Η ΚΥΡΙΑ Χ.

[leonigp]

Και οι δύο γονείς μου δούλευαν σε τράπεζα με όρους μονιμότητας. Έχει σκεφτεί κανείς μας πόσο εξοντωτικές είναι οι απεργίες για μια τετραμελή οικογένεια; Πρέπει να κινδυνεύεις με απόλυση για να έχει κόστος η απεργία; Όταν πήρε σύνταξη η μητέρα μου είχε 6 μήνες απεργίας (οι οποίες φυσικά δεν υπολογίζονται ούτε για αμοιβή ούτε για σύνταξη). Και εννοείται ότι όλη η δουλειά που είχε μαζευτεί έπρεπε να βγει με το που γύρισαν. Δεν είναι πληρωμένες διακοπές η απεργία. Ακόμα και αν πληρώνονται υπερωρίες μετά, ποια οικογένεια αντέχει να δουλεύουν και οι δύο γονείς μέχρι πολύ αργά το απόγευμα; Παρ' όλ' αυτά είμαι ευγνώμων απέναντι στη μητέρα μου που αγωνίστηκε για να μην υποβαθμιστεί μακροπρόθεσμα το βιοτικό επίπεδο της οικογένειας, παρά τη μεσοπρόθεσμη αναστάτωση.
Δεν είναι τυχαίο που ελάχιστοι καθηγητές απεργούν πέρα από τη βδομάδα. Ούτε πιστεύω ότι οι μαθητές πείθονται από τους καθηγητές για να κάνουν καταλήψεις. Ακούγεται λίγο σαν "ο Γιαννάκης μου είπε να το κάνω".
Όσο για τους ισόβιους ανίκανους, είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τους ταρακουνήσουμε, χωρίς να κάνουμε ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή των ισοβιτών στην ανικανότητα των άλλων;

[PDE ads]

[Da_Kancho]

Αλήθεια τη γνώση του τι θέλει το κοινωνικό σύνολο από που την αντλείτε? Πως ξέρετε τι θέλει το κοινωνικό σύνολο?

Επειδή είναι μάλλον άσκοπο να αποδεικνύονται τα προφανή, θα κάνω μια υπόθεση εργασίας που περιέχει μια αναλογία.

Το κοινωνικό σύνολο αποτελεί τον εργοδότη των Δημοσίων Υπαλλήλων, και τους πληρώνει για τις υπηρεσίες τους. Όμως υποχρεούται να τους πληρώνει όλους, καλούς, κακούς, ανίκανους, λουφαδόρους, για όλη τη ζωή τους, είτε εργάζονται είτε όχι, είτε κλέβουν, είτε όχι. Επίσης πρέπει να προάγονται όλοι, και οι καλοί, και οι τεμπέληδες, οι βλάκες, όλοι ανεξαιρέτως. Επίσης μπορούν να απεργούν όποτε θέλουν, και να σταματούν εκβιαστικά τη λειτουργία σε όποιον τομέα θέλουν. Ας υποθέσουμε, χάριν της συζήτησης, ότι αυτή είναι μια "φυσιολογική" και "επιθυμητή" και "δίκαια" σχέση εργασίας.

Ας αντιστρέψουμε τους ρόλους τώρα. Υποθέτουμε ότι ένας Δημόσιος Υπάλληλος, είναι εργοδότης ενός άλλου ανθρώπου (π.χ. οικιακή βοηθός, εργάτης, κτλ). Θα δεχόταν ποτέ ο Δημόσιος Υπάλληλος που τώρα είναι εργοδότης, να έχει ο υπάλληλός του τα ίδια δικαιώματα; Δηλαδή να είναι ισόβιος, να μην μπορεί να τον απολύσει ποτέ, είτε τον χρειάζεται είτε όχι, είτε εργάζεται είτε όχι, είτε κλέβει είτε όχι, είτε είναι ανίκανος, βλάκας, λουφαδόρος κτλ; Και το κυριότερο, θα δεχόταν ο Δημόσιος Υπάλληλος, να κάνει απεργία ο υπάλληλός του όποτε θέλει, με όποιο αίτημα θέλει, και όταν κάνει απεργία, τότε να μπλοκάρει τον τομέα ευθύνης του, ώστε να εκβιάζει περισσότερο και καλύτερα, και παρόλη αυτή τη συμπεριφορά να μην μπορεί να τον απολύσει, αλλά να πρέπει να τον έχει και να τον πληρώνει ισόβια;

