Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: apri στις Δεκεμβρίου 20, 2011, 10:03:49 pm
-
«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Συγγνώμη»
Γονείς σε απόλυτη φτώχεια ζητούν να αφήσουν το παιδί τους στα χωριά SOS
Της Μαριλης Μαργωμενου
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_18/12/2011_466572
(http://www.kalymniansvoice.com/el/images/stories/articles/articles2011/20111121_.jpg)
Η Αννα ήταν ακόμα στον παιδικό σταθμό. Είχε πάει απόγευμα και η μαμά της δεν είχε εμφανιστεί. Οι νηπιαγωγοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ωσπου το κοριτσάκι έβγαλε κάτι απ' την τσέπη του. Ηταν ένα σημείωμα: «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Δεν έχω λεφτά, δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της».
Ο άνθρωπος που μου λέει την ιστορία την διηγείται σαν κάτι συνηθισμένο. Ο Στ. Σιφνιός είναι υπεύθυνος της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS. «Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία», λέει. «Και ο εισαγγελέας έστειλε το παιδί σ' εμάς».
Ολα αυτά δεν έγιναν σε κάποιο βιβλίο του Ντίκενς. Εγιναν σε μια συνοικία της Αθήνας. Η μαμά της Αννας δεν είναι τρελή. Είναι μια κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και πανικοβλήθηκε. Σαν την ιστορία της, υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιες ακόμη ιστορίες. Σήμερα στην Ελλάδα πεντακόσιοι γονείς είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση, που ζήτησαν στα Παιδικά Χωριά SOS να αφήσουν εκεί το παιδί τους.
«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση. Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π.
-
Ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για κάποιο σχολιασμό. Δεν μπορω όμως να δικαιολογήσω τη μάνα, όσο και αν ειναι θέμα φτώχειας. Δεν εγκαταλείπεις το παιδι σου απο έλλειψη τροφής. Ο χωρισμος (αυτό ειναι "πέταμα" ) ειναι κατι που δεν γιατρευεται πότε....και οχι, δεν δικαιολογω τη μάνα σε καμια περιπτωση.
-
πάνω σ΄αυτό ακριβώς το άρθρο σχολιάζαμε σήμερα το πρωί στο δρόμο για τη δουλειά - σας παραθέτω μερικά απο τα σχόλια αυτής της κουβέντας:
πώς γίνεται κάτι Πάκι μανάδες μες τη μπίχλα και την ανέχεια να κρατούν τα παιδιά τους κοντά και εδώ να τα παρατάνε σχεδόν ελαφρά τη καρδία ;
η μάνα πρέπει να κάνει τα πάντα για να ταϊσει το παιδι της
μπορεί όμως η μάνα να μην ήθελε να φτάσει το παιδί της να ζήσει τα χειρότερα ή να το αναγκάσει να βγει επετεία ή να πεινάσει - με μια άλλη ματιά αυτη η κίνηση μπορεί να κρύβει και υπέρτατη αγάπη
κυρίως μονογονεϊκές οικογένειες καταλήγουν έτσι - και είναι απορίας άξιο καθώς απο τη μια αποφασίζεις να κρατήσεις ένα π αιδί και να φας το .....αγγούρι που αυτό συνεπάγεται και απο την άλλη πάς και το δίνεις;
αυτές ήταν λίγες απο τις σκέψεις που ανταλλάξαμε πάνω στο θέμα αυτό!
-
Η μητερα στεκοταν στα καλα της?
Αν ναι, λυπαμαι πολυ για την απιστευτη απογνωση στην οποια οδηγειται με βαναυσο κ βιαιο τροπο η ελληνικη οικογενεια..
Καποια αλλη εδωσε τη βερα της για να παρει σουβλακια για τα μικρα, εγραψαν οι εφημεριδες.
Αν κατι τετοια ενοουσαν ο γαπ κ ο χοντρος οτι θα συμβαινουν, οταν ελεγαν ¨απαιτουνται θυσιες¨ η ¨ θα ματωσουμε (σετε)¨, τοτε ερρετωσαν τα μνημονια κ στο διαολο τα μετρα για να σωθει ( ?)η ελλαδα.
Και τι δεν θαδινα αυτη η μανα να μην ειναι μια αμπτωχη μητερα αλλα να ειναι η γυναικα του γιωργακη κ του μπενυ..
Και ειναι αρχη ακομη
-
Στη χώρα που γρήγορα και με "συνοπτικές διαδικασίες" πτωχεύουν οικογένειες, οι πιο αδύναμοι και αυτοί που έχουν τα πιο πολλά προβλήματα οποιασδήποτε φύσης καταρρέουν...
Σε ένα ανάλγητο κράτος που δεν έχει τις υποδομές να στηρίξει μονογονεικές οικογένειες με οικονομικά προβλήματα, λαμβάνοντας υπόψη αυτά που έρχονται στο επόμενο έτος, οφείλουμε και εμείς σαν κοινωνία με κάθε τρόπο να βοηθήσουμε τα μεγαλύτερα θύματα όλων αυτών των προβληματκών καταστάσεων..., τα παιδιά...
-
Ο νους μου πήγε το έργο του Δ.Σολωμού "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι" και στην περιγραφή της σκηνής μάνας - παιδιού.
-
Πάω για ψώνια.
Καλημέρα σας.
-
http://thebest.gr/news/index/viewStory/104633 (http://thebest.gr/news/index/viewStory/104633)
-
Δείτε και την ταινία "God Bless the Child" του Lary Elikann 1988 με μια μητέρα που την εγκαταλείπει ο άντρας της, μένει άνεργη, άστεγη και γυρνάει από ξενώνα σε ξενώνα αστέγων μέχρι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την κορούλα της κι όλα αυτά στην πολιτισμένη Αμερική...Και τώρα το ίδιο γίνεται και στη χώρα μας. Κανείς δε μπορεί να μπει πραγματικά στη θέση αυτών των μητέρων που βιώνουν την εξαθλίωση στο πετσί τους. Οι περισσότεροί μας κρίνουμε από έξω, γιατί η κρίση δεν επηρρέασε τους πάντες με τον ίδιο τρόπο. Ακόμα υπάρχουν άτομα που το μόνο που τους στέρησε η κρίση είναι π.χ. τα ταξίδια στο εξωτερικό, ενώ για άλλους η κρίση θέτει ζήτημα επιβίωσης!Οι πλούσιοι πλουτίζουν και οι φτωχοί φτωχαίνουν.
-
Εμένα πάλι το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι , καλά κάνουν. Δεν ξέρω ρε παιδιά. Εγώ έχω την άποψη ότι το δόγμα "κρατάω το παιδί μαζί μου ότι κι αν γίνει γιατί η αγάπη της μάνας θα το θρέψει" δεν παίζει. Κατ' αρχάς, γονείς που μπορούν να κρατάνε δίπλα τους τα παιδιά τους σε συνθήκες εξαιρετικής ανέχειας, και να τα μεγαλώνουν με την αγάπη τους, με το μπαρδόν, αλλά υπάρχουν μόνο στις ταινίες. Όχι γιατί δεν τα αγαπάνε, αλλά γιατί πολύ απλά, για να μην τρελαθείς σε μία τέτοια κατάσταση εσύ ο ίδιος και να καταφέρεις ταυτόχρονα να μεγαλώνεις και το παιδί σου, χρειάζεσαι πρώτα απ όλα πολύ γερές βάσεις σαν άτομο και σαν χαρακτήρας. Έλα όμως που συνήθως η φτώχια δεν συνυπάρχει με τέτοια πράματα.
Και όχι, bitch, επειδή βλέπει κανείς μία μάνα "μες τη μπίχλα και την ανέχεια" να κρατάει το παιδί της, δεν σημαίνει αυτόματα οτι αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί, ούτε ότι η μάνα το κρατάει από την πολλή της αγάπη κι όχι γιατί απλά "έτσι είναι" και δεν έχει την δυνατότητα να σκεφτεί κάτι άλλο ή γιατί απλά περιμένει να μεγαλώσει και να συμβάλει στα οικονομικά. Και οι μονογονεϊκές οικογένειες δεν είναι πάντα από την αρχή μονογονεϊκές. Ούτε δημιουργούνται πάντα από συνειδητή επιλογή. Πολλές φορές μία γυναίκα κρατάει ένα μωρό γιατί πολύ απλά η θρησκεία, ο κοινωνικός περίγυρος και οι αντιλήψεις με τις οποίες μεγάλωσε δεν της επιτρέπουν να σκεφτεί ή να ξέρει ότι υπάρχει άλλη επιλογή (και δεν μιλάω να επιλέξει να μην το κρατήσει, απλά να ξέρει οτί υπάρχει κι αυτό σαν περίπτωση για να κάνει συνειδητή επιλογή).
