Διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης

[mat]

μηπως το τραβηξες πολυ;

Για να αφήσω την υπερβολή και να μιλήσω σοβαρά ένα έχω να πω ότι "Ο φόβος δεν διαπαιδαγωγεί αλλά δημιουργεί καθυποταγμένα όντα, έτοιμα να δεχθούν κάθε μορφή βίας συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής βίας" (η φράση είναι διατυπωμένη από άλλον ειδικό στη σχολική ψυχολογία και για αρκετά χρόνια μάχημο εκπαιδευτικό)

[PDE ads]

[sophie]

εγω εχω εφαρμοσει αυτη τη μεθοδο εχοντας προβληματισμους για αυτην...εσεις ομως ποιες μεθοδους θα προτεινατε για ενα τμημα το οποιο ειναι ανησυχο ολες τις ωρες και σε ολους τους καθηγητες;

Τον τρόπο που θα βρεις για να επικοινωνήσεις με τα παιδιά δεν μπορεί να σου τον πει κανένας άλλος...Μόνη σου θα τον βρεις, γιατί καθένας μας είναι διαφορετικός και την "σύσταση" της ομάδας, καθώς και το κάθε μέλος της ξεχωριστά, μόνο εσύ τα ξέρεις. Δεν υπάρχουν συνταγές (αν υπήρχαν, δε θα είχε κανένας μας πρόβλημα, απλά θα ακολουθούσαμε την πεπατημένη)...

[mat]

εγω εχω εφαρμοσει αυτη τη μεθοδο εχοντας προβληματισμους για αυτην...εσεις ομως ποιες μεθοδους θα προτεινατε για ενα τμημα το οποιο ειναι ανησυχο ολες τις ωρες και σε ολους τους καθηγητες;

μεταξύ σας οι συνάδελφοι έχετε συζητήσει το πρόβλημα του συγκεκριμένου τμήματος? Πως εξηγείται την συμπεριφορά των παιδιών? Αν όχι εσύ που πιστεύεις ότι οφείλετε το πρόβλημα? Ξεκίνα από εκεί και νομίζω ότι θα βρείς την άκρη στο κουβάρη ακόμη και μόνη σου.

[maryk]

Δε νομιζω οτι θα τους έβαζα ποτέ να ψάχνουν μεταξύ τους ποιός φταίει γιατί θεωρώ ότι αναπτύσσουν αρνητικά αισθήματα!Όσες φορές αντιμετωπίζω πρόβλημα προσπαθώ ανάλογα με την περίπτωση να μην αδικώ τους συνεπείς και να συνετίζω τους απείθαρχους.Οι μεθοδοι νομίζω ότι πρέπει να εφαρμόζονται ανάλογα με την περίπτωση και σε μια ισσοροπημένη σχέση αμοιβών-ποινών

[PDE ads]

[kittoulini]

φυσικα και το εχουμε συζητησει.εγω πιστευω οτι το προβλημα βρισκεται οτι υπαρχουν παιδια σε αυτο το τμημα που ερχονται "μονο για το απολυτηριο".και μη μου πειτε οτι αυτο δεν γινεται..ειναι συνηθισμενο φαινομενο στο Λυκειο.

[kittoulini]

επισης ενα αλλο προβλημα ειναι οτι..δεν φοβουνται καθολου τον διευθυντη.Εχω ακουσει παιδια να λενε: "Ας μας βγαλει και ας μας στειλει στον διευθυντη, δεν πειραζει, αφου δεν θα μας κανει τιποτα!"

[maryk]

Εσύ δεν έχεις συζητήσει ποτέ με το διευθυντή;

[kittoulini]

δεν τολμω να του πω οτι τα παιδια δεν τον φοβουνται..απο την αλλη αυτος μου εχει πει να τα βγαζω εξω, να τα στελνω σε εκεινον και μετα να τα γραφουμε ποινολογιο.Ε, οταν τα βγαζω και του τα πηγαινω..κατεβαζει τα μουτρα..δεν θελει να τα γραψει ποινολογιο και γκρινιαζει.

