0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Αλήθεια πιστεύετε ότι μόνο του το σχολείο μπορεί να κάνει κάτι?
Αυτό ήταν το ποίηµα που προτάθηκε από τα Ηνωµένα Έθνη ως το καλύτερο του 2006. Για τους περισσότερους Άγνωστο. Όµως η διαχρονική του αξία ενάντια στο ρατσισµό τεράστια! Γραµµένο από ένα παιδί από την Αφρική. Όταν γεννιέµαι, είµαι µαύροςΌταν µεγαλώσω, είµαι µαύροςΌταν κάθοµαι στον ήλιο, είµαι µαύρος Όταν φοßάµαι, είµαι µαύροςΌταν αρρωσταίνω, είµαι µαύροςΚι όταν πεθαίνω, ακόµα είµαι µαύρος Κι εσύ λευκέ άνθρωπε... Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζΌταν µεγαλώνεις, γίνεσαι λευκόςΌταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος Όταν κρυώνεις, γίνεσαι µπλεΌταν φοßάσαι, γίνεσαι κίτρινοςΌταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι Και λες εµένα έγχρωµο;
http://www.unicef.gr/reports/racism.php#top...........Ας κοιτάξουμε πρώτα τον εαυτό μας στον καθρέφτη, συνάδελφοι. Το σχολείο είναι "καθρέφτης" της κοινωνίας, όχι μόνο για τους μαθητές, αλλά και για εμάς.
Φτάσαμε στο σημείο να μη νιώθουμε υπερήφανοι σχεδόν για κανένα κομμάτι της μοντέρνας Ελλάδας. Όταν λοιπόν εκπέμπουμε τέτοια παρακμή, πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν να μεταλαμπαδεύσουμε κάτι θετικό στους ξένους που ήρθαν στη χώρα μας;
Μεγάλωσα με ανόητα ψεύδη, ότι τάχα οι Έλληνες είμαστε οι πιο έξυπνοι του πλανήτη, ότι όλα ξεκίνησαν από αυτή τη μικρή χώρα, ότι είμαστε οι εκλεκτοί. Και τώρα πια ξέρω πως δεν ισχύουν αυτά. Ότι στον 21ο αιώνα, είμαστε από τους χειρότερους στην Ευρώπη, ότι οι άλλοι λαοί μάς περιγελούν.
.................................................απο Nina PΑνατριχιαζω και μονο στην ιδεα να σ' εχουν δασκαλα τα παιδια μου