Εαν πράγματι έχουν παρατηρηθεί περιστατικά όπου Δημόσιοι Υπάλληλοι όταν προσλαμβάνουν κάποιον για κάποια εργασία, να του δίνουν τα παραπάνω αναφερθέντα ισόβια δικαιώματα, τότε μπορούμε να πούμε ότι και τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι ίδιοι, και που με τόση μανία υπερασπίζονται (αυτό έλλειπε...) ίσως έχουν κάποια λογική βάση.

Αν πάλι όχι, τότε...

[returnaround]

Mat, κρατιέμαι τόση ώρα, αλλά θα το πω: ως καθηγήτρια (ή υποψήφια καθηγήτρια;) καλό θα ήταν να φρεσκάρεις λίγο ενεργητική/παθητική φωνή.

Για τα υπόλοιπα, με κάλυψε εν μέρει ο Da Kancho. Επαναλαμβάνω και τονίζω: συνάδελφοί μου την εποχή του "αγώνα" των δασκάλων πριν 2 χρόνια δεν ήξεραν πραγματικά τι να κάνουν τα παιδιά τους δυο μήνες που διεκδικούσαν οι φωστήρες. Κινδύνεψαν να χάσουν τη δουλειά τους, αφού αναγκαστικά τα έφερναν μαζί τους και είχε γίνει το γραφείο λουνα παρκ. Θα μπορούσαν βέβαια να πληρώσουν νταντά να τα κρατάει στο σπίτι αφού ούτε κανονικό, ούτε ολοήμερο σχολείο λειτουργούσε. Τι στο καλό, δεν μπορεί το κοινωνικό σύνολο να προσαρμοστεί στον ιερό σκοπό των λειτουργών της εκπαίδευσης;

Ναι λοιπόν, θα χρησιμοποιήσω την έκφραση του Da_Kancho, είναι τουλάχιστον σκανδαλώδες να θεωρείτε ότι το να εξασκείτε "δικαιώματα" εκ του ασφαλούς δεν έχει επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο (ή στους φορολογούμενους πολίτες, όπως θέλετε, που πληρώνουν μαύρα και εκτός σχολείου για ιδιαίτερα).

Φθόνος δεν υπάρχει ούτε κατά διανοια... που νά'ξερες...

[leonigp]

Τα περισσότερα δικαιώματα (και της απεργίας) είναι λογικά δικαιώματα, που θα έπρεπε να έχουν και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Το να τα αποποιηθούν οι δημόσιοι πώς ακριβώς θα βοηθήσει τους ιδιωτικούς; Προσωπικά  πιστεύω στην ισοπέδωση προς τα πάνω .

Η απεργία δεν είναι άδεια μετ' αποδοχών. 2000 για μια οικογένεια κάθε μήνα δε χάνονται χωρίς πολλή σκέψη.

[PDE ads]

[Da_Kancho]

Η απεργία δεν είναι άδεια μετ' αποδοχών. 2000 για μια οικογένεια κάθε μήνα δε χάνονται χωρίς πολλή σκέψη.

Να υποθέσω ότι δεν έχεις ακούσει τίποτε για "απεργίες" που για να λυθούν υπάρχει (και) "αίτημα" για καταβολή των χαμένων ημερομισθίων. Είτε κανονικά, σαν να μην συνέβη τίποτε, είτε, τελευταία, με κάποια σχετική πρόφαση που υποτίθεται ότι δικαιολογεί την καταβολή.

[Da_Kancho]

 Πρέπει να κινδυνεύεις με απόλυση για να έχει κόστος η απεργία;

Ναι, αν θέλεις να το ονομάζεις "αγώνα" αυτό που κάνεις, και όχι "τσαμπουκά εκ του ασφαλούς" ή "νταβατζηλίκι", τότε ναι, πρέπει να κινδυνεύεις και εσύ από κάτι.

 Δεν είναι πληρωμένες διακοπές η απεργία.

