Καθημερινότητα της εκπαίδευσης

[leon.]

Δείτε εδώ ποια ήταν η αντίδραση καθηγητή και διευθυντή. Για να μη λέμε ότι μονίμως φταιν οι γονείς.

"Το παιδί μάλιστα, αναφέρει ότι είχε πει σε καθηγητή του και στο διευθυντή του σχολείου τι συμβαίνει, ο οποίος του ζήτησε αν ξανασυμβεί αυτό να τον ενημερώσει, ενώ απέτρεψε το παιδί από το να μιλήσει με τους γονείς του."

https://www.news247.gr/koinonia/sok-stoy-zografoy-goneis-kataggelloyn-ti-sexoyaliki-kakopoiisi-toy-12chronoy-gioy-toys-sto-scholeio.6693392.amp.html?utm_source=News247&utm_medium=BoN_mob_article&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos1

[PDE ads]

[gioas]

@sapore Έκανα copy paste γιατί αυτά που λέει ο Bernstein σε πέντε γραμμές εγώ θα ήθελα μια σελίδα. Ας προσπαθήσω όμως να το εξηγήσω και με δικά μου λόγια. Εννοείται πως η εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοι αναπαράγουν και συντηρούν το σύστημα. Εννοείται πως η εξουσία αλλάζει μορφές και εξελίσσεται. Πιο παλιά ήταν τιμωρητικη τώρα έχει γίνει πιο ευέλικτη. Παλιά υπήρχε ο επιθεωρητής που εφαρμοζε την πειθαρχία και την υποταγή στο σύστημα τώρα έχουμε όλοι έναν επιθεωρητή μέσα μας. Κινούμαστε βάσει των επιταγών που ορίζει η διακυβέρνηση από αόρατους υπερεθνικους οργανισμούς (π. Χ ΟΟΣΑ) και βελτιστοποιουμε συνεχώς τα ατομικά μας προσόντα (πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες κλπ) τα οποία μας οδηγούν σε νέα κενά και νέες ελλείψεις καθιστώντας μας κάθε στιγμή αναλωσιμους. Τα υποκείμενα από πειθηνια όντα γίνονται ευέλικτα εξίσου παγιδευμένα όμως χωρίς να το καταλαβαίνουν. Και ναι ο στόχος των χρημάτων και της εξέλιξης στην ιεραρχία είναι το τυράκι για να αναπαράγεις το σύστημα και να γίνεσαι γρανάζι του. Όμως αυτό που έγραψα είναι πως ποτέ η εξουσία δεν τα προβλέπει όλα. Και αυτό είναι το θετικό. Θες ένα πιο πρόσφατο παραδειγμα από αυτά που έγραψες. Την παγκοσμιοποιηση. Οι εμπνευστές της ήθελαν τον κόσμο ομοιόμορφο για να επιβάλλουν κοινές συνειδήσεις καταναλωτικων μαζών. Και το κατάφεραν. Πλέον μια αστική οικογένεια στην Κίνα ζει και καταναλωνει το ίδιο όπως στην Ελλαδα και στην Αμερική. Αλλά η παγκοσμιοποίηση εφερε τον κόσμο κοντά, ο Ινδός σπούδαζε στην Αγγλία, ο Αιγυπτιος στην Αμερική, ο Γάλλος έκανε οικογένεια με Κινεζα και ζούσαν στη Χιλή κλπ. Οι ιδέες κυκλοφορουσαν με μεγάλη ταχύτητα, τα παλιά κατεστημένα σπαγανε, πολλά κινήματα γεννηθηκαν,  και γενικότερα υπήρξαν αναμίξεις που ξέφευγαν από τα στενά εθνικά πλαίσια. Κάτι βέβαια που δεν ήταν αρεστό στους εμπνευστές που ήθελαν μόνο την οικονομική ομοιομορφία. Για αυτό και από την 11η Σεπτεμβρίου και μετά γίνονται προσπάθειες να μαζευτούμε πάλι στα στενά ορια του κράτους μας. Με αφορμή την ασφάλεια (τρομοκρατία, μετανάστες κλπ) χτιζονται πάλι τείχη, δημιουργούνται Brexit, ανεβαινει επικίνδυνα ο εθνικιστικός λόγος  και γίνεται προσπάθεια όπως ειπα να μαζευτούμε στο καβούκι μας και η παγκόσμιοποίηση να ισχύει για την οικονομία μόνο. Η εξουσία μεταλασσεται πάλι δηλαδη, χρησιμοποιεί την αγωνία των ανθρώπων και προσπαθεί να επιβληθεί αλλιώς. Πάντα έτσι θα είναι. Μια διαρκής προσπάθεια του κατεστημένου να διαινωνιζει την κυριαρχία του που ευτυχώς όμως δεν μπορεί να προβλέπει τα πάντα....

