0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Τηλέμαχε θέλεις να μας συστηθείς λιγάκι ? (π.χ. ηλικία , εργασία , ειδικότητα , ηλικία παιδιών)
Εννοούσα την ηλικία των δικών σου παιδιών (σε περίπτωση που υπάρχουν) . Οποτε αν και νέος (που σημαίνει οτι δεν εζησες εκείνη την εποχη του δασκάλου που περιγράφεις ) , οραματιζεσαι εκείνον τον δάσκαλο . Σωστά ?Η σημερινή όμως κοινωνία δεν εχει καμμία σχέση με την τότε . Ενα απο τα πιο βασικά προβλήματα σήμερα είναι η ανεργία . Επειτα ο καταναλωτισμός εχει σαρώσει τα πάντα , σε σημείο που αξία θεωρείται πλεον το χρήμα και άξιος , ο έχων χρήμα .Πως ο δάσκαλος του Χριστού και των αρχαίων ελληνικών , θα επιβιώσει σε μια τέτοια κοινωνία ? Εσυ πως νιώθεις στο σχολείο ?
Δεν είναι οι ΔΥ που ζουν σε βάρος των υπολοίπων
Θεμελιώδης επίσης είναι η συνταγματική αρχή της συνέχειας του κράτους. Δεν νοείται δηλαδή να διακόπτεται η λειτουργία του, αφού έτσι αυτό καταλύεται. Μόνο μια επανάσταση συνεπάγεται κατάλυση του κράτους. Αλλά αυτή προϋποθέτει συνήθως αιματοκύλισμα, και μόνον αν επικρατήσει βάζει στη θέση της προηγούμενης κρατικής υπόστασης νέους και συνήθως πολύ πιο σκληρούς κανόνες που επιβάλλεται να τηρούν οι πολίτες και μάλιστα δι' απροκάλυπτης βίας ώσπου να παγιωθεί το νέο κρατικό σύστημα. Ακριβώς γι' αυτό ναι μεν το άρθρο 23 κατοχυρώνει το δικαίωμα της απεργίας, αλλά για τους δημοσίους υπαλλήλους, τους υπαλλήλους Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των ΔΕΚΟ υπόκειται σε περιορισμούς ώστε να μην παρεμποδίζεται η εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Εις βάρος αυτής της βασικής συνταγματικής διατάξεως ασελγούν αναισχύντως όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Κάθε τόσο ακινητοποιούν τις συγκοινωνίες, κλείνουν τα λιμάνια, παρεμποδίζουν την κυκλοφορία, διακόπτουν το ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται περιουσίες, ακόμη και να πεθαίνουν άνθρωποι. Ακριβώς γι' αυτό και το άρθρο 22 του Συντάγματος προβλέπει ότι ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περιπτώσεις επείγουσας κοινωνικής ανάγκης, όταν τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία, όπως συμβαίνει σήμερα με τις διακοπές ρεύματος και με τη μη συγκομιδή των σκουπιδιών, μολονότι και γι' αυτή την περίπτωση το Σύνταγμα προβλέπει την υποχρεωτική προσωπική εργασία στους ΟΤΑ.
Καλά τώρα, αυτό πώς ξέφυγε από τους "συνδικαλιστές" του κρατικού συνδικαλισμού και δεν ζήτησαν την κατάργηση τέτοιου αισχρά αντιδημοκρατικού άρθρου στο Σύνταγμα; Εκτός αν περιμένουν να το καταργήσουν όταν γίνουν "βολευτές".Αλλά και πάλι, δεν χρειάζεται να το διαβάζετε αυτό το άρθρο, πείτε ότι "δεν το γνώριζα", "επιδέχεται ερμηνεία", "είναι κατά των δικαιωμάτων μου και δεν το δέχομαι", "και τι με νοιάζει εμένα;" και ότι άλλο δημοκρατικό σας έρχεται πρόχειρο. Ή απλά παρεπέμψτε το στους "συνδικαλιστές" που γνωρίζουν ακόμα καλύτερα το επάγγελμα.