[maryk]

Άρα το πρόβλημα ξεκινάει από τον ίδιο.Εγώ στη θέση σου θα του έλεγα ότι τα παιδιά δεν τον λογαριάζουν με σκοπό να τον θέσω επί των ευθυνών του..Στην τελική γιατί να μην τολμάς να του το πείς;

[happiness]

για μισό λεπτό ρε συνάδελφοι, γιατί εδώ γράφονται πράγματα που  μου φαίνονται περίεργα....

εσείς όταν παρκάρετε το αυτοκίνητό σας παράνομα, δεν φοβάστε ότι θα σας κόψουν κλήση; όταν τρέχετε πάνω από το όριο ταχύτητας δεν φοβάστε ότι θα σας πιάσουν;
γιατί πρέπει να μην υπάρχει φόβος δλδ απέντι στην τιμωρία που προκύπτει από τους κανόνες του κοινωνικού συνόλου μέσα στο οποίο ζούμε; και σίγουρα κάποιος θα μου πει ότι για τις παραπάνω παραβάσεις, όταν σε πιάσει η αστυνομία, επιβάλει τιμωρία μόνο σε σένα και όχι στο σύνολο των οδηγών της ελλάδας. οι παραπάνω παρανομίες όμως δεν βγάπτουν μόνο τον δράστη , αλλά και το κοινωνικό σύνολο (το παράνομο παρκάρισμα εμποδίζει την κίνηση , η υπερβολική ταχύτητα προκαλεί ατυχήματα με αθώους νεκρούς κτλ). και επειδή η αστυνομία είναι το επίσημο και αναγνωρισμένο όργανο επιβολής της τάξης, δεν σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και περιμένουμε την αστυνομία να "καθαρίσει" και μέχρι τότε ανεχόμαστε τους παραβάτες , πολλές φορές με το να παραιτούμαστε εμείς από τα δικαιώματά μας.

εάν στον όροφό σας στην πολυκατοικία υπάρχει ένας ένοικος που αφήνει πάντα τα σκουπίδια του έξω στον διάδρομο , με αποτέλεσμα αυτός να βρωμάει, τότε μαζεύεστε όλοι οι υπόλοιποι και πάτε να του μιλήσετε. εάν δεν συμμορφώνεται, και υπάρχει δυνατότητα από το καταστατικό της πολυκατοικίας να επιβληθούν κυρώσεις, τότε ζητάτε από τον διαχειριστή να τις επιβάλει. σωστά;
τα παιδιά που θέλουν να προσέξουν το μάθημα όμως (ή απλά τα ζαλίζει η πολύ φασαρία) είναι πολύ δύσκολο να ζητήσουν από τον "διαχειριστή" της τάξης, τον καθηγητή, να επιβάλει κυρώσεις στους παραβάτες για να μην στιγματιστούν ως "γλύφτες". είναι κάτι αντίστοιχο με το να είστε υπάλληλοι σε ένα μαγαζί και από τους 5 πχ, ο ένας να "ξύνεται". ποιός θα πάρει την ευθύνη να τον "καρφώσει" στον διευθυντή όταν ξέρει ότι μπορεί να τον κάνει να χάσει την δουλειά του ή απλά να τον πουν "γλύφτη"; η τακτική που ακολουθεί η kittoulini δίνει δικαιολογία στα παιδιά που θέλουν να προσέξουν. τους μαθαίνει να είναι οι ένοικοι που θα πάνε να "αντιμετωπίσουν" τον κακό τους γείτονα ή συνάδελφο μαζί με τους υπόλοιπους της κοινότητάς τους και δεν θα κάθονται απλά να ανέχονται την κατάσταση. και τέλος, μαθαίνει και στους παραβάτες ότι οι πράξεις τους έχουν αντίκτυπο σε όλο το σύνολο (πράγμα που συμβαίνει άλλωστε και χωρίς την "μαζική τιμωρία", απλά τότε οι κακές επιπτώσεις αφορούν όλους τους υπόλοιπους και όχι τους παραβάτες). τα παράπονα των άλλων παιδιών προς τους άτακτους κάνει (επιτέλους!) την "αταξία" ντροπή , όχι μαγκιά !