[argympall]

@ Ανεμος
Δεν μου αρέσει να φιλοσοφώ, καταθέτω εμπειρίες. Πιστεύω πως δε γίνεται σοβαρή δουλειά στο σπίτι. Πολύ μεγάλο ποσοστό παιδιών δημοτικού είναι ήδη φυγόπονα, δε δέχονται εύκολα παρατηρήσεις, δε σέβονται το σχολείο, τους δασκάλους , τους συμμαθητές τους. Οι γονείς στα κάγκελα του σχολείου έτοιμοι και πρόθυμοι να σχολιάσουν, να καυτηριάσουν, να προσβάλουν συναδέλφους, τις περισσότερες φορές άδικα. Μάλιστα διαμαρτύρονται αν τα παιδιά τους ''στριμώχνονται", ζορίζονται, έχουν εκπαιδευτικούς που απαιτούν, με την καλή έννοια. Μα τι θέλουμε επιτέλους; Όταν στο σπίτι απαξιώνεται ο δάσκαλος, ο καθηγητής το παιδί πως θα βρει τις σωστές ισορροπίες στο σχολικό περιβάλλον; Τι έρχεται να κάνει εκεί; γιατί έχει αυθάδεια, γκρίνια, ανευθυνότητα, θυμό, έπαρση; Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με την ηθική της κοινωνίας, τον αποδυναμωμένο ρόλο της οικογένειας, την ύλη, τις προτεραιότητες . Κι ενώ τα σχολειά μας έχουν και πολύ σωστά ένταξη, ψυχολόγους, δυνατότητες βοήθειας μέσω φορέων, τα προβλήματα όλο και διογκώνονται. Μήπως να γυρίζαμε πιο πίσω; Θα φτάσουμε στο σημείο να νοσταλγούμε τα δικά μας σχολικά χρόνια 40 χρόνια πριν!

[sapore]

Πρώτον διαφωνώ με χαρακτηρισμούς του τύπου: δασκαλάκια /Γνωστό το moto ήδη στη μόντα και πλ

[PDE ads]

[Anemos2017]

