Πως νιώθετε μία εβδομάδα μετά τον Ασέπ ?

[edipmet]

εγω παλι ειμαι λιωμα.περιμενα οτι θα νιωθω αυτη την ανακουφιση μετα το διαγωνισμο αλλα απτη μια δε μπορω να χαρω αν δεν εχω επισημες απαντησεις κι απτην αλλη ολα οσα ειχα αφησει πισω με περιμεναν να τα αναλαβω. Οικογενειακες υποχρεωσεις,ποσο υπομονη να κανουν πια; Διορθωματα ,νεα τεστ κλπ. ,ενω εγω εχω την αναγκη να κοιμαμαι συνεχεια .Με δυσκολια παω στη δουλεια.Χωρια που καθομαι πανω απτο κομπιουτερ μπας και βγαλουν τις απαντησεις...Λες και ειχα το χρονο. Ξαπλωνω και δε μπορω να ξυπνησω ,χρειαζομουν αμεσα διακοπες αλλα που τετοια τυχη.

[PDE ads]

[mirage]

Και  εγω  νιωθω  το  ιδιο  χαλια,στα  35  εχοντας  δωσει  3  φορες  νιωθω  οτι  απετυχα  παταγωδως  και  δεν  εχω  πια  κουραγιο  για  να  ξαναπροσπαθησω......

[elen81]

Και  εγω  νιωθω  το  ιδιο  χαλια,στα  35  εχοντας  δωσει  3  φορες  νιωθω  οτι  απετυχα  παταγωδως  και  δεν  εχω  πια  κουραγιο  για  να  ξαναπροσπαθησω......

Μην απογοητεύεσαι,δεν είσαι δα και 50! Και ποιοί είναι αυτοί που θα σου πουν αν πέτυχες ή απέτυχες; Είναι άξιοι να σε κρίνουν; Μην χάνεις την αυτοεκτίμισή σου. Τα κριτήρια επιτυχίας των διαγωνισμών δημοσίου δεν είναι και τα πλέον ορθολογικά! 

[morgan]

Εμένα πάλι δεν μπορεί να μου φύγει αυτή η εσωτερική πίεση -πώς να το πω- ότι "κάτι" πρέπει να κάνω, ότι με κυνηγάει ο χρόνος, ότι πρέπει να κάνω γρήγορα για να αρχίσω διάβασμα. Μου φαίνεται περίεργο που στην ουσία τίποτα δεν έχω να κάνω -πέρα από τα ιδιαίτερα, φυσικά, που όμως δεν με κουράζουν καθόλου. Κάθομαι σαν άνθρωπος και βλέπω τηλεόραση και μου φαίνεται πρωτόγονο. Ξυπνάω το πρωί και προσπαθώ επίτηδες να μείνω κι άλλο στο κρεβάτι για να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν χρειάζεται να βιάζομαι πλέον για τίποτα.

Πού θα πάει, θα συνηθίσουμε...

[PDE ads]

[alceste]

εγω εχω τοσο αγχος που εχω γινει βρυκολακας,δεν μπορω να κοιμηθω το βραδυ..θα με κλεισουν σε κανενα ασυλο στα 34 μου βλεπω...κι εγω δεν ειμαι δα και 50...μεχρι τα 50 εχουμε βρει ωραια δουλεια συναδερφοι

[tonik]

Εγώ αισθάνομαι, όπως ακριβώς και την προηγούμενη φορά (2007), κάτι σαν στιμμένη λεμονόκουπα και κάπως προδομένη, εξαπατημένη από αυτό το τραγελαφικό πράγμα που λέγεται ασέπ, ένα αίσθημα μη δικαίωσης και ματαίωσης... Ενώ είχα αφήσει πολλές υποχρεώσεις πίσω, ακόμα ...σέρνομαι, ανταποκρίνομαι μόνο στα απολύτως αναγκαία και συνεχώς αναβάλλω όλα τα υπόλοιπα για "αύριο"!!! Μόνο που εδώ και 10 μέρες δεν έρχεται αυτό το "αύριο"!

[nautica19]

ειμαστε σχεδόν στη 1.5 βδομάδα μετα απο ασεπ και νιώθω περίφημα, κανω κατι απίστευτους ύπνου και αυτό γιατί μετέφερα ολα τα ιδιαίτερα μετα τα μεσα φεβρουαρίου για να ξεκουραστώ, σταμάτησα να πετάγομαι στον ύπνο μου σκεπτόμενη τι δεν διάβασα κ' γιατί κοιμάμαι αφού πρέπει να διαβάζω....και το τελειοτερο είναι οτι είδα φως στο τουνελ εφόσον με καλεσαν ωρομίσθια και ειδα ενα αλλο μονοπατάκι για ασεπ αντι τον διαγωνισμό και μόνο....
η Μ.Α. (Μετά Ασεπ) Εποχή rocks...

[kaffedaki]

Εμένα πάλι δεν μπορεί να μου φύγει αυτή η εσωτερική πίεση -πώς να το πω- ότι "κάτι" πρέπει να κάνω, ότι με κυνηγάει ο χρόνος, ότι πρέπει να κάνω γρήγορα για να αρχίσω διάβασμα. Μου φαίνεται περίεργο που στην ουσία τίποτα δεν έχω να κάνω -πέρα από τα ιδιαίτερα, φυσικά, που όμως δεν με κουράζουν καθόλου. Κάθομαι σαν άνθρωπος και βλέπω τηλεόραση και μου φαίνεται πρωτόγονο. Ξυπνάω το πρωί και προσπαθώ επίτηδες να μείνω κι άλλο στο κρεβάτι γnautica19ια να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν χρειάζεται να βιάζομαι πλέον για τίποτα.