Σε παλιότερες δεκαετίες η εγκατάληψη παιδιών σε ιδρύματα ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο. Αγαπούσαν λιγότερο οι γονείς τότε τα παιδιά τους; ή μήπως δεν ήταν συνηθισμένοι στην φτώχια; (μετά από παγκόσμιο πόλεμο και κατοχή)
-
hapiness σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου κι ας σκεφτούμε ότι μπροστά στη μητέρα που όντας ανήμπορη να μεγαλώσει το παιδί της κι από ανάγκη και μόνο το εγκαταλείπει σε ένα ίδρυμα και μπροστά σε εκείνη που αντιμετωπίζει τη φτώχεια της βγάζοντας τα παιδιά της στο δρόμο να ζητιανεύουν και να καθαρίζουν τα τζάμια αυτοκινήτων στα φανάρια αντιμετωπίζοντας κάθε λογής κινδύνους και τρώγοντας κι από πάνω ξύλο αν δεν πάνε στο σπίτι το ανάλογο ποσό, σίγουρα η πρώτη αγαπά τα παιδιά της περισσότερο. Ακόμα, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι στην πρώτη περίπτωση να δίνεται στη μητέρα η δυνατότητα, εφόσον το κράτος δε φροντίζει για την αποτροπή αυτού του φαινομένου, να κρατά επαφή με το παιδί της κι όχι να συναντά γραφειοκρατικά εμπόδια και το φόβο σύλληψης για εγκατάλειψη ανηλίκου, ώστε αν ορθοποδήσει κάποια στιγμή να μπορέσει να πάρει πίσω το παιδί της.
-
Σε παλιότερες δεκαετίες η εγκατάληψη παιδιών σε ιδρύματα ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο. Αγαπούσαν λιγότερο οι γονείς τότε τα παιδιά τους; ή μήπως δεν ήταν συνηθισμένοι στην φτώχια; (μετά από παγκόσμιο πόλεμο και κατοχή)
Ηταν συνηθισμένοι στη φτωχια και μαλιστα εκαναν και πολλα παιδια, αλλά τοτε ηταν αλλες οι συνθηκες, θελω να πω ηταν αλλη η θεση της γυναικας στην κοινωνια, ηταν πολυ λιγοτερες οι αναγκες και οι απαιτησεις ως προς το μεγαλωμα των παιδιων....
Σημερα, αν δεν νιωθεις ικανος να ανταπεξελθεις στα βασικα δεν προχωρας να κανεις οικογενεια με 2, 3 ή 4 παιδια (και μιλαω οχι για τωρα που υπαρχει η κριση, αλλά γενικοτερα)
Παντως η θεση που παιρνεις happiness αν και δεν συμφωνω σε καπoια σημεια ειναι τεκμηριωμενη και απολυτα σεβαστη.
-
Παντως η θεση που παιρνεις happiness αν και δεν συμφωνω σε καπια σημεια ειναι τεκμηριωμενη και απολυτα σεβαστη.
Μερσί για το κοπλιμάν ;)
-
Θα συμφωνήσω κι εγώ με την happiness όπως και με τον Πάνο...
Το ότι κάποιος γίνεται γονιός δεν προϋποθέτει πως έχει πραγματικά τα ψυχολογικά εφόδια γι αυτό...πόσο μάλλον σε μια μονογονεϊκή οικογένεια. Και όταν έρχεται και η φτώχεια, έρχεται και η απόγνωση και ο πανικός...
Και δυστυχώς αυτά είναι σημεία των καιρών μας όλο και πιο συχνά. Παλιά η φτώχεια ήταν ο κανόνας...οι άνθρωποι έκαναν οικογένειες μέσα σε συνθήκες φτώχειας γιατί δεν υπήρχαν και πολλές άλλες εναλλακτικές...σήμερα...η φτώχεια είναι μια διάσταση άγνωστη στους περισσότερους από μας δεδομένου του πώς μεγαλώσαμε και γι αυτό πολύ τρομακτική κατάσταση. Παρόλο που είναι όμως άγνωστη κατάσταση, είναι πολύ εύκολο πλέον να βρεθούν κάποιοι σ'αυτήν την κατάσταση...με τα αποτελέσματα που βλέπουμε στους πιο αδύναμους όπως είπε και ο panos...
Θέλω να συμπληρώσω κι εγώ πως είναι θέμα όλων μας και κοινό πρόβλημα...υπάρχουν τρόποι βοήθειας.
Επίσης έχω δουλέψει με παιδιά παρατημένα σε "Παιδοπόλεις" (έτσι λένε τώρα τα ορφανοτροφεία) και όντως ποτέ δεν παύουν να κουβαλάνε το αίσθημα της εγκατάλειψης και ποτέ δεν παύουν να αναζητούν τους γονείς τους...ακόμη κι όταν φτάσουν στην εφηβεία...
-
Παντως σε καμια περιπτωση και για κανενα λογο δεν δικαιολογω τη μανα που εγκαταλειπει το παιδι. Η εγκαταλειψη σημαινει "θανατος" για το παιδι.
-
Ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για κάποιο σχολιασμό. Δεν μπορω όμως να δικαιολογήσω τη μάνα, όσο και αν ειναι θέμα φτώχειας. Δεν εγκαταλείπεις το παιδι σου απο έλλειψη τροφής. Ο χωρισμος (αυτό ειναι "πέταμα" ) ειναι κατι που δεν γιατρευεται πότε....και οχι, δεν δικαιολογω τη μάνα σε καμια περιπτωση.
+++++++++++++++++
Υπάρχουν τα συσσίτια, υπάρχουν τα περισσεύματα στα εστιατόρια, φαστ φούντ που αφήνουν οι πελάτες και στην χειρότερη υπάρχει και η κλοπή. Καλύτερα να ξέρει το παιδί οτι με έχουν στην φυλακή για κλοπή και για αυτό δεν είμαι κοντά του παρά να νομίζει οτι απλά ήταν βάρος και είπα να συνεχίσω την ζωή μου χωρίς αυτό.
-
Ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για κάποιο σχολιασμό. Δεν μπορω όμως να δικαιολογήσω τη μάνα, όσο και αν ειναι θέμα φτώχειας. Δεν εγκαταλείπεις το παιδι σου απο έλλειψη τροφής. Ο χωρισμος (αυτό ειναι "πέταμα" ) ειναι κατι που δεν γιατρευεται πότε....και οχι, δεν δικαιολογω τη μάνα σε καμια περιπτωση.
+++++++++++++++++
Υπάρχουν τα συσσίτια, υπάρχουν τα περισσεύματα στα εστιατόρια, φαστ φούντ που αφήνουν οι πελάτες και στην χειρότερη υπάρχει και η κλοπή. Καλύτερα να ξέρει το παιδί οτι με έχουν στην φυλακή για κλοπή και για αυτό δεν είμαι κοντά του παρά να νομίζει οτι απλά ήταν βάρος και είπα να συνεχίσω την ζωή μου χωρίς αυτό.
Παιδιά....μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια....όπως προείπα δεν έχουν όλοι τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις για να κάνουν την υπέρβαση...ο πανικός είναι κακός σύμβουλος....και σε καμία περίπτωση μην θεωρείτε πως το κάνουν ελαφρά τη καρδία...είναι εύκολο να κρίνουμε,αλλά το θέμα είναι να βοηθάμε,όχι να κρίνουμε...
Και επίσης όλοι εμείς που κρίνουμε δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σε κατάσταση φτώχειας...Και δεν ξέρουμε αν όντως πριν το αφήσει μια μάνα το παιδί της δεν είχε φτάσει στο σημείο να ψάξει και στα σκουπίδια.
Εμένα πονάει η ψυχή μου πραγματικά μ'αυτά τα παιδιά...και όταν δούλεψα μαζί τους σχεδόν κάθε μέρα ότν έφευγα έκλαιγα,αλλά έμαθα να κατανοώ τις αδυναμίες των ανθρώπων και να μην είμαι απόλυτη και έμαθα επίσης πως προέχει του σχολιασμού η άμεση βοήθεια....
-
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι ούτε την ίδια δύναμη, ούτε ίσα αποθέματα αγάπης! Δε θέλω να κρίνω αλλά για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη από το να στερηθείς τα παιδιά σου! Ο ορισμός της κόλασης! Δυστυχώς, όμως, για αρκετούς τα παιδιά είναι βάρος και πολλοί δεν έχουν δυνατούς ώμους για να το σηκώσουν! Το έχω δει...και έχουμε πολλά να δούμε ακόμα...Χθες το πρωί, πήγα στη
-
Ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για κάποιο σχολιασμό. Δεν μπορω όμως να δικαιολογήσω τη μάνα, όσο και αν ειναι θέμα φτώχειας. Δεν εγκαταλείπεις το παιδι σου απο έλλειψη τροφής. Ο χωρισμος (αυτό ειναι "πέταμα" ) ειναι κατι που δεν γιατρευεται πότε....και οχι, δεν δικαιολογω τη μάνα σε καμια περιπτωση.