Οι εποχές αλλάζουν οι κοινωνία αλλάζει....κανείς δεν το αμφισβητεί.
Ο καθένας μας πρέπει να έχει τα μάτια του ανοιχτά για όλους και για όλα. Το θλιβερό περιστατικό που αναφερεις και μερικά άλλα που έχουν γίνει γνωστά δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό. Φυσικά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την "εισοδο" στο σχολείο των προβληματικών συμπεριφορών της κοινωνίας.
Διάβασες κάπου ότι θέλω να επιβληθώ; Μου αρέσει να κάνω ο,τι είναι δυνατόν να κάνω  με  ηρεμία δίχως φωνές και απειλές. Όμως μερικές φορές θέλω να αγιάσω και δεν με αφήνουν. Και στο κάτω κάτω της γραφής  δεν ειμαι υποχρεωμένος να αποδεχτώ κάποιες συμπεριφορές ...όπως να ελέγχω τα τετράδια ή τα βιβλία (ξένη γλώσσα διδάσκω), όχι φυσικά με τον βούρδουλα, άλλα να σιγουρευτώ ότι δεν γράφουν άλλα αντί άλλων και ο "καλομαθημένος" να βγάζει σοκολάτα να φάει με την δικαιολογία ότι δεν κάνουμε μάθημα!!! Μην τρελαθούμε κιόλας!
Φυσικά ο σεβασμός δεν επιβάλλεται....αλλά συνάδελφε όταν ο μαθητής έρχεται και σου λέει ενώπιον όλης της τάξης δεν διάβασα γιατί πήγα μπάσκετ ή αγγλικά....ή....ή... ποιος του έδωσε την οδηγία και το δικαίωμα να το κάνει;...Εγω...ή η γονείς του;
Όσο άφορα την δική μου ευθύνη στο χώρο το σχολείου να την αποδεχθώ...σου ειπα ξέρω και τα προτερήματα μου και τα ελαττώματα μου....και παίρνω τη ευκαιρία να σου πω πως θα ήθελα να είμαι ατάραχος σε κάθε πρόκληση...σαν άγγελος....αλλά δεν μπορώ μερικές φορές να κάνω τα στραβά μάτια..
Και επειδη μιλάς για κίνητρα....αυτές τις ημέρες ειπα σε μια τάξη  (ΣΤ) ότι θα τους ανέφερα μερικά έθιμα της χώρας της οποίας διδάσκω την ξένη γλωσσα για να λάβω την απάντηση από μια μαθήτρια ....και τι μας ενδιαφέρει; Κάποιοι από τους συμμαθητές τότε της ανέφεραν ότι στο άλλο τμήμα είχαμε πει πολύ ωραία πράγματα....αλλά αυτή απτόητη συνέχισε ...δημοκρατία έχουμε και μπορούμε να λέμε την γνωμη μας!!
Φυσικά τους εξήγησα καποια πράγματα....και συνέχισα το μάθημα όπως εγώ έκρινα....Πες το επιβολή...πες το όπως θες...αλλά την ασέβειά δεν την δέχομαι. Τα στραβά της κοινωνίας που αλλάζει όπως αυτή νομίζει...δεν μπορούμε να τα δεχτούμε...δεν πρέπει να τα δεχτούμε στο σχολείο.
Όλες οι παιδαγωγικές θεωρίες είναι αποδεκτές...άλλα δεν είναι εφαρμόσιμες πάντα μέσα στην καθημερινή τριβή της τάξης και της διδασκαλίας. Και φυσικά δεν σε ειρωνεύτηκα για τις θεωρίες όπως ανέφερες...απλά στην πράξη αρκετές φορές εξαναγκαζόμαστε να αλλάξουμε δρόμο και τακτική.
Τόσο για την γενική, όσο και για την ειδική τα πράγματα είναι δύσκολα....με απέραντη γραφειοκρατία χάρις στην νέα οργάνωση.!!! Αυτό σε συνδυασμό με την δυσκολία της κοινωνίας να συνεργαστεί με τη σχολική κοινότητα, άλλα και με την νοοτροπία 

"Να βγάλω

[sapore]

Προσωπικά δεν το μετάνιωσα όταν δεν αδιαφόρησα για γεγονότα ή καταστάσεις....αλλά αρκετές φορές βρήκα τοίχο...γιατί μερικοί θέλουν να τα έχουν καλα με όλους και να μην τους δυσαρεστήσουν. Γίνεται; Δεν γίνεται.....

Δεν γίνεται συνάδελφε,

Αλλά το παρακάτω ξανασκέψου το:

Τα στραβά της κοινωνίας που αλλάζει όπως αυτή νομίζει...δεν μπορούμε να τα δεχτούμε...δεν πρέπει να τα δεχτούμε στο σχολείο.

