0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Πάντως, το όλο σκεπτικό της σύγχρονης γλωσσολογίας στο θέμα αυτό ακυρώνει τη θέση ότι η νέα ελληνική είναι η ίδια γλώσσα με την αρχαία και το λέω αυτό γιατί οι υπέρμαχοι της παραπάνω καινοτομίας (βλέπε Μπαμπινιώτη) υποτίθεται ότι αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή για να αποδείξουν -όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται- ότι η νεα ελληνική δεν αποτελεί κάποια "κόρη" της αρχαίας ελληνικής. Πολλές λέξεις της αρχαίας ελληνικής που είναι σύνθετες πέρασαν αυτούσιες στο λεξιλόγιο της κοινής νεοελληνικής (π.χ. ανάγωγος). Για ποιο λόγο να τις θεωρήσουμε τώρα παράγωγες; Έπειδή το λέει ένας Μπαμπινιώτης; Γιατί είναι ο ίδιος που σε άλλα θέματα (όπως στη χρήση της λέξης αφορά, που πρέπει να χρησιμοποιούμε -κατά τα λεγόμενά του και βάσει της αρχαἰας ελληνικής σημασίας της λέξης- τη σύνταξη με την πρόθεση σε) έδωσε μάχες για να αποδείξει βλακείες, ενώ εδώ το θέμα είναι σοβαρό και δε θα έπρεπε να αφορά καθόλου τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση <ή μήπως να το διορθώσω;...δε θα έπρεπε να αφορά καθόλου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση;>
Είδες; δεν ταιριάζουν πάντα όλα με τους κανόνες.Όταν το β' συνθετικό είναι ρήμα υποτίθεται ότι είναι αντικειμενικό, αλλά και μένα τα πατροπαράδοτος και χειρόγραφο μου φαίνονται προσδιοριστικά. και το γεωγραφία επίσης.Κανείς άλλος να διασταυρώσουμε γνώμες;ΥΓ: marmo συμφωνώ απόλυτα με όσα λες.
Να προσθέσω και εγώ από τη μεχρι τώρα εμπειρία μου στο Γυμνάσιο. Στα παρατακτικά τα δύο συνθετικά ανήκουν στο ίδιο μέρος του λόγου (π.χ και τα δύο είναι ουσιαστικά ή επίθετα ή ρήματα, όπως μπαινοβγαίνω<μπαίνω+βγαίνω, ασπρόμαυρος<άσπρος +μαύρος κλπ.Στα κτητικά το α΄συνθετικό είναι επίθετο και το β΄ουσιαστικό κατά κανόνα. π.χ καλόκαρδος <καλός (επίθετο) +καρδιά.Και στα συνθετικά το ένα συνθετικό μπορεί να αναλυθεί σε ρήμα και το άλλο είναι ουσιαστικό και λειτουργεί ως αντικείμενο του πρώτου.π.χ φιλότεχνος<φιλω+τέχνη και όχι προσδιοριστικό.
Παράθεση από: BOEMISSA στις Νοεμβρίου 10, 2008, 03:40:56 pmΝα προσθέσω και εγώ από τη μεχρι τώρα εμπειρία μου στο Γυμνάσιο. Στα παρατακτικά τα δύο συνθετικά ανήκουν στο ίδιο μέρος του λόγου (π.χ και τα δύο είναι ουσιαστικά ή επίθετα ή ρήματα, όπως μπαινοβγαίνω<μπαίνω+βγαίνω, ασπρόμαυρος<άσπρος +μαύρος κλπ.Στα κτητικά το α΄συνθετικό είναι επίθετο και το β΄ουσιαστικό κατά κανόνα. π.χ καλόκαρδος <καλός (επίθετο) +καρδιά.Και στα συνθετικά το ένα συνθετικό μπορεί να αναλυθεί σε ρήμα και το άλλο είναι ουσιαστικό και λειτουργεί ως αντικείμενο του πρώτου.π.χ φιλότεχνος<φιλω+τέχνη και όχι προσδιοριστικό.Boemissa μια διευκρίνιση. Όταν λες: στα συνθετικά, το ένα συνθετικό... κτλ κτλ... εννοείς ότι στο παράδειγμα που δίδεις, η λέξη "φιλότεχνος" κατατάσσεται στα αντικειμενικά;
Δεν είναι όλα τα σύνθετα με το -γραφω αντικειμενικά σύνθετα. Εξαρτάται από το αν το άλλο συνθετικό αποτελεί αντικείμενο στο γράφω.Έτσι, λ.χ τα "πολυγράφος" και "μηχανογραφικός" είναι προσδιοριστικά και όχι αντικειμενικά, γιατί το "πολύ" και το "μηχανή" δεν είναι αντικείμενα στο γράφω (η έννοια είναι αντίστοιχα: γράφω πολύ, γράφω με μηχανή).
χωρίς να θέλω να παρέμβω στη συζήτησή σας , κατα την ταπεινή μου γνώμη marion, για να είναι προσδιοριστικό θα πρέπει το α συνθετικό να προσδιορίζει το β..κ συνήθως το α συνθετ είναι επίθετο ( σπανιότερα: ουσιαστικό ).στα παραδείγματα που αναφέρεις π χ ζωγραφική το α συνθετικό συντάσσεται ως αντικ στο γράφω ( δεν έχει σημασία αν είναι αμεσο ή έμμεσο ή εμπρόθετο..) .ελπίζω να βοήθησα κ να μη σε μπέρδεψα περισσότερο..