0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Τα παιδιά, δηλ. οι μαθητές σκέφτονται κι ενεργούν ανάλογα με τα πρότυπα που παίρνουν από την οικογένειά τους καταρχάς. Αν, λοιπόν, οι δικοί τους άνθρωποι τους έχουν περάσει την ιδέα πως "οι φελλοί" επιπλέουν, θα περιμένουν να αμείβονται, χωρίς να καταβάλουν καμία προσπάθεια κι ούτε που θα μπουν στον κόπο να κάνουν την αυτοκριτική τους ή να επαινέσουν μια αυστηρή, αλλά δίκαια βαθμολογία του καθηγητή. Από την άλλη την πλευρά, υπάρχουν εκπαιδευτικοί, λίγοι, επιμένω σε αυτό, που κάνουν σωστά κι ευσυνείδητα τη δουλειά τους, που θυσιάζουν ακόμη και κάποια Σαβ/κα για σχολικές δράσεις, που είναι συνεπείς σε όσα λένε και κάνουν, που δεν παραδίδουν ιδιαίτερα στους μαθητές τους στο σχολείο, που δείχουν προθυμία κλπ., αλλά υπάρχουν και πολλοί εκπαιδευτικοί που δείχνουν ότι προτιμούν να κάνουν δημόσιες σχέσεις μέσα από το σχολείο, που θέλουν να τα έχουν καλά με γονείς & Δ/ντές βάζοντας μεγάλους βαθμούς, που παραδίδουν όπως-όπως το μάθημα μέσα στην αίθουσα, αφού θα είναι επεξηγηματικοί και υποδειγματικοί στα ιδιαίτερά τους, που δε θέλουν την αξιολόγηση, που μπαίνουν τελευταίοι στην αίθουσα, αλλά σχολούν πρώτοι, που αναρωτιούνται διαρκώς πότε είναι η επόμενη αργία και πότε θα δουν αύξηση στο μισθό τους, που δε θέλουν να "φορτωθούν" με άλλες διοικητικές εργασίες, που..., που...Εν ολίγοις, και για να μην ξεφύγω από το θέμα της βαθμολόγησης, ο εκπαιδευτικός που είναι αφοσιωμένος και συνεπής, που στηρίζεται στο κύρος των γνώσεών του και της κατάρτισής του, που κάνει το μάθημα για το σύνολο της τάξης, χωρίς να βάζει "ταμπέλες", που γνωρίζει τις αδυναμίες και τις ανάγκες των μαθητών του, που τους αξιολογεί σε καθημερινή βάση, που επιβραβεύει και τη μικρή προσπάθεια, που ασκεί τεκμηριωμένη και προσεκτικά διατυπωμένη κριτική στα παιδιά, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε όταν παραδίδει τη βαθμολογία του.
Εν ολίγοις, και για να μην ξεφύγω από το θέμα της βαθμολόγησης, ο εκπαιδευτικός που είναι αφοσιωμένος και συνεπής, που στηρίζεται στο κύρος των γνώσεών του και της κατάρτισής του, που κάνει το μάθημα για το σύνολο της τάξης, χωρίς να βάζει "ταμπέλες", που γνωρίζει τις αδυναμίες και τις ανάγκες των μαθητών του, που τους αξιολογεί σε καθημερινή βάση, που επιβραβεύει και τη μικρή προσπάθεια, που ασκεί τεκμηριωμένη και προσεκτικά διατυπωμένη κριτική στα παιδιά, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε όταν παραδίδει τη βαθμολογία του.
++++Το καλό να λέγεται.Συχνά ο μαθητής του 15 μπορεί να φιλοτιμηθεί και να ανεβάσει την επίδοσή του. Το πρόβλημα είναι με όσους έχουν πολύ χαμηλότερες επιδόσεις/χαμηλότερους βαθμούς και δεν προσπαθούν.
Αυτό που διαπιστώνω όμως είναι ότι πολύ εύκολα μερικοί κατηγορούν και πολύ δύσκολα αναγνωρίζουν την αξία στους άλλους. Και είναι θλιβερό.
Δε χρειάζεται ούτε να ουρλιάζετε με κεφαλαία ΕΣΥ αφρίζοντας και τείνοντας το χέρι με το δείχτη τανυσμένο ούτε ν' αγανακτείτε πόσο σας αδικώ και πόσο δίκαιοι τάχα μου είσθε. Αφού έχετε πείσει τόσο καλά τον εαυτό σας κι οι γονείς κι οι μαθητές (αφήστε στην άκρη εμένα) κι η γνώμη τους προπάντων περσεύει.
Τα παιδιά ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι το δίκαιο κι ας διεκδικούν με λάθος τρόπους έναν καλό βαθμό πχ για να κλείσουν τα στόματα των γονιών τους. Γνωρίζουν καλά μέσα τους.