Θα είναι η αχίλλειος πτέρνα μας.
Και για το συμφ

[perastikos_kav]

Πρώτα από όλα κανείς δεν μίλησε για απειλές και για επιβολή. Κάνεις άλματα λογικής προσπαθώντας να μεταφέρεις αυτά που γράφτηκαν στη θεωρία σου. Υπάρχουν όμως στη ζωή οι συνέπειες. Συνέπεια είναι ότι εγώ εδώ και 4 ώρες διαβάζω για ένα τρίχορδο όργανο και ξέχασα να φάω. Κανείς δεν μπορεί να με γλιτώσει από την πείνα μου, είναι η συνέπεια της αφηρημάδας μου. Αρκετοί γονείς και κάποιες καινοφανείς θεωρίες για την εκπαίδευση θέλουν τα παιδιά σήμερα να μην βιώνουν καμία συνέπεια των πράξεων τους και αυτό είναι που δεν βοηθάει τα παιδιά να ωριμάζουν. Τα λάθη μας και οι συνέπειες τους μας βοηθούν να ωριμάζουμε αν υπάρξει κάποιος να μας τα υποδείξει και να μας βοηθήσει να τα διορθώσουμε. Χωρίς να αφήνουμε τα παιδιά να βιώνουν τις συνέπειες των λαθών τους (αρκεί οι συνέπειες να μην τους επιφέρουν κάποιες βλάβες εννοείται, αλλά μία ματαίωση θα πρέπει να την βιώσουν).

Το δεύτερο σφάλμα είναι οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί και η υπεροψία ότι είσαι ο/η μόνος/η που αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα, ή είσαι ο μόνος που μπορεί να τις θεωρητικοποιήσει, γράφοντας απλώς επιτηδευμένα., διότι επί της ουσίας δεν λες τίποτα, παρά μόνο θέτεις ρητορικά ερωτήματα και προεξοφλείς τις απαντήσεις που υποτίθεται δίνουν οι υπόλοιποι συνομιλητές σε αυτά τα ερωτήματα, κάνοντας πραγματικά μεγάλα και πολλά άλματα λογικής.

Η στάση του καθενός στις αλλαγές που συντελούνται και η απάντηση του έχει πολλά επίπεδα και ξεκινάει από τη στάση του και τον τρόπο που δουλεύει μέσα στην τάξη και ολοκληρώνεται από τη δράση του ως πολιτικό υποκείμενο στην κοινωνία και δεν διαφημίζεται σε ένα ανώνυμο φόρουμ, ούτε μπορεί να κριθεί από κανένας μέσα σε ένα τέτοιο φόρουμ. Και βέβαια στο ενδιάμεσο υπάρχουν πολλά διαφορετικά επίπεδα, στα οποία εκφράζεται.

[Anemos2017]

Υ.Γ.: Και να προσθέσω:
Το δικό μου moto είναι: "Δεν διαχειρίζομαι. Παρασύρω".
Όσο "αρνητικό" κι αν ακούγεται.
Και χωρίς χαρακτηρισμούς.
ΑΝ δύναμαι κάτι, είναι αυτό. Μετά από σκέψη και αποστασιοποίηση. Αλλιώς; Μια απ'τα ίδια και οι συγκρούσεις αναπόφευκτες.

Ό,τι βλέπεις, βλέπω. Τι "κάνουμε" είναι το θέμα.
ΚΑΙ ΟΧΙ Θ

[sapore]

@Anemos2017:

"Πριν ορμήξεις, κάνε 2 βήματα πίσω, κοντοστάσου σκέψου το και ΟΟΟΟΡΡΡΜΜΜΑΑΑΑ" (Αν τελικά το αποφασίσεις): Λέω πάντα στους μαθητές μου.
Μπορούν; Μάλλον όχι και ίσως ούτε και εμείς. Όπως μας μάθαν , τ

[Anemos2017]

