0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Τη συζήτηση με μαθητές την έχω δοκιμάσει για κάποια παιδιά, σε κάποιους πιάνει, σε κάποιους δεν πιάνει. Το κύριο πρόβλημά μου είναι σε τμήματα που η φασαρία προέρχεται σχεδόν από όλους, είτε επειδή παρασύρονται, είτε επειδή έχουν καταλάβει ότι δεν ξέρω τι να κάνω και το διασκεδάζουν. Εκεί δεν ξέρω με ποιον να πρωτοσυζητήσω. Γενικά από έμπειρους συναδέλφους ακούω τη συμβουλή της προσωπικής συζήτησης, αλλά επειδή έχω ακούσει παιδιά να μου λένε ότι οι άλλοι κάνουν φασαρία επειδή δε με φοβούνται, δεν ξέρω τελικά τι από τα δύο είναι καλύτερο. Αλλά αν δεν φοβούνται τις αποβολές, τις φωνές και την ενημέρωση διευθυντή και γονέων, τι άλλο μπορεί να φοβηθούν;
'Οταν τους στέλνεις στο διευθυντή γνωρίζεις πώς τους μιλάει; δηλαδή είναι αυστηρός μαζί τους ή μήπως τους γλείφει γιατί θέλει να γλείψει την τοπική κοινωνία ευρύτερα για να κρατήσει τη θέση του και το μισθό του;