη Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο
με σεργιανά σ' άγνωστα μέρη χάνομαι, βρίσκομαι και ζω

Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί
άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα 'μεινε ίδιο κατιτί
Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι, αυτο θαρρώ πως θες να πεις
Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής

Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό
Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θαλασσά η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή

Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό
ενώνει δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό
Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί
η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί...

http://sound.youtunes.com/kickapps/_Na-maste-pali-edo-Antrea/audio/110729/13869.html

Να μου ζήσεις, Daniel, για το "Νοσταλγό"...

[VICA]

...και "νοστ-αλγώντας" μέσα στην ησυχία της νύχτας...καληνύχτα και καλημέρα με...

Porcupine Tree

Lazarus

As the cheerless towns pass my window
I can see a washed out moon through the fog
And then a voice inside my head breaks the analogue
And says

"Follow me down to the valley below
You know
Moonlight is bleeding from out of your soul"

I survived against the will of my twisted folk
But in the deafness of my world the silence broke
And said

"Follow me down to the valley below
You know Moonlight is bleeding from out of your soul"

"My David don't you worry
This cold world is not for you
So rest your head upon me
I have strength to carry you"

http://www.youtube.com/watch?v=dfmOtTMa-8M

 

[PDE ads]

[BOEMISSA]

Χαιρετώ όλη την παρέα. Ξημερώματα επέστρεψα στο νησί, πρωί σχολείο και λίγο πριν την πέσω, γιατί είμαι διαλυμένη, σκέφτηκα να δώσω μουσικά το σήμα μου. Για όλους λοιπόν τους νοσταλγούς ένα τραγούδι από μια τρυφερή ταινία που είδα σε θερινό σινεμά το περασμένο καλοκαίρι. Η γνωστή Ουράνια λοιπόν από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και από την ομώνυμη ταινία. Απολαύστε το και αφεθείτε λίγο στη νοσταλγία των παιδικών μας χρόνων.
Πολύ χαίρομαι που συνεχίζετε να επιλγετε όμορφα τραγούδια (να δω πότε θα τα ακούσω, δε σας προλαβαίνω με τους ρυθμούς που έχετε) και καώς σας βρήκα και πάλι. Για τη Vica (επανήλθα φιλενάδα και δεν ξανακάνω απουσίες), τη γλυκιά μου mat με τους παλιμπαιδισμούς της (τους βρίσκω ωραιότατους), την kellykou, την ioanna 89 (μας διδάσκεις και εσύ μουσική, εγώ είμαι και ψιλοάχετη με την ξένη), τον καλό μου φίλο epizoiti, την enastron με τον ποιητικό της λόγο και περιμένουμε και την επάνοδο του daniel, ο οπόίος από ό,τι καταλάβαμε ταξίδεψε πολύ στις διακοπές και θα μας έρθει φορτσάτος και με πολλά κέφια.

http://www.youtube.com/watch?v=G4tNHru9yNk&feature=related

[Giannis1]

μπραβο Αγαπη!εχεις γουστο!κουκλακι ειναι!

Εγώ πάλι............όλο το απόγευμα,από την ώρα που έβαλε η mat το τραγούδι του Κολομβιανού.............
Δεν έχω πάρει τα μάτια μου από πάνω του.............

Παιδιά ερωτεύτηκα............
Τι θα κάνω.......?

Να υπενθυμίσω και στις δυο οτι...

Ο τέλειος άντρας, ο άντρας ο σωστός,
Ο πρόστυχος, ο έξυπνος, ο γοητευτικός
Ο τέλειος άντρας δεν είναι πουθενά
Γι αυτό κάτσε μαζι μου και μη ζητάς πολλά.

 

[Αγάπη]

Εγώ θέλω το Κολομβιανό το γκομενάκι με τα τατού και το τζιν..........

τζιν.....τζιν.......τζιν......
τζιν..........τζιν.......τζιν......
πως του παν καλέ τα τζιν..........
τζιν.....τζιν.......τζιν......
τζιν..........τζιν.......τζιν......
πως του παν τα τζιν..................

Αλήθεια...........γιατί το ο Juanes φοράει κοντομάνικο πουκαμισάκι και ο ξυρισμένος με την ηλεκτρική κιθάρα φοράει δερματινιά?

[kittoulini]

Giannisv και εγω το κουκλακι θα προτιμησω........