+++++++++++++++++
Υπάρχουν τα συσσίτια, υπάρχουν τα περισσεύματα στα εστιατόρια, φαστ φούντ που αφήνουν οι πελάτες και στην χειρότερη υπάρχει και η κλοπή. Καλύτερα να ξέρει το παιδί οτι με έχουν στην φυλακή για κλοπή και για αυτό δεν είμαι κοντά του παρά να νομίζει οτι απλά ήταν βάρος και είπα να συνεχίσω την ζωή μου χωρίς αυτό.
Παιδιά....μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια....όπως προείπα δεν έχουν όλοι τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις για να κάνουν την υπέρβαση...ο πανικός είναι κακός σύμβουλος....και σε καμία περίπτωση μην θεωρείτε πως το κάνουν ελαφρά τη καρδία...είναι εύκολο να κρίνουμε,αλλά το θέμα είναι να βοηθάμε,όχι να κρίνουμε...
Και επίσης όλοι εμείς που κρίνουμε δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σε κατάσταση φτώχειας...Και δεν ξέρουμε αν όντως πριν το αφήσει μια μάνα το παιδί της δεν είχε φτάσει στο σημείο να ψάξει και στα σκουπίδια.
Εμένα πονάει η ψυχή μου πραγματικά μ'αυτά τα παιδιά...και όταν δούλεψα μαζί τους σχεδόν κάθε μέρα ότν έφευγα έκλαιγα,αλλά έμαθα να κατανοώ τις αδυναμίες των ανθρώπων και να μην είμαι απόλυτη και έμαθα επίσης πως προέχει του σχολιασμού η άμεση βοήθεια....
εδώ είναι όμως φόρουμ. και το θέμα νομίζω οτι μπήκε για σχολιασμό :)
Και όπως και να το κάνουμε μια γνώμη δεν μπορεί παρα να είναι υποκειμενική. Είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται και μιλάει με βάση το πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο και όλο αυτό πηγάζει απο τις προσωπικές μου εμπειρίες. Εσύ λες οτι η γυναίκα αυτή είναι αδύναμη εγώ λέω οτι δεν είναι αυτό που ονομάζουμε μάνα. Άλλο να καταλαβαίνω οτι μια συμπεριφορά προέρχεται απο αδυναμία χαρακτήρα και άλλο να δικαιολογώ την συμπεριφορά σαν λογικό επόμενο μιας κατάστασης.
-
1. Τι να σκεφτόταν άραγε αυτή η γυναίκα το πρωί που πήγε το παιδί στο σχολείο?
2. Την ώρα που συνήθιζε να πηγαίνει στο σχολείο για να το πάρει, δε θα πήγε άραγε το μυαλό της?
Δε θα είπε........"α....κοντεύει 12 πρέπει να πάω να πάρω το παιδί"?
3. Το βράδυ που έπεσε για ύπνο,θα σκέφτηκε ποιος σκεπάζει απόψε το παιδί της, τι χρώμα μπιτζάμες του έβαλαν
4. Φέτος έχω κάποια ιδιαίτερα, βγάζω ένα χαρτζιλίκι. Με υποστηρίζει σημαντικά η μητέρα μου,ειδικά το καλοκαίρι που δεν έχω μαθήματα. Έχω στείλει ένα κάρο βιογραφικά, αλλά δουλειές δεν υπάρχουν, μέχρι και σε οδοντίατρο πήγα για να καθαρίζω το ιατρείο και να του δίνω τα εργαλεία ,αλλά δε με πήρε. Είμαι στα 30. Θα μπορούσα να είχα αποκτήσει ένα παιδί. Ίσως να αποκτήσω ένα παιδί στο μέλλον και στην πορεία να δω ότι με τον πατέρα του, δεν μπορώ να ζήσω. Αν δεν έχω ιδιαίτερα? Αν η μητέρα μου δε ζει? Δεν έχω 53 ακίνητα, ούτε 3 δεν έχω.
Δε θα ήθελα να είμαι στη θέση της.
Μακάρι να ήταν γειτόνισσά μου, να της έδινα ένα πιάτο φαγητό για το μωρό., να το έπαιρνα να ζήσει μαζί μας. Θα έτρωγε ότι τρώμε κι εμείς. Θα ζεσταινόταν μαζί μας.
-
Ειλικρινά, δεν βρίσκω λόγια για κάποιο σχολιασμό. Δεν μπορω όμως να δικαιολογήσω τη μάνα, όσο και αν ειναι θέμα φτώχειας. Δεν εγκαταλείπεις το παιδι σου απο έλλειψη τροφής. Ο χωρισμος (αυτό ειναι "πέταμα" ) ειναι κατι που δεν γιατρευεται πότε....και οχι, δεν δικαιολογω τη μάνα σε καμια περιπτωση.
+++++++++++++++++
Υπάρχουν τα συσσίτια, υπάρχουν τα περισσεύματα στα εστιατόρια, φαστ φούντ που αφήνουν οι πελάτες και στην χειρότερη υπάρχει και η κλοπή. Καλύτερα να ξέρει το παιδί οτι με έχουν στην φυλακή για κλοπή και για αυτό δεν είμαι κοντά του παρά να νομίζει οτι απλά ήταν βάρος και είπα να συνεχίσω την ζωή μου χωρίς αυτό.
Παιδιά....μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια....όπως προείπα δεν έχουν όλοι τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις για να κάνουν την υπέρβαση...ο πανικός είναι κακός σύμβουλος....και σε καμία περίπτωση μην θεωρείτε πως το κάνουν ελαφρά τη καρδία...είναι εύκολο να κρίνουμε,αλλά το θέμα είναι να βοηθάμε,όχι να κρίνουμε...
Και επίσης όλοι εμείς που κρίνουμε δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σε κατάσταση φτώχειας...Και δεν ξέρουμε αν όντως πριν το αφήσει μια μάνα το παιδί της δεν είχε φτάσει στο σημείο να ψάξει και στα σκουπίδια.
Εμένα πονάει η ψυχή μου πραγματικά μ'αυτά τα παιδιά...και όταν δούλεψα μαζί τους σχεδόν κάθε μέρα ότν έφευγα έκλαιγα,αλλά έμαθα να κατανοώ τις αδυναμίες των ανθρώπων και να μην είμαι απόλυτη και έμαθα επίσης πως προέχει του σχολιασμού η άμεση βοήθεια....
εδώ είναι όμως φόρουμ. και το θέμα νομίζω οτι μπήκε για σχολιασμό :)
Και όπως και να το κάνουμε μια γνώμη δεν μπορεί παρα να είναι υποκειμενική. Είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται και μιλάει με βάση το πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο και όλο αυτό πηγάζει απο τις προσωπικές μου εμπειρίες. Εσύ λες οτι η γυναίκα αυτή είναι αδύναμη εγώ λέω οτι δεν είναι αυτό που ονομάζουμε μάνα. Άλλο να καταλαβαίνω οτι μια συμπεριφορά προέρχεται απο αδυναμία χαρακτήρα και άλλο να δικαιολογώ την συμπεριφορά σαν λογικό επόμενο μιας κατάστασης.
Δεν νομίζω πως η apri παρέθεσε το άρθρο για να σχολιάσουμε αυτές τις μάνες,αλλά για να σχολιάσουμε το σημείο αυτό των καιρών που συνεχώς πληθαίνει...
Σαφώς και μπορείς να σχολιάσεις την κίνηση αυτής της μάνας,αλλά πρέπει να κρατάμε όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά όταν δεν ξέρουμε λεπτομέρειες των καταστάσεων και κυρίως όταν πρόκειται για τόσο λεπτά θέματα...
-
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι ούτε την ίδια δύναμη, ούτε ίσα αποθέματα αγάπης! Δε θέλω να κρίνω αλλά για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη από το να στερηθείς τα παιδιά σου! Ο ορισμός της κόλασης! Δυστυχώς, όμως, για αρκετούς τα παιδιά είναι βάρος και πολλοί δεν έχουν δυνατούς ώμους για να το σηκώσουν! Το έχω δει...και έχουμε πολλά να δούμε ακόμα...Χθες το πρωί, πήγα στη
-
Ματωνει η καρδια μου οταν ακουω τετοιες καταστασεις για παιδια.Ειμαι και εγω εκπαιδευτικος.Αδιοριστη.Με ξεχασε βλεπετε η Αννουλα εδω και 2 χρονια.Δουλευω ως εκπαιδευτικος μια δεκαετια.Κοντευω σε λιγα χρονακια τα 40.Εργασιακη ανασφαλεια στο φουλ.Δεν ξερω αν του χρονου εχω δουλεια.Ειμαστε μονογονειικη οικογενεια.Και να πεσει ο μισθος στα 600 ή να μην με παρει για δουλεια......δεν σας το κρυβω.........ΦΟ
-
Και όχι, bitch, επειδή βλέπει κανείς μία μάνα "μες τη μπίχλα και την ανέχεια" να κρατάει το παιδί της, δεν σημαίνει αυτόματα οτι αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί, ούτε ότι η μάνα το κρατάει από την πολλή της αγάπη κι όχι γιατί απλά "έτσι είναι" και δεν έχει την δυνατότητα να σκεφτεί κάτι άλλο ή γιατί απλά περιμένει να μεγαλώσει και να συμβάλει στα οικονομικά. Και οι μονογονεϊκές οικογένειες δεν είναι πάντα από την αρχή μονογονεϊκές. Ούτε δημιουργούνται πάντα από συνειδητή επιλογή. Πολλές φορές μία γυναίκα κρατάει ένα μωρό γιατί πολύ απλά η θρησκεία, ο κοινωνικός περίγυρος και οι αντιλήψεις με τις οποίες μεγάλωσε δεν της επιτρέπουν να σκεφτεί ή να ξέρει ότι υπάρχει άλλη επιλογή (και δεν μιλάω να επιλέξει να μην το κρατήσει, απλά να ξέρει οτί υπάρχει κι αυτό σαν περίπτωση για να κάνει συνειδητή επιλογή).