Πού θα πάει, θα συνηθίσουμε...

morgan αυτό νοιώθω και εγώ. σε ανούσια εγρήγορση. νοιώθω σχεδόν τύψεις που δεν έχω διάβασμα, άχρηστη και τέτοια...
καληνύχτα και θα συνηθίσουμε που θα πάει

[nebula]

Είναι, παιδιά, το γνωστό σύνδρομο της απότομης αποσυμπίεσης...............
Θα συνέλθουμε, πού θα πάει;;; 

[MairyLiscious]

πω πω νομιζω το χουμε παρει αρκετοι πολυ ασχημα και δεν πρεπει γιατι ειναι πολυ ασημαντο μπροστα στα τοσα προβληματα που αντιμετωπιζουν καθημερινα χιλιαδες ανθρωποι θανατους , καταστροφες , αρρωστιες και τα λεω να συνελθω και εγω γιατι πρεπει να γυρισουμε σελιδα να μαστε αισιοδοξοι και να πιστευουμε σε ενα καλυτερο αυριο ......

[alceste]

η ανεργια δεν ειναι προβλημα;το οτι σε συγκεκριμενους κλαδους μια ανασα να εισαι απο τους διοριστεους,δεν σημαινει τιποτα γιατι δε παιρνουν αναπληρωτες;δεν ξερω τον κλαδο σου MairyLiscious,πολλοι εδω μεσα εχουμε επενδυσει χρονο ,χρημα και εχουμε κανει ονειρα.οσο για αναπληρωση δε μπα να εισαι μονοψηφιος αριθμος στον πινακα,γιοκ

[swtia]

Εγώ αισθάνομαι, όπως ακριβώς και την προηγούμενη φορά (2007), κάτι σαν στιμμένη λεμονόκουπα και κάπως προδομένη, εξαπατημένη από αυτό το τραγελαφικό πράγμα που λέγεται ασέπ, ένα αίσθημα μη δικαίωσης και ματαίωσης... Ενώ είχα αφήσει πολλές υποχρεώσεις πίσω, ακόμα ...σέρνομαι, ανταποκρίνομαι μόνο στα απολύτως αναγκαία και συνεχώς αναβάλλω όλα τα υπόλοιπα για "αύριο"!!! Μόνο που εδώ και 10 μέρες δεν έρχεται αυτό το "αύριο"!

ακριβως το ιδιο κι εγω...
το μονο κακο ειναι οτι συνεχιζουν τα ονειρα- υπερπαραγωγες που εβλεπα προ ασεπ και δεν κοιμαμαι καλα.

[olgalia]

Πίστευα πως μετά τόσο καιρό έχω ηρεμήσει, αλλά το υποσυνείδητό μου μάλλον δε συμφωνεί. Τι όνειρο είδα χτες;

Ήμουνα λέει μπροστά την ώρα που διόρθωναν την ειδική διδακτική! Τη διόρθωναν μπροστά σε όλους τους υποψήφιους και μάλιστα διορθωτής ήταν ο... προϊστάμενος β/θμιας της περιοχής, αυτός που πάω 2 χρόνια τώρα παρακαλώντας για να πάρω ένα 2ωρο ΠΔΣ! (τι συνειρμούς και συσχετισμούς κάνει το υποσυνείδητο... είναι φοβερό...)
Και όλο λάθη μού σημείωνε και "εδώ είσαι εκτός θέματος" μου λέει. Και τότε εγώ τσαντίζομαι φοβερά κι αρχίζω και ουρλιάζω λέγοντας "τι μου λέτε, με προσβάλετε, είμαι καθηγήτρια, απ' αυτό ζω, η δουλειά μου είναι να περνάω μαθητές στο πανεπιστημιο και σεις μου λέτε ότι είμαι εκτός θέματος; να μου λέγατε ότι η απάντησή μου δεν είναι πλήρης ή ότι εδώ υπάρχει ασάφεια, εντάξει να το δεχτώ,αλλά εκτός θέματος; με προσβάλετε και μάλιστα μπροστά στους συναδέλφους μου, δε το δέχομαι αυτό όχι δε το δέχομαι, να αναιρέσετε αμέσως..." και τελικά ξύπνησα από τα νεύρα μου...

Τι λέτε; τον γλιτώνω τον ψυχίατρο ή όχι;

[fivo]

ποιος ασεπ; 

(το ιδιο το απογευμα της κυριακης καθομουν στο σαλονι και ημουν παρουσα. δεν ειχα καμια αγωνια, κανενα βαρος και κυριως ζουσα τα παντα γυρω μου, δεν ημουν αλλου. ηταν τοσο ξεχασμενη αυτη η αισθηση που την ενιωσα πρωτογνωρη. i am back.)

υγ. ολγα το ονειρο σου δεν παιζεται...ευτυχως για μενα το προπυργιο του υπνου μου δεν πεφτει με τιποτα!