[epizoitis]

Οι Depeche Mode είναι ένα συγκρότημα ηλεκτρονικής ποπ μουσικής από το Basildon της Αγγλίας. Δημιουργήθηκαν το 1980 από τους κιμπορντίστες Vince Clarke και Andrew Fletcher, τον κιθαρίστα Martin Gore και τον τραγουδιστή David Gahan. Θεωρούνται ως ένα από τα πιο επιτυχημένα και μακροβιότερα συγκροτήματα σε αυτό το χώρο. Υπολογίζεται πως έχουν πουλήσει περισσότερα από 72 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.
Τα τρία τωρινά μέλη των Depeche Mode:
•   Martin Gore (στιχουργός, φωνητικά, κιθαρίστας, κιμπορντίστας)
•   David Gahan (τραγουδιστής, στιχουργός)
•   Andrew Fletcher (κιμπορντίστας)
Προηγούμενα μέλη:
•   Alan Wilder (παραγωγός, κιμπορντίστας, ντράμς, φωνητικά και στιχουργός) από το 1982 μέχρι το 1995.
•   Vince Clarke (κιμπορντίστες και στιχουργός), από το 1980 μέχρι το 1981.
Το ντεμπούτο τους άλμπουμ ήταν το Speak and Spell το 1981 το οποίο πούλησε περίπου 300.000(στις Η.Π.Α.) δίσκους καταλαμβάνοντας την δέκατη θέση στο Top Ten της Μεγάλης Βρετανίας και χάρη στο οποίο κέρδισαν μία θέση ανάμεσα στα καλά συγκροτήματα της Αγγλίας . Εκείνη τη στιγμή όμως ο Vince Clarke αποφασίζει να αφήσει τους Depeche Mode και να δημιουργήσει με την Alison Moyet τους Yazoo.
Μετά την αποχώρηση του Vince Clarke προστέθηκε ο ντάμερ Alan Wilder ο οποίος συμμετείχε στη περιοδεία αλλά δεν συνείσφερε καθόλου στον επόμενο δίσκο, A Broken Frame που κυκλοφόρησε το 1982 . Το A Broken Frame είχε την ίδια περίπου επιτυχία με το προηγούμενο άλμπουμ τους πουλώντας 200.000 (στις Η.Π.Α.)περίπου δίσκους. Μετά από αυτό κυκλοφόρησαν τα επόμενα δύο χρόνια άλλα δύο άλμπουμ το Construction Time Again με 200.000 (στις Η.Π.Α.)πωλήσεις και το Some Great Reward που κυκλοφόρησε το 1984 και έγινε η πιο εμπορική τους επιτυχία πουλώντας ένα εκατομμύριο δίσκους(στις Η.Π.Α.) και κάνοντας αίσθηση στην άλλη μεριά του Ατλαντικού με τραγούδια όπως το Blasphemous Rumours, το People Are People και το Master and Servant.
Η πέμπτη τους δουλεία ήταν το Black Celebration δύο χρόνια αργότερα ακολουθώντας ένα πιο γκόθικ, μελαγχολικό στυλ. Το 1987 κυκλοφόρησε το Music for the Masses το οποίο έκανε μεγάλη επιτυχία στην Αμερική και είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει sold-out όλη η περιοδεία τους, η οποία ηχογραφήθηκε και έδωσε ένα διπλό live με τίτλο 101. Η συναυλία που έγινε στο Pasadena Rose Bowl με 80.000 κόσμο βιντεοσκοπήθηκε από τον Alan Wilder και κυκλοφόρησε σε βίντεο με το τίτλο 101.
Τότε όμως ήρθε το Violator (1990) το οποίο θεωρείται από πολλούς ως το καλύτερο τους άλμπουμ. Πούλησε εφτάμησι εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και ήταν στο νούμερο 2 στην Αγγλία και νούμερο 5 στις ΗΠΑ όπου και έγινε τριπλά πλατινένιος . Το περιοδικό Rolling Stone το έχει κατατάξει ως το 342ο στα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών. Στη προώθηση του δίσκου στο Λος Άντζελες συγκεντρώθηκε 17.000 κόσμο σε δισκάδικο όπου υπέγραφαν αυτόγραφα. Στις ΗΠΑ δύο συναυλίες τους, στο Giants Stadium της Νέας Υόρκης και στο Dodger Stadium του Λος Άντζελες έγιναν sold-out μέσα σε λίγες ώρες. Το άλμπουμ περιλάμβανε κομμάτια που μέχρι σήμερα κάνουν επιτυχία όπως το Enjoy the Silence το οποίο γίνεται ρεμίξ από πολλούς dj, το Policy of Truth (θεωρείται το αγαπημένο κομμάτι των Αμερικανών από όλα των depeche mode), το Personal Jesus και το World in My Eyes.
 