Σε παλιότερες δεκαετίες η εγκατάληψη παιδιών σε ιδρύματα ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο. Αγαπούσαν λιγότερο οι γονείς τότε τα παιδιά τους; ή μήπως δεν ήταν συνηθισμένοι στην φτώχια; (μετά από παγκόσμιο πόλεμο και κατοχή)
θα διαφωνήσω μαζί σου ως προς τούτο : στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης δεν κρατάς ένα παιδί με σκοπό να το μεγαλώσεις μόνη σου επειδή έτσι επιβάλλει η θρησκεία και ο κοινωνικός περίγυρος.... Για να το θέσω ωμά... αν τη θρησκεία ή τον κοινωνικό περίγυρο τους έχεις γραμμένους όταν "βγάζεις τα μάτια σου" δεν δικαιούσαι να τους επικαλείσαι μετά προκειμένου να κρατήσεις ένα παιδί. Για μένα είναι πλέον θέμα επιλογής και μόνο ( είτε η οικογένεια ξεκινά ως μονογονεϊκή είτε καταλήγει εκεί...) Και επίσης, θεωρώ - μιλώντας και επί προσωπικού - ότι το καλύτερο για το παιδί είναι να μένει με τη μάνα του. Άσε που όπως έγραψαν σοφά και πιο πριν, υπάρχουν συσσίτια, ανάδοχες οικογένειες, συγγενείς και φίλοι ....προσωπικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν βρέθηκε έστω ένας ηλικιωμένος να τον προσέχεις με αντάλλαγμα στέγη και τροφή... και εν τέλει πώς γίνεται όλοι οι μετανάστες φτωχικά μεν να καταφέρνουν να επιβιώνουν και να κρατάνε μαζί τους μια ντουζίνα παιδιά και τούτη η μάνα εδώ να τσακίζει;
σε τέτοια θέματα κι εγώ κάθετη είμαι - όπως ακριβώς η tinakipe17 - το λαιμό μου θα κόψω αλλά το παιδί μου δε θα το αφήσω ποτέ!
-
Και όχι, bitch, επειδή βλέπει κανείς μία μάνα "μες τη μπίχλα και την ανέχεια" να κρατάει το παιδί της, δεν σημαίνει αυτόματα οτι αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί, ούτε ότι η μάνα το κρατάει από την πολλή της αγάπη κι όχι γιατί απλά "έτσι είναι" και δεν έχει την δυνατότητα να σκεφτεί κάτι άλλο ή γιατί απλά περιμένει να μεγαλώσει και να συμβάλει στα οικονομικά. Και οι μονογονεϊκές οικογένειες δεν είναι πάντα από την αρχή μονογονεϊκές. Ούτε δημιουργούνται πάντα από συνειδητή επιλογή. Πολλές φορές μία γυναίκα κρατάει ένα μωρό γιατί πολύ απλά η θρησκεία, ο κοινωνικός περίγυρος και οι αντιλήψεις με τις οποίες μεγάλωσε δεν της επιτρέπουν να σκεφτεί ή να ξέρει ότι υπάρχει άλλη επιλογή (και δεν μιλάω να επιλέξει να μην το κρατήσει, απλά να ξέρει οτί υπάρχει κι αυτό σαν περίπτωση για να κάνει συνειδητή επιλογή).
Σε παλιότερες δεκαετίες η εγκατάληψη παιδιών σε ιδρύματα ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο. Αγαπούσαν λιγότερο οι γονείς τότε τα παιδιά τους; ή μήπως δεν ήταν συνηθισμένοι στην φτώχια; (μετά από παγκόσμιο πόλεμο και κατοχή)
θα διαφωνήσω μαζί σου ως προς τούτο : στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης δεν κρατάς ένα παιδί με σκοπό να το μεγαλώσεις μόνη σου επειδή έτσι επιβάλλει η θρησκεία και ο κοινωνικός περίγυρος.... Για να το θέσω ωμά... αν τη θρησκεία ή τον κοινωνικό περίγυρο τους έχεις γραμμένους όταν "βγάζεις τα μάτια σου" δεν δικαιούσαι να τους επικαλείσαι μετά προκειμένου να κρατήσεις ένα παιδί. Για μένα είναι πλέον θέμα επιλογής και μόνο ( είτε η οικογένεια ξεκινά ως μονογονεϊκή είτε καταλήγει εκεί...) Και επίσης, θεωρώ - μιλώντας και επί προσωπικού - ότι το καλύτερο για το παιδί είναι να μένει με τη μάνα του. Άσε που όπως έγραψαν σοφά και πιο πριν, υπάρχουν συσσίτια, ανάδοχες οικογένειες, συγγενείς και φίλοι ....προσωπικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν βρέθηκε έστω ένας ηλικιωμένος να τον προσέχεις με αντάλλαγμα στέγη και τροφή... και εν τέλει πώς γίνεται όλοι οι μετανάστες φτωχικά μεν να καταφέρνουν να επιβιώνουν και να κρατάνε μαζί τους μια ντουζίνα παιδιά και τούτη η μάνα εδώ να τσακίζει;
σε τέτοια θέματα κι εγώ κάθετη είμαι - όπως ακριβώς η tinakipe17 - το λαιμό μου θα κόψω αλλά το παιδί μου δε θα το αφήσω ποτέ!
ΕΤΣΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ....................+++++++++++++++++++++++++++ ΠΟΤΕ.
Οι μεταναστες αγοραζουν με 45 λεπτα απο το LIDL 1 κιλο κριθαρακι , το μαγειρευουν και το τρωνε τρεις μερες.Εμεις γιατι οχι?
Τον ιανουαριο του 2003 εγινε στην Λημνο χιονοθυελλα και ξηλωσε απο τον χιονια και τον αερα 200 κολονες της ΔΕΗ...........αποτελεσμα.....11 μερες χωρις ρευμα, νερο και φαη.Στο δωματιο μεσα ηταν τα σκεπασματα μουσκεμα απο την υγρασια και ειχε μειον απο θερμοκρασια.Οι ντοπιοι ξερουν απο τετοια φαινομενα και γιαυτο ειναι εφοδιασμενοι με γεννητριες.Εμεις οι ξενοι ομως που παμε εκει για οχτω μηνες δουλειας δεν γνωριζουμε απο αυτα.Που θελω να καταληξω.........επιβιωσαμε με ενα καμινετο( το γκαζακι που φτιαχνουμε ελληνικο καφε).Εκει εφτιαχνα το μωρο που ηταν τοτε 6 χρονων.................11 μερες τραχανα.Γαλα δεν υπηρχε αφου δεν υπηρχε επικοινωνια με το νησι λογω αποκλεισμου και χιονοθυελλας.ΕΠΙ
-
Δεν ξέρω αν νομιμοποιείται κανείς να λέει πολλά τραγούδια έξω από το χορό.
Ούτε μπορώ να ξέρω τι σκεφτόταν η μάνα που αποφάσισε να δώσει το παιδί της, αν είχε άλλες επιλογές ή όχι,
αν ήταν άκαρδη, επιπόλαιη ή απελπισμένη.
Ίσως να μην μπορούσε καν να σκεφθεί λογικά.
Κάθε άνθρωπος μεγαλώνοντας συνηθίζει ψυχολογικά να ζει σ’ ένα επίπεδο ζωής, άντε και λίγο πάνω ή λίγο κάτω από αυτό.
Κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για απότομες διακυμάνσεις του επιπέδου ζωής του, πόσω μάλλον όταν όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι προσωρινή κατάσταση.
Γι’ αυτό και όταν συμβαίνει αυτό, ακολουθεί ό,τι ακολουθεί πάντα τις απότομες πτώσεις: ζάλη και πανικός.