Δεν μου απαντάς σε ό,τι ρωτώ.....Πως αντιλαμβάνεσαι την συνέπεια; την προσπάθεια;
Και στο τέλος όταν κάνω ορισμένες παρατηρήσεις περί ασυνέπειας, αδιαφορίας ..κλπ...επιτίθεμαι,ορμάω;
Σήμερα,ναι, φώναξα δυνατά όταν  ένας δυο άρχισαν τα "γαλλικά" μεταξύ τους παρά το γεγονός ότι στην αρχή προσπάθησα ήρεμα να συμβιβάσω την κατάσταση. Αλλά πια κατάσταση να βελτιώσω όταν γονείς προσφωνούν τα παιδιά τους με ακατανομαστες φράσεις; Μάλλον να βαλτώσω κινδυνεύω, όχι να βελτιώσω Ποια  Vodafon και πια  Cosmote όταν παιδιά της Ε δημοτικού χθες όλη μέρα έβλεπαν τα διάφορα reality; Τα ίδια εισπράττω εγώ και όσοι άλλοι ενήλικες  όταν παρακολουθήσουμε μια εκπομπή σαν αυτές, το ίδια τα ανήλικα;
Όσο για τους χαρακτηρισμούς όταν πω σε κάποιον μαθητή μου ότι είναι απρόσεκτος ή ασυνεπής δεν τον αποκαλώ ζώον ή ηλίθιο...απλά του επισημαίνω κάποιες πράξεις του οι οποίες μπορεί να έχουν συνέπειες όχι μόνο στη σχολική ζωή....αλλά και μετέπειτα στην κοινωνική. Εκτός και πρέπει να κάνω πάντα τα στραβά μάτια και να χαϊδεύω αυτιά για να εχω καλές σχέσεις με όλους! Αλλά μάλλον συμφωνήσαμε ότι αυτό δεν γίνεται!
Πως θα αντιδρούσες εσύ αν ένας μαθητής σου κάθε πέντε λεπτά σε διέκοπτε για να σου υπενθυμίσει ότι πρέπει να γράψετε ορθογραφία ενώ εχεις εξηγήσει ήδη δυο φορές πως θα γίνει ακριβώς το μάθημα; Αν στο τέλος του πεις σε έντονο ύφος ότι σε διακόπτει αναίτια είσαι κακός δάσκαλος...ή δασκαλάκος...η εχεις παιδαγωγική ανεπάρκεια;

Και κάτι που άφησα για το τέλος. Τα γραφειοκρατικά προβλήματα που έχει η ειδική αγωγή δεν έχουν καμία σχέση με τα προβλήματα της συμπεριφοράς των μαθητών στο σχολικό περιβάλλον. Αν έχει σκοπό το κράτος να τη διαλύσει ας λάβουμε τα μέτρα μας. Το αναφέρω γιατί κάτι έγραψες σε προηγούμενο σχόλιο. Προς το παρόν κινδυνεύουμε να μετατραπούν οι σχολικές αίθουσες σε reality και εμείς να παρακολουθούμε εξ αποστάσεως και χωρίς τηλεχειριστήριο.

[perastikos_kav]

Οι συνέπειες δεν είναι μόνο φυσικές, είναι και λογικές και κάλλιστα ένα παιδί πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται και τις λογικές συνέπειες των πράξεων του.  Αν προβάλλεις τη λογική συνέπεια ως τιμωρία και το παιδί την αντιλαμβάνεται ως τιμωρία, φυσικά δεν θα πετύχεις. Θα πω 1-2 παραδείγματα που τα έχω χρησιμοποιήσει με επιτυχία, ενώ άλλα όχι. Μία ανεπιθύμητη συμπεριφορά είναι να σηκώνονται τα παιδιά από την καρέκλα τους και να κάνουν βόλτα στην τάξη όταν κάνουμε άσκηση στους υπολογιστές. Η τακτική μου ξεκινώντας από τις μικρές τάξεις, είναι όταν ο μαθητής σηκώνεται και βρίσκεται σε άλλον υπολογιστή για να μιλήσει με συμμαθητές του, να κλείνω τον υπολογιστή του, χωρίς να του πω τίποτα, ούτε παρατήρηση, ούτε τίποτα. Μετά από 2 λεπτά που γυρίζει στη θέση του σηκώνει χέρι και μου λέει "κύριε ο υπολογιστής χάλασε". Απαντάω ότι εγώ τον έκλεισα, γιατί κανένας υπολογιστής δεν είναι σωστό να δουλεύει άδικα, ζεσταίνεται ο χώρος και καίει τζάμπα ρεύμα και πως όταν βλέπω άδειους υπολογιστές πάντα τους κλείνω. Όποιος δεν θέλει να κλείνει ο υπολογιστής του, δεν θα σηκώνεται παρά μόνο αν έχει ζητήσει άδεια να πάει στην τουαλέτα ή τις βρύσες. Όλοι γνωρίζουν πως όποιος τελειώσει την άσκηση του σωστά, μετά θα του μείνουν 5 λεπτάκια να παίξει στον υπολογιστή. Κανένα παιδί αυτό δεν το αντιλαμβάνεται ως τιμωρία, γιατί δεν είναι, αλλά ως λογική συνέπεια του ότι παράτησε τον υπολογιστή. Άλλες μεθόδους χρησιμοποιώ στη δημιουργία και διαχείριση ομάδων. Προφανώς δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις και εστιάζουμε στις αλλαγές των τελευταίων ετών που έχουν δυσκολέψει τη διαχείριση μιας τάξης και της δημιουργίας κατάλληλου κλίματος για τη διδασκαλία.