Playing the Angel
Μετά από το violator ήρθε το Songs of Faith and Devotion το 1993 το οποίο κινήθηκε σε καλά επίπεδα. Όμως τότε που οι depeche mode ήταν στο ζενίθ της επιτυχίας ήρθαν τα προβλήματα. Ο Wilder αποχώρησε από το συγκρότημα το 1995 ενώ ο Gahan έκανε απόπειρα αυτοκτονίας με ξυράφι. Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στο νοσοκομείο καθώς βρέθηκε στο σπίτι του στο Λ.Α. έχοντας πάρει υπερβολική δόση κοκαΐνης και ηρωίνης. Μετά από διάλειμμα 4 ετών το 1997 επέστρεψαν οι τρείς τους τώρα πια με το άλμπουμ Ultra το οποίο παρόλο που πήγε αρκετά καλά η αποχώρηση του Wilder ήταν αισθητή στο δίσκο.
Το συγκρότημα στην αρχή του 21ου αιώνα παρέμενε δημοφιλής, ιδιαίτερα στην Αμερική και στην δυτική Ευρώπη. Το 2001 ήρθε η το exciter το οποίο θεωρείται από όλους σχεδόν του φαν ως ο χειρότερος δίσκος τους. Ακολούθησαν τα σόλο άλμπουμ του Gahan(Paper Monster) και του Gore (Counterfeit) με ξεχωριστές περιοδείες. Αλλά η επιστροφή των depeche mode δεν άργησε να έρθει με το δίσκο Playing the Angel το 2005 ως οποίος έχει φτάσει αισίως τα δύο εκατομμύρια δίσκους. Με αφορμή την επιτυχημένη, αυτή τη φορά, επιστροφή του συγκροτήματος ξεκίνησε το Οκτώμβριο του 2005 η περιοδεία Touring the Angel, όπου τελικά τελίωσε άκρως επιτυχημένα την 1 Αυγούστου του 2006 στην Αθήνα. Ο απόλογισμός ήταν δυόμισι εκατομμύρια θεατές σε 31 χώρες, σχεδόν όλες οι συναυλίες sold-out καθώς και ένα τριπλό dvd/cd το "Touring The Angel: Live In Milan" που θα κυκλοφορήσει στις 25 Σεπτεμβρίου.
Ως τώρα έχουν δώσει μπροστά στο ελληνικό κοινό τρεις συναυλίες. Η πρώτη στις 26 Ιουλίου του 1985, εμφανίστηκαν την πρώτη μέρα του Rock In Athens Festival που έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η Δεύτερη έγινε στις 28 Οκτωβρίου του 2001 (Exciter Tour), ενώ την 1η Αυγούστου του 2006 ήταν για τρίτη φορά στην Ελλάδα με αφορμή την περιοδεία Touring the Angel στο Terra Vibe. (Playlist: 1. Intro, 2. A pain that I’m used to, 3. A question of time, 4. Suffer well, 5. Precious, 6. Walking in my shoes, 7. Stripped, 8. Home, 9. It doesn’t matter two, 10. In your room, 11. John the Revelator, 12. I feel you, 13. Behind the wheel, 14. World in my eyes, 15. Personal Jesus, 16. Enjoy the silence, Εncore: 17. Shake the disease, 18. Photographic, 19. Never let me down again).

  Aπό το "Some Great Reward" του 1984 διάλεξα αυτό :

PEORLE ARE PEOPLE


People are people

So why should it be
You and I should get along so awfully

So we're different colours
And we're different creeds
And different people have different needs
It's obvious you hate me
Though I've done nothing wrong
I've never even met you so what could I have done

I can't understand
What makes a man
Hate another man
Help me understand

Help me understand

Now you're punching
And you're kicking
And you're shouting at me
I'm relying on your common decency
So far it hasn't surfaced
But I'm sure it exists
It just takes a while to travel
From your head to your fists

http://sound.youtunes.com/kickapps/_People-are-people/audio/110901/13869.html


Aφιερωμένο στην enastron , στη Nina P., στη Boemissa, στον daniel , στη VICA , στην Αγάπη , στην kellykou και σε όλη την παρέα

[Αγάπη]

Ο επιζωήτης μου θύμησε ένα άλλο τραγούδι του Βαρδή, με τη Καίτη Γαρμπή.

Εγώ κρατάω τον έρωτα, μα εσύ την καταιγίδα και πνίγεις μεσ'το ψέμα σου την ακριβή μου ελπίδα..
Εγώ κρατάω τον έρωτα, μα εσύ κρατάς μαχαίρι που κάρφωσες στην πλάτη μου με το ίδιο σου το χέρι,μέρα μεσημέρι.

