0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Και εν πάση περιπτώσει δεν έχω δει κανέναν ικανό που να ασχολήθηκε σοβαρά με τον διαγωνισμό και να μην πέρασε!
Όσο για την έρευνα, συνάδελφοι, δε μίλησε κανείς για το αλάθητο. Στοιχεία μαζεύουμε και τα δημοσιεύουμε για να μπορέσουμε μέσω διαλόγου να καταλήξουμε κάπου. Αντικείμενο συζήτησης θα είναι στην εκδήλωση, όπως και τα στοιχεία που πήραμε για τους διορισμούς από τις δευτεροβάθμιες. Ενδείξεις είναι οι αριθμοί. Σαφώς και υπάρχει κόσμος που διορίζεται και στα 25, αλλά περισσότερος είναι ο κόσμος που εγκαταλείπει ή διοριζεται στα 30++
Η χρόνια αναμονή και πιθανότατα η ενασχόληση και με άσχετες με το αντικείμενο εργασίες δημιουργούσε άξιους εκπαιδευτικούς;
Παράθεση από: vsk στις Ιουνίου 25, 2008, 02:35:04 pm Η χρόνια αναμονή και πιθανότατα η ενασχόληση και με άσχετες με το αντικείμενο εργασίες δημιουργούσε άξιους εκπαιδευτικούς;Η δουλειά δεν είναι ντροπή, δεν ζούνε όλοι με τα λεφτά του μπαμπά περιμένοντας να δώσουν στον ΑΣΕΠ, ή να έρθει η σειρά τους με την επετηρίδα για να αναφερθώ και σε παλιότερες εποχές.Αντίθετα, είναι τιμή και φτιάχνει καλύτερους και πιο ολοκληρωμένους ανθρώπους που έχουν πραγματική επαφή με την κοινωνία σε όλες τις εκφάνσεις της, και δεν τη γνώρισαν απλά διαβάζοντας βιβλία, ή κάνοντας παρέα με τους φίλους τους και τους ομοίους τους (για όποιον δεν το ξέρει, οι φίλοι και το περιβάλλον μας δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του τι υπάρχει εκεί έξω).Αν το αναλύσω παραπάνω, περισσότερες και πιο αντιπροσωπευτικές γνώσεις αποκτούν αυτοί που εργάζονται για την επιβίωση και όχι για το χαρτζηλίκι ή για έξτρα λεφτά στις διακοπές τους, αφού τους τα παρέχει όλα τα άλλα η οικογένεια.Επίσης από αυτούς που δεν εργάστηκαν ποτέ, είτε για επιβίωση, είτε για χατζηλίκι, χόμπυ, επειδή βαριόνταν, για την "εμπειρία" κτλ, συγκριτικό πλεονέκτημα έχουν οι άνδρες λόγω της θητείας του στρατού, όπου αν εξαιρέσουμε τα μεγάλα βύσματα που κάνουν θητεία από το σπίτι τους, όλοι οι άλλοι κάτι μαθαίνουν εκεί μέσα, που τους παρέχει χρήσιμες εμπειρίες για αργότερα.Οπότε απαντώντας στο παραπάνω, προτιμώ έναν εκπαιδευτικό που έχει δουλέψει και αλλού, για μερικά χρόνια τουλάχιστον, ξέρει "πόσα απίδια πιάνει ο σάκος", περισσότερο από έναν που αυτά τα χρόνια διάβαζε βιβλία και πέρασε πριν από τον άλλο, και με καλύτερη σειρά ενδεχομένως σε έναν διαγωνισμό.Προσωπικά για μένα, αυτά που σου μαθαίνει η ζωή είναι οι ουσιαστικές γνώσεις για έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, και η αξία τους είναι πολλαπλάσια από το οτιδήποτε μπορεί να έγραψε κάποιος σε ένα βιβλίο, όποιος και αν είναι αυτός. Επειδή και ο μαθητής θα μάθει περισσότερα από έναν άνρωπο με πραγματική εμπειρία από τη ζωή και όχι από έναν βιολογικό υπολογιστή που γνωρίζει τέλεια όλους τους τύπους και τις ασκήσεις των όποιων βιβλίων, αυτό δηλαδή που σταδιακά επιτυγχάνει το σύστημα του ΑΣΕΠ.
Αν υποθέσουμε πως τελειώνουν από τις φιλοσοφικές της Ελλάδας περίπου 3.000 ΠΕ02 το χρόνο (χοντρικά), ο αριθμός των αδιόριστων το 2008 θα ήταν 46.000 (με 800 διορισμούς ανά έτος, που είναι υπεραισιόδοξο δεδομένο). Οι 46.000 για να διοριστούν χρειάζονται περίπου 56 χρόνια αναμονής.
Εδώ έχω μία απορία να θέσω: όταν ίσχυε η επετηρίδα με ποιον τρόπο ορίζονταν οι αναπληρωτές; τους πέρναν και αυτούς από την επετηρίδα και τους χρησιμοποιούσαν ως αναπληρωτές μέχρι να "ανοίξει" μία θέση μόνιμου;
Επειδή όμως ο αριθμός των παραπάνω είναι άγνωστος, ο μόνος τρόπος να τον προσεγγίσεις είναι να βρεις στοιχεία για την ηλίκια αυτών που έφτασαν να διοριστούν με την επετηρίδα και από αυτούς να υπολογίσεις τον μέσο όρο αναμονής. Δεν ξέρω τι στοιχεία βρήκε η ένωση αδιόριστων, αλλά καλή την πίστη αυτά που γράψαν στην ανακοίνωσή τους τα θεώρησα αληθή. Καλό θα ήταν βέβαια να μας δώσουν και τα συγκεκριμένα στοιχεία.