Ήδη λίγο-πολύ περνάνε όλοι μια τέτοια ταραχή. Το βλέπεις στον εχθρικό, μνησίκακο τρόπο που βλέπουν το διπλανό τους, γιατί εκείνος δεν είναι άνεργος, γιατί πρόλαβε να φτάσει έστω μια δρασκελιά πριν από τη σύνταξη, γιατί κερδίζει - ακόμα- λίγα ευρώ παραπάνω. Το βλέπεις στην αγωνία να περισώσουν τα όποια λεφτά τούς έχουν απομείνει αποσύροντάς τα από τις τράπεζες, στην αγωνία να ξεφύγουν πηγαίνοντας κάπου μακριά μετανάστες…
Σαν να είναι όλοι καταγεγραμμένοι σε μια μαύρη λίστα και προσπαθεί ο καθένας να σβήσει το όνομά του απ’ αυτήν με όποιον τρόπο μπορεί.
Κι όσο πιο μεγάλη είναι αυτή η πτώση για τον καθένα, τόσο μεγαλύτερη είναι και η ζάλη, τόσο μεγαλύτερος ο πανικός.
Και πώς να βρει κάποιος σε τέτοια κατάσταση διέξοδο, όταν ακόμα κι όταν ήταν απόλυτα ψύχραιμος,
είχε εκπαιδευθεί από την κοινωνία να βρίσκει μόνο τις εύκολες λύσεις;
Πώς να αναζητήσει τα δύσκολα, όταν μια ζωή μάθαινε να υιοθετεί μόνο τα εύκολα;
Όλα αυτά δεν τα γράφω, για να δικαιολογήσω την πράξη της εγκατάλειψης, ειδικά όταν το παιδί είναι σε ηλικία που καταλαβαίνει (το λέω γιατί η υιοθεσία σε βρεφική ηλικία είναι λίγο διαφορετική περίπτωση).
Όπως είπε και ο Μάρκος, ένας αποχωρισμός είναι πάντα ένας "θάνατος", κυρίως για το παιδί που βρίσκεται και σε μειονεκτικότερη θέση.
Ίσως όμως και γι’ αυτό, όπως δεν αυτοκτονούν όλοι όσοι έχουν προβλήματα, δεν εγκαταλείπουν τα παιδιά τους και όλοι όσοι έχουν πρόβλημα διαβίωσης. Ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι το κόστος μιας τέτοιας πράξης.
Το θέμα, όμως, ούτως ή άλλως, δεν είναι αν εγκρίνουμε ή όχι την εγκατάλειψη. Δεν ανήρτησα γι’ αυτό την είδηση.
Το θέμα είναι ότι γύρω μας έχουν αρχίσει και παίζονται δράματα και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση άρνησης, ευχόμενο απλά να τη γλιτώσει.
Σιγά-σιγά πρέπει να επανεκπαιδευθούμε ως κοινωνία για τα δύσκολα, γιατί μπορεί κάποια μέρα να χτυπήσουν και τη δική μας πόρτα και να μην ξέρουμε από πού μας ήρθε.
Και εκείνη την ώρα, λίγη σημασία έχει αν θα εγκρίνουν οι διπλανοί μας ή όχι τις αποφάσεις μας.
Σημασία θα έχει να γίνει κάτι, όχι να ειπωθεί κάτι.
Μακάρι οι διάφοροι φορείς να δραστηριοποιηθούν, για να δώσουν όποια βοήθεια μπορούν.
Καμιά φορά όμως, ακόμα και οι γείτονες ή οι φίλοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά, τουλάχιστον για την κρίσιμη στιγμή που ο άλλος, είτε λόγω αδυναμίας χαρακτήρα είτε λόγω οξύτητας του προβλήματος, τα βλέπει όλα θολά και μαύρα… ::)
-
apri
πολύ ωραία όσα γράφεις και ο τρόπος που τα εκφράζεις επίσης εκπληκτικός.
Έχω την αίσθηση όμως ότι οι όποιες επιλογές του οποιουδήποτε είναι απόρροια των προτεραιοτήτων που έχει θέσει στη ζωή του. Αν δηλαδή έχει μάθει κανείς σε ένα α επίπεδο ζωής και αυτό είναι το βασικότερο που βλέπει μπροστά του τότε σαφώς θα επιλέξει μέσα στον πανικό του να διασώσει αυτό το οποίο θεωρεί πολυτιμότερο. Αν πάλι κάποιος άλλος θεωρεί πολύ σημαντική την οικογένεια και τα παιδιά του δε θα διστάσει μες τον πανικό του να κάνει πράγματα που θα έχουν αυτήν ακριβώς την οικογένεια ως στόχο. Έτσι εξηγείται εξάλλου γιατί άλλες μάνες πάνε και καθαρίζουν σκάλες, ξεσκατίζουν γέρους, βγαίνουν στο πεζοδρόμιο, ζητιανεύουν, κλέβουν ή ό,τι άλλο και άλλες επιλέγουν - και επιμένω στο επιλέγουν - να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους.
Και επειδή καθόλου έξω απο τον χορό δεν είμαι - είναι γνωστό εξάλλου ότι και γω μονογονεϊκή οικογένεια συντηρώ - θα αντιμετώπιζα εντελώς διαφορετικά το ζήτημα και με σαφώς μεγαλύτερη διάθεση για κατανόηση αν η ίδια μάνα είχε αφήσει το παιδί σε ανάδοχη οικογένεια ή σε κάποιο παιδικό χωριό sos με την προοπτική να βλέπει το παιδί της συχνά ενώ ταυτόχρονα παλεύει να ορθοποδήσει και αφού είχε εξηγήσει πρώτα στο παιδάκι την κατάσταση και φυσικά εντελώς διαφορετικά αντιμετωπίζω τώρα αυτή την περίπτωση που με ένα απλό συγνώμη αποφασίζει να απαντήσει σε όλες τις απορίες του παιδιού της.
-
Ο νους μου πηγε στο εργο "Μανταμ Σουσού" του Δημ.Ψαθά.
Σε εκεινη την τελευταια πραξη του δράματος (και ειναι τραγωδια αυτο το εργο για μενα οσο και αν μας κανει να γελαμε...ειμαστε εμεις οι ιδιοι στο ρολο των πρωταγωνιστων), οπου η Σουσού έχασε τα παντα αλλά φροντισε το παιδι της να το δωσει σε μια ευκαταστατη οικογενεια για να ζησει με άνεση. Το παιδι το "αφησε" οταν πια δεν της ειχε απομεινει απολυτως τιποτα, δινοντας οδηγιες ανατροφης με γαλλικα και πιάνο..... και γυρισε στον "μουσιού" Παναγιωτακη.....
Η συνειδηση του κόσμου την έκρινε τελικα..... το παιδι ομως ηταν βρεφος και ανήκε πλεον σε αλλη οικογένεια και οχι σε ιδρυμα ....εχει διαφορά μεγαλη.
Οταν "ανασταινεις" ενα παιδι ζεις μαζι με αυτό μεχρι το τελος.
Οταν μεγαλωσουν οι γονεις μας, μας θελουν διπλα τους, δεν μπορουμε να τους "πεταμε" ή να αδιαφορουμε....
(για "παρτε" το λοιπον και αλλιως )
-
-
-
-
Landau, παιδί μου, μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι!
-
@bitch
Έξω από το χορό μπορεί να μην είσαι ως προς τον τύπο της οικογένειας, είσαι όμως ως προς την κατάσταση που αντιμετωπίζει η συγκεκριμένη κοπέλα και ως προς την ψυχοσύνθεσή της.
Δεν δικαιολογώ την πράξη και συμφωνώ μαζί σου ότι είναι και θέμα προτεραιοτήτων. Γι' αυτό, όπως είπα, δεν δίνουν τα παιδιά τους όλοι οι φτωχοί, όπως και δεν αυτοκτονούν όλοι όσοι έχουν πρόβλημα.
Προσπαθώ μόνο να κατανοήσω με ποια λογική οδηγήθηκε στην απόφαση που πήρε, γιατί πιστεύω ότι μόνο έτσι μπορούμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση.
Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Οπότε το να λέμε απλώς "εγώ δεν θα το έκανα" δεν νομίζω ότι θα τους πείσει, γιατί το τι είναι εύκολο και τι δύσκολο για τον καθένα είναι σχετικό.
Και βεβαίως, υπάρχουν κάποιες λύσεις απείρως καλύτερες από την εγκατάλειψη, όπως αυτές που αναφέρεις. Δεν ξέρουμε όμως αν είχε την ψυχραιμία να τις σκεφθεί και εκείνη. Δεν ξέρουμε αν είχε έστω ένα φιλικό πρόσωπο να τη συγκρατήσει και να την κάνει να αναλογιστεί τι πάει να κάνει, να της υποδείξει κάποιες πιθανές λύσεις.