Είσαι ο ήλιος που έχει γίνει επικύνδινος και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου.......
Απ'τους πολλούς πολιτικούς..........κι εσύ είσαι ένας απ'αυτούς που ξεπουλάνε με ευκολία την πατρίδα μου

Εγώ σου λέω τα όνειρα που κρύβω μεσ'τα στήθια μα εσύ μου λες κατάμουτρα την πιο πικρή σου αλήθεια
Ζωγραφισμένος είναι πια στα μάτια μου ο πόνος,κοιτώ πως μας κατάντησε στο πέρασμά του ο χρόνος
Και με πιάνει τρόμος.

Είσαι ο ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου.......
Απ'τους πολλούς πολιτικούς..........κι εσύ είσαι ένας απ'αυτούς που ξεπουλάνε με ευκολία την πατρίδα μου.

http://www.youtube.com/watch?v=D6BFEZwubAk

[enastron]

Εμένα πάλι  ο πολυαγαπημένος μου epizoitis με οδήγησε εδώ ....

 ''Αυτό το βλέμα των μοναχικών, των εσωστρεφών, εκείνων που ζούν εσωτερική ζωή χωρίς να αναστατώνονται από τα πέριξ, είναι το βλέμμα της αλληλεγγύης και της κατανόησης κι ας μοιάζει με αντιφατικό αυτό που λέω.[...]. Και ο εαυτός που φοβόμαστε είναι ένας ξένος, άγνωστος εαυτός που δεν μπορούμε να αγαπήσουμε. Αν τον αγαπήσουμε, γινόμαστε αγάπη και μπορούμε να αγαπήσουμε και άλλους. Και αν αγαπούμε δεν είμαστε ποτέ μόνοι. Όποιος με καθαρή καρδιά αγαπά τους ανθρώπους - όχι μόνο της οικογένειας του γιατί εδώ πρόκειτε για πολλαπλασιασμένο εγωισμό - δεν κινδυνεύει από μοναξιά. Δεν μας αφήνουν οι άλλοι να είμαστε μόνοι, θέλουμε δεν θέλουμε. "Δεν θα είσαι ποτέ μόνος αφού είμαστε μόνοι χωρίς εσένα."

(" Ο παλιάτσος και η Άνιμα ", -  ΜάρωΒαμβουνάκη)



Post-Love
 
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Νίκος Αντύπας
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη


Αν είμαστε έτσι καλά
μ' αυτή την αγάπη
που πότε σωπαίνει
και πότε μιλά
Μπορούμε να μπούμε
σε πλοία και τρένα
να δούμε πολλά ή κανένα

Αν είμαστε έτσι γεροί
και νιώθουμε ωραία
που είπαμε όχι σε τόσα μπορεί
Υπάρχει ένας χρόνος
στ' αλήθεια μεγάλος
να ζει για τον έναν ο άλλος

Αν είμαστε έτσι ζεστά
και κάνουμε αστεία
στη μέση του δρόμου
στον κόσμο μπροστά
Δεν ξέρω τι άλλο
μπορούσα να ελπίζω
θα χάσω είχα πει μα κερδίζω


http://www.imeem.com/people/xFdvOfV/music/i6JMDYhu/galani_protopsalti_post_lovemp3/


  Αφιερωμένο στους epizoitis,daniel,VICA,NinaP,BOEMISSA,Αγάπη,Kellykou,mat,tihea   

[Αγάπη]

Εμένα πάλι εσύ χθες με το τραγούδι της Τσανακλίδου με οδήγησες σε ένα άλλο τραγούδι της που τότε είχε σημειώσει φοβερή επιτυχία και όπως και η ίδια είπε σε κάποια συνέντευξή της την τρόμαξε.
Το τραγούδι έχει ξεκινάει κάπως έτσι.......... Είμαι μικρός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος...........
                                                           Των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.............
 
                                                            Για δε μ'αφήνεται ήσυχο....αστε με ήσυχο όλοι................
                                                            Θέλω να ζήσω ελεύθερος,δίχως ταυτότητα πια...........
                                                           
Δυστυχώς δεν το βρήκα..............

Αλλά άμα το έβρισκα,θα το αφιέρωνα σε όλους είτε δώσατε ασεπ είτε διοριστήκατε με το 40%,σε πολυτεκνους και ανύπαντρους.
               

[bee]

Αγάπη το βρήκα εγώ για σένα 

http://www.youtube.com/watch?v=0cAPM3Dau9I

[Αγάπη]

Και τέλος.........θα ήθελα να αφιερώσω σε έναν φαντάρο που μου βγήκε πολύ βαρύ πεπόνι,ένα τραγουδάκι που λέει :

Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,μια κοπελίτσα κοίτα ν'αγαπήσεις.............

το οποίο επίσης δε βρίσκω.............