Για την ακρίβεια, είναι διακοπές άνευ αποδοχών, με έναν σχετικό περιορισμό στο "άνευ", διάβασε σχετικά στο προηγούμενο μήνυμα.

[leonigp]

Ξέρω και για απεργίες πανεπιστημιακών που δε χρειάζονται καν τέτοια απόφαση. Θες να πεις ότι σε κάθε απεργία σε όλους τους κλάδους του δημοσίου όλοι πληρώνονται τα πάντα; Και παρ' όλ' αυτά, πόσα χρόνια κάνει κάθε κλάδος για να απεργήσει (πάνω από μια-δυο μέρες "για την τιμή των όπλων"); Δηλαδή οι απεργοί της ΔΕΗ πληρώθηκαν; (Και δεν το ρωτάω με ειρωνική διάθεση. Αν ξέρεις ότι πληρώθηκαν για "παράνομη και καταχρηστική" απεργία, πες μου πού να βρω την απόφαση.)
Προφανώς και η απεργία είναι εκβιασμός. Η μόνη απάντηση του εργαζόμενου στον εργοδότη, κράτος ή ιδιώτη, που τον εκβιάζει με τις συνθήκες εργασίας, το ωράριο, τις αυξήσεις, τη δυσμενή μετάθεση ή απόλυση. Μόνο κόστος δεν είναι η απόλυση.

Υ.Γ.Κι όταν απεργούσαν οι σκουπιδιάρηδες, μαύρο χάλι ήταν η Αθήνα, με το σκουπιδοτενεκέ έξω από την πόρτα μου, αλλά καλά κάνανε. Και μακάρι να πληρώθηκαν και για τις μέρες που απέργησαν, είτε μόνιμοι ήταν είτε συμβασιούχοι.

[apostolisd]

Αν και είναι λίγο αργά,χωρίς να θέλω να εναντιωθώ με κανέναν,απλά αναρωτιέμαι αυτός που έγραψε το άρθρο
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_13/07/2008_277576
καθηγητής πανεπιστημίου δεν είναι?? Εκείνου, ποιός του έκανε τη χάρη;
Kαληνύχτα

[mat]

Mat, κρατιέμαι τόση ώρα, αλλά θα το πω: ως καθηγήτρια (ή υποψήφια καθηγήτρια;) καλό θα ήταν να φρεσκάρεις λίγο ενεργητική/παθητική φωνή.

Eυχαριστώ για την υπόδειξη και θα τη λάβω υπόψη μου.
Όσο για τις απαντήσεις σας στο ερώτημα μου δεν με κάλυψε κανένας από τους δυο, ούτε εσύ, ούτε ο Da_Kancho.

[k_k]

Στον διάλογο συνηθίζεται οι συνομιλητές σου να απαντούν σε ερωτήσεις όταν τους υποβάλονται τέτοιες . Μια στοιχειώδη ευγένεια επιβάλλει να συστηθούν λιγάκι και οι φορολογούμενοι πολίτες που τόσο ταλαιπωρούνται απο τους δυ .

Καλημέρα σας .

[mat]

Επειδή η συζήτηση έχει στραφεί ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας των "άχρηστων" δυ να θυμίσω κάτι:

Άρθρο 23 του Συντάγματος της Ελλάδας
1.Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ'αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου.
2. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών κει εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ’ αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας. Το δικαίωμα προσφυγής σε απεργία των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και του προσωπικού των κάθε μορφής επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπόκειται στους συγκεκριμένους περιορισμούς του νόμου που το ρυθμίζει. Οι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησής του.
Αυτά για όσους έχουν όνειρο να καταργηθεί το δικαίωμα της απεργίας........

[vassilo]

Φαντάζομαι ότι όλοι εσείς που είσαστε κατά της απεργίας είσαστε όπως εκείνοι οι συν'αδελφοί μου που ενώ εγώ έκανα απεργία και έχανα λεφτά που χρειαζόμουνα πολεμώντας όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για τους συναδέλφους μου αντί να κάνουν το εξάωρο όπως ακριβώς είχε θεώρησαν σωστό  να κάνουν τα κενά που τους άφησα μάθημα αντί να προσέχουν τα παιδιά και να στείλουν τα παιδιά σπίτι τους 12:30  αντί για 13:30 και να φύγουν κι αυτοί μια ώρα νωρίτερα .