Δεν ξέρουμε αν το έκανε και μετά το μετάνιωσε. Δεν ξέρουμε αν η εγκατάλειψη ήταν το πρώτο που σκέφθηκε ή το τελευταίο. Δεν ξέρουμε τίποτα πέρα από την αρχική πράξη της και αυτό το χαρτάκι που άφησε στην τσέπη του παιδιού της, που προσωπικά μού θύμισε τα γράμματα απελπισίας που γράφουν οι αυτόχειρες.
Μου είναι δύσκολο να κρίνω κάποιον που βρίσκεται αντιμέτωπος με τα όριά του. Το μόνο που μπορώ να σκεφθώ είναι τι μπορώ να κάνω, για να τον βοηθήσω.
Δεν ξέρω αν είναι λάθος προσέγγιση ή όχι, αλλά έτσι λειτουργώ.
@ Landau και fotini18
Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο τίτλος του topic μάλλον καλύπτει και την περίπτωση που σας ήρθε στο νου:
http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=8913
-
Αpri...τι χαρά μου έδωσες τώρα!!! Μακάρι να μπει κι αυτή στην εφεδρεία (να δει τη γλύκα!)και να ακολουθήσουν κι άλλοι πολλοί βουλευτές-μεταρρυθμιστές!
-
Όπως μπήκε στον πάγο ο Τσοχατζόπουλος, και τώρα πια στα γεράματα απολαμβάνει τα εκατομύρια που πήρε (σύμφωνα και με εφετείο της Γερμανίας, σχετικά με τα υποβρύχια που κάποτε είχαν αγοράσει) ως μίζα..
Αν δεν τιμωρηθούν (με φυλακή τουλάχιστον) όλοι οι συνυπεύθυνοι για το σημερινό κατάντημα, και όχι μόνο, δεν έχει νόημα απλά το να μην εκλεγούν. Πρέπει να κυνηγηθούν ανελέητα και να πάρουν αυτό που πραγματικά τους αξίζει!
-
-
αν δεν κανω λάθος Ψιτ το παιδί το άφησε στον παιδικό σταθμό ( άρα είχε πού να το αφήσει προκειμένου αυτές τις ώρες να κάνει μια κάποια δουλειά).
Φυσικά και ήταν θολωμένη - δεν είπε κανείς ότι δεν ήταν ούτε ότι ήταν μια εύκολη απόφαση. Αυτο που λέμε είναι ότι δεν μας πείθει ότι εξάντλησε όλες τις άλλες εναλλακτικές. Ούτε ότι αυτή ήταν η καλύτερη λύση. Το ότι πιθανόν ήταν απελπισμένη δε την απαλλάσσει απο τις ευθύνες της.
-
Δεν την απαλλάσσει , αλλά δε μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, ούτε να την κρίνουμε,δεδομένου ότι δε γνωρίζουμε το πλαίσιο στο οποίο πήρε αυτής την την απόφαση.
Κάποια κοπέλα ανέφερε ένα περιστατικό στη Λήμνο.
Χωρίς παρεξήγηση, δεν αναφέρομαι προσωπικά σε εσένα, απλά χρησιμοποιώ το παράδειγμά που έφερες.
Αυτή η κατάσταση, ήταν μια δύσκολη ομολογουμένως κατάσταση, αλλά ήταν προσωρινή και το ήξερες.
Το ρεύμα εξάλλου κόπηκε για τεχνικούς λόγους, όχι γιατί δεν το πλήρωσες και γιατί δεν ήξερες πότε θα έχεις λεφτά για να το πληρώσεις.
Μα σε 5 μέρες, μα σε 10 το ρεύμα θα ερχόταν. Κι αν δεν ερχόταν όλο και κάποιος συνάδελφος θα σου έδινε βοήθεια.
Στην τελική ,έπαιρνες το παιδί και γύριζες στο πατρικό σου.
Δεν πιστεύω ότι είναι 2 περιπτώσεις που μπορούν να συγκριθούν.
Θα έπρεπε δηλαδή να σου πούμε μπράβο που δεν άφησες το παιδί σου σε ίδρυμα επειδή λόγω κακοκαιρίας έμεινες χωρίς ρεύμα 10 μέρες?
Κι εδώ το 86 αν θυμάμαι καλά, είχε πολύ άσχημο καιρό,με χιόνια και πάγο και είχαν σπάσει οι σωλήνες μας και δεν είχαμε νερό. Να δώσουμε βραβείο στη μάνα μου δηλαδή? Γιατί?
Γιατί έκανε τα αυτονόητα?
-
Ρε παιδιά...ας μη στήσουμε κι εμείς, όπως κάνουν τα κανάλια, λαϊκό δικαστήριο κι ας μη ρίξουμε κανέναν στην πυρά! Είμαι κι εγώ μάνα κι ανατρίχιασα όταν το διάβασα! Συμφωνώ με bitch κι όλους όσοι λέτε ότι κάνεις τα πάντα, υφίστασαι τα πάντα αλλά το παιδί σου δεν το δίνεις! Όμως δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, δεν έχουμε τις ίδιες αντοχές! Η Ελλάδα έχει περάσει απίστευτες πείνες στην Κατοχή...Οι νεκροί από την πείνα στην Αθήνα ήταν περισσότεροι κι από τον πόλεμο. Ευτυχώς οι περισσότεροι άντεξαν και δεν έδωσαν τα παιδιά τους. Κάποιοι όχι...Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Από στατιστική και μόνο να το δούμε, ένα ποσοστό θα λιγοψυχήσει και θα τα δώσει σε άλλους να τα αναθρέψουν. Άλλοι θα το δουν ως δειλία και προδοσία κι άλλοι ως θυσία! Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες προσλαμβάνουσες ούτε βλέπουμε τα πράγματα από την ίδια οπτική γωνία! Σημασία για μένα έχει ότι συμβαίνουν τέτοια τραγικά...Τώρα το "γιατί", η ανάλυσή τους δε με ενδιαφέρει και τόσο. Για το μόνο που μπορώ να μιλήσω με σιγουριά είναι για τον εαυτό μου, ξέρω ότι δε θα το έκανα ποτέ.
-
Επίσης........κάτι άλλο.
Γνώμη μου είναι ότι η άπρι ανέβασε το ποστ με αφορμή αυτήν την κοπέλα.
Θεωρώ ότι η αιτία που το ανέβασε, δεν είναι να μαζέψει παρεάκι που θα κάνει κήρυγμα, έξω από το χορό, κρίνοντας τη συγκεκριμένη κοπέλα.
Άλλες 500 μανάδες βρέθηκαν στην ίδια θέση.
Όλες άχρηστες ήταν?
Γιατί δεν είχε ανέβει τέτοιο άρθρο πριν 2 ή 3 χρόνια?
Γιατί αυτή η τάση αυξήθηκε εκθετικά φέτος?
Γιατί φτάσαμε να συζητάμε για συσσίτια στα σχολεία, αφού νηστικά παιδιά πέφτουν κάτω από την πείνα?
Για σκεφτείτε το.......μιλάω για το απόλυτα κοντινό παρελθόν.
Η άπρι την κατάσταση μας δείχνει, όχι τη μάνα της Άννας.
-
οι υπόλοιπες 500 τα άφησαν στα χωριά sos οπου μπορούν να επικοινωνούν μαζί τους. Η μαμά της Άννας την εγκατέλειψε στον παιδικό σταθμό χωρίς καν να την προϊδεάσει για κάτι... γιαυτό και την "κράζουμε".
τέτοιο άρθρο δεν ανέβηκε πριν δύο ή τρία χρόνια γιατι δεν πούλαγε και δεν δημιουργούσε "κλίμα"....Τα χωριά sos όλο αυτόν τον καιρό ήταν γεμάτα απο παιδιά που κακοποιήθηκαν (σωματικά ή ψυχικά ή και - συνήθως - και τα δύο). Αλλά πέρναγε στα ψιλά γιατί δεν "εξυπηρετούσε" τους "απο πάνω...."
Φτάσαμε να συζητάμε για νηστικά παιδιά και συσσίτια τώρα γιατί αυτά αυξήθηκαν - όχι όμως ότι δεν υπήρχαν. Ξέρεις πόσες φορές μαζέψαμε λεφτά στο σχολείο για να αγοράσουμε σχολικά σε συγκεκριμένα παιδιά; Ξέρεις πόσες φορές το χρόνο έρχεται μέιλ απο διάφορες κατά τόπους ΕΛΜΕ για οικονομική ενίσχυση οικογένειας συναδέλφου που πέθανε και άφησε χήρα και ορφανά στους πέντε δρόμους; Το ότι δεν δίναμε σημασία δε σημαίνει ότι δεν συνέβαιναν....
όμως η Φωτεινή έχει δίκιο όπως έθεσε το θέμα..Ας μη στήσουμε λαϊκό δικαστήριο....
-
Την κράζουμε για να παινέψουμε έμμεσα τους εαυτούς μας.