ΑΛΛΑ αυτή η τακτική πρέπει να είναι βραχυχρόνια. όπως είπε και η kittoulini , την εφάρμοσε προσωρινά. τώρα που έχει επιτύχει κάποια αποτελέσματα, πρέπει (πιστεύω) να κάνει μία συζήτηση στην τάξη όπου θα εξηγεί ότι η τιμωρία αυτή επιβάλεται γιατί:
1. υπάρχουν μαθητές που θέλουν να παρακολουθήσουν
2. δεν είναι υποχρεωμένη να φεύγει από την τάξη με πονοκέφαλο και πονόλαιμο
3. οι πράξεις μας έχουν αντίκτυπο τόσο σε εμάς , όσο και στους γύρω μας.
4. πρέπει να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας , ακόμα και εάν αυτό δεν μας κάνει αρεστούς στους γύρω μας
και ύστερα να προσπαθήσει να αποκομίσει κάποια δέσμευση από το σύνολο του τμήματος για καλύτερη συμπεριφορά, έτσι ώστε να παύσει το "μέτρο", διατηρώντας όμως το δικαίωμα της επαναφοράς του. σε περίπτωση που τα παιδιά θα κρατήσουν την υπόσχεσή τους για ένα χρονικό διάστημα να τους δίνει κάποιο "μπόνους". και προσοχή σε αυτό που ανάφερε ο/η mat για την οχλοποίηση. άμα υπάρχουν τέτοια σημάδια πρέπει να γίνει άμεσα στροφή.

είναι σημαντική η λεπτομέρεια ότι η kittoulini μιλάει για λυκειακή τάξη, διότι -δυστυχώς- τα παιδιά σε αυτή την ηλικία έχουν λίγο-πολύ διαμορφώσει χαρακτήρα και σχολική συμπεριφορά. δεν είναι τόσο "εύπλαστα" και ανοιχτά σε "μεθόδους" όπως είναι στο δημοτικό ή στο γυμνάσιο.

και για να κλείσω, θα πω ότι διαφωνώ με την άποψη που λέει ότι ο φόβος δεν έχει θέση στην σχολική αίθουσα. θεωρώ ότι τον πρώτο καιρό μπορεί να είναι ένα αναγκαίο μέτρο, έτσι ώστε να μου δωθεί ως καθηγήτρια μία ΕΥΚΑΙΡΙΑ να δείξω στα παιδιά ότι το μάθημά μου μπορεί να τα ενδιαφέρει. διότι ειλικρινά συνάδελφοι, υπάρχουν τμήματα και παιδιά που δεν ξέρω εάν η διδασκαλία μου ήταν καλή ή κακή για αυτά, διότι πολύ απλά θεωρώ ότι δεν μου δώσανε ούτε μία ευκαιρία !
όταν περάσει λίγος καιρός, όποιον δεν έχεις καταφέρει να τον κερδίσεις τον αφήνεις στην ησυχία του εάν σε αφήνει κι αυτός. αλλιώς έξω από την τάξη για να γίνει το μάθημα με τους υπόλοιπους.

είμαι πολύ κακιά ε; 

[k_k]

Για την ομαδική τιμωρία εχω και εγω τις επιφυλάξεις μου, και γιαυτό και δεν εχω πάρει θέση μέχρι τώρα . Ομως mat θα απαντήσω στις απαντήσεις σου σε εμένα , αν και ίσως δεν έχει νόημα . Θα δεις κάποια πράγματα και μόνη σου , οταν με το καλό μπείς στην τάξη . Του χρόνου με το καλό ? 

Τελος mat ισως και να έλαβες αντιδράσεις , οχι γιατί έθιξες κάποιον (τουλάχιστον εγω δεν θίχτηκα, οπότε αν κρίνω απο εμένα ........) αλλα διότι το παράδειγμα που έδωσες ως επιχείρημα για να υποστηρίξεις καποιες ιδέες , ήταν πολύ ακραίο .

Δεν ήταν το περιστατικό ακραίο, ήταν πραγματικότατο . Ο φόβος και η βία που τον προκαλούν είναι ακραία από μόνα τους.