Και ρωτάω όσους είναι αντίθετοι στην απεργία : σ'αυτή την περίπτωση ποιός λουφάρησε ; εγώ ή αυτοί ;
Γιατί το ποιός ήταν ο ηλίθιος σ'αυτή την ιστορία το ξέρω και το απαντώ ΕΓΩ .

Μια απεργία για να έχει αποτέλεσμα χρειάζεται συμμετοχή και να φέρει πρόβλημα στους άλλους , αλλιώς τσάμπα ο κόπος. Όταν απεργούν οι τράπεζες δεν διαμαρτύρομαι καθόλου. Όταν απεργούν οι οδοκαθαριστές πάλι δεν παραπονιέμαι . Τα δικαιώματά μας πρέπει να πολεμάμε να τα αποκτήσουμε.

Ένας τρόπος μας έχει μείνει να διαμαρτυρηθούμε και κάποιοι θέλουν να μας τον στερήσουν .

Εγώ κάνω ειδικότητα στο δημοτικό και όταν κάνουν απεργία οι δάσκαλοι θα μπορούσα πολύ όμορφα να πω ότι δεν κάνω και τα κενά μου θα είχα και θα πληρωνόμουνα αλλά δεν το κάνω . Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου εγώ να κάθομαι και να επωφελούμαι από τον κόπο και το χρήμα που χάνει ο άλλος. Αν και πολλοί από εδώ μέσα είμαι σίγουρη ότι αυτό ακριβώς κάνουν ... ελπίζω μόνο να τα πηγαίνουν καλά με την συνείδησή τους.

[thlemaxos355]

γιατι εχουμε ονειρο να κανουμε το δημοσιο τομεα να λειτουργει με τις αρετες του ιδιωτικου....

ενα δείγμα Αγάπη .

k_k θα σε παρακαλουσα να εισαι πιο προσεκτικη και να διαβαζεις ολες τις απαντησεις..θα αναγκαστω να επαναλαβω τι εγραψα σε προηγουμενο post κουραζοντας και τους υπολοιπους που διαβαζουν τα ιδια και τα ιδια..στο ειπε και η Αγαπη οτι δεν αναφερομαι στα ενσημα και στους μισθους και τα υπολοιπα κακα του ιδιωτικου τομεα αλλα στην σχεση που εχει ο πολιτης μαζι του...

''φυσικα και εχω δουλεψει..αναφερομαι στα θετικα για τον πολιτη....
το κυριοτερο ειναι οτι η επιχειρηση δουλευει ρολοι, ο πολιτης μενει ικανοποιημενος,εξυπηρετειται στην ωρα του και δεν νιωθει να του  κανουν χαρη που τον εξυπηρετουν ,ο ανικανος υπαλληλος που βλαπτει την επιχειρηση (αρα και μενα ως πελατη)  απολυεται (για φαντασου ο ανικανος εκπαιδευτικος που βλαπτει το δημοσιο σχολειο τι παθαινει )  ο πελατης μπορει να πει καπου το παραπονο του και να ακουστει ( για φαντασου ο γονιος που μπορει να πει το παραπονο του για τον καθηγητη του παιδιου του και το κυριοτερο ποσο μπορει να εισακουστει και να βρει το δικιο του)...γενικα αυτα προκυπτουν οταν συγκρινεις μια οποιαδηποτε δημοσια υπηρεσια με μια ιδιωτικη..δυστυχως...''

[thlemaxos355]

Και διακοπές ρεύματος θα έχουμε, και τα λιμάνια θα παραμένουν κλειστά, και τα σκουπίδια θα μας πνίγουν κάθε τόσο. Είναι το κόστος της δημοκρατίας. Προέχει το ιερόν δικαίωμα της απεργίας.