-
την κράζουμε γιατί θεωρούμε την πράξη της απαράδεκτη. Τόσο απλά! χωρίς υπαινιγμούς και υπονοούμενα... ούτε άμεσα ούτε έμμεσα....
-
Την κράζουμε για να παινέψουμε έμμεσα τους εαυτούς μας.
Συμφωνώ. Μιλάμε χωρίς να γνωρίζουμε τίποτε, την ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας, π.χ. και τόσα άλλα. Ας μην κατακρίνουμε... Και κάτι άλλο: αν αυτή την γυναίκα την έβλεπε ένας ψυχολόγος πιστεύετε ότι θα την κατέκρινε; Σαφώς όχι. Εμείς πώς το κάνουμε;
-
Δεν την απαλλάσσει , αλλά δε μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, ούτε να την κρίνουμε,δεδομένου ότι δε γνωρίζουμε το πλαίσιο στο οποίο πήρε αυτής την την απόφαση.
Κάποια κοπέλα ανέφερε ένα περιστατικό στη Λήμνο.
Χωρίς παρεξήγηση, δεν αναφέρομαι προσωπικά σε εσένα, απλά χρησιμοποιώ το παράδειγμά που έφερες.
Αυτή η κατάσταση, ήταν μια δύσκολη ομολογουμένως κατάσταση, αλλά ήταν προσωρινή και το ήξερες.
Το ρεύμα εξάλλου κόπηκε για τεχνικούς λόγους, όχι γιατί δεν το πλήρωσες και γιατί δεν ήξερες πότε θα έχεις λεφτά για να το πληρώσεις.
Μα σε 5 μέρες, μα σε 10 το ρεύμα θα ερχόταν. Κι αν δεν ερχόταν όλο και κάποιος συνάδελφος θα σου έδινε βοήθεια.
Στην τελική ,έπαιρνες το παιδί και γύριζες στο πατρικό σου.
Δεν πιστεύω ότι είναι 2 περιπτώσεις που μπορούν να συγκριθούν.
Θα έπρεπε δηλαδή να σου πούμε μπράβο που δεν άφησες το παιδί σου σε ίδρυμα επειδή λόγω κακοκαιρίας έμεινες χωρίς ρεύμα 10 μέρες?
Κι εδώ το 86 αν θυμάμαι καλά, είχε πολύ άσχημο καιρό,με χιόνια και πάγο και είχαν σπάσει οι σωλήνες μας και δεν είχαμε νερό. Να δώσουμε βραβείο στη μάνα μου δηλαδή? Γιατί?
Γιατί έκανε τα αυτονόητα?
Εγω δεν αναφερα το γεγονος στην Λημνο για να μου δωσετε βραβειο......................Το αναφερα για να σας δειξω οτι μπορει ανα πασα στιγμη μπορει να βρεθουμε κατω απο πολυ δυσκολες συνθηκες και εκει καλεισε σαν ΜΑΝΑ να βρεις λυσεις και να κανεις τα παντα για το παιδι σου.
Τελικα εδω μεσα δεν ειναι να πει κανεις την γνωμη του ή να φερει παραδειγματα.................αμεσως τον βαζετε στον τοιχο και τον πυροβολειτε.
-
Α εσύ ήσουν? Δεν είχα προσέξει το νικ.
Όχι ρε παιδί μου........δε λέω αυτό!!!!!
Δε με καταλαβαίνεις!!!!!
Λέω ότι εσύ βρέθηκες σε μια πολύ δύσκολη θέση με μωρό παιδί, ΑΛΛΑ γνώριζες εκ των προτέρων ότι αυτή η δύσκολη περίοδος θα είχε έφτανε στο τέλος της!
Μια μάνα που αφήνει το παιδί της προφανώς είναι σε πολύ πιο δύσκολη θέση, δε συμφωνείς?
-
Την κράζουμε για να παινέψουμε έμμεσα τους εαυτούς μας.
Συμφωνώ. Μιλάμε χωρίς να γνωρίζουμε τίποτε, την ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας, π.χ. και τόσα άλλα. Ας μην κατακρίνουμε... Και κάτι άλλο: αν αυτή την γυναίκα την έβλεπε ένας ψυχολόγος πιστεύετε ότι θα την κατέκρινε; Σαφώς όχι. Εμείς πώς το κάνουμε;
και τον παιδεραστή της Κρήτης αν είχε απέναντί του ψυχολόγος δεν θα τον κατέκρινε γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Εμείς δεν ειμαστε ψυχολόγοι - και ως εκ τούτου δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε κατανόηση.
-
Κρίμα, πολύ κρίμα.
Από όλο αυτό το ανατριχιαστικό άρθρο,στάθηκες μόνο στην μάνα της Άννας και στα όσα αναφέρονται στο άρθρο για αυτήν.
Είπες ότι κράζουμε αυτήν για τη μέθοδο που ακολούθησε.
Είσαι βέβαιη δηλαδή ότι οι άλλες 500 άφησαν τα παιδιά με την ενδεδειγμένη μέθοδο που μια μάνα εγκαταλείπει το παιδί της.
-
Την κράζουμε για να παινέψουμε έμμεσα τους εαυτούς μας.
Διαφωνώ μαζί σου!!! Όσοι την έκριναν/έκραξαν (πες το όπως θες) δεν το έκαναν από κάποιο κόμπλεξ!!! Παρατήρησε ότι είναι γονείς, ίσως μπήκαν στη θέση της και το θεώρησαν αντίθετο στην ανθρώπινη φύση ...
-
Κρίμα, πολύ κρίμα.
Από όλο αυτό το ανατριχιαστικό άρθρο,στάθηκες μόνο στην μάνα της Άννας και στα όσα αναφέρονται στο άρθρο για αυτήν.
Είπες ότι κράζουμε αυτήν για τη μέθοδο που ακολούθησε.
Είσαι βέβαιη δηλαδή ότι οι άλλες 500 άφησαν τα παιδιά με την ενδεδειγμένη μέθοδο που μια μάνα εγκαταλείπει το παιδί της.
καθόλου - δεν υπάρχει ενδεδειγμένη μέθοδος ....εγκατάλειψης τέκνου - υπάρχουν ομως περιπτώσεις που μπορεί κανείς να δει με μεγαλύτερη κατανόηση και ενίοτε να αποοδεχτεί την οικονομική κρίση ως ικανή δικαιολογία για αυτή την ακραία επιλογή. Αλλά δε μπορείς να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Αν ας πούμε δεν έχεις σπίτι να μείνεις και επιλέξεις να αφήσεις το παιδί σε ένα παιδικό χωριο όπου εσύ μπορεί μεν να μην έχεις δικαίωμα να μείνεις αλλά που μπορείς να το επισκέπτεσαι κάθε μέρα ε μη μου πεις ότι είναι το ίδιο με το να αφήσεις ένα παιδάκι να σε περιμένει μες την αγωνία να το πάρεις απ΄τον παιδικό....αν τα θεωρείς ίδια κάπου τα χεις μπλέξει μέσα σου.
και εν πάσει περιπτώσει και επί προσωπικού αν θες , τώρα εσύ "κράζεις" εμένα για να μας δείξεις και καλά πόσο προοδευτική και προχωρημένη είσαι ;
-
Είναι γονείς που ποτέ δε βρέθηκαν στη θέση της όμως.
Σε ότι αφορά στον παιδεραστή της Κρήτης, πιστεύω ότι όλο το Ρέθυμνο θα πρέπει να περάσει από ψυχίατρο.
Διότι δε γίνεται σε μια τόσο κλειστή κοινωνία να υπάρχει άντρας που έχει πάρει στο κρεβάτι του 88 παιδιά και ξαφνικά το έμαθαν όλοι τώρα......
Κανένας δεν ήξερε? Ντιπ? Τίποτα???
88 παιδιά ήταν αυτά......176 γονείς, 252 γιαγιάδες και παππούδες και άλλοι τόσοι θειοι.
Δε μπορεί.......κανείς δεν πήρε χαμπάρι?
Ούτε συνάδελφος?
-
Παιδιά...καληνύχτα! Το μόνο θετικό είναι πως τέτοιες ειδήσεις δε μας περνάνε αδιάφορες! Ο Θεός/ η τύχη -ή όπως θέλει ο καθένας να το ονομάσει- να μας βοηθήσει να μη ζήσουμε ούτε εμείς ούτε κανείς άλλος τέτοιες καταστάσεις!
-
Την κράζουμε για να παινέψουμε έμμεσα τους εαυτούς μας.
Συμφωνώ. Μιλάμε χωρίς να γνωρίζουμε τίποτε, την ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας, π.χ. και τόσα άλλα. Ας μην κατακρίνουμε... Και κάτι άλλο: αν αυτή την γυναίκα την έβλεπε ένας ψυχολόγος πιστεύετε ότι θα την κατέκρινε; Σαφώς όχι. Εμείς πώς το κάνουμε;
και τον παιδεραστή της Κρήτης αν είχε απέναντί του ψυχολόγος δεν θα τον κατέκρινε γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Εμείς δεν ειμαστε ψυχολόγοι - και ως εκ τούτου δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε κατανόηση.