Δεν είπα οτι δεν ήταν πραγματικό ! Ηταν ενα πραγματικότατο ακραίο περιστατικό . (δηλ.δεν συμβαίνει στατιστικά συχνά και είναι ακραία συμπεριφορά δασκάλου , για να είμαι πιο κατανοητή)
Ο φόβος και η βία όπως την περιγράφεις στο περιστατικό είναι ακραία ( αλλα όπως είπαμε πραγματική, να μην τα ξαναλέμε .  ) και γιαυτο ειπα οτι δεν μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα για να υποστηρίξεις την κατάργηση του παράγοντα φόβου απο την εκαιδευτική διαδικασία .
Αν σε βάλω σε μια τάξη με 27 αγρίμια (που έχω) και οταν μπαίνεις στην τάξη αυτά είναι όρθια , πιάνονται στα χέρια και φωνάζουν . Εσύ δεν θα υψώσεις την φωνή σου ? Δεν θα χρησιμοποιήσεις το όπλο ''φόβος'' ? (αυτο που πιάνει βέβαια αμέσως , είναι να σηκώσω το απουσιολόγιο.  )
Δεν σου λεω να κάνεις ακραία πράγματα . Δεν σου λέω σε όλο το μάθημα να είσαι ο μπαμπούλας . Αλλα μην μου πεις οτι θα μπεις , θα κάτσεις στην εδρα και θα αρχίσεις να μιλάς μόνη σου , γιατι όσο και να σε συμπαθήσουν (πράγμα που ίσως να επιθυμείς) δεν θα σε σεβαστούν .

Με άλλα λόγια , επειδή ενας δάσκαλός σου προσπαθησε να επιβληθεί δια φόβου, με ακραίο τρόπο , δεν σημαίνει οτι ο φόβος πρέπει να εκλείψει πλήρως απο την εκπαιδευτική διαδικασία . Ισως ο φοβος χρειάζεται ωστε να κερδίσεις την προσοχή και να επιβληθείς αρχικά σε μια ομάδα 25 ατόμων . Ομως οταν την κερδίσεις αυτήν την προσοχή , πρέπει να την εκμεταλλευτείς σωστά ώστε να μην τον ξαναχρειαστείς πλέον , οσο το δυνατόν .

Και πίστεψε το αν θες πως δεν υπάρχει  καλός, λίγος ή πολύς  ή χρήσιμος φόβος και βία. Για να στο θέσω αλλιώς στον κόσμο των ενηλίκων. Αν ένας  γονιός τρομοκρατεί ή κακοποιεί το παιδί του μια φορά τον χρόνο για να επιβάλει αυτό που θέλει είναι λιγότερο κακός γονιός από αυτόν που κακοποιεί το παιδί του καθημερινά? Το αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο?

Υπερβολική όπως πάντα ! ''Κακοποιεί ! ''  Ποιος μίλησε για κακοποίηση ? Καταρχήν πως την ορίζεις την κακοποίηση εσύ , για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε . Γιατί αν το παιδί σου παει να βάλει το χεράκι του στην πρίζα και του φωνάξεις , δηλ. το φοβίσεις , θα το έχεις κακοποιήσει ? Αν εγω βάλω μια φωνή στο τμήμα μου , θα τους δημιουργήσω ψυχολογικά τραύματα και θα είμαι η καθηγήτρια που κακοποιεί ή κακοποίησε μια φορά ?
Και τέλος , ΟΧΙ το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο . Προφανώς δεν είναι το ίδιο !!!!! Αν και δεν μίλησα , ούτε μιλάω για κακοποίηση .... 

Συμφωνώ με αυτό που λέει η sophie: είναι ανθρώπινο, και ίσως η πιο "εύκολη" λύση που μας έρχεται άμεσα στο μυαλό όταν "δούμε τα σκούρα", ….

Μερικές φορές δεν είναι απλά η εύκολη λύση είναι η μόνη λύση !!! Το έζησα . Ελπίζω οταν σου τύχει , να μην καταφύγεις σε αυτήν .
Ωστε να έχεις σίγουρα την συμπάθεια των παιδιών !!! 

[sophie]

.....................