Οι καινοφανείς θεωρίες λοιπόν που προωθούν και οι σύμβουλοι τι λένε; "αφήστε τα παιδιά να κάνουν βόλτες στην τάξη, δεν πειράζει. Ανεχτείτε τη φασαρία δεν χάλασε ο κόσμος, αφήστε τα παιδιά να εκτονωθούν. Δεν πειράζει και δεν μάθουν τίποτα, αρκεί να φεύγουν χαμογελαστά από την τάξη. Δεν είναι ανάγκη να κουραστούν, ας μην κάνουν τίποτα" Αν ερωτηθούμε μεταξύ μας θα διαπιστώσουμε ότι πολλοί συνάδελφοι τα έχουν ακούσει αυτά από διαφορετικούς συμβούλους, διαφορετικών ειδικοτήτων, άρα μόνο τυχαίο δεν είναι.  Μόνο που κάποια στιγμή αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν και εξ' ανάγκης θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν μια πολύ σκληρή πραγματικότητα που οι μισθοί είναι 500 ευρώ και πρέπει να δουλεύεις 10 ώρες την ημέρα για να τα πάρεις και η κατάθλιψη και η παραίτηση από τη ζωή θα πηγαίνει σύννεφο. Αυτά που αναφέρεις δεν βοηθούν καθόλου στη συζήτηση μας, ούτε στην επίλυση του προβλήματος, είναι μια κοινωνιολογική και πολιτική κριτική, αλλά είναι αυταπάτη να πιστέψουμε ότι μέσα στην τάξη μπορούμε να ξεφύγουμε από τα όρια που θέτει η εποχή μας, γι' αυτό και κυρίως μέσα στην τάξη μας απασχολεί το πως θα το διαχειριστούμε. Ο εκπαιδευτικός της τάξης διαχείριση του προβλήματος θα κάνει, δεν μπορεί να κάνει κοινωνική επανάσταση, τουλάχιστον όχι μέσα στην τάξη. Ως άνθρωπος μπορεί να κάνει και επανάσταση ή να αγωνιστεί γι' αυτή ως μέλος κάποιας κοινωνικής ή πολιτικής ομάδας, αλλά όχι μέσα στην τάξη. Δεν μπορεί ως εκπαιδευτικός να ξεφύγει από τα όρια που του θέτει η εποχή του. Και φυσικά το σύστημα αναπαράγουμε, αλλιώς δεν θα εργαζόμασταν. Αυτός είναι ο ρόλος όλων των κρατικών υπαλλήλων.  Η μόρφωση και η υγεία όμως έχουν και μια δική τους αυταξία. Η αξία της γνώσης των νόμων της φύσης, της μουσικής, της γνώσης γλωσσών που μιλούν άλλοι λαοί είναι διαφορετικό πράγμα από το γιατί για ποιον και πως θα χρησιμοποιήσω αυτές τις γνώσεις τελειώνοντας το σχολείο. Είναι άλλο πράγμα η κατάκτηση της γνώσης της πυρηνικής φυσικής πχ και άλλο το ότι κάποιος  από τους χιλιάδες που θα αποκτήσουν τη γνώση θα εργαστεί στην κατασκευή μιας βόμβας που θα εξαφανίσει μια ολόκληρη πόλη.