Συμφωνώ bitch. Σε λίγο θα αρχίσουμε να δείχνουμε κατανόηση και σε αυτούς τους γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους γιατί οι καημένοι έχουν νεύρα (και δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ψυχικές αντοχές) και οι καημένοι δεν έχουν λεφτά και πρόσφατα τους απέλυσαν απο την δουλειά τους (είναι μωρέ και η κρίση) και τι να κάνουν είναι αδύναμοι και ξεσπάνε εκεί που μπορούν... δηλ στα παιδιά τους. Επειδή καταλαβαίνω πως το ένα φέρνει το άλλο σημαίνει οτι πρέπει και να το δικαιολογώ σαν πράξη; και να μην πω τίποτα γιατί αν πω θα σημαίνει οτι παινεύω τον εαυτό μου που δεν χτυπάω τα παιδιά μου;
-
Είναι γονείς που ποτέ δε βρέθηκαν στη θέση της όμως.
Σε ότι αφορά στον παιδεραστή της Κρήτης, πιστεύω ότι όλο το Ρέθυμνο θα πρέπει να περάσει από ψυχίατρο.
Διότι δε γίνεται σε μια τόσο κλειστή κοινωνία να υπάρχει άντρας που έχει πάρει στο κρεβάτι του 88 παιδιά και ξαφνικά το έμαθαν όλοι τώρα......
Κανένας δεν ήξερε? Ντιπ? Τίποτα???
88 παιδιά ήταν αυτά......176 γονείς, 252 γιαγιάδες και παππούδες και άλλοι τόσοι θειοι.
Δε μπορεί.......κανείς δεν πήρε χαμπάρι?
Ούτε συνάδελφος?
-
Όντως.
Άρα καταλήγουμε στο ότι μας προβληματίζει η πράξη ,σαν πράξη.
Δε μπορούμε να κρίνουμε, γιατί δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες.
Πάω στοίχημα ότι η μάνα της Άννας, είχε ενημερώσει τη μικρή. Αλλιώς δε σας κάνει εντύπωση το ότι το μικρό έβγαλε το χαρτάκι την ώρα που έπρεπε να το πάρει η μάνα του? Άρα ήταν δασκαλεμένο ! Είχε οδηγίες από τη μάνα του.
-
Τελικά πράγματι άμα είσαι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες.
-
Όντως.
Άρα καταλήγουμε στο ότι μας προβληματίζει η πράξη ,σαν πράξη.
Δε μπορούμε να κρίνουμε, γιατί δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες.
Πάω στοίχημα ότι η μάνα της Άννας, είχε ενημερώσει τη μικρή. Αλλιώς δε σας κάνει εντύπωση το ότι το μικρό έβγαλε το χαρτάκι την ώρα που έπρεπε να το πάρει η μάνα του? Άρα ήταν δασκαλεμένο ! Είχε οδηγίες από τη μάνα του.
το χαρτάκι το έβγαλε πολλές ώρες αργότερα. και τώρα να πεις σ ένα πεντάχρονο που δεν έχει την αίσθηση του χρόνου "αυτό το χαρτάκι θα το βγάλεις στις 6.19 το απόγευμα" ποσο πιθανό θεωρείς να ακολουθήσει αυτές τις οδηγίες το παιδάκι;
Τελοσπάντων, μην το κουράζουμε. Ο καθένας έχει την άποψή του.
-
Έχουμε βγάλει ένα πανεπιστήμιο, κάποιοι έβγαλαν και 2 και 3. Οι περισσότεροι τα καταφέραμε επειδή είχαμε πίσω μας μια οικογένεια που ήταν βράχος, που νοιαζόταν για εμάς, που δε μας άφησε ποτέ μόνους, που μας έδινε κουράγιο όταν ήμασταν έτοιμοι να τα παρατήσουμε. Κάποιοι ακόμα εξακολουθούμε να ζούμε με την υποστήριξη των γονιών μας, κάποιοι βρήκαν περιουσία, δουλειά έτοιμη. Κάποιοι βάζουμε πετρέλαιο με τη σύνταξη του μπαμπά επειδή ο άντρας μας έμεινε χωρίς δουλειά. Κάποιους μας τσόνταραν οι γονείς για να πάμε να μαζέψουμε μόρια στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Κάποιοι πήραμε δώρα από τους θειους μας.
Πόσο περίεργα ακούγονται όλα αυτά τα σκηνικά για εμάς ε?
Καληνύχτα.
Άννα μικρούλα μου, με συγκλόνισε η ιστορία σου,μακάρι ψυχούλα μου να μπορούσα να κάνω κάτι για εσένα.
Καλά Χριστούγεννα.
-
Και εν πάσει περιπτώσει αναφέρομαι στην αγριότητα της συγκεκριμένης πράξης - για μένα η εικόνα του να αφήνεις ένα πεντάχρονο να σε περιμένει και να βάζει με το νου του ένα σωρό όπως πού ειναι η μαμά, μήπως έπαθε τίποτα , μήπως έκανα κάτι και θύμωσε μαζί μου είναι ΑΠΕΙΡΩΣ εξοργιστική και δεν μπορώ να την ξεπεράσω ελαφρά τη καρδία. Ιδιαίτερα γιατί ως μάνα η ίδια μου είναι αδιανόητο τέτοιου είδους καψονι....
Δεν είναι καψόνι. Είναι σκληρή και απάνθρωπη πράξη. Δεν χωρά αμφιβολία γι' αυτό.
Το θέμα είναι αν το άτομο που τη διαπράττει νομίζει πως δεν έχει άλλη επιλογή εκείνη τη στιγμή ή απλώς επιλέγει τη βολή του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν το ξέρουμε αυτό.
Και ο αρθρογράφος δεν ενδιαφέρθηκε καν μ' αυτήν την πτυχή, γιατί στόχος του δεν ήταν να αποδείξει αν η μάνα της Άννας ήταν κακή ή καλή αλλά να δείξει ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος σήμερα λόγω της οικονομικής ανέχειας.
Η άνοδος της εγκληματικότητας, η αύξηση των αυτοκτονιών, η συχνότερη εγκατάλειψη ανηλίκων από τους γονείς, η αύξηση των αστέγων, η ανάγκη περισσότερων συσσιτίων
είναι σημάδια ότι αυτή η κοινωνία εξαχρειώνεται και οπισθοδρομεί πολιτιστικά
και μάλιστα -και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό- χωρίς να ξέρει κανείς πόσο πίσω θα φτάσει.
Για εμένα αυτό είναι το νόημα του άρθρου και όχι αν θα καταδικαστεί στη συνείδησή μας ή όχι η συγκεκριμένη κοπέλα.
-
θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου apri...
αν και θα προσθέσω ότι κάθε περίπτωση ξεχωριστά υποδεικνύει και όλα όσα ανέφερες. Η συχνότερη εγκατάλειψη ανηλικων απο τους γονείς τους ας πούμε, ως γεγονός, σημαίνει πολλά περισσότερα απο΄το προφανές.... Δεν ξέρω αν είναι η οικονομική κρίση που οδηγεί σε αυτό ή μια γενικότερη σήψη και έλλειψη ήθους - ούτε είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει εξαιτίας της κρίσης και όχι εξαιτίας της προηγούμενης ( έστω και επιπλαστης) ευμάρειας.... Αλλά αυτό ειναι μεγάλη κουβέντα για να την αρχίσουμε στη μία η ώρα το βράδυ!! :)
-
Δεν ξέρω αν είναι η οικονομική κρίση που οδηγεί σε αυτό ή μια γενικότερη σήψη και έλλειψη ήθους - ούτε είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει εξαιτίας της κρίσης και όχι εξαιτίας της προηγούμενης ( έστω και επιπλαστης) ευμάρειας....
Eίναι συνδυασμός και των δύο στοιχείων, όπως και να έχει. Γι' αυτό και είπα στην αρχική μου τοποθέτηση ότι κάποιος που έχει εκπαιδευθεί από την κοινωνία μόνο στην ευκολία σε όλους τους τομείς, δεν μπορεί ξαφνικά και μάλιστα υπό το σοκ της αλλαγής της ζωής του να αναζητήσει δύσκολες λύσεις.
Δεν λέω ότι όλοι ακολουθούσαν αυτό το πρότυπο ζωής και γι' αυτό και δεν αντιμετωπίζουν όλοι την κατάσταση με τον ίδιο πανικόβλητο τρόπο. Ήταν όμως μια γενική κατεύθυνση που διαμόρφωσε στάσεις ζωής.
Καληνύχτα. :)