Νομίζω ότι το παράδειγμα είναι άστοχο, και θα εξηγήσω το γιατί...
1) Η σχέση εκπαιδευτικού-μαθητή είναι καθαρά προσωπική και η επαφή άμεση! Δεν μπορεί λοιπόν να συγκρίνεται με την "σχέση" που έχουμε ως πολίτες με την αστυνομία...
2) Αυτό λοιπόν είναι το σωστό? Να μην κάνουμε την παράβαση επειδή φοβόμαστε μη φάμε το πρόστιμο ή επειδή ξέρουμε ότι μπορεί να κάνουμε κακό στον εαυτό μας και στους άλλους? Γι' αυτό είμαστε πολίτες χωρίς συνείδηση και σωστή οδική συμπεριφορά!!! Γιατί ό,τι κάνουμε το κάνουμε από φόβο...Τέτοιους πολίτες (σαν κι εμάς) θέλουμε να "βγάλουμε" μέσα από τα σχολεία μας? Ανθρώπους που κάνουν αυτό που πρέπει μόνο και μόνο αν έχουν έναν μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι τους?Και ο σωστός δάσκαλος οδήγησης είναι αυτός που θα σου πει "σε αυτή τη διασταύρωση να κόβεις πάντα ταχύτητα γιατί έχει μπλόκο η τροχαία ή γιατί έχει πάντα πολλή κίνηση και μπορεί να σκοτωθείς ή να σκοτώσεις κανέναν άλλον"?
Τα σκουπίδια δεν πρέπει να τα κατεβάζεις μέσα στη μούρη του άλλου γιατί φοβάσαι μην σου την πουν? Κι αυτό είναι λογικό? Μα γι' αυτό, με την πρώτη ευκαιρία, όταν έχουμε καλύψει τα νώτα μας και ξέρουμε ότι δε θα μας πιάσουν, θα κάνουμε τη "λαμογιά" και την παρανομία...Γιατί έτσι μάθαμε!
Και ξέρω, γιατί υπήρξα ως μαθήτρια λυκείου μέλος ενός τμήματος που ήταν το χειρότερο του σχολείου, ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος. Το είχα δει με τα μάτια μου από συγκεκριμένους καθηγητές οι οποίοι θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να μπούνε μέσα φωνάζοντας, απειλώντας και κουνώντας απουσιολόγια και καταστάσεις βαθμολογίας. Κι όμως δεν το έκαναν και, με τον τρόπο τους, τα κατάφεραν πολύ καλά και δεν είχαν κανένα πρόβλημα και στο μάθημά τους δεν ακουγόταν τίποτα!
Θεωρώ ότι το να είναι κανείς εκπαιδευτικός θέλει (εκτός από πολλά άλλα) και φοβερές ικανότητες διπλωματίας. Και να μη βλέπουμε τα παιδιά σαν ένα τσούρμο απείθαρχα πλάσματα αλλά σαν ξεχωριστές προσωπικότητες, που ο καθένας "έχει το κουμπί" του. Στην περίπτωσή μας θέλει και κόπο και τρόπο να βρούμε αυτά τα κουμπιά.
Δεν κάνω κήρυγμα ούτε θεωρητικολογώ...Απλά πιστεύω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να δουλέψουμε έτσι, όσο δύσκολο κι επίπονο κι αν είναι (και δε βγάζω την ουρά μου απ' έξω), και το χρωστάμε πρώτα στον εαυτό μας και μετά στα παιδιά. Αν συνεχίσουμε να τα μαθαίνουμε με τον τρόπο που μας έμαθαν εμάς...τίποτε δεν πρόκειται ν' αλλάξει σ' αυτόν τον τόπο!!!
Δεν είμαστε δυνάμεις καταστολής ρε παιδιά...προς Θεού!!!

[kittoulini]

νομζω οτι η happiness καταλαβε το σκεπτικο μου.Αυτο που προτεινεις με τη συζητηση το βρισκω πολυ σωστο και θα το κανω.

[kittoulini]

και θελω να πω και κατι αλλο.στο λυκειο υπαρχει και το προβλημα οτι τα παιδια εχουν επιλεξει την κατευθυνση που θα ακολουθησουν, πηγαινουν φροντιστηριο σε αυτα τα μαθηματα και διαβαζουν μονο για το φροντιστηριο, θεωρουν σωστα μονο αυτα που τους λενε στο φροντιστηριο και αντιμετωπιζουν το σχολειο μονο ως μια υποχρεωση που εχουν.ερχονται γιατι πρεπει να ερθουν.απο εκει ξεκινανε πολλα προβληματα