Αυτά ακούγονται και γράφονται αυτές τις μέρες της κοινωνικής αναταραχής που βιώνουμε. Πρόκειται για μισές αλήθειες, που συχνά είναι πιο παραπλανητικές και από τα ψεύδη. Συνεχώς λέγεται ότι έχομε την καλύτερη δημοκρατία της νεότερης Ελλάδας, επειδή στις εκλογές μετέχουν πια όλα τα κόμματα και αυτές διεξάγονται χωρίς βία και νοθεία. Αυτό είναι όντως βασικό στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτοαχρηστεύεται όμως όταν οι εκλεγόμενες ελεύθερα πολιτικές δυνάμεις που μας κυβερνούν και οι πολίτες που τις εκλέγουν εφαρμόζουν τους νόμους μόνον όταν τους συμφέρει, ενώ παρανομούν πια σχεδόν συστηματικά και ασυστόλως αγνοώντας τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους, με την ψευδεπίγραφη επίκληση περί δημοκρατικών κατακτήσεων. Αλλά θεμελιώδες χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι και ο απ' όλους σεβασμός των νόμων, αφού κατά την κορυφαία διάταξη του άρθρου 4 του Συντάγματος όλοι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και έχουν ίσα δικαιώματα αλλά και ίσες υποχρεώσεις.

Αυτό το σημειώνω ιδιαιτέρως, επειδή οι νέες ρυθμίσεις του Ασφαλιστικού τείνουν να εφαρμόσουν και αυτή τη διάταξη του Συντάγματος που είναι και υποχρέωσή μας έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία μας έχει παραπέμψει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν εξομοιώνουμε τις ελληνίδες γυναίκες ως προς τις υποχρεώσεις που ισχύουν για τους άνδρες.

Θεμελιώδης επίσης είναι η συνταγματική αρχή της συνέχειας του κράτους. Δεν νοείται δηλαδή να διακόπτεται η λειτουργία του, αφού έτσι αυτό καταλύεται. Μόνο μια επανάσταση συνεπάγεται κατάλυση του κράτους. Αλλά αυτή προϋποθέτει συνήθως αιματοκύλισμα, και μόνον αν επικρατήσει βάζει στη θέση της προηγούμενης κρατικής υπόστασης νέους και συνήθως πολύ πιο σκληρούς κανόνες που επιβάλλεται να τηρούν οι πολίτες και μάλιστα δι' απροκάλυπτης βίας ώσπου να παγιωθεί το νέο κρατικό σύστημα. Ακριβώς γι' αυτό ναι μεν το άρθρο 23 κατοχυρώνει το δικαίωμα της απεργίας, αλλά για τους δημοσίους υπαλλήλους, τους υπαλλήλους Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ΔΕΚΟ υπόκειται σε περιορισμούς ώστε να μην παρεμποδίζεται η εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου.

Εις βάρος αυτής της βασικής συνταγματικής διατάξεως ασελγούν αναισχύντως όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Κάθε τόσο ακινητοποιούν τις συγκοινωνίες, κλείνουν τα λιμάνια, παρεμποδίζουν την κυκλοφορία, διακόπτουν το ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται περιουσίες, ακόμη και να πεθαίνουν άνθρωποι. Ακριβώς γι' αυτό και το άρθρο 22 του Συντάγματος προβλέπει ότι ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περιπτώσεις επείγουσας κοινωνικής ανάγκης, όταν τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία, όπως συμβαίνει σήμερα με τις διακοπές ρεύματος και με τη μη συγκομιδή των σκουπιδιών, μολονότι και γι' αυτή την περίπτωση το Σύνταγμα προβλέπει την υποχρεωτική προσωπική εργασία στους ΟΤΑ.

Ολα αυτά πόσοι τα γνωρίζουν, και από τους απεργούς και από τους δεινοπαθούντες πολίτες; Κανένας δεν τους τα λέει. Ούτε η κυβέρνηση ούτε οι λαλίστατοι σε άλλα συνταγματολόγοι. Αντίθετα, γίνεται πλύση εγκεφάλου υπέρ του ιερού δικαιώματος της απεργίας, ενώ αποσιωπώνται όλα τα προαναφερθέντα. Στον σεβασμό του Συντάγματος αποβλέπουν και οι δικαστικές αποφάσεις περί παράνομης και καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος, που όμως ουδέποτε σχεδόν εφαρμόζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να εξευτελίζεται και το κύρος της Δικαιοσύνης. Η ασυδοσία, η αναρχία, η κυριαρχία του ψεύδους, ο λαϊκισμός και η διαφθορά πριονίζουν τα θεμέλια της δημοκρατίας μας.